Την οριστική κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και την μετατροπή του χαρακτήρα της σε ατομικό-κεφαλαιοποιητικό, σχεδιάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε αγαστή συνεργασία με τα επιτελεία των «θεσμών».
Η στε­νό­τε­ρη σύν­δε­ση ει­σφο­ρών-πα­ρο­χών και ο νέος τρό­πος υπο­λο­γι­σμού των συ­ντά­ξε­ων, οι ενο­ποι­ή­σεις τα­μεί­ων, οι ατο­μι­κοί λο­γα­ρια­σμοί των ασφα­λι­σμέ­νων, η κα­τα­βο­λή μόνο μιας ελά­χι­στης «εθνι­κής κοι­νω­νι­κής σύ­ντα­ξης» με ει­σο­δη­μα­τι­κά κρι­τή­ρια και όσα προ­βλέ­πο­νται στο πό­ρι­σμα της «Επι­τρο­πής Σοφών» που δό­θη­κε σή­με­ρα (15/10) στη δη­μο­σιό­τη­τα, έρ­χο­νται να προ­στε­θούν σε μια σειρά αντι­δρα­στι­κές ρυθ­μί­σεις που ήδη πλήτ­τουν-με απί­στευ­το κυ­νι­σμό-τα δι­καιώ­μα­τα ερ­γα­ζο­μέ­νων και συ­ντα­ξιού­χων.
Οι αντερ­γα­τι­κές «σο­φί­ες», μετά τη δια­δι­κα­σία της δια­βού­λευ­σης, ανα­μέ­νε­ται να με­τα­σχη­μα­τι­στούν σε νο­μο­σχέ­διο που θα έρθει στη βουλή τον Νο­έμ­βρη, ώστε να ολο­κλη­ρω­θεί η αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­ση του ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, όπως ορί­ζει το Μνη­μό­νιο 3.
«Φι­λο­λαϊ­κά ισο­δύ­να­μα», για να απο­φευ­χθεί η ισο­πέ­δω­ση των συ­ντά­ξε­ων, προ­φα­νώς και δε βρέ­θη­καν, γιατί απλού­στα­τα δεν υπάρ­χουν μέσα στο ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο της «δη­μο­σιο­νο­μι­κής επι­τή­ρη­σης», της προ­σχώ­ρη­σης στη λο­γι­κή υλο­ποί­η­σης των προ­γραμ­μά­των άγριας λι­τό­τη­τας και της μη αμ­φι­σβή­τη­σης του πα­ρα­μι­κρού προ­νο­μί­ου των οι­κο­νο­μι­κών ελίτ.
Ει­δι­κό­τε­ρα, ο Κα­τρού­γκα­λος και η 12με­λής παρέα των τε­χνο­κρα­τών του, στις 31 σε­λί­δες του «πο­νή­μα­τός» τους, που στόχο έχει την «εκλο­γί­κευ­ση» (sic!) στη συ­ντα­ξιο­δο­τι­κή δα­πά­νη, με­τα­ξύ άλλων, προ­τεί­νουν:
-Το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με­τε­ξε­λίσ­σε­ται σε Εθνι­κό Φορέα Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης. Στο νέο υπερ­Τα­μείο θα εντα­χθούν όλοι οι φο­ρείς κύ­ριας, επι­κου­ρι­κής ασφά­λι­σης και εφά­παξ πα­ρο­χών. Δεύ­τε­ρη άποψη που κα­τα­τέ­θη­κε προ­βλέ­πει τρία Τα­μεία (μι­σθω­τών, αυ­το­α­πα­σχο­λου­μέ­νων και αγρο­τών) και τη δια­τή­ρη­ση της αυ­το­τέ­λειας των επι­κου­ρι­κών. Πρό­κει­ται για ου­σια­στι­κή ενο­ποί­η­ση των όρων και προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων ασφά­λι­σης, λήψης σύ­ντα­ξης και των πα­ρο­χών, προ­φα­νώς «προς τα κάτω». 
-Νέος τρό­πος υπο­λο­γι­σμού συ­ντά­ξε­ων, με ενιαί­ους κα­νό­νες για πα­λιούς και νέους ασφα­λι­σμέ­νους, που θα επι­φέ­ρει και­νούρ­γιες πε­ρι­κο­πές στις συ­ντά­ξεις. Προ­τεί­νε­ται να επε­κτα­θεί και στους πα­λαιούς ασφα­λι­σμέ­νους-που δια­τη­ρούν υψη­λό­τε­ρα του 70% πο­σο­στά ανα­πλή­ρω­σης για τον υπο­λο­γι­σμό της σύ­ντα­ξης- το πο­σο­στό το οποίο ισχύ­ει για τους νέους ασφα­λι­σμέ­νους (από την 1/1/93). Δη­λα­δή από 70% που είναι το πο­σο­στό ανα­πλή­ρω­σης στην 35ε­τία να συρ­ρι­κνω­θεί στο 55% ή χα­μη­λό­τε­ρα. Ο ίδιος τρό­πος υπο­λο­γι­σμού θα ισχύ­σει και για τις επι­κου­ρι­κές, που κιν­δυ­νεύ­ουν με πλήρη εξα­φά­νι­ση, σε συν­δυα­σμό με τη ρήτρα μη­δε­νι­κού ελ­λείμ­μα­τος. 
-Η βα­σι­κό­τε­ρη ανα­τρο­πή αφορά το νέο συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό μο­ντέ­λο, που ου­σια­στι­κά πε­ρι­γρά­φει ένα ζο­φε­ρό μέλ­λον για τους ση­με­ρι­νούς ερ­γα­ζό­με­νους/ανέρ­γους. Η βα­σι­κή σύ­ντα­ξη των «360 ευρώ» (υπο­λο­γι­σμός του 2010) δεν είναι ούτε αυτή εξα­σφα­λι­σμέ­νη. Ακόμα και όταν κά­ποιος συ­μπλη­ρώ­σει το 67ο έτος, δεν θα του δί­νε­ται αυ­τό­μα­τα η σύ­ντα­ξη που αντι­στοι­χεί στα κα­τώ­τε­ρα όρια, αλλά θα εξε­τά­ζε­ται σε συ­νάρ­τη­ση με ει­σο­δη­μα­τι­κά και πε­ριου­σια­κά στοι­χεία και θα προ­στί­θε­ται στο ύψος της ανα­λο­γι­κής σύ­ντα­ξης! Η τε­λευ­ταία θα βα­σί­ζε­ται σε ατο­μι­κούς λο­γα­ρια­σμούς «νοη­τής κε­φα­λαιο­ποί­η­σης» (οι ει­σφο­ρές που κα­τα­βά­λει ο ασφα­λι­σμέ­νος κατά τη διάρ­κεια του ερ­γα­σια­κού βίου) που θα «το­κί­ζο­νται με ένα ει­κο­νι­κό επι­τό­κιο» (πο­σο­στιαία με­τα­βο­λή των απο­δο­χών των ασφα­λι­σμέ­νων ή πο­σο­στιαία με­τα­βο­λή του ΑΕΠ) και θα σχη­μα­τί­ζουν το συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό κε­φά­λαιο, με βάση και το προσ­δό­κι­μο ζωής της γε­νιάς του ασφα­λι­σμέ­νου. Το νέο σύ­στη­μα θα ισχύ­σει για όσους ερ­γα­στούν πρώτη φορά μετά την 1-1-2016. Μι­λά­με με άλλα λόγια για εξα­το­μι­κευ­μέ­νες συ­ντά­ξεις και για ένα «χαρ­τζι­λί­κι» προς τους φτω­χούς συ­ντα­ξιού­χους. Η από­συρ­ση του κρά­τους από τη συ­ντα­ξιο­δο­τι­κή δα­πά­νη. 
Οι ανα­τρο­πές αυτές, έρ­χο­νται τη στιγ­μή που η μνη­μο­νια­κή νο­μο­θε­τι­κή μη­χα­νή «πυ­ρο­βο­λεί» με συ­νε­χείς αντια­σφα­λι­στι­κές πα­ρεμ­βά­σεις, σφα­γιά­ζο­ντας δι­καιώ­μα­τα ετών, παρά το γε­γο­νός ότι το Ασφα­λι­στι­κό βρί­σκε­ται στα πρό­θυ­ρα κα­τάρ­ρευ­σης (300.000 εκ­κρε­μείς αι­τή­σεις που είναι στην ανα­μο­νή για από­φα­ση απο­νο­μής σύ­ντα­ξης): μεί­ω­ση της συ­ντα­ξιο­δο­τι­κής δα­πά­νης κατά 0,25% (2015) και 1% (2016) του ΑΕΠ αντί­στοι­χα, αύ­ξη­ση ει­σφο­ράς στον κλάδο υγεί­ας, αύ­ξη­ση των ορίων ηλι­κί­ας συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης σε ιδιω­τι­κό και δη­μό­σιο τομέα, πά­γω­μα της κα­τώ­τα­της σύ­ντα­ξης στη ση­με­ρι­νή ονο­μα­στι­κή της αξία έως το 2021, κα­τάρ­γη­ση όλων των φόρων υπέρ τρί­των, κα­τάρ­γη­ση του ΕΚΑΣ, κα­τάρ­γη­ση των δια­τά­ξε­ων που προ­έ­βλε­παν την επα­να­χο­ρή­γη­ση σύ­ντα­ξης στους ανα­σφά­λι­στους υπε­ρή­λι­κες, τη δυ­να­τό­τη­τα μη­χα­νι­κών, νο­μι­κών κ.α. να επι­λέ­γουν την υπα­γω­γή τους σε έως και τρεις χα­μη­λό­τε­ρες ασφα­λι­στι­κές κλά­σεις, μέχρι και τον Δε­κέμ­βριο του 2016 κλπ.
Το μέ­γε­θος της κυ­βερ­νη­τι­κής πρό­κλη­σης, δεν μπο­ρεί να μεί­νει ανα­πά­ντη­το. Είναι ολο­φά­νε­ρη η επι­δί­ω­ξη του δρα­στι­κού πε­ριο­ρι­σμού του δη­μό­σιου-κοι­νω­νι­κού χα­ρα­κτή­ρα του συ­στή­μα­τος κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης και η με­τα­τρο­πή του σε ιδιω­τι­κό-κε­φα­λαιο­ποι­η­τι­κό,  ώστε τα κενά στο κρά­τος πρό­νοιας να κα­λύ­πτο­νται από τις ιδιω­τι­κές ασφα­λι­στι­κές εται­ρεί­ες, όπως ορί­ζει η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ιδε­ο­λη­ψία. Και είναι το λι­γό­τε­ρο «ανα­τρι­χια­στι­κό», όταν μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή προ­τεί­νε­ται από μια κυ­βέρ­νη­ση που πο­ρεύ­ε­ται «στο όνομα της Αρι­στε­ράς».
Τα Τα­μεία που έχα­σαν 13 δισ. ευρώ με το πε­ρί­φη­μο PSI, που χά­νουν δε­κά­δες δισ. το χρόνο από τα πο­σο­στά ανερ­γί­ας, από την αδή­λω­τη και ευ­έ­λι­κτη ερ­γα­σία, από την ει­σφο­ρο­δια­φυ­γή και την ει­σφο­ρο­κλο­πή, επι­χει­ρεί­ται να πρι­μο­δο­τη­θούν, για άλλη μια φορά, από το «αίμα» των συ­ντα­ξιού­χων και των ερ­γα­ζο­μέ­νων.
Για μια πραγ­μα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, μο­νό­δρο­μος θα ήταν μια σειρά ρι­ζο­σπα­στι­κών μέ­τρων, στο πλαί­σιο μιας γε­νι­κό­τε­ρης πο­λι­τι­κής αντι­στρο­φής των πληγ­μά­των που έχουν δε­χτεί τα Τα­μεία από τη δια­χρο­νι­κή τους λη­στεία: Μέ­τρα-ερ­γα­λεία άντλη­σης πόρων για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση του συ­στή­μα­τος κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, που δεν μπο­ρούν παρά να πλήτ­τουν τον τα­ξι­κό αντί­πα­λο (επα­να­φο­ρά των ερ­γο­δο­τι­κών ει­σφο­ρών, έκτα­κτη φο­ρο­λό­γη­ση σε κά­ποιας μορ­φής δρα­στη­ριό­τη­τα του κε­φα­λαί­ου) και να προ­στα­τεύ­ουν τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας (καμία μεί­ω­ση στις κύ­ριες και επι­κου­ρι­κές συ­ντά­ξεις, μεί­ω­ση των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης στα πριν από την κρίση επί­πε­δα: 35ε­τία στα 60 ή 37ε­τία χωρίς όριο ηλι­κί­ας), ενι­σχύ­ο­ντας έτσι τον υπο­χρε­ω­τι­κό, κα­θο­λι­κό και ανα­δια­νε­μη­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης.
Γι’ αυτή την προ­ο­πτι­κή έχου­με άμεσο κα­θή­κον να πα­λέ­ψου­με, ξε­κι­νώ­ντας από την απο­τρο­πή ψή­φι­σης και εφαρ­μο­γής του «νέου ασφα­λι­στι­κού οδο­στρω­τή­ρα». Και αυτή η επεί­γου­σα μάχη ξε­κι­νά­ει από τη μα­ζι­κή συμ­με­το­χή στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις για την ψή­φι­ση του πο­λυ­νο­μο­σχε­δί­ου. Από πλα­τιές πρω­το­βου­λί­ες ενη­μέ­ρω­σης για το πε­ριε­χό­με­νο του πε­ρί­φη­μου «πο­ρί­σμα­τος Σοφών», από μα­ζι­κές-ενω­τι­κές, δυ­να­μι­κές και συ­ντο­νι­σμέ­νες δρά­σεις των συν­δι­κά­των και της Αρι­στε­ράς, με στόχο την από­κρου­ση της αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης του ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος. Σε αντί­θε­τη πε­ρί­πτω­ση, οι οπα­δοί της «ΤΙΝΑ», θα έχουν πε­τύ­χει μια στρα­τη­γι­κή νίκη. 
Αρχή