ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΣΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕ ΤΟΥΣ ΕΚΔΟΤΕΣ ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟ


"ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ την ο­μιλία του κ. Ευ. Βενιζέλου την περα­σμένη Πέμπτη στη Βουλή για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, αισθάν­θηκα σαν θεατής μιας χοντροκομμέ­νης φάρσας, σαν αυτή που ανέβαζαν οι περιοδεύοντες στην επαρχία θίασοι-μπουλούκια την εποχή του Με­σοπολέμου... 

Με μία διαφορά: οι αγο­ραίες ατάκες που απάγγελλαν οι πει­ναλέοι ηθοποιοί τότε, προκαλούσαν το γέλιο του φιλοθεάμονος κοινού που γέμιζε τα καφενεία, ενώ οι χο­ντροκομμένες ατάκες του κωμικού της παράστασης της Πέμπτης ούτε καν τη θυμηδία δεν προκαλούσαν. Το αντίθετο, προκαλούσαν αηδία. Εγώ τουλάχιστον αισθάνθηκα αηδιασμέ­νος γιατί...
ο κ. αντιπρόεδρος της κυ­βέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρόσβαλε την αισθητική μου, αλλά κυρίως τη νοημοσύνη μου. Από τα πρώτα βήματα στο πεδίο της πολιτικής ο κ. Βενιζέλος έδειξε ό­τι διαθέτει όλα τα «προσόντα» για να διαπρέψει: αμοραλισμό, χαμαιλεοντισμό, αλαζονεία, ναρκισσισμό, εξουσιομανία. 

Κατά το παρελθόν είχα αποκαλέσει τον κ. Βενιζέλο μια φού­σκα του πολιτικού χρηματιστηρίου. Λάδι μπόλικο και τηγανίτα τίποτα, ό­πως λέει και η λαϊκή παροιμία. Τον θυμάμαι την εποχή του νόμου για τον βασικό μέτοχο στα ΜΜΕ, όταν το πρωί νομοθετούσε στη Βουλή και το βράδυ έτρεχε στους εκδότες να τους ε­ξηγήσει πως δεν θα εφαρμοζόταν ο νόμος. 

Τον θυμάμαι την εποχή της μάχης του με τον κ. Παπανδρέου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, όταν, μετά την κατά κράτος ήττα του, δήλωσε υ­ποταγή στον νικητή, πουλώντας τους πιο στενούς του συνεργάτες. Ρωτή­στε επ' αυτού τον κ. Λοβέρδο. Ήμουν επιεικής. Με την εμφάνιση της Πέ­μπτης αναδεικνύεται σε τσαρλατάνο της πολιτικής. Βρίσκετε ανάρμοστο αυτόν τον χα­ρακτηρισμό; Εγώ βρίσκω ότι τίποτε δεν είναι πιο ανάρμοστο, πιο προ­κλητικό, πιο προσβλητικό, από έναν πολιτικό που απευθύνεται στους πολίτες θεωρώντας τους ηλιθίους." 

Β. ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ; ΕΣΑΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ, ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ!

ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

Εκτύπωση
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΚΥΝΙΚΑ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ!
Την περασμένη Κυριακη (10/11/13) η εφημερίδα«Καθημερινή» δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον κείμενο-ρεπορτάζ του ανταποκριτή της στις ΒρυξέλλεςΝίκου Χρυσολωρά. Η ιδιαιτερότητα του κειμένου αυτού είναι ότι ομολογεί κυνικά αλλά τεκμηριωμένα πως η παραμονή της Ελλάδας κατά κύριο λόγο στην ευρωζώνη αλλά και γενικότερα στην ΕΕ καταδικάζει τη χώρα μας θεσμικά να βρίσκεται αιώνια υπό καθεστώς μνημονίων,λιτότηταςεπιτήρησης και δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Ως δόλωμα για ένα τέτοιο εσαεί καθεστώς ειδικού «προτεκτοράτου» και «μόνιμης εξαθλίωσης» δεν είναι τίποτα άλλο από τα 14 δις του ΕΣΠΑ (μάλλον τα τελευταία) για την επταετία 2014-2020και τα «φουσκωμένα» από τον αρθρογράφο 17 δις των αγροτικών επιδοτήσεων. Και όμως, τα ποσά αυτά είναι «ψίχουλα» μπροστά στην οικονομική ζημιά που υφίσταται η χώρα από τηνανισόμετρη παρουσία της στη ζώνη του ευρώ, ενώ συνιστούν ασήμαντα μεγέθη για να στηρίξουν ένα γενναίο δημόσιο επενδυτικό πρόγραμμα ανάκαμψης, πολύ περισσότερο που κι αυτά δίδονται με επαχθείς όρουςυπαγορεύσεις και απαράδεκτες δεσμεύσεις στηνκατεύθυνση και τον προσανατολισμό τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΚΟΣ
Ολόκληρο το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (10/11) έχει ως εξής:

ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014, ΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΤΗΣ Ε.Ε. ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΝ
Με την τελική έγκριση των όρων που θα διέπουν την καταβολή ευρωπαϊκών κονδυλίων από το «νέο ΕΣΠΑ», για την περίοδο 2014-2020, την Πέμπτη, έκλεισε και το τελευταίο παράθυρο που θα επέτρεπε σε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, σημερινή ή μελλοντική, να ακολουθήσει «επεκτατική» ή χαλαρή οικονομική πολιτική. Ειδικότερα, από την 1η Ιανουαρίου 2014 και εφεξής, όταν μία χώρα της Ε.Ε. δεν επιτυγχάνει τους στόχους της στο πλαίσιο της ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης, ή παραβιάζει συστηματικά τις οικονομικές συστάσεις της Κομισιόν, τότε θα αναστέλλεται η καταβολή κοινοτικών επιδοτήσεων. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι τα όποια δυνητικά οφέλη θα αποκόμιζε η Ελλάδα από μία μονομερή καταγγελία του Μνημονίου, ακόμη και αν αυτή η καταγγελία συνοδευόταν από τύπωμα νομίσματος, θα ακυρωθούν από τηναπώλεια δεκάδων δισ. ευρώ από τα διαρθρωτικά ταμεία.
Υπενθυμίζεται ότι η χώρα μας αναμένει τα επόμενα επτά χρόνια 14,39 δισ. ευρώ σε κοινοτικές επιδοτήσεις από τον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό. Το ποσό αυτό αναμένεται να αυξηθεί κατά περίπου 2 δισ., με την ενδιάμεση αναθεώρηση του προϋπολογισμού, το 2016. Επίσης, η Ελλάδα έχει λαμβάνειν άλλα περίπου 17,5 δισ. σε αγροτικές επιδοτήσεις και διαρθρωτικά αγροτικά κονδύλια μέχρι το 2020 και πρόσθετη ενίσχυση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο κατά της ανεργίας των νέων. Με δεδομένη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τυχόν απώλεια αυτών των πόρων θα ήταν καταστροφική. Σημειώνεται ότι οι «μακροοικονομικές προϋποθέσεις» για την εκταμίευση κονδυλίων ισχύουν για όλες τις χώρες της Ε.Ε., είτε βρίσκονται εντός, είτε εκτός Ευρωζώνης.
ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ
Εφόσον, πάντως, η χώρα μας επιθυμεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη, τότε δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εφαρμόζει «σπαρτιατική οικονομική πολιτική» εις το διηνεκές. Και αυτό διότι έχει υπογράψει τη «Συνθήκη για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση», η οποία ισχύει από την 1η Ιανουαρίου του 2013. Σύμφωνα με το άρθρο 3 της εν λόγω Συνθήκης, δεν επιτρέπεται σε κανένα από τα συμβαλλόμενα μέρη να έχειδιαρθρωτικό έλλειμμα μεγαλύτερο του 0,5% του ΑΕΠ. Επίσης, το άρθρο 4 της ίδιας διεθνούς σύμβασης ορίζει ότι τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης με χρέος μεγαλύτερο του 60% του ΑΕΠ, όπως η Ελλάδα, οφείλουν να το μειώνουν κατά 1/20 κάθε έτος.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα υποχρεούται να έχει πρωτογενές πλεόνασμα για πολλές ακόμη δεκαετίες, ώστε να χρησιμοποιεί μέρος του, για τη μείωση του χρέους. Διαφορετικά, οποιοδήποτε κράτος - μέλος της Ευρωζώνης και η Κομισιόν, μπορούν να προσφύγουν στοΕυρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο θα επιβάλλει κυρώσεις στην Ελλάδα, ίσες με το 0,1% του ΑΕΠ της (αρ. 8).
Χρηματικές κυρώσεις, ύψους έως και 0,2% του ΑΕΠ, για την παραβίαση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπει και το άρθρο 22 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 1173/2011 «για την αποτελεσματική επιβολή της δημοσιονομικής εποπτείας στη Ζώνη του Ευρώ». Ουσιαστικά όμως, η παραβίαση του Συμφώνου Σταθερότητας είναι αδύνατη. Και αυτό διότι σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 473/2013 που ισχύει από φέτος, όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης οφείλουν να υποβάλουν κάθε χρόνο, έως τις 15 Οκτωβρίου, το προσχέδιο προϋπολογισμού τους στην Κομισιόν και στο Eurogroup. Εφόσον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κρίνει ότι το προσχέδιο δεν συνάδει με τις ετήσιες οικονομικές συστάσεις της, τότε μπορεί να το «επιστρέψει ως απαράδεκτο» και να ζητήσει αλλαγές, επ’ απειλή κυρώσεων.
ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Η υποβολή «χαλαρού» προσχεδίου προϋπολογισμού θα είναι πρακτικά ανέφικτη για την Ελλάδα, ακόμη και όταν τελειώσει το Μνημόνιο. Οπως έχει επανειλημμένως επισημάνει η «Κ», προ πολλών μηνών, ο ευρωπαϊκός κανονισμός 472/2013 ορίζει ότι τα κράτη που έχουν δανειστεί από τους μηχανισμούς στήριξης θα βρίσκονται σε ενισχυμένη εποπτεία, μέχρι να αποπληρώσουν το 75% των δανείων τους (αρ. 14). Αυτό σημαίνει «τακτικές αποστολές επιθεώρησης» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν, που θα αξιολογούν την «οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση» της χώρας. Υπενθυμίζεται ότι τα δάνεια που έχει λάβει ηΕλλάδα από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς μέχρι σήμερα, ύψους 133,04 δισ. ευρώ, έχουν σταθμισμένη περίοδο ωρίμανσης 30, 48 χρόνια, ενώ αναμένεται να επεκταθούν στο πλαίσιο της προσπάθειας να διευκολυνθεί η εξυπηρέτηση του χρέους. Επίσης, η Ελλάδα έχει λάβει 52,9 δισ. ευρώ σε διμερή δάνεια από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου, τα οποία επίσης προσμετρώνται στο 75% του τελικού ποσού που πρέπει να αποπληρωθεί μέχρι να βγει από την ασφυκτική εποπτεία.
Για να αλλάξει η παραπάνω, απολύτως δεσμευτική, νομοθεσία, απαιτείται ομοφωνία των κρατών - μελών της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης αντίστοιχα, κάτι που είναι ουσιαστικά αδύνατον. Με λίγα λόγια, όποια κυβέρνηση και να έχει η Ελλάδα στο μέλλον, η πολιτική παροχών και ελλειμμάτων είναι αδύνατη. Διαφορετικά, θα πρέπει να επιλέξει τον μοναχικό δρόμο τωνΔυτικών Βαλκανίων, της Μολδαβίας, της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας, δηλαδή των κρατών της Ευρώπης που βρίσκονται εκτός Ε.Ε.
Πηγή: «Καθημερινή», του ανταποκριτή της στις Βρυξέλλες Νικου Χρυσολωρα

Λαϊκή κραυγή, γροθιά στο στομάχι... (video)


Από τα συσσίτια στην ..."επισιτιστική βοήθεια" της Ε.Ε. !!!
Είναι για να τρελαίνεστε όταν παρακολουθείς με πόση άνεση μιλούν τα κυβερνητικά στελέχη -όπως σήμερα το απόγευμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τηλεόραση του Σκάιγια την «αναγκαιότητα» των νέων χιλιάδων απολύσεων που «πρέπει» να γίνουν, «για να αποκτήσει η χώρα μας αξιοπιστία απέναντι στους εταίρους της». Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται ότι εξακολουθούν να ζουν στον πλανήτη Siemens και να μην έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα που βιώνουν οι άνεργοι. Οσο για τους «εταίρους» μας και την 
«φιλευσπλαχνία» που δείχνουν στον ελληνικό λαό, όπως και για την κατάσταση που μας έχουν φέρει οι κυβερνήσεις που με τόσο πάθος υπηρετεί ο Μητσοτάκης και οι όμοιοι του αφήνουμε να μας μιλήσει μια μεσήλικη άνεργη γυναίκα στο βίντεο που παραθέτουμε. 



Τα υπόθετα του Άδωνι


του Κώστα Βαξεβάνη
Θα μπορούσε κάποιος χαριτολογώντας να πει πως ο Άδωνις Γεωργιάδης, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, είναι ο βασικότερος αβανταδόρος της φαρμακοβιομηχανίας, αφού σε λίγο καιρό, αν συνεχίσει την πολιτική του, γιατροί, νοσηλευτές, παραϊατρικό προσωπικό και σίγουρα ασθενείς, θα πρέπει να πάρουν χάπια για να τον αντέξουν. 
Αλλά και να μην έχεις σχέση με όλα αυτά, αρκεί να τον ακούσεις σε κάποια από τις δεκάδες τηλεοπτικές του εμφανίσεις, για να αποκτήσεις σχέση με σκευάσματα, τουλάχιστον αυτά που αφορούν την πίεση.
Αλλά ας αφήσουμε τα χαριτολογήματα και ας πάμε στην ουσία.
Ο υπουργός Υγείας (ναι είναι υπουργός και μάλιστα Υγείας, δεν είναι απλώς «Άδωνις»), ανήγγειλε πως θα κάνει πιο φτηνά 6.000 φάρμακα. 

Όποιος διαφώνησε μαζί του, δέχθηκε την επίθεση ότι δεν θέλει φτηνό φάρμακο για το λαό, αλλά εξυπηρετεί συμφέροντα φαρμακοβιομηχανιών.

Είναι όμως η φτήνια του κυρίου Γεωργιάδη, χτύπημα στα συμφέροντα;
Όσοι σχετίζονται με τη δημοσιογραφική πιάτσα θυμούνται εκείνο το παλιό κόλπο, όταν η Αστυνομία έβρισκε πλοίο με 300 κιλά χασίς. 
Υποψιαζόμασταν όλοι πως κάποιος το είχε καρφώσει για να έχει η Αστυνομία την επιτυχία της, όσο από πίσω πέρναγε άλλο πλοίο με 5 τόννους κόκα. 
Έτσι ακριβώς κάνει ο Άδωνις Γεωργιάδης. 
Εμφανίζει την επιτυχία του «φτηνού φαρμάκου» την ώρα που περνά το πλοίο με χρήμα για τις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες.

Ας δούμε τα πράγματα συγκεκριμένα
Ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν φτηναίνει όλα τα φάρμακα, αλλά τα εκτός πατέντας και τα γενόσημα. 
Τα ακριβά φάρμακα τα οποία παράγουν οι πολυεθνικές δεν τα αγγίζει. 
Αντιθέτως, ανεβάζει την συμμετοχή του ασφαλισμένου σε αυτά.
Αν γίνει πιο φτηνό το γενόσημο για παράδειγμα, αυτό πρακτικά σημαίνει πως δεν θα μπορεί να παράξει καμιά από τις ελληνικές βιομηχανίες, γιατί δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική του φτηνού γενόσημου που παράγεται στο Μπαγκλαντές και το Πακιστάν και που δεν πληροί τους κανόνες ασφαλείας. 
Έτσι, ή τα φάρμακα που έχουν φτηνύνει δεν θα παραχθούν καθόλου, άρα θα παίρνουμε μόνο τα ακριβά, ή θα καταναλώνουμε αμφίβολο φάρμακο.

Το βασικό όμως είναι πως η Ελλάδα αποτελεί χώρα αναφοράς στο φάρμακο
Δηλαδή είναι από τις χώρες εκείνες που καθορίζουν την τιμή του φαρμάκου πανευρωπαϊκά, η οποία βγαίνει ως μέσος όρος των κατώτατων τιμών. 
Άρα το φάρμακο των πολυεθνικών, το οποίο θα παραμείνει ακριβό, σημαίνει κέρδη για τις πολυθενικές φαρμάκου και εκτός Ελλάδας. 
Συνεπώς, η προσφορά του Άδωνι Γεωργιάδη είναι ανεκτίμητη.

Μπαίνει επίσης ένα θέμα γενικότερο για τον Άδωνι Γεωργιάδη
Αφού η πολιτική του στον τομέα της Υγείας τον φέρνει αντιμέτωπο με το σύνολο των σχετιζόμενων με την Υγεία, από τον νοσοκόμο και τον ασθενή έως το γιατρό και ίσως τις ελληνικές εταιρείες φαρμάκου, τότε ποιος είναι αυτός που συμφωνεί με την πολιτική την οποία εφαρμόζει; 
Ποιος πρέπει να επικροτήσει την πολιτική ενός υπουργού Υγείας, αν όχι οι σχετιζόμενοι με την Υγεία;
Ως τώρα λοιπόν, όσα κάνει ο Άδωνις Γεωργιάδης στην Υγεία φαίνεται να ευνοούν ιδιωτικά νοσοκομεία και πολυεθνικές. 
Όχι τους ασθενείς που πεθαίνουν στα ράντζα, όχι τους γιατρούς που πεθαίνουν στην κούραση για να μην πεθαίνουν οι ασθενείς τους. 
Ας πεταχτεί ο τηλεϋπουργός ως τα αντικαρκινικά νοσοκομεία και ας πει αυτά περί συμφερόντων στους ανθρώπους που δεν έχουν τα φάρμακά τους. 
Ας το πει στους γονείς του παιδιού που πέθανε πριν κλείσει τα τρία του χρόνια, επειδή δεν πρόλαβε να χειρουργηθεί.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης χρησιμοποίησε για μια ακόμη φορά το βήμα της Βουλής όχι για να ασκήσει πολιτική ή να απαντήσει σε ερωτήσεις αλλά ως τηλεπαράθυρο
Κατηγόρησε την «Αυγή» και το «Κόκκινο», πως τον πολεμούν γιατί έχουν διαφήμιση φαρμακοβιομηχανίας. 
Ο Άδωνις κατά την προσφιλή του τακτική, χρησιμοποιεί μια αλήθεια για να χτίσει πάνω του ένα βολικό ψέμα. 
Είναι, για παράδειγμα, σαν να ισχυριστεί κάποιος πως η πρόσφατη επίσκεψή του στην Ισραηλινή Πρεσβεία που είναι ένα αληθινό γεγονός, έγινε για να πάρει 500.000 ευρώ προκειμένου να εξυπηρετήσει την ισραηλινή φαρμακοβιομηχανία. 
Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Η Ελλάδα πεθαίνει μεταφορικά και κυριολεκτικά και ανάμεσα σε όλα τα άλλα πρέπει να υποστεί τη θεραπεία ενός τύπου που χαράσσει πολιτική Υγείας σαν να πουλάει σίτες και βιβλία από τηλεοράσεως. 
Θεραπεία υπόθετου.

Όσο μεγαλώνει το ξεπούλημα, τόσο μεγαλώνει το χρέος!


Από ΒΑΘΥ , 


To έτος 2000 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 139,2 δισ. ευρώ.
Το 2004 το δημόσιο χρέος είχε ανέλθει στα 201,2 δισ. ευρώ.
Το 2009 το δημόσιο χρέος έφτασε στα 298,5 δισ. ευρώ.
Στα τέλη του 2011, το δημόσιο χρέος «έκλεισε» στα 367 δισ. ευρώ.
*
Η παραπάνω αναδρομή είναι χρήσιμη - όπως ελπίζουμε θα φανεί στη συνέχεια - ώστε να διερευνήσουμε πόση σχέση έχει (κι αν έχει οποιαδήποτε σχέση) με την αλήθεια η απίστευτη προπαγάνδα που κατακλύζει το δημόσιο βίο.
Αναφερόμαστε στην προπαγάνδα που ισχυρίζεται πως:
«Η μείωση του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων περνάει μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αποκρατικοποιήσεις του δημόσιου τομέα».
***
Ας δούμε, λοιπόν, πόσο ευθύνεται το (ανύπαρκτο, έτσι κι αλλιώς) Δημόσιο στην εκτίναξη των χρεών και των ελλειμμάτων, κι ας δούμε κατά πόσο ισχύει ότι το ξεπούλημα και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου που περιγράφονται με όλους τους δυνατούς ευφημισμούς
(ιδιωτικοποίηση, αποκρατικοποίηση, μετοχοποίηση, μισθώσεις παραχώρησης κ.λπ.),
ενισχύουν, τάχα, τα δημόσια ταμεία και απαλλάσσουν τη χώρα από χρέη.
*
Οι κυβερνώντες, που σήμερα είναι συγκυβερνώντες με την συνδρομή του κ. Κουβέλη, την τελευταία 20ετία έχουν διαπράξει τα κάτωθι:
*
Ξεπούλησαν και ξαναξεπούλησαν τον Σκαραμαγκά και όλη σχεδόν την ναυπηγική βιομηχανία. Αλλά αυτό σε τι «βοήθησε» τα οικονομικά του κράτους;
Ξεπούλησαν την ΑΓΕΤ. Αλλά αυτό σε τι «τόνωσε» τα δημόσια ταμεία;
Ξεπούλησαν τον ΟΤΕ. Αλλά αυτό σε τι απέτρεψε την πτώχευση;
Ξεπούλησαν πάνω από το 90% του τραπεζικού τομέα. Αλλά αυτό σε τι «έσωσε» την οικονομία;
Ξεπούλησαν το λιμάνι του Πειραιά. Αλλά αυτό σε τι «βελτίωσε» τα ελλείμματα;
Ξεπούλησαν την «Ολυμπιακή». Αλλά αυτό σε τι απομάκρυνε την χρεοκοπία;
Ξεπούλησαν τη διώρυγα της Κορίνθου. Αλλά αυτό σε τι απομάκρυνε τα «κουρέματα»;
Ξεπούλησαν τους οδικούς άξονες της χώρας. Αλλά αυτό σε τι συνέβαλε για τον «κατευνασμό των αγορών»;
*
Επίσης υπενθυμίζουμε ότι:
Μέχρι το 2004, δηλαδή μια ολόκληρη πενταετία πριν από την εκδήλωση της κρίσης, αρκετά χρόνια πριν αρχίσουν να επικαλούνται προσχηματικά το χρέος για να κόβουν μισθούς και συντάξεις, να διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις και να καταργούν ό,τι απέμεινε από το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας», το ΠΑΣΟΚ είχε διαπράξει τα εξής:
Ξεπούλησε το 48,5% της ΔΕΗ.
Ξεπούλησε το 38% της ΕΥΔΑΠ.
Ξεπούλησε το 64% από τα «Ελληνικά Πετρέλαια».
Ξεπούλησε το 49% του ΟΠΑΠ.
Ξεπούλησε το 92% της Εθνικής Τράπεζας.
Παρέδωσε το αεροδρόμιο των Σπάτων στους Γερμανούς.
Παρέδωσε τη γέφυρα του Ρίου στους Γάλλους.
Παρέδωσε την Αττική Οδό στον Μπόμπολα κ.ο.κ.
*
Μήπως αμφισβητεί αυτά τα στοιχεία ο κ. Σαμαράς; Τότε θα πρέπει να αμφισβητήσει τον κ. Καραμανλή.
Αυτός ήταν - ο κ. Καραμανλής - που ως πρωθυπουργός τα είχε καταθέσει στην Βουλή...
Επομένως, ο ελληνικός λαός έχει κάθε λόγο να απαιτεί καταλογισμό ευθυνών και εξήγηση:
α) Σε τι απέτρεψαν όλες αυτές οι εκποιήσεις - που πάντα βαφτίζονται «αξιοποίηση» - την εκτίναξη του δημόσιου χρέους;
β) Πόσο στοίχισε στην κοινωνία της εργασίας και του μόχθου το ιδεολόγημα περί «λιγότερου κράτους», που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διακινούν από τη δεκαετία του '80 για να ρημάζουν και να παραδίδουν τη δημόσια περιουσία στην πλουτοκρατία;
*
Οι απαντήσεις είναι τόσο προφανείς, όσο πρόδηλη είναι και η νέα τους στόχευση:
Πρώτον, εμφανίζουν σαν «σωτηρία» την ίδια καταστροφική πολιτική που έχει γεμίσει τα ταμεία των κεφαλαιοκρατών και έχει εκτινάξει τα δημόσια χρέη!
Δεύτερον, παρουσιάζουν σαν «φάρμακο» την ίδια εκείνη δηλητηριώδη πολιτική που έχει διαλύσει την Ελλάδα!
Τρίτον, ισχυρίζονται πως παραμένει «επιβεβλημένος» εκείνος ακριβώς ο «μονόδρομος» του ξεπουλήματος που ακολουθούν επί δεκαετίες, με τα γνωστά αποτελέσματα!
Τέταρτον, αποκαλούν «φιλόδοξη» και «αναγκαία» την ίδια εγκληματική πολιτική που έχει χρεοκοπήσει τους Ελληνες και τους έχει αποστερήσει το δημόσιο πλούτο τους!
Πέμπτον, έχουν ορκιστεί πίστη στο ξεπούλημα πολύ πριν εμφανιστεί η «τρόικα». Πολύ πριν ανακαλύψουν ως πρόσχημα το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα.
*
Τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα:
Αν ξεπουλάνε για να μειώσουν τα χρέη - και όχι για να ενισχύσουν την κερδοφορία της ολιγαρχίας παραδίδοντάς της για να ξεζουμίσει ό,τι απέμεινε από την δημόσια περιουσία - τότε:
  • Πώς γίνεται από το 2000 μέχρι το 2004, την εποχή του μεγάλου «εκσυγχρονιστικού» κύματος του ξεπουλήματος, το δημόσιο χρέος, αντί μείωσης, να αυξήθηκε κατά 62 δισ. ευρώ;
  • Πώς γίνεται από το 2004 μέχρι το 2009, την περίοδο του ξεπουλήματος της «ήπιας προσαρμογής», της «Cosco», της διάλυσης της Ολυμπιακής και της εν συνόλω εκποίησης του ΟΤΕ, το χρέος αντί να μειώνεται, να αυξήθηκε κατά 97,3 δισ. ευρώ;
  • Πώς γίνεται από το 2009 μέχρι το 2011, την περίοδο που τίναξαν στον αέρα τα νοσοκομεία, έβαλαν λουκέτο στις διαδρομές του ΟΣΕ στην μισή Ελλάδα (!), επέκτειναν τη δράση των ιδιωτών στον τομέα της ενέργειας, το χρέος αντί να μειώνεται, να αυξήθηκε κατά 68,5 δισ. ευρώ;
*
Τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα:
Μόνο κατά την περίοδο 2000 - 2011, περίοδο γενικού ξεπουλήματος,
το χρέος όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά
αυξήθηκε κατά 227,8 δισ. ευρώ (!), δηλαδή υπερδιπλασιάστηκε
και
αυξήθηκε με ρυθμό 164%!
*
Συμπέρασμα:
Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα.
Αντίθετα:
Οσο περισσότερο ξεπουλούν,
τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνει!
Δεν ξεπουλούν για να «πληρώσουν τα χρέη της χώρας». Ξεπουλούν για να εκ-πληρώσουν το μόνο χρέος που αναγνωρίζουν και το μόνο «χρέος» που τους καθοδηγεί:
Είναι το ταξικό τους χρέος, που «επιβάλλει» το ξεπούλημα. Δεν πρόκειται περί «κοινωνικής ευθύνης». Είναι αδίστακτη και στυγνή εφαρμογή του ταξικού τους καθήκοντος να υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αποστερώντας το λαό από τα πάντα:
Από το μισθό, από τη σύνταξη και από τα φάρμακα μέχρι οτιδήποτε έχει απομείνει να θυμίζει δημόσια περιουσία.
Αυτό το έγκλημα που πάνε να ολοκληρώσουν, την καθολική δηλαδή παράδοση στους «ιδιώτες» μιας δημόσιας περιουσίας που ο λαός τη δημιούργησε με το αίμα και τον ιδρώτα του, έχουν το θράσος να το βαφτίζουν «εθνική υπευθυνότητα»!

“ Τα κολλεγιόπαιδα και η αντίδραση της Ευρώπης ”

Το τρίτο «λάθος» της Γερμανίας

ΒερολίνοΒερολίνο

Του Κώστα Καπνίση
Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2013 11:02
Πριν από λίγες ημέρες, ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, προέβη σε μια εντυπωσιακή μονομερή κίνηση, μειώνοντας το ευρωπαϊκό επιτόκιο στο 0,25%. Η κίνηση αυτή ήταν αντίθετη στην πάγια τακτική της Γερμανίας της Μέρκελ και του Σόιμπλε, οι οποίοι κινούνται με βάση το δόγμα «Καλό είναι ότι συμφέρει την Γερμανία». Χαρακτηριστική ήταν άλλωστε η δυσφορία του διοικητή της Bundesbank, Γιενς Βάιντμαν, ο οποίος κατά την διάρκεια της συνεδρίασης αντέδρασε και ψήφισε αρνητικά σε αυτή την πρόταση.

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Μάριο Ντράγκι, έπραξε το αυτονόητο, βλέποντας ότι οι επιχειρήσεις στην Ευρώπη βρίσκονται υπό το καθεστώς ασφυξίας με εντολή μάλιστα του Βερολίνου και του διευθυντηρίου της Φρανκφούρτης. Προχθές, ο Πίτερ Μπόφινγκερ, ένας εκ των «σοφών» και συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης, προέβη στην αποκάλυψη ότι η Γερμανία κερδίζει περί τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως από την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση. Αυτό βέβαια πέρα από όλα τα υπόλοιπα, συμβαίνει διότι η Γερμανία είναι από τις ελάχιστες αν όχι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, η οποία δανείζεται με εξευτελιστικά και μερικές φορές με μηδενικά επιτόκια, προβαλλόμενη ως η μοναδική φερέγγυα οικονομία, η οποία εξακολουθεί να αναπτύσσεται.

Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως φαίνονται και η «ανάπτυξη» της Γερμανίας πολύ σύντομα αναμένεται να αποδειχθεί μια «φούσκα», η οποία αν «σκάσει», αναμένεται να πλήξει πρώτα και κύρια τους Γερμανούς πολίτες, αλλά και να δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στην ασθμαίνουσα ευρωπαϊκή οικονομία. Τα στοιχεία, που βγαίνουν στην επιφάνεια, αποδεικνύουν ότι η «κρίση», αυτό δηλαδή το πράγμα που τεχνηέντως δημιούργησε η Γερμανία στην Ευρώπη και στήριξαν διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με αυτές του Νότου να σέρνουν τον «χορό», ανεβαίνει προς τον εύρωστο οικονομικά Βορρά, ακολουθώντας την πορεία της θεωρίας του «μπούμερανγκ».

Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία έχει σταματήσει να αναπτύσσεται ή τουλάχιστον η ανάπτυξή της βρίσκεται οριακά πάνω από τα μηδενικά όρια. Στο εσωτερικό της Γερμανίας γίνεται ένας μεγάλος διάλογος και ασκούνται πιέσεις ώστε να δουν και οι Γερμανοί πολίτες τα πλεονεκτήματα των κερδών της χώρας τους από την απομύζηση άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες δυστυχούν για χάρη τους. Η γερμανική κυβέρνηση, η Άνγκελα Μέρκελ και οι φίλοι της τεχνοκράτες γνωρίζουν άριστα την πηγή των «εισοδημάτων» τους και αρνούνται πεισματικά να «μοιράσουν χρήμα» στον λαό και περιορίζονται να δηλώνουν ότι θα προσπαθήσουν να μην επιβάλλουν νέους φόρους στον γερμανικό λαό. Κρατάνε με νύχια και με δόντια το εμπορικό και όχι μόνο πλεόνασμά τους μακριά από τα αδιάκριτα μάτια και τις τσέπες των Γερμανών πολιτών, προκειμένου να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες ημέρες, οι οποίες είναι προ των πυλών.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο διοικητής της Bundesbank, Γιενς Βάιντμαν, αρνείται πεισματικά οποιαδήποτε χαλάρωση νομισματικής πολιτικής της Ευρώπης, γεγονός το οποίο θα συρρικνώσει το γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα. «Δεν υπάρχει εύκολη έξοδος από την κρίση» υποστηρίζει με πάθος ο Βάιντμαν, για να προσθέσει ότι «Το να τυπώσουμε χρήμα σίγουρα δεν είναι η λύση». Ασφαλώς και δεν είναι η λύση. Για τους Γερμανούς βεβαίως, Είναι πραγματικά εξοργιστικό το θράσος κάποιων κολλεγιόπαιδων, τα οποία παίζουν με τους αριθμούς και τους ανθρώπους, όπως για παράδειγμα ο απίθανος τύπος Γέργκ, Άσμουσεν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ ή ο ακόμα πιο γραφικός Ολλανδός εκτροφέας χοίρων, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος διορίστηκε από την Άνγκελα Μέρκελ ως πρόεδρος του Eurogroup!!! Τέτοιου τύπου άνθρωποι, οι οποίοι έχουν βουλιάξει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, πολυεθνικούς κολοσσούς σε ολόκληρο τον πλανήτη, «έχουν πέσει με τα μούτρα» και έχουν διοριστεί σε ευρωπαϊκές ή εθνικές δημόσιες θέσεις. Θέσεις που αμείβονται με ζεστό (και αρκετό μάλιστα) δημόσιο χρήμα των Ευρωπαίων φορολογουμένων.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι στην Ευρώπη υπήρξε σχεδιασμός για όλα αυτά τα πράγματα. Ένας σχεδιασμός, ο οποίος ξεκίνησε πριν από είκοσι περίπου χρόνια. Προτεραιότητα υπήρξε ο αφανισμός πολιτικών ανδρών και ηγετών στο ευρωπαϊκό έδαφος. Κι όταν αυτό συνέβη ή έμειναν πια τόσο λίγοι που ο πολιτικός συσχετισμός δεν τους επέτρεπε να αντιδράσουν μπροστά στην λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου ταλιμπανισμού, τα πράγματα είχαν αρχίσει πλέον να δρομολογούνται. Η νομισματική ένωση άλλωστε έχει γίνει παραδεκτό ακόμα και από τους χαρτογιακάδες του «τεχνοκρατισμού» ότι έγινε στο πόδι. Οι τεχνοκράτες δεν παραδέχονται εύκολα τα λάθη τους. Απλώς επισημαίνουν κυνικά ότι το «λάθος» ήταν συνειδητό, προκειμένου να υλοποιηθούν τα σχέδια. Γνωρίζοντας ότι πια κανείς δεν μπορεί να αποχωρήσει (από όσους έχουν μπει) στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, καθώς αυτό ισοδυναμεί με ανείπωτη οικονομική τραγωδία ή και εθνική καταστροφή, απειλούν κάθε τόσο με μια «κρίση του Ευρώ».

Πρόκειται για απίστευτους τυχοδιώκτες, για θρασύτατους οικονομικούς απατεώνες ή «Οικονομικούς δολοφόνους, οι οποίοι δεν έχουν καμιά θέση μέσα στην κοινωνία». Η παρούσα πορεία της Ευρώπης είναι προδιαγεγραμμένη αν δεν ανακοπεί άμεσα. Πλέον, το σχέδιο των «οικονομικών δολοφόνων» έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό από όλο και περισσότερους οικονομολόγους, διεθνείς αναλυτές και πολιτικά κόμματα. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι σε μια εποχή όπου τα μεγέθη είναι υπερεθνικά, οι ενώσεις και οι συνασπισμοί χωρών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις, οι οποίες μπορούν να εξασφαλίσουν την προκοπή και ευημερία των λαών, αλλά αυτό θα γίνει με όρους ξεκάθαρους και δίκαιους για όλους. Αν αυτό δεν γίνει, τότε οι ενώσεις θα διαλυθούν ως φυσική νομοτέλεια και αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις στις κυρίαρχες ευρωπαϊκές «ελίτ», οι οποίες έχουν κάνει τα «κουμάντα» τους για όλα τα ενδεχόμενα, αλλά για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Απλές και ξεκάθαρες κουβέντες
ανάρτηση από "periodista"

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΜΕ ΠΗΛΙΟΓΟΥΣΗΔΕΣ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ


Όταν οι Πηλιογούσηδες μιλούν για πατριωτισμό και αξιοπρέπεια, εμείς οφείλουμε να ρίχνουμε άπλετο φως στη βρωμερή και δόλια διαδρομή τους...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Από την ημέρα που ο γιός της Μαργαρίτας, τόλμησε να βάλει στο ελεεινό στόμα του τη λέξη «πατριωτισμός», το μόνο που άνοιξε διάπλατα ήταν οι κερκόπορτες για την ταπεινωτική παράδοση αυτής της πατρίδας.

Και μετά φέρατε τον Παπαδήμο. Έναν πρόθυμο λογιστή, για τον οποίο η μοναδική αξία, είναι η γραμμογράφηση μιας λογιστικής καρτέλας. Ένα δεύτερο κύμα πατριωτισμού σάρωσε τη χώρα. Το πλιάτσικο και οι πρακτικές της Καμόρας, αναγορεύτηκαν σε «νόμους του κράτους». Τα ταμεία κουρσεύτηκαν. Το όποιο κοινωνικό θησαυροφυλάκιο άνοιξε, και παραδόθηκε μαζί με το περιεχόμενό του στους πασάδες του σουλτανάτου.

Και μετά ήρθαν οι εκλογές. Δύο ακριβοπληρωμένες εκλογές για να καταλήξουμε πού???Στο να ανατεθεί και πάλι στα ίδια σκατά η διακυβέρνηση του τόπου. Ο νεοδωσίλογος διαδέχτηκε τον αρχιδωσίλογο στην πρωθυπουργία, και μαζί με το σοσιαλδεξιό (ΠΑΣΟΚ) και  το αριστεροδέξιο (ΔΗΜΑΡ) δεκανίκι του, ανέλαβαν εργολαβικά... 
να διαχειριστούν τη μεγαλύτερη βιομηχανία εξαπάτησης που στήθηκε ποτέ στον πλανήτη.

Την ίδια στιγμή, η τύχη της χώρας έχει ανατεθεί και πάλι σε έναν πρόθυμο λογιστή. Σ αυτόν τον πολιτικό ...ογκόλιθο που ακούει στο όνομα (και πράμα) Στουρνάρας. Σ έναν άνθρωπο δηλαδή, πουτο μόνο για τον οποίο είναι ικανός, είναι να του δίνεις δέκα ευρώ χαρτζηλίκι για να πηγαίνει να πληρώνει λογαριασμούς ΔΕΚΟ. Κι όμως... σ αυτόν τον άνθρωπο ανατέθηκε τι??? Να διαπραγματευθεί με τις συμμορίες.

Τι είναι ο Στουρνάρας ελεεινοί???
Ένα πρόθυμο ανθρωπάκι είναι, με εθνική συνείδηση ανύπαρκτη. Ένας φτηνός διεκπεραιωτής είναι, που στη χώρα της αθλιότητας ακριβοπληρώνεται για να διεκπεραιώνει εκκρεμότητες. Χωρίς αρχές… Χωρίς αξίες… Χωρίς κυρίαρχο ζητούμενο… και με μοναδικό αντικείμενο την αρχειοθέτηση διεκπεραιωμένων φακέλων.

Αυτό το πράγμα χρειάζεται μια πατρίδα ελεεινοί, που οφείλει να οργανώσει την αντεπίθεσή της με το λαό πρωταγωνιστή και με φουλαρισμένες τις μηχανές οραματιζόμενη το μέλλον??? Έναν Στουρνάρα χρειάζεται??? Και 153 πολιτικά ανθρωπάκια (εξ ίσου καλοπληρωμένα) για να υπερψηφίζουν τις αποφάσεις του???
Ποια χώρα μπορεί να προκόψει με έναν Στουρνάρα σε θέση ευθύνης να διαχειρίζεται τις τύχες της στο παζάρι των ισχυρών και των ανελέητων συμμοριών???

Και η Βουλή???
Αυτό το έκτρωμα που επιμένετε υστερόβουλα να χαρακτηρίζετε ως Ναό της Δημοκρατίας??? Είναι και αυτή κομμάτι του «πατριωτισμού» σας και της προσήλωσής σας στις διαχρονικές αξίες της Δημοκρατίας και του «πολιτικού πολιτισμού»???

Πως μπορεί να συμβάλλει στη μαχητική φυγή μιας κοινωνίας προς τα μπρος, μια Βουλή που την έχετε μετατρέψει σε πλυντήριο ανομημάτων… σε καθαρτήριο απατεώνων… και σε βιομηχανία νομιμοποίησης κατοχικών διαταγμάτων???

Ποια συμβολή και σε τι μπορεί να έχει μια Βουλή χωρίς αξιοπρέπεια… Μια Βουλή που καταπατά πρώτη κάθε εθνικό συμβολισμό… Μια Βουλή που μέσα σ αυτήν μεταφέρουν τα κουφάρια τους προσκυνημένα  ανθρωπάκια που ακριβοπληρώνονται από τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού για να υπερψηφίζουν τις επιλογές των δημίων του???

Είναι λαϊκισμός όλα αυτά ελεεινοί???
Και ο πραγματισμός ποιος είναι??? Η παραγωγή πολιτικού έργου πως εκφράζεται???
Η προσωπική αξιοπρέπεια αυτού του ακριβοπληρωμένου τσίρκου πού είναι όταν ακούει κάθε φορά τα πολιτικά ανδρείκελα που στηρίζει…
Άλλοτε να απειλούν το λαό με την κόλαση του Δάντη…
Άλλοτε να επικαλούνται το φως στο τούνελ που δεν άναψε ποτέ…
Άλλοτε να υμνολογούν την «ανάπτυξη» που έρχεται μπουσουλώντας, αλλά που ποτέ δεν βρήκε το δρόμο της γι αυτή τη δύσμοιρη χώρα…
Και δεν έχουν τα αρχίδια να πουν: «Ως εδώ άθλιοι…. Φτάνει το ψέμμα και η κοροϊδία… Εξαπατήσατε το λαό… Προδώσατε την πατρίδα… Και το μόνο που σας πρέπει είναι τιμωρία παραδειγματική».

Το είπε αυτό η Βουλή της ντροπής ή μήπως ακριβοπληρώνεται για να σηκώνει ψηλά το βρώμικο χέρι της σε κάθε αθλιότητα???
Αυτό το τσίρκο δεν υπερψήφισε τις επιλογές της συμμορίας του Καστελόριζου???
Αυτό το τσίρκο δεν μετέτρεψε σε νόμους του κράτους, τις επιλογές του Παπαδήμιου???
Αυτό το τσίρκο δεν υπερψηφίζει τα νομοθετήματα του άθλιου λογιστή που οδηγούν τον τόπο στην απόλυτη απαξίωση και το λαό στην απελπισία???
Αυτό το τσίρκο δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στα ανδρείκελα της συγκυβέρνησης που εξαπατούν συστηματικά το λαό και ταπεινώθηκαν ακόμη και με την ίδια την υπογραφή τους???

Ποιά εμπιστοσύνη??? Σε ποιους αγύρτες??? στο όνομα ποιών προβλέψεων που δικαιώθηκαν??? Είναι δυνατόν να συνιστά Βουλή ένας θίασος από στοιχημένες μαριονέτες χωρίς συνείδηση… χωρίς εθνικές προτεραιότητες… χωρίς ούτε καν τη στοιχειώδη ευθιξία να σεβαστούν τον ίδιο τους τον εαυτό???

Αν όλα τα παραπάνω είναι λαϊκισμός…
Αν υπάρχει έστω και ένας ηλίθιος σ αυτόν το τόπο που να εμπιστεύεται έναν ψεύτη πρωθυπουργό, έναν αδίστακτο αντιπρόεδρο που δεν άφησε άρθρο του Συντάγματος που να μην το κουρελιάσει… και έναν ανόητο Στουρνάρα με τις γνωστές προβλέψεις του…

Τότε ο μόνος πραγματισμός που απομένει είναι η καθολική εξέγερση, η άμεση ανατροπή και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Μια τιμωρία που δε θα την προσδιορίζει ο κατάπτυστος νόμος Βενιζέλου περί παραγραφής της ευθύνης των υπουργών, αλλά ο τιμωρός λαός που θα πρέπει να πάρει στα χέρια του τις τύχες της χώρας.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΕΥΜΑ ...ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ?


Βρισκόμαστε στο έτος 1944. Ήδη το καλοκαίρι έχει έρθει και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η παρουσία τους στην χώρα δεν θα κρατήσει πολύ. Οι σφαγές, οι εκτελέσεις και τα μπλόκα εντείνονται. Παράλληλα ο ΕΛΑΣ πολεμά αποφασιστικά για την ημέρα της απελευθέρωσης που κοντοζυγώνει...

Παράλληλα μεγάλη ανυπομονησία έχει απλωθεί στους συνεργάτες των Γερμανών στην Αθήνα και όλη την χώρα. Τι θα συμβεί τώρα που ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει ακάθεκτος ? Τι θα απογίνουν εκείνοι ? Οι Γερμανοί φαίνονται καθησυχαστικοί. Υπόσχονται για όσους το επιθυμούν... 

Να τους πάρουν μαζί τους στην Γερμανία όταν επιστρέψουν. Οι Γερμανοί τελικά θα εγκαταλείψουν την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, πριν όμως από αυτό διοργάνωσαν μια αποχαιρετιστήρια φιέστα... 
Με κάθε επισημότητα, οι Γερμανοί αποστέλλουν προσκλήσεις σε όλον τον "καλό" κόσμο της Αθήνας και των προαστίων. Καλούν κάθε είδους συνεργάτες τους, ταγματασφαλίτες, χωροφύλακες, δοσιλόγους και μαυραγορίτες. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στο μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου. Σε αυτήν θα λάβουν μέρος πάνω από 100 καλεσμένοι και υψηλά ιστάμενοι της γερμανικής διοίκησης. Οι δοσίλογοι Γκόβερης, Κωστούλας, Φαρδούλης, Κούκας, Λιάσκας Χαμουρτζόγλου, Γιαννόπουλος, οι μαυραγορίτες Σταματόπουλος, Δενδρινός, Λιναρδάκης, Άρνης και Έξαρχος, ο Πέππας, προμηθευτής των Γερμανών ο Μιχαηλίδης γνωστός μαυραγορίτης λαδιού, ο Κωσταντόπουλος, ταγματάρχης των ταγμάτων ασφαλείας, ο Γεώργιος και η Αλεξάνδρα Λακιώτη καταδότες των Γερμανών, οι δοσίλογοι Χατζηδημητρίου και Σιάκος και ο Παπαβασιλείου στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ελλάδας και άλλοι πολλοί.
 
Η φιέστα θα ξεκινήσει με χορό, αργότερα ένα πλούσιο τραπέζι θα στρωθεί για να αποχαιρετισθούν οι συνδαιτυμόνες. Κρέας και φαγητά που σπάνιζαν ακόμα και από τα πιό εύπορα σπίτια και μπύρα άφθονη γερμανική μπύρα. Το γεύμα θα συνεχιστεί μέχρι τα ξημερώματα και τέλος θα έλθει το γκραν φινάλε. Με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου οι Γερμανοί αποχωρούν χαιρετώντας ευγενικά τους καλεσμένους τους. 
Αμέσως μετά μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών θα μπουν οπλισμένοι στο κτίριο και θα εκτελέσουν εν ψυχρώ τους καλεσμένους. Όλοι δωσίλογοι. Δεν θα επιβιώσει ούτε ένας. 
Αυτό ήταν το μεφιστοφελικό τέλος πολλών από τους δοσίλογος της κατοχής που μας φέρνει στο νου το αρχαίο ρητό περί προδοσίας και προδοτών, "Την προδοσία αγάπησαν πολλοί, τον προδότη κανένας..." 

ΠΡΑΣΙΝΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΗΣ Η ΑΥΤΟΥ ΧΥΔΑΙΟΤΗΣ


Πλημμύρισε πάλι από ιερή αγανάκτηση η αυτού χυδαιότης το Ιερόν (για τον εαυτό του) Κτήνος, και πρασίνισε απ το κακό του:... 

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ

"Καλούν σε αποστασία τους βουλευτές ΜΟΥ!". "Θέλουν να πέσει η κυβέρνησή ΜΟΥ, να κινδυνεύσει η δημοκρατία ΜΟΥ, να χρεοκοπήσει το κράτος ΜΟΥ!". "Τους καλούν να ψηφίσουν κατά συνείδηση και να καταψηφίσουν τα νέα μέτρα, τα μέτρα που ΕΓΩ συμφώνησα να επιβάλλουν στον λαό, διότι ΕΓΩ γνωρίζω το καλό του, και γι αυτό ΕΓΩ στηρίζω αυτή την κυβέρνηση, κι όχι για να μην πάω φυλακή όπως λένε οι κακές γλώσσες!". "Και αυτό συνιστά αποστασία! Και είναι ανεπίτρεπτο! Διότι ξέρουν καλά πως...
μόνον ΕΓΩ μπορώ να είμαι αποστάτης! Αποστάτης από την αλήθεια, αποστάτης από την ηθική, από τα συμφέροντα του λαού, αποστάτης από την δημοκρατία! Την απλή δημοκρατία, όχι την Νέα! 

Αυτήν την γέλασε ο κάθε πικραμένος (που είμαστε όλοι μας) από την νέα διαστρέβλωση που επιχειρούν τα πρασινομπλέ παπαγαλάκια: Όποιος δηλαδή κυβερνητικός βουλευτής τολμήσει να καταψηφίσει τα αντιοικονομικά και λαοκτόνα μέτρα, θα ονομάζεται »αποστάτης»….και όχι αντιπρόσωπος του λαού, σεβόμενος την Συνταγματική επιταγή περί »αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας»! Το κόμμα, δηλαδή, και η κυβέρνηση υπεράνω όλων! Uber Alles! Jawohl mein Fuhrer!!! 

Έτσι να συνεχίσετε.. Μ΄ αυτά τα μυαλά! Κι όταν τυχόν ο λαός αποφασίσει να πάρει τις τύχες στα χέρια του, και σας συμπεριφερθεί σαν κατακτητές και δυνάμεις κατοχής(που είσαστε)….θα κλαίτε και θα οδύρεστε περί »εμφυλίου σπαραγμού» Σαν γνήσιοι αποστάτες του ελληνισμού.. 

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ANAΡΤΗΣΗ "ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Τι γίνεται αν προηγηθούν οι δημοτικές εκλογές;


Short URL: http://wp.me/p3poUN-4fE

8-xristou_highhttp://www.avgi.gr
Του Δημήτρη Χρήστου
Είναι πολύ πιθανόν η κυβέρνηση να χάσει σύντομα την πλειοψηφία, καθώς τα μέτρα που διατάσσεται να λάβει είναι αδύνατον να γίνουν αποδεκτά από βουλευτές που κατοικούν και θέλουν να κατοικούν σε αυτή τη χώρα. Το ρεύμα αντίστασης στην υποδούλωση, την καταστροφή και τον αφελληνισμό της χώρας είναι σχεδόν αδύνατον να ανακοπεί. Είναι νομοτέλεια; Φυσικά και δεν είναι. Αν ήταν, σήμερα η γη θα ήταν κόκκινη, όπως τραγουδούσα ακούγοντας τη Μαρία Δημητριάδη. Πλην όμως η νομοτέλεια πήγε περίπατο και σήμερα ο καπιταλισμός μάς παίρνει και τα… σώβρακα. Όμως τούτη τη στιγμή η μεγίστη δυνατή ενότητα όλων των πατριωτικών δυνάμεων δεν είναι απλώς εκλογική ανάγκη (κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ), αλλά κυριολεκτικάιστορική επιταγή.
ΑΝ ΟΜΩΣ οι κατάσχοντες τη χώρα καταφέρουν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια αυτά τα ανδρείκελα στην εξουσία και φτάσουμε στις δημοτικές εκλογές πριν από τις βουλευτικές, έχει κανείς σκεφτεί σοβαρά πόσο σημαντικά θα είναι τα αποτελέσματα για την τελική πολιτική αναμέτρηση των εθνικών εκλογών; Φανταστείτε να πλησιάζει στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ το 40% και στις δημοτικές εκλογές να πάθει στραπάτσο; Όποιος ή όποιοι επιχειρήσουν να το φανταστούν είμαι βέβαιος ότι θα χάσουν τον ύπνο τους.
Όταν για παράδειγμα σε όλους σχεδόν τους δήμους της Β’ Αθηνών ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012 ήταν πρώτο κόμμα με ποσοστά κοντά και πάνω από το 30%, είναι πολιτικά υποχρεωμένος να διαχειριστεί αυτή την προίκα με αίσθημα ευθύνης, με λογική και τακτική συμμαχιών, χωρίς αφορισμούς και μικροκομματικά συμφέροντα, με σύνεση και αίσθηση της πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας σαφώς διαφορετικής από τις συνθήκες των εθνικών εκλογών, καθώς οι προσωπικότητες που θα κληθούν να αντιπροσωπεύσουν τους σχηματισμούς που θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ παίζουν σημαντικό έως και καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση.
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ όπως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ελπίδες που στηρίζει πάνω του σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού, δεν δικαιούται να εγκλωβιστεί στα γρανάζια κομματικών μηχανισμών και προσωπικών φιλοδοξιών ή σκοπιμοτήτων που καμία σημασία δεν έχουν για την υπόλοιπη κοινωνία. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένη από τώρα να αντιληφθεί και να προετοιμαστεί αξιολογώντας τη συγκεκριμένη πιθανότητα, η οποία θα αποτελέσει και το κρίσιμο τεστ της μεγάλης μάχης. Οφείλει να αποδείξει πως όσα λέει για την ενότητα των πατριωτικών δυνάμεων τα εννοεί.
Ο χαρακτήρας των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ούτως ή άλλως, ποτέ δεν ήταν στενά κομματικός, καθώς, εκτός από τους κομματικούς μηχανισμούς, υπάρχουν χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες που ψήφισαν ή θέλουν να εμπιστευτούν τον ΣΥΡΙΖΑ και δικαιούνται να έχουν άποψη. Και πρέπει να ξέρουν όλοι όσοι θελήσουν να πάρουν επάνω τους τις ευθύνες σε κάθε δήμο ότι σε περίπτωση παταγώδους αποτυχίας θα είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Ας το αναλογιστούν.
ΟΛΑ αυτά τα σημειώνω διότι ανησυχώ. Δεν είμαι βέβαιος πως έχει κατανοηθεί η σημασία της αναβάθμισης των τοπικών εξουσιών και πώς θα μπορούσαν να συμβάλουν με την αλληλεγγύη τους στον περιορισμό των συνεπειών της κρίσης για τους δημότες τους. Αξίζει τον κόπο να φανταστεί κανείς πόσο διαφορετική θα ήταν η άμυνα και η αντεπίθεση του ελληνικού λαού με ισχυρά συνδικάτα και πραγματικά λαϊκούς δήμους στο πλευρό των δημοτών τους.
Να σας δώσω ένα επίκαιρο παράδειγμα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλες συνεργαζόμενες πολιτικές δυνάμεις είχαν τη συντριπτική πλειονότητα των δήμων της Αττικής, θα μπορούσαν να θεσπίσουν ένα εθελοντικό τέλος υπέρ της ΕΡΤ, για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι σε αυτήν να αντέξουν, να μείνουν ενωμένοι ώστε η εθνική ραδιοτηλεόραση να συνεχίσει τη νόμιμηλειτουργία της; Ποιος φιλότιμος και δημοκρατικός πολίτης ενός δήμου, που θα τον αισθανόταν στο πλευρό του, θα αρνιόταν ένα ελάχιστο ποσόν συνεισφοράς για την ομαλή λειτουργία και σωτηρία της ΕΡΤ; Ποια συνδικάτα, εδώ στην Ελλάδα, έχουν απεργιακά ταμεία για την ενίσχυση και θωράκιση των αγώνων των μελών τους;
ΓΙΑ ΔΕΙΤΕ σε περιοχές όπου οι πολίτες έχουν συνδεθεί ιστορικά και συναισθηματικά με τα παραρτήματα της ΕΡΤ πόσο αυτά αντέχουν. Για σκεφτείτε να εισβάλουν τα ΜΑΤ στην ΕΡΤΗρακλείου Κρήτης και να περικυκλωθούν από το λαό και χιλιάδες αγροτικά τρακτέρ. Γιατί οιΠΑΟΚτζήδες, αν τα πάρουν στο κρανίο, μπορούν να υπερασπιστούν αποτελεσματικότερα τηνΕΡΤ 3 από πολλά πολιτικά κόμματα, κάτι που τρομάζει την κεντρική εξουσία;
ΣΕ ΕΝΑ μεγάλο εκλογικά και δημοσκοπικά κόμμα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η εσωστρέφεια και η αλαζονεία. Το μεγαλύτερο μέρος του 27% το 2012 ή το 30% και 35% της πρόθεσης ψήφου δεν είναι πιόνια που μπορούν τα κομματικά επιτελεία να τα κινήσουν όπως θέλουν. Οι περισσότεροι είναι… φιλοξενούμενοι στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας τον ως τη νέα ηγετική πολιτική δύναμη που μπορεί να διώξει τους καταστροφικούς πολιτικούς απατεώνες.
Είναι μεγάλη πολιτική τέχνη να αξιοποιήσεις αυτήν την απίστευτη δύναμη κατακτώντας την εμπιστοσύνη της. Και προϋπόθεση για να την αξιοποιήσεις είναι να τη σεβαστείς. Να μπορείς να ακούς και να καταλαβαίνεις τα πραγματικά λαϊκά αιτήματα αποκρούοντας τις αριστερίστικες φαντασιώσεις. Με λίγα λόγια, η μάχη των δημοτικών εκλογών, ειδικά αν αυτή προηγηθεί των βουλευτικών, θα είναι καθοριστική για τις μετέπειτα εξελίξεις.
dchristou52@gmail.com

Μέχρι πότε θα προστατεύει το Υπ. Οικονομικών τους μεγαλοφοροφυγάδες των λιστών;


Short URL: http://wp.me/p3poUN-4hK

Zemanta Related Posts Thumbnailhttp://papadimoulis.wordpress.com
Πρωτοφανής σε περιεχόμενο είναι η απάντηση του υφυπουργού Γ. Μαυραγάνη στις 6-11-2013 σε ερώτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη, Δ. Γελαλή, Ι. Δραγασάκη, Θ. Δρίτσα, Σ. Κοντονή και Ζ. Κωνσταντοπούλου, που κατατέθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2013 και με την οποία ζητούσαν από το Υπουργείο Οικονομικών να ενημερώσει το Κοινοβούλιο σχετικά με την πορεία του ελέγχου μεγάλων φορολογικών υποθέσεων (λίστα Λαγκάρντ, λίστα Λουξεμβούργου, λίστα Λιχτενστάιν, ακίνητα Λονδίνου, εμβάσματα εξωτερικού κλπ). Πιο συγκεκριμένα, οι ερωτώντες βουλευτές ζητούσαν πληροφόρηση για τα τεχνικά, ανθρώπινα και θεσμικά μέσα που παρέχονται στο ΣΔΟΕ, για τα ποσά που έχουν έως τώρα εισπραχθεί. Ταυτόχρονα επισήμαιναν τους ασαφείς και αδιαφανείς χειρισμούς του Υπουργείου για υποθέσεις που κινδυνεύουν με παραγραφή.
Η απάντηση του Υπουργείου είναι πρωτοφανής ακόμα και για τα κοινοβουλευτικά ήθη, αφού, αντί να παραθέσει τα στοιχεία που ζητούνται, παραπέμπει σε πρακτικά της Βουλής (!) από παραπλήσιες συζητήσεις επίκαιρων ερωτήσεων άλλων βουλευτών άλλων κομμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαντλήσει κάθε προσπάθεια σε κοινοβουλευτικό επίπεδο για να αναγκάσει την Κυβέρνηση να προσκομίσει τα σχετικά στοιχεία, όπως έχει και τη σχετική συνταγματική υποχρέωση.
Η προστασία σε μεγαλοφοροφυγάδες και σε όσους τα ονόματά τους έχουν εμπλακεί στις λίστες Λαγκάρντ, Λουξεμβούργου, Λιχτενστάιν, Λονδίνου, εμβασμάτων εξωτερικού κλπ θα αποκαλυφθεί και ο κάθε εμπλεκόμενος θα αναλάβει τις πολιτικές και λοιπές ευθύνες του.

RELATED POSTS