Αλέξης Τσίπρας: Ο χρόνος της κυβέρνησης τελειώνει


Αλέξης Τσίπρας: Ο χρόνος της κυβέρνησης τελειώνει
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ακόμη πιο κοντά στον πολιτικό της στόχο, για αποχώρηση της συγκυβέρνησης της καταστροφής, βρίσκεται η αξιωματική αντιπολίτευση, μετά την τριήμερη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης, καθώς σε... μπούμερανγκ εξελίχθηκε η ιδέα Σαμαρά - Βενιζέλου.

Χωρίς εφεδρείες η κυβέρνηση

Εξερχόμενος του Κοινοβουλίου, αμέσως μετά την ψηφοφορία, ο ΑλΤσίπρας δήλωσε: «Άνθρακες ο θησαυρός. Η κυβέρνηση κατέδειξε την αδυναμία της να διευρύνει την πλειοψηφία της, εντός και εκτός της Βουλής. Ο χρόνος της τελειώνει. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον».
Ενώ κορυφαίο στέλεχος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμαινε εμφανώς ικανοποιημένο για το αποτέλεσμα ότι «δεν πήραν ούτε ένα παραπάνω!», από το άθροισμα, εννοείται, των βουλευτών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Χωρίς πολιτικές συμμαχίες και εφεδρείες, ο στόχος των «180» έγινε ακόμη πιο φανερό ότι είναι ανέφικτος, φέρνοντας τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο ένα βήμα πιο κοντά στο τέλος της πολιτικής τους καριέρας.
Χαρακτηριστικές εξάλλου της έλλειψης αυτοπεποίθησης ήταν οι φωνές κυβερνητικών βουλευτών που ζητούσαν αντικατάσταση του πρωθυπουργού, κυβέρνηση "ειδικού σκοπού", κ.ά. τέτοια, δηλωτικά, χωρίς αμφιβολία, του πανικού που κυριαρχεί πλέον στο «γαλαζοπράσινο» στρατόπεδο.

Μήνυμα Τσίπρα

Και στον αντίποδα, μια παράταξη που όχι μόνο έδειξε σίγουρη για την προοπτική της, αλλά απέδειξε ταυτόχρονα ότι είναι το κόμμα που μπορεί να εμπνεύσει σιγουριά στους πολίτες. Με ζητούμενο άλλωστε να σταλεί μήνυμα, μέσα και έξω, ότι η χώρα γυρίζει σελίδα, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε «εκλογές τώρα και εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας με ευρύτατη συναίνεση, ώστε να δοθεί το μήνυμα, μέσα και έξω, ότι η χώρα γυρίζει σελίδα. Ξαναγίνεται ισχυρή και υπολογίσιμη χώρα. Διεκδικεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το χρέος, με τον λαό στο προσκήνιο, με ενότητα και με ευρεία κοινωνική συναίνεση. Ζητάμε, λοιπόν, εκλογές, όχι για να έρθουμε στην εξουσία και να διαχειριστούμε τη μνημονιακή Ελλάδα. Ζητάμε εκλογές για να αλλάξουμε την Ελλάδα», ήταν η δέσμευση Τσίπρα προς τους πολίτες. Την έκκλησή του όμως προς το Μέγαρο Μαξίμου να σταθεί στο ύψος των κρίσιμων, όπως τόνισε, περιστάσεων απέρριψε ο Αντώνης Σαμαράς, προτιμώντας να παραμείνει για άλλους τέσσερις μήνες στον θώκο του...
Με την άρνησή του όμως ο πρωθυπουργός έπεσε στην παγίδα της αντιπολίτευσης, καθώς οι πολίτες γνωρίζουν καλά πλέον ποιος είναι εκείνος που επιζητεί την πόλωση και ποιος εγγυάται τις ομαλές εξελίξεις. Με τον κ. Σαμαρά να αποδεικνύει -και μέσα από την εμπρηστική ομιλία του και για πολλοστή φορά, είναι αλήθεια- ότι είναι εκείνος που δεν θα διστάσει να επιχειρήσει να αποσταθεροποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας αν μαζί του θα αποσταθεροποιήσει και τη χώρα.
Παράλληλα, ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης έστειλε μήνυμα ελπίδας στους βασανισμένους από τα μνημονιακά μέτρα πολίτες, όταν προειδοποιούσε, από του βήματος της Βουλής, τον Αντ. Σαμαρά «οποιαδήποτε απόφαση ή συμφωνία δεν έχει τη δική μας συναίνεση, δεν θα γίνει αποδεκτή. Δεν θα δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα δεσμεύει την κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, για την οποία ο λαός μας σύντομα θα δώσει ισχυρή εντολή με την ψήφο του. Και όπως έχουμε πει χιλιάδες φορές, σε καμία συμφωνία που θα περιλαμβάνει τη συνέχεια του μνημονιακού καθεστώτος, τη συνέχεια της λιτότητας, με οποιοδήποτε επικοινωνιακό καμουφλάζ, εμείς δεν πρόκειται να βάλουμε την υπογραφή μας».
 Το νέο Μνημόνιο
Ταυτόχρονα, ο ΑλΤσίπρας έκανε τα αποκαλυπτήρια της κρυφής κυβερνητικής ατζέντας, τονίζοντας: «Ιδού λοιπόν το νέο Μνημόνιο: ο προϋπολογισμός για το 2015 συν τα μέτρα του Νοεμβρίου. Και δεν έχει σημασία πώς θα το ονομάσετε», είπε απευθυνόμενος στονΑντ. Σαμαρά «και μετά έρχεστε να μας πείτε ότι φεύγει το ΔΝΤ, ότι τελείωσαν τα βάσανα. Αλλά δεν σας πιστεύει πια κανείς. Ούτε τα στελέχη σας σας πιστεύουν. Το παραμύθι των Παρισίων τελείωσε νωρίς».
Άλλωστε, ο πρωθυπουργός, που «ταύτισε την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ με την καταστροφή» (σ.σ.: σε πρόσφατη συνέντευξή του), είναι ταυτισμένος με το Μνημόνιο, άρα «το καθεστώς των Μνημονίων με εσάς θα παραμείνει».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ

ΔΗΛΩΣΗ-ΒΟΜΒΑ «ΟΥΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

«Σταθερή μου άποψη είναι ότι καμία ελληνική κυβέρνηση, ούτε ο Θεός ο ίδιος να κατέβει στην πλατεία Συντάγματος και να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών με τα συγκεκριμένα δεδομένα , με τις συγκεκριμένες συμφωνίες που έχουμε με την ευρωζώνη δεν μπορεί να κάνει την ελληνική οικονομία να ορθοποδήσει οπότε αυτό ισχύει για όλους». Αυτό δήλωσε στο Ρ/Σ Παραπολιτικά 90.1 Fm ο Γιάννης Βαρουφάκης τονίζοντας για ακόμα μια φορά πως η Ελλάδα παραμένει το ίδιο πτωχευμένη όπως και τα προηγούμενα χρόνια.
Εξήγησε μάλιστα γιατί στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ: «Θεωρώ ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αυτή τη στιγμή να καταγράψουμε σε ένα κομμάτι χαρτί τον προϋπολογισμό τον οποίο θα εισάγουμε εμείς είτε εμείς είμαστε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, παραμένει μια άσκηση επί χάρτου άνευ ουσίας. Αν δεν γίνει μια σοβαρή επαναδιαπραγμάτευση η οποία να εμπεριέχει τρία σημεία, πρώτον τι θα γίνει με το χρέος. Το χρέος θα κουρευτεί δεν μπορεί να μην κουρευτεί γιατί απλά δεν μπορεί να αποπληρωθεί. Δεύτερον πρέπει να γίνει κάτι με τις τράπεζες , οι τράπεζες μας θα προσποιούμαστε ότι τις έχουμε ανακεφαλοποιήσει αλλά αυτό δεν ισχύει, δεν είναι σε κατάσταση να λειτουργήσουν ως πιστωτικά ιδρύματα και αυτό είναι κάτι διαπραγματευτούμε με το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη. Αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα ελέγχει τις τράπεζές μας, οι άνθρωποι περνάνε ένα δράμα γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να πουν την αλήθεια για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των τραπεζών μας».
Και κατέληξε: «Αν δεν υπάρξει μια διαπραγμάτευση για το χρέος , τις τράπεζες και τις επενδύσεις δεν μπορεί να υπάρξει κανένα κυβερνητικό πρόγραμμα κανενός κόμματος. Αν υποστηρίζω τον ΣΥΡΙΖΑ είναι επειδή πιστεύω ότι είναι διατεθειμένος να κάνει αυτή την επαναδιαπραγμάτευση».

Η Ρωσία και το Ιράν θα δημιουργήσουν μια κοινή Τράπεζα.





Το Ιράν και η Ρωσία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια κοινή τράπεζα για την χρηματοδότηση των κοινών εμπορικών οικονομικών σχεδίων τους. Μέσω αυτού του οργάνου, η Μόσχα και η Τεχεράνη αναμένουν να αποσυρθούν από τα Δυτικά νομίσματα με αμοιβαίους διακανονισμούς.

“Η Ιρανική Τράπεζα θα είναι σε θέση να παράγει αμοιβαία ανταλλαγή των νομισμάτων με την χρήση  ρούβλια και ρεάλια, εκτός από δολάρια, ευρώ και λίρες”, δήλωσε ο Asadullah Asgaroladi, ο επικεφαλής του Ιρανικού – Ρωσικού Εμπορικού επιμελητηρίου. Σημείωσε, επίσης ότι η κοινή τράπεζα θα δημιουργηθεί με την στήριξη των κεντρικών τραπεζών και του ιδιωτικού τομέα.


Επιπλέον ο Asgaroladi επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι κατά της Ρωσίας και εναντίον του Ιράν, η Δύση αποφάσισε να επιβάλει κυρώσεις.  Αποκάλεσε την απόφαση άδικη αλλά σημείωσε ότι έχει δοθεί επιπλέον ώθηση στην ανάπτυξη των σχέσεων ανάμεσα στην Τεχεράνη και στην Μόσχα , σύμφωνα με το Press TV.
“Σχετικά με την προσοχή που δίνεται στην ανάπτυξη των οικονομικών μας σχέσεων και στην Μόσχα και στην Τεχεράνη αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι Πρόεδροι των χωρών μας έχουν ήδη πραγματοποιήσει τέσσερις συναντήσεις από τότε που ήρθε στην εξουσία το 2013, ο σημερινός πρόεδρος του Ιράν Χασάν Rouhani,” , είπε ο Asadollah Asgaroladi.

Όπως έχει ήδη γράψει η Melbourne Herald Sun, ο επικεφαλής του Ρωσικού Υπουργείου Ενέργειας Alexander Novak και ο ομόλογός του Ιράν, ο Bijan Namdar Zanganeh υπέγραψαν ένα πενταετές Διακυβερνητικό μνημόνιο κατανόησης. Το έγγραφο προβλέπει την προμήθεια στο Ιράν Ρωσικού εξοπλισμού καταναλωτικών αγαθών με αντάλλαγμα το Ιρανικό Πετρέλαιο.

Η Ρωσία και το Ιράν διαπραγματεύονταν την συμφωνία μέχρι το τέλος του 2014. Η Μόσχα ήταν υπό σταθερή πίεση από την Ουάσιγκτον. Η ΗΠΑ προσπάθησε να ακυρώσει την συμφωνία. Ο Λευκός Οίκος φοβάται ότι η συνεργασία με τη Ρωσία θα μετριάσει τις επιδράσεις των δυτικών κυρώσεων στο Ιράν και θα μειώσει την πίεση στην Τεχεράνη κατά τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις των “έξι” σχετικά με το καθεστώς του πυρηνικού προγράμματος. Κατά την συνεδρίαση της Διακυβερνητικής επιτροπής τον Σεπτέμβριο στην Τεχεράνη μπορεί να υπογραφούν συγκεκριμένες συμβάσεις και συμφωνίες.


http://dni.ru/


Κομπάνι, σύμβολο αντίστασης για ολόκληρο τον κόσμο


Το Κομπάνι γίνεται σύμβολο αντίστασης για έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς σε αυτό αποκαθίσταται το νήμα της νεωτερικής χειραφέτησης και αντίστασης, στην κουρδική του εκδοχή
Στις μέρες μας, στη Μέση Ανατολή, οι σκελετοί του παρελθόντος –ενός συγκεκριμένου παρελθόντος– επανέρχονται στο παρόν με τον πλέον δραματικό τρόπο. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει βέβαια ότι, στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, στην οποία η πολιτική μετατρέπεται σε ζήτημα πολιτισμικών/εθνοτκών ή θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων, τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις του εκδηλώνονται με τον πιο βίαιο τρόπο στη Μέση Ανατολή – όπου τα όρια πολιτικού-θρησκευτικού είναι, λόγω της βεβαρημένης ιστορίας της δυσδιάκριτα. Αυτή η τόσο ταλαιπωρημένη περιοχή αναδύεται λοιπόν ως ο τόπος που η «ανθρώπινη κοινωνία» ξαναπιάνει το νήμα του παρελθόντος από εκεί όπου η νεοφιλελεύθερης εκδοχής νέα παράδοση πίστεψε ότι το έκοψε οριστικά.
Όταν το παρελθόν υποτάσσει το μέλλον. Παγκοσμιοποιημένο χαλιφάτο, μουσουλμανική ουμμά, θρησκευτικός/δογματικός κατακερματισμός ή «θρησκευτικός ριζοσπαστισμός»: όλα αυτά που μοιάζουν «πολιτισμικά» στοιχεία της παράδοσης της Μέσης Ανατολής, δεν συνιστούν παρά παλιά υλικά που συνθέτουν μια νέα παράδοση. Η παράδοση αυτή αποτελεί τη νομιμοποιητική ερμηνεία, στα τοπικά συμφραζόμενα, του νέου «δυτικού» σχεδίου για τη Μέση Ανατολή. Πρόκειται για το σχέδιο της «μεγάλης Μέσης Ανατολής» ή της νοτιοδυτικής Ασίας: μια μεγάλη θρησκευτικο-πολιτισμική ενότητα, κατακερματισμένη εσωτερικά σε αδύναμα κράτη-«θρησκευτικές κοινότητες ή δόγματα», υπό τον έλεγχο κρατών της περιοχής, ικανών να νομιμοποιούν, στο όνομα της παράδοσης, τους νέους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς.
Έτσι επέστρεψε με τον Ερντογάν η οθωμανική παράδοση της μουσουλμανικής ενότητας και η ουτοπία της δικαίωσης ενός «λαϊκού περί δικαίου αισθήματος», που έρχεται από τα βάθη των οθωμανικών αιώνων. Βέβαια, παράδοση οθωμανικού χαλιφάτου δεν υπήρξε στην Ιστορία, παρά μόνο ως κατασκευή του αποικιακού 19ου αιώνα, που αναπαρήγαγαν διάφορα τοπικά αυταρχικά καθεστώτα. Έτσι επέστρεψε στο Ιράκ ο δογματικός κατακερματισμός του ιρακινού λαού, ως αποκατάσταση της ιστορικής αδικίας που υπέστησαν οι σιίτες από τους σουνίτες. Επίσης, παράδοση πολιτικής κατηγοριοποίησης βάσει δόγματος δεν υπήρχε ιστορικά στη Μέση Ανατολή· επινοήθηκε ιμπεριαλιστικά στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και επικαιροποιήθηκε μετέπειτα νατοϊκά, σε διάφορες ντόπιες αναπαραγωγές. Με ανάλογο τρόπο επανήλθε επικαιροποιημένη η παράδοση του μεταρρυθμιστικού-δημοκρατικού Ισλάμ (άλλη μια κατασκευή του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα), ως έκφραση της «λαϊκής οργής» εναντίον των διεφθαρμένων, δυτικότροπων καθεστώτων.
Σε μια εποχή λοιπόν όπου οι λαοί της Μέσης Ανατολής αναζητούσαν πολιτικούς δρόμους εκδημοκρατισμού και ανατροπής των αυταρχικών καθεστώτων, αντί να πολιτικοποιηθούν οι κοινωνίες, πολιτικοποιήθηκε η πολιτισμική/θρησκευτική κατηγοριοποίηση, στη βάση της οποίας φτιάχτηκε η νέα παράδοση. Η αποτρόπαια εκδοχή αυτής της νέας παράδοσης είναι το ISIS.
Σύμβολο αντίστασης. Στην «επαναστατημένη περιοχή της Ρογιάβα» –αυτόνομο καντόνι στη Συρία, στο οποίο ανήκει και το Κομπάνι– οι Κούρδοι και οι Κούρδισσες αξιοποίησαν πολιτικά τις ρωγμές που δημιουργούν οι αντιφάσεις του ιμπεριαλισμού και των τοπικών εκδοχών του. Τράβηξαν δυναμικά, εν τόπω και χρόνω, αυτό το νήμα από το παρελθόν που επιτρέπει στις αγωνιζόμενες κοινωνίες να βρουν όχι την από αιώνες δικαίωσή τους, αλλά τον τρόπο αντίστασής τους, εδώ και τώρα. Συγκρότησαν λοιπόν πολιτικούς θεσμούς εκπροσώπησης: προσωρινή κυβέρνηση το 2013 και Σύνταγμα το 2014. Οργανώθηκαν ως ενσώματο –και όχι ψηφιακό– πολιτικό υποκείμενο: συγκρότησαν τοπικά κοινοβούλια και λαϊκές ομάδες προστασίας, με ισότιμη συμμετοχή ανδρών και γυναικών, και διαμόρφωσαν τους όρους για μια «οικονομία της αντίστασης», μια αντιπαγκοσμιοποιημένη οικονομία, με εξασφαλισμένη την υγεία, την παιδεία και το δικαίωμα στην εργασία για όλους.
Το Κομπάνι γίνεται σύμβολο αντίστασης για έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς σε αυτό αποκαθίσταται το νήμα της νεωτερικής χειραφέτησης και αντίστασης, στην κουρδική του εκδοχή. Σε αυτό συγκλίνουν γόνιμα μια σειρά στοιχεία: η παράδοση αντίστασης του ΡΚΚ, η δημοκρατική, αριστερή, πολιτική παράδοση κομμάτων όπως το Κόμμα Δημοκρατίας και Ειρήνης των Κούρδων της Τουρκίας, τα στοιχεία λαϊκής αντίστασης και υπεράσπισης που έφτιαξε το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης. Συγκλίνουν όλα τα στοιχεία μιας κατακερματισμένης εθνικής οντότητας που έμαθε να φτιάχνει πολιτικές αντίστασης εν χώρω και στο πλαίσιο άλλων εθνών-κρατών, υπό την καθοδήγηση σήμερα του Συμβουλίου Εθνικής Ενότητας των Κούρδων.
Ο Ερντογάν, εγκλωβισμένος στις μεγάλες αντιφάσεις που έχει δημιουργήσει η πολιτική του –ισλαμικός και εθνικιστικός εξτρεμισμός στο εσωτερικό της Τουρκίας, υπόγειες «συμμαχίες» με τους τζιχαντιστές στην περιοχή– επιμένει να θέλει να παίξει τον ρόλο της «προστάτιδας δύναμης» της περιοχής. Επιμένει στην επικαιροποίηση της λογικής των σφαιρών επιρροής, του εντολοδόχου των Μεγάλων Δυνάμεων –αποστολή στρατού «για την επιβολή της ειρήνης»– και της δημιουργίας «κοινοτήτων» υπό την προστασία του. Αρνείται, έτσι, να διευκολύνει την υπεράσπιση του Κομπάνι από τους Κούρδους, γιατί αυτό θα ακυρώσει τη διεθνή νομιμότητα της «εντολής».
Η βαρβαρότητα των τζιχαντιστών και τα κενά κρατικής εξουσίας που δημιουργεί αποτελούν τον παραμορφωτικό καθρέφτη της πολιτικής που άσκησαν οι ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες στην περιοχή, μαζί με την άβουλη και ανύπαρκτη Ε.Ε. Το Κομπάνι, ωστόσο, δείχνει μια κατεύθυνση λύσης για τη Μέση Ανατολή. Κι αυτή δεν είναι ούτε η σύγκρουση δύο πολιτισμικών μετώπων ούτε η εγκατάσταση περιφερειακών δυνάμεων: (ούτε «εντολοδόχος» Τουρκία, ούτε μεγάλο Κουρδιστάν, ούτε ντόπιοι και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας Ιράν κλπ). Η λύση για την ειρήνη μπορεί να είναι η «ομοσπονδιακή» συγκρότηση των ήδη υπαρχόντων κρατών: καντόνια με εσωτερική αυτονομία, με δημοκρατική, λαϊκή συγκρότηση εν τόπω, με εκμετάλλευση από τα ίδια των πλούσιων, τοπικών πόρων. Το πείραμα του καθαρού (εθνοτικά ή θρησκευτικά ή δογματικά) κράτους στο όνομα μιας διαχρονικής ιστορικής δικαίωσης οδηγεί σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα, περιθωριοποίηση ολόκληρων πληθυσμιακών ομάδων, στην εκμετάλλευση και, βεβαίως, στον πόλεμο. Το Κομπάνι είναι ακόμα εδώ!
Η Σία Αναγνωστοπούλου διδάσκει Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ LEFT

Η αναγκαία, βαθιά επαναστατική αλλαγή

Το μακρύ καλοκαίρι της παρακμής...


 

Του Γιώργου Καραμπελιά.



Η Ελλάδα διανύει τον πέμπτο χρόνο μιας καθολικής και εξουθενωτικής κρίσης, χωρίς ακόμα στην πραγματικότητα να διαγράφεται η προοπτική μιας ανάταξης, ή έστω μιας άμεσης βελτίωσης. Η δική μας κατάρρευση εντάσσεται σε μια γενική οικονομική κρίση του δυτικού κόσμου, αλλά στην Ελλάδα εκδηλώνεται με την πιο παροξυστική και ακραία μορφή της. Πολύ συχνά η αντιπολίτευση, και κατ’ εξοχήν ο ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνει πως η κρίση δεν είναι ειδικά ελληνική, αλλά αφορά στο σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά και ψέμα ταυτόχρονα. Ολόκληρη η Δύση ευρίσκεται σε κρίση, αλλά η Ελλάδα βιώνει την απειλή μιας συνολικής και γενικευμένης καταστροφής, και όχι μόνον οικονομικής.

Αυτός ο στρουθοκαμηλισμός των πολιτικών δυνάμεων, του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης, καθώς και ενός μεγάλου μέρους του ίδιου του λαού, είναι η χειρότερη έκφανση αυτής της κρίσης. Διότι, κάτι που δεν αναγνωρίζεται σε όλες του τις διαστάσεις, είναι αδύνατο και να θεραπευθεί. Διότι, η Ελλάδα δεν περνάει μια βαθιά ύφεση όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή ακόμα και η Πορτογαλία, αλλά βιώνει μια υπαρξιακή παρακμή.

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για τις δημογραφικές και γεωπολιτικές παραμέτρους της και δεν θα τα επαναλάβουμε. Θα επιμείνουμε σ’ αυτό που θεωρούμε το βαθύτερο σύμπτωμα της κρίσης, την κρίση του Έλληνα ανθρώπου, την πνευματική και πολιτισμική αποσάθρωσή του. Και όμως, εκτός από ορισμένες επιφυλλίδες ή μερικές δειλές αναφορές των ηλικιωμένων συμπατριωτών μας, στις καθημερινές τους συζητήσεις, αυτό το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα παραμένει εκτός δημόσιου και, κυρίως, πολιτικού διαλόγου.

Όταν ξεκίνησε η μεγάλη ύφεση, το 2010, πολλοί περιμέναμε πως η κατάρρευση ενός παρασιτικού νεοπλουτίστικου μοντέλου θα έφερνε τους Έλληνες στα συγκαλά τους σχετικά σύντομα και θα αποτελούσε την αφετηρία σημαντικών πολιτικών ιδεολογικών και κοινωνικών μετασχηματισμών. Αποδείχθηκε πως είχαμε λάθος. Τα πέντε χρόνια που πέρασαν δεν ήταν αρκετά για να επιφέρουν την αφύπνιση που περιμέναμε. Ήταν αρκετά για να αποδομήσουν το ΠΑΣΟΚ και εν μέρει τη Ν.Δ., όχι όμως για να δημιουργήσουν κάτι αληθινά καινούργιο και ελπιδοφόρο. Διότι η ασθένεια της κοινωνίας και του πολιτισμού μας είναι πολύ βαθύτερη και δεν διορθώνεται απλώς με ένα μεγάλο σοκ.

Η ελληνική κοινωνία, για να μπορέσει να γεννήσει κάτι το νέο, θα πρέπει να βάλει τις βάσεις για την απομάκρυνση από τον παρασιτισμό – οικονομικό πνευματικό και πολιτισμικό– και όσο και αν γίνονται κάποια μικρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, οι αδράνειες του παρελθόντος είναι πολύ μεγαλύτερες. Κάτι που έγινε πολύ καθαρό αυτό το καλοκαίρι όταν η ελληνική κοινωνία μετρούσε καθημερινά τον αριθμό των τουριστών που κατέφθαναν, την πληρότητα της Μυκόνου και τα πάρτι των Αράβων και Ρώσων ολιγαρχών, για να ξεφύγει από τον οικονομικό μαρασμό της. Μπροστά στην κρίση, το παρασιτικό μοντέλο έχει έτοιμη τη λύση. Να γίνουμε ακόμα πιο παρασιτικοί, να ξεπουλήσουμε νησιά, παραλίες, δημόσιες επιχειρήσεις, για να μεταβληθούμε σε ολοκληρωμένα παράσιτα, τα οποία θα επιβιώνουν σύμφωνα με τα ρεύματα του διεθνούς τουρισμού, την πορεία των κρουαζιερόπλοιων και τους τεμενάδες στα ποικιλώνυμα τουρ οπερέιτορ. Να παραδώσουμε τις πόλεις και τα λιμάνια στους ποικιλώνυμους Μπέους – ακόμα και η Δούρου χρειάστηκε τη συνδρομή του Μαρινάκη για να εκλεγεί!

Αυτό που προτείνει ο Σαμαράς, η Κεφαλογιάννη, ο Μπουτάρης, και δυστυχώς κανένας στο πολιτικό σύστημα δεν αμφισβητεί, είναι να γίνουμε όντως τα «γκαρσόνια της Ευρώπης», ακολουθώντας το φωτεινό παράδειγμα των Κυπρίων «αδελφών» μας.

Λίγοι άνθρωποι, λίγες ελπιδοφόρες προσπάθειες βάζουν ως στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στη βάση μιας αυτόκεντρης ανάπτυξης και, προπαντός, λίγοι νέοι πασχίζουν ακόμη για κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι, ειδικά οι πιο μορφωμένοι από τα ανώτερα και τα μεσαία στρώματα, θέτουν ως βασικό τους στόχο τη φυγή. Και είναι φυσικό όταν για τριάντα χρόνια έχει απαξιωθεί ο πολιτισμός και η παράδοσή μας και είχαν μάθει να ζουν με ένα καταναλωτικό πρότυπο που δεν πάταγε στην πραγματικότητα, είναι απολύτως λογικό οι νέοι μας, που δεν μπορούν να το βρουν πια στην Ελλάδα αυτό το πρότυπο στο οποίο είχαν εθιστεί, να το ψάχνουν έξω από τη χώρα.

Όλα αυτά και πολλά άλλα μαζί σημαίνουν πως οι κοινωνικοί και πολιτικοί μετασχηματισμοί που άρχισαν πριν από πέντε χρόνια δεν έχουν συγκροτήσει τις νέες δυνάμεις που προσδοκούσαμε και αυτό είναι κοινή διαπίστωση όλων των Ελλήνων. Αυτό το καλοκαίρι οι Έλληνες δεν συζητούσαν πολιτικά, ακόμα και αν είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ενάντια στα μνημονιακά κόμματα της κυβέρνησης. Πλέον έχουν πάψει να προσδοκούν κάτι σημαντικό στο πολιτικό πεδίο, άσχετα με το τι θα ψηφίσουν. Ακόμα και οι χρυσαυγίτες, μόλις το κράτος στράφηκε έστω και λίγο εναντίον τους, το βούλωσαν.

Αυτό το καλοκαίρι ήταν ένα καλοκαίρι κατάθλιψης και ίσως, κατά βάθος, συνειδητοποίησης της παρακμής. Αν όντως είναι έτσι, τότε ίσως μπορούμε να ελπίζουμε! Αν όντως έχουμε φθάσει στο τελευταίο σκαλί στου «κακού τη σκάλα», τότε μπορεί να ξαναβρούμε τα φτερά μας!

Πάντως εμείς, τουλάχιστον, το μάθαμε το μάθημά μας. Καμιά πολιτική επιτάχυνση, καμιά πολιτική οφθαλμαπάτη, δεν είναι ικανή να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Το πολύ πολύ να τη βυθίσει ακόμα περισσότερο. Με επιμονή, σφίγγοντας τα δόντια, αντιστεκόμενοι στην παρακμή και τις φρεναπάτες, πρέπει να κτίσουμε ένα δικό μας «κέντρο», μια νέα ιδεολογική και πολιτική πρόταση, που θα έχει ως αφετηρία και κύριο στόχο την άρνηση της παρακμής. Δεν μπορούν να υπάρξουν ψευτολύσεις και μισόλογα. Δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρξουν επιλογές του τύπου «ας δοκιμάσουμε και αυτούς και βλέπουμε». Εμείς γνωρίζουμε, το μάθαμε πια, πως η κρίση είναι τόσο μεγάλη, που απαντιέται μόνο με μια μεγάλη, βαθιά επαναστατική αλλαγή. Και σε πείσμα όλων των αδρανειών και των συνηθειών της παρακμής, παίρνοντας δύναμη από την ιστορία και την παράδοσή μας, αρνούμενοι να είμαστε οι τελευταίοι των Ελλήνων, θα πρέπει να παλέψουμε για να γίνει εφικτή πολιτική πρόταση το όραμα που τόσοι και τόσοι έχουν παλέψει τα τελευταία χρόνια για να διαμορφωθεί. Αυτό το όραμα, που όλο και περισσότεροι συμμερίζονται, αλλά παραμένουν σκόρπιοι και, γι’ αυτό, ανίσχυροι.

Αυτό δεν σημαίνει αναχωρητισμός, όπως πολλοί μας επικρίνουν. Γι’ αυτό και στα επίπεδα που μπορούμε, παρεμβαίνουμε, ακόμα και στο εκλογικό πεδίο, όπως το κάναμε σε ορισμένες περιπτώσεις και στις δημοτικές εκλογές. Όμως γνωρίζουμε πως αν δεν οικοδομηθεί μια πρόταση που να πατάει σταθερά στο πεντάπτυχο που τόσες φορές έχουμε επαναλάβει, αντί για καλύτερα, θα τα κάνουμε χειρότερα: Πατριωτισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογική ισορροπία, οικονομική και πνευματική αναγέννηση, άμεση δημοκρατία. Και ο πατριωτισμός αποτελεί την προϋπόθεση όλων των υπολοίπων. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

ardin-rixi.gr 
Ρήξη φ. 107

«Χαμένη» γενιά ή γενιά της ανατροπής



Toυ Γιώργου Η. Παπαηλιού.
Δικηγόρου- Διδάκτορα Νομικής



Οι νέοι αποτελούν μία ηλικιακά προσδιορισμένη ομάδα, που, λόγω ηλικίας, διαθέτει ιδιαίτερες παραστάσεις, αναφορές, οράματα και προσδοκίες για τη ζωή που ανοίγεται μπροστά της, ενώ παράλληλα εμφανίζει κοινούς τρόπους συμπεριφοράς, έκφρασης, επικοινωνίας, διασκέδασης, αλλά και πνεύμα αμφισβήτησης και αντίδρασης στην κατεστημένη τάξη πραγμάτων. 
Η πολιτικοποίηση της νεολαίας είναι συνάρτηση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει και δραστηριοποιείται, των κοινωνικών δυνάμεων που αναπτύσσονται, των αξιών που προβάλλονται και βεβαίως της συγκυρίας. 
Αποτελεί κοινή διαπίστωση, ότι, στο πλαίσιο του, μέσω των νεοφιλελεύθερων «μνημονιακών» πολιτικών, βίαιου μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας, η νέα γενιά βρίσκεται «προνομιακά» στο στόχαστρο αυτών των πολιτικών : ανεργία 57 %, υποβάθμιση μέχρι κατάργησης της δημόσιας παιδείας, ρυθμίσεις, ιδίως στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, που αντιμετωπίζουν τους νέους ως παρίες εργαζόμενους, προγράμματα δήθεν απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, μέσω των οποίων νέοι εγκλωβίζονται στο πελατειακό σύστημα που «καλά κρατεί», απλήρωτοι δήθεν εκπαιδευόμενοι νέοι (interns), μεταναστευτική αιμορραγία του πλέον αξιόλογου επιστημονικού δυναμικού κλπ. 
Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων ηλικιών στρέφεται προς την Αριστερά. Παρά ταύτα κρατά επιφυλακτική στάση, εμφανίζεται δύσπιστη και γι΄ αυτό αποφεύγει την κομματική ένταξη, εμφανίζει δυσανεξία στις εσωτερικές κομματικές διαδικασίες, ενώ περιορισμένα συμμετέχει σε κοινωνικούς αγώνες. 
Είναι στάση που οφείλεται στην ισοπεδωτική δυσφήμηση των κομματικών διαδικασιών, στον εν πολλοίς «κλειστό» τρόπο με τον οποίο αυτές διεξάγονται, δεδομένου μάλιστα ότι οι νέοι ασφυκτιούν με τον παραδοσιακό ρυθμό τους, ενώ οι ίδιοι έχουν δικούς τους κώδικες έκφρασης και επικοινωνίας που έρχονται σε αντίθεση με τους «πολιτικά ορθούς» κομματικούς κανόνες.
Εξάλλου η μη (μαζική) συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες μπορεί να ερμηνευθεί από την απογοήτευση των νέων για τους «καπελωμένους» ή «χαμένους» αγώνες, την εξ αυτής προκύπτουσα δυσπιστία για την αποτελεσματικότητά τους αλλά και τη γενικευμένη δυσπιστία έναντι παρωχημένων θεσμών και αναξιόπιστων κάθε είδους ηγεσιών. Αλλά και από το γεγονός ότι εδώ και χρόνια, μέσω της κυρίαρχης προπαγάνδας, οι κοινωνικές κινητοποιήσεις δυσφημούνται ως δήθεν στρεφόμενες κατά του δημοσίου συμφέροντος. 
Το αποτέλεσμα είναι να κυριαρχεί ο ατομισμός και ο, χωρίς κανόνες και όρια, ανταγωνισμός, ενώ αντίθετα η κοινωνική αλληλεγγύη και οι συλλογικές δράσεις να λοιδωρούνται, αφού θεωρούνται εκτός συρμού, προβάλλονται ως αντίθετες προς το «άτομο» και αναποτελεσματικές. Αυτά τα δεδομένα επηρεάζουν συνολικά την κοινωνία και ιδιαίτερα τη νεολαία, που επί σειράν ετών φαίνεται κάποιοι μεθοδικά την προετοιμάζουν, προκειμένου να διαδραματίσει ρόλο «κομμένο και ραμμένο» στον κόσμο που ήδη διαμορφώνουν γι΄ αυτήν, χωρίς τη συναίνεση και την αποδοχή της. Έτσι, αφού δεν αναπτύσσονται συλλογικές δράσεις και ελλείπει η συμμετοχή στα κοινά, δεν φαίνεται να υπάρχει πολιτικοποίηση της νέας γενιάς. Η σχέση των νέων με τα δημόσια πράγματα εμφανίζεται ανύπαρκτη ή περιορισμένη και συνεπώς η εν γένει στάση ζωής τους απολιτική. 
  
Οι νέοι μετατρέπονται σε παθητικούς δέκτες της διαμορφούμενης πραγματικότητας. Παγιδεύονται ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες, τη σκληρή καθημερινότητα της ζωής, την, υπό την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, έλλειψη ζωτικού χώρου και κυρίως προοπτικών, την, μέσω συνεχούς παρακολούθησης του «μεγάλου αδελφού», περιορισμών και απαγορεύσεων, έλλειψη ελευθερίας και την εικονική, του προπαγανδιστικού μηχανισμού των ΜΜΕ, της διάχυσης φόβου για το μέλλον και των παραδοσιακών πoλιτικάντικων εξαγγελιών. Έτσι, ο βομβαρδισμός τους με παραστάσεις και πρότυπα που παραπέμπουν στην ατομική επιβίωση, στον, χωρίς κανόνες και όρια, ανταγωνισμό, στην ψευδοκαρριέρα και στον εύκολο αλλά άπιαστο πλουτισμό και η ανικανότητα και αναξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού, ωθούν τους νέους στην ατομική αναζήτηση τρόπων εξεύρεσης εργασίας, επαγγελματικής αποκατάστασης και εν τέλει επιβίωσης. Αυτή η ατομική πορεία, ενώ ελάχιστα προσφέρει, αφού αντιμετωπίζει μεμονωμένες περιπτώσεις, διαιωνίζει την υπάρχουσα ζοφερή κατάσταση. 
Μ΄ αυτό τον τρόπο, το σύστημα εξουσίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, κατεστημένης διαπλοκής και δομικής διαφθοράς επιδιώκει να καταστήσει τη νέα γενιά «χαμένη» γενιά, χύνοντας μάλιστα κροκοδίλεια δάκρυα για το «επίτευγμά» του. Μία γενιά, απονευρωμένη, υποταγμένη στα νεοφιλελεύθερα προτάγματα, μία γενιά «ατόμων» και όχι ενεργών πολιτών, μία γενιά χωρίς άποψη και χωρίς φωνή, που θα ενυπάρχει σε μία «χαμένη» κοινωνία, όπου θα επικρατούν οι προσαρμοστικοί, οι ελεγχόμενοι, τα απαραίτητα εργαλεία του συστήματος εξουσίας, μία γενιά που δεν έχει παρόν και δεν θα έχει μέλλον. Αυτή η επιδίωξη συνδέεται με το γεγονός, ότι η νέα γενιά θεωρείται, αφενός αδύναμος κρίκος που διαπλάσσεται ή πειθαναγκάζεται με ιδεολογικά, ψυχολογικά, κατασταλτικά και άλλα μέσα που άφθονα βρίσκονται στη διάθεση του συστήματος εξουσίας και αφετέρου επικίνδυνη λόγω του ενδεχόμενου να αντιδράσει κάποια στιγμή, με απροσδιόριστα για την κατεστημένη τάξη πραγμάτων αποτελέσματα, αν μάλιστα ληφθούν υπόψη τα προσόντα που τα τελευταία χρόνια οι νέοι έχουν αποκτήσει σε συνδυασμό με το νεανικό σφρίγος και τη νεανική ορμή τους. 

Όμως τα φαινόμενα απατούν. Πέραν της εκλογικής συμπεριφοράς των νέων ηλικιών που επιλέγουν την Αριστερά και της συμμετοχής όχι πολλών αλλά ικανών νέων ανθρώπων στα πολιτικά δρώμενα, οι νέοι άνθρωποι, όχι μόνον δεν αμφισβητούν την πολιτική διάσταση των πραγμάτων, αλλά την κατανοούν και την αφομοιώνουν. Διαπιστώνοντας δε καθημερινά ότι οι ελπίδες που το σύστημα εξουσίας καλλιεργεί αποδεικνύονται φρούδες, βιώνοντας την εξαθλίωση του οικογενειακού και ευρύτερα κοινωνικού περιβάλλοντος, την περιθωριοποίηση και τα αδιέξοδα, εκ των πραγμάτων θα καταστούν, και όχι μόνον εκλογικά, η γενιά της ρήξης, της ανατροπής του συστήματος εξουσίας. Αρκεί μία σπίθα, ώστε το μίγμα εξαθλίωσης, περιθωριοποίησης, έλλειψης προοπτικών που χειραγωγείται από την καταστολή και το φόβο, να οδηγήσει σε έκρηξη.
Η νέα γενιά «δεν είναι … σπορά της Τύχης … είναι τέκνο της Ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής». Η Αριστερά οφείλει να την αναδείξει σε δύναμη που θα ανατρέψει το σύστημα εξουσίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, κατεστημένης διαπλοκής και δομικής διαφθοράς και θα κτίσει την άλλη Ελλάδα, τον άλλο Κόσμο, όπως αυτή την αντιλαμβάνεται και όπως οι ανάγκες επιτάσσουν. 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Αυγή»-11.10.2014

 PRESS GR

Ο ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ!!

ΤΟ "ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ" ΤΑ ΨΗΦΙΣΕ ΟΛΑ

Εθνικό κεφάλαιο "Ο κουρασμένος". Ποιός το είπε; Μα ο κατακαημένος ο Καμένος. Όταν λέμε κεφάλαιο, Πάνο μου, τι εννοούμε; Αμοιβαίο κεφάλαιο; Σε δομημένα ομολόγα ίσως;... 


Μήπως μπερδεύτηκες, ήθελες να πιες κεφάλι; Μοσχαροκεφαλή; Θα του πήγαινε καλύτερα. Το βρήκα! Συνθηματικό ήταν. Το κεφάλαιο του Μαρξ, αναφορά στο ΣΥΡΙΖΑ! Πονηρούλη. Μαζί με το εθνικό κάνουν ένα αχταρμά μούρλια. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Το Καραμανλής το λες για...
ξεκάρφωμα έτσι; Γιατί δεν μπορεί να το εννοείς; Εκτός αν πράγματι σε ψεκάζουν. 
Πάνο, ο Καραμανλής είναι στη νέα δημοπρασία τη Νουδού. Το εθνικό κεφάλαιο σεμνά και ταπεινά έχει ψηφίσει όλα τα νομοσχέδια, που εσύ πολύ καλά έκανες και δεν ψήφισες. Ψήφησε μεταξύ άλλων: Μείωση μισθών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, κόψιμο συντάξεων, απολύσεις, όλα τα χαράτσια συμπεριλαμβανομένου του ΕΝΦΙΑ. Για να μην πω χάρη σε ποιόν βγήκε αρχηγός ο "αλήτης και ο προδότης". Το τελευταίο δεν ενδιαφέρει εμένα αλλά εσένα. Να υποθέσω πως υπάκουσες στη γραμμή;
 
Πάνο, κανονικά το κόμμα σου θα έπρεπε να είχε το ρετιρέ στη γαλάζια πολυκατοικία, τους περισσότερους ορόφους, ενώ μένει στο ισόγειο σε μια ανήλιαγη γκαρσονιέρα. Το γιατί είναι προφανές. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται εύκολα. Σ' αυτό βοηθάς κι εσύ. Βγαίνεις και κάνεις τέτοιες δηλώσεις που όχι απλά προκαλούν αλλά γεμίζουν αηδία όποιον τις ακούει.
 
Είναι η άποψη σου, το καταλαβαίνω. Σα δεξιός πιστεύεις κάποια πράγματα. Μάθε όμως πως ο κόσμος που ένιωσε στο πετσί του τα αποτελέσματα της πολιτικής του ανεψιού, έχει άλλη γνώμη. Γνώμη που διαμορφώθηκε από τη διαφθορά των κουμπάρων, από τα ιερά - ανίερα σκάνδαλα, από την πολιτική των δομημένων ομολόγων, την απογραφή, τα "μαστορέματα" για να βγουν τα νούμερα, από τον "εξοστρακισμό" αστυνομικών πυρών, από όλα αυτά που τον έκαναν να δώσει στο "εθνικό σου κεφάλαιο" το μικρότερο ποσοστό σε κόμμα εξουσίας πριν το μνημόνιο.
 
Ξέρει επίσης ο άνεργος, ο συνταξιούχος, σύγχρονος δουλοπάροικος (γιατί δεν υπάρχουν πια εργαζόμενοι) ποιός την έκανε με ελαφρά, αφού πρώτα διόγκωσε το χρέος και το έλλειμμα. Ποιός έκανε ευθανασία στην ήδη μισοπεθαμένη οικονομία.
 
Ο Καραμανλής είναι ικανός για ένα μόνο πράγμα: Να τρώει κοψίδια. Δώσε του σπληνάντερο, κοκορέτσι, καμιά οχτακοσαριά σουβλάκια κι είναι στο στοιχείο του. Αν του πεις για πολιτική τον στεναχωρείς, τον κάνεις να χάνει μπουκιές. Θα αφήσει τώρα την μακαρονάδα να ασχολείται με τη χώρα; Μεγάλη απαίτηση έχεις από αυτόν.
 
Δε θα σχολίαζα, αλλά λες να κάνεις συνεταιρισμό με τον Αλέξη. Ρώτησες τον "σύντροφο" σου τη γνώμη έχει για τον εξολοθρευτή της μπριζόλας; Αν θέλει αυτόν για κουμπάρο, να κάνετε το γάμο, να ζήσετε, καλούς απογόνους και να μου κρατήσετε ένα κανελί με βούλες. Αν έχει, όπως έχω ακούσει, αλλεργία, τότε μην τον αναφέρεις θα χαλάσει το ειδύλλιο. Άσε που αυτοκαταστρέφεσαι. Γιατί όταν λες τέτοια σου φεύγουν εκείνοι που δεν γουστάρανε αυτούς που έμειναν στη ΝΔ. Πάνε άλλοι αριστερά και άλλοι πιο δεξιά.
 
Οπότε μην το ξαναπείς Πάνο μου, κακό! Θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα. 


ΤΑ ΡΑΣΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ


Ποιος είπε πως η Εκκλησία δεν ανακατεύεται στην τρέχουσα πολιτική; Ανακατεύεται και πολύ μάλιστα. Και χτυπάει την ώρα και εκεί που πρέπει. Και πάντα από το 1833 που έγινε αυτοκέφαλη μέχρι σήμερα στέκεται στο πλευρό του εκάστοτε γκουβέρνου... 

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS-DP7DDlIeILsBS8Q0ENsmuKKx9w2pyT_JFbc1ruwQNaUzJoV7qA

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Μόνο που οι τοποθετήσεις των εκκλησιαστικών ταγών γίνονται πάντα με το γνωστό καλογερικό και ταλμουδικό τρόπο. Θυμίζουνε Πυθία, χρειάζονται αποκρυπτογράφηση και διάβασμα «κάτω από τις γραμμές».

Βγήκε λοιπόν την Τρίτη ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και μιλώντας στην Ιεραρχία (στο σύνολο των μητροπολιτών, σαν να λέμε στη «Βουλή» της Εκκλησίας της Ελλάδος) ζήτησε να...
υπάρξει «πολιτική ενότητα» και «σταθερότητα των βουλευτικών δομών». Άς τα κάνουμε λιανά.

Έχουμε λοιπόν και λέμε: « Απαιτείται πολιτική ενότητα για τα επόμενα χρόνια εν μέσω των συνθηκών που έχουν αναπτυχθεί γύρω μας» είπε ο αρχιεπίσκοπος. Αυτά ακριβώς που λένε και οι Σαμαράς –Βενιζέλος για να αποφύγουν το πικρό ποτήρι των εκλογών. Μια απλή παράθεση των δηλώσεων το αποδεικνύει.

Πάμε παρακάτω: « Χωρίς λοιπόν την ενότητα των πολιτικών μας και τη σταθερότητα των βουλευτικών δομών , οι θυσίες του ελληνικού λαού κινδυνεύουν να πάνε χαμένες, να πέσουν στο κενό, γεγονός το οποίο θα οξύνει έτι περαιτέρω τις κοινωνικές ανισότητες και θα δώσει χώρο σε όσους επιβουλεύονται το μέλλον της χώρας μας». Ακριβώς αυτά που μας λένε από το πρωί έως το βράδυ οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης: « προς Θεού μην χαθούν οι θυσίες που έχει κάνει ο ελληνικός λαός». Με μια διαφορά: Ο αρχιεπίσκοπος τα λέει πολύ πιο καλά από τον Άδωνι και την κυρία Μισέλ Ασημακοπούλου και μάλιστα με το κύρος του αξιώματός του.

Με δυό λόγια: Καλύτερο «δώρο» δεν θα μπορούσαν να περιμένουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος την ώρα που το σκάφος τους κλυδωνίζεται. Πολύ περισσότερο που όπως δείχνει η εκκλησιαστική πρακτική δεκάδων χρόνων ο αρχιεπίσκοπος «έδωσε γραμμή» που μέσω των μητροπολιτών θα περάσει και στην τελευταία ενορία της χώρας μετατρέποντας τους απλούς ιερείς σε προπαγανδιστές. Και όλοι καταλαβαίνουν τη δύναμη που έχει η Εκκλησία σε μια προεκλογική περίοδο. Μια ματιά στην πολιτική ιστορία του τόπου αρκεί για να πειστούν και οι πλέον δύσπιστοι.
Kαι για όσους εξακολουθούν να αμφιβάλουν πιστεύοντας τις συνεχείς αρχιεπισκοπικές διαβεβαιώσεις ότι η Εκκλησία δεν ανακατεύεται στην πολιτική τους συνιστούμε να διαβάσουν και τη συνέχεια του αρχιεπισκοπικού λόγου. Εκεί θα βρούν και την εξήγηση γιατί είπε τα παραπάνω ο Ιερώνυμος.

«Οφείλω πάντως να ευχαριστήσω την Ελληνική Πολιτεία για συγκεκριμένα θέματα. Με τη συνεργασία μας και κατά την παρελθούσα Συνοδική Περίοδο δόθηκαν λύσεις σε πολλές εκκρεμότητες. Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι οι νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που ενέκρινε η Βουλή προ ολίγων ημερών» είπε ο αρχιεπίσκοπος και απαρίθμησε 15 ρυθμίσεις που ικανοποιούσαν απαιτήσεις της Εκκλησίας όπως είναι: η κατάργηση των ανταποδοτικών τελών ΟΤΑ για όλες τις εκκλησίες, η δωρεάν τακτοποίηση αυθαιρέτων που ανήκουν σε εκκλησίες , εκκλησιαστικά προσκυνήματα ιδρύματα και μουσεία, η κατάργηση της υποχρεωτικής συμμετοχή του προϊσταμένου της εφορίας και δικηγόρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στα μητροπολιτικά συμβούλια, η παραμονή στην κυριότητα των μητροπόλεων των περιουσιών διαλυμένων μοναστηριών και άλλες ρυθμίσεις κυρίως περιουσιακές για ακίνητα όπου υπήρχαν εκκρεμότητες.

Ηθικόν δίδαγμα που λέγαμε και στα κατηχητικά: Οι ιεράρχες μας πήραν πολλά και τώρα τα ανταποδίδουν. Έτσι γίνεται πάντα στις συναλλαγές με τους μεγαλόσχημους ρασοφόρους…

Πεινάνε 2,5 εκατ. Έλληνες. Το ομολογεί και η ΕΛΣΤΑΤ!


Posted by economikos στο Οκτωβρίου 13, 2014

leftaΑπίστευτο! Δεν αρκεί να εργάζεσαι με πλήρη απασχόληση για να μην βρίσκεσαι στο όριο της φτώχειας!

Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η οικονομία πάει καλύτερα, ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια κτλ. η κατάσταση στην πραγματική οικονομία, αυτή που βιώνει ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο.

Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 892.763 και τα μέλη τους σε 2.529.005 (!), σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δειγματοληπτικής Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών έτους 2013, που ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή.

Α. Πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας

Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 5.023 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 10.547 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών.

Το έτος 2013, το 23,1% του συνολικού πληθυσμού της Χώρας ήταν σε κίνδυνο φτώχειας όταν το όριο φτώχειας ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου εισοδήματος του νοικοκυριού.

  • Το μέσο ετήσιο ατομικό ισοδύναμο εισόδημα ανέρχεται σε 9.303 ευρώ και το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Χώρας σε 16.170 ευρώ.

  • Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 892.763 και τα μέλη τους σε 2.529.005.

  1. Βασικές διαπιστώσεις

  • Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 28,8% και είναι υψηλότερος κατά 5,7 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.

  • Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 15,1% και είναι μειωμένος κατά 2,1 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2012.

  • Ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.200.800 άτομα ή σε 19.6% του πληθυσμού ηλικίας 18-59 ετών, ενώ το προηγούμενο έτος (2012) ανερχόταν σε 1.010.900 άτομα.

  • Το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια ως προς το σύνολο του πληθυσμού για κάθε μία από τις παρακάτω ομάδες είναι:

■ Άνδρες άνεργοι (50,7%)

■ Μονογονεϊκά νοικοκυριά με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί (37,2%)

■ Λοιποί μη οικονομικά ενεργοί (εκτός συνταξιούχων (30.3%)

■ Παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (28,8%)

■ Νοικοκυριά με έναν ενήλικα ηλικίας κάτω των 65 ετών (24,4%)

■ Μονοπρόσωπα νοικοκυριά με μέλος θήλυ (22,9%)

  • Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται σε 3.903.800 άτομα ή σε 35,7% του συνόλου του πληθυσμού (το έτος 2012 ήταν 3.795.100 άτομα).

  • Ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, υπολογιζόμενος με κατώφλια διάφορα του 60% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, ανέρχεται σε:

■ 11,1%, αν το κατώφλι οριστεί στο 40% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος,

■ 16,6%, αν το κατώφλι οριστεί στο 50% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος και

■ 31,4%, αν το κατώφλι οριστεί στο 70% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, αντίστοιχα.

Γ. Κοινωνικές μεταβιβάσεις και κίνδυνος φτώχειας

  • Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) ανέρχεται σε 53,4%, ενώ, όταν περιλαμβάνονται μόνο οι συντάξεις και όχι τα κοινωνικά επιδόματα, μειώνεται στο 28,0%. Τέλος, το ανωτέρω ποσοστό μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ανέρχεται σε 23,1%.

  • Τα κοινωνικά επιδόματα συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού της φτώχειας κατά 4,9 ποσοστιαίες μονάδες.

  • Οι συντάξεις συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού της φτώχειας κατά 25,4 ποσοστιαίες μονάδες.

  • Το σύνολο των κοινωνικών μεταβιβάσεων μειώνει το ποσοστό της φτώχειας κατά 30,3 ποσοστιαίες μονάδες.

  • Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) εκτιμάται σε 89,5% για άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, ενώ πριν τα κοινωνικά επιδόματα (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) εκτιμάται στο 19,2%.

  • Ο κίνδυνος φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις για άτομα ηλικίας 18-64 ετών (μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο διαθέσιμο εισόδημα) για αυτή την ομάδα ηλικιών, εκτιμάται στο 45,8%, ενώ όταν δεν συμπεριλαμβάνονται τα κοινωνικά επιδόματα αλλά συμπεριλαμβάνονται οι συντάξεις στο διαθέσιμο εισόδημα, εκτιμάται στο 28,8%.

  • Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) αποτελούν το 44,6% του συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών της Χώρας, εκ του οποίου οι συντάξεις αναλογούν στο 44,0%, ενώ τα κοινωνικά επιδόματα στο 4,6%.

Δ. Χαρακτηριστικά πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας

  • Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας είναι υψηλότερο στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, συγκεκριμένα 23,8% και 22,4%, αντίστοιχα.

  • Τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά με θήλυ μέλος απειλούνται από τη φτώχεια σε ποσοστό 22,9%, ενώ τα αντίστοιχα με άρρεν μέλος σε ποσοστό 21,8%.

  • Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών υπολογίζεται σε 15,1%, ενώ για άτομα ηλικίας έως 17 ετών σε 28,8 %.

  • Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 75 ετών υπολογίζεται σε 17,2%, ενώ για άτομα ηλικίας κάτω των 75 ετών σε 23,7%.

  • Ο κίνδυνος φτώχειας των μονογονεϊκών νοικοκυριών με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 37,2%, ενώ ο αντίστοιχος δείκτης για τα νοικοκυριά με δύο γονείς και ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 20,2%.

  • Οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν λιγότερο από τους ανέργους και τους οικονομικά μη ενεργούς (συνταξιούχους, νοικοκυρές κλπ.). Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας στους εργαζομένους ανέρχεται σε 13,1% (άνδρες 13,4% και γυναίκες 12,6%), στους λοιπούς οικονομικά μη ενεργούς (δεν περιλαμβάνονται οι συνταξιούχοι) σε 30,2% και στους ανέργους σε 46,5%.

  • Ο κίνδυνος φτώχειας για τους εργαζομένους με πλήρη απασχόληση ανέρχεται σε 10,7%, ενώ για τους εργαζομένους με μερική απασχόληση ανέρχεται σε 27,0%.

Τεκμήρια διαπλοκής: 12 χαριστικές διατάξεις για "φίλους" επιχειρηματίες




Μπούρα Παναγιώτα 
Προκλητικές φορολογικές διατάξεις "βαφτίζονται αθώες τροπολογίες" και κοστίζουν πολλά εκατομμύρια ευρώ στο Δημόσιο 
Την ίδια περίοδο που οι πολίτες στενάζουν από τη βάρβαρη φορολογική επιδρομή, ορισμένοι «φίλοι και γνωστοί» απολαμβάνουν προκλητικές φορολογικές διατάξεις, οι οποίες κατατίθενται σαν αθώες τροπολογίες, αλλά κοστίζουν στο Δημόσιο πολλά εκατομμύρια ευρώ! Από τη θέση του επιστημονικού συνεργάτη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω όλη τη σκανδαλώδη διαδικασία, την οποία και κατέγραψα στο κείμενο που ακολουθεί.


1. Τροπολογία με την οποία έγινε εθελοντική η έκτακτη εισφορά των εφοπλιστών
Η τροπολογία κατατέθηκε στον Ν. 4302/8.10.2014. Με την τροπολογία έγινε εθελοντική η υποχρεωτική εισφορά των εφοπλιστών, για να πληρώσουν σε τέσσερα χρόνια 420 εκατ. ευρώ συνολικά.

2. Απαλλαγή ΠΑΕ από προσκόμιση φορολογικής ενημερότητας κατά παρέκκλιση της φορολογικής νομοθεσίας
Η τροπολογία κατατέθηκε στον Ν. 4282/29.08.2014 και ευνοεί τρεις συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές ομάδες, προκειμένου να εξασφαλίσουν πιστοποιητικό συμμετοχής στο πρωτάθλημα.

3. Κυβερνητικό μπόνους προς τη μιντιακή διαπλοκή
Η τροπολογία 22 σελίδων κατατέθηκε στον Ν.4279/8.8.2014. Με αυτή η κυβέρνηση άνοιξε τον δρόμο για τη συγχώνευση ΔΟΛ και Πήγασου αλλάζοντας τη νομοθεσία για τις συγχωνεύσεις, κάθετες και οριζόντιες, επιτρέποντας τις συνέργειες, παραβιάζοντας τον νόμο περί ανταγωνισμού. Επίσης έφερε αλλαγές στον υπολογισμό του αγγελιοσήμου των διαφημίσεων.

4. Ναυπηγεία Σύρου - απαλλαγή από προσκόμιση ασφαλιστικής ενημερότητας - ποινικές ευθύνες
Η τροπολογία που κατατέθηκε στον N. 4267/12.06.2014 προβλέπει ότι τα Ναυπηγεία Σύρου θα μπορούν να έχουν αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017. Η έκδοση ασφαλιστικής ενημερότητας αποτελεί προϋπόθεση για να εισρεύσουν στο Νεώριο περί τα 2,5 εκατ. ευρώ από εργασίες κατασκευής δεξαμενών του πολεμικού ναυτικού.
Όπως προκύπτει από την τροπολογία και τη συνοδευτική έκθεση, τα Ναυπηγεία Σύρου οφείλουν συνολικά 10 εκατ. ευρώ.
Με την ίδια τροπολογία, παράλληλα, αναστέλλονται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017 όλες οι πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης για τις συγκεκριμένες οφειλές, κάθε ποινική δίωξη σε βάρος των υπευθύνων (φυλάκιση ή χρηματική ποινή) και παράλληλα παρατείνεται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015 (έληξε στις 31.12.2013) η προθεσμία αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων κατά επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς ναυπήγησης, μετατροπής, επισκευής και συντήρησης πλοίων για οφειλές προς το ΙΚΑ και λοιπούς ασφαλιστικούς φορείς που εποπτεύονται από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

5. Μέγαρο Μουσικής. Απαλλαγή από προσκόμιση φορολογικής - ασφαλιστικής ενημερότητας - από συμψηφισμό χρεών
Η τροπολογία κατατέθηκε στον Ν. 4262/10.5.2014 και προβλέπει μεταξύ άλλων την απαλλαγή του Μεγάρου Μουσικής της Αθήνας, από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας για τα χρέη του προς το Ελληνικό Δημόσιο, το ΙΚΑ ή άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς, για όλες τις πράξεις και συναλλαγές, πλην της μεταβίβασης ακινήτου ιδιοκτησίας του.
Με την ίδια ρύθμιση ορίζεται σκανδαλωδώς ότι δεν επιτρέπεται η διενέργεια κανενός συμψηφισμού σε βάρος του Μεγάρου Μουσικής για βεβαιωμένες χρηματικές απαιτήσεις του Δημοσίου ή ασφαλιστικών Οργανισμών κατά του Μεγάρου.

6. Ρυθμίσεις για ξένες δικηγορικές εταιρείες με αναδρομική ισχύ
Στον μνημονιακό Ν. 4254/7.4.2014 συμπεριλαμβάνεται διάταξη με την οποία άλλαξε αναδρομικά ο νόμος που ίσχυε 20 χρόνια (Ν. 2238/1994) και έχει πλέον καταργηθεί και εισάγει ειδική πρόβλεψη για τις αλλοδαπές δικηγορικές εταιρείες. Νομοθέτησαν με αναδρομική ισχύ για καταργημένο νόμο και για όλη τη διάρκειά του, δηλαδή 20 χρόνια!
Έως την κατάργηση του Ν. 2238/94 τα παραρτήματα των αλλοδαπών δικηγορικών εταιρειών φορολογούνταν, όπως, όλες οι αλλοδαπές επιχειρήσεις ως Α.Ε., με αποτέλεσμα να έχουν μεγαλύτερη συνολική φορολογική επιβάρυνση από τις αντίστοιχες ελληνικές εταιρείες δικηγόρων που λειτουργούσαν ως αστικές εταιρείες. Η επιβάρυνση οφειλόταν τόσο στον υψηλότερο μεσοσταθμικά συντελεστή φορολογίας όσο και σε περιορισμούς στην αναγνώριση εξόδων που τιμολογούσε η μητρική εταιρεία.
Πλέον όσα παραρτήματα πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους θα ζητήσουν επιστροφή.
Το ίδιο θα συμβεί και στις περιπτώσεις που δεν είχαν πληρώσει τους φόρους που τους αναλογούσαν και αφού οι υποθέσεις ελέγχθηκαν καταλογίστηκαν φόροι.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Δημόσιο θα υποχρεωθεί να επιστρέψει έως 20 εκατ. ευρώ. Επιπλέον έξι ξένες δικηγορικές εταιρείες που αναλαμβάνουν δουλειές στη χώρα μας για τράπεζες, ναυτιλιακές, αποκρατικοποιήσεις κ.λπ. δεν έχουν αποδώσει τον αναλογούντα φόρο κέρδη τους στην Ελλάδα. Παρά το νομικό τους οπλοστάσιο και το καλά αμειβόμενο εξειδικευμένο προσωπικό που διαθέτουν, οι ελληνικές αρχές τις ανάγκασαν να πληρώσουν και αυτές για τα κέρδη που έκρυβαν από τα γραφεία τους στην Ελλάδα. Οι έρευνες έφτασαν μέχρι το Λονδίνο και αφού οι υποθέσεις ελέγχθηκαν, καταλογίστηκαν φόροι 6 εκατ. ευρώ, ενώ δεσμεύτηκαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί των εταιρειών στη χώρα μας.

7. Χάρισαν φόρους σε ΚΤΕΛ
Στον ίδιο νόμο με την παραπάνω ρύθμιση (Ν. 4254/7.4.2014), συμπεριλαμβάνεται διάταξη με αναδρομική ισχύ από το 2001, που απαλλάσσει ορισμένα αστικά και υπεραστικά ΚΤΕΛ, από φόρους για τα αποθεματικά που είχαν δημιουργήσει για να ανανεώσουν τον στόλο των λεωφορείων τους και δεν το έκαναν.
Σημειώνεται ότι για κάποια (δεν γνωρίζουμε ποια) από αυτές τις επιχειρήσεις ήταν σε εξέλιξη φορολογικός έλεγχος, που επρόκειτο να καταλογίσει φόρο εισοδήματος για τα αποθεματικά που δεν χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό που σχηματίστηκαν. Από 1.1.2014 με τον Ν. 4172/2013 το αποθεματικό, αν δεν χρησιμοποιηθεί, φορολογείται.

8. Τροπολογία για τριγωνικές συναλλαγές
Η τροπολογία κατατέθηκε στον Ν. 4250/26.3.2014. Στόχος ήταν να σβηστούν πρόστιμα πολλών χιλιάδων ευρώ, που είχαν επιβληθεί μετά από φορολογικούς ελέγχους σε μεγάλους ελληνικούς πετρελαϊκούς και επιχειρηματικούς ομίλους που είχαν πραγματοποιήσει αγορές από off-shore εταιρείες, κατά παράβαση της φορολογικής νομοθεσίας.
Η τροπολογία για το μαχητό τεκμήριο των τριγωνικών συναλλαγών και των πληρωμών σε μη συνεργάσιμα κράτη κατατέθηκε για τρίτη φορά στη Βουλή. Προγενέστερα είχε κατατεθεί στη συζήτηση της ψήφισης των παρακάτω νόμων: Ν. 4211/2013, Ν. 4225/2014.

9. Αναβολή του ειδικού φόρου 20% στα έσοδα από τηλεοπτικές διαφημίσεις (αφορά ΜΜΕ)
Η σχετική τροπολογία κατατέθηκε στον Ν. 4223/31.12.2013 για τον ΕΝΦΙΑ, αναβάλλοντας την επιβολή του φόρου 20% στα έσοδα από τηλεοπτικές διαφημίσεις για τέταρτη φορά!

Ιστορικό
Ο φόρος θεσπίστηκε με τον Ν. 3845/06.05.2010 και προέβλεπε την επιβολή του από την 1.1.2011.
Πρώτη αναβολή με τον Ν. 3899/17.12.2010 για 01.01.2012.
Δεύτερη αναβολή με τον Ν. 4047/23.2.2012 για 01.01.2013.
Τρίτη αναβολή με τον Ν. 4047/23.2.2012 για 01.01.2014.
Τέταρτη αναβολή με τον Ν 4223/31.12.2013 για 01.01.2015.

10. Αλλαγή στον τρόπο ελέγχου φυσικών προσώπων που είναι στις λίστες ή έστειλανεμβάσματα στο εξωτερικό
Η τροπολογία κατατέθηκε στο Ν. 4203/01.11.2013, προκειμένου να παραταθεί η παραγραφή σοβαρών φορολογικών υποθέσεων για λίστες που είχαν σταλεί από το εξωτερικό, π.χ. λίστα Λαγκάρντ, και όσων διεξάγονται με εισαγγελική παραγγελία. Πολύ καλά έως εδώ.
Η δεύτερη παράγραφος της τροπολογίας όμως προβλέπει αλλαγές στον τρόπο που θα γίνονται πλέον οι έλεγχοι αυτοί. Ο έλεγχος θα περιορίζεται "σε ένα ή περισσότερα συγκεκριμένα θέματα και αντικείμενα", επειδή, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση η διαδικασία είναι λιγότερο χρονοβόρα, με αποτέλεσμα να γίνουν περισσότεροι έλεγχοι.
Ο ισχυρισμός επιφανειακά φαίνεται σωστός. Αλλά σημαίνει επίσης ότι μια εντολή ελέγχου για υπόθεση εμβάσματος θα μπορεί να εκδίδεται π.χ. μόνο για τη χρήση που έβγαλε τα χρήματα στο εξωτερικό και μόνο για τον συγκεκριμένο λογαριασμό, που προέκυψε επιβαρυντικό στοιχείο. Χωρίς να εξετάζεται τι έγινε τα προηγούμενα ή τα επόμενα χρόνια, ώστε να διαπιστώνεται τυχόν αδικαιολόγητος πλουτισμός - φοροδιαφυγή.

11.Τροπολογία με αναδρομική ισχύ για υποθέσεις εφοπλιστών που ελέγχονταν οιφορολογικές δηλώσεις τους
Η τροπολογία κατατέθηκε στον Ν. 4141/05.4.2013, αφού είχε ολοκληρωθεί η συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών.
Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά ήταν σε εξέλιξη ή εκκρεμούσαν στο Κέντρο Ελέγχου Μεγάλου Πλούτου φορολογικοί έλεγχοι σε εφοπλιστές και επρόκειτο να καταλογιστούν στους ελεγχόμενους φόροι εκατομμυρίων, για παρατυπίες στην εισαγωγή συναλλάγματος ή από ακάλυπτα τεκμήρια.
Με μια σειρά από διατάξεις που, σύμφωνα με τον νόμο, έχουν αναδρομική ισχύ εφόσον και εφαρμόζονται στις εκκρεμείς υποθέσεις ελέγχων εισοδήματος, η κυβέρνηση εγγυάται στους εφοπλιστές ότι δεν θα φορολογηθούν στο παρόν ή το μέλλον. Οι εφοπλιστές από το Σύνταγμα απαλλάσσονται της φορολογίας εισοδήματος για το εισόδημα που αποκτούν από την εκμετάλλευση πλοίων.
Το εισόδημά τους μπορούσαν να το εισάγουν στη χώρα, αλλά με συγκεκριμένη διαδικασία εισαγωγής συναλλάγματος, για να είναι αφορολόγητο. Για τα υπόλοιπα εισοδήματα που τυχόν αποκτούν, εισόδημα από κινητές αξίες, από ακίνητα κ.λπ., πρέπει να φορολογηθούν. Οι νέες διατάξεις προβλέπουν ότι: μπορούν να παίρνουν μέρισμα όχι μόνο από εταιρείες πλοίων, αλλά και από εταιρεία χαρτοφυλακίου (holding company), αρκεί αυτή ανάμεσα στις άλλες κερδοσκοπικές της δραστηριότητες (χρηματιστήριο, επενδύσεις σε ακίνητα κ.λπ.) να κατέχει η ίδια ή να συμμετέχει σε άλλη εταιρεία που έχει και μετοχές σε πλοίο. Επομένως αρκεί η εταιρεία holding να βεβαιώνει ότι το συνολικό μέρισμα προέρχεται από πλοίο για να είναι αφορολόγητο, το οποίο δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί επειδή η έδρα τους βρίσκεται κάπου με χαλαρό φορολογικό καθεστώς. Η διαχειρίστρια εταιρεία πλοίου (συνήθως είναι συμφερόντων του εφοπλιστή) δεν είναι υποχρεωμένη πλέον να καταχωρεί στα βιβλία της το μέρισμα που δίνει, ώστε αυτό να αναγνωρίζεται φορολογικά ως αφορολόγητο.
Συνολικά θα λέγαμε "Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει" στην υγεία των κορόιδων.

12. Απαλλαγή των σκαφών αναψυχής από τον ετήσιο φόρο πολυτελούς διαβίωσης
Το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να εξαιρέσει τα σκάφη αναψυχής από τον ετήσιο φόρο πολυτελούς διαβίωσης που ψηφίστηκε με τον Νόμο 4111/25.1.2013 (ίσχυσε αναδρομικά για το 2012).
Αντισταθμιστικά, μετά από πολύμηνη αναμονή, ψηφίστηκε τροπολογία στο σ/ν "Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου" "Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των εξαιρετικά επειγουσών και απρόβλεπτων αναγκών της 'Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα Α.Ε.'", με την οποία επιβλήθηκε στα σκάφη αναψυχής, τέλος πλόων και παραμονής. (Ν. 4211/28.11.2013).
Τελικά ένα δωδεκάμετρο σκάφος θα πληρώσει 1.200 ευρώ ετήσιο τέλος πλόων και παραμονής (100 ευρώ ανά μέτρο), δηλαδή πολύ λιγότερα από ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού, το οποίο επιβαρύνεται και με τέλη κυκλοφορίας και με φόρο πολυτελείας!

* Η Παναγιώτα Μπούρα είναι οικονομολόγος, επιστημονική συνεργάτης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ

aygi.gr ανάρτηση από βαθύ πράσινο

Μόνο ηλίθιοι μπορούν να πιστέψουν Τον Σαμαρά

Έλα Αλαμουντίν στον τόπο σου…

[...] Δε θα αμφισβητήσουμε το δικαίωμα των κυρίων Σαμαρά- Βενιζέλου να νιώθουν …θεοί και αναντικατάστατοι
Εκεί που έχουμε ένα πρόβλημα είναι όταν θεωρούν πως απευθύνονται σε ηλίθιους.  
Γιατί μόνο ηλίθιοι μπορούν να πιστέψουν ότι:-Μπήκαμε στο μνημόνιο με 120% χρέος επί του ΑΕΠ και βγαίνουμε από τα μνημόνια τώρα που το χρέος είναι 170%
-Μειώνεται η ανεργία, όταν με βάση τα επίσημα στοιχεία έχουμε 51% ανεργία στους νέους, 33% στις γυναίκες και 27%  -ρεκόρ στην ΕΕ- γενική ανεργία
-Κερδίζουμε την κούρσα της ανταγωνιστικότητας! 

Πράγματι, αν αντί για 400-600 ευρώ που κατάντησαν τις μηνιαίες αποδοχές όσων εργαζομένων έχουν εργασία και πληρώνονται, οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος τις κατεβάσουν λίγο ακόμη  η χώρα θα γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστική. 
Αν μάλιστα εφαρμόσει και το δουλοκτητικό σύστημα οικονομίας, η χώρα θα γίνει ασυναγώνιστη.

Μόνο ηλίθιοι μπορούν να ακούσουν τις κομπορρημοσύνες των κυρίων της κυβέρνησης για δρόμο που οδηγεί σε διέξοδο, αν γνωρίζουν  ότι η μακροχρόνια ανεργία τρέχει με ρυθμούς «ανάπτυξης» 2,5% και έχει φτάσει στο 19,9%. 
Αυτό με πολύ απλά λόγια σημαίνει ότι εξ αιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης, το 20% των σημερινών ανέργων δεν πρόκειται να βρει ποτέ εργασία, ακόμη και απλήρωτη.

Μόνο ηλίθιοι, μπορούν να ακούν και να προβληματίζονται για το τι ακριβώς εννοούν όλοι αυτοί οι θλιβεροί τύποι που από το βήμα της Βουλής έθεσαν το θέμα της κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» για τη σωτηρία της πατρίδας
Είναι φως φανάρι πως μόνο για το τρυφερό τους πολιτικό σαρκίο ενδιαφέρονται που όταν θα γίνουν εκλογές θα ξεβραστεί στα πολιτικά αζήτητα..

Μόνο λοβοτομημένοι, τέλος, μπορούν να ξεχάσουν το ψωμί που λείπει από το σπίτι και να χορτάσουν με τα θεάματα που «ανεβάζει» ο ξεπεσμένος κυβερνητικός θίασος
Μία στην Αμφίπολη, μία στα Αντικύθηρα μια με τα μάρμαρα που θα μας τα φέρει πίσω η κυρία του Τζορτζ Κλούνει. 
Η κυρία Αμάλ Αλαμουντίν, για την οποία βάζουμε στοίχημα ότι τα δελτία των 8 θα αφιερώσουν εικοσάλεπτα και θα μας κάνει, χωρίς να έχει η ίδια την παραμικρή ευθύνη να αναφωνήσουμε!

Έλα  Αλαμουντίν στον τόπο σου…

Βασική σύνταξη: 360 ευρώ από τον Ιανουάριο και 375 ευρώ, το ...2021 !


Στα 360 ευρώ η βασική σύνταξη από 1η Ιανουαρίου: Το τελικό σχέδιο-λαιμητόμος του υπ.Εργασίας 
Το «Εθνος της Κυριακής» παρουσιάζει σήμερα το τελικό σχέδιο του υπουργείου Εργασίας για τη βασική σύνταξη, η οποία θα είναι ενιαία στο Δημόσιο και σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία. Το καταβαλλόμενο ποσό συνδέεται με τη μεταβολή του ΑΕΠ και του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή και ξεκινά από τα 360 ευρώ, ενώ μέχρι το 2021 θα φτάσει τα 375 ευρώ. Στο ποσό αυτό θα προστίθεται στη συνέχεια η αναλογική σύνταξη. Το τελικό σχέδιο του υπουργείου Εργασίας για τη βασική σύνταξη, σύμφωνα με το Έθνος, περιλαμβάνει τα εξής βασικά σημεία: 
*Ο τρόπος υπολογισμού θα είναι κοινός στο δημόσιο

και σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή θα υπάρξει ένα ενιαίο "μοντέλο" 

*Τα χρόνια ασφάλισης θα υπολογιστούν με ένα "μικτό" σύστημα. 
Για τα χρόνια μέχρι το τέλος του 2010 ισχύει ο παλαιός τρόπος υπολογισμού, δηλαδή το κάθε ταμείο εφαρμόζει το δικό του σύστημα. 
Τα χρόνια μετά την 1η Ιανουαρίου 2011 και μετά θα υπολογιστούν με το νέο σύστημα, δηλαδή από το άθροισμα της βασικής και της αναλογικής σύνταξης. 
Ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έχει διαβεβαιώσει πως δεν τίθεται θέμα μειώσεων στις κύριες συντάξεις και αυξήσεων στα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση. 
Παράλληλα, επισημαίνει πως για το 2015 η βασική σύνταξη θα διαμορφωθεί στα 360 ευρώ και το ποσό αυτό σταδιακά θα αυξάνεται.

Πώς υπολογίζεται η βασική σύνταξη
Το ποσό της βασική σύνταξης θα αναπροσαρμόζεται στη βάση συντελεστή που διαμορφώνεται κατά 50% από τη μεταβολή του ΑΕΠ και κατά 50% από τη μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του προηγούμενου έτους και δεν θα υπερβαίνει την ετήσια μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.
Η πρώτη εφαρμογή ξεκινάει από την 1η Ιανουαρίου 2016, λαμβάνοντας υπόψη τις μακροοικονομικές προβλέψεις των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για παράδειγμα για το 2016, με πρόβλεψη για μεταβολή του ΑΕΠ κατά 2,9% και του δείκτη τιμών κατά 0,3%μ ο συντελεστής είναι: δ=50% (ΑΕΠ+ΔΤΚ)=50% (2,9+0,3)=1,6% μεγαλύτερο του ΔΤΚ=0,3%
Επειδή ο Δείκτης Τιμών είναι άνω φράγμα για την αύξηση, η βασική σύνταξη θα είναι ίση με 360Χ(1+0,3%)=361,08 ευρώ. 
Κατ' αυτόν τον τρόπο, το 2017, η βασική σύνταξη θα είναι 361,16 ευρώ, το 2018 364 ευρώ, το 2019 368,19 ευρώ, το 2020 371,20 ευρώ και το 2021 375 ευρώ.
Να σημειωθεί ότι το νέο σύστημα αφορά όσους θεμελιώνουν δικαίωμα μετά την 1η Ιανουαρίου 2015. 
Κυρίως επηρεάζονται όσοι είναι κάτω των 50 ετών και θα θεμελιώσουν δικαίωμα μετά το 2020. 
Όσοι θα συνταξιοδοτηθούν τα επόμενα χρόνια θα έχουν οριακές μεταβολές στα ποσά της σύνταξης.