Γιατί σήμερα οι εθνικές παρελάσεις είναι ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ;

 
Επινίκια παρέλαση του ΕΛΑΣ στη Μυτιλήνη μετά το διώξιμο των Εγγλέζων 

Η πολιτική ανάλυση (γενικά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ) δεν γίνεται με δύο χρώματα: Το μαύρο και το άσπρο. Κάθε ζήτημα αντιμετωπίζεται συγκεκριμένα μέσα στον τόπο και το χρόνο. Δεν μπορούμε να μιλάμε με γενικότητες και ιδεολογικούς αφορισμούς, με σχήματα και «επαναστατικά» κλισέ. Αν ήταν έτσι θα μας αρκούσαν οι πλάκες του Μωυσή. 

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΠΡΩΤΗ. Σε καμιά περίπτωση οι μαρξιστές δεν είναι ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ του εθνικού κράτους, των δομών του και των θεσμών του: Κοινοβούλιο, Δικαιοσύνη, Στρατός, Παιδεία, κλπ. Αποκαλύπτουμε το ρόλο τους και αγωνιζόμαστε για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ όλων αυτών και την επιβολή της εργατικής εξουσίας και δημοκρατίας. 

Το υποκείμενο αυτών των ιστορικών αλλαγών είναι η εργατική τάξη, οι λαϊκές μάζες. Η μέθοδος: η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. 

Γίνεται φανερό ότι το υποκείμενο μιας τέτοιας σοσιαλιστικής αλλαγήςδεν μπορεί ΝΑ ΕΙΝΑΙ το κεφάλαιο, πολυεθνικό σήμερα και οι μηχανισμοί της εξουσίας του. 

Η κατάργηση του εθνικού κράτους, των δομών, θεσμών και λειτουργιών τους από την ίδια την αστική τάξη (κυρίαρχη σήμερα δεν είναι η εθνική, αλλά η υπερεθνική, ο πλανητικός ιμπεριαλισμός, η Νέα Τάξη, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΑΥΤΟ) αποτελεί ΓΙΓΑΝΤΙΑ οπισθοδρόμηση και ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ από το σοσιαλισμό. 

ΤΟΤΕ υπερασπιζόμαστε τα κοινωνικά, πολιτικά και εθνικά κεκτημένα (το εθνικό κράτος είναι ένα ιστορικό κεκτημένο της ανθρωπότητας). 

Τα υπερασπιζόμαστε όχι ως αυτόνομους στρατηγικούς στόχους, αλλά σαν ταχτικούς στόχους υποταγμένους στη στρατηγική της σοσιαλιστικής επανάστασης. Και εδώ διαχωριζόμαστε ΡΙΖΙΚΑ από την ακροδεξιά δημαγωγία. 

Αυτό δεν είναι ανακάλυψη. Πάντα τα επαναστατικά κινήματα και οι κομουνιστές αποκάλυπταν την απάτη του κοινοβουλίου, της αστικής δημοκρατίας και του εθνικού κράτους, αλλά όταν αυτά καταλύονταν ή απειλούνταν τα υπερασπίζονταν. Και πάντα οι επαναστάτες τα χρησιμοποιούσαν σαν μετερίζια του αγώνα τους. 

Η υπεράσπιση συνεπώς των ιστορικών κεκτημένων δεν σημαίνει ΤΑΥΤΙΣΗ με αυτά. Σημαίνει καλύτερες προϋποθέσεις αγώνα για την τελική ανατροπή τους (από τις λαϊκές μάζες και όχι με ιμπεριαλιστικά διατάγματα, να μην το ξεχνάμε), ΣΗΜΑΙΝΕΙ (η υπεράσπιση) τη δημιουργία όρων και προϋποθέσεων για συνειδητοποίηση των λαϊκών μαζών. Αυτά είναι πασίγνωστα σε κάθε έναν που έχει κάποια σχέση με το μαρξισμό και τα επαναστατικά κινήματα. 

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ. Σήμερα η Νέα Τάξη επιχειρεί την ΑΛΩΣΗ των ιστορικών κεκτημένων (κοινωνικών, πολιτικών, εθνικών, πολιτιστικών). 

Επιχειρεί να γυρίσει την ανθρωπότητα πολύ πίσω και να επιβάλει το πιο ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ καθεστώς που γνώρισε ποτέ ο κόσμος (οι εθνικοί φασισμοί ωχριούν μπροστά σε αυτόν τον πλανητικό φασισμό που επιχειρείται να επιβληθεί). 

Οι κοινωνίες αμύνονται και οι επαναστάτες αν θέλουν αυτή την άμυνα να τη μετατρέψουν σε ΕΠΙΘΕΣΗ για την ανατροπή του καπιταλισμού πρέπει να μπουν στην ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ του αγώνα για την ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ των ιστορικών κεκτημένων. 

Κάποιοι βεβαίως «αριστεροί» χάνουν το δάσος πίσω από το δέντρο. Βλέπουν ως απειλή τις «εθνικές» αντιστάσεις, ανακαλύπτουν ξαφνικά το σκοταδισμό της Εκκλησίας, το μιλιταριστικό τελετουργικό των παρελάσεων κλπ. 

Έρχονται σήμερα οι διεθνείς ληστές, οι πολιτικοί τους υπάλληλοι (οι «εκσυγχρονιστές) και τα ιδεολογικά τους φερέφωνα, όλοι αυτοί που μέχρι χθες καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι με την Εκκλησία, να πουν στους κομμουνιστές για το σκοταδισμό της Εκκλησίας (!). 

Έρχονται σήμερα όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις του άκρατου νεοφιλελευθερισμού (από το Σημίτη, τον Ανδριανόπουλο, το Μάνο και τους «αριστερούς» φωταδιστές), να μας παραδώσουν μαθήματα αντιθρησκευτικά, αντιεθνικισμού και αντιρατσισμού. 

Και στην ουρά τους κάποιοι ντούροι «επαναστάτες», οι οποίοι (όσοι δεν είναι εγκάθετοι) δεν βάζουν το μυαλουδάκι τους να σκεφτεί το τι έγινε και μετατράπηκαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου σε κήρυκες κατά της Εκκλησίας, του εθνικισμού και του ρατσισμού. 

Παίρνουν τη μαρξιστική κριτική, τη μετατρέπουν σε καθαρό λόγο, σε τύπους και ήχους φράσεων και πατώντας πάνω στις αγκυλώσεις της Αριστεράς μετατοπίζουν τους πραγματικούς, ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΥΣ κινδύνους και ταυτόχρονα μετατρέπουν την Αριστερά σε κομπάρσο τους. 

Έτσι βρίσκουν πολλούς αφελείς να παρέχουν «αριστερό» άλλοθι στη νέα θρησκεία της παγκοσμιοποίησης, στον πλανητικό εθνικισμό και το πιο αποτρόπαιο ρατσισμό κατά του συνόλου της ανθρωπότητας. Φυσικά το γόνιμο αυτό έδαφος παράγει και έμμισθες «αριστερές» στρατολογήσεις. Υπάρχουν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της Νέας Τάξης, αλλά βεβαίως και οι «αριστεροί» δοσίλογοι. 

Κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν ότι δεν είναι ΣΗΜΕΡΑ η εκκλησία και το εθνικό κράτος η ΑΠΕΙΛΗ, ούτε ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΕΧΘΡΟΣ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ταυτιζόμαστε (το επαναλαμβάνω κουραστικά) με το εθνικό κράτος και την Εκκλησία. Απλώς ξέρουμε να μη χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο, να ξεχωρίζουμε τα ειδικά χαρακτηριστικά της εποχής που ζούμε και το κυριότερο: Να διακρίνουμε τις διαφοροποιήσεις που επιφέρει ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης. 

Διαφοροποιήσεις που συντηρητικοί θεσμοί κάτω από το μαστίγιο της πλανητικής εξουσίας γίνονται συλλογικά κύτταρα αντίστασης, φορείς λαϊκής συσπείρωσης. 

Και αυτό γίνεται γιατί η ΑΜΥΝΑ της κοινωνίας απέναντι στον ισοπεδωτικό εφιάλτη αναζητεί (μια και η ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν λειτουργεί) τη συνοχή της μέσα από εθνικές, κοινωνικές και θρησκευτικές αποκρυσταλλώσεις των παραδόσεων, του πολιτισμού, της συλλογικής συνείδησης και της ιστορικής μνήμης. 

Η πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας και οι πολιτικοί εκφραστές της δεν μπορούν ΠΟΛΙΤΙΚΑ να αγνοήσουν όλες αυτές τις καταλυτικές διαφοροποιήσεις που συντελούνται, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να σταθούν αφοριστικά απέναντί τους επειδή ο ΣΤΟΧΟΣ είναι η εξάλειψη όλων αυτών των ιστορικά παρωχημένων θεσμών. 

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΤΡΙΤΗ. Και τις παρελάσεις πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και όχι εκτός τόπου και χρόνου, στη βάση αφηρημένων ηθικολογιών και ιδεολογημάτων. 

Αν αδειάσουμε τις παρελάσεις από το κοινωνικό τους περιεχόμενο και την ΙΣΤΟΡΙΑ τους και τις εξετάσουμε σαν ένα ανεξάρτητο και μεμονωμένο επεισόδιο, σίγουρα θα συμφωνήσουμε. Και φυσικά δεν μας ικανοποιεί ένα τελετουργικό «εθνικό» και η εξουσιαστικό. 

Ούτε ο θεσμός της αστικής, πατριαρχικής οικογένειας μας ικανοποιεί και πολλά άλλα δεν μας ικανοποιούν και θέλουμε να τα ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ. Αυτά όμως θα καταργηθούν όταν εξαλειφθούν οι όροι που τα γεννούν και όταν η συνειδητή δράση των ανθρώπων, πατώντας πάνω στις παραδόσεις που ενσωματώνουν, ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ανώτερες μορφές συλλογικότητας και κοινωνικής συνοχής. 

Το να αντικρίζουμε όμως αποσπασματικά ένα γεγονός και να το κατακεραυνώνουμε με γλυκερές ηθικολογίες και αντιεξουσιαστικές ομοβροντίες, αυτό είναι χαρακτηριστικό της μικροαστικής σκέψης. 

Η υποκρισία όλων αυτών που τόσο καθυστερημένα και όψιμα ανακάλυψαν το ΜΕΓΑ (!) κίνδυνο των παρελάσεων φαίνεται από πολλά: συμμετέχουν ενεργητικά και στο καταπιεστικό αστικό σχολειό (βασική ιδεολογική δομή χειραγώγησης των νέων) και στην αστική οικογένεια (βιομηχανία παραγωγής και αναπαραγωγής της καπιταλιστικής εξουσίας και καταπίεσης) και σε πολλές άλλες καπιταλιστικές δομές. 

Ενώ λοιπόν σιωπούν για πολύ πιο ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ζητήματα, κάνουν τελευταίως μόδα την επίθεση κατά των παρελάσεων. Και εδώ όμως λειτουργούν δόλια και επιλεκτικά. Για τις ιμπεριαλιστικές παρελάσεις (των αθλητικών ταυρομαχιών π.χ. και των Ολυμπιακών Αγώνων) δεν βγάζουν τσιμουδιά. 

Εξεγείρονται κατά των ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ: Γι’ αυτές δηλαδή που ενσωματώνουν ιστορικές μνήμες λαϊκών αγώνων, παραδόσεων και πολιτισμικών αξιών. Με άλλα λόγια εξεγείρονται ενάντια σε ό,τι είναι στο στόχαστρο της Νέας Τάξης. 

Οι εθνικές παρελάσεις είναι ένας θεσμός του εθνικού κράτους, το απόσταγμα τις ηρωικής ιστορίας ενός λαού. Η κυρίαρχη τάξη τις ενσωμάτωσε αναμφίβολα στους μηχανισμούς των δικών της ιδεολογικών λειτουργιών. Γι’ αυτό και προκαλούν στον κόσμο της Αριστεράς δικαιολογημένη απέχθεια. Αυτή την απέχθεια επιχειρούν να εκμεταλλευτούν και σήμερα αυτοί που μέχρι χθες τις είχαν στο ιδεολογικό-πολιτικό οπλοστάσιό τους. 

Σήμερα οι εθνικές παρελάσεις είναι ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ μνήμες για την αστική τάξη. Και το σπουδαιότερο, μέσα στον επιθετικό ισοπεδωτισμό της νεοταξικής ομοιομορφίας, οι παρελάσεις βελονιάζουν τα αντανακλαστικά των αντιστάσεων, απελευθερώνουν τα ενεργητικά στοιχεία της παράδοσης και του πολιτισμού ενός λαού, σηματοδοτούν αγωνιστική συνεκτικότητα. 

Ας μη χάνουμε λοιπόν και εδώ το δάσος πίσω από το δέντρο.

Τα έξι εναλλακτικά σενάρια για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας

Θεόδωρος Κατσανέβας

ΤΕΤΑΡΤΗ 25-3-2015

Ύστερα από την συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλες με τους «Εταίρους» μας στις 19/2/2015 και του ίδιου προσωπικά με την Αγκέλα Μέρκελ στο Βερολίνο στις 23/3/2015 και τα άχρωμα σχετικά ανακοινωθέντα που ακολούθησαν τις συναντήσεις αυτές,, το μέλλον της πατρίδας μας φαίνεται άδηλο και αβέβαιο όσο ποτέ. Ζούμε δραματικές στιγμές. Οι αποφάσεις που θα παρθούν, τα επερχόμενα γεγονότα που θα συμβούν, θα σηματοδοτήσουν την πορεία της χώρας μας για το άμεσο και το μακρινό μέλλον. Τα ακόλουθα έξι σενάρια,από τα πέντε που είχαμε παραθέσει λίγες μέρες πριν, διαφαίνονται στον ορίζοντα για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις.

---

1."Κολοτούμπα" ( Προσαρμογή στις απαιτήσεις του Βερολίνου) 

Το πρώτο αλλά όχι κατ΄αναγκη το επικρατέστερο, είναι να υπάρξει σταδιακή υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης στις αυστηρές απαιτήσεις των Βρυξελών που υπαγορεύονται από το Βερολίνο. Η περίφημη «κολοτούμπα» που ως όρος χρησιμοποιείται πλέον και από διεθνή  ΜΜΕ  ( ! ), θα συνοδευτεί από επικοινωνιακή επίθεση μιας εικονικής πραγματικότητας ότι, δήθεν επιτεύχθηκε ένας έντιμος συμβιβασμός προς όφελος της χώρας μας. Στην πράξη, το μνημόνιο και οι επαχθείς του όροι θα συνεχίσουν να υφίστανται στην πλειοψηφία τους, με μερικές τροποποιήσεις που δε θα αλλάζουν την ουσία. Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης και της λιτότητας θα συνεχίσει  την τραγική της πορεία. Αυτό θα φανεί στο άμεσο μέλλον, με συνέπεια τη σύντομη αποκαθήλωση των προσδοκιών που έχουν εναποθέσει οι ψηφοφόροι στον ΣΥΡΙΖΑ, την πτώση ή τη διάσπασή και την υποκατάστασή  του με δουλόφρονα κυβερνητικά σχήματα.

2. Αργός θάνατος

Το δεύτερο σενάριο είναι μια παραλλαγή του πρώτου που ενισχύθυκε απο την πολύωρη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Αγκέλα Μέρκελ στο Βερολίνο στις 23/3/2015. Οι άχρωμες δηλώσεις μετά τη συνάντηση  και το όλο περιρρέoν κλίμα, δείχνει μέχρι σήμερα τουλάχιστον ότι, δεν υπάρχουν ριζικές αλλαγές στις θέσεις των δύο πλευρών. Επιβεβαιώθηκε λεκτικά η εμμονή και των δύο πλευρών για την ανάγκη παραμονής της χώρας στο πλευρό, αλλά δεν ειπώθηκε πως θα γίνει αυτό αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες παραχωρήσεις από τις δύο πλευρές. Έτσι η αβεβαιότητα, ο χειρότερος εχθρός της οικονομίας παραμένει και η η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται μέσα στη μπαίνοντας στην ατέρμονη και τρομακτική διαδικασία του αργού θανάτου. Η καθυστέρηση στη λήψη απόφασης είναι χειρότερη από τη λήψη μιας κακής απόφασης. Αλίμονο αν αυτός ο αργός θάνατος είναι μακρύς.

3) Υποχώρηση του Βερολίνου με βελτιωμένες παραχωρήσεις 

Το δεύτερο σενάριο είναι μια παραλλαγή του πρώτου. Υπό την πίεση των ΗΠΑ κυρίως, το Βερολίνο θα υποχωρήσει μερικώς και  θα δεχτεί παραχωρήσεις για  υλοποίηση μεγάλου μέρους του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με σημαντική υποβοήθηση της χώρας μας στις χρηματοδοτικές και δανειακές της ανάγκες. Το σενάριο αυτό θα επέτρεπε στο ΣΥΡΙΖΑ να το παρουσιάσει ως επιτυχία  και να πορευτεί μέσα από συμπληγάδες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Κάτι τέτοιο όμως, είναι μάλλον απίθανο να γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση Μέρκελ-Σόϊμπλε γιατί ανατρέπει όλη τη μέχρι τώρα πολιτική της, πλήττει ανεπανόρθωτα  τις συμμαχικές-υποτακτικές της κυβερνήσεις και σε τελική ανάλυση, ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή της. Επί πλέον, η συνέχιση της παραμονής μας στο σκληρό ευρώ, παρ' όλη την ποσοτική του χαλάρωσή πρόσφατα, δεν πρόκειται να μας βγάλει από τα σημερινά αδιέξοδα, αφού έχουμε περιπέσει σε περιδίνηση και μη αναστρέψιμης ύφεσης.

4.Ατύχημα ( Άναρχο Grexit λόγω έλλειψης ρευστότητας- Graccident)

Το τρίτο σενάριο, της εξόδου λόγω ατυχήματος, του  Graccident όπως αποκαλείται, είναι η άτακτη έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη όπου θα οδηγηθούμε λόγω έλλειψης ταμειακών διαθεσίμων σε ευρώ από το κράτος και τις τράπεζες, με συνακόλουθη τη  στάση πληρωμών στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας. Πρόκειται για το χειρότερο σενάριο, γιατί θα οδηγήσει σε πανικό με απρόβλεπτες συνέπειες, χωρίς να αποκλείεται η άμεση πτώση της κυβέρνησης, η δημιουργία υπάκουου κυβερνητικού σχήματος στις Βρυξέλες, με  παράδοση άνευ όρων στις πιο σκληρές απαιτήσεις του Βερολίνου. Προσωπικά φοβάμαι ότι το σχέδιο ενός Graccident βρίσκεται μέσα στους σχεδιασμούς του Βερολίνου και αυτό διαφαίνεται, εκτός των άλλων,  από την  πρόσφατη ποσοτική χαλάρωση-υποτίμηση του ευρώ που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

5.Ολική ρήξη ( έξοδος από τη ευρώ και την ΕΕ και ένταξη σε Ρωσια και BRICS)

Το τέταρτο σενάριο είναι αυτό της ολικής ρήξης με την ευρωζώνη και πιθανώς και με την Ευρωπαϊκή  Ένωση και την υπαγωγή της Ελλάδας στην πολιτική και οικονομική ομπρέλα της Ρωσίας και της αναπτυξιακής τράπεζας των BRICS ( Ρωσία, Κίνα, Ινδία,Βραζιλία, Νότια Αφρική ).Το σενάριο αυτό είναι αναμφίβολα επικίνδυνο και κινείται στην κόψη του ξυραφιού, αφού ανατρέπει τις συμφωνίες της Γιάλτας με το δεδομένο ότι η Ελλάδα ανήκει στη δύση. Όμως, η Γιάλτα έχει έτσι κι’ αλλιώς αναιρεθεί ύστερα από τη διάλυση της παλαιότερα κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης και την υπαγωγή πολλών χωρών από την ομπρέλα της ανατολής σε αυτήν της δύσης. Γεγονός είναι ότι, οι σημερινές γεωπολιτικές ισορροπίες δεν είναι σταθερές και όλα είναι πιθανά, έστω και αν φαίνονται απίθανα και τρομάζουν. 

6.Βελούδινο διαζύγιο ( Προσωρινό Grexit με διπλό νόμισμα)

Το πέμπτο σενάριο είναι αυτό του βελούδινου διαζύγιου, της συντεταγμένη προσωρινής εξόδου της χώρας από το ευρώ (Grexit) και της επανένταξής της αργότερα, όταν ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα της και υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες. (Το αποκαλούμε Greeback). Η μετάβαση στη δραχμή, με νοικοκύρεμα και αναπτυξιακή κατεύθυνση της οικονομίας, μπορεί να συνυπάρξει με τη χρήση του ευρώ, μια πρακτική που λειτουργεί σε πολλές χώρες της ΕΕ αλλά και εκτός αυτής, όπως μεταξύ άλλων, η Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Ισραήλ, κλπ. Την έξυπνη αυτή πρόταση επανέφερε στο προσκήνιο ο Χανς Βέρνερ Ζιν, ο κορυφαίος Ευρωπαίος, Γερμανός οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος της Καγκελαρίου  Μέρκελ. Με το προσωρινό Grexit, θα αποφευχθεί το φαινόμενο ντόμινο που μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της ευρωζώνης, κάτι που το Βερολίνο δεν πρόκειται να δεχτεί τουλάχιστον σήμερα. Αλλιώς τα προκεχωρημένα φυλάκια των υποτακτικών του κυβερνήσεων στο νότο και αλλού θα σαρωθούν από τις εσωτερικές τους αντιπολιτεύσεις. Το σενάριο αυτό που αποτελεί και την πλέον ανώδυνη  και αποτελεσματική λύση, ίσως θα πρέπει να συνδυαστεί με τη διενέργεια δημοψηφίσματος.

Άδηλο και ρευστό μέλλον

Με δεδομένη  τη μεγάλη διεθνή πολιτικοικονομική ρευστότητα, το μέλλον των παγκόσμιων  γεωπολιτικών ισορροπιών είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί σήμερα και μόνο σχετικές εναλλακτικές εικασίες μπορούν να γίνουν. Υπενθυμίζεται ότι,  κανείς δεν προέβλεπε τη διάλυση του πανίσχυρου Σοβιετικού μπλοκ και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που ακολούθησαν. Οι ΗΠΑ φυσικά και δε θα προωθούσαν τις  «ανοιξιάτικες» εξεγέρσεις στον Αραβικό κόσμο, αν μπορούσαν να δουν τις μετέπειτα εξελίξεις με την κορύφωση του Μουσουλμανικού φονταμελισμού και τα φαινόμενα τύπου ISIS. Οι περίφημες εταιρείες αξιολόγησης δεν προέβλεψαν την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις μεμονωμένων οικονομολόγων που έκαναν παρόμοιες δυσοίωνες  εκτιμήσεις, μοιάζουν κάπου με τις προβλέψεις των αστρολόγων που όταν δικαιώνεται η μία στις δέκα, θριαμβολογούν, αλλά λησμονούν την αποτυχία τους στις άλλες εννέα. 

Από τα ως άνω σενάρια, είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί σε ποιο απ' όλα θα καταλήξουμε. Το πρώτο,η ¨κολοτούμπα" ,το τρίτο,η υποχώρηση του Βερολίνου,  και το πέμπτο, η ολική ρήξη,είναι μάλλον απίθανο να συμβούν. Το δεύτερο, ο αργός θάνατος, είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα και η ισχυρή πιθανότητά του να συνεχιστεί θα είναι μοιραία για την οικονομία της χώρας. Το τέταρτο, το ατύχημα,είναι αυτό που θα προτιμούσε το Βερολίνο και επιθυμούν οι περισσότερες σημερινές κυβερνήσεις των "Εταίρων" μας, όπως φαίνεται, εκτός των άλλων, από τις πολλές σχετικές δηλώσεις εκπροσώπων τους. Πρόκειται για ένα καταστροφικό για τη χώρα μας σενάριο και αν η κυβέρνηση δεν έχει προβλέψει την αντιμετώπισή του, οι ευθύνες της θα είναι τεράστιες. Το έκτο, το βελούδινο διαζύγιο της προσωρινής εξόδου  από το ευρώ με διπλό νόμισμα, είναι το πλέον εφικτό, εφαρμόσιμο και κοινά αποδεκτό σενάριο για πολύπλευρους πολιτικούς και οικονομικούς λόγους.

Επειδή δε διεκδικούμε φήμη "αστρολόγων", παραθέτουμε όλα τα πιθανά αυτά σενάρια με την ελπίδα και την προτροπή να εφαρμοστεί η καλύτερη δυνατή επιλογή. Επειδή τα "μελλούμενα δεν τα γνωρίζουν οι άνθρωποι αλλά μόνον  οι Θεοί" όπως θα έλεγε ο Καβάφης, η κυβέρνηση οφείλει να έχει έτοιμες εναλλακτικές λύσεις για όλα αυτά τα εναλλακτικά σενάρια χωρίς να τις κοινολογεί 

φυσικά. Αλίμονό αν συμβαίνει το αντίθετο.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ "ΔΡΑΧΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ" 

Στο ζουρλομανδύα της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας

Αναρωτήθηκε προ ημερών από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός: «Τι είδους Ευρώπη είναι αυτή που θεωρεί μονομερή ενέργεια το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση;». Εύλογο το ερώτημα. Περιφέρεται στα χείλη και στα μυαλά της πλειονότητας των πολιτών... 

του ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ακόμη κι αυτών που θέλουν συμφωνία με τους δανειστές με κάθε τίμημα. Μια απάντηση στο ρητορικό ερώτημα του πρωθυπουργού δόθηκε από τον ίδιο: «Η Ε.Ε. δεν είναι ιδιοκτησία των τεχνοκρατών. Έχει θεσμούς και κανόνες που ελέγχονται από τους λαούς».

Υποθέτω ότι η απάντηση είναι κι αυτή ρητορική, ενταγμένη στην αναπόφευκτη δημόσια διπλωματία που... 
έχουν επιβάλει οι δανειστές, με κρίσιμο επόμενο σταθμό το ραντεβού της Δευτέρας, στο Βερολίνο. Διότι η Ε.Ε. είναι πράγματι «ιδιοκτησία» των τεχνοκρατών και μερικών ακόμη πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Κι ακόμη, η Ε.Ε. έχει θεσμούς και κανόνες οι οποίοι ουδόλως -ή ελάχιστα και μόνον τυπικά- ελέγχονται από τους λαούς. Η διαδήλωση του Blockuppy την περασμένη Τετάρτη στη Φρανκφούρτη, το συνήθως ήρεμο βασίλειο της «ανεξάρτητης» ΕΚΤ, μας υπενθύμισε περί τίνος πρόκειται.

Η ΕΚΤ αποτελεί τη σημαντικότερη (νεοφιλελεύθερης και απολυταρχικής κοπής) συνεκδοχή της Ε.Ε. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, που ενδεχομένως στην πλειονότητά τους θέλουν το κοινό νόμισμα, δεν ρωτήθηκαν ποτέ για τη θεσπισμένη «ανεξαρτησία» της ΕΚΤ. Κι άργησαν να αντιληφθούν τι σημαίνει. Είναι ο θεμελιώδης κανόνας λειτουργίας του ευρώ και σημαίνει ότι η κοινή κεντρική τράπεζα είναι «Ανεξάρτητη Αρχή» άσκησης νομισματικής πολιτικής. Δεν ελέγχεται από κανένα εκλεγμένο όργανο, ούτε από τις κυβερνήσεις, ούτε καν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.Ακόμη κι όταν ένας ευρωβουλευτής τής απευθύνει ερώτηση, αυτό γίνεται μόνο με τη διαμεσολάβηση της Κομισιόν. Ο κ. Ντράγκι απαντά μόνο από... ευγένεια, όχι από υποχρέωση.

 

Αλλά, η υπεράνω ελέγχου εξουσία της ΕΚΤ κάθε άλλο παρά εξαντλείται στη νομισματική πολιτική. Στην πραγματικότητα της έχει εκχωρηθεί στον μεγαλύτερο βαθμό και η δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή η δημοσιονομική κυριαρχία των κρατών, μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας, του γνωστού «ζουρλομανδύα» της Ευρώπης. Η θεσμοθετημένη αιώνια λιτότητα του Συμφώνου, που ουδείς τόλμησε να θέσει στη δοκιμασία της λαϊκής έγκρισης, δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης από το να προστατεύσει την «ανεξαρτησία» της ΕΚΤ από «πολιτικές πιέσεις». Δηλαδή, να απαγορεύει στις εκλεγμένες κυβερνήσεις τη δυνατότητα να αντισταθμίζουν με τις οικονομικές τους πολιτικές την «ανεξάρτητη» νομισματική πολιτική της ΕΚΤ. Η οποία διαχειρίζεται μια εξωτερική ισοτιμία του ευρώ, για λογαριασμό 19 βαθύτατα άνισων και ετερόκλητων οικονομιών, με 19 άνισες πραγματικές εσωτερικές ισοτιμίες τού κατά λοιπά κοινού τους νομίσματος.

Η ηγεμονία της ΕΚΤ ως απεχθούς συνεκδοχής της Ευρωζώνης ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με τη θέση σε ισχύ από το 2013 του Δημοσιονομικού Συμφώνου, που σφίγγει ακόμη περισσότερο τον «ζουρλομανδύα» της λιτότητας, και με το Σύμφωνο για το ευρώ+. Τα δύο κείμενα καθιστούν ακόμη περισσότερο την «ανεξάρτητη» νομισματική πολιτική της ΕΚΤ πυρήνα της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης, επιβάλλοντας πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, αυτόματους μηχανισμούς λιτότητας σε περίπτωση απόκλισης, ρήτρα ετήσιας μείωσης χρέους, κυρώσεις και επιτήρηση σχεδόν του συνόλου των πολιτικών κάθε κράτους, από τους μισθούς μέχρι το ασφαλιστικό και από την απασχόληση μέχρι την υγεία.

Το αποκορύφωμα της «κατάληψης» της Ε.Ε. από τους τεχνοκράτες και τις πολιτικοοικονομικές ελίτ είναι η εκχώρηση της εποπτείας του τραπεζικού συστήματος στην ΕΚΤ. Οι άρχοντες της προστατευμένης Φρανκφούρτης διαθέτουν πλέον εξουσία ζωής και θανάτου για 6.000 πιστωτικά ιδρύματα στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα για τα 120 που εκπροσωπούν το 80% του ενεργητικού του χρηματοπιστωτικού της συστήματος.

Ο Μάριο Ντράγκι δεν είναι απλώς ο εντεταλμένος σύμβουλος των χωρών και των ευρωπαϊκών θεσμών. Η σχέση είναι αντίστροφη. Η Κομισιόν, το Eurogroup, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για θεσμούς με στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση, λειτουργούν ωςδορυφόροι και εκτελεστικά όργανα της ανεξέλεγκτης ΕΚΤ. Της μόνης που κατέχει πραγματικές εξουσίες διακυβέρνησης στην Ε.Ε. Το αποδεικνύει με τον χρηματοδοτικό στραγγαλισμό που επιβάλλει στην Ελλάδα. Αλλά το απέδειξε και με το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που ήδη εφαρμόζει: Πάνω από 1 τρισ. ευρώ, που θα μπορούσε να ξεβαλτώσει την Ευρωζώνη αν επενδυόταν στην πραγματική οικονομία, ιδιαίτερα των τσακισμένων από την ύφεση χωρών, θα αποτελέσει μηχανισμό μιας ακόμη ληστρικής μεταφοράς πλούτου από τις φτωχότερες ελλειμματικές χώρες στις πλουσιότερες πλεονασματικές, από τον Νότο στον Βορρά. Χάρη στα αρνητικά ή μηδενικά επιτόκια που απολαμβάνουν οι πλεονασματικές χώρες του ευρώ -όχι πάνω από 6, με προεξάρχουσα τη Γερμανία-, οι γερμανικές και μερικές ακόμη τράπεζες θα πλημμυρίσουν με κέρδη. 

Δεν πρόκειται περί λάθους. Πρόκειται για τη φύση της ΕΚΤ ως συμπυκνωμένης έκφρασης της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας που κυριαρχεί στην Ευρωζώνη. Με θεσμούς και κανόνες αδιαπέραστους από κάθε υποψία λαϊκής επιρροής.

www.avgi.gr

ΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ!

Share Tweet Σχόλιο e-mail

ΑΝΟΙΧΤΗ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΜΜΕ ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Την ώρα που μετά και την επιτυχημένη συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με την Γερμανίδα καγγελάριο Άνγκελα Μέρκελ (τη Δευτέρα 23/03/2015) πυκνώνουν τα θετικά σημάδια για συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους πιστωτές προκειμένου το συντομότερο δυνατό να υπάρξει εκταμίευση της επείγουσας χρηματοδότησης που έχει ανάγκη η χώρα, πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα, με κύριο εκφραστή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιδιώκουν με κάθε τρόπο τον ταμειακό στραγγαλισμό.

του Ανδρέα Πετρόπουλου

Οι γνωστοί κύκλοι του αμαρτωλού τριγώνου ΜΜΕ - Τράπεζες - (συγκεκριμένα) Επιχειρηματικά Συμφέροντα, επιδιώκουν λυσσωδώς ακόμα και πιστωτικό γεγονός, αδιαφορώντας πλήρως για τις καταστροφικές συνέπειες ενός τέτοιου ενδεχομένου και χτυπούν την κυβέρνηση ακόμα και με κατασκευασμένα δημοσιεύματα προς άγρα εντυπώσεων και σκανδαλολογίας!

Σούλτς: Λύση σε μια εβδομάδα....

Αυτό που κατορθώνουν προς το παρόν είναι να περνάνε σε δεύτερο πλάνο οι θετικές ειδήσεις για τη χώρα, όπως αυτή από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα La Repubblica,εκφράζει την εκτίμηση ότι η Ελλάδα θα φθάσει σε συμφωνία με τους εταίρους της στην Ευρωζώνη εντός μίας εβδομάδας ώστε να υπάρξει εκταμίευση βοήθειας. "Πιστεύω ότι προς το τέλος αυτής της εβδομάδας θα επιτευχθεί νέα συμφωνία, η οποία θα είναι αρκετή για την εκταμίευση της πιο επείγουσας χρηματοδότησης", λέει ο Σουλτς. Προσθέτει ακόμη ότι η Ελλάδα "δεν θα έχει πάνω από τρεις μήνες" για να παρουσιάσει ένα "αξιόπιστο, λεπτομερές και οριστικό" σχέδιο.

Φαίνεται όμως πως και οι Ευρωπαίοι ανώτατοι αξιωματούχοι, δεν είναι ικανοί να ...ανταγωνιστούν τους διακαείς πόθους και στόχους της εγχώριας διαπλοκής και τους εκφραστές τους.

Όχι σε αύξηση του πλαφόν των εντόκων!

Δείγμα αυτών των ανοιχτών πλέον επιδιώξεων πιστοποίησε η χθεσινή εμφάνιση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας Κ.Καραγκούνη (SKAI TV), ο οποίος εκτέθηκε ανεπανόρθωτα επιχειρηματολογώντας σταθερά και για πολλή ώρα, υπέρ της άποψης να μην ανεβάσει το πλαφόν των εντόκων γραμματείων η ΕΚΤ, αρνούμενη δηλαδή τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας και δημιουργώντας πιστωτικό γεγονός!

Πέφτετε μέσα στις παγίδες σας...

«Ποιον τιμωρείται την κυβέρνηση ή το λαό με αυτά που λέτε; Θέλετε πιστωτικό γεγονός;» ρώτησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, προσθέτοντας:«Φτιάχνεται παγίδες, αλλά πέσατε μέσα. Εξαντλήσετε τις χρηματοδοτικές δυνατότητες της χώρας και τώρα υποστηρίζετε ότι δεν πρέπει να ανέβει το πλαφόν από την ΕΚΤ» είπε ο Ν. Φίλης και πρόσθεσε ότι το βράδυ που ψηφιζόταν στη Βουλή, το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, υπήρχε μία διάταξη που έφερε ο κ. Βαρουφάκης η μεταφορά χρημάτων από το ΤΧΣ στο δημόσιο ταμείο και αφορούσε το χρηματικό ποσό των 700 εκατ., χρήματα που έπρεπε να δοθούν στους δανειστές. Τη ρύθμιση, «την ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, δεν την ψήφισε η Ν.Δ.» σημείωσε ο Νίκος Φίλης και πρόσθεσε ότι είναι «η απόδειξη ότι στήνουν παγίδα στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας».

Ιδού το succes story...

Η διαστρέβλωση των συγκεκριμένων κύκλων φθάνει μέχρι του σημείου να αμφισβητούν την αποδόμηση του succes story από την πλευρά του Αλ.Τσίπρα δημόσια στην Γερμανίδα Καγγελάριο. Τι ανέφερε ο Έλληνας πρωθυπουργός; Οτι:

-Το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 25% [από 12% το 2009] ενώ στους νέους αγγίζει ήδη το 60%. Πάνω από 2.000.000 πολίτες ζουν κάτω ή στα όρια της φτώχειας, ενώ το κοινωνικό κράτος έχει καταρρεύσει.

-Το ελληνικό χρέος παραμένει άλυτο. Από 127% του ΑΕΠ το 2009 έχει εκτιναχθεί στο 175% σήμερα.

-Το εισόδημα των φτωχότερων στρωμάτων μειώθηκε κατά 86%, ενώ οι φόροι τους αυξήθηκαν κατά 337%. Αντίθετα το εισόδημα των πλουσίων μειώθηκε μόνο κατά 16%, ενώ οι φόροι τους αυξήθηκαν μόλις κατά 9%.

«Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έθεσε με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα τα ζητήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στην Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Έθεσε την αποτυχία των Μνημονίων, την ανθρωπιστική κρίση, τις γερμανικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο αλλά και το σκάνδαλο Siemens. Τόνισε την ανάγκη η ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που θα αποδίδουν φορολογική δικαιοσύνη και θα αντιμετωπίζουν την φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα του κράτους, πράττοντας το αυτονόητο", απαντούν αποστομωτικά κυβερνητικοί κύκλοι.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ newsbomb
Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/570316/pistotiko-gegonos-to-teleytaio-xarti-tis-diaplokis#ixzz3VNIlXk79

Bremmer: Η Ελλάδα μπορεί να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ

Ο Επικεφαλής της εταιρείας συμβούλων Eurasia Group, δήλωσε ότι οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών "χάλασαν  ανεπανόρθωτα." Σύμφωνα με τον ίδιο, ο κόσμος εξελίσσεται  σε μια νέα παγκόσμια τάξη, και ένα παράδειγμα αυτού μπορεί να είναι η έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ.

Σε συνέντευξή του, στο "Bloomberg" ο  πρόεδρος και ιδρυτής της Eurasia Group σημείωσε ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια όλο και πιο ξεκάθαρα έχουν ορατές διαφορές στην αξιολόγηση της ουκρανικής κρίσης και τα  Αμερικανικά  "γεράκια" έχουν οριστεί σε περαιτέρω αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ενώ στην  Ευρώπη θα  επιδιώξουν την επίλυση της σύγκρουσης.


Η πιο ηχηρή  δήλωση μεταξύ των σχολίων του  Bremmer ήταν σχετικά  με μια πιθανή ελληνική έξοδο από το ΝΑΤΟ, εάν ο συνασπισμός  του  ΣΥΡΙΖΑ κατά τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει να παραμένει στην εξουσία. Ο Bremmer άγγιξε και  άλλα θέματα που απασχολούν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης: ".  Η Εξαφάνιση του Βλαντιμίρ Πούτιν» και η δολοφονία του Boris Nemtsov.

Ο IAN Bremmer,   (γεννημένος 12 Νοέμ 1969) είναι ένας Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας που ειδικεύεται στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ         ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Eurasia Group

IAN BREMMER

Σημειώστε τα σχόλια του Φιλίππου Breedlove, διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. Πρόσφατα έκανε  πολύ σκληρές δηλώσεις για το πόσο πολλοί Ρώσοι στρατιώτες και Ρωσικά Τανκς  και ούτω καθ εξής, βρίσκονται στην Ουκρανία.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, όλοι  αρκετά έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Ρωσία παρέχει υποστήριξη στις περιοχές που έχουν ανεξαρτητοποιηθεί στην  Ουκρανία.

Ωστόσο,  αυτό το σχόλιο από τη Γερμανία και τη Γαλλία  ακούγεται απολύτως με διαφορετική εκδοχή. Λένε ότι οι πληροφορίες των μυστικών τους υπηρεσιών  δεν επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που ακούγονται από  τον Breedlove.

Παρόμοιες διαφωνίες  οδηγούν σε μια σφήνα μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης. Πολλοί πολιτικοί και στρατιωτικοί στις ΗΠΑ καθοδηγούνται μόνο από τις δηλώσεις του Κίεβου  και έτσι απλά τις αποδέχονται. Είναι προφανές ότι, στην Ευρώπη, μάλλον προσαρμόζονται στην αποκλιμάκωση της σύγκρουσης. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί  θέλουν  να βρουν  έναν τρόπο για να άρουν τις κυρώσεις που εφαρμόζονται εναντίον της Ρωσίας και από τη Ρωσία, επειδή όλα αυτά προξενούν ζημιά στην Ευρωπαϊκή οικονομία.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Πούτιν προσπαθεί συνειδητά να σπείρει διχόνοια   μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ και, αξίζει την αναγνώριση, οι προσπάθειες του δεν είναι  καθόλου  ανεπιτυχείς.  Κατά τη γνώμη μου, αν δεν είχε γίνει το ατύχημα του Boeing MH-17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών , η Γερμανία με την  παρούσα κατάσταση, θα είχε ακυρώσει τις  κυρώσεις όσον αφορά τη Ρωσία.

Επιπλέον, εξετάζοντας τη θέση της νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα. Ο Πρωθυπουργός Τσίπρας δηλώνει ανοιχτά ότι στην εξουσία του  Κιέβου ήρθαν  οι νεο-ναζί, και αναγνωρίζει την Κριμαία ως ρωσική επικράτεια. Δεν νομίζω ότι η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια θα βγεί από τη ζώνη του ευρώ. Κοιτάξτε την κατάσταση γενικότερα: εάν ο  συνασπισμός του ΣΥΡΙΖΑ  θα παραμείνει στην εξουσία, νομίζω, μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια η Ελλάδα θα βγει από το ΝΑΤΟ. Η Ρωσία παίζει επιδέξια τις ευρωπαϊκές αντιφάσεις  κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.


Κατά τη γνώμη μου, ο Πούτιν δεν  "διασκεδάζει" παίζοντας  αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι. Μάλλον, αυτός είναι σοβαρά τσαντισμένος με ό, τι συνέβη στην Ουκρανία. Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Από τη μία πλευρά, στοιχημάτισε  ότι η υποστήριξη της Ρωσίας για τις περιφέρειες των επαναστατών της Ουκρανίας θα είναι μια δημοφιλές απόφαση μεταξύ του ρωσικού πληθυσμού. Αλλά από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε μετά βίας να αναμένει  ότι οι τιμές του πετρελαίου θα μειωνόταν  κατά 50%. Και εκτός αυτού, μετά βίας ανέμενε ότι κάποιος θα σκότωνε τον  Nemtsov ακριβώς δίπλα στα τείχη του Κρεμλίνου. Κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο λόγος για την μάλλον μακρά "εξαφάνιση" του. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι στη Ρωσία, ελπίζουν  ότι Vladimir Putin θα συνεχίσει να καθορίζει  την ανάπτυξη της χώρας, αλλά στην περίπτωση αυτή αποδείχθηκε ότι κάποιος έδωσε παραγγελιά για τον Nemtsov τον πολιτικό μετά  από τον Πούτιν και χρειαζόταν να κατανοηθεί  αυτή η κατάσταση.

Όσον αφορά τις συχνές αιφνίδιες  διδασκαλίες/παρεμβάσεις  από τη Ρωσία, νομίζω ότι αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα προς τις ΗΠΑ από τον ίδιο τον  Πούτιν. Κάνει σαφές ότι η Ρωσία δεν θα ανεχθεί την αμερικανική πολιτική στην περιοχή.

Βρεθήκαμε σε μια κατάσταση όπου οι  σχέσεις  μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας αμετάκλητα έχουν  καταστραφεί. Αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο. Η Ρωσία έχει μεγάλη σημασία για την παγκόσμια σκηνή. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν η  εξισορρόπηση μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής, αλλά τώρα όλο και περισσότερο κλίνει προς μια στενότερη σχέση με την Κίνα.  Ο προσανατολισμός στη συνεργασία της  με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον σε λειτουργία. Μακροπρόθεσμα αυτό θα οδηγήσει σε αλλαγές στην καθιερωμένη παγκόσμια τάξη. Έχουμε ήδη δει την επαύριο της κρίσης. Η μορφή του "G20" χάνει στην πραγματικότητα το πραγματικό του νόημα, η πρώην παγκόσμια τάξη καταρρέει μπροστά στα μάτια μας.

Τα τελευταία χρόνια, ο Bremmer είναι ένας από τους πιο έγκυρους ειδικούς για θέματα αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και την αξιολόγηση των παγκόσμιων  πολιτικών  κινδύνων . Το 2011, το περιοδικό Economist τον αποκάλεσε «ανερχόμενο γκουρού» σε θέματα γεωπολιτικής. Είναι επίσης ο συγγραφέας πολλών βιβλίων best-seller στις Ηνωμένες Πολιτείες («Κάθε έθνος για τον εαυτό του: Οι νικητές και οι χαμένοι σε έναν G-Zero Κόσμο», «Το τέλος της ελεύθερης αγοράς: Ποιος κερδίζει τον πόλεμο μεταξύ κρατών και Οργανισμών», κ.λπ.).

http://www.vestifinance.ru