Τουρκικό φιάσκο στη Συρία με απανωτά "χαστούκια" στον Ερντογάν

Η επιλογή της τουρκικής κυβέρνησης να υιοθετήσει από την αρχή της συριακής κρίσης μία άκρως επιθετική στάση κατά του πρώην στενού συμμάχου της Προέδρου Άσαντ αποδεικνύεται ξεκάθαρα λανθασμένη... 

Γράφει ο Ευάγγελος Διαμαντόπουλος

MA Middle East Studies

Κάθε μέρα που το καθεστώς του κόμματος Μπάαθ επιβιώνει ενώ το Ισλαμικό Κράτος συνεχίζει τις θηριωδίες του καθίσταται όλο και πιο ξεκάθαρο διεθνώς πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο Άσαντ θα έχει μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για μια λύση στο συριακό ζήτημα. Από την αρχή των ταραχών στη Συρία, το 2011, ο Ερντογάν προτίμησε όχι μόνο να...

γυρίσει την πλάτη στον πρώην στρατηγικό του σύμμαχο αλλά να στηρίξει δημοσίως και με θέρμη την, κατά ένα σημαντικό μέρος, ισλαμιστική αντιπολίτευση όπως έπραξε και με άλλα αδελφά του στοιχεία στις υπόλοιπες χώρες που έπληξε η επονομαζόμενη “Αραβική Άνοιξη.” Έπαιξε και χάνει.

 

Η φημισμένη τουρκική διπλωματία δεν αξιολόγησε σωστά πρώτα και κύρια τον ρώσικο παράγοντα στην περιοχή. Από την αρχή των ταραχών στη Συρία έως και σήμερα η Ρωσία παραμένει μια πιστή σύμμαχος της κυβέρνησης σε διπλωματικό, στρατιωτικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. Η επιθυμία των τούρκων για επιβολή ζωνών ασφαλείας για τους πρόσφυγες και τους αντικαθεστωτικούς στη Βόρεια Συρία αποτελεί κόκκινο πανί για τους Ρώσους με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα παραβίαζε την εθνική κυριαρχία της αραβικής χώρας. Η αυξανόμενη στρατιωτική παρουσία των ρώσων στη Συρία καθιστά ουσιαστικά αυτό το σενάριο επιστημονική φαντασία χωρίς τη δική τους αποδοχή καθώς οι τούρκοι δεν θα ρίσκαραν ποτέ να βρεθούν, έστω και κατά λάθος, απέναντι σε ρωσικά στρατεύματα. Στην προ ημερών επίσκεψή του στη Μόσχα, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου πήρε μαζί του ανώτατα στελέχη του στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας και ανακοίνωσε μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Πούτιν τη σύσταση ειδικού μηχανισμού για την αποφυγή τέτοιων ακριβώς ατυχών “συναντήσεων” στο έδαφος ή τους ουρανούς της Συρίας. 

Στην πρόσφατη συνάντηση του ρώσου ΥΠΕΞ με τον τούρκο ομόλογό του στο Σότσι, ο Λαβρόφ συνόψισε την οπτική της Ρωσίας στο ζήτημα ως εξής: “Οι χώρες που ασχολούνται με το συριακό ζήτημα έχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να καθίσουν και να περιμένουν την ουτοπία της ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ, που δεν πιστεύει κανείς πλέον ως πιθανή. Η δεύτερη είναι να συμμετέχουν σε μία ρεαλιστική και ειλικρινή συνεργασία για να σωθεί αυτή η ιστορική περιοχή.” Ο ΥΠΕΞ Σινιρλίογλου έβλεπε την άστοχη πολιτική της Άγκυρας για τη Συρία να καταρρέει όσο ο Λαβρόφ του ανέλυε πως η συνεργασία με τον Άσαντ και το καθεστώς του κατά της τρομοκρατίας είναι μονόδρομος ενώ οποιαδήποτε άλλη σκέψη είναι ανεδαφική.

Τα νέα όμως και από την άλλη μεριά του Ατλαντικού μόνο θετικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν για τον Ερντογάν αφού η Ουάσιγκτον εξετάζει πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο να συμπεριλάβει τον παράγοντα Άσαντ στην εξίσωση της επόμενης ημέρας για τη Συρία. Όσο το Ισλαμικό Κράτος γιγαντώνεται τόσο ο Άσαντ που αντέχει προβάλλει ως η λιγότερη κακή επιλογή. Το πρώτο επίσημο βήμα έγινε πριν λίγες ημέρες, μετά τη συνάντηση των ΥΠΕΞ των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου ο Κέρυ δήλωσε πως η Αμερική επιμένει στην απομάκρυνση του Άσαντ αλλά το πότε (“δεν χρειάζεται να είναι από τον πρώτο μήνα”) και πώς θα γίνει αυτό μένει να ξεκαθαριστεί στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης. Ο Σινιρλίογλου δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη του την αλλαγή των ισορροπιών αφού σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Κέρυ επέμεινε πως ο Άσαντ διεξάγει πόλεμο κατά των πολιτών του (συμπεριλαμβάνει και τους τζιχαντιστές άραγε σε αυτούς;) και δεν μπορεί να είναι μέρος μιας πολιτικής λύσης με κανέναν τρόπο. 

Στη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης του Αμερικάνικου Κογκρέσου σχετικά με τη Συρία αρκετοί Δημοκρατικοί εξέφρασαν έντονες αμφιβολίες στο κατά πόσο είναι λογικό να παραμένει ως προτεραιότητα η ανατροπή του Προέδρου της Συρίας την ώρα που οι τζιχαντιστές κερδίζουν συνεχώς έδαφος στην περιοχή. Επίσης, όλο και συχνότερα εμφανίζονται άρθρα στον τύπο που καλούν σε διακοπή του πολέμου και στην έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών, συμπεριλαμβανομένου και του Άσαντ. Όσο και να παρακαλάει τη Δύση ο τούρκος Πρόεδρος για την επιβολή ζωνών ασφαλείας αυτό δεν δύναται να πραγματοποιηθεί χωρίς την αποστολή χερσαίων δυνάμεων, κάτι που είναι εκτός συζήτησης. Συγχρόνως, η καχυποψία πως το AKP του Ερντογάν ακολουθεί τη δική του ισλαμιστική στρατηγική στη Συρία δεν λείπει από τις δυτικές πρωτεύουσες μειώνοντας τη βαρύτητα των θέσεων της γείτονος. 

Πράγματι, η Τουρκία εξαντλεί όλες της τις δυνάμεις κατά των κούρδων του PKK εντός της χώρας και στο Ιράκ ενώ προσπαθεί να αποτρέψει την επέκταση του επίσης κουρδικού PYD στις γειτονικές περιοχές της Συρίας αντί να μάχεται κατά του Ισλαμικού Κράτους. Οι ΗΠΑ θεωρούν το PYD και το στρατιωτικό του παρακλάδι YPG ως συμμάχους τους κατά των τζιχαντιστών παρά τις πιέσεις των Τούρκων να τα αναγνωρίσουν ως συγγενείς του PKK και να τα χαρακτηρίσουν τρομοκρατικές οργανώσεις. Οι επίμονες εκκλήσεις του Ερντογάν για την επιβολή ζωνών ασφαλείας κοντά στα συρο-τουρκικά σύνορα, δήθεν για τους πρόσφυγες, απλά επιτείνει την καχυποψία της Ουάσιγκτον πως το μόνο που ενδιαφέρει την Τουρκία είναι να μην εξαπλωθούν περαιτέρω οι κούρδοι κοντά στα σύνορά της.

Το τρίτο μεγάλο λάθος του Ερντογάν είναι ότι πίστεψε πως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες ως μοχλό πίεσης για την επίτευξη των στόχων του στη Συρία. Από την αρχή της κρίσης η Τουρκία υποδέχτηκε τεράστιο όγκο προσφύγων στα εδάφη της χωρίς να τους επιτρέπει να αναχωρήσουν μαζικά προς την Ευρώπη θεωρώντας πως θα έπειθε έτσι το ΝΑΤΟ να αναλάβει έναν πιο ενεργό ρόλο κατά του Άσαντ. Όταν είδε πως οι δυτικές πρωτεύουσες δεν ακολουθούσαν τις παραινέσεις του κατά της συριακής κυβέρνησης στράφηκε στο Ισλαμικό Κράτος, η στήριξη της στο οποίο αναφέρεται στο διεθνή Τύπο και ψιθυρίζεται στις πρεσβείες. Ο Ερντογάν βοηθώντας τους τζιχαντιστές χειροτέρευε τη συριακή κρίση με διπλό στόχο την αποδυνάμωση του καθεστώτος Άσαντ αλλά και την προσέλκυση περισσότερων προσφύγων το δράμα των οποίων, νόμιζε, θα εξανάγκαζε τη διεθνή κοινότητα να επιβάλλει ζώνες ασφαλείας στη Βόρεια Συρία για την μετεγκατάστασή τους εκεί. Εφόσον ούτε αυτή η στρατηγική απέδωσε καρπούς, η Τουρκία προχώρησε στη σημερινή πολιτική της, που επηρεάζει και τη χώρα μας, αφήνοντας αλλά και προτρέποντας τους πρόσφυγες να μετακινηθούν προς την Ευρώπη. Με τη συνέχιση αυτής της ανεύθυνης πολιτικής και μεταφέροντας το πρόβλημα στην καρδιά της Δύσης η Τουρκία ευελπιστεί πως η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα θεωρήσουν τον Άσαντ ως ρίζα του προσφυγικού προβλήματος και θα τον τελειώσουν. 

Ο τούρκος Πρόεδρος έπαιξε λανθασμένα τα χαρτιά του στο ζήτημα της γειτονικής Συρίας και επιμένει να ποντάρει σε λάθος επιλογές αντί να πάει πάσο. Ίσως να πρέπει να ακούσει τις παραινέσεις του πρώην Προέδρου και άσπονδου φίλου του, Αμπντουλλάχ Γκιούλ, που επανειλημμένα έχει καλέσει για μια πιο μετριοπαθή και λογική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή. Ο Πρόεδρος Άσαντ είναι επικεφαλής ενός αυταρχικού καθεστώτος τις πρακτικές του οποίου καταδικάζει ορθά η διεθνής κοινότητα. Όμως, η επιβίωση του μπααθικού κρατικού και στρατιωτικού μηχανισμού έπειτα από τέσσερα χρόνια ενός σφοδρού εμφυλίου πολέμου σε συνδυασμό με τη σχεδόν εξάλειψη αυτών που αποκαλούνταν “μετριοπαθής αντιπολίτευση” και τη γιγάντωση της απόλυτης φρίκης που ονομάζεται Ισλαμικό Κράτος, καθιστούν, καλώς ή κακώς, τον Άσαντ έναν από τους κύριους παίκτες με τους οποίους θα συζητηθεί αναγκαστικά μια μεσοπρόθεσμη βιώσιμη λύση. Εφόσον η Ρωσία και οι ΗΠΑ συγκλίνουν τελικά προς την παραδοχή αυτή, τα επίμονα σχέδια του Ερντογάν κατά του Άσαντ και των κούρδων θα είναι ήσσονος σημασίας και θα επιτείνουν απλά την απομόνωσή του.

on alert

Ο Μάρκος Μπόλαρης αυτοδιαψεύδεται (Βίντεο)

Από ΒΑΘΥ , ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 Σεπτεμβρίου 2015 

 Καλύπτει απόλυτα ο Σύριζα το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που υπουργοποίησε Μάρκο Μπόλαρη για την συμμετοχή του στην υπόθεση διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών το 2012. Μπορεί για το Γραφείο Τύπου του Συριζα να μην υπάρχει κανένα θέμα -άλλωστε ακόμα δεν έχουν ξεπεράσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τον Δημήτρη Καμένο- όμως οι σχετικές δημόσιες παρεμβάσεις που έκανε ο Μ. Μπόλαρης, ξανάρχονται στην δημοσιότητα, μη αφήνοντας καμιά αμφιβολία ότι ισχύουν στο ακέραιο οι καταγγελίες που έκανε το Τμήμα δικαιωμάτων του κυβερνητικού κόμματος.

Και μπορεί ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, να αρνείται την συμμετοχή του στην υπόθεση  διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών, τα όσα όμως ακούμε –στο βίντεο που παραθέτουμε- τον αφήνουν εντελώς έκθετο.

Δεν αποτελεί πάντως έκπληξη ένας αστός πολιτικάντης να αυτοδιαψεύδει τον ίδιο του τον εαυτό. Το είδαμε και μόλις χτες με την περίπτωση του Δ. Καμμένου.

Μάχες στην Παλμύρα.

Από ΒΑΘΥ , Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου 2015 

 Γράφει ο mitsos17

Ο στρατός της φίλης Συρίας, πιστός στον Πρόεδρο Άσαντ και το συριακό λαό, συνεχίζει τις επιχειρήσεις για την πλήρη απελευθέρωση της περιοχής της Παλμύρας. Συνεχείς βομβαρδισμοί τσακίζουν τους μισθοφόρους δολοφόνους, τσιράκια του ΝΑΤΟ και των Σεΐχηδων, που μάχονται λυσσαλέα με αντεπιθέσεις κι αντιπερισπασμούς, ώστε να κρατήσουν θέσεις στην Αρχαία Πόλη της Παλμύρας.

Οι φανατικοί πλιατσικολόγοι προσπαθούν μάταια να γαντζωθούν στην περιοχή για δυο βασικούς λόγους: Ο πρώτος είναι πως η περιοχή είναι στρατηγικής σημασίας. Η απελευθέρωση της και η κατοχή των γύρω υψωμάτων θα σημάνει προβλήματα στον ανεφοδιασμό του ISIS τόσο βόρεια όσο και νοτιότερα από την Παλμύρα. Όποιος ελέγχει την πόλη ελέγχει το κέντρο της Συρίας και αρκετούς από τους αγωγούς της. Πολλοί δρόμοι παίρνουν από την πόλη και η "σφήνα" που δημιουργείται, επιτρέπει περαιτέρω περικύκλωση των δυνάμεων που μέχρι πριν λίγο καιρό απειλούσαν τη Χομς αλλά που σήμερα βρίσκονται σε πλήρη υποχώρηση.

Είναι η πρώτη φορά που οι μισθοφόροι εγκληματίες παθαίνουν τέτοια συντριβή σε αυτό το μέτωπο και η δεύτερη μεγάλη κι αποφασιστικής σημασίας ήττα τους μετά το ηρωικό "νέο Στάλινγκραντ", το Κομπάνι. Αξίζει να σημειωθεί, πως και οι Κούρδοι μαχητές καταφέρνουν συνέχεια νέα πλήγματα τόσο στους φανατικούς ληστές, όσο και τους συμμάχους τους, τους Τούρκους Ιμπεριαλιστές στρατηγούς, πράγμα που δείχνει μεταξύ άλλων την μεγάλη απήχηση του PKK στον αδούλωτο Κουρδικό λαό.

Ο δεύτερος λόγος που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν είναι το πλιάτσικο. Μετά την κατοχή της πόλης εξ αιτίας της βοήθειας από ΗΠΑ - ΕΕ σε υλικό και χρήματα καθώς και τη στρατολόγηση δολοφόνων κι άλλων εγκληματιών από τους τύραννους της περιοχής, οι πλιατσικολόγοι άρχισαν τις λεηλασίες καταστρέφοντας κι αρπάζοντας με σκοπό να πουλήσουν αρχαιολογικούς θησαυρούς ανυπολόγιστης αξίας. Δεν δίστασαν να βασανίσουν και να εκτελέσουν αρχαιολόγους με σκοπό να τους αποκαλύψουν κρυμμένους θησαυρούς.

Η μεγάλη νίκη της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας έχει δυο κύριες αιτίες. Η πρώτη είναι ο γενναίος κόσμος της Συρίας που υποστηρίζει με καρτερία κι επιμονή σχεδόν στο σύνολο του τον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ. Κανείς ηγέτης δε θα κρατούσε τόσο πολύ, αν δεν είχε την υποστήριξη του λαού.

Από την άλλη μεριά οι Σύριοι είδαν τους αντιπάλους του Άσαντ να διαπράττουν κάθε λογής φρικτά εγκλήματα, όχι μόνο στις μειονότητες, που πριν τον εμφύλιο ζούσαν αρμονικότατα με την πλειοψηφία, αλλά και στους μουσουλμάνους, τους οποίους εκτελούν για ασήμαντες αφορμές με μόνο σκοπό την τρομοκρατία. Ακριβώς μόνο λόγω της τρομοκρατίας και των αθλίων ψεμάτων κατορθώνουν να επιβληθούν στις περιοχές που κατέκτησαν. Το τεράστιο κύμα φυγής ανθρώπων που προσπαθούν να σωθούν, παρά τους κινδύνους του ταξιδιού, δείχνει ακριβώς τι γνώμη έχουν οι Σύριοι για τους πιστούς του φασισμού της θρησκευτικής καπηλείας και του παράλογου φανατισμού.

Η δεύτερη λέγεται Ρωσία. Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα θεωρούσαν από παλιά τη Συρία συμμαχική χώρα με τεράστια σημασία για τα συμφέροντα τους. Να αναλύσουμε τους λόγους ούτε καν χρειάζεται. Βάσεις, αγωγοί πετρελαίου κι αερίου, στρατηγική θέση κοκ. Σε αυτούς τους πολύ σοβαρούς λόγους προστέθηκε ακόμα ένας. 3.000 φανατικοί Ισλαμιστές από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ πολεμούν στη Συρία. Οι ισλαμιστές απειλούν όχι μόνο τη Ρωσία ή την Ευρώπη, αλλά και την Κίνα. Οι δυο χώρες θεωρούν πως οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν το δημιούργημα τους με σκοπό να πλήξουν ασύμμετρα τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα. Αποφάσισαν λοιπόν να "ξεδοντιάσουν" τους Αμερικάνους, να δείξουν την υποκρισία τους, καθώς και τη δική τους αποφασιστικότητα. Θα ενισχύσουν περαιτέρω τον Σύριο Πρόεδρο τόσο με πληροφορίες, όσο και με το απαραίτητο υλικό. Οι μέρες του τρόμου είναι πλέον μετρημένες.

Σε πορεία θανάτου

γράφτηκε στον Τοίχο a day ago -  3 Comments

του Simple Man 

Τώρα ούτε να τρέξεις, ούτε να κρυφτείς δε μπορείς. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της ήσυχης αποδοχής σου για όλα τα μέτρα που σου επέβαλλαν. Σού πήραν όλα τα όπλα ενώ τα είχες στα χέρια σου. Τα παρέδωσες εσύ εις το όνομα της ειρήνης και της νοικοκυροσύνης. Να μην τρέξει σταγόνα αίμα αλλά ας χυθούν εκατομμύρια δάκρυα. Τα δάκρυα δεν πονάνε...έτσι νόμιζες. Τώρα ξεκινάει το πανηγύρι, ήσυχε συμπολίτη μου. Οι κακές Κασσάνδρες δεν ήταν για τα γούστα σου γιατί σου χαλούσαν την καθημερινότητά σου, τις κανονισμένες διακοπές σου, τις απλωτές και τις ξαπλωτές σου, το σίγουρο μέλλον σου. 

Άκου λοιπόν, τι θα έχει ήδη γίνει την ώρα που εσύ θα ξυπνήσεις από τον λήθαργό σου. Το σπίτι σου είτε το χρωστάς είτε όχι, ανήκει πλέον αλλού. Αν το χρωστάς δε σε κάποια τράπεζα τότε θα πληρώνεις δύο δόσεις ανά μήνα: Μία στην τράπεζα, μία στο κράτος. Και βέβαια θα σε αφήνουν να ζεις σε αυτό μέχρι την στιγμή που θα το χρειαστούν και θα σου κάνουν έξωση με το έτσι γουστάρω ή με μία απόφαση δικαστηρίου που θα ορίζει την έξωση συνταγματική. 

Αν αρρωστήσεις μία ασπιρίνη θα σου είναι αρκετή, κι αυτή αγνώστου κατασκευής και συστατικών. Εκτός αν ανήκεις στην πάνω τάξη όπου με τον παρά σου θα έχεις όλα τα κομφόρ. Ασθενείς δύο ταχυτήτων αφού πάλευες χρόνια για την Ευρώπη της μίας ταχύτητας. Η λίστα του εκάστοτε ευρωτσολιά υπουργού θα ορίζει για το τι εξετάσεις θα χρειάζεσαι και όχι το είδος ή η πορεία της ασθένειάς σου. Το κορμί σου έτσι κι αλλιώς ανήκει κι αυτό στην περιουσία του παρακράτους αφού εκ γενετής είσαι πλέον αναγκαστικός δότης οργάνων και δε πα να στείλεις εσύ χιλιάδες αιτήσεις άρνησης προς τον αρμόδιο Οργανισμό (είναι τελικά αρμόδιος αυτός ο Οργανισμός;). Ανάλογα με τις ανάγκες των ιατρικών εταιρειών θα είσαι κλινικά νεκρός ή όχι. Βέβαια με τον ιατρικό τουρισμό που σου ετοιμάζουν μπορείς άνετα να δίνεις ένα νεφρό ή ένα ωάριο σε μία πλούσια γριά τουρίστρια για μία χούφτα ευρώ. 

Ο μισθός, που τώρα τον θεωρείς μικρό - αν τον έχεις ακόμα- , θα καθορίζεται σύμφωνα με την οικονομική πορεία και τις ανάγκες της χώρας. Να θυμάσαι ότι από εδώ και στο εξής οι ανάγκες της χώρας θα είναι πάντα μεγάλες (ακόμα και αν δεν είναι) γιατί όσο πέφτει το μεροκάματό σου τόσο εγχώριοι και εισαγόμενοι “επενδυτές” θα βρίσκουν φθηνά χέρια, οι δείκτες ανεργίας θα πέφτουν και όλοι θα είναι χαρούμενοι ακόμα κι εσύ που θα εργάζεσαι για 200 (το πολύ) ευρώ το μήνα φθάνει να μην είσαι άνεργος. Αν εξαντληθείς δε από το 12ωρο σε βάζουν σε μία κλινική και γίνεσαι ξαφνικά “κλινικά νεκρός”. Και η οικογένεια σου δεν θα δει ένα ευρώ από την ασφάλεια και οι ιατρικές εταιρείες θα κονομήσουν από τα συκωτοπνεύνονά σου. 

Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα υπάρχουν πια. Θα τα ορίζουν οι εταιρείες στις οποίες θα εργάζεσαι για τον ποιο ιδιωτικό ασφαλιστικό φορέα θα έχουν για όλους τους εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα θα ασφαλίζεται ο εργοδότης για την αρρώστια σου ή το εργατικό "ατύχημά" σου και μετά εσύ. Αν πεθάνεις κιόλας καλύτερα, θα κονομήσουν τόσα όσα δεν θα τους έδινε η εργασία σου ακόμα και αν ζούσες 500 χρόνια. 

Είχες στο πίσω μέρος του μυαλό σου ότι αν δεν θα τα καταφέρεις στην πόλη, θα μετακομίσεις στο χωριό, στο πατρικό και θα είσαι άνετος. Πριν το κάνεις αυτό πάρε τις λίστες για το πού θα γίνουν στο μέλλον αναπτυξιακά έργα ιδιωτικών συμφερόντων όπως η El Dorando. Για το δημόσιο συμφέρον το παρακράτος έχει βάση νόμου το δικαίωμα να βάζει σε ισχύ αναγκαστική απαλλοτρίωση υπέρ της οποιαδήποτε ιδιωτικής επένδυσης. Αυτός είναι βάση νόμου ο επιφανειούχος που δεν θα τον κουνάει κανένας εις τον καιρό τον άπαντα. Μαζί με το χωράφι, θα σου πάρουν το πατρικό σπίτι και σε μία βραδιά εκεί που ήταν το χωριό σου ξαφνικά θα δεις μία απέραντη έρημο. Και πονηρούλη, μην σκεφθείς ότι θα τα κονομήσεις από την απαλλοτρίωση διότι από 1 έως 3 ευρώ το πολύ το τετραγωνικό θα είναι η ανταμοιβή σου, κι αυτή αν τα οικονομικά του κράτους τυχαία δεν είναι σε ύφεση. 

Οι υπόλοιποι που τα χωριά τους δεν θα βγουν σε πλειστηριασμό μην νομίζουν ότι θα φυτέψουν την πατάτα για να ζήσουν γιατί τα μαντάτα έρχονται γρήγορα και λένε ότι με την αμερικανο-ευρωπαϊκή συμφωνία γεωργικών προϊόντων, θα μπαίνεις μέχρι και φυλακή για το ελεύθερο φύτεμα πατάτας όπως μπαίνει σήμερα κάποιος για το φύτεμα ινδικής κάνναβις. Διότι ο σπόρος, το χώμα και η ανάπτυξη του φυτού είναι προϊόν. Και μην ξεχνάς ότι ο σπόρος θέλει νερό για να ανθίσει. 

Όσο μπορείς ακόμα, κάνε άφθονα λουτρά, πιες πολύ νερό, πλύνε ό,τι δεν έπλυνες διότι είναι θέμα μηνών να πεις το νερό νεράκι. Το καταλληλότερο νερό της Ευρώπης έχει η Ελλάδα, λες να μην το ξέρουν οι εταίροι σου; Αυτό το δεδομένο αγαθό σε πολύ λίγο θα είναι προϊόν. Νόμιζες ότι τζάμπα έδιναν εδώ και 15 χρόνια πιστοποιήσεις πηγών και πήγαινε ο καθένας να κάνει εμφιαλωτήριο; Νομίζεις ότι για οικολογικούς λόγους άρχισαν οι χαρτογραφήσεις πηγών, ποταμών ακόμα και αγροτικών αποταμιευτήρων νερού ανά την επικράτεια με διαταγή της Ε.Ε; Νομίζεις ότι οι εναπομείνασες εταιρείες εμφιάλωσης θα μείνουν σε ελληνικά χέρια; Θα αλλάξουν χέρια και μαζί με αυτές όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις (που καθόλου τυχαία δεν είναι επιχειρήσεις ανεξάρτητου προϋπολογισμού από τους Δήμους από τότε που δημιουργήθηκαν) θα πουληθούν γιατί τα οικονομικά των Καλλικρατικών Δήμων και πάλι εντελώς τυχαία θα είναι σε ύφεση. 

Όσο για την “Πράσινη Ανάπτυξη”, όσοι τσιμπήσατε στο παραμύθι, αρχίσατε να νιώθετε ήδη στο πετσί σας τι σημαίνει “δουλεύει ο ήλιος για μένα”. Μαζί με το φωτοβολταϊκό που φύτεψες χαιρέτα το χωράφι και το σπίτι που έβαλες υποθήκη για το πράσινο δάνειο. Σε έναν άντε σε δύο θα καταλήξουν και τα χωράφια και ο ήλιος. Μα ήταν δυνατόν να νομίζεις ότι θα άφηναν γη και ήλιο σε έναν κακομοίρη χρεωμένο όπως εσύ; Για να μην θεωρείς ότι θα πας στο νησί και θα ψαρεύεις την τροφή σου τώρα με την “Γαλάζια Ανάπτυξη” μπορεί να φαντάζει επιστημονική φαντασία αλλά ακόμα και τον γαύρο που δεν τον είχες σε εκτίμηση θα τον βλέπεις πλέον στα όνειρά σου. 

Για το τι είναι αυτή την στιγμή η Ελλάδα φαίνεται από το νόμο όπου ξένες επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιούνται στην χώρα θα έχουν φοροαπαλλαγές αλλά και φορολογικά κίνητρα. Μόνο οι νόμιμοι πολίτες της οποιαδήποτε χώρας έχουν αυτά τα προνόμια, άρα εσύ που θα σταθείς για έλεγχο μπροστά στον εφοριακό ο οποίος θα σε απειλεί με δήμευση περιουσίας και φυλάκιση θα έχει απέναντι του έναν παράνομο και παρείσακτο κάτοικο αυτής της χώρας που θες να το καταλάβεις είτε όχι αυτός είσαι εσύ, Έλληνά μου. 

Είναι κι άλλα, πολλά, αμέτρητα που είτε είναι σε ενέργεια την ώρα που εσύ αγανακτείς με το "μαύρο της ΕΡΤ" ή για την απόλυση 100,000 δημοσίων υπαλλήλων που λείαν συντόμως θα γίνουν 450,000, είτε έχουν μπει σε λειτουργία και εσύ δεν παίρνεις μυρωδιά. Η φίμωση της δήθεν ελευθερίας και η αγανάκτηση για το χαμένο σίγουρο μεροκάματο πουλάνε. Εγκλωβίζουν το οπτικό σου πεδίο εκεί ακριβώς που θέλουν. Δεν θα πάρεις μυρωδιά για το τι σου έχουν έτοιμο το επόμενο πρωί του τελευταίου σου ήσυχου ύπνου. 

Δεν ήταν η Ελλάδα η πρώτη χώρα που έγινε υποτελής σε δάνεια. Είναι όμως η πρώτη χώρα παγκοσμίως που δεν έχει χάσει απλά την εθνική της κυριαρχία αλλά την ελευθερία σωματική και συναισθηματική των πολιτών της υπό δημοκρατικό καθεστώς. Έπαιξαν πάρα πολύ έξυπνα οι αντίπαλοι γνωρίζοντας καλά ότι αυτόν τον λαό δεν του κάνεις κατά μέτωπο επίθεση αλλά τον διασπάς χρόνια πριν σε συναισθηματικούς μαλάκες και υλιστές λαμόγια και του γκρεμίζεις σιγά-σιγά και σταθερά όλα τα γεφύρια. Δημιούργησαν μία τεράστια φάκα στην οποία πέσαμε όλοι ανεξαιρέτως κοιτώντας ο καθένας μας ό,τι θεωρούσε ιερό. Άλλος τις αξίες και άλλος τον κώλο του. 

Συμπολίτευση και "συμπολιτευομένη αντιπολίτευση" ήταν τα όπλα των αιωνίων εχθρών σου, των γνωστών και ανελέητων “Φιλελλήνων”. Σιγά μην άλλαζαν την συνταγή για το τελευταίο τους χτύπημα μετά από 200 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στον χώρο. Μηδενίζουμε και πάμε από την αρχή. Το επόμενο στάδιο των διεθνών κοτζαμπάσηδων είναι εν δράσει. Και μην περιμένεις κανέναν Μαρίνο Αντύπα να σε ξυπνήσει. Το κόμμα του Αντύπα ήταν η Ελλάδα, όχι ως έννοια άυλη αλλά ως άνθρωποι που αποτελούσαν την έννοια , ενώ το δικό σου κόμμα....άσε να μην το πω.

Θα πεθάνω!

γράφτηκε στον Τοίχο about 20 hours ago -  4 Comments

του Γιάννη Λαζάρου

Κοιτάξτε να δείτε, το ολόγραμμα κυβέρνηση που μάς φόρεσαν οι δανειστές με το πρόσωπο των ΣυριζοΑνέλ είναι ένα πράγμα που γουστάρει να τα "ακούει". Το γουστάρει πολύ να τρώει τα μπινελίκια του και δεν πρόκειται να της χαλάσουμε (για άλλη μια φορά) το χατήρι. 

Το επικοινωνιακό τεχνασμάτακι με τον ξάδελφο Καμμένου έκανε πολλά πληκτρολόγια να πάρουν φωτιά και να σχολιάζουν ότι αυτός είναι ρατσιστής (επειδή υπονόησε ότι οι Γερμανοί είναι ναζιστές), είναι αντισημίτης (επειδή έγραψε ότι οι Εβραίοι κάνουν κουμάντο) και γενικώς το παιδί έπαιζε με το πουλάκι του, τον Τουίτερ, στον ελεύθερο χρόνο του,  που ήταν 24 ώρες το 24ωρο. Αυτό, λοιπόν, το καλό παιδί βρήκαν οι κατοχικοί συγκυβερνήτες να κάνουν παράδειγμα για όλους τους υπόλοιπους είτε είναι βουλευτές τους είτε είναι πολίτες που ομιλούν ελεύθερα. Τον έβαλαν στον θρόνο  και μέσα σε 12 ώρες τον έστειλαν να ασχολείται πάλι με το πουλάκι του. Το μήνυμα όμως το πήραμε. 

Εφόσον η κυβέρνηση τιμωρεί και εξευτελίζει ακόμη και υπουργό της φανταστείτε τι μπορεί να κάνει για όσους δημοσίως χαρακτηρίζουν την φίλη Γερμανία ναζιστοχώρα. Φανταστείτε τι φακέλωμα γίνεται διαδικτυακώς από τους αόρατους κουκουλοφόρους για όσους λένε την Ε.Ε ναζιστικό μόρφωμα. Φανταστείτε αν υπάρξει βουλευτής της συγκυβέρνησης που τον πιάσει ξαφνικά κρίση συνείδησης μέσα στην Βουλή και τους πει "προδοταραίους". Το Γκεμπελίστικο επικοινωνιακό τέχνασμα έπιασε αφού όλοι ασχολήθηκαν με τον φασίστα, ρατσιστή ξάδελφο Καμένου και όχι με την πράξη της κυβέρνησης που είναι πιο φασιστική από τον ίδιο τον ξάδελφο. Ας τολμήσει ένας βουλευτής να ψηφίσει ΟΧΙ σε μνημονιακό μέτρο μέσα την Βουλή και θα τον στείλουν να στήνει τέντες στους "ανθρώπινους" καταυλισμούς του ΟΗΕ και της κυβέρνησης στην Ειδομένη.

Τζάκρη! Αυτό είναι το πρόσωπο της ελληνικής ανάπτυξης. 
Τζάκρη! Το πρόσωπο της ελληνικής βιομηχανίας. 
Τζάκρη! Την βλέπουν τα φουγάρα των εργοστασίων μέσα στο μπλε στενό φόρεμα με το φερμουάρ τυχαίως από πίσω και ξεφυσάνε σαν μπλάρια (μουλάρια εις την Αθηναϊκήν) στον ανήφορο. 

Μάς κάνει πολύ πλάκα η κυβέρνηση που το Μνημόνιο 3 της ανάπτυξης, της παραγωγικότητας, της ανασύνταξης της βιομηχανίας έχει το πρόσωπο Τζάκρη. Θα μπει η Θοδώρα σε εγκαταστάσεις της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης με την 12ποντη petit toe γόβα (Γόβα με υδρορροή. Τι μαθαίνω ο άνθρωπας στα γεράματα!!!) και τα έμβολα συσκευασίας θα πάρουν φωτιά. 
Τζάκρη! Πείτε μας σεξιστές και απαντήστε μας γιατί το φερμουάρ στο φόρεμα ήταν από πίσω και γιατί στηνόταν στις κάμερες σαν μοντέλο για κατάλογο ρούχων μεσήλικων κυριών. Φταίω εγώ που δεν πιστεύω ότι το μαλλί της έχει καεί από το ντεκαπάζ (έχω γίνει άσσος στο λάιφ στάιλ) και φοράει οκτώ σειρές τρέσες ( όποιος δεν ξέρει τι εστί τρέσα στο μαλλί να μάθει). Αναρωτιέμαι ο κιαρατάς ποιος ήταν ο γενναίος που της ανέβασε το φερμουάρ για την επίσημη εμφάνα της ορκωμοσίας.
Τζάκρη: Βιομηχανία Κομμωτηρίου. Μπαίνεις από το ΠΑΣΟΚ των Γιαννιτσών και αφού ψηφίζεις 3 Μνημόνια που κατέστρεψαν την ελληνική βιομηχανία βγαίνεις από τα "αριστερά" και νομίζεις ότι με τρεις ενέσεις μπότοξ θα ανορθωθεί. 
"Τζάκρη στην Αθήνα, Τζάκρη στην Θεσσαλονίκη, Τζάκρη στη Νέα Υόρκη. Τζάκρη, τώρα και στα Τρίκαλα"!

Και τώρα η δικιά μου. Την έχω κρατήσει τελευταία την γυναίκα που ειδικεύτηκε μεταπτυχιακώς στην αστική γεωγραφία. Την γυναίκα που πέρασε από τέσσερα ιδρύματα της Ε.Ε να μάθει να χτίζει τουβλάκια Lego. Πού όσα κι αν της έμαθε η Αρχιτεκτονική, αυτή γεννήθηκε για την κουζίνα. Να γίνει νοικοκυρά, αλλά επειδή  η λάντζα και το μαγείρεμα ήθελαν κώλο, είπε ας γίνω βουλευτής και θα μεταμορφωθώ σε Βέφα Αλεξιάδου από το έδρανο. 
Θεανώ, η γυναίκα μαρμελάδα για τους πτωχούς, η γυναίκα γεμιστή ντομάτα, η γυναίκα που βλέπει ορυζώνα της Κίνας και σχεδιάζει πόσους τόνους εισαγωγή πρέπει να κάνει για να γεμίσει τα νηστικά στομάχια των Ελλήνων. 
Θεανώ, η γιαγιά που όλοι θέλαμε να είχαμε στο σπίτι και να της βάζουμε δυναμιτάκια στα μπικουτί την ώρα του ροχαλητού της. Σε αυτή δεν περνούν σεξιστικά σχόλια διότι όσο "νηστικός" κι αν είσαι, την σταφίδα ερωτικά δεν μπορείς να τη δεις. 
Θεανώ, η κυρά που κάνει κουμάντο στο σπίτι σου και στο στομάχι σου. 
Θεανώ! Η Μεσσίας που θα ξεπεράσει τον Χριστό αφού θα πολλαπλασιάζει το τίποτα να σε χορτάσει. Ως αρχιτέκτονας με τόσα πτυχία μπορεί να είναι η πρώτη στον κόσμο που θα σχεδιάσει σπίτι άνευ κουζίνας και άνευ WC διότι λεφτά να μαγειρεύεις δεν θα έχεις και ως νηστικός τι να την κάνει την χέστρα!;

Για τους υπόλοιπους τύπου Φίλη, Μπαλάφα, Μπόλαρη, Τόσκα, Πελεγκρίνο τα σχόλια περιττεύουν. Τους είδαν οι ήρωες του Muppet Show και βγήκαν προκαταβολικώς στο ταμείο ανεργίας.-

ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ'

ΑΝΑΣΥΝΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ, ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΜΑΣΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9/15 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου θετικό για την Αριστερά, το λαό και τη χώρα. Αναδείχτηκε με τη λαϊκή ψήφο μία Βουλή με το 88% των βουλευτών της να ανήκουν σε παλαιομνημονιακά ή νεομνημονιακά κόμματα και το 7% στους νεοναζιστές.

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, η πιο συνεπής αντιμνημονιακή δύναμη, παρά την ηρωική και γεμάτη αυταπάρνηση πολιτική προεκλογική δουλειά των υποψήφιων βουλευτών της και των χιλιάδων μελών και φίλων της, δεν μπόρεσε, για ελάχιστες ψήφους, να πετύχει τον εκλογικό στόχο της για είσοδο στη Βουλή. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει πλέον στη Βουλή πολιτική δύναμη, που να ασκεί ουσιαστική και δυναμική αντιπολίτευση στις μνημονιακές πολιτικές και να έχει συγκεκριμένη εναλλακτική και εφαρμόσιμη αντιμνημονιακή, φιλολαϊκή και προοδευτική πολιτική πρόταση.

Οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς έμειναν εκλογικά στάσιμες. Η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά δεν τιμωρήθηκε και από την άλλη δυστυχώς ο νεοναζισμός ξανασήκωσε και εκλογικά κεφάλι.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και οι άλλες μνημονιακές δυνάμεις της «αντιπολίτευσης», θα ισχυρίζονται πλέον συνεχώς, για να νομιμοποιήσουν την εφαρμογή των σκληρών μνημονιακών πολιτικών, ότι όσοι πήγαν ή δεν πήγαν στις κάλπες, ανεξαρτήτως των προθέσεων τους, με την ψήφο ή την αποχή τους, νομιμοποίησαν το 3ο μνημόνιο και την βαθύτατα συντηρητική και ηττοπαθή αντίληψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος στα μνημόνια  της λιτότητας.

Οι αιτίες γι΄ αυτή μας την ήττα είναι καταρχήν εξωγενείς. Έχουν να κάνουν με τον πολύ σύντομο χρόνο των 25 ημερών, μέσα στον οποίο ταυτόχρονα συγκροτηθήκαμε και δώσαμε τη μάχη των εκλογών, με τον αποκλεισμό μας από κάθε είδους κρατική χρηματοδότηση και από τον τηλεοπτικό χρόνο που μας αναλογούσε με βάση τη δύναμη της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, με την καθολική επίθεση και συκοφάντηση ως «συμμορία δραχμιστών» που δεχθήκαμε από το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ και από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με την πρωτοφανή πολεμική από την ηγεσία του ΚΚΕ που μας θεώρησε τον βασικό πολιτικό της αντίπαλο, με την αποχή μεγάλου τμήματος του λαού και της νεολαίας που είχε ψηφίσει ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Έχουν να κάνουν με τη στημένη από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων ισοπαλία ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, που ενίσχυσε τα κυρίαρχα συστημικά διλήμματα περί αριστερής παρένθεσης, κινδύνου επανόδου της Νέας Δημοκρατίας, δεύτερης ευκαιρίας στο ΣΥΡΙΖΑ κλπ.

Υπάρχουν όμως και οι δικές μας αδυναμίες και λάθη, που συνέβαλαν στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ηαδυναμία μας να αποδομήσουμε επαρκώς τα κυρίαρχα συστημικά προεκλογικά διλήμματα, να προβάλουμε πειστικά το σύνολο της εναλλακτικής μας πρότασης και να σπάσουμε το φόβο και την καταστροφολογία της κυρίαρχης ιδεολογίας για το ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη, να εντοπίσουμε εγκαίρως τους κινδύνους της αποχής, ιδιαίτερα της νεολαίας, αλλά και τον κίνδυνο μη εισόδου μας στη Βουλή, ώστε να προσαρμόσουμε ανάλογα τους στόχους και την εκλογική μας καμπάνια.

Η μάχη που χάσαμε είναι σημαντική και μας δημιουργεί μεγάλες πολιτικές δυσκολίες. Ωστόσο δεν χάσαμε τον πόλεμο και μπορούμε να αντεπιτεθούμε, αφού πρώτα συλλογικά και δημοκρατικά εντοπίσουμε και διορθώσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Επομένως ανασυντασσόμαστε, ανασυγκροτούμαστε ως πολιτικός φορέας - μέτωπο με συμμετοχή, δημοκρατία, εξωστρέφεια και περνάμε στην αντεπίθεση με πολιτικές και κινηματικές πρωτοβουλίες, για την απόκρουση των εφαρμοστικών νόμων του 3ου μνημονίου, για τη στήριξη των μισθών, των συντάξεων και των δημόσιων δαπανών για κοινωνικές πολιτικές και για την αποτροπή των νέων φορομπηχτικών πολιτικών και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της χώρας.

Θα απουσιάζουμε από τη Βουλή, αλλά θα δίνουμε μαζικό και δυναμικό παρόν στους λαϊκούς και εργατικούς αγώνες και αντιστάσεις που θα υπάρξουν - έστω σποραδικά και με αποσπασματικά αιτήματα - το επόμενο χρονικό διάστημα, όταν θα αρχίσει να εφαρμόζεται το 3ο μνημόνιο. Στόχος μας θα είναι να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη, την κλιμάκωση και στο συντονισμό αυτών των αγώνων και να προβάλλουμε την συνολική εναλλακτική πολιτική διέξοδο που εμείς προτείνουμε.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, μπορεί πολύ σύντομα να αποδειχτεί ότι ο συντριπτικά πλειοψηφικός φιλομνημονιακός πολιτικός συσχετισμός, που αναδείχτηκε στη Βουλή με τη λαϊκή ψήφο στις 20/9, δεν θα έχει πραγματική πολιτική αντιστοίχιση με την κοινωνία και τις λαϊκές ανάγκες. Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε ο φορέας πολιτικής υποδοχής της αντίστασης και της ελπίδας των λαϊκών στρωμάτων, που θα απομακρύνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών.

ΑΠΟ ΤΗΝ "ΙΣΚΡΑ"

Σε λίγο και ο ΓΑΠ θα ωχριά μπροστά στον Τσίπρα…

Γράφαμε το Μάιο του 2012 στο άρθρο: «Το «ρεύμα»-ΣΥΡΙΖΑ: Η κολυμπήθρα του Σιλωάμ…»: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο «μεταμφιεσμένο» ΠΑΣΟΚ, πολύ χειρότερο από το παλιό ΠΑΣΟΚ, διότι αποτελεί τη «χωματερή» των ακαθαρσιών του νεοταξικού ΠΑΣΟΚ: Του ΠΑΣΟΚ της νέας ύπουλης και μοχθηρής “δεξιάς”…».

Δείχναμε τότε τις διαδικασίες ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ των πασοκικών υλικών, ανακύκλωση που αναπαλαίωνε τη σήψη και την ΑΠΑΤΗ στη νέα κολυμπήθρα του Σιλωάμ: Το ΣΥΡΙΖΑ…

Εκείνη την εποχή οι διαδικασίες πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ είχαν πάρει επιδημική μορφή. 

Επισημαίναμε τότε: «Κορυφαία, λοιπόν, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, παλιές καραβάνες και νεότερα του πασοκικού κομματισμού, τα οποία ΟΛΑ νομιμοποίησαν τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και τα «συμβόλαια θανάτου» του Γιωργάκη, ψήφισαν και το πρώτο Μνημόνιο, όλα αυτά τα στελέχη της πασοκικής αχρειότητας, σήμερα «πολεμούν» από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ για τη …σωτηρία μας». 

Διαβάστε πιο αναλυτικά και για τα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ που εισβάλανε, τότε, στο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ: 
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/05/blog-post_31.html 
Διαβάστε ακόμα και το άρθρο: «ΣΥΡΙΖΑ: Η πασοκική αναπαλαίωση έχει παγιωθεί» 
Εδώ: 
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/01/blog-post_5.html 

Σήμερα οι διαδικασίες πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ολοκληρωθεί. 

Φυσικά είναι να απορεί κανείς το πώς οι «μαρξιστές» του ΣΥΡΙΖΑ και γενικά οι αριστεροί αντιπολιτευόμενοι, ανακάλυψαν σήμερα την πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ: Σήμερα που γράφτηκε το τελευταίο της κεφάλαιο και δεν είχαν πάρει χαμπάρι τους προγενέστερους ταχύτατους ρυθμούς πασοκοποίησης, που βοούσαν… 

Όταν τρέχεις πίσω από τα γεγονότα καταϊδρωμένος, όταν φωτογραφίζεις τα οπίσθιά τους, πάντα πιάνεσαι στον ύπνο. Πώς, τότε, να πείσεις, για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ σου, τον ελληνικό λαό και μάλιστα με οπορτουνιστικά κοινοβουλευτικά κατασκευάσματα, μακριά από τις ανάγκες και τη λογική των λαϊκών κινημάτων; 

Υπερτιμήσαμε τη «ΛαΕ» διότι κάναμε τις επιθυμίες μας πραγματικότητα. Η τύχη της ήταν προδιαγεγραμμένη διότι δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί, από τον ελληνικό λαό, σαν αξιόπιστη και σοβαρή αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ, όταν είχε νομιμοποιήσει, επί χρόνια, όλες τις καθεστωτικές και «πασοκικές» μεταλλάξεις του, όταν μέχρι την τελευταία στιγμή τον στήριζε ως κυβέρνηση, όταν απλώς έδινε δονκιχωτικές μάχες και ανεξαρτητοποιήθηκε μόνο όταν ο Τσίπρας τους έθεσε, με τις εκλογές, εκτός ΣΥΡΙΖΑ… 

Τέτοιες νωθρές, αμήχανες και τραγελαφικές πολιτικές οι λαοί δεν τις εμπιστεύονται: Τις θεωρούν μία από τα ίδια… 

Σήμερα, πολύ εκ των υστέρων, διαπιστώνουν τη συντελεσμένη πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι χθες ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είχαν βγάλει άχνα… 

Σήμερα η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει την πασοκοποίησή της με κραυγαλέο τρόπο, ο οποίος καταγράφεται στην κυβερνητική σύνθεση: 

1). Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής. 
2). Ο Χρήστος Σπίρτζης. 
3). Ο Νίκος Τόσκας. 
4). Ο Δημήτρης Μάρδας. 
5). Η Θεοδώρα Τζάκρη. 
6). Ο Μάρκος Μπόλαρης 
7). Ο Παναγιώτης Σγουρίδης των ΑΝΕΛ 
8). Νίκος Κοτζιάς. Λίγο έλειψε να ξεχάσουμε και το διαβόητο Νίκο Κοτζιά, στενό συνεργάτη του Γιώργου Παπανδρέου από το 1999!!! 

Έχει υπουργοποιηθεί ένα μέρος από τη «χωματερή» των ακαθαρσιών του νεοταξικού ΠΑΣΟΚ και ο Τσίπρας μας λέει για το «νέο που θα αντικαταστήσει το παλιό»: Τέτοιος μακάβριος ιστορικός μορφασμός… 

Σε λίγο ακόμα και ο ΓΑΠ θα ωχριά μπροστά στο μακάβριο «νέο» του Τσίπρα…

 Διαβάστε και εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9911

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Από το 62% ΟΧΙ στο 35,5% ΣΥΡΙΖΑ

Ηλίας Ιωακείμογλου 

Τέτοιες ερμηνείες, που βρίσκονται σε μεγάλο αριθμό διάσπαρτες και με διάφορες παραλλαγές στα κοινωνικά δίκτυα, συνοψίζονται στην ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι υπάρχει αντίθεση μεταξύ του 62% του Ιουλίου και του 35,5% των εκλογών της 20-9-2015 του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει, όμως πράγματι μια τέτοια αντίθεση; 
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις εξέφρασαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αποστροφή τους προς τη μνημονιακή πολιτική, τη βαθιά επιθυμία τους να μην υποστούν τις συνέπειες ενός τρίτου μνημονίου. 

Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, ψηφίζοντας ΟΧΙ δήλωσαν ότι αποστρέφονται τη μνημονιακή πολιτική και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε είναι έτοιμοι να αναλάβουν και κάποια ρίσκα γι’ αυτό (με δεδομένες τις κλειστές τράπεζες, την επιθετικότητα του ταξικού μπλοκ εξουσίας και των λοιπών συνθηκών των ημερών εκείνων). Στη δε περίπτωση των χθεσινών εκλογών, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσαν ότι επιθυμούν να αποφύγουν πάση θυσία τις συνέπειες του Μνημονίου 3, «δίνοντας εντολή» στον Αλέξη Τσίπρα να είναι επιεικής στην εφαρμογή του μνημονίου, με τον πολύ συγκεκριμένο τρόπο που εκείνος υπόσχεται, δηλαδή αναπτύσσοντας το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμά» του για την αντιμετώπιση των συνεπειών του Μνημονίου 3.

Οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις δεν έδωσαν «καθαρή λαϊκή εντολή» στον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το αντικοινωνικό περιεχόμενο του μνημονίου Τσίπρα, αλλά να εφαρμόσει «παράλληλο πρόγραμμα» αντισταθμιστικό προς το μνημόνιο. Το κίνητρο γι’ αυτή τη στάση των εργαζόμενων τάξεων είναι η αποστροφή προς τη μνημονιακή πολιτική και τα δεινά που ρημάζουν την καθημερινή τους ζωή. Είναι η ίδια αποστροφή που εκφράστηκε με δύο διαφορετικούς τρόπους απέναντι σε δύο διαφορετικά διλήμματα: Άλλη απάντηση έδωσαν οι εργαζόμενες τάξεις στο δημοψήφισμα, όταν θέλησαν να αποφύγουν να μπει ξανά το μαχαίρι στο λαιμό, και άλλη έδωσαν χθες, όταν το μαχαίρι είχε ήδη αρχίσει να πληγώνει, πλην όμως και στις δύο περιπτώσεις το κίνητρο ήταν το ίδιο. Η απαλλαγή από το μνημόνιο ή έστω η απάλυνση των δεινών που επιφέρει.

Αυτά βεβαίως δεν αφορούν το σκληρό πυρήνα ανεγκέφαλων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το νέο είδος μετα-πασοκικού ανθρώπου που αναδύθηκε από τη στιγμή που άρχισε η μνημονιακή μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα, ούτε τη γραφειοκρατία του κόμματος, τους καρεκλοκένταυρους, ούτε τους σοσιαλφιλελεύθερους ιδεολόγους του κόμματος και τα δορυφορικά τους παπαγαλάκια, αφορούν όμως τη μεγάλη μάζα των εργαζόμενων τάξεων που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Υποταγή του «αντιμνημονιακού λαού»;

Δεν υπάρχει, λοιπόν, συναίνεση και υποταγή του αντιμνημονιακού λαού που εκφράστηκε τον Ιούλιο με το δημοψήφισμα, ούτε υπάρχει εξοικείωσή του, εν μια νυκτί, με τη μνημονιακή κανονικότητα –και γι’ αυτό το λόγο η ήττα της 20ής Σεπτεμβρίου ήταν μόνο πολιτική, δεν ήταν κοινωνική. Μπορεί η ήττα να βύθισε τους πολιτικούς αντιμνημονιακούς σχηματισμούς στα όρια της ανυπαρξίας, αλλά δεν αποδιάρθρωσε την κοινωνική βάση τους που είναι το συγκρότημα κοινωνικών τάξεων, μερίδων τάξεων και κοινωνικών ομάδων που αναδύθηκε στην επιφάνεια του πολιτικού με το δημοψήφισμα του Ιουλίου απέναντι και ενάντια στο κυρίαρχο αστικό κοινωνικό μπλοκ. 

Σε αυτό το σημείο ανακύπτει το κρίσιμο ερώτημα, γιατί οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις θεώρησαν ότι η λιγότερο κακή επιλογή τους ήταν να ψηφίσουν τον επιεικέστερο (ίσως) των υποψήφιων βασανιστών τους, τη στιγμή που υπήρχε και η επιλογή της αντιμνημονιακής Λαϊκής Ενότητας; Η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις θεώρησαν ως ανύπαρκτη εναλλακτική λύση τη Λαϊκή Ενότητα –αλλιώς δεν εξηγείται το εκλογικό ποσοστό της. Είναι προφανές, λοιπόν, τώρα ότι πρέπει να ανοίξει αμέσως μια μεγάλη συζήτηση για τη νέα πολιτική οργάνωση που πρέπει να χτίσουμε από μηδενική βάση, με όλα τα ζητήματα ανοιχτά, από το πολιτικό μας σχέδιο και τις λεπτομέρειες του προγράμματος έως τη μορφή της οργάνωσης και την εσωκομματική δημοκρατία, το ιδεολογικό μας πρόσημο και όλα τα άλλα, εκτιμώντας ορθά τα επίδικα αντικείμενα της ιστορικής στιγμής και αξιοποιώντας τα διδάγματα από την συντριπτική ήττα της Λαϊκής Ενότητας.  

Το... φάντασμα της Ζωής θα τους "στοιχειώνει" για καιρό:

Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου 2015

Η απίστευτη ατάκα Τσίπρα σε Βούτση για την ορκωμοσία!

Αξέχαστη φαίνεται πως έχει μείνει η Ζωή Κωνσταντοπούλου στον Αλέξη Τσίπρα.

Όλοι άλλωστε θυμόμαστε το φούξια παντελόνι και το λαχανί παλτό που φόρεσε η κ. Κωνσταντοπούλου στην ορκωμοσία της κυβέρνησης τον Ιανουάριο, η οποία σημειωτέον πήγε στην τελετή χωρίς να είναι απαραίτητο καθώς δεν ήταν υπουργός.

Χθες, λοιπόν, ο Νίκος Βούτσης, ο οποίος αναμένεται να είναι ο επόμενος πρόεδρος της Βουλής αποφάσισε να παρακολουθήσει την ορκωμοσία από την Κουμουνδούρου. Ωστόσο, όπως λέγεται, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε λίγο πριν την ορκωμοσία με τον κ. Βούτση και μεταξύ σοβαρού και αστείου του είπε: «Μήπως να ρίξεις τίποτα περίεργο πάνω σου και να έρθεις κι εσύ εκεί;».

Βούρκωσε η Κωνσταντοπούλου στη βουλή για τα χρεωμένα παιδιά μας!

Βούρκωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου χρέους στη βουλή. Η πρόεδρος της βουλής διηγήθηκε μια ιστορία σχετικά με όσα της είχε πει για το χρέος ένας φοιτητής και μετέπειτα συνεργάτης της: 
«Όταν ξεκινούσαμε τη διαδικασία της Επιτροπής ένας νέος παιδί φοιτητής, ο Σταύρος Παπαϊωάννου, που τον γνώρισα εδώ μέσα ως έναν άνθρωπο που συμμετείχε στο κίνημα για το λογιστικό έλεγχο του χρέους και που τον κάλεσα να δουλέψει μαζί μου στην προεδρία της βουλής, έκανε μια συγκλονιστική αφήγηση.
Περιέγραψε το δημόσιο χρέος και την κατάσταση των λαών που εκβιάζονται από το χρέος ως την κατάσταση κάποιου που ξυπνά και βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Είναι σκοτάδι, είναι στο πέλαγος, σε μια βάρκα με κουπιά, δεν ξέρει πως βρέθηκε εκεί, ούτε γιατί, το μόνο ξέρει είναι ότι πρέπει να κάνει κουπί. Και είπε ο Σταύρος «τι άλλο είναι αυτό από δουλεία».
Αναφέρθηκε στα παιδιά αυτής της χώρας που γεννιούνται χωρίς να έχουν επιβαρύνει το δημόσιο προϋπολογισμό και με την πρώτη τους αναπνοή τότε καλούνταν να πληρώσουν 32.000 ευρώ το καθένα. Κάθε μωρό είναι χρεωμένο με 32.000 ευρώ».
Σε αυτό το σημείο βούρκωσε και συγκινημένη συνέχισε: «Σήμερα , λυπάμαι που το λέω, αλλά κάθε μωρό αυτής της χώρας είναι χρεωμένο με 40.000 ευρώ γιατί με την εξουσιοδότηση υπογραφής του τρίτου μνημονίου η χώρα μας φορτώθηκε με άλλα 86 δις ευρώ σε δάνεια. 40.000 ευρώ για ένα μωρό δεν μπορεί να είναι δικαιοσύνη και δικαιούμαστε και υποχρεούμαστε να προστατεύσουμε και αυτά τα παιδιά και τις επόμενες γενιές και την αλήθεια και τη δημοκρατία».

http://filoilaikisenotitas.blogspot.gr/

Το βάρος των αλυσίδων (Μέρος 2ο) (πολύ καλό)

γράφτηκε στον Τοίχο about 2 hours ago -  0 Comments

του Τρύφωνα Λιώτα

Την στρατιωτική επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία  την ακολουθεί η οικονομική επέμβαση. Η συνθηκολόγηση οδήγησε στην κατάληψη του εδάφους από στρατεύματα του ΝΑΤΟ και στη δημιουργία του Καμπ Μπόνστιλ, τη δεύτερη σε μέγεθος στρατιωτική βάση εκτός Γερμανίας. 

Αμέσως ακολούθησε ο νομικός «στρατός» της Παγκόσμιας Τράπεζας με σκοπό τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την έλευση του ξένου κεφαλαίου προς «ανασυγκρότηση» της περιοχής. Ίδρυσαν με νομοθεσίες οργανισμό για την διαχείριση της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών χωρίς να σεβαστούν καμιά νομική κυριότητα. Έκλεισαν τις τράπεζες, το μάρκο έγινε το εθνικό νόμισμα και η οικονομική διαχείριση πέρασε στα χέρια γερμανικών τραπεζών (Commerzbank AG).

Το μέρος ήταν πλούσιο σε μεταλλεύματα και η αποίκιση και εκμετάλλευσή τους άρχισε με ενορχηστρωτή τον γνωστό μας Σώρος. Όμως η εκμετάλλευση άνηκε ακόμα σε Σέρβικη εταιρία (Trepsa). Με πρόσχημα την περιβαλλοντολογική μόλυνση ξεκίνησε η επιχείρηση «Ελεήμων Άγγελος» (από ονόματα σκίζουμε) που την έφερε εις πέρας η βαριά οπλισμένη (με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου) ειρηνευτική δύναμη της KFOR. Με τα γνωστά, ήδη από το Ιράκ, αποτελέσματα υψηλού ποσοστού καρκίνου, θανάτου και τερατογεννήσεων σε νέους και ζώα. 

Έτσι ο ΟΗΕ παρέδωσε τη διαχείριση των μεταλλείων στη Morrison Knudsen ενώ η Washington Group ανέλαβε την ανοικοδόμηση. 

Απόδοση ευθυνών και περεταίρω διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας  

Για να «βρούνε» τον ένοχο οι σύμμαχοι «εμπιστεύτηκαν» ένα δικαστήριο που οι ίδιοι (ΟΗΕ) είχαν δημιουργήσει το 1993 στη Χάγη της Ολλανδίας βασισμένο σε πολιτικές και όχι νομικές αρχές. Ως γνωστόν οι κατηγορούμενοι σε μια αποικία είναι πάντα οι αντιφρονούντες και επομένως ο ένοχος βρέθηκε. Ο Σ. Μιλόσεβιτς, που το 1995 ανακηρύχθηκε άνθρωπος της ειρήνης επειδή παρέδωσε τη Βοσνία, έγινε εγκληματίας πολέμου επειδή αρχικά είχε αρνηθεί να παραδώσει και το Κοσσυφοπέδιο.  

Με χρηματοδότηση των αντιπολιτευτικών κομμάτων για την προεκλογική τους εκστρατεία οι σύμμαχοι κατάφεραν να διώξουν από την εξουσία τον Σ. Μιλόσεβιτς στις εκλογές του 2000. Οι καινούργιοι σωτήρες αναλώθηκαν σε κατηγορίες και ύβρεις μέσα στη βουλή αντί να ασχοληθούν με τα σημαντικά προβλήματα του λαού, επιτρέποντας έτσι την περαιτέρω διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας που εντωμεταξύ άλλαξε όνομα το 2003 από το διάσημο ΟΑΣΕλόγο και βομβαρδολόγο πρόεδρο του ΟΗΕ, Χαβιέ Σολάνα.  

Ο σκοπός με την αλλαγή του ονόματος σε Σερβία και Μαυροβούνιο δεν άργησε να καταστεί σαφής: η δύση υποστήριξε ανοιχτά την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου. Το 2006 μετά από ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα (55,4%) το Μαυροβούνιο έγινε το νεότερο κράτος του κόσμου. Αυτό άνοιξε την όρεξη στο Κοσσυφοπέδιο να κάνει ακριβώς το ίδιο. Μια μια διαπραγμάτευση φάρσα αφού όλες οι χώρες της δύσης υπόσχονταν την ανεξαρτησία του το Κόσσοβο ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του. 

Ανεξαρτησία με υποστήριξη = υποδούλωση 

Το 2008 οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου πίστευαν στην ανεξαρτησία τους. Το ότι εξαπατήθηκαν φαίνεται από την τεράστια στρατιωτική βάση, τους ελάχιστους πλέον πολίτες και φυσικά από το γεγονός ότι οι «δημοκρατικές» τους αποφάσεις περιορίζονται στα συμφέροντα ΗΠΑ και ΕΕ. Με απόλυτη εξουσία απ’ αυτές τις δυνάμεις στα πολιτικά και οικονομικά κέντρα αποφάσεων η ανεξαρτησία αποδείχτηκε μια μάλλον καλοστημένη φάρσα. Με εξουσιοδοτημένο τον Διεθνή Πολιτικό Εκπρόσωπο να έχει την εξουσία να απορρίπτει οποιοδήποτε εκλεγμένο αξιωματούχο ή νόμο ψηφισμένο από τη βουλή μάλλον μοιάζει περισσότερο με κακόγουστη φάρσα. Με χορηγίες δε γίνεσαι ανεξάρτητος: απλά υποδουλώνεσαι.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους με τον πρόεδρο του ψευδοκράτους του Κοσόβου, Φατμίρ Σεντγιού και το πρώην μακελάρη και νυν πρωθυπουργό του Κοσόβου, Χασίμ Χάτσι το 2008 στον Λευκό Οίκο.

ΕΕ το άλλο τέρας  

Γιατί υπήρξαν όμως τόσο λίγες αντιδράσεις από όλα τα νέα κράτη; Γιατί υπάρχει ένας απλός τρόπος να πείσεις τους πολίτες: τους λες ότι έτσι θα έρθουν πιο κοντά στην αγκαλιά της ΕΕ. 

Η ΕΕ είναι μια πολιτική και οικονομική σύμπραξη κρατών που παρέχει στα κράτη-μέλη του ανταλλαγή αγαθών, ανθρώπων και ιδεών σε μια κοινή μεγάλη αγορά (από την επίσημη διαφήμιση της ΕΕ). Είναι όμως έτσι; Καταρχήν η ΕΕ είναι ένα δημιούργημα της ελίτ της Ευρώπης με αξίες και ιδεολογίες του φασισμού. Πρώτα δέχεται μέλη τα οποία είναι «φτωχοί συγγενείς» και τους υποχρεώνει να ανοίξουν τις αγορές τους σε όλα τους τα προϊόντα. Μετά τους υποχρεώνει να πουλήσουν μεγάλο μέρος ή και όλες τις τράπεζές τους, δηλαδή όλη την οικονομική τους ανεξαρτησία. Με αυτόν τον τρόπο η εγχώρια βιομηχανία, γεωργία και χρηματαγορά καταρρέουν. Αυτό βοηθά τις ξένες αγορές να αποκτήσουν σε εξευτελιστικές τιμές τα πιο προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία μιας χώρας. Τα πάντα ιδιωτικοποιούνται και βιομηχανοποιούνται στο όνομα του μεγαλύτερου κέρδους, οι ζημιά στο περιβάλλον αυξάνεται όπως και η ανεργία και το φυσικό επακόλουθο είναι η μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. 

2006: Ο Χαβιέ Σολάνα ως εκπρόσωπος της Ε.Ε, του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ με τον πρώτο ευρωστρατό 7,000 στρατιωτών που "φυλούσε" την Βοσνία-Ερζεβοβίνη από πιθανά αντιστασιακά-τρομοκρατικά "στοιχεία"

Άρα δεν μιλάμε για μια ένωση ισότητας, αδελφότητας και αλληλεγγύης των λαών αλλά για μια ένωση που έχει σκοπό να επεκτείνει το καταναλωτικό κοινό μεγάλων εταιριών σε νέους καταναλωτές, να αποκτήσει φτηνά εργοστάσια, γη και εργατικά χέρια. Οι επιδοτήσεις των πλουσιότερων κρατών καθιστούν άνισο τον ανταγωνισμό με συνέπεια ο «φτωχός συγγενής» να φτωχαίνει κι άλλο καταστρέφοντας όλη την παραγωγική του βάση. 

Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί επιδοτούνται για την διαφήμιση της ΕΕ, ενώ παράλληλα κάθε φωνή κριτικής εν τη γενέσει, προδικάζεται ως αντι-ευρωπαϊκή με μια χροιά αντι-ανάπτυξης, οπισθοδρόμησης, συντηρητισμού και εθνικισμού. Και η προπαγάνδα ότι χωρίς ΕΕ θα καταστραφείς καλά κρατεί. Χωρίς νομισματική και φορολογική πολιτική, με πλαφόν παραγωγής ορισμένα από την ΕΕ, και αθέμιτο ανταγωνισμό λόγω επιδοτήσεων δεν έχεις καν χώρα. Μετά το κοινό νόμισμα (2002) οι τιμές διπλασιάστηκαν, η ανεργία αυξήθηκε, τα κοινωνικά δικαιώματα χαθήκανε. Και είναι φυσικό αφού η ΕΕ έχει τη δομή μιας εταιρίας και όχι μια πολιτική δομή που να νοιάζεται και να εξασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι μια εταιρία που εφαρμόζει αυτό που έχει ονομαστεί ως «ληστρικός καπιταλισμός» ο οποίος έχει ήδη εφαρμοστεί στον Τρίτο κόσμο και τις συνέπειες του τις γνωρίζει και ο τελευταίος πολίτης. Βασίζεται στο παράλογο και αδύνατο να πραγματοποιηθεί επ’ άπειρον οικονομικό μοντέλο της ετήσιας ανάπτυξης του 3% ανεξαρτήτως περιβαλλοντικού και κοινωνικού κόστους. 

 Τα νέα όπλα εθνοκάθαρσης είναι τα δάνεια

Ένας ακόμη τρόπος αποδυνάμωσης είναι τα δάνεια που αυξάνουν εκθετικά το χρέος καθιστώντας κάθε χώρα υποχείριο «οικονομικών δολοφόνων». Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα δανείζουν με επιτόκιο αλλά τα λεφτά πηγαίνουν για την «διάσωση» τραπεζών, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν με νέο επιτόκιο. Όλα αυτά τα επιτόκια ξεπληρώνονται με νέο δάνειο. Εντωμεταξύ τα λίγα ψίχουλα που φτάνουν στο λαό εξαφανίζονται σε σκάνδαλα διαφθοράς που ποτέ δεν φτάνουν στις δικαστικές αρχές και πλουτίζουν τους πολιτικούς και τους χρηματοδότες τους. Έτσι η πίστη του λαού στις δυνατότητές του καταστρέφεται ενώ ταυτόχρονα παραδόξως πιστεύει ότι αυτοί που τον δανείζουν θέλουν και το καλό του. 

Με λαούς που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και ενδιαφέρεται μόνο για υλικά αγαθά (που επικράτησε να τα ονομάζει και βιοτικό επίπεδο), που εισέρχεται στην πολιτική συνειδητά για να αποκτήσει περισσότερα και που θεωρεί ότι τα δημοκρατικά του καθήκοντα περιορίζονται σε μία ψήφο κάθε 4 χρόνια είναι φυσικό να μην υπάρχει αντίδραση. Μια αντίδραση που όταν και αν σημειωθεί καταστέλλεται με βία από τους ανθρωποφύλακες των πολιτικών ή με νέες φρούδες υποσχέσεις από «νέα» κόμματα. Ο τρόπος ελέγχου γνωστός από παλιά: μίσος και φόβος. Οι δυο πιο εντέχνως καλλιεργημένες επίκτητες «αρετές» του πολιτισμένου και δημοκρατικού κόσμου. Διαίρει και βασίλευε… 

Λύση; 

Στην ιστορία υπάρχουν τα παραδείγματα ανθρώπων που είπαν «όχι» σ’ αυτήν την τρέλα και συνειδητά αποφάσισαν να φερθούν σαν ανθρώπινα όντα σε απάνθρωπους καιρούς. Όταν κάποιος απομακρύνεται από την ομπρέλα μιας συλλογικότητας που τον οδηγεί στο κακό μπορεί να γίνει ευγενής, καλός και γενναίος. Η άγνοια πρέπει να τερματιστεί και οι άνθρωποι να αυτοπροσδιοριστούν μαθαίνοντας καλά την ιστορία τους. Όσο αργούμε να σταθούμε στα δικά μας πόδια το βάρος από τις αλυσίδες που μας έχουνε περάσει (αποικίες, θύματα μιας βίαιης και ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, χωρίς οικονομική και κοινωνική ανεξαρτησία) θα γίνεται ολοένα και πιο ανυπόφορο και στο τέλος θα είναι αδύνατο να τις αποτινάξουμε. Αρκετά! 

Όλα τα παραπάνω ακόμα πιο αναλυτικά με εικόνες και σπάνια ντοκουμέντα στο ντοκιμαντέρ «Το βάρος των αλυσίδων» με ελληνικούς υπότιτλους εδώ.