''ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ'' Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

 Η ΧΩΡΑ ΟΔΕΥΕΙ ΣΕ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ

7/2/2016 

''ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ'' ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΩΝ Ή ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ – ΒΑΤΕΡΛΟ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ  

Iskra: ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΕ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΕ  

Η γενική απεργία της 4ης Φεβρουαρίου δεν υπήρξε απλώς επιτυχής.  

Στην ουσία αποτέλεσε ένα πολιτικό και κοινωνικό σεισμό πρώτου μεγέθους, ο οποίος κλόνισεσυθέμελα την κυβέρνηση αλλά και συνολικότερα το μνημονιακό πολιτικό σκηνικό.  

Η γενική αυτή απεργία χαρακτηρίστηκε από δύο εντυπωσιακά και μάλλον πρωτόγνωραγεγονότα.  

Το πρώτο, ήταν η συμπόρευση λίγο – πολύ της μισθωτής εργασίας με τα επαγγελματικάαυτοαπασχολούμενα στρώματα των πόλεων και τη μικρομεσαία αγροτιά σε ένα ενιαίο ρεύμα κοινών στόχων ενάντια στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και τη φορολεηλασία.  

Ουδέποτε, ίσως, μια τέτοια αγωνιστική σύμπραξη μιας τόσο μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίαςείχε γίνει τόσο ορατή και αισθητή, παράγοντας πολιτικές προεκτάσεις.  

Το δεύτερο, ήταν η εντυπωσιακή επιτυχία της απεργίας στην ελληνική περιφέρεια και οι ακόμαεντυπωσιακότερες και μάλλον πρωτόγνωρες, απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες ταυτόχρονα τις μεγαλύτερες και μικρότερες επαρχιακές πόλεις, στις οποίες έδωσε ισχυρότατο, χωρίς προηγούμενο, παρόν ο εμπορικός, επαγγελματικός και αγροτικός κόσμος της χώρας.  

Η ιδιόμορφη ''εξέγερση'' της 4ης Φλεβάρη χαρακτηρίστηκε αφενός από την ορμητική εισβολή στην αγωνιστική σκηνή των ραγδαία φτωχοποιούμενων μικρομεσαίαων στρωμάτων αλλά και της καταστρεφόμενης μικρομεσαίας αγροτιάς και αφετέρου από την πρωτόγνωρη αγωνιστική αφύπνιση και εμφάνιση στη σκηνή της περιφέρειας σε ρόλο που ''υπερφαλαγγίζει'' την παραδοσιακή πρωτοκαθεδρία του λεκανοπεδίου.  

Η απεργιακή κινητοποίηση της 4ης Φλεβάρη δεν πρόκειται να αποτελέσει πυροτέχνημα. Είναι βέβαιον ότι θα έχει πολύμορφη συνέχεια και η πρόκληση είναι να αποκτήσει ένα σαφέστερο και βαθύτερο δημοκρατικό αντιμνημονιακό ανατρεπτικό προσανατολισμό, πράγμα που επωμίζει τηνΑριστερά που σέβεται το παρελθόν και τις προοπτικές της με μεγάλες ευθύνες.  

Σε κάθε περίπτωση πάντως με την γενική απεργία και λαϊκή κινητοποίηση της 4ης Φλεβάρη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν δέχθηκε απλώς ένα βαρύτατο πλήγμα. Είναι στην ουσία πολιτικάκαι κοινωνικά τελειωμένη, αν δεν έχει γίνει παρελθόν.  

Η κυβέρνηση από δω και μπρος εισέρχεται σε μια βασανιστική τελική ευθεία προς ένα ''εξευτελιστικό'' και ''ταπεινωτικό'' τέλος, μπλεγμένη μέσα σε αξιεδιάλυτες αντιφάσεις και πυκνάαδιέξοδα, έχοντας απέναντι της ένα κοινωνικό αγωνιστικό τείχος και από πάνω της, σε ρόλο σκληρού κηδεμόνα, το κουαρτέτο να απαιτεί ακόμα πιο επώδυνα μέτρα για τα θύματα της: τους πολίτες αυτού του τόπου.  

Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλ. Τσίπρας αναζητούν εναγωνίως διέξοδο στη διεύρυνση της κυβέρνησης προς την Κεντροαριστερά ακόμα και στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε για το σχηματισμό μια ευρύτερης μνημονιακής ''κεντροαριστερής'' κυβέρνησης με ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ''ΚΕΝΤΡΩΟΥΣ'', είτε και με τη συγκρότηση μιας οικουμενικής μνημονιακής κυβέρνησης που θα συμπεριλαμβάνει και τη ΝΔ.  

Η ευρύτερη μνημονιακή ''κεντροαριστερή'' κυβέρνηση σκοντάφτει έντονα στην άρνηση των μικρότερων κομμάτων να συμμετάσχουν χωρίς τη ΝΔ, ενώ η τελευταία θέλει να αποφύγει το ''πικρό ποτήρι'' μιας οικουμενικής που θα την χρεώσει με την εφαρμογή των σκληρών μέτρων του τρίτου μνημονίου.  

Σε κάθε περίπτωση, ένα ενδεχόμενο διευρυμένης κυβέρνησης σκοντάφτει σε αυτό που άλλοτε θεωρείτο ακατανίκητο και πανίσχυρο πολιτικό κεφάλαιο για το κυβερνητικό κόμμα, του Αλέξη Τσίπρα.  

Κανένα από τα άλλα κόμματα δεν συζητά να συμμετάσχει σε ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα με τονΑλ. Τσίπρα πρωθυπουργό, πράγμα που για τον τελευταίο ο πρωθυπουργικός ρόλος είναι αδιαπραγμάτευτος.  

Η άλλη επιλογή είναι η δραπέτευση του Αλ. Τσίπρα με εκλογές, οι οποίες, βεβαίως, ελάχιστα θα απέχουν από βατερλό για τον ίδιο και τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ.  

Για εκλογές, όμως, ούτε που θέλει να ακούσει ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού δεν θέλει με τίποτα να πιάσει στα χέρια του την ''καυτή πατάτα'' του τρίτου μνημονίου και να έχει, πολύ γρήγορα, χειρότερη, ίσως, εξέλιξη από αυτήν του θλιβερού Τσίπρα.  

Εκλογές, επίσης, δεν μοιάζει να επιθυμεί σε καμιά περίπτωση και το κουαρτέτο ή κομψότερα οι ''θεσμοί''.  

Κι αυτό διότι οι εκλογές θα άνοιγαν, εκ των πραγμάτων, και από όλες τις πλευρές, τον ''ασκό του Αιόλου'' των εξαγγελιών, πράγμα που φοβούνται ότι θα τίναζε στον αέρα την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.  

Αναμένεται, λοιπόν, οι ''θεσμοί'' και πρώτα απ' όλα η Γερμανία, να ασκήσουν ισχυρότατες πιέσεις για να υπάρξει ευρύτερη κυβερνητική ''διέξοδος'' από αυτή τη Βουλή.  

Πολιτικοί κύκλοι, πάντως, δεν ήθελαν να αποκλείσουν και το ενδεχόμενο οι πλέον'' σκληροπυρηνικοί της Γερμανίας να αφήσουν να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ελλάδα προς την ασύντακτη χρεοκοπία και την άτακτη έξοδο από την ευρωζώνη, θεωρώντας, ίσως, ότι δεν έχουν έτσι και αλλιώς άλλη επιλογή ή για να ''παραδειγματίσουν''. Αν και δεν πρέπει να θεωρηθεί απίθανο να εξωθηθεί η χώρα εξ' ανάγκης και λόγω εγγενών πολιτικών και οικονομικοκοινωνικών της αδιεξόδων σε τέτοιες καταστάσεις ανεξέλεγκτης πτώχευσης.  

Σήμερα όσο ποτέ αυτή η ιστορική χώρα κρέμεται από τη θέληση, την τόλμη, την αποφασιστικότητα, την ωριμότητα και το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας, αρετές που αναδεικνύονται σε οριακά κρίσιμες καταστάσεις.  

Η Ελλάδα αυτές τις ώρες διευθύνεται από ένα κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ μετριοτήτων,δογματικών, διαπλεκόμενων, εθελόδουλων και ιδιοτελών ηγετίσκων που δεν διαθέτουν κανένα άλλο ''όραμα'' από την υπαλληλική εξουσία, την ευτελή δημαγωγία και την παράδοση στον πιο ακραίο και εθελόδουλο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.  

Η ελπίδα για τον τόπο αναδύεται πρώτα απ' όλα και κυρίως από το νέο γιγάντιο κίνημα που έχει γεννηθεί, μέσα από τις στάχτες της απογοήτευσης και αγκαλιάζει σημαντικά τμήματα της μισθωτής εργασίας, τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, με τα τελευταία να βρίσκονται σε φάση εξέγερσης.  

Αυτό το κίνημα χρειάζεται τούτες τις στιγμές να αποφύγει τη σύγχυση, τον αδιέξοδο απολίτικο αντικομματισμό και πολύ περισσότερο πρέπει να αποτρέψει τη δεξιά χειραγώγηση μερίδων του ή τη διείσδυση στο εσωτερικό του ακροδεξιών και νεοναζιστικών στοιχείων. Αυτό το κίνημα χρειάζεται να κατακτήσει ένα ουσιαστικό προσανατολισμό σε όσο το δυνατόν βαθύτερη δημοκρατική αντιμνημονιακή και προοδευτική κατεύθυνση και να συγκροτηθεί στη βάση ενός πακέτου όχι μόνο ''συνδικαλιστικών'' αιτημάτων αλλά και ευρύτερων προοδευτικών αλλαγών.  

Στόχος θα πρέπει να είναι όχι απλώς η διαμαρτυρία αλλά η νίκη και το πέρασμα της κυβέρνησης και στη συνέχεια της εξουσίας σε διαφορετικά χέρια και με ανατρεπτικό, ριζοσπαστικόπροοδευτικό προσανατολισμό.  

Σε αυτό το πεδίο αγωνίζεται σήμερα η ΛΑ.Ε, η οποία, κόντρα σε ''θεούς και δαίμονες'' επιχειρεί να ορθώσει ένα πλατύ εναλλακτικό ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό, πατριωτικό,δημοκρατικό, αντιμνημονιακό μέτωπο ρήξης, λύσης και άμεσης θετικής διεξόδου με έναριζοσπαστικό πρόγραμμα διακοπής αποπληρωμής του χρέους, συντεταγμένης εξόδου από την ευρωζώνη και σύγκρουσης έως ρήξης με την Γερμανική Ε.Ε.  

Η ΛΑ.Ε σε αυτήν την κατεύθυνση συναντάει το τελευταίο διάστημα μια μεγάλη, καλπάζουσα και όλο και διευρυνόμενη απήχηση και δυναμική μέσα στο λαό, που μπορεί να πάρει τη μορφή ακατάσχετης ανατρεπτικής λαϊκής χιονοστιβάδας τις επόμενες κινηματικές βδομάδες.  

Οι εξελίξεις διαγράφονται ταχύτατες και απρόβλεπτες, ίσως και αστραπιαίες και αυτοί που πιάνουν τον παλμό τους, αντιλαμβάνονται ότι οι ''καιροί ου μενετοί'' και πρέπει να κάνουν απίστευτα πολλά πράγματα εντελώς σε ασήμαντο χρονικό διάστημα.  

Δεν έχουν, όμως, καμιά άλλη επιλογή!      

ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

 

Σε τελειώνουν! Τι δεν καταλαβαίνεις;

ΚΥΡΙΑΚΗ 7-2-2016

Δεν πρόκειται περί «κακών» δανειστών και «σκοτεινών» συμφερόντων. Είναι—πολύ απλά- δανειστές και προωθούν τα ολοφάνερα συμφέροντά τους. Κυνικά και απροκάλυπτα...

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΛΑΚΑ

Κοιτώντας τις εξελίξεις από το 2010 μέχρι και σήμερα, αυτό που μπορεί να διακρίνει κανείς είναι μια σταθερά: Το (πρώτο, δεύτερο και τρίτο) μνημόνιο. Πρόκειται για τις «ιερές πλάκες» με τις οδηγίες που παρέλαβαν και εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις έστω κι αν το πληρώνουν  με την συντριβή (ΝΔ) σύνθλιψη (ΠΑΣΟΚ) και εξαφάνισή τους (ΛΑΟΣ- ΔΗΜΑΡ).

Για τους δανειστές, ουδείς αναντικατάστατος, ούτε ο αφελής Παπανδρέου, ούτε ο υπάκουος Σαμαράς, ούτε ο εύστροφος Βενιζέλος, ούτε προφανώς τα εξαπτέρυγά τους. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, για τους δανειστές, υπάρχει για να εξυπηρετεί τις οδηγίες τους. Και- προφανώς- όσο αναλώσιμοι αποδείχτηκαν οι προηγούμενοι, άλλο τόσο θα...

αποδειχτεί και ο Τσίπρας όταν το πολιτικό του κεφάλαιο αφυδατωθεί από αυτά που οι δανειστές του ζητούν και αυτός κάνει.

Και από την στιγμή που το πολιτικό σύστημα είναι «τελειωμένο» ή χειροπόδαρα δεμένο από τις Εποπτείες και τους επόπτες, η «σφαγή» της κοινωνίας και η λεηλασία της οικονομίας, ακολουθεί ως λογική συνεπαγωγή.

Οι αριθμοί είναι γνωστοί χιλιοειπωμένοι και επι της ουσίας αμετάβλητοι παρά τα συνεχή μέτρα που υποτίθεται ότι θα μας διασώσουν:

¼ του ΑΕΠ εξαϋλωμένο σε σχέση με το ΑΕΠ του 2009

Ανεργία στο 25-27%

Ανεργία νέων στο 50%

Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν:

Μείωση δημόσιων δαπανών

Δραματικές περικοπές στην υγεία, την παιδεία

Τρομακτικά επικίνδυνες συνέπειες στις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων, λόγω περικοπών δαπανών ακόμη και για την απαραίτητη συντήρηση

Ξεπούλημα κερδοφόρων τομέων (αεροδρόμια)

Παραχωρήσεις με εξευτελιστικό τίμημα (λιμάνι Πειραιά) κλπ…

Με το πολιτικό σύστημα «δεμένο» , την ελληνική οικονομία δια σωληνωμένη, και την ελληνική κοινωνία μόλις που αρχίζει να   αντιλαμβάνεται ότι ο στόχος των δανειστών δεν είναι ούτε η βοήθεια, ούτε ο εκσυγχρονισμός της χώρας αλλά η λεηλασία της, η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει του (πολιτικού) ελέγχου, καθώς  το «όραμα» της ευρωπαικής οικογένειας, του κοινοτικού κεκτημένου και του ευρώ παραμυθιάζει ολοένα και λιγότερους.

Ποιοι άραγε πρέπει να ανησυχούν για αυτό;

topontiki.gr

Να φύγουν τώρα από την εξουσία!

6-2-2016

by diaxeiristis

Προκήρυξη της Κίνησης Πολιτών Άρδην 

Οι μαζικότατες και καθολικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών καταδεικνύουν πως ο ελληνικός λαός το έχει χωνέψει πλέον: Εκείνες οι δυνάμεις που με ψέματα υπόσχονταν την επιστροφή της ευημερίας, έμελλαν και να την ενταφιάσουν οριστικά. Αντί για αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας, της περνούν χειρότερα δεσμά και απειλούν να ολοκληρώσουν την κρίση με εξελίξεις που θέτουν σε αμφισβήτηση την ίδια την ακεραιότητα της χώρας μας (βλέπε τις εξελίξεις στο προσφυγικό, την έξωση μας από την Σέγκεν, προτάσεις συγκυριαρχίας του Αιγαίου και βέβαια το Κυπριακό)! Και αν η ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός λαός είχαν βουτηχτεί, αμέσως μετά το καλοκαίρι, στο σοκ και την απελπισία του φιάσκου που επέβαλε στη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σήμερα, η αρχική κατάθλιψη και παράλυση των πρώτων μηνών αποτελεί οριστικό παρελθόν. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται και πάλι, αγανακτισμένος, στους δρόμους.
Πλέον όλοι το έχουν καταλάβει: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι καταστροφική σε κάθε επίπεδο: Παραδίδει τα πάντα στους ξένους δυνάστες, προσχωρεί ανοιχτά στον νεο-οθωμανισμό (μέχρι και τηλεοπτική άδεια στην Θεσσαλονίκη υποσχέθηκε ο Τσίπρας στο τουρκικό κατεστημένο), κλιμακώνει την πολιτική λιτότητας, ξεπατώνει το εθνικό σύστημα εκπαίδευσης, διογκώνει τα κρούσματα κακοδιοίκησης και λεηλασίας του κρατικού πλούτου, επιβάλλει το ψεύδος και τη χειρότερη προπαγάνδα ως μέτρο της πολιτικής ζωής του τόπου. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχει προκαλέσει τη νεκρανάσταση όχι μόνο των «μνημονιακών» –εξάλλου η ίδια έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο εθελοδουλίας απέναντι στους δανειστές– αλλά ενός εθνομηδενιστικού νεοφιλελευθερισμού, που σήμερα εκφράζεται από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, και κερδίζει διαρκώς έδαφος καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφτιλίζει και διασύρει κάθε αντιστασιακό αντανακλαστικό της ελληνικής κοινωνίας.
Πρέπει να φύγουν, να φύγουν τώρα, προτού η καταστροφή ολοκληρωθεί και καταστεί μη-αναστρέψιμη. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα θα καταντήσει ένα βαλκανικό προτεκτοράτο, υπό καθεστώς λεηλασίας, στην εξωτερική περιφέρεια της Ευρώπης, και δίπλα στους Αμερικανογερμανούς κυριάρχους θα έχουν προστεθεί και οι νεο-οθωμανοί.
Βρισκόμαστε πολύ κοντά στο σημείο 0 της κατάρρευσης. Πλέον, η διάσωση της κοινωνίας ταυτίζεται με τη σωτηρία της πατρίδας. Μήπως αυτό δεν εκφράζουν και οι κινητοποιήσεις των αγροτών που καταγγέλλουν ότι τα νέα μέτρα τους απειλούν με εξαφάνιση, γεγονός που θα έχει ως συνέπεια την κατάρρευση της αγροτικής παραγωγής, την υπονόμευση της διατροφικής αυτοδυναμίας και συνακόλουθα την ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου και ένα οριστικό πλήγμα στη βιωσιμότητα των ακριτικών περιοχών της χώρας; Ή μήπως το νέο ασφαλιστικό δεν πλήττει κυρίως τους νέους εργαζόμενους όλων των κλάδων, και τους ελεύθερους επαγγελματίες, ενισχύοντας έτσι τη μαζική φυγή τους στο εξωτερικό;
Μετά το φιάσκο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την εξάντληση του δήθεν «αντιμνημονιακού χώρου», η επανάκαμψη της λαϊκής αγανάκτησης θέτει ένα πολιτικό ζήτημα εκπροσώπησης της λαϊκής οργής πολύ πιο επιτακτικά. Οι παλιές αντιμνημονιακές δυνάμεις, έχοντας εμπλακεί στην αυταπάτη συγκρότησης ενός «συνεπούς ΣΥΡΙΖΑ», αδυνατούν να εκφράσουν τις νέες πραγματικότητες της κοινωνίας μας. Κυρίως, αδυνατούν να συλλάβουν τη διαπλοκή των πολιτικών λιτότητας με το προσφυγικό, τα γεωπολιτικά ζητήματα (Κυπριακό), καθώς και την επιβολή ενός νέου πνευματικού μνημονίου στην ελληνική εκπαίδευση. Από την άλλη, η νεοφιλελεύθερη ΝΔ κεφαλαιοποιεί πολιτικά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται όμως εκ των πραγμάτων απέναντι από τον ελληνικό λαό.
Το κενό που έχει δημιουργηθεί αντικατοπτρίζει την απουσία ενός αυθεντικού πατριωτικού, εθνικοαπελευθερωτικού αντιστασιακού αιτήματος. Αυτό, ή θα καλυφθεί μέσω ενός δημοκρατικού προτάγματος, ή απειλεί να προκαλέσει την ανάδυση ενός νέου, μαζικότερου φασιστικού φαινομένου, καθώς ο Φρανκενστάιν-Τσίπρας προκαλεί εξ αντανακλάσεως μια απότομη στροφή της κοινωνίας μας προς τα δεξιά.
Ποτέ άλλοτε το δίλημμα «αντίσταση ή εξαφάνιση» δεν υπήρξε τόσο πραγματικό για τον ελληνικό λαό. Και πρώτο βήμα γι’ αυτό είναι το παλλαϊκό αίτημα: «να φύγουν τώρα από την εξουσία».

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτει τα άκρα

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

06.02.2016 | από Σύνταξη

EDITORIAL

Δημοσίευση: Φύλλο 298 - 06/2/2016

         

Όχι πως κι αυτό δεν ήταν αναμενόμενο. Για να εφαρμοστούν τα επαχθή μέτρα του 3ου Μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση χρειάζονται πολλά παραμορφωτικά πρίσματα, φαρδιά μαξιλάρια προστασίας και διαρκείς αντιπερισπασμοί. Αλλά η μεταλλαγμένη Αριστερά δεν έχει πια πολλά περιθώρια, εάν κιόλας δεν την έχει πιάσει ένας πρόωρος πανικός. Και το χαρτί «Τσίπρας», που αναμφίβολα μέτρησε πολύ στην προηγούμενη φάση, δεν είναι σίγουρο ότι θα αντέξει στις θερμοκρασίες που ανεβαίνουν πιο γρήγορα απ’ όσο υπολόγιζε το περιβάλλον του. Ήδη βλέπουμε ότι οι καθεστωτικοί αντιδρούν σπασμωδικά στις κοινωνικές διαμαρτυρίες. Και χωρίς φαντασία, καταφεύγουν στα μέσα, τους αφορισμούς και τις πρακτικές των δεξιών κυβερνήσεων, κάτι που ήταν ανάθεμα για την Αριστερά.

Ξαφνικά, τα κοινωνικά στρώματα που ξεσηκώνονται αποτελούνται από μεγαλοφοροφυγάδες, χρυσαυγίτες έως και αριστερούς αυριανιστές, υποστηριζόμενους από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, κατά τα λεγόμενα του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του νέου ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μπουρνού. Ακόμα και από οπαδούς του ΝΑΙ, κατά τον εκπρόσωπο της ομάδας που αυτή και μόνο κατ’ αποκλειστικότητα αλλοίωσε το μεγαλειώδες ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, διαλύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και διασύροντας ανεπανόρθωτα την Αριστερά. Ή από τους «πολύ αριστερούς» που «ψευδολογούν υποσκάπτοντας ακόμα και τις εθνικές μάχες» κατά τον αρθρογράφο της Αυγής, Κλέαρχο Τσαουσίδη.

Για τη «σωτηρία» της χώρας ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, για να μην κοπούν οι συντάξεις ολοκληρώνουν το ξεχαρβάλωμα του ασφαλιστικού συστήματος, για να προστατεύσουν τους αγρότες φορολογούν και τις γιαγιάδες και τους παππούδες που ζουν στα ορεινά χωριά! Τόσο καλό από μια κυβέρνηση της Αριστεράς ποιος θα το περίμενε! Για κάθε νέο καταστροφικό μέτρο έχουν ένα καταπραϋντικό. Την ώρα που δίνουν 27 εκατομμύρια ευρώ δώρα στον Μελισσανίδη και τον Αλαφούζο για τα γήπεδά τους, ενώ στα νοσοκομεία δεν έχουν ούτε σεντόνια, ο Παπαδημούλης, σταρ των ιδιωτικών καναλιών με διαχρονικό λεσέ πασέ από τους εργολάβους και εφοπλιστές ιδιοκτήτες τους, εξανίσταται που οι δημοσιογράφοι κατά τη γνώμη του πρόβαλαν «με ψεύτικα στοιχεία» τη μεγάλη διαδήλωση της 4ης Φεβρουαρίου.

Αλλά ό,τι και να λένε οι νεομνημονιακοί της Αριστεράς, η Αυγή δίνει στην κυριολεξία τα ρέστα της με έναν πρωτοσέλιδο τίτλο βγαλμένο κατ’ ευθείαν από την Κομέντια ντελ Άρτε. Μετά τις κωμικοτραγικές ανακοινώσεις του τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των απεργιακών κινητοποιήσεων ή του τμήματος Πολιτισμού εναντίον του κοψίματος ενός θεατρικού έργου από τον διορισμένο από την κυβέρνηση γενικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, η εφημερίδα προβάλλει τις «μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα κατά της λιτότητας» με τον σουρεαλιστικό τίτλο «Δεν αντέχει άλλο η κοινωνία»!

Τι Αριστοφάνης, τι Σουρής και τι Τσιφόρος! Θα γελάγαμε μέχρι σκασμού εάν οι σουπιές δεν προσπαθούσαν να θολώσουν μια κοινωνία που σπαρταράει μέσα στα δίχτυα τους.

- See more at: http://www.e-dromos.gr/otan-o-syriza-anakalyptei-ta-akra/#sthash.Jq0MWwQM.dpuf

«Εσείς από εκεί έξω...»

γράφτηκε στον Τοίχο about 21 hours ago -  2 Comments

ΣΑΒΒΑΤΟ 6-2-2016

Αρχές Φλεβάρη και δε λέει να χειμωνιάσει σε τούτον εδώ τον τόπο, λες και θέλει με κάθε τρόπο να σε κρατήσει για πάντα εδώ. Τα Σαββατοκύριακα συνήθως βρίσκω χρόνο να επικοινωνήσω με φίλους και συγγενείς πίσω. ...

"Εσείς από εκεί έξω καλά τα λέτε"... Την πρώτη φορά που το ακούω δε δίνω σημασία, το θεωρώ τυχαίο και το αφήνω να περάσει. Τη δεύτερη φορά θυμώνω, θέλω να πω πολλά, μάταιος κόπος. Αντιλαμβάνομαι ότι απλά μιλάω.

Το λεωφορείο που μας μετέφερε ξέμεινε από οδηγό. Μας ζητήθηκε να επιλέξουμε τον επόμενο. Οι υποψήφιοι πολλοί, διεγνωσμένοι όλοι με μεγαλύτερου ή μικρότερου βαθμού σχιζοφρένεια. Επιλέξαμε τον λιγότερο σχιζοφρενή και ξεκινήσαμε. Λάθος. Δεν έπρεπε ποτέ να είχαμε επιβιβαστεί σε εκείνο το λεωφορείο. Στην πορεία κάποιοι το αντιληφθήκαμε. Στην πρώτη στάση κατεβήκαμε και αναζητήσαμε νέο τρόπο για να φτάσουμε στον προορισμό μας.

Για τους υπόλοιπους, που συνεχίζουν το ταξίδι, τα πράγματα είναι απλά. Είτε θα κατεβάσουν τον οδηγό αρπάζοντας το τιμόνι είτε θα απομείνουν να κοιτάζουν τον γκρεμό που με ιλιγγιώδη ταχύτητα προσεγγίζουν.

Για εμάς, που κατεβήκαμε σε εκείνη την πρώτη στάση, ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Πάνω σε εκείνο το λεωφορείο αφήσαμε όλες μας τις "αποσκευές". Αφήσαμε το μισό του βίου μας. Εγκαταλείψαμε οικογένειες, αγαπημένους φίλους και συγγενείς. Κλειδώσαμε τα σπίτια μας και τις καρδιές μας, κλειδώσαμε τις αναμνήσεις μας και κυρίως τα όνειρά μας, σφίξαμε τα δόντια και προχωρήσαμε. 

Θα μας βόλευε πολύ να μας μεταφέρει και εμάς ένα λεωφορείο, κρίναμε σωστό όμως να βαδίσουμε. Εκεί που φτάσαμε δε μας στρώσανε κανένα κόκκινο χαλί. Καθημερινά παλεύουμε σκληρά. 

Περιμένουμε τις λίγες μέρες των διακοπών που συνειδητά επιλέγουμε να περάσουμε στην πατρίδα γνωρίζοντας ότι με τα ίδια χρήματα μπορούμε να επισκεφθούμε κάποια άλλη χώρα. Πουθενά άλλου όμως τα βουνά δεν έχουν αυτό το μοναδικό μπλε χρώμα και πουθενά αλλού την άνοιξη το άρωμα των λουλουδιών της πορτοκαλιάς μπλεγμένο με το βουητό των μελισσών δε σου ξυπνούν εκείνες τις αναρίθμητες αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων.

Ανά τακτά διαστήματα στέλνουμε τις οικονομίες μας στην Ελλάδα, άλλοι για να στηρίξουμε τις οικογένειες που αφήσαμε πίσω και άλλοι για να πληρώσουμε τους φόρους που μας ζητάνε επιμόνως. Δυστυχώς τους πληρώνουμε, αλλά εκείνο το πατρικό που με βύζαξε η μάνα μου και που ακόμη ανάβει την ξυλόσομπα ο πατέρας μου είναι μία άγκυρα που δένει με τον τόπο και δε γουστάρω να το δω στα χέρια κανενός κερατά.

Εδώ που ζούμε δε βρεθήκαμε από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Για την ακρίβεια μας στείλατε. Με το ανάλογο αντίτιμο πια αγοράζεις την υπηκοότητα αλλά εκείνο το Hellenic Nationality δε διαγράφεται από την καρδιά, κατά συνέπεια γιατί να διαγραφεί από τα χαρτιά;

Στο τρίτο άτομο που μου λέει το ίδιο σιωπώ και ευγενικά καληνυχτίζω.

Κάτι έχει αλλάξει. Χρόνια πριν οι άνθρωποι αυτοί μας ξεπροβόδιζαν από τη χώρα στέλνοντας μας στο ταξίδι της μετανάστευσης, προσφορά-θυσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Λίγο καιρό αργότερα οι ίδιοι μας προέτρεπαν να μείνουμε για πάντα εδώ, όταν ελάχιστοι ήταν εκείνοι που μας εύχονταν "καλή πατρίδα". 

Τότε η κρίση δεν τους είχε αγγίξει, ήταν πρόβλημα για άλλους, τώρα πια δε βρίσκεται απλά στα σκαλοπάτια του σπιτιού τους, έχει διαβεί το κατώφλι τους και στρογγυλοκάθεται στον καναπέ του σαλονιού τους. Μόνο που γιαυτό δε φταίνε εκείνοι που κατέβηκαν στην πρώτη στάση αλλά εκείνοι που αμέριμνοι συνέχισαν το ταξίδι μη θέλοντας να αποχωριστούν την άνεση της θέσης του λεωφορείου που με τον γνωστό τρόπο είχαν κλείσει χρόνια πριν. 

Καλό ξημέρωμα πατρίδα...

Επιστολή αναγνώστριας από την ξενητειά

Tο τριπλό πόκερ των δανειστών με την Ελλάδα

ΣΑΒΒΑΤΟ 6-2-2016

Τρεις πόλοι και τρεις διαφορετικές γραμμές πολιτικών και προσωπικών επιδιώξεων συγκρούονται στο μεγάλο πόκερ των δανειστών με την Ελλάδα, καταδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τα χάσματα στο μπλοκ των πιστωτών αλλά και τους κινδύνους για νέες παγίδες και ομηρίες...

της ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ

'Ανγκελα Μέρκελ, Κριστίν Λαγκάρντ και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δίνουν καθαρά πλέον το δικό τους, διαφορετικό στίγμα ο καθένας, με απολύτως διακριτές αφετηρίες και στοχεύσεις, απειλώντας να εγκλωβίσουν την Αθήνα σ’ έναν νέο, α λα καρτ, συμβιβασμό ισχυρών σε βάρος του αδυνάτου. 

Η αγωνία της Μέρκελ 

Για την 'Ανγκελα Μέρκελ το υπ αριθμόν ένα, εσωτερικό πολιτικό και ευρωπαϊκό, πρόβλημα δεν είναι πλέον το ελληνικό χρέος αλλά η προσφυγική κρίση. Με σχεδόν 1.000.000 πρόσφυγες να έχουν ήδη περάσει στο έδαφος της Γερμανίας και με την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» της καγκελαρίου να καταρρέει εκ των έσω, η Μέρκελ αναζητά εναγωνίως το...

ανάχωμα που θα ανασχέσει τις προσφυγικές ροές και, μαζί, την πτώση της δημοτικότητάς της. Και δείχνει, καθαρά, πως επιθυμεί να κλείσει άμεσα οποιοδήποτε άλλο μέτωπο. «Πρέπει να ολοκληρωθεί γρήγορα η αξιολόγηση για να επικεντρωθούμε στην προσφυγική κρίση», φέρεται να είπε χθες, στο Λονδίνο, στον Αλέξη Τσίπρα, καθιστώντας σαφείς τις προτεραιότητές της. 

Κι αυτήν την αγωνία της επιχείρησε να εκμεταλλευτεί ο Έλληνας πρωθυπουργός επισημαίνοντας ότι «κανείς δεν μπορεί να διαχειρίζεται δύο κρίσεις ταυτόχρονα» και ζητώντας «να κλείσει η αξιολόγηση εντός του Φεβρουαρίου», καθώς και «να μην γίνει αιτία καθυστερήσεων η διάσταση απόψεων μεταξύ των θεσμών». Το πρόβλημα, ωστόσο, και για τον Αλέξη Τσίπρα και για την Ελλάδα είναι πως η Μέρκελ δεν είναι πολιτικός ούτε των ρίσκων, ούτε των ρήξεων. Και δύσκολα θα ρισκάρει τη σύγκρουση – και, δη, από τη σημερινή θέση πολιτικής αδυναμίας στην οποία βρίσκεται –τόσο με το ΔΝΤ όσο, και πολύ περισσότερο με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εάν τα δικά τους συμφέροντα συναντώνται με το «βάλτωμα» της αξιολόγησης και την πολιτική φθορά της κυβέρνησης Τσίπρα. 

Η «σφήνα» της Λαγκάρντ 

Εάν η αγωνία της Μέρκελ έχει να κάνει με την πολιτική διάσταση της προσφυγικής κρίσης, η αγωνία της Κριστίν Λαγκάρντ είναι αρκούντως πιο ταπεινή και προσωπική. Η επικεφαλής του ΔΝΤ βρίσκεται στην κορύφωση της προεκλογικής της εκστρατείας και ο αδιαπραγμάτευτος στόχος της είναι να πείσει τους μετόχους του Ταμείου να την επανεκλέξουν διασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους. Εξ ου και το χθεσινό μήνυμά της αφορούσε πολύ περισσότερο τους ευρωπαίους εταίρους της στο κουαρτέτο των δανειστών, παρά την Αθήνα. «'Οσο λιγότερο βαθιά είναι η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού τόσο μεγαλύτερη αναγκαστικά θα πρέπει να είναι η μείωση του χρέους», είπε η Κριστίν Λαγκάρντ, προειδοποιώντας ουσιαστικά τους Ευρωπαίους πως εάν θελήσουν να δείξουν ευελιξία και πολιτική ανοχή στην ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει και να την πληρώσουν: 

Αποδεχόμενοι βαθιά μείωση του χρέους, την οποία μέχρι σήμερα αποκηρύσσουν κατηγορηματικά. Κοινώς, η Κριστίν Λαγκάρντ δίνει αντιπαροχή την έκταση της μείωσης του χρέους, με αντάλλαγμα τα σκληρά μέτρα στο ασφαλιστικό – μέτρα που, κατά τους κανονισμούς του Ταμείου, θα διασφαλίσουν ισοβαρές δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Είναι μια αντιπαροχή ιδιαίτερα δελεαστική για το Βερολίνο με όλους της τους συντελεστές να περιλαμβάνουν ελάχιστα οφέλη για την Ελλάδα. 

Η εμμονή του Σόιμπλε 

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν θέλει την Ελλάδα στο ευρώ, δεν το κρύβει, και μας ζητά να του στήσουμε αδριάντα για τα Μνημόνια και την «γενναιόδωρη» προσφορά του Grexit. Σ΄αυτήν του την εμμονή, οι παράλληλες «αγωνίες» της Μέρκελ και της Λαγκάρντ μπορούν να γίνουν το ιδανικό όχημα: Στο εσωτερικό της Γερμανίας πιέζει και εξουδετερώνει μια, ήδη αποδυναμωμένη, Μέρκελ και στο κλαμπ των δανειστών συμμαχεί με τους σκληρούς του ΔΝΤ για να εξουθενώσει την Αθήνα. Το όραμά του, άλλωστε, για ένα ευρώ των «ολίγων, ισχυρών και εκλεκτών» παραμένει η πυξίδα και η δυνάμει παρακαταθήκη του, ακόμη κι εάν η υλοποίησή του προϋποθέτει τη διάλυση της ίδιας της Ευρώπης...

TVXS

ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΑΠΟ ΔΥΟ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 6/2/16 

ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ (ΣΟΪΜΠΛΕ) ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΧΡΕΟΥΣ (ΛΑΓΚΑΡΝΤ) ΣΥΝΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΜΕ ΕΝΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  

Κατά παράδοξο τρόπο οι δύο θεματοφύλακες των μνημονίων στη χώρα, άθελα τους και για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, κάνουν προτάσεις, οι οποίες αν εφαρμοστούν ταυτόχρονα, αποτελούν τον πυρήνα για να ανοίξει ο δρόμος της λύσης της μνημονιακής τραγωδίας στη χώρα με ένα ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα.

Ο Σόϊμπλε πρόσφατα είπε μια αυτονόητη αλήθεια η οποία, όμως, θεωρείται απαγορευμένη και καταραμένη έννοια στην ελληνική δημόσια συζήτηση από τους κρατούντες θεματοφύλακες της ενημέρωσης. Συγκεκριμένα ο Β. Σόϊμπλε είπε ότι η Ελλάδα είναι δύσκολο να βγει από τη δεινή οικονομική της κατάσταση χωρίς το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος. Νομισματική, όμως, υποτίμηση προϋποθέτει έξοδο από την ευρωζώνη και εθνικό νόμισμα. Ας μην ξεχνάμε ότι κάτι ανάλογο είπε και ο μέγας κερδοσκόπος J. Soros ως προϋπόθεση έλευσης ξένων επενδύσεων στη χώρα. Έλευση που έχει καταστεί έμμονη ιδέα για τους κυρίαρχους κύκλους του τόπου, οι οποίοι θεωρούν τις ξένες επενδύσεις ως το μόνο, σχεδόν, φάρμακο για να μπει η οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά.

Αν ο Σόϊμπλε πρόσφατα ανάδειξε το εργαλείο της υποτίμησης, η κ. Λαγκάρντ ή ακριβέστερα το ΔΝΤ, για δικές του σκοπιμότητες, έχει αναδείξει εδώ και καιρό ένα άλλο εργαλείο για την ελληνική ανάκαμψη τοκούρεμα χρέους. Άσχετα αν, συχνά, το κούρεμα βαφτίζεται μείωση για να ακούγεται πιο κομψά προς την πλευρά της Ε.Ε. Έτσι κατά τα “ιερά τέρατα” το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να γίνει βιώσιμο αν δεν μειωθεί βαθιά. Μάλιστα, προσφάτως η κ. Λαγκάρντ συνέδεσε το ασφαλιστικό με την απομείωση χρέους στην Ελλάδα και με ένα εκβιαστικό προς την Ε.Ε. τρόπο. Αν θέλετε, είπε προς τις Βρυξέλλες η επικεφαλής του ΔΝΤ, μικρότερη μείωση του ελληνικού χρέους, τότε πιέστε για βαθύτερες και άρα πιο επώδυνες, μεταρρυθμίσεις του Ασφαλιστικού.

Όπως και να έχει το πράγμα, Σόϊμπλε και Λαγκάρντ είπαν από μια αλήθεια. Αν αυτές οι αλήθειες συσσωματωθούν εις “σάρκα μία”, τινάζουν στον αέρα τα μνημόνια και βάζουν την Ελλάδα σε νέα πορεία.

Διότι η υποτίμηση, δηλ. εθνικό νόμισμα και (βαθύ) κούρεμα του χρέους, συναποτελούν τις δύοθεμελιώδεις προϋποθέσεις για να μπορέσει η χώρα να ξεπεράσει την κρίση. Δεν φτάνουν, φυσικά, αλλά χωρίς αυτές τίποτα το θετικό δεν μπορεί να γίνει για το παρόν και το μέλλον του τόπου.

Η ειρωνεία είναι ότι Σόϊμπλε και Λαγκάρντ “δείχνουν το δρόμο” και δίνουν στον ελληνικό λαό τα επιχειρήματα και με αυτήν την έννοια το σχοινί για να τους “κρεμάσει” και να απαλλάξει τη χώρα από τον κατοχικό μνημονιακό ζυγό.

ΔΗΜ. ΜΠΕΡΤΣΟΣ

http://www.iskra.gr/index.php

Σε πλήρες αδιέξοδο το κατοχικό καθεστώς

ΣΑΒΒΑΤΟ, 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2016

Η λαϊκή ΟΡΓΗ έχει πάρει πλέον την καταιγιστική διάσταση του παλλαϊκού ξεσηκωμού, τη μορφή της καθολικής ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ. 
Η χθεσινή Γενική Απεργία και ο καθολικός τυφώνας των κινητοποιήσεων δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Το καταλυτικό ιστορικό στοιχείο αυτής της σαρωτικής λαϊκής παλίρροιας δεν είναι, τόσο, ο γιγάντιος όγκος και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων, όσο ο καθολικός χαρακτήρας του λαϊκού ξεσηκωμού: 
Όλα τα κοινωνικά στρώματα (και όχι μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι») είχαν κατεβεί στο δρόμο. Κοινωνικά στρώματα, μάλιστα, που στο παρελθόν ο δρόμος (η κάθοδος στο δρόμο) τους προκαλούσε αλλεργία… 

Στο ΣΥΝΟΛΟ της ελληνικής κοινωνίας, αντικειμενικά από την ίδια τη λογική των πραγμάτων, συγκροτήθηκε σε ένα γιγάντιο ΜΕΤΩΠΟ κατά της κυβέρνησης και των Μνημονίων: Αυτό είναι το καταλυτικά ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ στοιχείο αυτών των κινητοποιήσεων… 

Εάν υπήρχε ο επαναστατικός παράγοντας (το πολιτικό υποκείμενο, δηλαδή η ηγεσία), θα βρισκόμασταν μπροστά όχι μόνο στη βίαιη ανατροπή των «αριστερών» ανδρεικέλων, αλλά και σε μορφές δυαδικής εξουσίας: Σε άκρως επαναστατικές καταστάσεις… 

Αυτός ο καθολικός, λαϊκός τυφώνας, έχει φέρει σε πλήρες αδιέξοδο όχι μόνο την κυβέρνηση των «αριστερών» ανδρεικέλων, αλλά ολόκληρο το καθεστωτικό οικοδόμημα. 

Για την «αριστερή» κυβέρνηση οι χθεσινές λαϊκές κινητοποιήσεις αποτελούν τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου της. 

Αυτό, όμως, που προκαλεί τον πανικό και τον τρόμο σε όλες τις δυνάμεις του 4ου Ράιχ, από τους μαφιόζους του χρήματος («νταβάδες», εσωτερικού και εξωτερικού), μέχρι τους πολιτικούς τους υπηρέτες (τα κομματικά τους ανδρείκελα), είναι το ΠΛΗΡΕΣ αδιέξοδό τους: Ένα αδιέξοδο που απειλεί με ολοκληρωτική κατάρρευση το κυβερνητικό και πολιτικό τους οικοδόμημα. 

Η δυναμική και η καθολικότητα της λαϊκής ΟΡΓΗΣ είναι τέτοια (και καταγράφηκε εκρηκτικά στη  σαρωτική λαϊκή καταιγίδα), που από τη μια «τελειώνει» αυτήν την κυβέρνηση και από την άλλη δεν αφήνει ορατά περιθώρια καθεστωτικών ελιγμών για εκτόνωση. 

Οι δυνάμεις των διεθνών τοκογλύφων και τα εγχώρια ανδρείκελά τους γνωρίζουν ότι αυτή η κυβέρνηση έχει «τελειώσει», γνωρίζουν ότι αν υπήρχε μια επαναστατική πολιτική δύναμη, μαζί με την κυβέρνηση θα τελείωναν και αυτοί, ολόκληρο το καθεστώς… 

Η απουσία, όμως, αυτού του επαναστατικού υποκειμένου (μιας Αριστεράς αυθεντικής), αφήνει κάποιες χαραμάδες ελιγμών στις δυνάμεις του 4ου Ράιχ… 

Από εδώ ξεπηδούν και τα διάφορα σενάρια για την αντιμετώπιση της εκρηκτικά έκρυθμης πολιτικής κατάστασης. 

Σενάρια ποικίλα τα οποία αποτυπώνουν και τη διάσταση απόψεων, τις οξυμένες διαφωνίες, ανάμεσα στις καθεστωτικές δυνάμεις: Οικονομικές και πολιτικές. 

Είναι γνωστό και το υπογραμμίζουμε: Σε περιόδους τέτοιων εκρηκτικών κοινωνικών και πολιτικών κρίσεων, σε περιόδους γενικών λαϊκών ΞΕΣΗΚΩΜΩΝ, προκαλούνται και ΡΩΓΜΕΣ στο εσωτερικό του καθεστώτος, στο εσωτερικό των δυνάμεων του κυβερνητικού οικοδομήματος… 

Οι δυνάμεις των διεθνών μαφιόζων (τοκογλύφων) επιθυμούν η κυβέρνηση αυτή να τελειώσει τη βρώμικη δουλειά και μετά να πέσει… 

Τα δεδομένα αυτά ανατράπηκαν με το χθεσινό λαϊκό τυφώνα… 

Συνεπώς, θα υπάρξουν και σ’ αυτές τις δυνάμεις των νέων αποικιοκρατών διαφωνίες ανάμεσά τους για το πώς θα αντιμετωπιστεί η κατάσταση και η κατάρρευση της «αριστερής» κυβέρνησης: Με «Οικουμενική» ή με νέες εκλογές… 

Στο εσωτερικό μέτωπο, αυτό των ανδρεικέλων, υπάρχει ήδη διάσταση απόψεων, αλλά και πλήρες αδιέξοδο… 

Κάποιες δυνάμεις και «νταβάδες» θέλουν την άμεση πτώση της κυβέρνησης, αλλά δεν θέλουν εκλογές. Προσανατολίζονται προς μια «Οικουμενική» κυβέρνηση… 

Μια τέτοια εξέλιξη δεν τη θέλει ο νέος αρχηγός της ΝΔ (Μητσοτάκης), αλλά ούτε πρόωρες εκλογές: Εδώ υπάρχει ολοκληρωτική αμηχανία, σύγχυση και ΠΑΝΙΚΟΣ… 

ΟΛΕΣ, βεβαίως, οι δυνάμεις του κατοχικού καθεστώτος βρίσκονται υπό το κράτος της αμηχανίας, της σύγχυσης και του Πανικού: Δεν ξέρουν τι να κάνουν… 

Η κυβέρνηση της «αριστερής» αλητείας επιχειρεί απεγνωσμένα, αλλά ματαίως, να διασωθεί με νέα μυθεύματα: Ότι τις λαϊκές εξεγέρσεις δήθεν τις …υποκινούν τα ΜΜΕ!!! 

Κάποιοι «νταβάδες» βλέποντας ότι τελείωσαν τα ψωμιά αυτής της κυβέρνησης, προωθούν τα αμήχανα (όπως αναφέραμε) σενάρια των δικών τους (ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ) πολιτικών επιλογών. Έτσι, τα αξιοθρήνητα «αριστερά» παράσιτα επιχειρούν να μεταθέσουν τα αίτια και τις ευθύνες του λαϊκού ξεσηκωμού, από τη δική τους εγκληματική και κτηνώδη πολιτική, στους «νταβάδες»: Τόσο πανικόβλητοι και γελοίοι είναι… 

Οι δυνάμεις του κατοχικού καθεστώτος, ΟΛΕΣ, βρίσκονται σε αμηχανία και πανικό, συνακόλουθα και σε διάσταση απόψεων, κάτω από την ΕΚΡΗΞΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, έκρηξη που έχει συγκροτήσει, όπως είπαμε, ένα γρανιτένιο, πανεθνικό ΜΕΤΩΠΟ. 

Αυτές οι δυνάμεις των ανδρεικέλων της νέας αποικιοκρατίας, όπως και τα αφεντικά τους, δεν ξέρουν, ακόμα και οι ίδιες πώς θα προχωρήσουν… 

Η έλλειψη του επαναστατικού παράγοντα τους δίνει κάποια περιθώρια χρόνου… 

Γνωρίζουν επίσης ότι η λαϊκή κινητικότητα, όσο εκρηκτική και αν είναι δεν έχει απεριόριστη διάρκεια. Αν δεν οργανωθεί η λαϊκή οργή, ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ, θα επέλθει η κόπωση… 

Διαβάστε και το άρθρο: 

Η πτώση αυτής της κυβέρνησης και τα εναλλακτικά σενάρια…

Βρισκόμαστε στο κατώφλι έντονων, αν όχι εκρηκτικών, πολιτικών εξελίξεων. 
Η αντίστροφη μέτρηση γι αυτήν την κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει και καλπάζει. Ο χρόνος της πτώσης της συρρικνώνεται θεαματικά… 
Ήδη αυτή η κυβέρνηση της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ συνθλίβεται ανάμεσα στις μυλόπετρες: Της παλιρροϊκής λαϊκής ΟΡΓΗΣ από τη μια, και της ασφυκτικής πίεσης των μαφιόζων του χρήματος (δανειστών) από την άλλη.

Το Ασφαλιστικό δεν πυροδότησε απλώς πολλαπλασιαστικά την κοχλάζουσα λαϊκή οργή, αλλά και συνέδεσε πανελλαδικά όλα τα ρυάκια και τους χειμάρρους της οργής. 

Όλη η Ελλάδα έχει γίνει ένα ΜΕΤΩΠΟ αγώνα. Με αιχμή την αγροτική έκρηξη κατεβαίνουν στο δρόμο και κοινωνικές κατηγορίες και στρώματα, άκρως συντηρητικά, που δεν είχαν ΠΟΤΕ κινητοποιηθεί κινηματικά (ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ). 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφού έβγαλε, με το «αριστερό» της Μνημόνιο, το μεγάλο μέρος της «βρώμικης δουλειάς», κονιορτοποιώντας, παράλληλα, τις διαψευσμένες ελπίδες και ψευδαισθήσεις που σκόρπισε, τώρα βρίσκεται μπροστά στο γκρέμισμα και του δικού της μύθου: Στην πίστη της μνημονιακής, κυβερνητικής σταθερότητας, στην πίστη, δηλαδή, ότι θα εξαντλήσει την τετραετία… 

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι οι κοινοβουλευτικοί δείκτες και τα εκλογικά ποσοστά αποτελούν μια ΑΠΑΤΗ. Μια Βουλή, σχεδόν, ΑΠΟΛΥΤΑ, μνημονιακή, βρίσκεται σήμερα μπροστά σε ένα πανελλαδικό ΜΕΤΩΠΟ αντιμνημονιακής ΟΡΓΗΣ που συνταράσσει συθέμελα το μνημονιακό, κατοχικό καθεστώς και συρρικνώνει, στο ελάχιστο, το χρόνο ζωής αυτής της άθλιας κυβέρνησης… 

Τα επιτελεία του καθεστώτος (εγχώρια και διεθνή) έχουν διαπιστώσει τους ταχείς ρυθμούς κατάρρευσης αυτής της κυβέρνησης και διαγνώσει τους κινδύνους από την κατάρρευσή της. Έτσι προετοιμάζουν πυρετωδώς εναλλακτικές λύσεις. 

 

Η εκλογή Μητσοτάκη και όλο αυτό το υστερικό τελετουργικό «φούσκωμα», σχετικά με την «ανανέωση» της ΝΔ, αποτελούν μια συνιστώσα της καθεστωτικής στρατηγικής των εναλλακτικών λύσεων… 

Μια άλλη συνιστώσα (εναλλακτικής λύσης) είναι η κατάρρευση της κυβέρνησης να αντικατασταθεί με ένα άλλο συναινετικό σχήμα από αυτήν τη Βουλή. 

Οι εξευτελιστικές «ατάκες» του Σόιμπλε προς αυτήν την κατεύθυνση στοχεύουν. Είναι προειδοποιητικές βολές. Λένε στον Τσίπρα τούτο: «Μας έχεις τελειώσει. Για να μείνεις στη θέση σου πρέπει να εκτελέσεις αυτά που συμφώνησες». 

Τρέμουν οι δυνάστες μας την ΟΡΓΗ του κόσμου και τη διαβρωτική, διαλυτική πίεση αυτής της οργής πάνω στην κυβέρνηση. Τρέμουν μην προβεί ο Τσίπρας, κάτω από την καταλυτική επίθεση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, σε καμία νέα ανοησία, σαν κι αυτή του Δημοψηφίσματος. Και τότε η κατάσταση δεν …μαζεύεται… 

Και η συνέντευξη του Στουρνάρα ο οποίος ωμά και αλαζονικά αποκάλυπτε ότι ετοίμαζαν πραξικόπημα, αν κινδύνευε η παραμονή μας στην ΕΕ και το ευρώ, προς την ίδια κατεύθυνση κινείτο. 

Ο Στουρνάρας με πραξικοπηματική αυθάδεια προειδοποιούσε:«Προσέξτε, μη διανοηθείτε ξανά να παίξετε με δημοψηφίσματα ή άλλα κόλπα, διότι θα σας γκρεμίσουμε και θα σας αντικαταστήσουμε»!!! 

Και ο τρομαγμένος ραγιάς Τσίπρας αμέσως συμμορφώθηκε. Με απολογητική δήλωση νομιμοποίησε το πραξικόπημα Στουρνάρα και κατέδωσε, (ψευδώς όπως ο κοινός χαφιές), σαν ενορχηστρωτές του «πραξικοπήματος» τους πρώην συντρόφους του!!! 

Ο Τσίπρας τους έχει τελειώσει. Απλώς απαιτούν, αν οι συνθήκες φτάσουν σε εκρηκτικό αδιέξοδο (κάτω από το σφυροκόπημα των παλλαϊκών κινητοποιήσεων), να κηδεύσει ο ίδιος τον εαυτό του και να ανοίξει το δρόμο σε μια νέα συναινετική κυβέρνηση που θα τελειώσει τη «βρώμικη δουλειά» του Ασφαλιστικού. 

Αυτό που τρομάζει ιδιαίτερα τα επιτελεία του 4ου Ράιχ και τους «νταβάδες» (εγχώριους και διεθνείς) είναι η πολιτική αστάθεια: Κυρίως αυτή που προκαλείται από την κινητοποίηση και ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ. Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στραφούν οι λαϊκές αγωνιστικές δυνάμεις: Στη δημιουργία της πολιτικής ρευστότητας και ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ που θα συμβάλει στην ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ… 

Οι αντικειμενικές πολιτικές συνθήκες είναι πολύ ευνοϊκές. Το καθεστώς, μέσα στα θανάσιμα αδιέξοδα της κρίσης και της ΠΑΡΑΚΜΗΣ του δεν μπορεί να βρει, ΣΤΑΘΕΡΑ και για πολύ, καμία κυβερνητική ισορροπία: Θα παράγει διαρκώς την πολιτική ρευστότητα και ΑΣΤΑΘΕΙΑ…

 

«Η πτώση αυτής της κυβέρνησης και τα εναλλακτικά σενάρια…»

Το να ξεπηδήσει από αυτόν τον τυφώνα του παλλαϊκού ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ, μια επαναστατική μαγιά, θα είναι μεγάλη κατάκτηση… 

Θαύματα, χωρίς τον επαναστατικό παράγοντα, δεν γίνονται…

Η πτώση αυτής της κυβέρνησης και τα εναλλακτικά σενάρια…