Διεύρυνση της διαφοράς της ΝΔ από το 

ΠΑΣΟK

Η διαφορά μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ παίρνει 

την ανηφόρα

Στις 5,5 μονάδες βρίσκεται η διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από το ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση που δημοσιεύεται αύριο στα Επίκαιρα. H Ν.Δ. λαμβάνει 30% και το ΠΑΣΟΚ 24,5%. Όλο και περισσότεροι πολίτες στρέφονται στον Αντώνη Σαμαρά, αποδεχόμενοι και το ορθό των εκτιμέσεων του ως προς την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Εύλογα αναρωτιέται κανείς, που θα είχαν φτάσει τα ποσοστά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν δεν υπήρχαν οι «παραφωνίες» και οι “συναινετικές φωνές” μέσα στους κόλπους της.  Τη στιγμή αυτή όπως καταγράφεται η δυναμική της ΝΔ, η αυτοδυναμία είναι πιθανή, έστω κι αν οι εκλογές διεξαχθούν την ερχόμενη Κυριακή.

Εντυπωσιακό το ποσοστό του ΚΚΕ, το οποίο φτάνει το 13%. Μεγάλο κομμάτι της «εργαζόμενης τάξης» στρέφεται προς το ΚΚΕ, ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεβασμένος και λαμβάνει 7% ως αποτέλεσμα και των επίκαιρων παρεμβάσεων του Προέδρου του. 5% παίρνουν οι Οικολόγοι- Πράσινοι και 3% το κόμμα του Φώτη Κουβέλη. Το άθροισμα όλων των αριστερών δυνάμεων κοινοβουλευτικών και μη (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κτλ), συγκεντρώνει παρόμοιο ποσοστό με το ΠΑΣΟΚ. Σε μια υποθετική συνεργασία όλων σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο, η Αριστερά έχει σοβαρές πιθανότητες να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, αφήνοντας τρίτο το ΠΑΣΟΚ !!!

Ο ΛΑΟΣ φτάνει το 7,5% και αποδεικνύεται πολύ ανθεκτικός στις «πιέσεις». Οι ψηφοφόροι  του κόμματος του Γιώργου Καρατζαφέρη φέρονται να έχουν παγιωμένες θέσεις και απόψεις και δεν μετακινούνται. Το αληθινά «συντηρητικό» κομμάτι της κοινωνίας έχει βρει στέγη στον ΛΑΟΣ.   Η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη εμφανίζεται στο 1,5%, μένοντας σε ακόμη μία δημοσκόπηση εκτός Βουλής, παρά την έντονη προβολή των θέσεων της από τα μέσα. Οι πολίτες γυρνούν την πλάτη στο πολιτικό  εγχείρημα της διεκδικήτριας της αρχηγίας της ΝΔ.

Μικρός Οδυσσέας

Προετοιμάζουν το έδαφος για έξοδο της 

Ελλάδας από την Ευρωζώνη;

Από factorx

Πριν μερικές ημέρες, με βαριά καρδιά, γράφαμε ότι κάποιοι ετοιμάζουν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Κάποιοι αναζητούν τις φόρμουλες εκείνες ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα νομικής φύσεως ή να μην πληγεί το νόμισμα.

Δυστυχώς, επιβεβαιώνονται όλες οι προβλέψεις ότι η Ελλάδα είναι ένα βήμα έξω από την Ευρώπη. Και δεν πρόκειται για απλές πιέσεις των δανειστών μας να δεχθούμε τα μέτρα που μας επιβάλλουν. Αυτό είναι ένα μόνο μέρος του σχεδίου τους. Βλέπουν, όμως, ότι η ελληνική οικονομία δε σώζεται με τίποτε, βλέπουν ότι η κυβέρνηση κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και μελετούν πλέον πώς θα είναι η Ευρώπη χωρίς μια χώρα μέλος.

Ολο το διακύβευμα των επόμενων μηνών, όλες οι συζητήσεις στις συνόδους κορυφής και τα άλλα συμβούλια δε θα έχουν ως θέμα τη διάσωση της Ελλάδας αλλά το πώς θα «ξεκουμπιστεί» χωρίς να χυθεί αίμα. Αυτό κοιτάνε τώρα όλες οι χώρες και δεν είναι καθόλου τυχαία η κλιμάκωση των επιθέσεων με πρώτο βιολί τον Σόιμπλε.

Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι περιφερειακές χώρες όπως η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φιλανδία οι δορυφόροι της Γερμανίας δηλαδή βγαίνουν καθημερινά και μιλούν για πιθανότητα εξόδου μιας χώρους από την ευρωζώνη έστω και… εθελοντικά.

Φαίνεται ότι η Γερμανία ετοιμάζει τις λεπτομέρειες του σχεδίου κατά της Ελλάδας και ρίχνει τις προειδοποιητικές βολές.

Το σχέδιο, λένε οι πληροφορίες, θα είναι η δημιουργία μιας νέας Συνθήκης για την Ευρώπη που θα προβλέπει έξοδο χώρας από την ευρωζώνη, δυνατότητα που τώρα δεν υπάρχει.

Θα μπορούσε επίσης να αλλάξουν οι όροι για την ισοτιμία με την οποία έχει κλειδώσει ένα νόμισμα. Δηλαδή, να «ξεκλειδώσει» για την Ελλάδα η ισοτιμία των 340,75 δραχμών για κάθε ευρώ, να γίνει υποτίμηση και π.χ. να πάει η ισοτιμία στις 500 δραχμές. Έτσι, θα γίνουμε όλοι φτωχότεροι μέσω της υποτίμησης και δε θα κινδυνεύσει το ευρώ να κλυδωνιστεί. Μόλις δε φτιάξουμε τα δημοσιονομικά μας ίσως μας κάνουν τη χάρη να μας ξαναβάλουν στο κοινό νόμισμα.

Ολες οι ειδήσεις και τα στοιχεία που βγαίνουν καθημερινά επιβεβαιώνουν το χάος και ότι το καράβι βούλιαξε. Απλά περιμένουμε την ανακοίνωση της ώρας θανάτου.

Με την ύφεση να είναι στο 7,3,%, την ανεργία να είναι στο 16% και να έχει προοπτική το 20%, το έλλειμμα να είναι κοντά στο 9%, τα έσοδα να μην αυξάνονται, την οικοδομή να έχει καταρρεύσει και να είναι μειωμένη κοντά στο 50% που θα πάει μια χώρα. Αλλωστε επιδεινώνεται και η πραγματική οικονομία. Τα στοιχεία ότι 1 στις 4 εμπορικές επιχειρήσεις έχει κλείσει και ότι τη διετία 2010-2012 θα βάλουν λουκέτο 122 χιλ. καταστήματα είναι ενδεικτικά της κατάστασης.

Δε μπορούμε να καταλάβουμε με πιο μαγικό τρόπο αυτή η κυβέρνηση θα μπορέσει να κάνει… παρέλαση στην ΔΕΘ όπως λένε για τους προπονητές του ποδοσφαίρου. Οταν τίποτε δεν πάει καλά πώς ο καπετάνιος μένει στο τιμόνι και δεν παραιτείται;

Αλλά διαβάστε τι γράφουν μεταξύ άλλων, σε άρθρο τους στους Financial Times  οι Mark Rutte  και Jan Kees de Jager, πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας αντίστοιχα:

… Σε αυτή τη φάση, μπορούν να επιβληθούν κυρώσεις σε κράτη μέλη, όπως είναι οι μειωμένες πληρωμές από το  ευρωπαϊκό ταμείο συνοχής, ή να τους επιβληθεί μεγαλύτερη χρηματική συνεισφορά στον προϋπολογισμό της ΕΕ…. Μπορεί να ανακληθεί και το δικαίωμα ψήφου της χώρας μέλους που δεν πειθαρχεί.

Τα κράτη που δεν θέλουν να υποβληθούν σε αυτό το καθεστώς, μπορούν να επιλέξουν να βγουν από την ευρωζώνη. Όποιος θέλει να είναι μέλος της, οφείλει να συμμορφώνεται με τις συμφωνίες, και δεν μπορεί να αγνοεί συστηματικά τους κανόνες της. Στο μέλλον, η τελευταία κύρωση θα πρέπει να είναι αυτή της αποπομπής κάποιου από την ευρωζώνη.

Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να τροποποιηθεί το αρχικό καταστατικό, και άρα μιλάμε για κάτι το μακροπρόθεσμο. Δεν είναι κάτι που μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα. Για αυτό προτείνουμε άλλα μέτρα, σχεδιασμένα έτσι ώστε να αποφευχθεί η τελική τιμωρία, που θα ήταν η αποπομπή.

Για να ανακεφαλαιώσουμε: Η συμφωνία είναι συμφωνία. Από δω και πέρα θα πρέπει να αποτρέπουμε το φαινόμενο κάποια κράτη να παραβιάζουν τους όρους χωρίς τιμωρία, και να αφήνουμε τα υπόλοιπα κράτη που τηρούν τους όρους της συμφωνίας, να πληρώνουν τον λογαριασμό… Η ευρωζώνη θα πρέπει να εισάγει μηχανισμούς που θα διασφαλίζουν τη συμμόρφωση στη συμφωνία, ως μια αυτόματη αντίδραση, και όχι ως μια πολιτική επιλογή.

Αν θέλουμε ένα σταθερό ευρώ και μια πλούσια Ευρώπη στο μέλλον, θα πρέπει να βρούμε το κουράγιο να βάλουμε γερά θεμέλια στο αρχικό οικοδόμημα…

Μπροστά στον φόβο τις τιμωρίας, 

τρομοκρατούν την Δικαιοσύνη !!!

Από factorx

Πρακτικές δεκαετίας του ‘ 80, εποχής των πρασινοφρουρών, εφαρμόζει και τώρα η δήθεν δημοκρατική και «αξιοκρατική» κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. πανικόβλητη από τον φόβο της τιμωρίας που πλησιάζει οσονούπω.

Πριν από λίγο ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καχριμάκης κατέθεσε στη Βουλή αίτημα ζητώντας να του δοθεί «το πόθεν έσχες του Αντιπροέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου Νικολάου Αγγελάρα, από το χρόνο αφετηρίας ισχύος του πόθεν έσχες για τους δικαστικούς λειτουργούς».

Γιατί γίνεται αυτό;  Διότι ο κ. Αγγελάρας ήταν ο πρόεδρος του τμήματος που έβγαλε την απόφαση για τον παράνομο διαγωνισμό του χαρτιού που το Υπουργείο Παιδείας θα τύπωνε τα σχολικά βιβλία.

Είναι πρωτοφανές, ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ να θέλει να εκδικηθεί κάποιον και να καταθέτει τέτοιου είδους αίτημα στη Βουλή, στοχοποιώντας έναν κρατικό λειτουργό.

Και φυσικά η κίνηση Καχριμάκη δεν είναι τυχαία. Είναι μήνυμα στη Δικαιοσύνη: Υποταχθείτε.

Δηλώσεις Τζαβάρα

Η πρώτη αντίδραση για την προωτοφανή και αντιδημοκρατική ενέργεια του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Μιχ. Κχριμάκη προήλθε άμεσα από τον Τομεάρχη Δικαιοσύνης της ΝΔ Κώστα Τζαβάρα:

«Oποιος δικαστής δεν κάνει τα χατήρια της Κυβέρνησης Παπανδρέου γίνεται στόχος, στιγματίζεται. Στήνεται στο εκτελεστικό απόσπασμα της λάσπης και της συκοφαντίας. Αυτή η τρομοκρατία  των δικαστών δεν θα περάσει. Αυτά είναι τα τελευταία αντιδημοκρατικά ξεσπάσματα ενός καθετσώτος που καταρρέει. Το ίδιο συνέβη όταν η κ. Μπαλφούσια εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, παρά το γεγονός ότι εκπροσωπούσε τη Βουλή, μπροστά στις απαράδεκτες δηλώσεις ενός υπουργού που δυστυχώς γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα μας το Σύνταγμα της Ελλάδας».

Διασυρμός σε όποιον κάνει τη δουλειά του

Ο Γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας Ανδρέας Λυκουρέντζος και η Βουλευτής Ελίζα Βόζεμπεργκ κάλεσαν την κυβέρνηση από την Επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής, να δώσουν εξηγήσεις καταγγέλλοντας ότι η ενέργεια του κ. Καρχιμάκη στοχεύει στην κατατρομοκράτηση των κρατικών λειτουργών όταν εκείνοι ελέγχουν την κυβέρνηση. Η κυρία Βόζεμπεργκ κατήγγειλε ότι επιχειρείται η διαπόμπευση και ο διασυρμός ενός δικαστικού λειτουργού επειδή είχε ένα συγκεκριμένο ελεγκτικό ρόλο και έκανε λόγο για σκοπιμότητα.

 Ανδρέας Λυκουρέντζος

«Η επίθεση του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ στον αντιπρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι απόπειρα τρομοκράτησης των δικαστών, με στόχο τη συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών σ’ ότι αφορά τις τεράστιες καθυστερήσεις στην παραγωγή των σχολικών βιβλίων. Τα γεγονότα, όμως, βοούν. Ο φάκελος του σχετικού διαγωνισμού στάλθηκε στο Ελεγκτικό Συνέδριο με καθυστέρηση έξι μηνών. Η ηγεσία του υπουργείου αδράνησε προκλητικά, οδήγησε σε αδιέξοδο τη διαδικασία παραγωγής βιβλίων και κατέληξε σε απευθείας ανάθεση. Οι μαθήτριες και οι μαθητές δεν θα παραλάβουν, παρά μετά από μήνες, τα βιβλία τους. Θα τα αναπληρώσουν με φωτοτυπίες, γεγονός που θα αυξήσει τη δημόσια δαπάνη. Και, παράλληλα, θα έχει ως συνέπεια νέα αφαίμαξη του οικογενειακού προϋπολογισμού. Η Νέα Δημοκρατία καλεί την κυβέρνηση να εγκαταλείψει την απόπειρα τρομοκράτησης των δικαστικών και ζητά από τους υπευθύνους να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την πρωτοφανή αποτυχία να ξεκινήσει ομαλά το νέο σχολικό έτος».

 Εύη Χριστοφιλοπούλου

Η παριστάμενη Υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου ζητούσε με τα μάτια λύτρωση από την Πρόεδρο της Επιτροπής Χρύσα Αράπογλου, λέγοντας ότι το αντικείμενο της επιτροπής είναι η συζήτηση επί του Τεχνολογικού Λυκείου…! Η άλλοτε λαλίστατη κυρία Χριστοφιλοπούλου δεν θέλησε να παίξει με τη…φωτιά και αρκέσθηκε απλά σε μια τυπική δήλωση ότι κανένας δεν είναι υπεράνω κριτικής, φως σε όλα! Βλέπετε, αν θα συμφωνούσε με τον Καρχιμάκη θα υποβάθμιζε τον θεσμικό της ρόλο αλλά και από την άλλη ο Καρχιμάκης είναι Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Ούτε λόγος να γίνεται βέβαια για την Άννα Διαμαντοπούλου, καθώς δεν εμφανίστηκε στην επιτροπή, προφανώς για να μην γίνει στόχος για «βελάκια» από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης…

Αντικοινοβουλευτικός

 

Έρχεται η Εθνική Κατάθλιψη...

 

 Γράφει ο Τυχαίος

Το κοινωνικό συμπεριφορικό μοντέλο που περιγράφαμε εδώ φαίνεται να προβλέπει με μεγάλη ακρίβεια τις εξελίξεις.

Συνοπτικά, είχαμε από τότε περιγράψει ότι η ελληνική κοινωνία θα διέλθει από τα "Πέντε Στάδια της Θλίψης" - την Άρνηση, το Θυμό, τη Διαπραγμάτευση, την Κατάθλιψη και την Αποδοχή - ενώ μετά την κορύφωση του σταδίου της Διαπραγμάτευσης που ζήσαμε πρόσφατα με τις ατυχείς προσπάθειες του ΥΠΟΙΚ έναντι των δανειστών μας και ενώ είχαν προηγηθεί μικρότερης εμβέλειας αντίστοιχες κινήσεις, ήδη προσεγγίζουμε με μεγάλη ταχύτητα το Στάδιο της Κατάθλιψης, σε κοινωνικό και .......εθνικό επίπεδο.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του;

• 
  
  Συνειδητοποίηση του αδιεξόδου προ του οποίου ευρίσκεται οικονομία και κοινωνία. Προτάθηκαν λύσεις, εφευρέθηκαν εναλλακτικές οδοί, έγινε προσπάθεια διαφυγής ή αποφυγής από το πρόγραμμα που επέβαλλαν οι δανειστές μας, έγινε προσπάθεια εφαρμογής παρελκυστικής πολιτικής, διατυπώθηκαν ακόμη και μεταφυσικού περιεχομένου εξηγήσεις και όμως η πραγματικότητα επιμένει να εμφανίζεται μπροστά μας αμείλικτη. Τελικά, επέρχεται η συνειδητοποίηση, η βαθιά ενσυναίσθηση πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος ή άλλη διέξοδος. Ούτε βεβαίως η επέλευση μιας "μαγικής λύσης" από το πουθενά. Ο μοναδικός αδιάψευστος και ψυχρός δείκτης, αυτός της διαθέσιμης οικονομικής ρευστότητας, αποτυπώνει μια ασφυκτική κατάσταση που ολοένα γίνεται και πιο πιεστική. Φανταστείτε το στάδιο της συνειδητοποίησης ως την κατάσταση ενός φυλακισμένου, ο οποίος μετά από πολλές προσπάθειες απόδρασης τελικώς συνειδητοποιεί ότι η μοίρα του είναι ο μακρόχρονος εγκλεισμός. Τότε μόνο, εφόσον έχει δοκιμάσει κάθε άλλη εναλλακτική, συνειδητοποιεί τελικώς την κατάστασή του.
  


• 
  
  Απομόνωση. Η χώρα δε θα βρίσκει υποστηρικτές, θετικές δηλώσεις, ενθάρρυνση ή έστω θετικά σημεία προς προβολή στις δηλώσεις ή στην επικοινωνία ξένων ηγετών και αξιωματούχων. Σε αντιστοιχία, θα πολλαπλασιάζονται και θα ενισχύονται στο εσωτερικό απόψεις, εκδηλώσεις και προτάσεις που θα ασκούν έντονη κριτική στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, στους δανειστές και στο διεθνή παράγοντα εν γένει. Γενικώς, θα επικρατήσει η αντίληψη του "δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, αφήστε μας στην τύχη μας". Η χώρα θα απομακρυνθεί από κοινότητες και από συμμαχίες ενώ θα περάσει σε μια φάση έντονου απομονωτισμού. Το στάδιο αυτό ουσιαστικά είναι το στάδιο της μεταλλαγής, του έντονου μετασχηματισμού της κοινωνίας. Εδώ θα συμβούν οι βαθιές πολιτικές, κοινωνικές και ψυχολογικές αλλαγές αναγκαίες για την προσαρμογή σε μια νέα εποχή. Πρόκειται για φάση επώδυνη με έντονα τα "εσωτερικά" στοιχεία.

Ήδη, οι πρώτες ενδείξεις εγκατάστασης αυτού του σταδίου είναι ορατές αν κοιτάξει κανείς πως αντιμετωπίζεται η χώρα τόσο στο πολιτικό όσο και στο παραπολιτικό πεδίο από τον ξένο τύπο, τους αξιωματούχους και τους ηγέτες. Η συμπάθεια έχει δώσει τη θέση της στην άκαμπτη αυστηρότητα. Η επεξεργασία λύσεων από πλευράς εταίρων μας έχει αντικατασταθεί από τη γενική αντίληψη πως ήρθε η στιγμή να σκεφτούν αν θα συνεχίσουν να ασχολούνται με το ελληνικό ζήτημα. Οι προτάσεις πλέον έχουν προσλάβει τον πλέον σκληρό χαρακτήρα.

Εμείς έχουμε να επισημάνουμε εδώ δύο σημεία:

• 
  
  Πρώτον, η απότομη και ασυνήθιστη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα διακοπή της φάσης της Διαπραγμάτευσης, όπου ενδεχομένως να προκλήθηκε με σκοπό την επίσπευση της φάσης της Κατάθλιψης


• 
  
  Δεύτερον, το στάδιο της Κατάθλιψης κυριαρχείται από στατικότητα και "ακινησία" ή αν προτιμάτε μια κοινωνική "παγωμάρα" απέναντι στα τεκταινόμενα. Η γενίκευση μιας κατάστασης κοινωνικής αδράνειας η οποία μπορεί να εκφραστεί μέσω απεργιών, "λευκών" ή άλλης απόχρωσης(!), η απόλυτη επιβράδυνση κάθε παραγωγικής διαδικασίας προ των αδυσώπητων καταιγιστικών εξελίξεων όπου η "αντίδραση" καθίσταται μάταιη ίσως αποτελεί το μοτίβο που θα χαρακτηρίσει τις κοινωνικές ζυμώσεις στο επόμενο διάστημα. Η διάχυση σε κάθε γωνιά του κοινωνικού ιστού της αντίληψης πως ό,τι και να κάνουμε τα πράγματα θα εξελιχθούν νομοτελειακά, ίσως μας προετοιμάσει να δεχθούμε με την απαραίτητη "απάθεια" το αναμενόμενο γεγονός.

Επειδή τόσο στο παρόν όσο και σε προηγούμενα άρθρα μας έχουμε αναφερθεί σε κάποια εξέλιξη σημειακής έντασης, ας εξετάσουμε σύντομα περί τίνος πρόκειται. Η μετάβαση και η διάκριση σταδίου από στάδιο όπως αυτά που περιγράψαμε παραπάνω, πραγματοποιείται μέσω ενός χαρακτηριστικού και εντελώς μοναδικού και αναγνωρίσιμου γεγονότος. Αυτό το εικαζόμενο γεγονός πυροδοτεί και σηματοδοτεί με πολύ ξεκάθαρο τρόπο τις εξελίξεις που διαμορφώνουν και σμιλεύουν το στάδιο που έρχεται, της Κατάθλιψης εν προκειμένω. Δεν μπορεί κανείς να προσδιορίσει εκ των προτέρων τη φύση αυτού του γεγονότος. Αν δηλαδή θα κινείται στο χώρο της κοινωνίας (κοινωνική αναταραχή κλπ), της πολιτικής (εκλογές ή άλλες εξελίξεις, παραιτήσεις κλπ) ή της οικονομίας (selective default ή άλλη δυσμενής εξέλιξη). Σε κάθε περίπτωση πάντως πρόκειται για γεγονός που λειτουργεί ως σηματωρός, ως οροθέσιο και αλλάζει την τροχιά και την πορεία. Οψόμεθα!

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, σε επίκαιρη ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό «Ακύρωση Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος»

•    Το πολιτικό συνοικέσιο κυβέρνησης και δεξιάς αντιπολίτευσης γίνεται για να διαχειριστούν από κοινού την κοινωνική πτώχευση, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την καταστροφή της κοινωνίας

•    Οι χειρισμοί της κυβέρνησης δεν είναι για πανηγυρισμούς, αλλά για τα πανηγύρια

•    Στην διαπραγμάτευση του Ιουλίου εκχωρήσατε δικαιώματα που μπορεί να υπερβαίνουν ακόμη και τα δυσθεώρητα χρέη και ελλείμματα που έχει η χώρα

•    Τα εκκαθαριστικά να τα στείλετε σε αυτούς που έχουν 600 δις στην Ελβετία και όχι σε αυτούς που παίρνουν μισθό 600 ευρώ

•    Κανέναν δεν ενδιαφέρει ποιος έχει πολιτικό μέλλον. Αυτό που ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία είναι ότι σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένας άνεργος και ότι έχουν κλείσει 120.000 μαγαζιά

•    Δεν έχετε  δικαίωμα να καταργήσετε τη δημοκρατία

Πρωτολογία:

«Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ξεκινήσω με μια παρατήρηση πριν μπω στην ουσία της συζήτησης σε σχέση με την ώρα του Πρωθυπουργού. Ο Πρωθυπουργός το έχουμε πάρει απόφαση εμείς, δεν πρόκειται να ξανάρθει στη Βουλή στην ώρα του Πρωθυπουργού. Από αρχές Μαΐου έχει να εμφανιστεί σε ερώτησή μου. Θα μου πείτε εδώ το σκέφτεται αν θα πάει στη ΔΕΘ, θα έρθει εδώ για να απαντήσει σε ερωτήσεις που του απευθύνουμε;

Εν πάση περιπτώσει δεν έχει σημασία, ίσως όμως θα έπρεπε να μετονομάσουμε την ώρα του Πρωθυπουργού σε ώρα του Αντιπροέδρου και κυριολεκτικά σε ώρα, διότι ο χρόνος ομιλίας υπερέβη κατά πολύ τα δεδομένα.

Αν ήταν όμως με τα λόγια να λύνονται τα προβλήματα, θα ήμασταν όλοι πάρα πολύ ευτυχισμένοι. Διότι στα λόγια ο Αντιπρόεδρος είναι πάρα πολύ ικανός και ακούγοντάς τον σήμερα διαπιστώνει κανείς ότι όλα καλά πάνε σε αυτή τη χώρα και ότι η κυβέρνηση δυο χρόνια τώρα πορεύεται ορθώς, δεν έχει κάνει κανένα λάθος και ότι ούτε λίγο  ούτε πολύ εμείς είμαστε μεμψίμοιροι, μας παρασέρνει βέβαια και η Αξιωματική Αντιπολίτευση σε λάθος δρόμους, που κάνουμε κριτική στην κυβέρνηση.

Όμως κύριε Αντιπρόεδρε, αλήθεια εγώ θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο απέχει η 21η Ιουλίου από το σήμερα. Ημερολογιακά απέχει σχεδόν ένα μήνα όμως στην ουσία, στην πραγματικότητα απέχει έτη φωτός. Και όσο και αν είστε ικανός στη ρητορική ευφράδεια και στα επικοινωνιακά σχήματα, αυτό το κλίμα των πανηγυρισμών στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι ελύθη το πρόβλημα της χώρας  και αυτό το κλίμα της αισιοδοξίας που αποπνέατε όλες τις επόμενες μέρες και τις θριαμβολογίας, αν το συγκρίνετε με την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και την οικονομία, είναι η μέρα με τη νύχτα.

Που πήγε η περίφημη δήλωσή σας ότι μπήκε πάτος στο βαρέλι. Όχι πάτος στο βαρέλι δεν έχει μπει κατρακυλάμε διαρκώς. Η ανεργία σε πραγματικό επίπεδο έχει φθάσει το 24%, προϋπολογισμός δεν υπάρχει, έχει εκτροχιαστεί και κανείς δεν μας λέει πόσα δις έχουμε πέσει έξω, την ύφεση ούτε εσείς δεν μπορείτε με ακρίβεια να την προβλέψετε, διαφωνείτε για το πόσο ψηλά θα φθάσει, τα σπρεντς έχουν φθάσει σε ύψη δυσθεώρητα, το χρηματιστήριο έχει κατρακυλήσει σε πρωτοφανή χαμηλά της τελευταίας 20ετίας και όλα αυτά, όταν εσείς πριν από 40 περίπου μέρες εκβιάζατε ουσιαστικά τους Βουλευτές σας να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο, διότι με αυτό τον τρόπο θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία, τα τανκς, την κατρακύλα και δεν ξέρω και εγώ τι.

Και σήμερα φαίνεται ότι όχι μόνο δεν τα έχουμε αποφύγει όλα αυτά, αλλά οι απειλές είναι εδώ και σεις συνεχίζετε την ίδια ιστορία. Νέοι έμμεσοι φόροι, 23% Φ.Π.Α. στην εστίαση, νέα εκκαθαριστικά έρχονται από Σεπτέμβρη και συνεχίζετε με εμμονή στην εφαρμογή ενός προγράμματος που είναι αυτό που μας οδηγεί στην ύφεση και άρα μας βουλιάζει πιο βαθειά μέσα στην κρίση.

Είπατε πιο πριν αν εφαρμόσουμε τα μέτρα, θα αλλάξουμε τα μεγέθη. Ναι κύριε Υπουργέ. Θα τα αλλάξουμε προς το χειρότερο τα μεγέθη αν εφαρμόσουμε τα μέτρα. Επειδή το τελευταίο διάστημα λέτε άλλα τη μια μέρα, διαψεύδετε τον εαυτό σας την επόμενη, ήταν απολύτως λογικό αυτό που ακούστηκε ότι είπατε στον ΚΤΕ του κόμματός σας ότι δεν βγαίνει το μεσοπρόθεσμο και θα το επαναδιαπραγματευθείτε. Την επόμενη το διαψεύσατε. Εμείς σας λέμε δεν έχει νόημα να το επαναδιαπραγματευθείτε, είναι στον αέρα. Το μόνο που μένει είναι ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων –φυσικά δεν είναι 50 δις- αλλά ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας σε τιμές εξευτελιστικές διότι το χρηματιστήριο βρίσκεται στο ναδίρ.

Εμείς λοιπόν, σας ρωτάμε κύριε Αντιπρόεδρε, αν έχετε καταλάβει τι έχει συμβεί ένα μήνα τώρα και τι ακριβώς συμβαίνει στην πραγματική οικονομία, αν όλα αυτά τα δεδομένα θα τα λάβετε υπόψη σας και θα ακυρώσετε την εφαρμογή ενός προγράμματος που θα μας οδηγήσει στην καταστροφή ή θα συνεχίσετε τον ίδιο χαβά, το ίδιο βιολί σαν να μη συμβαίνει τίποτα και θα οδηγηθούμε και στην χρεοκοπία φυσικά αφού θα έχει πτωχεύσει η μισή Ελλάδα πιο πριν».

Δευτερολογία:

«Κύριε Αντιπρόεδρε, κατ’ αρχάς σήμερα από σας άκουσα κάτι πολύ σημαντικό. Όλοι γνωρίζαμε ότι ο κ. Σαμαράς έκανε αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου. Και ήταν εναντίον του μνημονίου και εναντίον του μεσοπρόθεσμου. Σήμερα εσείς τον ευχαριστήσατε μαζί με τον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ διότι από κοινού ευνόησαν τις ταχείες διαδικασίες προκειμένου να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο. Κάτι ψήνεται εδώ. Και δεν είναι τυχαία και η προχθεσινή κοινή υπερψήφιση ενός δεξιόστροφου αντιδημοκρατικού νομοσχεδίου για την παιδεία που θάβει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και στην πραγματικότητα στρέφεται εναντίον της ακαδημαϊκής κοινότητας της οποίας ήσασταν και σεις εξέχον μέλος.

Και λέω ότι δεν είναι τυχαίο, διότι όσο και αν αποδίδετε σε εμένα την κινδυνολογία ή ελεεινολογία όπως λέτε, η πραγματικότητα είναι αδήριτη. Και η πραγματικότητα η οικονομική και η κοινωνική και η πολιτική είναι αδήριτη. Αυτή είναι η πραγματικότητα που κάνει εσάς και τη Νέα Δημοκρατία να φοβούνται να απευθυνθούν στη λαϊκή ετυμηγορία. Να φοβούνται την προσφυγή στις κάλπες διότι θα αποδειχθεί ότι τα δυο κόμματα εξουσίας είναι δυο πρώην μεγάλα κόμματα που μπορεί να τα βρίσκουν σε πάρα πολλά σημεία και να ψηφίζουν από κοινού ή να καμώνονται ότι αντιδικούν εντός της αιθούσης, στην πραγματικότητα όμως βρίσκονται σε κοινή πορεία εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων ντόπιων και ξένων που λυμαίνονται, διαχειρίζονται την τύχη του ελληνικού λαού.

Κύριε Αντιπρόεδρε, μου είπατε ότι παρακολουθώ, ενδιαφέρομαι για το χρηματιστήριο. Ξέρετε ότι το χρηματιστήριο όλο σήμερα, κοστίζει όσο κόστιζαν το 2007 η Εθνική και η Coca Cola μαζί. Αυτό δεν είναι θέμα σχολιασμού ακόμη και από μια πολιτική δύναμη που δεν παρακολουθεί ή δεν ζητωκραυγάζει όταν το χρηματιστήριο είναι ιδιαίτερα ψηλά. Και όταν αυτό συνδέεται και με την επικείμενη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας -είτε το θέλετε είτε όχι, συνδέεται- είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό. Διότι ακόμη ακούω ότι υπάρχουν φωνές και μέσα στην κυβέρνηση που λένε να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις ακόμη και των εισηγμένων όπως προβλέπει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Και αν συμβεί αυτό για παράδειγμα η Δ.Ε.Η. που έχει λιγνιτικά αποθέματα αξίας  55 δις θα εκποιηθεί για 1,5 δις. Να δω ποιος θα βάλει την υπογραφή του σε ένα τέτοιο ξεπούλημα. Προφανώς δεν μπορείτε να τη βάλετε μόνοι σας. Τη διαχείριση αυτής της εκποίησης και της κοινωνικής χρεοκοπίας, εγώ θα ήθελα να ευχηθώ να μη γίνει και οικονομική, δεν μπορείτε να την κάνετε μόνοι σας, ούτε ο κ. Σαμαράς που δεν πρόκειται να βγει αυτοδύναμος αν γίνουν εκλογές –και το ξέρει- μπορεί να την κάνει μόνος του. Γι’ αυτό και έχετε φτιάξει αυτό το συνοικέσιο να διαχειριστείτε από κοινού την πτώχευση –και με τον κ. Καρατζαφέρη προφανώς που χαμογελάει, τουλάχιστον με την ιδεολογική του ηγεμονία- την κοινωνική πτώχευση, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας.

Μιλάτε για αδικαιολόγητη κινδυνολογία. Μακάρι να ήταν το πρόβλημα η κινδυνολογία. Μας είπατε ότι αν δεν ψηφίζατε το μεσοπρόθεσμο δεν θα είχαμε ευνοϊκές αποφάσεις την 21η Ιουλίου. Κύριε Αντιπρόεδρε, ο πυρήνας της κριτικής μας στους χειρισμούς σας πέρα από το ενοχλητικό γεγονός και για μας και για την κοινωνία, ότι διαρκώς πανηγυρίζετε, κάθε φορά που πήγαινε ο Πρωθυπουργός έξω ερχόταν θριαμβευτής και κάθε θαύμα τρεις μέρες, μετά από τρεις μέρες καταστροφή. Και είναι ενοχλητικό αυτό, διότι δεν μπορεί να βλέπει ο κόσμος που χάνει μισθούς, συντάξεις, που είναι στην ανεργία, να βλέπει να πανηγυρίζετε ότι σωθήκαμε κάθε τρεις και λίγο, όταν βιώνει αυτή τη δυστυχία μέσα στο σπίτι του.

Αλλά πέραν αυτού, το κρίσιμο είναι ότι οι χειρισμοί εδώ και δυο χρόνια –δεν αναφέρομαι στους δικούς σας μόνο, θα πω και για σας τις ευθύνες σας- σε αυτή την κρίση χρέους όχι για πανηγυρισμούς δεν ήταν, για τα πανηγύρια ήταν οι χειρισμοί και οι αποφάσεις στις οποίες κατέληγαν τα συμβούλια κορυφής.

Προσέξτε, κυρίαρχη αντίληψη του προηγούμενου οικονομικού επιτελείου και της κυβέρνησης όμως, ο έτερος αντιπρόεδρος το έλεγε, ήταν ότι ο ανίσχυρος δεν μπορεί να διαπραγματεύεται, ότι δεν μπορεί να βάζει κόκκινες γραμμές, ότι κόκκινες γραμμές βάζουν μονάχα οι ισχυροί και πήγαινε στις προηγούμενες συνόδους κορυφής ο Πρωθυπουργός και ο κ. Παπακωνσταντίνου με τα χέρια ψηλά και σεις πήγατε στη σύνοδο της 21ης Ιουλίου με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα διότι τις εγγυήσεις ότι σας είχαν ζητήσει τα είχατε δώσει από πριν κύριε Αντιπρόεδρε, πράγμα το οποίο δεν έκανε η Ιρλανδία για παράδειγμα.

Τι εννοώ τα είχατε δώσει από πριν; Αυτό ακριβώς το οποίο σεις εδώ εμφανίζετε ως μεγάλη επιτυχία. Ψηφίσατε το μεσοπρόθεσμο, δεσμευθήκατε για τα 50 δις που όταν τα ανακοίνωνε η τρόικα σε συνέντευξη τύπου έβγαινε ο Πρωθυπουργός την άλλη μέρα και έλεγε θα κάνουμε νόμο για να μη πουληθεί ούτε ένα ευρώ δημόσιας περιουσίας. Τα ξεχάσατε αυτά; Τα είχατε δώσει όλα από πριν. Και όταν το Μάρτιο ερχόταν ο Πρωθυπουργός και λέγαμε γιατί η Ιρλανδία δεν έκανε πίσω σ’ αυτά που της ζητάγανε να μειωθεί η φορολογία; Έλεγε διότι οι Ιρλανδοί δεν ξέρουν, θα έχουν υψηλότερο επιτόκιο από το δικό μας που δεν κάνανε πίσω. Είδατε όμως ότι αυτή η σθεναρή στάση, έστω στα πλαίσια που μπορεί, εμείς κατανοούμε ότι είναι δύσκολες διαπραγματεύσεις, της απέδωσε στο να μην κάνει πίσω για ένα θέμα που για αυτούς ήταν μείζον. Δεν λέμε ότι σώνει και καλά με τη χαμηλή φορολογία σώνεται κανείς, έχουμε άλλη άποψη, το ξέρετε, όμως σας δίνω ένα παράδειγμα για το πώς κανείς διαπραγματευόμενος και με ισχυρή σθεναρή στάση μπορεί να κερδίσει, πράγμα το οποίο δεν έκανε η Ελλάδα. Και πήγατε εκεί έχοντας δώσει και το μεσοπρόθεσμο και τις εγγυήσεις για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Και έρχομαι τώρα στα δικά σας σφάλματα κύριε Υπουργέ. Εμείς φυσικά και δεν πανηγυρίσαμε ή εν πάση περιπτώσει δεν επικροτήσαμε το πλαίσιο των αποφάσεων. Γιατί; Είπαμε, κάναμε κριτική στις 22 του Ιούλη ότι είναι αποφάσεις που βρίσκονται μέσα στο ίδιο συστημικό πλαίσιο το οποίο είναι ασθενές, αποτυχημένο και δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αλλά επιπλέον κάναμε και για δυο σημαντικούς ακόμη λόγους κριτική. Είπαμε ότι αφήνονται ανεξέλεγκτοι οι κερδοσκόποι να κερδοσκοπήσουν απέναντι στην Ιταλία, στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, επιβεβαιωθήκαμε δυστυχώς. Και κάναμε και μια άλλη κριτική την οποία δεν λάβατε καθόλου υπόψη σας. Σας είπαμε, ότι δεν προσέξατε την παράγραφο 9 με την οποία προβλέπονται εγγυήσεις στους δανειστές. Πράγμα πρωτοφανές για κράτος που δανείζεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Και σεις όταν σας ρωτάγαμε –βεβαίως αυτό είναι δικαίωμά σας, μπορεί να μη θέλετε να διαρρεύσουν λεπτές διαπραγματεύσεις- μας λέγατε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αλλά εγώ δεν σας επικρίνω γιατί μας λέγατε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τις εγγυήσεις, σας επικρίνω γιατί αμέσως μετά το τέλος αυτής της διμερούς διαπραγμάτευσης -αλλά και σήμερα δεν βλέπω να διαπιστώνετε ότι έχετε κάνει λάθος- πάλι πανηγυρίζατε ότι πετύχατε κάτι πάρα πολύ σημαντικό, διότι αποτρέψατε εμπράγματες εγγυήσεις που με περισσή αναίδεια οι Φιλανδοί ζητούσαν, εγώ δεν ξέρω σε τι, νησιά, θέλανε, χρυσό θέλανε, δεν ξέρω τι θέλανε και την γλυτώσαμε μονάχα με χρηματικές εγγυήσεις.

Όταν όμως η Ελλάδα -είναι απλή λογική κύριε Υπουργέ- μια φτωχή χώρα που δανείζεται στο χείλος της χρεοκοπίας δίνει λεφτά ως εγγυήσεις σε μια πλούσια χώρα όπως η Φιλανδία, προκειμένου –υποτίθεται- να μπορεί να περάσει από το Κοινοβούλιο της, τη νέα δανειακή σύμβαση με την Ελλάδα, πως θα μπορέσει μια πιο αδύναμη κυβέρνηση ευρωπαϊκή, μιας πιο φτωχής από τη Φιλανδία ευρωπαϊκής χώρας, να περάσει στο δικό της κοινοβούλιο τη νέα δανειακή σύμβαση, χωρίς να ζητήσει τα ίδια που πήρε η Φιλανδία. Δεν θέλει και πολύ λογική.

Υπ’ αυτή την έννοια εμείς θεωρούμε ότι στη διαπραγμάτευση του Ιουλίου, είτε από επιπολαιότητα, είτε από αδυναμία κατανόησης της παραγράφου 9 εκχωρήσατε δικαιώματα που σε σημασία, δυνητικά εις το μέλλον, μπορεί να υπερβαίνουν ακόμη και τα δυσθεώρητα  χρέη και ελλείμματα που έχει η χώρα.

Κύριε Αντιπρόεδρε, το ζήτημα είναι ότι με αυτά και με αυτά, η χώρα βουλιάζει. Η κοινωνία πρωτίστως βουλιάζει. Δεν είναι ζήτημα επικοινωνιακής διαχείρισης. Είναι προφανές ότι αδυνατείτε να βρείτε ένα πολιτικό σχέδιο για να διαχειριστείτε αυτή την κρίση.

Μας λέτε ότι δεν έχουμε προτάσεις, δεν έχουμε θέσεις, δεν θέλω να επανέλθω στα ίδια. Τις έχουμε καταθέσει τις προτάσεις μας, τις θέσεις μας. Βεβαίως αυτές οι προτάσεις και οι θέσεις έχουν μια αδυναμία, έχουν ταξικό πρόσημο.

Μας λέτε για τα εκκαθαριστικά να τα στείλετε σε αυτούς που έχουν 600 δις στην Ελβετία. Όχι στους μικρομεσαίους οι οποίοι κλείνουν τα μαγαζιά τους, ή στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, όχι νέους έμμεσους φόρους στο 23%, φόρους που πληρώνει και ο κ. Λάτσης, ο κ. Βαρδινογιάννης αλλά και ο μεροκαματιάρης που φοβάται ότι αύριο θα χάσει και τη δουλειά του και παίρνει 600 ευρώ.

Θέλω να κλείσω με ένα τελευταίο για την επαναδιαπραγμάτευση του μεσοπροθέσμου κύριε Αντιπρόεδρε, η δική μας η θέση είναι ότι η κόλαση δεν επαναδιαπραγματεύεται, διότι είναι κόλαση. Η άποψή μας είναι σαφής, το μεσοπρόθεσμο λέμε εμείς αν εφαρμοστεί πλήρως θα μας οδηγήσει στην κοινωνική χρεοκοπία για να μη λέτε ότι είμαι μάντης κακών και ενδεχομένως λέμε αν εφαρμοστεί πλήρως θα αποδιαρθρώσει τα πάντα.

Αλλά εν πάση περιπτώσει εγώ θέλω να κλείσω με αυτό. Σας άκουσα προχθές και το λέω με συμπάθεια σε μια πρωτοφανή ομολογία, σε μια έκρηξη ειλικρίνειας, άλλοι θα το έλεγαν ομολογία αποτυχίας, άλλοι θα το έλεγαν, ομολογία της δυσκολίας στην οποία βρίσκεστε να λέτε ότι δεν σας ενδιαφέρει το πολιτικό σας μέλλον και η φιλοδοξία σας. Σωστό. Κανέναν δεν ενδιαφέρει, ούτε το δικό σας μέλλον, ούτε το δικό μου, ούτε του κ. Σαμαρά, αν θα γίνετε πρωθυπουργοί ή όχι. Κανέναν δεν ενδιαφέρει. Αυτό που ενδιαφέρει τούτη την ώρα την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού είναι ότι σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένας άνεργος και ότι έχουν κλείσει 120.000 μαγαζιά και ότι η ανεργία απειλεί τους νέους ανθρώπους που κατά χιλιάδες φεύγουν στο εξωτερικό, όχι γιατί δεν θέλουν αυτό το ελληνικό πανεπιστήμιο  το οποίο το διαλύετε, αλλά γιατί δεν βρίσκουν μέλλον και προοπτική σε αυτό τον τόπο.

Ακριβώς λοιπόν επειδή είναι τόσο οδυνηρά τα πράγματα, όχι απλά δραματικά όπως είπατε. Εμείς σας λέμε ότι το τελευταίο πράγμα που δεν έχετε δικαίωμα να καταργήσετε είναι τη δημοκρατία. Έχετε αυτές τις απόψεις, ότι μόνο έτσι οδηγείτε τη χώρα στην έξοδο από την κρίση. Με γεια σας με χαρά σας. Να τις κρίνει ο λαός. Εμείς έχουμε άλλες απόψεις.

Δεν μπορεί να θεωρείτε ότι μπορείτε να συνεχίζετε να κυβερνάτε με μια λαϊκή εντολή που πήρατε πριν από 2 χρόνια σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες την οποία οι ίδιοι οι ψηφοφόροι σας ζητάν να την δώσετε πίσω διότι τους εξαπατήσατε και να θεωρείτε ότι έχετε τη δεδηλωμένη και μπορείτε να συνεχίζετε σε όποιες αποφάσεις εσείς κρίνετε σωστές. Ας κρίνει ο λαός και τα πολιτικά πρόσωπα και το πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές προοπτικές και τα προγράμματα όλων μας».

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
 

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣ

Ρεσιτάλ λαθών και ερασιτεχνισμού

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να καταρρίπτει όλα τα αρνητικά ρεκόρ στην οικονομία, όπως επίσης και στηνεπίδειξη ερασιτεχνισμού και αδεξιότητας σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας.

Οι πανηγυρισμοί για τη σύνοδο της 21^ης Ιουλίου, που πομπωδώς και υπερφίαλα, επιδόθηκαν τα κυβερνητικά στελέχη, έχουν ήδη παραχωρήσει τη θέση τους στην επιδεινούμενη αρνητική πραγματικότητα.

Το σύνολο των στόχων που ετέθησαν αναθεωρούνται συνεχώς επί τα χείρω:

· Ο λαλίστατος υπουργός Οικονομικών, κ. Βενιζέλος, ομολογώντας την παταγώδη αποτυχία του, παραδέχθηκε ότι η ύφεση θα ξεπεράσει το 5%, παίρνοντας πίσω τις διαβεβαιώσεις του για το «πάτο του βαρελιού», που τελικά αποδείχθηκε και πάλι «τρύπιος»...

· Τα στοιχεία του προϋπολογισμού για το πρώτο επτάμηνο του έτους φανερώνουν ότι τα καθαρά έσοδαμειώνονται κατά 6,4% , έναντι αναθεωρημένου ετήσιου στόχου για αύξηση κατά 5,6% .

· Αλλά και οι δαπάνες είναι αυξημένες κατά 7,3% έναντι του περυσινού επταμήνου, με τις πρωτογενείς δαπάνες να αυξάνονται κατά 4,8% , έναντι αναθεωρημένου ετήσιου στόχου για αύξηση μόλις κατά 0,7% .

· Η ανεργία σκαρφαλώνει για το Μάιο στο 16,6% και, πλέον, ακόμη και το 20% εμφανίζεται απειλητικό στον ορίζοντα του προσεχούς φθινοπώρου.

· Το έλλειμμα, τελικά, εμφανίζεται αυξημένο στους πρώτους επτά μήνες του 2011 κατά 25,1%, έναντι ετήσιας πρόβλεψης για μείωση κατά 3,9%.

Πρόκειται, δίχως άλλο, για ολοκληρωτικό «ναυάγιο» της οικονομικής πολιτικής που δεν προσφέρει την παραμικρή αχτίδα αισιοδοξίας, με αποκλειστικά κυβερνητική ευθύνη.

Επιπλέον, η πολιτική αυτή, που βουλιάζει την οικονομία στο φαύλο κύκλο της ύφεσης και των ελλειμμάτων, συνοδεύεται από ένα απίστευτο ρεσιτάλ λαθών και ερασιτεχνισμού. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά:

· Τη διμερή συμφωνία με τη Φινλανδία που θέτει σε κίνδυνο την υλοποίηση όποιων θετικών σημείων της συμφωνίας της 21^ης Ιουλίου.

· Το αλαλούμ με το ΦΠΑ σε είδη εστίασης, που πέρα από το γελοίο του πράγματος προκαλεί και τη δίκαιη αγανάκτηση σε επαγγελματίες και καταναλωτές, καθώς θα προκαλέσει ακόμη ένα πλήγμα σε μια ασφυκτιούσα αγορά.

· Την παραδοχή εκ μέρους του αναπληρωτή υπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας ότι τελικά ήταν λάθος η κατάργηση του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, το οποίο σε 1,5 χρόνο καταργήθηκε, ιδρύθηκε και ξανα-καταργήθηκε…

· Την αμαρτωλή ιστορία με τις ΜΚΟ, που θα προσλαμβάνουν εργαζόμενους, λαμβάνοντας μεσιτικά. Είναι δε τόσο διάτρητη αυτή η διαδικασία που προκαλεί και την αντίδραση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, καθώς άλλοι συνάδελφοί τους εμπλέκονται άμεσα σε αυτό το εμπόριο της ελπίδας.

Η εικόνα σύγχυσης και χάους στη λειτουργία της κυβέρνησης τής δημιούργησε ευλόγως σοβαρό πρόβλημα στην ανεύρεση αισιόδοξου «αφηγήματος», και, ταυτόχρονα, με το φόβο των επικείμενων, δικαιολογημένων,αντιδράσεων το πρόγραμμα του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ βρίσκεται σε συνεχή ανασχεδιασμό.

Κατά τα φαινόμενα, η κυβέρνηση είχε «ποντάρει» στη θερινή ραστώνη και στην προπαγάνδα της εικονικής πραγματικότητας για να καλλιεργήσει εντυπώσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητά της. Η διάψευση, όμως, των επιδιώξεών της συνέβη τόσο γρήγορα όσο κρατούν και οι δεσμεύσεις της για τη μη λήψη νέων μέτρων.

Προς το Υπουργείο πολιτισμού και το Πολιτικό σύστημα

Προς το Υπουργείο πολιτισμού και το Πολιτικό σύστημα

 

 Γράφει ο Γεώργιος Κασιμάτης

Όταν έχεις να κάνεις με 2 άσχετες, (Διαμαντοπούλου, Χριστοφιλοπούλου), και μία διανοητικά καθυστερημένη, (Γεννηματά, κολλητή πρωθυπουργού, πού πήρε την θέση μόνο και μόνο για τα χρήματα), αυτά παθαίνει η παιδεία.

Η Χριστοφιλοπούλου, είπε στην ΝΕΤ προχθές, ότι τις φωτοτυπίες και τα DVD, δεν θα τα πληρώσουν οι γονείς, λες και μέχρι τώρα, δεν πληρώνουμε τα κερατιάτικα της ασχετοσύνης των πολιτικών. Κοροϊδεύουν και τον κόσμο τώρα, λες και θα τα πληρώσουν από την τσέπη τους. Πέρυσι πληρώσαμε, 500 εκατομμύρια γιε τα σχολικά βιβλία, φέτος λόγο οικονομίας 750 εκατομμύρια + τις φωτοτυπίες και......τα DVD.

Καλά για μαλάκες μας περνάνε?????

Όσο δεν για την καρέκλα, κοροΐδα είναι να την αφήσουν??

Πάντα φταινε οι άλλοι, λες και είναι ιδιοκτησία τους. Ευθιξία για παραίτηση μηδέν.

Εδώ έχουν και το θράσος να λένε ότι έφτιαξαν και την παιδεία, όπως και όλοι οι προηγούμενοι καταστρέφοντάς την.

Από τους προηγούμενους, (την) Άρης Σπηλιτώπουλο, που ήταν και άσχετος, (το περιμέναμε), έως την Διαμαντοπούλου, λόγο λέσχης Bildeberg, που το είχαμε δεδομένο.

Άλλωστε το είχε πει πριν από λίγα χρόνια και ο Χένρι Κίσινγκερ, της ιδίας λέσχης, σε δημόσια ομιλία του στην Ουάσιγκτον, (οικονομικό Ταχυδρόμο 14/08/97)

«Ο Ελληνικός λαός, είναι ατίθασος και για αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες.

Τότε ίσος συνετιστεί.

Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε την γλώσσα, την θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μην μας παρενοχλεί στην ανατολική Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για εμάς και την πολιτική των ΗΠΑ».

Και έτσι, φτάσαμε λόγο των άσχετων πολιτικών μας, (μαζί με όλους αυτούς τους τεμπέληδες, που αυτό αποκαλούνται συνδικαλιστές), πού άγονται και φέρονται από διάφορες κομματικές γραμμές, φτάσαμε εκεί που φτάσαμε και πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα τους, τις απατεωνιές τους, τις κλεψιές τους, την ανικανότητά τους, την φαταουλίασή τους, την κακοδιαχείριση τους και την ισοπέδωση των όσων με κόπους κατακτήθηκαν μέχρι σήμερα, από τον κόσμο και τους εργαζόμενους.

Ισοπεδώνοντας τα πάντα, (για το δικό μας συμφέρον. Ας γελάσω!!!), λέγοντας ότι τα φτιάχνουν.

Και πάντα κάτι θα έχει μείνει ακόμα για καταστροφή και κατεδάφιση, για να το ισοπεδώσουν και αυτό, που θα πάει.

Προς χάριν των συμφερόντων και των μεγαλοκαρχαριών οι οποίοι χρωστάνε τα περισσότερα και που ποτέ δεν πληρώνουν, αλλά και κανείς δεν τους τα ζητάει, γιατί θα χάσουν την εύνοια τους. (Την οικονομική πάντα).

Και πάντα προς χάριν της καρέκλας.

Μέχρι τώρα, ότι είχε δημιουργηθεί με αγώνες και αίμα, το έχουν ισοπεδώσει, γυρίζοντας την χώρα πίσω, στο 1940-1950, με τον κόσμο να πεινάει, να τρωει από τα σκουπίδια και να μην έχει ίχνος περίθαλψης, μόρφωσης και επίπεδο ζωής.

Και από την άλλη, να ζουν, να ευημερούν και να καλοπερνάνε, όλοι αυτοί οι κλέφτες πολιτικοί και άλλοι, του δημοσίου χρήματος, βρισκόμενοι σε ένα καθεστώς ατιμωρησίας, προστασίας και αναισθησίας, εις βάρος του λαού.

Συγχαρητήρια στο Σοσιαλιστικό κόμμα και την Νέα Δημοκρατία, (που είναι και τα δύο βαθιά καπιταλιστικά και αμερικανόφιλα).

Φαντάζομαι θα τρίζουν τα κόκαλα πολλών από το παρελθόν.

Και εμείς θα φτάνουμε στο σημείο να λέμε, τι καλά ήταν το διάστημα της Δικτατορίας Χούντας, γιατί και ανάπτυξη υπήρχε και πρόγραμμα, και δεν φοβόσουν να περπατήσεις στην Αθήνα, γιατί υπήρχε ασφάλεια, επειδή δεν υπήρχαν μετανάστες και ανεργία.

Δεν τους άρεσαν οι κομουνιστές. Τι να κάνουμε. Η ιστορία έδειξε, (από το 40 και μετά), ότι δεν είχαν και άδικο.

Κάποτε μου είπε κάποια πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ότι τι να κάνουμε, κάνουμε ότι μας λένε από την Ευρώπη.

Τότε ποίος ο λόγος, να πληρώνονται 300 μαϊντανοί + οι παρατρεχάμενοι τους, σε αυτή την βουλή και να μην είναι 100?? Να μία οικονομία.

Όπως άλλη μία, να λιγοστέψουν οι μισθοί των υπαλλήλων της Βουλής, (οι οποίοι δεν χωράνε κιόλας στο κτίριο), και να ενταχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο, πού είναι όλοι τους παιδιά και φίλοι των βουλευτών και να μην πληρώνονται 16 μισθούς τον χρόνο (κατά τον Πετσάλνικο 12 + 4 μισθούς επίδομα), δηλαδή 16. Ακόμα και στα προφανή δούλεμα πέφτει.

Ακόμα πιστεύω, ότι με τους άχρηστους πολιτικούς που έχουμε, όχι Τουρκία αλλά και Σκόπια μπορεί να γίνει η Ελλάδα. Γιατί όπως βλέπουμε, οι προκλήσεις καλά κρατούν από τους γύρο μας, ακόμα και από την Αλβανία, που μίτοι άλλο, έφαγε πολλά λεφτά, από την είσοδο των μεταναστών της στην Ελλάδα, από το ελληνικό δημόσιο. Να είναι καλά ο Σαμαράς το παιδί, που διαμαρτυρήθηκε κάποια στιγμή για την πληθώρα μεταναστών στην χώρα.

Πάντως με πρωθυπουργό τον Ερντογάν, σίγουρα πιο ασφάλεια και ανάπτυξη θα έχουμε, από ότι με τους δικούς μας, όποιοι και να είναι αυτοί.

Για αυτό λοιπόν αγαπητοί μου, στις επόμενες εκλογές:

ΟΧΙ στο ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ.

ΝΑΙ όπου αλλού θέλετε.

Και ιδικά ΝΑΙ σε ανθρώπους με μόρφωση.

ΟΧΙ σε αθλητές, ηθοποιούς, τραγουδιστές, μοντέλα, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές.

(Πάρτε για παράδειγμα, την κατά τα άλλα συμπαθέστατη Μάγια Τσόκλη.

Πληρώνεται τον μισθό του βουλευτή, αλλά ποτέ δεν είναι στην βουλή, προς χάριν των ταξιδιών της.

Δηλαδή πληρώνεται μία φορά σαν βουλευτής από τον Ελληνικό λαό χωρίς να υπάρχει στη βουλή και άλλη μία, πλουσιοπάροχα, για τα ντοκιμαντέρ της από την ΝΕΤ, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Δηλαδή δύο φορές από τον λαό).

Τελικά, είστε άχρηστοι, ανάξιοι, απατεώνες και επικίνδυνοι, κύριοι.

 

                    Κυριαρχία και υπακοή

 

 

 Ίσως να είναι τυχαίο, ίσως όχι. Είναι όμως χαρακτηρι­στική σύμπτωση ότι, τις ημέρες που η κυβέρνηση έτρωγε χαστούκια από την τρόικα και ο Ευ. Βενιζέλος ανακοίνωνε νέα ακόμη σκληρότερα μέτρα, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης υπέγραφε στο Τελ Αβίβ την αναβαθμισμένη στρατιωτική συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ.
Μιλώντας περί οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, είναι υποχρεωμένος κανείς να αγγίξει τον πυρήνα ενός κράτους. Αυτοί οι δύο τομείς αποτελούν τους πυλώνες επάνω στους οποίους οικοδομείται η κυ­ριαρχία του...
Μιλώντας για την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της χώ­ρας Γ. Παπανδρέου έχει ομολογήσει ότι είναι υπό καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας. Αυτό στο οικονομικό επίπεδο είναι ολοφάνερο, κα­θώς οι πιστωτές και οι μηχανισμοί τους είναι αυ­τοί που επιβάλλουν τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας. Είναι αυτοί που κάνουν τους λογαρι­ασμούς και αποφασίζουν ποιοι και με πόσα θα επιβιώσουν.
Λιγότερο εμφανής, προς το παρόν, είναι η σημασία της περιορισμένης ελληνικής κυριαρχίας στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας. Η οικοδόμηση της στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ προσφέ­ρει ένα καλό παράδειγμα για να το αντιληφθεί κανείς.
Οι τακτικοί αναγνώστες του «Π» γνωρίζουν ότι η ελληνοϊσραηλινή στρατηγική συνεργασία οικοδο­μήθηκε κατ’ αμερικανική απαίτηση και εντολή. Πρόκειται για μια επιλογή η οποία πάγωσε μέσα σε μια νύκτα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το­ποθέτησε την Ελλάδα στο πλευρό του Ισραήλ, σε μια στιγμή που κορυφώνεται ο τουρκοϊσραηλινός διπλωματικός πόλεμος για τα πετρέλαια της νοτιο­ανατολικής Μεσογείου.
Θα µπορούσε να πει κανείς ότι η αποτίμηση των επι­λογών της κυβέρνησης θα γίνει στο μέλλον και θα κριθεί από τα αποτελέσματά τους. Ωστόσο, είναι από τώρα φανερά κάποια πράγματα. Ότι οι επιλο­γές στην οικονομία οδηγούν τη χώρα στα βράχια και τον λαό στον Καιάδα. Φανερό είναι επίσης ότι η στρατηγική σχέση με το Ισραήλ είναι πολύ μεγά­λο παιχνίδι για να το παίξει ένας... μπατίρης.
Πόσο µάλλον όταν πρόκειται να γίνει ακόμη πιο μπα­τίρης - και ίσως να πτωχεύσει υπό τον έλεγχο των επικυρίαρχων. Μήπως όμως τότε θα είναι ακόμη πιο «βολικός» και υπάκουος;

               Γνωρίζω τα συστήματα

 

 

 Ελλην Φορολογούμενος

Επειδή οι καιροί είναι πονηροί , καλό θα είναι η στήλη να ενημερώσει τους αναγνώστες της  για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί , χρησιμοποίησε ή δύναται να χρησιμοποιήσει το πολιτικό σύστημα της χώρας στο αγώνα του , ενάντια στους πολίτες του , δηλαδή σε μας .
 Τα συστήματα αυτά δε είναι , παλαιόθεν γνωστά , αλλά τα αναφέρουμε για θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι.

1.       σύστημα πλημμύρα

Τεχνική που χρησιμοποιούμε για να αποφύγουμε να δυσαρεστήσουμε τους πιστωτές μας . Ρίχνουμε με ορμή οικονομικά μέτρα – φόρους και εισφορές ,  ελπίζοντας ότι έτσι θα λυθούν τα πάντα όλα και τα.......

χρέη θα εξαφανιστούν και θα έχουν πληρώσει οι εξ ορισμού μ@λ@κες , εμείς δηλαδή οι μισθωτοί. Και να γελάσει το χειλάκι της σαφρακιασμένης της Μέρκελ.

Προϋπόθεση βέβαια είναι τα μέτρα να καταλήγουν κάπου, αλλιώς υπάρχει περίπτωση να τα πάρουμε στην κράνα και να πνιγούμε όλοι μαζί σούμπιτοι , οπότε η χώρα πάει άπατη. 

Μεταφορικά, η έκφραση χρησιμοποιείται για τον τρόπο διαχείρισης μιας κατάστασης που δηλώνει μαζικές και αποφασιστικές κινήσεις, φουλ επίθεση σε όλα τα μέτωπα, αντί για ήπια προσαρμογή που έλεγε ο Καραμανλής,  ο κουρασμένος καλή του ώρα , που τον έφαγε η μαρμάνγκα. 

2. σύστημα τουρμπιγιόν

Από το γαλλικό tourbillon που σημαίνει ανεμοστρόβιλος, δίνη.
Πέραν τούτου, τουρμπιγιόν λέγεται και ένα σύστημα τακτικής στο ποδόσφαιρο – που ήταν στις δόξες του τη δεκαετία του 1950. Η καινοτομία του τουρμπιγιόν ήταν ότι οι επιθετικοί, πέντε τότε, άλλαζαν συνεχώς θέσεις μεταξύ τους. Αυτή η διαρκής κίνηση σε συνδυασμό με τις γρήγορες, μακρινές μπαλιές - επίσης πρωτοποριακό πράγμα για την εποχή - δημιουργούσε μεγάλη σύγχυση στους αντίπαλους αμυντικούς ,που μεταφορικά, περιφέρονταν σαν χαμένοι, μέσα στη δίνη του κυκλώνα. Τουρμπιγιόν παίζουν τώρα τα δυο μεγάλα κόμματα που αλλάζουν τη μπάλα
 , πολώνουν το κλίμα , εναλλάσσονται στην εξουσία και εν κατακλείδι μας δουλεύουν , αφού οι αντίπαλοί τους είμαστε εμείς , οι Έλληνες πολίτες.
Στην τρέχουσα, η λέξη χρησιμοποιείται - σπάνια - για να χαρακτηρίσει συμπεριφορές απροσδόκητες έως αλλοπρόσαλλες, με απότομες εναλλαγές, που αιφνιδιάζουν και μπερδεύουν τον άλλον.

3.Σύστημα  τουρλουμπούκι.   

Δηλαδή χωρίς σύστημα. Ανάκατα, βουρ στον πατσά και ό,τι ήθελε προκύψει.   Αυτό το σύστημα εφαρμόζεται μετά από μια χονδροειδέστατη μ@κ@κία .

δε με ξέρεις ,δε σε ξέρω
υποφέρεις κι υποφέρω.

Επί τοις προκειμένης , όταν ακούς για συναίνεση , σχήματα συνεργασίας κλπ. που ακούμε εσχάτως.

4. Σύστημα Δενξερισεσύ

Εφαρμόζεται κυρίως από ξερόλες , προέδρους σοσιαλιστικών διεθνών και τα ρέστα . Προέρχεται από τη  φράση "δεν ξέρεις εσύ" και  δεν είναι  κάποιο μυστικό γαλλικό σύστημα του Κλοντ ντε Ξερισεσί από το Ντεμπισί τσι Γαλλίας , αλλά το σύστημα που παίζει το Πασοκ την ώρα που όλη η χώρα λέει, « ρε Γιώργο μας πας ντουγρού στο γκρεμό !» και ο Γιώργος,  μας απαντά με το γνωστό υφάκι  « Δενξερισεσύ  και σκάσε και θα δεις» . Αμ εγώ θα δώ Γιώργο μου,  αλλά αν δεν δω,  τότε εσύ να δεις!     Αναρτήθηκε από kafeneio 

Αν εκεί έξω δημιουργούμε μια ζούγκλα, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και τους νόμους της…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Λοιπόν, η διάγνωση είναι εν μέρει σωστή : εκεί έξω, δημιουργούμε μια ζούγκλα. Μια ζούγκλα όμως, όπου θύτες και θηράματα είναι άνθρωποι και όχι (απλά) ζώα. Μια τέτοια ζούγκλα, ανθρώπινη ζούγκλα, έχει κανόνες πολύ διαφορετικούς, διότι ο άνθρωπος είτε ως θύτης είτε –και κυρίως αυτό- ως θήραμα, διαθέτει άλλου είδους ανώτερη νοημοσύνη απ’ ό,τι τα ζώα. Στη «φυσική» ζούγκλα, ένα κοπάδι 1000 βουβαλιών το βάζει στα πόδια μόλις εμφανιστεί ένα λιοντάρι, αγνοώντας τη φοβερή των 1000 ζευγαριών κεράτων και τους τόνους μυϊκής δύναμης, αν αυτά τα 1000 βουβάλια αντί να το βάλουν στα πόδια, παρατάσσονταν το ένα δίπλα στο άλλο και σαν ένας κινούμενος τοίχος επέπιπτε στο λιοντάρι. Στην ανθρώπινη ζούγκλα, τούτη η άγνοια της συλλογικής δύναμης δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, όμως, δεν είναι επίσης σπάνιο και το φαινόμενο της συνειδητοποίησής της. Σ’ αυτές τις ιστορικά ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, όπου το συλλογικό θήραμα που ακούει στο όνομα λαός ή κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι πλέον η πλάτη του πιέζεται στις έσχατες ανοχές και αντοχές του, και αποφασίζει να πει με.......

αποφασιστικότητα τον φοβερό λόγο «ως εδώ και μη παρέκει», τι πρόκειται τότε να συμβεί; Το ερώτημα τίθεται, διότι εκτιμώ ότι το συλλογικό θήραμα βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό το σημείο. Τι θα συμβεί λ.χ., όταν 300.000 διαδηλωτές αποφασίσουν ότι ο θύτης δεν παίρνει πια από λόγια και εκκλήσεις και επιμένει να επιτίθεται στο σώμα της κοινωνίας και να το λεηλατεί, και, αφού αποβάλλουν την όποια διστακτικότητα και φόβο, αντί να το βάλουν στα πόδια στη πρώτη επίθεση μερικών εκατοντάδων αστυνομικών, ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΟΥΝ με αποφασιστικότητα και θέληση για σύγκρουση, και υποχρεώσουν σε φυγή τις δυνάμεις αποκατάστασης της «τάξης» (της «τάξης» της συγκεκριμένης κοινωνίας που τείνει ολοένα και περισσότερο να επιβιώνει σε καθεστώς «φυσικής» ζούγκλας);  Ποιος τότε θα μπορέσει να ελέγχει αυτή τη ζούγκλα, ποιος θύτης θα είναι τόσο ικανός να τιθασεύσει τα ανήσυχα και κυρίως αποφασισμένα πνεύματα των θηραμάτων ν’ αντιτάξουν τους δικούς τους νόμους απέναντι σ’ αυτούς των θυτών, που όμως, οι νόμοι και των δυο τους δεν θα είναι παρά οι νόμοι της ζούγκλας; Άλλωστε η ζούγκλα έχει τούτο το «πλεονέκτημα» : ότι εκεί, Η ΕΠΙΙΒΙΩΣΗ δεν γνωρίζει φραγμούς ΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΙΔΟΥΣ. Ο δυνατότερος, χωρίς πολλές περιστροφές, θα καταβροχθίσει τον ασθενέστερο, θα τον θέσει υπό τον έλεγχό του, με βάση το γυμνό φυσικό δίκαιο του ισχυρότερου. Ο ασθενέστερος, δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα, και για την ακρίβεια, η έννοια δικαίωμα είναι άγνωστη για τον ασθενέστερο και μόνο η έννοια της υποχρέωσης είναι γνωστή στο επίπεδό του.

Παρόλα αυτά, η κοινωνία, μπορεί να πιέζεται από ισχυρά συμφέροντα να περιέλθει σε κατάσταση επιβίωσης και λειτουργίας της ζούγκλας, όμως, η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΟΥΓΚΛΑ, ποτέ ιστορικά δεν προοιώνισε ομαλές εξελίξεις, και περιττό να το επισημάνουμε, ΠΟΤΕ δεν συνέβαλε σε κανενός είδους οικονομική πρόοδο, διότι στην ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, οι πλέον αποτελεσματικές στρατηγικές και πολιτικές, ήταν πάντοτε εκείνες που τον άνθρωπο τον αντιμετώπιζαν ως άνθρωπο και όχι ως ένα άψυχο συντελεστή παραγωγής, ήταν εκείνες που υπόσχονταν ΚΑΙ ΠΡΌΣΦΕΡΑΝ ανώτερα επίπεδα ευημερίας ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ και όχι εκείνες που υπόσχονταν τα αντίθετα. ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ : μια κοινωνία όσο περισσότερο είχε το αίσθημα της άδικης και αφόρητης καταπίεσης τόσο εντονώτερος ο βαθμός εκτόνωσής της…

Η κρίση που διερχόμαστε, ίσως μπορεί να αντιλεχθεί ότι είναι μια «έκτακτη» κατάσταση που επιβάλλει «σκληρά» μέτρα. Δεν συμφωνώ : τα μέτρα πρώτα απ’ όλα δεν είναι σκληρά, ΟΥΤΕ ΚΑΝ (ΠΡΟΔΗΛΩΣ) ΑΔΙΚΑ, είναι μέτρα που δρομολογούν την δημιουργία συνθηκών ζούγκλας και η διαφορά είναι τεράστια. Επίσης, δεν είναι καθόλου «έκτακτα», είναι «μόνιμα» (εξόν κι αν ανατραπούν με κάποιο τρόπο…). Και το χειρότερο απ’ όλα, εδώ έχουμε την απώλεια στρατηγικού ζωτικού οικονομικού και εθνικού χώρου σε θύτες ξένους, ούτε καν ντόπιους…