ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΣ

Η ιστορία διαρκεί πολύ

Ο Αλέξης Τσίπρας

“ Ο εχθρός απέναντί μας είναι η κοινωνική αδικία, η δυστυχία, η φτώχεια, η οικολογική καταστροφή. Είναι ένα σύστημα που θέλει να κυριαρχεί στην συνείδηση των καταπιεσμένων, και να τους εξοικειώνει με το ανήθικο και το αδιανόητο. ”

Του Αλέξη Τσίπρα

Δευτέρα, 21 Οκτωβρίου 2013 14:41

ΤΑΚΗΣ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. Η άνοδος και η πτώση των εργατικών διεθνών: Κύκλος 1ος: Από τους Προδρόμους στην 1η Διεθνή, εκδόσεις Τόπος, σελ. 645

Η εικόνα που πάντα είχα από τον Τάκη Μαστρογιαννόπουλο, περιείχε μια θετική αποτύπωση και μια αισιοδοξία. Πριν μάθω τη χρόνια ενασχόλησή του με την ιστορία του εργατικού κινήματος, είχα την αίσθηση ότι αυτή η αισιοδοξία ήταν απλά ένας ευχάριστος, κατά τα άλλα, θετικός βερμπαλισμός. Σήμερα διαπιστώνω ότι ήταν γνώση. Βαθιά ιστορική γνώση.

Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω τη γνώμη μου για το βιβλίο του, ένα πολύ σημαντικό έργο, σημαντικό για τουλάχιστον δύο γενιές αγωνιστών. Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την παγκόσμια υποχώρηση, ιδεολογική, ηθική και υλική, του αριστερού κινήματος, στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Τάκης Μαστρογιαννόπουλος αισθάνεται την ανάγκη να αποδείξει στον εαυτό του, και στις επόμενες γενιές των αγωνιστών, ότι η ιστορία δεν τελείωσε και ότι η μελέτη της μπορεί να μας αποδείξει ότι πάντα υπήρχαν πισωγυρίσματα και σκαμπανεβάσματα, αλλά πάντα προχωρούσε και εξελίσσονταν.

Διαβάζοντας το βιβλίο, εντυπωσιάζεται κανείς από τη συνέπεια και τη μεθοδικότητα με την οποία ο συγγραφέας έχει συγκεντρώσει το υλικό του για γεγονότα και πρόσωπα, πιο πολύ όμως για το κοινωνικό και ταξικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο συγκροτήθηκαν και λειτούργησαν οι Διεθνείς.

Το πρώτο που καταλαβαίνει κανείς, είναι ότι το να κατανοήσεις το ιστορικό πλαίσιο, είναι απαραίτητο για να εμβαθύνεις στον Μαρξισμό. Τα μαρξιστικά κείμενα -και κυρίως τα πολιτικά, όχι τόσο τα φιλοσοφικά και τα οικονομικά- δεν είναι δόγματα γενικής χρήσης, διατυπωμένα για κάθε εποχή και για κάθε συγκυρία. Γράφτηκαν μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, για να απαντήσουν σε συγκεκριμένα ζητήματα στρατηγικής.

Αυτό που μας μαθαίνουν είναι τον τρόπο να αναλύουμε τα φαινόμενα, τον τρόπο να σκεφτόμαστε, να καταλαβαίνουμε τα πράγματα που γίνονται γύρω μας. Ο Μαρξισμός δεν είναι τσιτάτα, ούτε Παγκόσμιοι Νόμοι κάποιας μυστικιστικής νομοτέλειας, αλλά εργαλείο για να καταλαβαίνουμε τον κόσμο. Γι' αυτό ο Μαρξισμός υπάρχει ακόμα ως θεωρητικό εργαλείο, περνώντας μέσα από εποχές που χαρακτηρίστηκαν από κοσμογονικές αλλαγές. Από τα κλωστήρια του Μάντσεστερ, τότε που οι εργάτες συνειδητοποίησαν πολύ αργά, ότι το ζήτημα δεν είναι οι μηχανές που φτιάχνουν τις κλωστές αλλά η υλική σχέση που συνδέει τη χειρονακτική εργασία τους με τις μηχανές και τα αφεντικά τους, μέχρι τη σημερινή παγκοσμιοποίηση. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο το βιβλίο του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου, είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Γιατί σου εξηγεί όλα όσα σημείωνες στο περιθώριο των μαρξιστικών βιβλίων, για να μπορέσεις κάποτε να διευκρινίσεις και να κατανοήσεις καλύτερα. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι αυτή καθ' αυτή η ευχαρίστηση να διαβάζεις την ιστορία, με τρόπο που να κάνει το μυαλό σου να δουλεύει, να σκέφτεται και να συγκρίνει.

Η Διεθνής είναι παιδί του εργατικού κινήματος. Το εργατικό κίνημα είναι γέννημα των άθλιων συνθηκών που δημιούργησε η βιομηχανική επανάσταση. Αλλά αυτό που τείνουμε να ξεχνάμε, είναι ότι πριν από κάθε τέτοια γέννα, υπάρχει μια μακρά κυοφορία, γεμάτη αντιφάσεις, αντιπαραθέσεις, συγκρούσεις και προβληματισμούς. Τείνουμε επίσης να ξεχνάμε ότι η ιστορία των κοινωνικών αγώνων είναι μια ιστορία κάθε άλλο παρά γραμμική, γεμάτη βήματα εμπρός, και βήματα πίσω, νίκες και οπισθοχωρήσεις, ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις.

Ο Μάρξ είδε τις τάξεις ως ιστορικά υποκείμενα. Το προλεταριάτο γεννήθηκε, ωρίμασε μέσα από μια μακρά διαδικασία. Από το να σπάει τις μηχανές για να προστατεύσει τη ζωή του, πέρασε στους οργανωμένους ταξικούς αγώνες και από εκεί στην πολιτική οργάνωση. Έφτασε στο σημείο να διεκδικήσει να αλλάξει τον κόσμο, να περιγράψει μια κοινωνία απελευθερωμένη από την ταξική εκμετάλλευση.

Ανάδειξε ανθρώπους με κοφτερά μυαλά, ενεργητικότητα και μόρφωση, οικοδόμησε μια τεράστια αυτοπεποίθηση, πάλεψε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο. Γνώρισε και ήττες, αλλά καμιά ήττα δεν πήγε χαμένη. Κάθε θυσία και κάθε υποχώρηση ήταν το σκαλοπάτι για καινούριους αγώνες. Παράλληλα, ποτέ δεν έπαψαν οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις, η αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στους μεταρρυθμιστές και τους επαναστάτες, τους ρεαλιστές και τους τολμηρούς.

Όμως το βιβλίο αυτό έχει γραφτεί για να το διαβάσουμε σήμερα, και είναι αδύνατον να το διαβάσουμε χωρίς το μυαλό μας να βρίσκεται στο σήμερα, σε μια ακόμα περίοδο όπου μια βαθιά καπιταλιστική κρίση εκδηλώνεται. Η σημερινή κρίση έχει μεγάλες ομοιότητες αλλά και μεγάλες διαφορές με τα γεγονότα που αφηγείται η ιστορία της πρώτης Διεθνούς.

Τι μας λέει σήμερα η ιστορία των εργατικών αγώνων;

Το πρώτο που μας λέει είναι ότι κάθε αλλαγή στον τρόπο παραγωγής δημιουργεί εντελώς καινούρια κοινωνικά δεδομένα. Και τα καινούρια αυτά δεδομένα οφείλουμε να τα εξετάζουμε και να τα αναλύουμε χωρίς φόβο και χωρίς προκατάληψη. Το ζήτημα δεν είναι να προσαρμόζουμε τη σημερινή πραγματικότητα στα ιστορικά συμπεράσματα, γιατί αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από στείρος δογματισμός. Το ζήτημα είναι να χρησιμοποιούμε τα ιστορικά συμπεράσματα για να ενδυναμώνουμε την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε και να αναλύουμε κριτικά το σήμερα.

Από την άλλη, όμως, ούτε τις ομοιότητες με το ιστορικό παρελθόν πρέπει να φοβόμαστε. Η καταπίεση, η αλλοτρίωση, ο έλεγχος πάνω στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων δεν είναι σημερινά φαινόμενα. Ούτε ο φόβος και ο δισταγμός μεγάλης μερίδας της κοινωνίας, μπροστά σε ριζοσπαστικές αλλαγές, είναι φαινόμενο σημερινό. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν από τότε που υπάρχει εκμετάλλευση. Και ξέρουμε ότι μπορούν να νικηθούν, να βρούμε τα αίτιά τους και να μπορέσουμε να δράσουμε με τρόπο που να απελευθερώνει συνειδήσεις.

Το δεύτερο, και πολύ σημαντικό, είναι το εξής: Δεν αρκεί να θέλεις να απαλλαγείς από ένα άδικο και καταστροφικό σύστημα. Πρέπει να ξέρεις με τι θέλεις να το αντικαταστήσεις. Πρέπει να ξέρεις τι είναι το καινούριο που θέλεις να φέρεις, γιατί αυτό είναι που δημιουργεί το όραμα. Αυτό είναι που μετατρέπει τις στρατιές των αδύναμων και των απελπισμένων σε στρατιές αποφασισμένων περήφανων επαναστατών. Κανείς δεν πάει στην σύγκρουση για να θυσιαστεί. Πάει στην σύγκρουση για να νικήσει.

Το τρίτο είναι ότι, όσα και αν έχουν αλλάξει από τα τέλη του 19ου αιώνα, σήμερα ο αγώνας είναι ξανά μια υπόθεση διεθνής. Μπορεί να ξεκινάει από έναν χώρο δουλειάς, μια γειτονιά ή μια περιοχή, αλλά ο ορίζοντας της ανατροπής είναι πάντα πέρα από τα όρια μιας χώρας. Βρίσκεται στην ενότητα και την αλληλεγγύη όλων των καταπιεσμένων, πέρα από εθνικά σύνορα. Αυτό είναι σήμερα το νόημα του δικού μας αγώνα, ενός αγώνα για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη.

Είναι ένας αγώνας στον οποίο θέση έχουν οι λαοί του Νότου κατά κύριο λόγο, γιατί είναι οι πιο καταπιεσμένοι, και από εκεί πάντα ξεκινούν οι μεγάλες διεκδικήσεις, αλλά και οι καταπιεσμένες τάξεις του Βορρά, με τελικό όραμα την απελευθέρωση από τα δεσμά τής πιο επιθετικής μορφής καπιταλισμού που έχουμε γνωρίσει, του σύγχρονου φιλελεύθερου καπιταλισμού, του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Τέλος, είναι καλό να μην ξεχνάμε ότι το κίνημα έχει τα προβλήματα και τις αντιφάσεις του, τόσο σε περιόδους υποχώρησης, όσο και σε περιόδους ανόδου. Ότι οι εσωτερικές συζητήσεις, διαφωνίες και αντιπαραθέσεις γύρω από την στρατηγική ποτέ δεν θα σταματούν.

Και εδώ είναι ένα σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι και περισσότερες από εμάς μεγαλώσαμε σε κόμματα της αριστεράς που πάλευαν ασταμάτητα μεταξύ τους, ίσως περισσότερο απ' ό,τι με τον αντίπαλο... Για το ποιο κατέχει την σωστή γραμμή που θα οδηγήσει στη νίκη, ποιο είναι πιο αδιάλλακτα προσηλωμένο στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους που είναι εκτός πραγματικότητας.

Και ξεχάσαμε αυτό που σήμερα το βιβλίο του Μαστρογιαννόπουλου μας ξαναθυμίζει: Ότι το πιο σημαντικό δεν είναι το ποιος έχει δίκιο, αλλά πώς οι διαφορετικές απόψεις, τα διαφορετικά ρεύματα, οι διαφορετικές ερμηνείες, μπορούν να συγκλίνουν σε ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο με σαφή και καθορισμένο στόχο. Η ενότητα είναι λοιπόν που κερδίζει τις μάχες και αλλάζει την ιστορία, και όχι ο ανταγωνισμός για την ιδεολογική καθαρότητα και την εσωτερική ηγεμονία.

Δεν μπορούμε ούτε έχουμε δικαίωμα να κάνουμε ανιστόρητες και εκβιαστικές συγκρίσεις, για να πείθουμε τον εαυτό μας, και μερικούς ακόμα αφελείς, ότι εμείς και μόνο εμείς είμαστε άξιοι συνεχιστές ηρωικών εποχών. Η ιστορία θα γραφτεί, άλλωστε, είτε οι κοινωνικοί αγώνες τού σήμερα αφήσουν το αποτύπωμά τους είτε όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι εμείς να κάνουμε το σωστό: Να ερμηνεύουμε σωστά τα φαινόμενα, να βελτιώνουμε τις δικές μας δυνατότητες, και να μη χάνουμε από τα μάτια μας τον πραγματικό εχθρό, που είναι απέναντί μας. Ο εχθρός είναι η κοινωνική αδικία, η δυστυχία, η φτώχεια, η οικολογική καταστροφή. Είναι ένα σύστημα που θέλει να κυριαρχεί στην συνείδηση των καταπιεσμένων, και να τους εξοικειώνει με το ανήθικο και το αδιανόητο.

Αν δεν φοβηθούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, και προπάντων αν δεν φοβηθούμε να την αλλάξουμε, θα έχουμε κάνει, έστω και στο ελάχιστο, το σωστό. Άλλωστε, το βιβλίο του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η ιστορία διαρκεί πολύ και η πάλη των τάξεων αποτελούσε και αποτελεί πάντα την κινητήριο δύναμη της εξέλιξής της.

ΠΗΓΗ: avgi.gr

Ετικέτες:

Σχετικά Άρθρα

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΠΑΝΑ

21/10/13

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΑΤΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟ EXTRA3

11:10 Μ.Μ. ΣΤΟΧΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΟΛΙΑ

A KAI B' ΑΘΗΝΩΝ, Α ΚΑΙ Β ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ... 14,8% Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΑΤΤΙΚΗΣ...

ΣΥΡΙΖΑ: Πανικός στη ΝΔ, η υποψηφιότητα του Α. Τσίπρα

Για την προεδρία της Κομισιόν

Σε σχολιασμό της δήλωσης της Εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ, προχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται ως ο αριστερός διάδοχος του Ζοζέ Μπαρόζο σε δημοσίευμα της «Monde»Όπως σημειώνει στη σχετική ανακοίνωση: «Γιατί έχει καταλάβει τέτοιο πανικό τη ΝΔ από τη στιγμή που έγινε γνωστή η υποψηφιότητα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την προεδρία της Κομισιόν; Αντιλαμβανόμαστε ότι αισθάνονται μειονεκτικά που η ευρωπαϊκή αριστερά υιοθετεί το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για μία άλλη Ευρώπη κατά της λιτότητας, θέτοντας επικεφαλής αυτής της προσπάθειας τον Αλέξη Τσίπρα, όταν την ίδια στγμή ο κ. Σαμαράς είναι υποταγμένος στην κ. Μέρκελ και στις νεοφιλελεύεθερες μνημονιακές πολιτικές που διαλύουν τη χώρα μας. Καθένας με τις επιλογές του».

«Βενιζέλος, ο τσαρλατάνος της πολιτικής»

Επίθεση με βαρύτατους χαρακτηρισμούς περί «τσαρλατάνου της πολιτικής» εξαπολύει η εφημερίδα Αυγή, στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλου, με άρθρο που υπογράφει ο Βασίλης Μουλόπουλος…

Ο αρθρογράφος, Βασίλης Μουλόπουλος, βάζει τίτλο «τσαρλατάνος της πολιτικής», στο άρθρο του για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, λέγοντας ότι δεν είναι ανάρμοστος ο χαρακτηρισμός, αφού πρόκειται για «έναν πολιτικό που απευθύνεται στους πολίτες θεωρώντας τους ηλιθίους».

Το άρθρο της Αυγής

«Παρακολουθώντας την ομιλία του κ. Ευ Βενιζέλου την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, αισθάνθηκα σαν θεατής μιας χοντροκομμένης φάρσας, σαν αυτή που ανέβαζαν οι περιοδεύοντες στην επαρχία θίασοι-μπουλούκια την εποχή του Μεσοπολέμου. Με μία διαφορά: οι αγοραίες ατάκες που απάγγελλαν οι πειναλέοι ηθοποιοί τότε, προκαλούσαν το γέλιο του φιλοθεάμονος κοινού που γέμιζε τα καφενεία, ενώ οι χοντροκομμένες ατάκες του κωμικού της παράστασης της Πέμπτης ούτε καν τη θυμηδία δεν προκαλούσαν. Το αντίθετο, προκαλούσαν αηδία. Εγώ τουλάχιστον αισθάνθηκα αηδιασμένος γιατί ο κ. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρόσβαλε την αισθητική μου, αλλά κυρίως τη νοημοσύνη μου.

Από τα πρώτα βήματα στο πεδίο της πολιτικής ο κ. Βενιζέλος έδειξε ότι διαθέτει όλα τα «προσόντα» για να διαπρέψει: αμοραλισμό, χαμαιλεοντισμό, αλαζονεία, ναρκισσισμό, εξουσιομανία. Κατά το παρελθόν είχα αποκαλέσει τον κ. Βενιζέλο μια φούσκα του πολιτικού χρηματιστηρίου. Λάδι μπόλικο και τηγανίτα τίποτα, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία. Τον θυμάμαι την εποχή του νόμου για τον βασικό μέτοχο στα ΜΜΕ, όταν το πρωί νομοθετούσε στη Βουλή και το βράδυ έτρεχε στους εκδότες να τους εξηγήσει πως δεν θα εφαρμοζόταν ο νόμος. Τον θυμάμαι την εποχή της μάχης του με τον κ. Παπανδρέου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, όταν, μετά την κατά κράτος ήττα του, δήλωσε υποταγή στον νικητή, πουλώντας τους πιο στενούς του συνεργάτες. Ρωτήστε επ' αυτού τον κ. Λοβέρδο. Ήμουν επιεικής. Με την εμφάνιση της Πέμπτης αναδεικνύεται σε τσαρλατάνο της πολιτικής.

Βρίσκετε ανάρμοστο αυτόν τον χαρακτηρισμό; Εγώ βρίσκω ότι τίποτε δεν είναι πιο ανάρμοστο, πιο προκλητικό, πιο προσβλητικό, από έναν πολιτικό που απευθύνεται στους πολίτες θεωρώντας τους ηλιθίους. Γιατί μόνο ηλιθίους θα μπορούσε να πείσει το επιχείρημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι «αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας είναι η υποστήριξη των παλιών αμαρτωλών συμβάσεων για τα υποβρύχια». Για τις οποίες αμαρτωλές συμβάσεις, όταν διαδέχθηκε τον κ. Τσοχατζόπουλο στο υπουργείο, όχι μόνο δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έμαθε (όπως και με τη λίστα Λαγκάρντ), αλλά τις προέκτεινε «βελτιωμένες και επαυξημένες». Είπε και άλλα ευτράπελα ο κ. Βενιζέλος στην ίδια ομιλία, όπως ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει την πρωτοβουλία της Σώτης και των λοιπών 57 και ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που αντιστέκεται στην Ευρώπη της Δεξιάς του συντηρητισμού και του νεοφιλελευθερισμού».

Η πολιτική είναι, λένε, ένα επάγγελμα για το οποίο η «παραπλάνηση του λαού» θεωρείται δεδομένη και μερικώς αποδεκτή. Αλλά τα όσα έχει πει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες ημέρες ήταν πέραν κάθε πολιτικής παραπλάνησης.

Παραπέμπει σε κατάσταση μιας βαθιάς νευρικής κρίσης. Ή σε ένα κόμμα από κλεφτρόνια που έχουν πανικοβληθεί επειδή πιάστηκαν επ' αυτοφώρω να βουτάνε το πορτοφόλι και προσπαθούν απελπισμένα να διασωθούν.»

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Στην υποψηφιότητα Τσίπρα για την Προεδρία της Κομισιόν συμφώνησε το προεδρείο του ΚΕΑ

Στην υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την Προεδρία της Κομισιόν συμφώνησε σήμερα ομόφωνα το προεδρείο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής (ΚΕΑ) και η πρόταση θα παρουσιαστεί επίσημα στο 4ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στις 13-15 Δεκεμβρίου στη Μαδρίτη.

Το προεδρείο του ΚΕΑ καταλήγει στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, γιατί όπως εξηγεί η επιλογή του συμβολίζει την υπαρκτή ελπίδα για κοινωνική και πολιτική αλλαγή στην Ευρώπη.

Όπως επισημαίνει το προεδρείο του ΚΕΑ, ο Αλέξης Τσίπρας συνιστά απάντηση στον δημοσιονομικό αυταρχισμό, τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και την καταστροφική πολιτική της λιτότητας. Ταυτόχρονα, κρίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αποτελέσει τη φωνή των εκατομμυρίων εργαζομένων και ανέργων, που υποφέρουν εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής, των μνημονίων, των προγραμμάτων λιτότητας και την καταστροφή των κοινωνικών υπηρεσιών.

"Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι το πρώτο χειροπιαστό παράδειγμα ανάδειξης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σε πρωταγωνιστική δύναμη και δυνάμει σε κυβερνητική δύναμη", υπογραμμίζει το προεδρείο του ΚΕΑ προσθέτοντας ότι: "Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί επίσης παράδειγμα πρωτοφανούς επιτυχίας της Αριστεράς ως αυτόνομο κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα, που έχει κατορθώσει να διεμβολίσει τον παραδοσιακό δικομματισμό (δεξιάς και σοσιαλδημοκρατίας) και να διεκδικεί σήμερα να οδηγήσει μια χώρα-θύμα των μνημονίων και πειραματόζωο της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, σε μια φιλολαϊκή και αντιμνημονιακή διέξοδο από την κρίση".

Ταυτόχρονα, το ΚΕΑ επισημαίνει ότι μέσα από την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα, η στρατηγική της λιτότητας μπορεί να ηττηθεί και η εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς για την επανίδρυση της Ευρώπης και την ανάδειξη της πραγματικής δημοκρατίας, σε αντιδιαστολή με την υπάρχουσα αρχιτεκτονική της Ε.Ε., μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για την ενότητα των λαών και των εργαζομένων της Ευρώπης και να εμποδίσει έτσι την ανάδυση εθνικιστικών, σωβινιστικών και ακροδεξιών προσεγγίσεων".

Νικήτας Χιωτίνης Ανοικτή επιστολή προς τις 58 προσωπικότητες της «κεντροαριστερής» διακήρυξης

Αξιότιμοι 58 της «κεντροαριστερής ανασυγκρότησης»,

Απευθύνομαι με ανοικτή επιστολή προς εσάς, θεωρώντας πως (ανατρέχοντας στα βιογραφικά σας) έχετε την απαιτούμενη μόρφωση και πληροφόρηση που θα έπρεπε να σας απέτρεπε από το να επικυρώσετε και εσείς την απάτη που συντελείται – από δεκαετίες τώρα – από πλευράς πολιτικών προς τους πολίτες. Απευθύνεστε «… στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού», δηλαδή σε ασαφέστατο και δυσερμήνευτο (ακόμα και από εσάς) αχταρμά, εμφανιζόμενο με όρους προπαγανδιστικούς που δεν σημαίνουν τίποτα, με εξαίρεση ίσως τη «σοσιαλδημοκρατία» (πολιτικό μοντέλο που δεν επικαλείται τους όρους «δεξιά» και «αριστερά»).
Μέσα από αυτό το προς πάντες προσκλητήριο – όπου εξαιρείτε τη «δεξιά», ίσως γιατί τη θεωρείτε ήδη πιασμένη ή αρκετά ενοχοποιημένη για να συμπεριλάβετε και αυτήν – αυτοχαρακτηρίζεστε «κεντροαριστεροί», έτσι σας αποκαλούν, ευχαρίστως το αποδέχεστε και το καλλιεργείτε ως τέτοιο στα τηλεοπτικά παράθυρα. Γιατί προφανώς στο γεωγραφικό τοπίο της χώρας μας, που «πονηροί πολιτευτές» έχουν εντέχνως και ψευδεπιγράφως σχηματοποιήσει σε δεξιά, κεντροδεξιά, κέντρο, κεντροαριστερά, αριστερά – και στα άκρα, για τα οποία γίνεται λόγος τελευταία… –, βρήκατε κενό στην «κεντροαριστερά». Οι όροι «αριστερά», «δεξιά» και «κέντρο», όμως, καθώς και τα συνθετικά τους, δεν είναι πλέον παρά προπαγανδιστικές ετικέτες εξαπάτησης των λαών. Δεν σημαίνουν πλέον τίποτα ή εν πάση περιπτώσει αν σημαίνουν κάτι, αυτό είναι μακράν αυτού που έχει «περάσει» (όρος ευρέως χρησιμοποιούμενος, αποδεικτικός του τρόπου που βλέπουν οι πολιτικοί και λοιποί προπαγανδιστές τον λαό) στις «μάζες» (άλλος όρος ευρέως χρησιμοποιούμενος και αυτός, που ταυτίζει τον λαό με υλικά άμορφη ουσία). Αφήνω κατά μέρος αυτόν τον ταλαιπωρημένο όρο «προοδευτικός» και τη δυσερμήνευτη «πολιτική οικολογία» (ήθελα να ήξερα ποιοι θα νομίσουν ότι τους αφορά!).
Όπως (θα πρέπει να) ξέρετε, οι όροι δεξιά και αριστερά εισήχθησαν στο πολιτικό λεξιλόγιο μετά τη συντακτική συνέλευση στην επαναστατημένη Γαλλία του 1789. Σε αυτήν τη συνέλευση υπήρξαν δύο απόψεις. Οι μεν, που κάθισαν στα δεξιά του Λουδοβίκου του ΙΣΤ και κράτησαν αυτήν τη δεξιά θέση τους και μετά την αποχώρηση του Βασιλιά θεωρούσαν πως αυτός θα έπρεπε να έχει απόλυτο βέτο για οποιαδήποτε απόφαση της Βουλής, οι δε άλλοι, που κάθισαν αριστερά του, που επίσης διατήρησαν τη θέση τους και αφού έφυγε αυτός από την αίθουσα, οι «αριστεροί» θεωρούσαν πως το βέτο του Βασιλιά έπρεπε να είναι απλώς ανασταλτικό για κάποιο διάστημα. Μετά το διάστημα αυτό, αν η Βουλή ξανάπαιρνε την ίδια απόφαση, η θέλησή της θα επικρατούσε. Με απλά λόγια, οι βασιλικοί ήταν οι «δεξιοί», οι δημοκρατικοί ήταν οι «αριστεροί». Γενικεύοντας, ο «δεξιός» τάσσεται υπέρ της συντήρησης της (ή μιας) ισχυρής κεντρικής εξουσίας, ο δε αριστερός αποβλέπει σε ενίσχυση της συλλογικότητας, σε βάρος μιας κεντρικής και πρακτικώς μη ελεγχόμενης εξουσίας.
Γρήγορα όμως οι όροι διαστράφηκαν, για προπαγανδιστικούς λόγους. Η μεν «αριστερά» κατέληξε να στηρίζει την κεντρική εξουσία και το κρατικιστικό μοντέλο – κράτος πανίσχυρο, που ελέγχει και καθορίζει τα πάντα και που ελέγχεται από μια κεντρική εξουσία (με το οξύμωρο συχνά περί ενός δήθεν «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού») –, η δε «δεξιά»… ούτε και αυτή ξέρει τι ακριβώς. Ενώ, δηλαδή, ως όρος θα έπρεπε να χαρακτηρίζει και αυτή το μοντέλο του ισχυρού και απολύτως ελεγχόμενου κράτους από μια πανίσχυρη κεντρική εξουσία, άρχισε να χαρακτηρίζει τους οπαδούς της φιλελεύθερης οικονομίας (και κοινωνίας). Ιδού το πρώτο μπέρδεμα. Οι πολιτικοί, όμως, για προπαγανδιστικούς λόγους διατήρησαν και χρησιμοποίησαν κατά το δοκούν τους όρους αυτούς, με αποτέλεσμα την απόλυτη σύγχυση και το πεδίο εξαπάτησης των πολιτών ελεύθερο. Στη συνέχεια ήρθε και το «κέντρο»… Αυτό αρχικώς χαρακτήριζε το κόμμα των φιλελευθέρων, ζηλωτές του οικονομικού φιλελευθερισμού, όπως αυτός πρωτοεμφανίστηκε στην Αγγλία και επικράτησε εν συνεχεία ως μοντέλο ανάπτυξης των ΗΠΑ (ο αγγλόφιλος Βενιζέλος, λ.χ., ειλικρινά φερόμενος, έτσι αποκαλούσε την πολιτική του παράταξη, το ίδιο και οι μετέπειτα ειλικρινείς Έλληνες φιλελεύθεροι). Έτσι, π.χ., δικαίως τα κεντρώα κόμματα υπήρξαν κατ’ εξοχήν αντικομμουνιστικά (με τον κομμουνισμό ως κατ’ εξοχήν ζηλωτή του απόλυτου κρατισμού), όπως π.χ. ο Γεώργιος Παπανδρέου, που όμως, χρησιμοποιώντας προπαγανδιστικά τον όρο «κεντρώος», ως δήθεν μια μετριοπαθή και εξισορροπητική παράταξη μεταξύ της (δήθεν) δεξιάς και της (δήθεν) αριστεράς, πήρε ψήφους κομμουνιστών, αυτών δηλαδή που ανηλεώς καταδίωξε και εξόρισε.
Στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη – αν και εκεί όχι τόσο επίμονα – οι όροι δεξιός, αριστερός και κεντρώος εξακολούθησαν να χρησιμοποιούνται έτσι, δηλαδή με απόλυτη ασάφεια και περισσότερο εκφράζοντας μια ακαθόριστη και κοινωνική δήθεν ηθική, με συνακόλουθα την απόλυτη εξαπάτηση των λαών περί των πραγματικών στόχων των «αριστερών», «δεξιών» και «κεντρώων» πολιτικών παρατάξεων – πόσο μάλλον των «κεντροαριστερών» και «κεντροδεξιών», όπου και η κορύφωση της σύγχυσης.
Αξιότιμοι 58 Κυρίες και Κύριοι,
Τα πολιτικά συστήματα, τρόποι ύπαρξης των κοινωνιών και εν συνεχεία των κρατών, είναι ο κρατισμός, ο φιλελευθερισμός και οι ενδιάμεσες προσπάθειες συγκερασμού τους με «σοσιαλδημοκρατικά» λεγόμενα μοντέλα. Αυτή η «σοσιαλδημοκρατία» – σε όλες της τις αποχρώσεις – πράγματι φάνηκε (προς στιγμήν;) επιτυχημένη προσπάθεια συγκερασμού κρατισμού και φιλελευθερισμού, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, με αξιοποίηση των προτερημάτων και απάλειψη των ελαττωμάτων τους. Ο κρατισμός εκφράσθηκε κυρίως – και απέτυχε – με τη Σοβιετική Ένωση. Ο φιλελευθερισμός εξόκειλε στον νεοφιλελευθερισμό, που οδηγεί στην επικράτηση μιας πάμπλουτης και γι’ αυτό πανίσχυρης ελίτ που κατευθύνει τις τράπεζες στην καταδυνάστευση των πολιτών και στην επικράτηση ενός νέου τύπου φεουδαρχίας. Η δε σοσιαλδημοκρατία δείχνει να εγκαταλείπεται, ως αδύναμη να επικρατήσει των «θηρίων» που δημιουργήθηκαν, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, αλλά που είναι χρήσιμο να αναλυθούν – να ένα ζήτημα ανοικτό, όπου μπορείτε να έξετε λόγο, όπου πρέπει να έξουμε λόγο.
Αντί λοιπόν να χρησιμοποιείτε τους όρους δεξιά, αριστερά και κέντρο, με ανόητες (δηλαδή άνευ νοήματος) λεκτικές διαπλοκές τους – επικυρώνοντας έτσι την επικρατούσα σύγχυση – μιλήστε σωστά και ειλικρινά. Επιδιώκουμε (-ετε) ισχυροποίηση της κεντρικής κρατικής εξουσίας και του κράτους ως ελέγχον τα πάντα ή τη φιλελεύθερη οικονομία; Επιδιώκουμε (-ετε) φιλελεύθερο ή κρατικιστικό μοντέλο ανάπτυξης. Θα λέγαμε, επεκτείνοντας τους όρους αυτούς, ατομοκεντρικό ή κοινωνιοκεντρικό τρόπο ανάπτυξης και ύπαρξης της ανθρωπότητας; Κράτος πρόνοιας ή κράτος δικαίου – όπως θέλησαν να εμφανίζονται αντιστοίχως τα κρατικιστικά και φιλελεύθερα μοντέλα; Ή συνδυασμούς αυτών, δηλαδή φιλελεύθερα μοντέλα με μια κάποια (πόση και πώς;) κοινωνική πρόνοια; Τα υπόλοιπα περί κεντροαριστεράς κ.λπ., είναι άνευ νοήματος και επικίνδυνα, επικίνδυνα γιατί αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται καταδήλως εκ του πονηρού και δεν θέλω να πιστεύω πως αυτό το «εκ του πονηρού» σας αφορά. Συνεπέστατοι πάντως με την ασάφεια της «κεντροαριστερής» σας πολιτικής (δήθεν) πρότασης, το κείμενό σας είναι γενικόλογο, ασαφέστατο, είναι μια έκθεση ιδεών που θα έπαιρνε μικρό βαθμό στις πανελλήνιες εξετάσεις, καθώς στερείται καταδήλων νοημάτων, επιχειρημάτων και παραδειγμάτων. Με άλλα λόγια, χρήσιμο για άλλη μία πολιτική απάτη.

* Ο Δρ. Νικήτας Χιωτίνης είναι Αρχιτέκτων, Καθηγητής ΤΕΙ, Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού Αντικειμένων.

ΝΔ Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου στη δήλωση της γεμάτη χολή κατά των ευρωπαϊκών αριστερών κομμάτων.

«Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι λέει ο κόσμος», ανέφερε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων, η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, σχολιάζοντας την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν.

"Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Δεν περιμέναμε από τη ΝΔ και τον κ. Σαμαρά να αντιληφθούν τη σημασία και το συμβολισμό της επικείμενης υποψηφιότητας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν. Σε μια περίοδο που η Ε.Ε αποδομείται από την πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της λιτότητας, η κυβέρνηση και ο κ. Σαμαράς αποτελούν τους νεκροθάφτες των συμφερόντων του ελληνικού λαού στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Να χαίρονται την κα Μέρκελ και τους συμμάχους τους", απάντησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εκτόξευση ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθηνών με 7,2% διαφορά από την ΝΔ

Κάλπη

“ Συντριπτικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ στην Αθήνα, καταγράφει δημοσκόπηση της GPO, για λογαριασμό του newpost.gr. Η ψαλίδα ανοίγει πολύ με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προηγείται με 7,2 μονάδες διαφοράς από την δεύτερη ΝΔ. ”

Τρίτη, 15 Οκτωβρίου 2013 13:52

Συντριπτικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ στην Αθήνα, καταγράφει δημοσκόπηση της GPO, για λογαριασμό του newpost.gr. Η ψαλίδα ανοίγει πολύ με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προηγείται με 7,2 μονάδες διαφοράς από την δεύτερη ΝΔ.

Πιο συγκεκριμένα, στην Β’ περιφέρεια των Αθηνών, την μεγαλύτερη της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει το 24,2% με την ΝΔ να έπεται με μόλις 17%. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του 2012 διαφορά η διαφορά βρισκόταν στο 5,2% υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να σημειώνει αισθητή άνοδο στη νέα δημοσκόπηση.

Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, συγκεντρώνει μόλις το 4,1%, με το κόμμα της Χ. Τρικούπη να χάνει το 50% της ήδη μικρής εκλογικής του επιρροής στις εκλογές του 2012 και να λαμβάνει στη δημοσκόπηση την Πέμπτη θέση μεταξύ των κομμάτων.

Το ΚΚΕ συγκετρώνει το 6,5%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες συγκεντρώνουν το 4,1%, η ΔΗΜΑΡ το 3,8%, ενώ εντύπωση προκαλεί το 8,2% της Χρυσής Αυγής, παρόλες τις πρόσφατες εξελίξεις και τις συλλήψεις της ηγετικής ομάδας του ναζιστικού μορφώματος.

Στα αξιοσημείωτα της δημοσκόπησης στη Β’ Αθηνών είναι και το 18%, το οποίο δηλώνει ακόμα αναποφάσιστο, μη θέλοντας να εκδηλώσει πρόθεση ψήφου.

Σε άλλα στοιχεία της δημοσκόπησης, ιδιαίτερα υψηλό είναι το ποσοστό συσπείρωσης της Χρυσής Αυγής, το οποίο αγγίζει το 75%, πράγμα το οποίο δείχνει ότι κάποιοι εξακολουθούν να παραμένουν προσηλωμένοι σε φασιστικές απόψεις.

Επίσης, η ΝΔ, παρόλη την προσπάθεια ορισμένων στελεχών «αλίευσης» ψηφοφόρων από την δεξαμενή της Χρυσής Αυγής. Φαίνεται μάλιστα να συμβαίνει το αντίθετο με το 6,7% των ψηφοφόρων της να οδηγείται προς την Χρυσή Αυγή.

Δείτε τους σχετικούς πίνακες:

Αποφασίζουν την ημερομηνία των εκλογών;

Εκλογές

“ Εκλογική συντριβή της ΝΔ και αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ στον ορίζοντα ”

Του Κώστα Καπνίση

Δευτέρα, 21 Οκτωβρίου 2013 10:54

«Έμπλεο» παρασκηνιακών και όχι μόνο εξελίξεων ήταν το Σαββατοκύριακο για την τύχη της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Είναι πια ξεκάθαρο ότι η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά και το «ΠΑΣΟΚ» του Ευάγγελου Βενιζέλου προσπαθούν να περάσουν την διαχείριση της εκλογικής συντριβής, οποιαδήποτε στιγμή κι αν γίνει η προσφυγή στις κάλπες, στην επικοινωνιακή ατζέντα της καθημερινότητας. Η επιλογή άλλωστε του Αντώνη Σαμαρά να ακυρώσει την προγραμματισμένη συνέντευξή του σε «φιλικό» προς την κυβέρνηση τηλεοπτικό σταθμό, ήταν το «μήνυμα» - έναρξη των διαβουλεύσεων για την πιθανή ημερομηνία προκήρυξης των εθνικών εκλογών.

Η ημερομηνία των εκλογών έχει ήδη τεθεί στο τραπέζι, με αυτούς που θέλουν να κλείσουν κάποιες εκκρεμότητες να προτιμούν τον Μάιο για την προσφυγή στις κάλπες. Γνωρίζουν ότι κάθε ημέρα που περνά, κάνει την ήττα ακόμα μεγαλύτερη και την εκλογική αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ ορατή ακόμα και από τώρα, αλλά φαίνεται πια να έχουν αποδεχθεί το «μοιραίο». Κάποιοι άλλοι, πιο συνετοί, προκρίνουν την άμεση προσφυγή στις κάλπες μέσα στο 2013 σε μιας σύντομης και χωρίς πολλά - πολλά προεκλογικής εκστρατείας. Αυτό είναι μια ξεκάθαρα πολιτική επιλογή τύπου «damage control».

Ασφαλώς σε μια παραπαίουσα και ανήμπορη κυβέρνηση, αυτή είναι μια ασφαλής επιλογή για δύο λόγους.

Πρώτον, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμα αποφασίσει ξεκάθαρα για το ποια θα είναι η λύση του ελληνικού χρέους, καθώς η ελληνική κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει καθόλου στο ζήτημα, αφήνοντας έτσι τους Ευρωπαίους να κερδίζουν όσο χρόνο αυτοί επιθυμούν. Αυτό μπορεί να γίνεται σε βάρος της Ελλάδας, αλλά από την άλλη μεριά δεν κάνει άμεση ζημιά (προς το παρόν) στο επικοινωνιακό προφίλ της κυβέρνησης. Το αντίθετο μάλιστα. Προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι διαπραγματεύονται κιόλας, ενώ είναι γνωστό ότι όχι μόνο δεν τον πράττουν, αλλά υιοθετούν μέσω του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, την επίσημη γερμανική θέση περί μη «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, αλλά την επιμήκυνση των δανείων για είκοσι παραπάνω χρόνια από ότι έχει μέχρι τώρα συμφωνηθεί.

Δεύτερον, αν τελικά οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν μέσα στον Νοέμβριο ή το αργότερο μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη, να υιοθετήσουν την γερμανική θέση, τότε η ελληνική κυβέρνηση, δε θα έχει τίποτε να παρουσιάσει ως προεκλογική υπόσχεση τον Μάιο του 2014 λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, με το αποτέλεσμα να μοιάζει όχι απλά ως συντριβή, αλλά ως «ανήκεστος βλάβη» για τα ήδη παραπαίοντα κυβερνητικά κόμματα τόσο στο εξωτερικό τους προφίλ, όσο και στο εσωτερικό, με τις κοινοβουλευτικές ομάδες να βρίσκονται από τώρα σε αναβρασμό.

Το νέο Μνημόνιο θα είναι γεγονός και θα κρατήσει όχι απλώς μέχρι το 2040, αλλά αρκετά παραπάνω χρόνια. Τα εμπειρότερα πολιτικά στελέχη των δύο κομμάτων αποφεύγουν τις δημόσιες τοποθετήσεις και εμφανίσεις τους. Προτιμούν να συναντώνται και να συζητούν για την επόμενη μέρα των κομμάτων τους μετά την προδιαγραφόμενη εκλογική ήττα. Μερικοί μάλιστα, σε ιδιωτικές συζητήσεις, θεωρούν ότι μια διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια πραγματική ευκαιρία εσωτερικής «εκκαθάρισης» της ΝΔ, από τη στιγμή που δε θα υπάρχει πλέον το παιγνίδι των εσωκομματικών «ισορροπιών» ως δαμόκλειος σπάθη.

Η αλήθεια είναι ότι η συγκυρία, η μη λήψη απόφασης ακόμα για το ελληνικό χρέος, είναι ευκαιρία για μια νέα κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή να διαπραγματευτεί σκληρά και να πάρει από τους δανειστές αυτό που θα είναι ωφέλιμο και για τις δύο μεριές. Οι μεν δανειστές, θα εξασφαλίσουν ότι θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω (με μια δίκαιη συμφωνία), ο δε ελληνικός λαός θα εξασφαλίσει το δικαίωμα για μια ριζοσπαστική και αναγκαία για την κοινωνία αλλαγή σελίδας, όπου η κοινωνική δικαιοσύνη δε θα είναι πια ζητούμενο αλλά αυτονόητο. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας θα είναι πια σε πλήρη ισχύ με τις «μηχανές να παίρνουν μπρος» και εγχώριους και ξένους επενδυτές να βλέπουν την χώρα ως πραγματική ευκαιρία μακροπρόθεσμης επένδυσης και όχι «αρπαχτής». Με αυτόν τον τρόπο, με την επιστροφή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με ένα δίκαιο, σταθερό και μακρόπνοο φορολογικό σύστημα για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, η ανάπτυξη και η καταπολέμηση του τέρατος της ανεργίας, δε θα είναι ευχολόγιο, αλλά απτό αποτέλεσμα, το οποίο θα ζωντανέψει την «νεκρή» εθνική οικονομία και θα γίνει μοχλός βιώσιμης ανάπτυξης και όχι απλώς μιας στείρας προσπάθειας περιορισμού της ύφεσης.

Η χώρα χρειάζεται διαρθρωτικές αλλαγές παντού. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Αυτό όμως είναι έργο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως δηλώνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, απευθύνει από τώρα σε όλες εκείνες τις υγιείς και προοδευτικές δυνάμεις, προσκλητήριο για δημιουργική δουλειά. Θα χρειαστεί άλλωστε μεγάλη και εργώδης προσπάθεια να χτιστεί ένα νέο σύγχρονο Κράτος, το οποίο θα υπηρετεί τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και όχι τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Η πρόκληση είναι τεράστια και η νέα κυβέρνηση καλείται να ξεκινήσει από τα θεμέλια. Η ημερομηνία προκήρυξης των εκλογών, είναι το μόνο πλέον πράγμα που μπορεί να προσφέρει ως καλή υπηρεσία η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου στη χώρα. Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές θα είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και όχι των ολίγων…

Δημοσκόπηση κόλαφος για την κυβέρνηση: Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος

Αντιμνημονιακή διαδήλωση

“ "Δεν βγαίνει το πρόγραμμα" πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία ”

Δευτέρα, 21 Οκτωβρίου 2013 11:03

"Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος", "υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις", υποστηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών,σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Pulse RC για λογαριασμό της Εφημερίδας των Συντακτών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων το "οικονομικό πρόγραμμα δεν βγαίνει", ενώ η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι ο κύριος σκοπός του είναι η διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών και όχι του ελληνικού λαού.

Σύμφωνα με τα ποιοτικά αποτελέσματα της δημοσκόπησης είναι εμφανές ότι οι πολίτες συντάσσονται στην πλειονότητά τους με τις πολιτικές απόψεις που πρεσβεύει το κόμμα που ψηφίζουν, ενώ και επί του προκειμένου παρατηρείται «χάσμα γενεών» στις απαντήσεις που δίνονται.

Σε ότι αφορά στην πορεία του καταστροφικού προγράμματος που ακολουθείται στην Ελλάδα, το 66% υποστηρίζει ότι υπάρχουν εναλλακτικές, ενώ μόλις το 27% συμφωνεί με την άποψη της κυβέρνησης ότι το πρόγραμμα είναι μονόδρομος, με το 13% μόνο να είναι σίγουρο.

Επίσης το 66% υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει, ενώ μόλις το 6% εμφανίζεται βέβαιο ότι θα πετύχει, με το 22% να υποστηρίζει ότι θα πετύχει.

Το 72% υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα στοχεύει στη διάσωση των τραπεζών με μόλις το 11% να διαφωνεί με αυτή την άποψη,

ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΑΣ

Οι ειδικοί στην ασφάλεια των επικοινωνιών λένε πώς αν θέλετε να είστε 100% σίγουροι ότι δεν παρακολουθούνται αυτά που λέτε ή γράφετε στο κινητό σας δεν έχετε παρά να το κλείσετε.

Διαβάστε μερικά απλά βήματα για να αποφύγετε την παρακολούθηση όπως δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Τα νέα».Η ΑΓΟΡΑ: Το Διαδίκτυο είναι γεμάτο με διαφημιστικές καταχωρίσεις για εφαρμογές παρακολούθησης. Πρέπει να τις αποφύγετε!

Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να το αποφύγετε στην αρχή, πως αφαιρείτε τον κοριό: ……….>>>>>>>>>>>>>>>>>

Με επαναφορά των εργοστασιακών ρυθμίσεων
Είναι ίσως η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να σβήσετε το κατασκοπευτικό λογισμικό που ενδέχεται να έχει εγκατασταθεί στο κινητό σας. Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας ή, εναλλακτικά, να επισκεφθείτε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας κ να ζητήσετε να γίνει επαναφορά εργοστασιακών ρυθμίσεων (factory reset) στη συσκευή σας.

Η λειτουργία είναι διαθέσιμη σε όλα τα τηλέφωνα (Android, iPhone, BlackBerry κ.λπ.). Η διαδικασία αυτή θα επαναφέρει το τηλέφωνό σας στην κατάσταση που ήταν όταν το αγοράσατε. Μην ξεχάσετε να δημιουργήσετε προηγουμένως αντίγραφα ασφαλείας (backup), αν δεν θέλετε να χάσετε αρχεία.Με ενημέρωση του λειτουργικού συστήματος

Η αναβάθμιση ή εγκατάσταση από την αρχή του λειτουργικού συστήματος (software) του τηλεφώνου σας θα επιφέρει ανάλογο αποτέλεσμα με αυτό της επαναφοράς εργοστασιακών ρυθμίσεων. Το καλό είναι ότι με αυτή τη μέθοδο δεν θα σβηστούν οι εφαρμογές και τα δεδομένα σας, αλλά θα είστε σίγουροι ότι το κατασκοπευτικό λογισμικό θα αφαιρεθεί. Και αυτό διότι οι εφαρμογές παρακολούθησης εγκαθίστανται στο λειτουργικό σύστημα της συσκευής.

Πώς εντοπίζετε την εισβολή

1. Απενεργοποιήστε τη συσκευή

2. Παρατηρήστε αν υπάρχει ασυνήθιστη «συμπεριφορά» (π.χ. η οθόνη ενεργοποιείται μόνη της ή φωτίζονται τα πλήκτρα)

3. Ελέγξτε αν η μπαταρία είναι ζεστή. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το τηλέφωνο δεν είναι στην πραγματικότητα κλειστό αλλά τρέχει κρυφά κάποιο πρόγραμμα

4. Ενεργοποιήστε ξανά το τηλέφωνο

5. Παρατηρήστε αν ακούγονται ασυνήθιστοι ήχοι όταν πραγματοποιείτε μια κλήση

Προστατεύστε τα δεδομένα σας

1. Να έχετε τη συσκευή πάντοτε μαζί σας και να μην επιτρέπετε σε κανέναν να τη χρησιμοποιήσει. Οποιοσδήποτε έρθει σε επαφή με το κινητό σας, έστω γι λίγα δευτερόλεπτα, μπορεί να εγκαταστήσει πρόγραμμα παρακολούθησης (spyware)

2. Ορίστε κωδικό πρόσβασης (password) στο τηλέφωνό σας για να το ασφαλίσετε από μη εξουσιοδοτημένη χρήση

3. Μην επιτρέπετε πρόσβαση σε άγνωστες συνδέσεις Bluetooth

4. Μην κατεβάζετε αρχεία από το Διαδίκτυο στο τηλέφωνό σας

5. Απενεργοποιήστε ή περιορίστε την πρόσβαση στο Ιντερνετ από το κινητό σας

Στοπ στις υποκλοπές

1. Αφαιρέστε την μπαταρία του κινητού όταν δεν είναι σε χρήση

2. Χρησιμοποιήστε ένα καρτοκινητό για προστασία σε εξαιρετικά ευαίσθητες συνομιλίες

3. Εάν παρατηρήσετε ασυνήθιστη συμπεριφορά στο τηλέφωνο, ενημερώστε τον τηλεπικοινωνιακό πάροχό σας

4. Απενεργοποιήστε τη λειτουργία ασύρματου Ιντερνετ (WiFi) στο κινητό σας. Σερφάρετε μόνο από σημεία που γνωρίζετε ότι είναι ασφαλή, όπως το σπίτι ή το γραφείο

5. Να θυμάστε ότι το λογισμικό spyware σπανίως μολύνει τα τηλέφωνα που δεν έχουν πρόσβαση στο Ιντερνετ

6. Μην αποκαλύπτετε από το τηλέφωνο απόρρητες πληροφορίες, αν υποψιάζεστε ότι το κινητό σας έχει «μολυνθεί»

7. Κάντε επαναφορά των εργοστασιακών ρυθμίσεων στο κινητό σας για να αφαιρέσετε τυχόν λογισμικό παρακολούθησης

8. Εγκαταστήστε πρόγραµµα εντοπισµού κακόβουλου λογισµικού και ιών (antivirus) στο τηλέφωνό σας

9. Απενεργοποιήστε το GPS όταν δεν το χρησιμοποιείτε. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από επιτήδειους για να δουν πού βρίσκεται το τηλέφωνο σας (και ο κάτοχός του)