Ο μηδενισμός…

ανάρτηση από "ρεσάλτο"

Ο μηδενισμός συνίσταται σε τούτο: Να απορρίπτεις (μηδενίζεις) τους πάντες δίχως να προτείνεις ΤΙΠΟΤΑ:Θέση ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ… 
Όταν, επίσης, ο μηδενισμός συνδυάζεται με την αποδοχή ότι τα πάντα είναι νεοταξικά τελειωμένα, συντελεσμένα και ελεγχόμενα, τότε φτάνουμε στη μοιρολατρική φρενοβλάβεια… 
Είναι εύκολο να το παίζεις αντικαθεστωτικός και ασυμφιλίωτος «εχθρός» της Νέας Τάκης με το μηδενισμό. Και ακόμα πιο εύκολο να φλυαρείς περί ΑΠΟΧΗΣ, δίχως να δείχνεις ένα κάποιο δρόμο και προβληματισμό διεξόδου από το σημερινό εφιάλτη.

Είναι εύκολο να φωνάζεις «Κάτω η Νέα Τάξη», αλλά δύσκολο να ανακαλύπτεις, ή να προτείνεις κάποιο πρακτικό μονοπάτι διεξόδου, τον τρόπο και τις διαδικασίες για να την γκρεμίσεις… 

Κάποιοι φίλοι με την απολυτότητα του Πάπα (του κατόχου της απόλυτης αλήθειας), μας μέμφονται διότι προτείνουμε

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στις εκλογές με ένα και μοναδικό στόχο: Τη δημιουργία συνθηκών και δυνατοτήτων για την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ και το ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ των κατοχικών ισορροπιών… 

Έχουμε αναλύσει διεξοδικά αυτήν την προβληματική, η οποία περνάει μέσα από την εκλογική συντριβή του δωσίλογου κυβερνητικού οικοδομήματος, συντριβή που θα καταγραφεί τελεσίδικα και ηχηρά με μια θεαματική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. 

Με τη μηδενιστική καταφρόνηση των ΠΑΝΤΩΝ (επειδή ΟΛΟΙ είναι γρανάζια του συστήματος) και τη μικροαστική, ατομικιστική αυτοϊκανοποίηση (απολυτότητα του «εγώ»), δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε ΚΑΝΕΝΑ παράθυρο να ανοίγει (με δοσμένη την κατάσταση του λαϊκού ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ),σε ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ αποσταθεροποίησης του κατοχικού κυβερνητικού οικοδομήματος. 

Εάν οι φίλοι που μας μέμφονται για τους προβληματισμούς μας, ή όλοι αυτοί που αφορίζουν μηδενιστικά τους πάντες και τα πάντα έχουν κάποια πρόταση που να δημιουργεί τους όρους αποσταθεροποίησης του καθεστώτος, ευχαρίστως να την ακούσουμε και να την ασπαστούμε: Δεν διεκδικούμε το αλάθητο… 
Δυστυχώς γι αυτούς δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ να προτείνουν εκτός από το μηδενισμό και την ηττοπάθεια: Τα πάντα έχουν τελειώσει… 

Διότι το να παρλάρουν γύρω από την ΑΠΟΧΗ, με ηθικολογικές φλυαρίες και άκαμπτα ρητορικά σχήματα, δεν είναι ΠΡΟΤΑΣΗ. Πρέπει να μας δείξουν συγκεκριμένα ΠΩΣ με την ΑΠΟΧΗ θα προωθήσουμε κάποιες δυνατότητες (δεν μιλάω για λύσεις) που να οδηγούν σε άλλο πολιτικό κλίμα, θα αποσταθεροποιούν το καθεστώς και θα δημιουργούν κάποιες ρωγμές στον κατοχικό γρανίτη… 

Με την ΑΠΟΧΗ, σήμερα, ΟΧΙ μόνο δεν ταρακουνάμε, στο ελάχιστο, το καθεστώς των ανδρεικέλων, αλλά του δίνουμε και τη δυνατότητα να καταργήσει ΑΥΡΙΟ και τις εκλογές: Αν αυτό δεν το βλέπουν είναι ολοκληρωτικά τυφλοί και λογάδες μηδενιστικών αναθεμάτων… 

Εμείς μέσα σ’ αυτήν την κατοχική ασφυξία (της Νέας Τάξης) διακρίνουμε, σαν ένα μικρό μονοπάτι ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ των καθεστωτικών ισορροπιών, Την εκλογική κατεδάφιση της κυβέρνησης,σαν ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΑΡΧΟ πρακτικό καθήκον… 

Εκτιμούμε (χωρίς να διεκδικούμε το αλάθητο) ότι η κατεδάφιση αυτής της κυβέρνησης βρίσκεται σε ανάλογη συνάρτηση με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ: Θα είναι τόσο πιο μεγάλη, όσο και πιο μεγάλα θα είναι τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ… 

Ο μπαμπούλας της «αποσταθεροποίησης» και οι εκλογές! 

 
Πριν από λίγες μέρες υπογραμμίζαμε ιδιαίτερα: 
«Δεν είναι τυχαίο ότι αρχίζει να αναπτύσσεται από τα καθεστωτικά κόμματα του δωσιλογισμού, της ολοκληρωτικής μας λεηλασίας και καταστροφής, η «θεωρία των άκρων»: Η γνωστή θεωρία των προβοκατσιών, του κράτους και του παρακράτους, εναντίον των λαών και των κινημάτων…». 

Η «θεωρία των άκρων» στηρίζεται σε ένα σύνθετο σόφισμα. 

Το ιδεολογικό και πολιτικό θεμέλιο αυτού του σοφίσματος είναι η «αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας»!!! 

Τα «άκρα» είναι το πολιτικό τέχνασμα της προβοκάτσιας του κράτους και του παρακράτους για να συνδέσει και να ταυτίσει κάθε λαϊκή εκδήλωση και το οργισμένο ΚΙΝΗΜΑ του λαού, καθώς και τα πολιτικά υποκείμενα των κινημάτων (ιδιαίτερα τα αριστερά κόμματα και οργανώσεις), ΜΕ τις ελεγχόμενες, προβοκατόρικες «ακραίες ομάδες» του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ και των μυστικών υπηρεσιών (από «ακροαριστερές», μέχρι «ακροδεξιές», τους γνωστούς κουκουλοφόρους κ.λπ…). 

Έτσι, μετά από αυτή την ταχυδακτυλουργική ταύτιση των εκδηλώσεων της λαϊκής ΟΡΓΗΣ (κατά κανόνα ΑΥΘΟΡΜΗΤΩΝ εκδηλώσεων) με τις τρομοκρατικές προβοκάτσιες του καθεστώτος, φτάνουμε στο ύψιστο καθεστωτικό ιδεολόγημα, αυτό της «αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας»: ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ. 

Είναι ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ, διότι ΤΑΥΤΙΖΕΙ το καθεστώς που ζούμε, αυτό της ΒΙΑΣ, της πραξικοπηματικής αυθαιρεσίας των ανδρεικέλων, της ευρω-χούντας, το ΚΑΤΟΧΙΚΟ καθεστώς των δωσίλογων με τη Δημοκρατία!!!! 

Πράγματι ο λαός και η εκρηκτική ΟΡΓΗ του αποτελούν τη μεγάλη απειλή γι αυτό το καθεστώς. 

Πράγματι αυτή η λαϊκή ΟΡΓΗ θέλει να ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΕΙ, ακόμα και να ανατρέψει, αυτό το καθεστώς, το οποίο ΟΧΙ μόνο δεν έχει καμιά σχέση με τη Δημοκρατία, ούτε ψήγματα δημοκρατίας, αλλά αποτελεί ένα δικτατορικό προτεκτοράτο των ληστών και δημίων που λεηλατεί, καταστρέφει, δολοφονεί και αφανίζει την ελληνική κοινωνία και το λαό της… 

Όταν μιλούν τα δωσίλογα ανδρείκελα αυτού του καθεστώτος, τα ιερατεία της προπαγάνδας τους και οι δημοσιογραφικές τους πόρνες για «αποσταθεροποίηση», εννοούν, ακριβώς την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ της δικτατορικής τους ηγεμονίας, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ της ευρω-χούντας, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ του αποικιοκρατικού, κυβερνητικού τους οικοδομήματος, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ των ανδρείκελων-κομμάτων τους… 
Την αποσταθεροποίηση της καθεστωτικής ΦΡΙΚΗΣ τη βαπτίζουν «αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας»!!! 

Ταυτίζουν, δηλαδή το δικό τους κατοχικό και άκρως δικτατορικό καθεστώς (καθεστώς δωσίλογων ραγιάδων) με τη «δημοκρατία», η οποία απειλείται από τα λεηλατημένα και ακρωτηριασμένα θύματά τους: Τον ελληνικό λαό και την οργή του… 

Γι αυτό όλοι αυτοί οι δήμιοι, οι ληστές και τα έμμισθα φερέφωνά τους ωρύονται για «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» και επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό με τις «θεωρίες των άκρων», με «καταστάσεις πολιορκίας», με «συνθήκες άτυπου εμφυλίου» κ.λπ… 

ΘΕΛΟΥΝ το λαό τρομοκρατημένο και ραγιά, σαν τα δικά τους μούτρα, ώστε να αποδεχτεί τον τάφο και έτσι να μην υπονομευτεί η «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ»: Η «σταθερότητα» των αποικιοκρατών της ευρω-χούντας, της δικτατορίας της και των κομματικών και δημοσιογραφικών τους ανδρεικέλων. Η «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» του δωσίλογου ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ… 

Για αυτό και τα κανάλια με τους σταρ του έμμισθου δωσιλογισμού και ραγιαδισμού ουρλιάζουν για «σταθερότητα» και εγκωμιάζουν, υστερικά, το Βενιζέλο, σαν «επιλογή σταθερότητας»!!!!! 

Τέτοια «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» είναι ΕΦΙΑΛΤΗΣ για τον ελληνικό λαό, είναι πλήρης καταστροφή και ισοπέδωση της Ελλάδας, είναι η πιο αποτρόπαια μορφή δικτατορικής ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ κάθε υπολείμματος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. 

Αυτή η «σταθερότητα» πρέπει να ΑΠΟΣΤΑΘΕΠΟΙΗΘΕΙ και να ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ από τον ελληνικό λαό. 

Η ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της «δημοκρατίας» των αλητήριων «εκτελεστών-τοκογλύφων» είναι το ΠΡΩΤΙΣΤΟ και ΜΕΓΙΣΤΟ καθήκον σήμερα. 

Ο δρόμος της ζωής και της ύπαρξής μας περνάει μέσα από την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της καθεστωτικής «σταθερότητας». 

Στις εκλογές, όταν γίνουν, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να συμβάλει με την ψήφο του στην αποσταθεροποίηση του καθεστώτος των ανδρεικέλων. 
Με τι εκλογές, φυσικά, δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα.Ωστόσο μπορεί να αλλάξουν δραματικά οι συσχετισμοί (έστω οι εκλογικοί συσχετισμοί) σε βάρος των κατοχικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ και δορυφόρων τους) και να προωθηθούν διαδικασίες ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ του δωσίλογου κυβερνητικού οικοδομήματος 

ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΔΗΜΙΩΝ

Ψηφίστε τους. Στείλτε μήνυμα ότι γουστάρετε τη γενοκτονία, το ξεπούλημα της πατρίδας... 

Αποδείξτε γι ακόμη μια φορά, ότι θέλετε τις κόρες σας και τις γυναίκες σας πόρνες, τους γιούς σας και τους πατεράδες σας με ψυχοφάρμακα, εξαθλιωμένους... 

SIBILLA-GR

Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Οι δημοσκοπήσεις έχουν πια ξεσαλώσει. Ασυγκράτητες, ύποπτες, ανεξέλεγκτες. Ο πανικός του Βενιζέλου διαψεύδει την αισιοδοξία των δημοσκοπήσεων ότι η Ελιά βγάζει ρίζες όπως και η τόσο πια χλωμή «σιγουριά» του Σαμαρά ότι γυρίζουμε σελίδα, η νέα Ελλάδα είναι μπροστά μας κι ας μη τη βλέπουμε, το φταίξιμο είναι δικό μας... 

του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Οι δημοσκοπήσεις, λοιπόν, λένε τα δικά τους και τι τις νοιάζει, κάναμε λάθος θα πουν άνετα και ανενδοίαστα, όταν ανοίξουν οι κάλπες. Το έχουν ξαναπεί στις περασμένες εκλογές, με το ίδιο θράσος. Θα σας πω ένα πραγματικό περιστατικό από...

τις περασμένες εκλογές, του Μαϊου, όπως το γνωρίζω άριστα. Ο Τσίπρας ενημερώθηκε τον Γενάρη του 12 ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε 16% και για να πω την αλήθεια δεν το πίστεψε. Ωστόσο τόσο ακριβώς έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δημοσκόπηση/πρόβλεψη είχε έρθει από το εξωτερικό, έξη μήνες πριν από τις εκλογές-λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 11 και ο Τσίπρας το πληροφορήθηκε αρχές του 12. Πασίγνωστος δημοσκόπος υποστήριζε πέρυσι, σε πηγαδάκι πριν από μια ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ στον Κεραμικό, ότι αυτό ήταν αδύνατον να έχει συμβεί διότι, έλεγε, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε πόντο-πόντο τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες πριν από τις εκλογές. Έκρυβε την αλήθεια. 

Πάνω στην κουβέντα του ξέφυγε ότι η ΧΑ μπορεί να κινηθεί στο 15%, όχι εκείνη τη στιγμή (δηλαδή πέρυσι) διευκρίνισε, αλλά αργότερα. Θα δούμε αν πέσει μέσα. Γιατί λέω αυτή την ολότελα πραγματική ιστορία; Επειδή από τα λίγα που ξέρω από δημοσκοπήσεις (εγκατέλειψα κάποιες παρεμφερείς σπουδές στη Γαλλία, το ενδιαφέρον μου ήταν αλλού) υπάρχει η δυνατότητα να διακρίνει ένας ειδικός τις ισχυρές και σταθερές τάσεις μιας κοινωνικής ομάδας και να εκτιμήσει, ανάλογα με τις ικανότητές του και σε συνάφεια με ορισμένους δείκτες, αν αυτές οι τάσεις θα έχουν διάρκεια και πότε θα κορυφωθούν. Με λόγια απλά, οι κοινωνικές ροπές είναι δυνατόν να προβλεφθούν και συνήθως οι κοινωνίες διαμορφώνουν τις τελικές απόψεις τους πολύ πριν από τη στιγμή της ψηφοφορίας, όπως φαίνεται από το αρχικό παράδειγμα. Ισχύει ακόμα και σε εποχές όπου η ρευστότητα φαίνεται να κυριαρχεί. 

Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι απλώς η φωτογραφία της στιγμής, όπως μας λένε. Υποδεικνύουν και τους στόχους που πρέπει να έχει μια πολιτική για να γίνει ελκυστική. Υποδεικνύουν τι πρέπει να τονιστεί και τι όχι ώστε να η πολιτική να προσαρμόζεται στις διαθέσεις της Κοινής Γνώμης. Αν ο προαναφερόμενος δημοσκόπος πέσει μέσα για την ΧΑ τότε θα έχουμε «πρόβλεψη» ένα έτος πριν από το «γεγονός». Και, ας το προσέξουμε, παρά το ότι έχουν συμβεί σωρεία «σημαντικών» πραγμάτων, από τις γνωστές δολοφονίες έως τις φυλακίσεις και την ανακήρυξη της ΧΑ σε εγκληματική οργάνωση. Οι ειδικοί είναι σε θέση να διακρίνουν τι έχει διάρκεια και τι αποτελεί προσωρινή και εφήμερη εντύπωση. Εννοείται ότι η παρακολούθηση της κατάστασης είναι συνεχής και αναθεωρείται διαρκώς. Και ότι η «ψαλίδα» μικραίνει ή μεγαλώνει. 

Στο τέλος απομένει αδιευκρίνιστη μια ελάχιστη «μάζα» ψηφοφόρων που μερικές φορές κρίνει και το αποτέλεσμα. Τέλος γίνονται και λάθη, οι επιστήμονες πέφτουν κι αυτοί έξω όπως όλοι μας.
Στο πλαίσιο, λοιπόν, των αυθαιρεσιών των «επίσημων» δημοσκοπήσεων (που έκαναν τον Ν. Χατζηνικολάου, προς τιμή του, να δηλώσει ότι δεν δημοσιεύει καμία δημοσκόπηση) μπορεί ο καθένας να δηλώσει εξ ίσου αυθαίρετα και άνευ ποινής ότι η Δούρου θα σαρώσει στην Αττική και αυτά περί ντέρμπι με τον Σγουρό είναι παραμύθια. Ή να προβλέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις διακυμάνσεις λόγω των τόσο επιτυχημένων (!) δηλώσεων στελεχών του, θα κινηθεί στη γειτονιά του 35% (ίσως και παραπάνω;) ενώ η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ/Ελιά μπορεί να βλέπουν το 20% με το κιάλι. Αυθαίρετο; 

Είπαμε: ο καθένας μπορεί να το κάνει το ίδιο ανεύθυνα με όλους τους άλλους και χωρίς κόστος μιας και αυτός τουλάχιστον το κάνει τζάμπα ενώ οι άλλοι πληρώνονται.

ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ

26 ΜΑΙΟΥ- ΨΗΦΙΣΑΜΕ…ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ;

ανάρτηση από iskra

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

1. Στις 25 Μαΐου για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, είναι πιθανό ένα κόμμα της αριστεράς  να είναι πρώτο, σε πανελλαδική εκλογική αναμέτρηση. Αλλά  είναι πιθανό και το ποσοστό του συνόλου των κομμάτων της αριστεράς να υπερβαίνει   κατά πολύ το άθροισμα  των δύο «παραδοσιακών» πόλων πολιτικής έκφρασης του  κυρίαρχου –διαχρονικά- μπλοκ εξουσίας.

2. Η ευρωομάδα της Αριστεράς ( GUE-GNL ) μπορεί να αναδειχθεί τέταρτη,  αυξάνοντας την κοινοβουλευτική της δύναμη από 35 σε 56 έδρες. Από τους 56 , 7 θα είναι από το ΣΥΡΙΖΑ, 2 από το ΚΚΕ και 2 από το ΑΚΕΛ. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο όμως  Σοσιαλδημοκράτες ,Κεντροδεξιά ,Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι και Πράσινοι θα έχουν συνολικά 505 έδρες, δημιουργώντας συγκεκριμένο  τοπίο συσχετισμών.

3. Η αποχή θα ξεπεράσει το 50% σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η πρωτοφανής περιφρόνηση στην ευρωπαϊκή ιδέα  δεν εκφράζεται μόνο μέσω της αποχής. Σύμφωνα με πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση  του Ινστιτούτου «Open Europe» το 60% των Ευρωπαίων  δεν εμπιστεύεται την Ε.Ε. (πριν 6 χρόνια το ποσοστό ήταν 27%).

4. Το ποσοστό της αποχής και στην Ελλάδα μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για το τελικό  αποτέλεσμα καθώς σε αποχή μεταμφιέζονται τόσο η δυσαρέσκεια (απέναντι στη κυβέρνηση)όσο και η δυσπιστία (απέναντι στην αντιπολίτευση). Το ποσοστό της αποχής θα είναι  δοκιμασία   για τα αυτοκριτικά αντανακλαστικά της αριστεράς.

5.  Η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην Ε.Ε. είναι τόσο ισχυρή ώστε σε σειρά χωρών (Γαλλία, Αγγλία,  Ιταλία,  Ολλανδία,  Αυστρία, Δανία, Φινλανδία, Ουγγαρία κ.α.)  κόμματα κατά της ΕΕ  θα αναδειχθούν πρώτα ή δεύτερα στις ευρωεκλογές. Τα περισσότερα δεν ανήκουν στην αριστερά. Το αντίθετο. Το στοιχείο αυτό θα  γίνει αντικείμενο ιδιαίτερου  προβληματισμού;

6. Παρ΄ όλο το τυπικό διακύβευμα (Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και πολιτική)  των ευρωεκλογών, η ψήφος στην Ελλάδα θα είναι ψήφος  για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.  Οι εκλογές θα έχουν  ισχυρό δημοψηφικό χαρακτήρα , και αυτό είναι  μια κατ΄αρχήν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, που τις όρισε ως τέτοιες Αυτό το χαρακτηριστικό είναι που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό  και στο αποτέλεσμα της 25^ης Μαΐου, που έχει τις προϋποθέσεις να  εμφανιστεί σαν ένα αποτέλεσμα – σοκ για τα κόμματα της συγκυβέρνησης.

7. Το αποτέλεσμα θα οδηγήσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε πολιτικές εξελίξεις. Το εύρος των πολιτικών εξελίξεων θα καθοριστεί όχι μόνο από το μέγεθος της συντριβής των κυβερνητικών κομμάτων και από τις ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις αλλά και από το βαθμό επανεμφάνισης του λαϊκού και εργατικού κινήματος.

8 . Η συζήτηση για την ποσοτικοποίηση της διαφοράς («έστω και μια ψήφος πιο πάνω από τη Νέα Δημοκρατία», « μια ψήφος ή 5% πάνω από το άθροισμα των κομμάτων της συγκυβέρνησης» κ.λπ.) θα πρέπει να λαμβάνει υπ΄όψιν της ότι όσο πιο ενισχυμένη  θα είναι εκλογικά η αριστερά στο σύνολό της, τόσο πιο ισχυρή θα είναι και η αυτοπεποίθηση  του λαού και των εργαζομένων, τόσο πιο πιθανή και η ενεργοποίηση του κινήματος.

9. Κατ΄αναλογία , όσο πιο ισχυρό θα είναι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο ενισχυμένη θα είναι η πιθανότητα  ενός δεύτερου κύματος ριζοσπαστικοποίησης , σαν αποτέλεσμα των αυξημένων προσδοκιών του λαϊκού παράγοντα , τόσο θα αδυνατίσουν οι  προσπάθειες άσπονδων φίλων για  «συμμαχίες εθνικής σωτηρίας» με συγκυβερνητικά ρετάλια ή νέας κοπής παλαιά υλικά.

10. Έτσι κι αλλιώς η συζήτηση «για τα ποσοστά» δεν θα πρέπει να κυριαρχεί πάνω από τη διαπίστωση ότι χωρίς την μετεκλογική, άμεση, ισχυρή κινητοποίηση των κομμάτων της αριστεράς και του λαϊκού παράγοντα , πρωταγωνιστής  θα είναι δυνατότητα  να δοθούν λύσεις,κάθε μορφής, εντός του συστήματος.

11. Είναι μεγάλη η ευθύνη των δυνάμεων  της αριστεράς , συνολικά,  να πιστοποιήσουν στην πράξη ότι η μάχη για την ανατροπή δεν τελειώνει στις 25 Μαΐου αλλά, αντίθετα, τότε ξεκινάει. Η πιθανή ενίσχυση του νεοναζιστικού μορφώματος , σε συνδυασμό με τα γεγονότα της Ουκρανίας,  αποτελούν  επιπλέον λόγους  για τον επαναπροσδιορισμό πολλών «βεβαιοτήτων» της προηγούμενης περιόδου.

12.  Στις 25 Μαΐου το βράδυ, θα έχει ανοίξει για την αριστερά ένα «μικρό παραθυράκι στο χωροχρόνο». Ο οργανώσεις και τα κόμματα της αριστεράς, πέρα από τις στρατηγικές και τακτικές διαφωνίες, δεν έχουν το δικαίωμα να αφήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο, ούτε να αναλώσουν την λαϊκή εμπιστοσύνη σε κομματικές επιδιώξεις  και περιχαρακώσεις, αλλά να αναζητήσουν την επιβεβαίωση της τακτικής και στρατηγικής τους λογικής στο –ανοιχτό σε μέτωπα αγώνα- πεδίο της πράξης και της όξυνσης της ταξικής πάλης.

13. Το εκπαιδευτικό κίνημα, η  ΕΡΤ, η Χαλυβουργία, οι Courier, οι Λιμενεργάτες, οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία, οι άνεργοι ,  οι χιλιάδες εργαζόμενοι σε αμέτρητες μικρές και μεγάλες μάχες, οι κάτοικοι στην Κερατέα, στις Σκουριές, οι διαδηλώσεις των πλατειών, οι αντιφασιστικές δράσεις, συνολικά  η ριζοσπαστική όψη μιας κοινωνίας που ακολούθησε  το βηματισμό της αντίστασης, της πολιτικής ανυπακοής και της κοινωνικής απελευθέρωσης, θα εκφραστούν  εκλογικά στις 25 Μαΐου.

Χάρη στη δική τους πορεία η αριστερά, στο σύνολό της, στις 26 Μαΐου θα έχει μια ιστορική ευκαιρία. Δεν πρέπει να φανεί αναντίστοιχη των κοινών αγώνων και της αγωνίας του λαού.

14. Το επίδικο για την αριστερά δεν  είναι αν το πολιτικό σχήμα  « Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  και (ακρο…διαφόρων μορφών)δεξιά αντιπολίτευση» (ή οποιοδήποτε άλλο σχήμα) είναι βιώσιμο και για πόσο. Ούτε με ποιο τρόπο ένα κόμμα «παντός καιρού» θα βγει αλώβητο, μέσα από μια περίοδο παγετώνων, σε ένα ξέφωτο ιδανικών συνθηκών ταξικής πάλης. Το κεφάλαιο δεν επενδύει πολιτικά σε κυβερνήσεις αλλά  σε σχήματα και συστήματα σχέσεων. Και η ιστορία γράφεται τώρα…

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

 

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ

ανάρτηση από iskra

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΧΟΥΝΤΗ ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΚΑΡΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (11/5)

Ερ.: Κύριε Χουντή, με την πείρα των πέντε χρόνων της θητείας σας στο Ευρωκοινοβούλιο πώς βλέπετε την κατάσταση της Ευρώπης σήμερα;

Απ.: Οι πολιτικές λιτότητας και τα Μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα και έχουν ισοπεδώσει οικονομικά και κοινωνικά τον ελληνικό λαό, αλλά και ο ουσιαστικός στραγγαλισμός της δημοκρατίας και των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, δεν αποτελούν μόνο ένα πείραμα των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων που «έτυχε» να τεθεί σε εφαρμογή στη χώρα μας. Αποτελούν στρατηγικό σχέδιο των ευρωπαϊκών ελίτ, των ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων, των ευρωπαϊκών τραπεζών, για μια Ευρώπη με υποτιμημένη την εργασία, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και ασφάλεια, για μια Ευρώπη που ο φόβος της φτώχειας και της εξαθλίωσης θα κυριαρχούν. Μια τέτοια Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ημερομηνία λήξης, αφού δεν γίνεται πλέον ανεχτή από τους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη τους στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και το πολιτικό προσωπικό που την υπηρετεί.

Ερ.: Θεωρείτε, δηλαδή, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αν άμεσα δεν αλλάξει, δεν θα υπάρξει στο μέλλον;

Απ.: Σταδιακά η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει υποστεί μετάλλαξη, που έχει ξεκινήσει ακόμα και πριν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Εχουν επικρατήσει νεοφιλελεύθερες απόψεις στο μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης. Και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το μόνο αιρετό θεσμό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η συνεργασία Δεξιάς και Σοσιαλδημοκρατίας, στη βάση αυτών των νεοφιλελεύθερων απόψεων, συνέβαλε στη δημιουργία αυτού του αποκρουστικού προσώπου της Ευρώπης που έχουμε σήμερα. Η συνεργασία Δεξιάς και Σοσιαλδημοκρατίας αποτυπώθηκε σε θεσμικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες, με στόχο να δεσμεύσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς στο διηνεκές. Συνεπώς, αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση, όσο συνεχίζει στον ίδιο νεοφιλελεύθερο δρόμο, δεν μπορεί να έχει μέλλον. Δεν μπορεί να έχει μέλλον μια Ευρώπη που το μόνο που δημιουργεί είναι φτώχεια και ανισότητες, τόσο εντός των κρατών-μελών όσο και μεταξύ χωρών.

Ερ.: Εχετε ζήσει από κοντά το περιβάλλον των Βρυξελλών. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκρουστεί αποτελεσματικά με αυτό το γραφειοκρατικό ευρωπαϊκό σύστημα και, βεβαίως, με το Βερολίνο;

Απ.: Ποτέ δεν έχουμε πει ότι οι διεργασίες που θέλουμε να ανοίξουμε και οι μάχες που οφείλουμε να δώσουμε στο πλαίσιο της Ε.Ε. θα είναι εύκολη διαδικασία. Αυτό που σε κάθε περίπτωση τονίζουμε, είναι ότι πρέπει να δώσουμε αυτές τις μάχες, αλλιώς θα καταντήσουμε σαν αυτή τη θλιβερή εικόνα των ελληνικών μνημονιακών κυβερνήσεων που λειτουργούν ως απλοί πρωτοκολλητές των αποφάσεων της τρόικας. Οι ευρωεκλογές είναι μεγάλη ευκαιρία να καλλιεργηθούν νέες απόψεις, να αναδειχθούν νέες δυνάμεις, πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες, που θα ανατρέψουν την τραγική πορεία που έχει πάρει η χώρα και η Ευρώπη.

Ερ.: Πιστεύετε, δηλαδή, ότι η Ευρώπη -πέραν του ΣΥΡΙΖΑ- σε αυτή τη συγκυρία διαθέτει τα πρόσωπα και τις πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς προς όφελος των κοινωνιών;

Απ.: Το πρώτο που θέλω να σχολιάσω στην ερώτησή σας, είναι κάτι που έχει εντοπιστεί και στο παρελθόν, αλλά ξεχάστηκε στη συνέχεια. Οτι οι πολιτικές δυνάμεις που αποτελούν την ηγεσία της Ε.Ε., κατά γενική ομολογία, αποδείχτηκαν ανίκανες τόσο να προβλέψουν την οικονομική κρίση που ερχόταν όσο και να τη διαχειριστούν, με τρόπο συνεκτικό για τους λαούς της Ευρώπης και τα κράτη. Αντίθετα, οι πολιτικές ελίτ της σημερινής Ευρωπαϊκής Ενωσης προσπάθησαν και προσπαθούν, με τον πιο χυδαίο και κυνικό τρόπο, να ξεπεράσουν την κρίση ρίχνοντας τα βάρη στις πιο αδύναμες χώρες και στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις. Προσδοκούμε ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είναι τέτοιο που θα φέρει την Αριστερά και τους εργαζόμενους σε ισχυρότερες θέσεις, ώστε να ανατρέψουν τις κυρίαρχες πολιτικές και να βάλουν τις βάσεις για την έξοδο των χωρών μας από την οικονομική κρίση προς όφελος των εργαζομένων, των ανέργων και των κοινωνικά αδύνατων.

Ερ.: Ο ευρωσκεπτικισμός προελαύνει στην Ευρώπη. Εχετε ακούσει να λέγεται πως αυτή η Ε.Ε. δεν αλλάζει και δεν μεταρρυθμίζεται. Συμμερίζεστε αυτή την εκτίμηση;

Απ.: Οσο οι κυρίαρχες πολιτικές της λιτότητας και της υποτίμησης της εργασίας αποτελούν τους «απαράβατους οικονομικούς κανόνες», η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση θα συνεχίζει να αποτελεί μια αντιδραστική και ακραία νεοφιλελεύθερη δύναμη, που θα αδυνατεί να ικανοποιεί τις σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Αυτούς τους «απαράβατους κανόνες» καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά να ανατρέψουν, ανοίγοντας νέους προοδευτικούς δρόμους για τη συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών, νέους δρόμους για την Ευρώπη της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της ειρήνης.

Ερ.: Τι πιστεύετε ότι θα καταγραφεί ως μήνυμα από την εκλογική αναμέτρηση και ποιο αποτέλεσμα θα χαρακτηρίζατε νικηφόρο για το κόμμα σας;

Απ.: Οι πολιτικές που ασκήθηκαν στην Ελλάδα οδήγησαν το 2012 ένα κόμμα του 4%-5% να είναι, σήμερα, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οπωσδήποτε το πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Αυτό προσδοκούμε για όλη την Ευρώπη. Θέλουμε και παλεύουμε, σε αυτές τις ευρωεκλογές, να αναδειχτούν αριστερές πολιτικές δυνάμεις, ικανές να συντονίσουν τις δυνάμεις τους για την αναστροφή της πορείας που έχει πάρει η Ε.Ε. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι μέχρι τώρα μετρήσεις δείχνουν ότι η Ευρωομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα διπλασιάσει, σχεδόν, τις μικρές δυνάμεις που έχει σήμερα. Για την Ελλάδα παλεύουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η πρώτη δύναμη, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά.

Ερ.: Κύριε Χουντή, το κόμμα σας τώρα διεκδικεί τη διακυβέρνηση. Είστε έτοιμοι να αναλάβετε αυτή την ευθύνη και μάλιστα υπό αυτές τις συνθήκες;

Απ.: Θα ήταν αδικαιολόγητη πολιτική δειλία από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που βλέπουμε ότι οι πολιτικές που ασκούνται είναι πολιτικές καταστροφής και εθελοδουλίας, που δεν μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση, να αρνιόμαστε την ευθύνη που θα μας αναθέσει ο ελληνικός λαός. Είμαστε λοιπόν έτοιμοι και αποφασισμένοι ως κυβέρνηση της Αριστεράς να αλλάξουμε ριζικά την πορεία της χώρας προς μια δίκαιη για τον ελληνικό λαό έξοδο από την οικονομική κρίση.

Πηγή: «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» - 11 Μαΐου 2014.

 

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ

ανάρτηση από iskra

ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΔΑΜΗ

Ερώτ: Στον ΣΥΡΙΖΑ μιλάτε για μεγάλη διαφορά αλλά οι δημοσκοπήσεις είναι διφορούμενες. Τι συμβαίνει;

Απάντ: Οι δημοσκοπήσεις έχουν σχεδόν αχρηστευθεί, αφού οι πολίτες δεν συνεργάζονται και δεν απαντούν στα δημοσκοπικά ερωτήματα, ιδιαίτερα από το τηλέφωνο. Υπάρχει, όμως, μια άλλη δημοσκόπηση που διεξάγουμε όλοι εμείς, που γυρίζουμε στις «απρόσιτες» και βαθιά λαϊκές γειτονιές, με τους απλούς ανθρώπους. Εκεί που παραμένουν ακόμα ζωντανές οι λαϊκές μας παραδόσεις και τα παραδοσιακά λαϊκά καφενεία. Και σε αυτές τις καθημερινές δημοσκοπήσεις βλέπουμε τους συμπολίτες μας, πέρα από παλιές εντάξεις και τοποθετήσεις, να προκρίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη ρεαλιστική λύση αποδοκιμασίας, ανατροπής και διεξόδου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτος και με αισθητή έως μεγάλη, πιθανόν πολύ μεγάλη, διαφορά. Πάμε για μια μεγάλη νίκη. Αυτό είναι το μήνυμα που εισπράττουμε από την κοινωνία, από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Ερώτ: Μήπως είστε πολύ αισιόδοξος και μήπως δημιουργείτε ένα κλίμα επανάπαυσης;

Απάντ: Αισιόδοξος πράγματι είμαι. Αυτό όμως δεν σημαίνει κανένα εφησυχασμό. Το αντίθετο! Αυτό που διαπιστώνω είναι τις μεγάλες δυνατότητες νίκης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία. Αυτές όμως οι δυνατότητες πρέπει να επιβεβαιωθούν στην κάλπη. Καλύτερα στις κάλπες. Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται σκληρή δουλειά και σκληρή ασταμάτητη προσπάθεια μέχρι την τελευταία ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες. Όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον κόσμο της αριστεράς και τους προοδευτικούς ανθρώπους, χρειάζεται μέχρι το τελευταίο λεπτό να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα μέσα στις γειτονιές και τους τόπους δουλειάς για να εμψυχώνουμε, να ενθαρρύνουμε, να επιχειρηματολογούμε, να προβάλλουμε πειστικά επιχειρήματα και να αναδεικνύουμε μια συνεπή και αταλάντευτη ριζοσπαστική αντίληψη ως το βασικό θεμέλιο μιας ρεαλιστικής απάντησης διεξόδου με προοπτική.

Ερώτ: Ποιο θεωρείτε το βασικότερο όπλο των αντιπάλων μας μπροστά στην εκλογική μάχη.

Απαντ: Οι αντίπαλοι μας δεν διαθέτουν ουσιώδη επιχειρήματα. Το κυριότερο αλλά μακάβριο όπλο που έχουν είναι να ανασύρουν από τις πιο σκοτεινές εποχές τις προκαταλήψεις σε βάρος της Αριστεράς και κυρίως να καλλιεργούν το φόβο απέναντί της και απέναντι στο καινούργιο που αντιπροσωπεύει. Αυτό το τείχος του φόβου που θα προσπαθήσουν να το εντείνουν όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, καλούμαστε να αντιπαλέψουμε. Να το σπάσουμε και να το συντρίψουμε. Οι λαοί όταν φοβούνται γίνονται αθύρματα των ισχυρών. Ο ελληνικός λαός καλείται αυτήν την ώρα να τολμήσει για το καινούργιο, το προοδευτικό, το ριζοσπαστικό και το καινοτόμο, πράγματα που αποτελούν όρους, πλέον, για την επιβίωση και την προοπτική της χώρας.

Ερώτ: Μιλάτε με επιμονή για την ανάγκη μιας νέας ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Θα επιμείνετε σε αυτήν την κατεύθυνση και μετά τη μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία προβλέπετε;

Απάντ: Όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούν ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ με βαθιά ενωτικούς, ταξικούς, εργατικούς και λαϊκούς όρους, με όρους ταξικών και κοινωνικών αγώνων και με όρους προοδευτικής και σοσιαλιστικής ανασυγκρότησης της χώρας, πρέπει να βρεθούν με πολύ περισσότερο πάθος στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια μεγάλη και πολύ ευρεία νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μεγάλα ριζοσπατικά εγχειρήματα δεν προωθούνται μέσα από τη στασιμότητα και τις ήττες αλλά μέσα από νικηφόρες μάχες που προσφέρουν ελπίδα και χαλυβδώνουν τη θέληση και την απόφαση των λαών να αλλάξουν την τύχη τους. Μια μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει τα ριζοσπαστικά λαϊκά χαρακτηριστικά του και θα υποβοηθήσει την ανάπτυξη ενός μεγαλύτερου εργατικού-λαϊκού κινήματος και ενός μεγάλου ριζοσπαστικού κινήματος της νεολαίας, που τόσο λείπει από τη χώρα.

Ερώτ: Ποιες θα πρέπει αν είναι οι προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια εκλογική νίκη του;

Απάντ: Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα διαμορφώσει ένα ριζοσπαστικά νέο πολιτικό σκηνικό που δεν θα έχει υπάρξει ξανά στη χώρα. Αυτό το νέο σκηνικό δεν θα είναι μόνο μια ωρολογιακή πολιτική βόμβα για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Μια από τις πρώτες προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το νέο πολιτικό σκηνικό πρέπει να είναι η ανάληψη μιας μεγάλης και ουσιαστικής, όχι επικοινωνιακής, πρωτοβουλίας προς όλες τις αριστερές δυνάμεις για την κοινή δράση, τη συνεργασία, τη συμπόρευση και τη συμπαράταξη όλης της Αριστεράς.

Το κλίμα «εμφυλίου» στο χώρο της Αριστεράς συνιστά εξαίρεση και πρωτότυπη «ανωμαλία» στη χώρα μας. Αυτό το κλίμα δεν μπορεί να συνεχισθεί και στο νέο μετεκλογικό σκηνικό. Θα είναι καταστρεπτικό. Πρέπει να αλλάξει. Η μετεκλογική συμπόρευση της Αριστεράς, η οποία μπορεί να διασφαλισθεί με αμοιβαίες μετατοπίσεις όλων των αριστερών δυνάμεων για ένα ελάχιστο κοινόκαι συνεκτικό πολιτικό και προγραμματικό τόπο, όχι μόνο είναι απαραίτητη αλλά και συνιστά σχεδόν προϋπόθεση για να προχωρήσουν ταχύτατα προοδευτικές ανατρεπτικές εξελίξεις με εθνικές εκλογές και μεγάλους ενωτικούς εργατικούς και λαϊκούς αγώνες.

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

 

Πολιτικό στριπτίζ

ανάρτηση από Tvxs 

00:43 | 13 Μάιος. 2014

Το ΠΑΣΟΚ έκανε ένα ουδέτερο σχόλιο για να σώσει τα προσχήματα, αλλά η ΝΔ δεν είπε λέξη. Το δημοσίευμα των Financial Times που αναφέρεται σε όσα συνέβησαν τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες αντιμετωπίστηκε από το Μέγαρο Μαξίμου σαν να αφορούσε ξένες υποθέσεις.

Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται γνωστό ότι -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- πριν από τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα.

Τότε,  ο Αντ. Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία». Αυτό, δηλαδή, που δεν είχε πει στο κόμμα του και, το σημαντικότερο, στον ελληνικό λαό, ο Α. Σαμαράς το είχε πει στον πρόεδρο της Κομισιόν, ο οποίος άλλωστε πρότεινε -κατά το ίδιο ρεπορτάζ- τον Λουκά Παπαδήμο ως πιθανό ηγέτη μίας τεχνοκρατικής κυβέρνησης.

_{Του Γιάννη Δερμεντζόγλου για τον Ελεύθερο Τύπο}

Εναν μήνα μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι όπως συμφωνήθηκαν στη συνομιλία Σαμαρά-Μπαρόζο: Η ΝΔ μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, ενώ ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ ορκίστηκε πρωθυπουργός. Μόνο που ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερώσει τους βουλευτές, τα στελέχη και την κοινωνική βάση του κόμματός του για εκείνη τη συνομιλία του με τον Ζ.Μ.Μπαρόζο.

Ενα ερώτημα που συζητείται έντονα σε πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία είναι γιατί τώρα οι Financial Times τραβούν την κουρτίνα των Καννών. Στο ερώτημα "ποιος ωφελείται" η απάντηση είναι "οπωσδήποτε όχι η κυβέρνηση". Όχι μόνο εκτίθεται ο πρωθυπουργός για τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις του με τους εταίρους, αλλά και ο Ευ. Βενιζέλος εμφανίζεται ραδιούργος και φιλόδοξος να διαδεχθεί τον Γ. Παπανδρέου, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός δικαιώνεται για τη θεωρία ότι στήθηκε μια μεγάλη πολιτική ίντριγκα για να φύγει από την πρωθυπουργία.

Απάντηση του Μπαρόζο σχετικά με το ρεπορτάζ των FT, ζήτησε με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Κομισιόν, ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Δρούτσας, λέγοντας ότι αν αληθεύει η στάση του Μπαρόζο τίθεται σοβαρό ζήτημα ηθικής και θεσμικής τάξης.

Από τις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στο περιθώριο του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, είπε ότι «από τον Ιούνιο του 2011 ο Σαμαράς ήταν σε συζητήσεις για πιθανή συμμετοχή της ΝΔ στο κυβερνητικό σχήμα, πριν τον ανασχηματισμό του Ιουνίου που με έφερε στο υπουργείο Οικονομικών. Η συμφωνία που έγινε μετά τις Κάννες είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί κυβέρνηση όπου αρχικά προτάθηκε να ηγηθεί ο κ. Πετσάλνικος, στην συνέχεια ο κ. Κακλαμάνης, και στο τέλος έγινε πρωθυπουργός ο κ. Παπαδήμος. Ο κ. Μπαρόζο δεν ήταν ο πρωταγωνιστής της συζήτησης και της διαδικασίας. Όποιοι τα λένε αυτά δεν έχουν αίσθηση του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και του ρόλου των προσώπων στην ΕΕ. Ήθελε κανείς το πρωί της επόμενης ημέρας να καταρρεύσουν οι τράπεζες και να χρεοκοπήσει η χώρα;». Ακόμη δεσμεύτηκε ότι «όταν έρθει η ώρα θα μιλήσουμε για τις Κάννες».

Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου και το δημοψήφισμα που πρότεινε έχουν τόσο αρνητική εγγραφή στο συλλογικό υποσυνείδητο ώστε είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς ότι βγαίνει κερδισμένος από την πρωτοβουλία της βρετανικής εφημερίδας. Μια εικασία που γίνεται είναι ότι στόχος του δημοσιεύματος είναι να υπενθυμιστεί ότι η Ελλάδα βρέθηκε πραγματικά με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης και συζητήθηκε στα σοβαρά η αποπομπή της από το σύστημα του κοινού νομίσματος. Ενδεχομένως, έτσι να επιχειρείται ο εκφοβισμός του εκλογικού σώματος, ότι μπορεί να συμβούν πάλι τα ίδια.

Όμως αυτή η εκδοχή δεν είναι ιδιαίτερα πειστική γιατί αυτό που μένει τελικά από το δημοσίευμα είναι ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο οι μεγαλοεταίροι παρενέβησαν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας στη λογική "φύγε εσύ (Παπανδρέου)- έλα εσύ (Παπαδήμο)". Επομένως, το κεντρικό συμπέρασμα που εξάγεται από την περιγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας αφορά τη χρεοκοπία ενός συστήματος εξουσίας με πρωταγωνιστές που τα κάνουν όλα και τα δίνουν όλα για να επιβιώσουν πολιτικά.

Από την Ρωσία όπου βρίσκεται ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, σχολίασεσχετικά ότι «ο κ. Σαμαράς αποδείχθηκε από το 2011 και μετά ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τη μαριονέτα του κύριου Μπαρόζο, προκειμένου να έχουμε συνέχεια των μνημονίων στην Ελλάδα, όταν μάλιστα στον ελληνικό λαό, έδειχνε μία αντιμνημονιακή ρητορική».

Πρόταση «βόμβα» από Τσίπρα σε Σαμαρά για διάλογο χωρίς όρους

H τελευταία πράξη του success  story - πριν από τις ευρωεκλογές - με τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015- 18 παίζεται στη Βουλή με τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα να καταγγέλλει την απουσία του Πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, στον οποίο πάντως έριξε το … γάντι της πρόσκλησης σε διάλογο για το «αύριο» της χώρας, χωρίς μάλιστα να θέσει όρους!

«Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συζητήσω την δική του ατζέντα, την πρόκληση να μην μιλήσουμε καθόλου για τα μνημόνια, για το τι έκανε, να μιλήσουμε για το αύριο», είπε χαρακτηριστικά επισημαίνοντας την απουσία Σαμαρά από κάθε χώρο διαλόγου. «Αν δεν θέλει στη Βουλή» πρόσθεσε «να το κάνουμε όπου θέλει, αρκεί να σταματήσει να κρύβεται στο υπερπροστατευικό περιβάλλον που του έχουν δημιουργήσει όσοι τον στηρίζουν. Αν νομίζει ότι θα δοξαστεί κρυπτόμενος, κάνει λάθος. Θα καταρρεύσει κρυπτόμενος».

Στην ομιλία του, ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τη νέα Ελλάδα, ενώ το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ την παλαιά Ελλάδα που χρεοκόπησε. «Την οικοδόμηση της νέας Ελλάδας δεν θα την κάνετε εσείς, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ», υπογράμμισε και επεσήμανε: «η παλιά Ελλάδα χρεοκόπησε και είναι αυτή που εσείς φτιάξατε. Είναι αυτοί που δούλευαν οι πολλοί και πλούτιζαν οι ελάχιστοι».«Ποιος είναι η παλιά Ελλάδα; Εμείς ή εσείς; Εσείς. Είστε οι πιο χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι του παλαιού του γερασμένου πολιτικού συστήματος που έριξε τη χώρα στα βράχια», είπε ο Αλ. Τσίπρας υπενθυμίζοντας ότι και ο Α. Σαμαράς ήταν 26 χρόνια στην κεντρική πολιτική σκηνή, οδήγησε με τις εμμονές του τη χώρα σε μία ήττα, έριξε την κυβέρνησή του και κατηγορήθηκε από αυτήν για σχέσεις με συμφέροντα.

«Είστε το παλαιό που καταρρέει, οι εκφραστές της παλαιάς Ελλάδας. Αυτή είναι η Ελλάδα της διαφθοράς και της διαπλοκής» και «εκπρόσωποι της παλαιάς Ελλάδας είναι οι δύο αρχηγοί σας» επισήμανε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περιγράφοντας πως θα είναι η νέα Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ που «δεν μπορεί να έχει σχέση με το παλαιό».

Στη νέα Ελλάδα, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, ο τόπος θα ανήκει στους πολίτες του, θα αγωνιστεί να μην κουβαλούν οι νέες γενιές τα χρέη τα δικά σας, το κράτος θα φτιαχτεί από την αρχή προς όφελος των πολιτών, το κράτος ούτε θα παρακολουθεί ούτε θα εκβιάζει, τα κέρδη θα είναι για τους παραγωγούς και όχι τους μεσάζοντες θα έχει δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, θα είναι η πιο δημοκρατική χώρα, που τηρείται το Σύνταγμα.

«Δεν θα μπορούν» κατέληξε «να κυβερνούν οι πρωθυπουργικοί φίλοι, οι διάφοροι Μπαλτάκοι να καθορίζουν την πολιτική ζωή μαζί με τους νεοναζί».

Αναφερόμενος στο μεσοπρόθεσμο και την κυβερνητική πολιτική ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προέβλεψε ότι τα μνημόνια όχι μόνο θα συνεχιστούν, αν συνεχίσουν να κυβερνούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά θα εμβαθυνθούν».

«Οι πραγματικές σας προθέσεις» είπε προς την κυβέρνηση «είναι να δέσετε τη χώρα στο άρμα της λιτότητας για πολλά ακόμη χρόνια. Η λιτότητα φέρνει μόνο προβλήματα», είπε και πρόσθεσε: «αυτή την συνταγή του θανάτου θέλετε να συνεχίσετε».«Πρόθεσή σας είναι να κάνετε το μνημόνιο καθεστώς, να κάνετε το μνημόνιο και την δημοσιονομική πειθαρχία το νέο Σύνταγμα της χώρας», τόνισε ο Αλ. Τσίπρας υπογραμμίζοντας ότι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει δεσμευθεί για νέες απολύσεις, εξαφάνιση επικουρικών, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποίηση των πάντων.

«Ο λαός» συνέχισε «σας πήρε χαμπάρι, γι’ αυτό οι άσφαιροι εκβιασμοί Βενιζέλου και οι διχαστικές κορώνες Σαμαρά… Είναι ο τρόμος μίας κυβέρνησης που καταρρέει».

 Τέλος, ζήτησε να κατατεθούν στη Βουλή οι συμβάσεις που έχουν υπογραφεί για το Ελληνικό και κατηγόρησε την κυβέρνηση για «αναξιοπιστία» και «εμμονή σε μία αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία».

Τι ψηφίζουμε;

ανάρτηση από ρεσάλτο

Πολλοί λένε: «Ό,τι και να ψηφίσουμε τα ίδια θα έχουμε, δεν θα αλλάξει τίποτα»! 
Ανακάλυψαν, δηλαδή, την Αμερική: Ότι με τις εκλογές ΔΕΝ γίνεται καμία ουσιαστική αλλαγή ή ανατροπή του καθεστώτος… 
Η «ανακάλυψη» αυτή θα ήταν πράγματι μεγάλη εάν συνοδευόταν και με μια άλλη «ανακάλυψη» - προοπτική: Το πώς γίνονται οι αλλαγές και οι ανατροπές.

Εάν «ανακάλυπταν», δηλαδή, ότι οι πραγματικές πολιτικές αλλαγές και ανατροπές γίνονται από τα επαναστατικά κινήματα, τα συνειδητά πολιτικά λαϊκά κινήματα, την αυτό-οργάνωση της λαϊκής αγανάκτησης και οργής. 

Χωρίς αυτήν την «ανακάλυψη» της πολιτικής ανάπτυξης και οργάνωσης των λαϊκών κινημάτων, τότε η πρώτη «ανακάλυψη» («με τις εκλογές δεν γίνεται τίποτα»), είναι μια πολιτική θέση θλιβερής μοιρολατρίας: Είναι μια θέση ΥΠΕΡ της κυβέρνησης… 
Μια θέση που λέει αφού έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται τίποτα ό,τι και να γίνει στις εκλογές, ΤΟΤΕ γιατί να πάμε να ψηφίσουμε; 

Είναι μια θέση μοιρολατρικής ΑΠΟΔΟΧΗΣ αυτού που υπάρχει… 

Τέτοια θέση είναι, σήμερα, η πρόταση της ΑΠΟΧΗΣ. Μια πρόταση που στηρίζει τα δωσίλογα ανδρείκελα που μας κυβερνούν, που έχουν καταστρέψει και ισοπεδώσει τα πάντα, που σπέρνουν ανελέητα και καθημερινά τη ΦΡΙΚΗ. 

Γι αυτό και η κυβερνητική «συμμορία» θέλει την ΑΠΟΧΗ, αγωνίζεται και κατασκευάζει την ΑΠΟΧΗ. 

Διαβάστε αναλυτικά εδώ: 
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/04/blog-post_3577.html 

Όποιος, όμως, έχει «ανακαλύψει» τη δύναμη των λαϊκών κινημάτων και πιστεύει στα αγωνιστικά κινήματα, τότε βλέπει τις εκλογές με άλλο μάτι: Με βάση το τι προωθεί κάθε φορά και συγκεκριμένα τη δύναμη του λαϊκού παράγοντα, την αφύπνιση, κινητοποίηση, συνειδητοποίηση και οργάνωση του λαού. 

Η θέση μας πάνω στις εκλογές πρέπει να καθορίζεται ΟΧΙ ότι με αυτές ΤΙΠΟΤΕ δεν αλλάζει (αυτό είναι ιστορικό αξίωμα και θα έπρεπε να το γνωρίζουμε), ΑΛΛΑ αν με τη συμμετοχή μας στις εκλογές μπορεί να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη και πυροδότηση του ΜΟΝΟΥπαράγοντα που κινεί την Ιστορία: Του λαϊκού παράγοντα, των αγωνιστικών κινημάτων. 

ΣΗΜΕΡΑ, λοιπόν, με τις εκλογές είναι δυνατόν να ανατρέψουμε τις υπάρχουσες κατοχικές κυβερνητικές ισορροπίες. Να προκαλέσουμε ένα χάος και ρωγμές στο καθεστωτικό οικοδόμημα, το σπάσιμο αυτού του οικοδομήματος, τις διαιρέσεις, το εσωτερικό αλληλοφάγωμα των δυνάμεών του και πολλά άλλα: Προϋποθέσεις που δημιουργούν τους όρους εκείνους πυροδότησης της λαϊκής ενέργειας, αφύπνισης των αγωνιστικών λαϊκών κινημάτων, βελονιάσματος της σκέψης κ.λπ… 

Με τις εκλογές δεν αλλάζουμε ΤΙΠΟΤΑ (στρατηγικά), αλλά δημιουργούμε πολιτικούς όρους και προϋποθέσεις αλλαγών… 

Με το να καταποντίσουμε εκλογικά (στην κοινωνία είναι καταποντισμένη) αυτήν της κατοχική κυβέρνηση του 4ου Ράιχ δεν ανατρέπουμε το καθεστώς, αλλά ανατρέπουμε τις κυβερνητικές του ισορροπίες, συνακόλουθα δημιουργούμε μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης και οργάνωσης αγωνιστικών κινημάτων… 

Το να γκρεμιστεί με πάταγο αυτή η κυβέρνηση, εκλογικά, αλλάζουν ΠΟΛΛΑ τα οποία ΔΥΝΗΤΙΚΑ μπορεί να ανατρέψουν του πολιτικούς συσχετισμούς ΥΠΕΡ του λαού. 

Να, γιατί δεν είναι το ίδιο (όπως λέει το ΚΚΕ και άλλοι της μοιρολατρίας: «Ό,τι και να γίνει είναι το ίδιο»): Τι σημερινή κυβέρνηση, τι ΣΥΡΙΖΑ («τι Παπάγος, τι Πλαστήρας). 

Αν ήταν το ίδιο δεν θα είχε συσπειρωθεί όλο το καθεστωτικό σύμπαν και οι δημοσιογραφικές ύαινες εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. 
Δεν είναι το ίδιο απλούστατα γιατί το γκρέμισμα της κυβέρνησης που αναδείχνει και προωθεί το ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό πόλο είναι γεγονότα που ανατρέπουν τις ισορροπίες του καθεστώτος και ανοίγουν (για το καθεστώς) τον Ασκό του Αιόλου… 

Δεν αλλάζει στρατηγικά ΤΙΠΟΤΑ με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανατρέπονται οι καθεστωτικές ισορροπίες, και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει μια άβυσσο χάους, θυελλωδών ανέμων και κινδύνων για το καθεστώς: Δεν τους τρομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι ανατροπές των καθεστωτικών ισορροπιών και οι θανατηφόρες παρενέργειες που θα προκληθούν με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ… 

Εν πάση περιπτώσει αυτό που επιβάλλεται, σήμερα, ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ, ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ, με το πρόσταγμα της ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ αναγκαιότητας, είναι ο εκλογικός ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ αυτής της δωσίλογης κυβέρνησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), και όλων των δορυφόρων της, παλιών και νέων: ΔΗΜΑΡ, Ελιές, Ποτάμια και CIA… 
Στους δορυφόρους εντάσσουμε και την παρακρατική Χρυσή Αυγή… 
H ΑΠΟΧΗ, σήμερα, είναι ΕΓΚΛΗΜΑ, είναι στήριξη των ανδρεικέλων. 

Ας μας πουν οι θιασώτες της αποχής, έξω από γλυκερές ηθικολογίες και συναισθηματικές κραυγές, τι θα πετύχουμε ΠΟΛΙΤΙΚΑ με την ΑΠΟΧΗ: Αυτά που πετύχαμε και στις προηγούμενες εκλογές; 

Η ψήφος, σήμερα, πρέπει να κατευθυνθεί με «μανία» για την ΠΤΩΣΗ αυτής της κυβέρνησης: Αυτό είναι το πρώτο, το ΚΥΡΙΑΡΧΟ… 
Το δεύτερο είναι πού θα την κατευθύνει ο καθένας. Εδώ οι επιλογές είναι πολλές: ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και άλλα μικρότερα πολιτικά σχήματα… 
Εμείς εκτιμούμε ότι μια θεαματική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσει πιο καταλυτικά…

Μυξοκλαίνε, βρε, τα παλληκάρια;

Στάθης στον eniko

Μη φεύγειειεις μηηηή, Βαγγέέέέλη μη μ’ αφήήήνειειεις!

*** Καλημέρα σας ! Οσο περνάει ο καιρός, μεγαλώνω και μαλακώνω. Εχω γίνει ευσυγκίνητος, σαν μελό που θέλει χάπυ εντ, αλλά το κλάμα του ταγματαλήτη Μπούκουρα στη Βουλή όχι μόνον δεν με συγκίνησε, αλλά με εξόργισε. Ο θεομπαίχτης! Εκλαιγε ψεύτικα σαν κουρντισμένη μαριονέτα - σιγά μην «έσπασε»! τον καθρέφτη του στις πρόβες είχε σπάσει αυτό το «παιδί του λαού», που αν έπαιρνε ποτέ την εξουσία θα μάντρωνε ευχαρίστως τον λαό σε ένα καθεστώς γύψου, όπως οι χουντικοί πολιτικοί του πρόγονοι έκαναν, ή σε ένα Στρατόπεδο Εξόντωσης, όπως επίσης έκαναν οι πολιτικοί του πιο πρόγονοι - οι ναζί. 

(Σαν σήμερα παραδιδόταν άνευ όρων το ναζιστικό θηρίο, σκοτωμένο απ’ τονΚόκκινο Στρατό και τους Συμμάχους, αλλά όχι νεκρό. Οχι ακόμα νεκρό. Κι έτσι όπως 

το πάει ο καπιταλισμός που το νεκρανασταίνει, μάλλον θα έχει να αναμετρηθεί εκ νέου η ανθρωπότητα μαζί του - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, ας επιστρέψουμε στον νεοναζί Μπούκουρα.)

Ο θεομπαίχτης αυτός έκλαιγε ψεύτικα στη Βουλή, (και δεν του κάνω δίκη προθέσεων, διότι) επικαλείτο τα παιδιά του, τα λεξοτανίλ και το ΠΑΣΟΚ ο γελοίος

- «πατριώτης είμαι», ο Ανδρέας Παπανδρέου «με έκανε εθνικιστή» τσίριζε ο γελοιωδέστατος, ανακατεύοντας τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και την προδοσία του προς τον λαό (με το να γίνει φασίστας) με την προδοσία του προς τους φασίστες με το να τους «δίνει». 

Κότα.

Αλλά και αληθινά να έκλαιγε ο νεοναζί θρασύδειλος, όταν δολοφονήθηκε ο Φύσσας δεν έκλαιγε,όταν δολοφονούνταν Πακιστανοί κι άλλα παιδιά κατώτερων θεών απ’ τους «συναγωνιστές τουυπερανθρώπους», το εν λόγω «παιδί του λαού» δεν έκλαιγε. 

Καλαμπούρια με κουμπούρια έκανε και ρατσιστικά αστειάκια με τους «συναγωνιστές του» έλεγε, όταν δενεβρυχάτο (αυτό το βρωμοπόντικο) διαταγές στους ταγματαλήτες των

Ταγμάτων Εφόδου στην Κόρινθο.  

Διαταγές για ποιο πράγμα; 

για τη δημοκρατία (όση μας έχει απομείνει) που θέλουν να της σκίσουν το λαρύγγι; 

Για τους εργάτες που θέλουν να αποσκλαβώσουν στα αφεντικά; 

Επικαλείται τα παιδιά του (αναίσχυντο!) ο Μπούκουρας! 

τα παιδάκια που η οργάνωσή του χαράκωνε, έδερνε και σκότωνε δεν είχαν ψυχή;

Τώρα, πάνω στον Μπούκουρα έχει πέσει η Νέμεσις (όχι η Κάθαρσις) και τον σπαράζει. 

Δεν συγκινούμαι. 

Αν έχει συνείδηση, ας της τρώνε το συκώτι κάθε βράδυ οι Ερινύες, διότι αμετανόητος ο ερίφης, απλώς να τηγλιτώσει προσπαθούσε και έκλαιγε στη Βουλή σαν κοπρίτης.  

Αν ήταν γενναίος, ας έκανε την αυτοκριτική του.  

Αν είχε μετανοήσει, ας έπαιρνε τις ευθύνες του. 

Ας ζητούσε συγγνώμη, κι όχι με μυξοκλάματα απλώς να προσπαθεί να γλιτώσει το τομάρι του.

Αλλά τέτοιοι, του εσχάτου και αισχίστου φυράματος έχουν αποδειχθεί οι περισσότεροι Χρυσαυγίτες. 

Και δεν θα μπορούσε να ’ναι αλλιώς, διότι είναι φασίστες και φονιάδες. 

Οι φονιάδες όποιαν δορά κι αν ενδυθούν, φονιάδες είναι κι εν τέλει ως τέτοιοι φέρονται. 

Απόδειξη η Χρυσή Αυγή αλλά και η 17Ν, που τώρα οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς για φόνους, ληστείες κι εγκλήματα. 

Για εμένα (επιτρέψτε μου) ουδεμία έκπληξη. Αυτά έγραφα απ’ την αρχή για τη 17Ν! ότι είναι φονιάδες που την έχουν δει θεοί, κι όποιος τη βλέπει θεός, είναι φασίστας, το ξέρει δεν το ξέρει. 

Τώρα οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς ότι είναι χαφιέδες και διαβρωμένοι. 

Το ίδιο και οι Χρυσαυγίτες, αρχής γενομένης απ’ τον αρχηγό τους Μιχαλολιάκο, παλαίμαχον πληροφοριοδότη της Ασφάλειας, αλλά

όταν οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς για αποβράσματα, αποβράσματα είναι όλοι.

Κατεβαίνουν οι Χρυσαυγίτες στις εκλογές και μας ζητούν να τους εκλέξουμε ευρωβουλευτές καιδημάρχους. 

Μάλιστα! 

Να πάει ο Χρυσαυγίτης στο Ευρωκοινοβούλιο να διεκδικήσει το Κατοχικό Δάνειο και τις υπόλοιπεςΠολεμικές Αποζημιώσεις από τους Γερμανούς. 

Να

διεκδικήσει δηλαδή ο Ελληνας φασίστας αποζημιώσεις για τα εγκλήματα που έκαναν οι Γερμανοί φασίστες στη χώρα μας!  

Θαυμάσιο! 

Θα μου πεις, στη χώρα του Μπαλτάκου όλα γίνονται, ακόμα και ο αγκυλωτός σταυρός στον ώμο του Κασιδιάρη μπορεί να ομολογείται ως ύμνος στην ισότητα και την ισονομία.     Οντως, στη χώρα του Μπαλτάκου όλα γίνονται. 

Ολα μπορούν να μπερδεύονται, να συγχέονται και να χρησιμοποιούνται επωφελώς για τους Δυνατούς. 

Οπως αυτό που κάνει ο εθνομηδενισμός, η άλλη όψη του εθνικισμού, στο ίδιο κάλπικο νόμισμα του«εκσυγχρονισμού». 

Εβγαλε

για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ σποτάκι με τον εθνικό ύμνο να άδεται απ’ τα Μουσικά Σύνολα της δολοφονημένης ΕΡΤ κι αμέσως τα κοράκια υπηρεσίας του ΔΟΛ καθώς κι άλλα καραδοκούντα παπαγαλάκιαέβγαλαν τη ντεκλαρασιόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινεί το βάρος του προεκλογικού του αγώνα απ’ τον λαϊκισμό! στον εθνικισμό! 

Δοξάστε τους!

Ομως, βρίσκουν και τα κάνουν. 

Οταν ένα μικρό (ελάχιστο) μέρος της Αριστεράς, που όμως κάνει μεγάλη φασαρία απ’ τα ΜΜΕ, διαβάζει τον κόσμο (για να το πω κομψά) μέσα απ’ τα μάτια των ΜΚΟ, απ’ τα Προγράμματα ειδικών στοχεύσεων, τις ευλογίες μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης του είδους Τζεμ - Γιωργάκης - Σόρος, τότε στα πλευρά της η Αριστερά έχει ένα αγκάθι ή μάλλον της περισφίγγει το σθένος (ήγουν τη σχέση της με τον λαό) ένας στέφανος εξ ακανθών.

Το παραμύθι αυτό (δεν θα το πω άγος) κράτησε πολύ. 

Και ο λαϊκός κόσμος της Αριστεράς, αλλά και όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι το βρίσκουν συνεχώς μπροστάτους. 

Δεν είναι προς θάνατον, θα το ξεκαθαρίσει η ζωή - στην ώρα του. 

Το ωραίον συμβαίνει πάντα στην ώρα του. 

Κι αυτό το

ιδιοτελές κι ανωφελές δίδυμο Εθνομηδενιστών κι Εθνικιστών που μπερδεύουν τον πατριωτισμόμε τον εθνικισμό, την ώσμωση των πολιτισμών με τον πολυπολιτισμό (οι μεν) και την προγονολατρία (οι δε) και γενικώς τις παρλαπίπες με τις μπαρούφες, έχει χλωμιάσει. 

Και πάντως δεν μπορεί να καθορίσει τα πράγματα. 

Μόνον να φυτοζωεί μπορεί πια, ώσπου να σβήσει...

ΥΓ.: Η στήλη καλωσορίζει στο νέο της σπίτι την ακριβή συνάδελφο Κατερίνα Ακριβοπούλου. Ηδη η υποδοχή της απ’ τους ακροατές του Real FM και τους αναγνώστες του enikos δείχνει την αξία και το ειδικό βάρος που έχουν για τους πολίτες το ήθος, η πολιτική ευθυκρισία και η ιδεολογική παρρησία. Η στράτευση στην ανθρωπιά και την αλήθεια διά της αποδείξεώς της. Καλώς μας ήρθες, Κατερίνα.