«Φώναξε. Η ζωή μας χάνεται, πάει…»

Από 

Sousourada

 

 Εκτύπωση αυτής της δημοσίευσης

FacebookTwitterEmail

 

Ένα παιδί ανά μία ώρα. Ένα νεκρό παιδί από ισραηλινά πυρά ανά μία ώρα. Αυτή είναι η στατιστική των τελευταίων 24ωρών, με βάση στοιχεία που δίνει ο ΟΗΕ, από τη Λωρίδα της Γάζας. Μια από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο βολής, όπου η φρίκη διαδέχεται τον αποτροπιασμό, την οργή, την απορία, την τρέλα, το μίσος, την απόγνωση.

Όσο και αν μοιάζει ακατόρθωτο, κάθε μέρα που ξημερώνει στη Γάζα, αυτά τα τελευταία 24ωρα, είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Ο ισραηλινός στρατός σφυροκοπά ανηλεώς από αέρος , εδάφους και θαλάσσης αυτό το μικρό κομμάτι εδάφους καταφέρνοντας αυτό που ακόμη και οι άπιστοι παραδέχονται: να φέρει την κόλαση επί της γης. Γιατί δεν μπορεί κανείς ν’ αντιληφθεί πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι η κόλαση αν δεν είναι να διαμελίζονται παιδικά κορμιά, να εξαφανίζονται από προσώπου γης οικογένειες που συγκεντρωμένες τρώνε πρωινό όλες μαζί για να ξορκίσουν το φόβο, να ισοπεδώνονται συνοικίες, να εκτελούνται εν ψυχρώ άμαχοι που ψάχνουν τους αγνοούμενους συγγενείς τους στα συντρίμμια (όπως φάνηκε στο συγκλονιστικό βίντεο που έκανε το γύρο του κόσμου), να πυροβολούνται τραυματιοφορείς και σωστικά συνεργεία.

Το Παλαιστινιακό Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μέχρι τα ξημερώματα, της 23^ης Ιουλίου 2014 είχε καταμετρήσει 663 νεκρούς και 3.457 τραυματίες. Από τους νεκρούς οι 541 ήταν άμαχοι, δηλαδή το 81,5% του συνόλου, και μάλιστα τα 161 παιδιά (δηλαδή το 24% του συνόλου) και 91 γυναίκες (το 13,7% του συνόλου). Και από τους τραυματίες οι 991 είναι παιδιά, δηλαδή το 28,6% και οι 703 γυναίκες, το 20,3%.

Είναι προφανές από τις εικόνες που όλοι βλέπουμε και από τα νούμερα αυτά ότι ασχέτως των προσχημάτων περί επίτευξης πλήγματος κατά της «τρομοκρατίας» κλπ κλπ (όλα αυτά τα τόσο τετριμμένα για την ισραηλινή διπλωματία εδώ και χρόνια), η εξαφάνιση από το χάρτη ολόκληρων συνοικιών μαζί με τους κατοίκους τους δεν φέρνει διόλου πιο κοντά την «πάταξη» της «Χαμάς». Τουλάχιστον, μέχρι στιγμής, εκτός από ποτάμια αθώου αίματος, δεν έχει προκύψει τίποτε άλλο από την ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση. Και υποθέτουμε ότι αν είχε όντως επιτευχθεί κάποιο σοβαρό «βήμα» στην κατεύθυνση της επίτευξης του συγκεκριμένου στόχου, θα είχε «πανηγυριστεί» δεόντως.

Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς: πρόκειται για μια αιματηρή αποτυχία του ισραηλινού στρατού; Και μάλιστα, επιμένει σε αυτήν; Όχι, δεν πρόκειται για κανενός είδους αποτυχία. Όπως χαρακτηριστικά έγραφε σε άρθρο του στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο ZviBar’el«κάθε κράτος χρειάζεται μια Χαμάς» γιατί «είναι ο εχθρός εκείνος που είναι αρκετά αδύναμος έτσι ώστε να μην αποτελεί πραγματικά μεγάλη απειλή αλλά ταυτόχρονα είναι και αρκετά κινητικός ώστε να αξιοποιείται εσωτερικώς για τη διατήρηση και της «εθνικής αλληλεγγύης»».

Η φετινή ισραηλινή επιχείρηση κατά της Λωρίδας της Γάζας δεν είναι απλώς η πλέον αιματηρή. Δεν είναι απλώς η πλέον βάρβαρη και σε καμία περίπτωση δεν είναι αποτυχημένη ως προς το μήνυμα που θέλει να στείλει. Είναι ένα σαφέστατο μήνυμα ισχύος προς πάσα κατεύθυνση. Είναι ένα μήνυμα που λέει: θα σκοτώνω παιδιά, θα ισοπεδώνω σπίτια, θα εξαφανίζω έναν λαό, θα καταπατώ τις αποφάσεις του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο και επί της ουσίας δεν θα αντιδρά κανείς, δεν θα με σταματά κανείς γιατί έχω την ισχύ (στρατιωτική, οικονομική) στα χέρια μου. Θα τα παρακολουθείτε όλοι με τρόμο στις οθόνες σας, θα παραλύετε από αποτροπιασμό αλλά θα βγάζετε στη συνέχεια το σκασμό γιατί «έτσι είναι η ζωή και δεν αλλάζει». Είναι ένα μήνυμα που λέει ότι θα ειρωνεύομαι τον ανείπωτο πόνο που προκαλώ λέγοντας, όπως ο Ισραηλινός πρέσβης στις ΗΠΑ Ρον Ντέρμερ, ότι «ο ισραηλινός στρατός επιδεικνύει τέτοια αυτοσυγκράτηση που θα έπρεπε να τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης»! Τέτοια ύβρις απέναντι σε εκατοντάδες νεκρούς…

Είναι ένα μήνυμα, που με πολλές παραλλαγές, ακούγεται ολοένα ηχηρότερα σε πολλές γωνιές τούτου του κόσμου. Ακούγεται στα αιματοκυλισμένα χωριά της ανατολικής Ουκρανίας, στις ρημαγμένες πόλεις του Ιράκ, στις φαβέλες της Βραζιλίας, στην ερημωμένη βορειοανατολική Συρία, στις διαδηλώσεις που γέμισαν τους δρόμους της Λισαβόνας, της Μαδρίτης, της Αθήνας και τόσων άλλων πόλεων: «μην τολμήσεις να σηκώσεις κεφάλι, θα σε λιώσω». Και η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μία:

«θα τολμήσω γιατί δεν έχω άλλο τρόπο να ζήσω».

- See more at: http://www.inprecor.gr/archives/255355#sthash.jHfbz11y.dpuf

Οι επόμενες κινήσεις του Τσίπρα

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014  Newsbomb 

Με το σύνθημα: «Πάμε δίπλα στο λαό» ο Αλέξης Τσίπρας αναμένεται το επόμενο διάστημα να ξεκινήσει σειρά περιοδειών στην ελληνική περιφέρεια - Με το άνοιγμα της Βουλής ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει σειρά τροπολογιών για όλα όσα εξήγγειλε ο Τσίπρας από τη ΔΕΘ.

 «Η κυβέρνηση έχει τελειώσει. Ότι και να προκύψει από την συνάντηση της Μέρκελ με τον Σαμαρά, είναι θέμα χρόνου το πότε θα πάμε σε εκλογές». Αυτό υποστηρίζουν τα στελέχη και οι στενοί συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα που ετοιμάζει τις επόμενες κινήσεις του εν μέσω φθινοπώρου.

Το εναρκτήριο λάκτισμα θα το δώσει ο ίδιος ο Τσίπρας με ομιλία του το Σαββατοκύριακο 4-5 Οκτωβρίου στο φεστιβάλ νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Πανεπιστημιούπολη.

Η στρατηγική που θα ακολουθήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για το επόμενο διάστημα βασίζεται στο σύνθημα: Πάμε δίπλα στον λαό, στη βάση για να αφουγκραστούμε τα προβλήματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δώσει εντολή σε όλα τα στελέχη του κόμματος να μην επαναπαύονται από την σαφή δημοσκοπική υπεροχή που εμφανίζει το κόμμα. Το προσεχές διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας θα ξεκινήσει περιοδείες σε αρκετές περιφέρειες της χώρας τόσο για να δει από κοντά τα προβλήματα του κόσμου, όσο και για να κάνει πράξη αυτό που προανήγγειλε από την ΔΕΘ, τη θεσμική αναδιάρθρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης και των Περιφερειών.

Παράλληλα, με το άνοιγμα της Βουλής ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να ξεκινήσει ένα «βομβαρδισμό» με καταθέσεις τροπολογιών σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ανθρωπιστική κρίση: εργασιακά, μισθοί, επιδόματα. 

«Όλα όσα εξαγγέλθηκαν από τον Τσίπρα στη ΔΕΘ θα κατατεθούν στην Βουλή υπό μορφή προτάσεων και εκεί θα αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες των πράξεων, των έργων και των προθέσεων του» έλεγε στο Newsbomb στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα και προσθέτει με νόημα : «προβλέπεται ιδιαίτερα σκληρός χειμώνας».

Όπως εξηγούσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν θα έρθει στη Βουλή για παράδειγμα το θέμα της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 761 ευρώ «εκεί θα καταλάβει ο λαός: ποιος πρεσβεύει τι;».

Παράλληλα, ο κ. Τσίπρας αναμένεται να δώσει μεγαλύτερο βάρος στη δημόσια εικόνα του στο εξωτερικό και σε συναντήσεις με μεγάλους ηγέτες και αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στους οποίους θα καταστήσει σαφές ότι δεν έχει «γραμμάτια» και κανενός είδους εξαρτήσεις.

Επί της ουσίας, δεν θα δώσει βάση στην εσωτερική κόντρα με τον πρωθυπουργό, αλλά στις επαφές του θα επιχειρήσει να δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παράγοντας ανατροπών στην Ευρώπη.

Προφανώς η σκληρή κριτική στην κυβέρνηση δεν θα σταματήσει , πλην όμως ο κ. Τσίπρας δεν θα εγκλωβιστεί στην στείρα αντιπαράθεση με τον Σαμαρά. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει πως το στοίχημα είναι να αλλάξει τη θέση της χώρας στην ευρωπαϊκή σκακιέρα και να μπορέσει ως πρωθυπουργός να αποτελέσει το αντίπαλο δέος σε μια γερμανοκρατουμενη Ευρώπη. Άλλωστε όπως εκτιμούν στον ΣΥΡΙΖΑ «ο Σαμαράς έχει χάσει το παιχνίδι και έχει χάσει και την ψυχραιμία που επιβάλλεται να έχει ένας πρωθυπουργός σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία».

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενες εκλογές και μάλιστα με προβάδισμα ακόμα και δέκα μονάδων, ο ίδιος φαίνεται να κρατά χαμηλό προφίλ και να ρίχνει τους τόνους στο εσωτερικό του κόμματος, υποστηρίζοντας πως υπάρχει δρόμος ακόμα.

Άλλωστε και ο ίδιος γνωρίζει καλά ότι η πολιτική κατάσταση είναι ρευστή και τα πάντα μπορούν να ανατραπούν. Γνωρίζει όμως καλά πως ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος για μια μεγάλη αλλαγή, τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, και γι' αυτό προετοιμάζει το... έδαφος.

Το επόμενο διάστημα λοιπόν ο κ. Τσίπρας θα εντείνει τις επαφές του με ηγέτες στο εξωτερικό και ενδεχομένως με πρόσωπα εκτός πολιτικής. Με λίγα λόγια θα χτίσει το προφίλ ενός αξιόπιστου πολιτικού, ενός συνομιλητή με κύρος, ενός ηγέτη που είναι έτοιμος να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Παράλληλα θα επιχειρήσει να ρίξει τους τόνους στο εσωτερικό, θα προσπαθήσει να μειώσει την απόσταση με την αριστερή πλατφόρμα, πείθοντάς τους πως σκοπός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον η ανάληψη της ηγεσίας της χώρας.

Διαβάστε επίσης:

Σαμαράς σε Μέρκελ: Δέκα μονάδες μπροστά ο Τσίπρας…

«Κόκκινο» πανί ο Καρατζαφέρης

Γιατί όπου βρεθεί ο Χαρδούβελης ισχυρίζεται ότι το χρέος είναι διαχειρίσιμο;

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/story/497221/oi-epomenes-kiniseis-toy-tsipra#ixzz3DyldFuUm

Πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ:

 Ο άλλος δρόμος απέναντι στους νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους

Short URL: http://wp.me/p3poUN-8on

• 

http://tvxs.gr/

Γιάννης Μυλόπουλος

Ο ΣΥΡΙΖΑ έπραξε αυτό που οφείλει να κάνει κάθε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης που, έχοντας αποδεδειγμένα πλέον καταλάβει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, εργάζεται σαν δυνάμει κυβέρνηση ή καλύτερα σαν κυβέρνηση εν αναμονή. Επεξεργάστηκε και κατέθεσε ένα εναλλακτικό κυβερνητικό πρόγραμμα που απαντά στο μεγάλο πολιτικό πρόβλημα της εποχής, αυτό της αποκατάστασης των βλαβών και της επούλωσης των πληγών που έχουμε υποστεί εξ αιτίας της εφαρμογής των μνημονίων, σε τέσσερις βασικούς τομείς.

Πρώτα στο τεράστιο κοινωνικό αλλά και ηθικής τάξεως ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, με τα εκατομμύρια των νεόπτωχων που έχει δημιουργήσει η πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας που έχουν επιβάλει οι διεθνείς δανειστές μας και που τόσο εύκολα και αδιαμαρτύρητα έχουν αποδεχτεί και με τόση φροντίδα εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της τελευταίας τετραετίας. Μια ανθρωπιστική κρίση που αναγνωρίζεται από τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας χωρίς εργασία, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τη στοιχειώδη δυνατότητα να σιτίςουν τα παιδιά τους και χωρίς καμία πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη.

Δεύτερον στο πρόβλημα της επανεκίνησης μιας κλινικά νεκρής οικονομίας, με την άρση των συνθηκών εξ αιτίας των οποίων βρίσκεται σε καταστολή.

Τρίτον στο μέγα ζήτημα της απασχόλησης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, σε μια χώρα όπου η ανεργία τρέχει με 27% και ειδικά στους νέους με περισσότερο από το 50%.

Και τέλος στο μεγάλο ζητούμενο της επαναφοράς αξιόπιστων θεσμών, σε μια εποχή καταστρατήγησης κάθε έννοιας δημοκρατίας από πλευράς μιας εθελόδουλης κυβέρνησης, που στο όνομα της επίτευξης των στόχων που της έχουν θέσει, καταφανώς για δικό τους όφελος, τα ξένα συμφέροντα, εχει θέσει σε δεύτερη μοίρα την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και την ικανοποίηση και των στοιχειωδών ακόμη αναγκών της ελληνικής κοινωνίας.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ελπίδα στην απογοητευμένη ελληνική κοινωνία, γιατί απέδειξε με στοιχεία ότι στους νεοφιλελεύθερους δήθεν μονόδρομους που μας επιβλήθηκαν, υπάρχει κι άλλος δρόμος, στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και μάλιστα η εναλλακτική αυτή κυβερνητική πρόταση είναι κοςτολογημένη αλλά και πλήρως τεκμηριωμένη, σε ό,τι αφορά κυρίως το μεγάλο ερώτημα που συνήθως τίθεται σε τέτοιες περιστάσεις και αφορά στο που θα βρεθούν οι πόροι που θα υποστηρίξουν αυτές τις πολιτικές.

Η κυβέρνηση, η οποία κατάφερε να αποφύγει μέχρι τώρα μείζονες κοινωνικές αντιδράσεις για το προκλητικά αντιλαϊκό προγράμμά της, βασισμένη στη δοκιμασμένη συνταγή της εφαρμογής του δόγματος “σοκ και δέος”, όταν αντιλήφθηκε ότι τα περιθώρια τελείωςαν, κινήθηκε μεταξύ προσπάθειας επίδειξης δύναμης αφενός και πανικού αφετέρου. Πιστή στη δεξιά παράδοση του αυταρχισμού και με προφανή στόχο την κατά το δυνατόν περιορισμένη δημοσιοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, απαγόρευσε την αναμετάδοση της ομιλίας Τσίπρα στο κρατικό έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ, προσπαθώντας παράλληλα να εξαντλήσει την επιρροή της και στα ιδιωτικά κανάλια που ελέγχει, προκειμένου να κάνουν και αυτά το ίδιο. Ξεχνώντας, προφανώς, ότι τα ιδιωτικά ΜΜΕ ορκίζονται στον Θεό της τηλεθέασης, αποκηρύςςοντας εύκολα τον ευεργέτη τους, ακόμη κι αν πρόκειται για τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η κίνηση αυτή βεβαίως της κόστιςε σημαντικά, καθώς είχε ως συνέπεια τις παραιτήσεις των μελών του ΔΣ του κυβερνητικού καναλιού, γεγονός που της προκάλεσε κρίση αξιοπιστίας ακόμη και στους δικούς της κόλπους.

Η αμέσως επόμενη κίνηση της κυβέρνησης φανέρωνε ακόμη μεγαλύτερη απόγνωση. Όταν διεπίστωσαν την επιτυχία του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στους πολίτες, εξαπέλυσαν μια επικοινωνιακή προσπάθεια μείωσης της αξίας αυτού που δυο μέρες νωρίτερα απαξίωναν να αναμεταδώσουν. Εξαπολύθηκαν λοιπόν τα γνωστά παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας, αυτοί οι ίδια που μέχρι χτες κατακεραύνωναν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει πρόγραμμα, με άλλο τροπάρι:  Αναμασώντας τα γνωστά “το πρόγραμμα δεν βγαίνει” ή “τα νούμερα δεν είναι σωστά”. Λες και το δικό τους πρόγραμμα, αυτό που διαφημίστηκε σαν success story, βγαίνει. Ή λες και για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που υποφέρουν και που τώρα ανέκτησαν ελπίδες επιβίωσης, έχει σημασία αν το πρόγραμμα θα κοστίσει 11, 13 ή 17 δις Ευρώ…

Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ με την κατάθεση του προγράμματός του, οριοθέτησε και τεκμηρίωσε μια εναλλακτική, αριστερή απάντηση στα νεοφιλελεύθερα αδιέξοδα των μνημονιακών μονοδρόμων. Βρισκόμαστε ενώπιον μια πολιτικής σύγκρουσης μεταξύ της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης αφενός και μιας εναλλακτικής και αριστερής πολιτικής με ανθρώπινο πρόσωπο αφετέρου.

- Η πρώτη δεν ενδιαφέρεται για τη φτώχεια και τη δυστυχία των πολλών, αλλά για τον πλουτισμό των λίγων. Γι αυτό και αντιμετωπίζει  την επένδυση για την αντιμετώπιση των ακραίων κοινωνικών φαινομένων, όπως η φτώχεια κι ο κοινωνικός αποκλεισμός, ως λαικιςμό και παροχολογία. Σε αντίθεση με την δεύτερη που θέτει την κοινωνική δικαιοσύνη και την καταπολέμηση της φτώχειας και των ανισοτήτων σε πρώτη προτεραιότητα.

- Η πρώτη στηρίζει την ανάπτυξη και την απασχόληση στην ιδιωτικοποίηση και την πώληση των δημόσιων αγαθών σε ξένους ολιγάρχες, οι οποίοι όταν αποκτήσουν αυτό που θέλουν, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και θα αναθερμάνουν την οικονομία. Σε αντίθεση με τη δεύτερη που στηρίζεται σε μια αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη, βασισμένη στην παραγωγική ανασυγκρότηση και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας χώρας.

- Η πρώτη βλέπει το ανθρώπινο δυναμικό μιας χώρας σαν υπαλληλικό προσωπικό που θα εξυπηρετήσει τον πλουτισμό των διεθνών ολιγοπωλίων. Ενώ η δεύτερη στηρίζεται στον ανθρώπινο παράγοντα, τη συμμετοχή του οποίου στην ανάπτυξη θεωρεί ως κομβική και αναγκαία προϋπόθεςη.

Η κυβέρνηση, έμπλεη ηττοπάθειας και πανικού, παρουσιάζει τη δική της πολιτική σαν τη δύσκολη αλήθεια, απέναντι στα εύκολα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, μετά την κατάθεση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύφθηκε ότι ο νεοφιλελεύθερος μονόδρομος ήταν ένα μεγάλο ψέμα, δύσκολο για τους Έλληνες, αλλά πολύ εύκολο για αυτούς που επωφελήθηκαν. Σε αντίθεση με την αριστερή πρόταση για την έξοδο από τα μνημόνια της κρίσης, που αποδεικνύεται η μόνη αλήθεια για το καλό του τόπου και του λαού μας.

Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν θα είναι απλώς μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων που θα συνεργαστούν μαζί του. Θα σηματοδοτήσει μια μεγάλη νίκη της ευρωπαϊκής αριστεράς απέναντι στο νεοφιλελευθεριςμό, ο οποίος δίκην μονοδρόμου, καταδυναςτεύει και εκμεταλλεύεται τους λαούς προς όφελος των λίγων, οι οποίοι συγκεντρώνουν και το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου διεθνώς.

Το σκάνδαλο των τραπεζών και οι κραυγές κατά του ΣΥΡΙΖΑ

Αφού οι τραπεζίτες πτωχεύσαν τις τράπεζες χορηγώντας, κατ΄ επανάληψη, δάνεια σε κολλητούς και διαπλεκόμενους χωρίς εγγυήσεις και επαρκή έλεγχο, όταν έφτασε η ώρα της κρίσης αξίωσαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις να καλυφθούν οι «μαύρες τρύπες» από τους έλληνες πολίτες, χωρίς όμως οι ίδιοι να χάσουν τον απόλυτο έλεγχο των τραπεζών

Του Μάκη Ντόβολου
Φαίνεται ότι για να γίνουν πράξη ακόμη και τα αυτονόητα πράγματα στη χώρα μας θα χρειαστεί να καταβληθούν μεγάλες προσπάθειες και να υπερπηδηθούν υψηλά εμπόδια.
Κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας σημείωσε πως «με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Δημόσιο ανακτά τον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και ασκεί πλήρως τα δικαιώματα του στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι έχει το πρώτο λόγο για τη διοίκησή τους».

Τι, ακριβώς, είπε ο κ. Τσίπρας; Ότι το δημόσιο θα ανακτήσει τον έλεγχο στο ΤΧΣ καθώς ανακεφαλαιοποίησε τις τράπεζες με χρήματα (39 δις. ευρώ προς το παρόν) που δανείστηκε το ελληνικό κράτος και κατ’ επέκταση ο ελληνικός λαός για το σκοπό αυτό. Επιπλέον ότι από τη στιγμή που το ελληνικό δημόσιο είναι ο μεγαλομέτοχος στις 4 συστημικές τράπεζες (στις 3 εξ αυτών με ποσοστό άνω του 50%) θα ασκήσει τα δικαιώματα που του αναλογούν και θα έχει το πρώτο λόγο στη διοίκηση τους, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε φυσιολογική επιχείρηση στον σημερινό καπιταλιστικό κόσμο.

Δεν θα εξετάσουμε εδώ τι θα γίνει τελικά στην πραγματική ζωή, αλλά η προσοχή μας θα εστιαστεί στις έξαλλες αντιδράσεις που ξεσήκωσε η απολύτως φυσιολογική και αυτονόητη δήλωση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Παίρνοντας «σήμα» από τα αφεντικά τους, καθεστωτικοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι ξεκίνησαν να ξεστομίζουν άναρθρες κραυγές στα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης. Μεταξύ άλλων υποστήριξαν πως οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι άκρως επικίνδυνες καθώς θα οδηγήσουν σε εκρηκτική κατάσταση το τραπεζικό σύστημα εντός μόλις ολίγων ημερών, θα εξαπλωθεί σαν επιδημία η κουλτούρα μη αποπληρωμής των δανείων, οι επενδυτές θα φύγουν έντρομοι από τις τράπεζες και κανένας ελεήμον καπιταλιστής δεν θα βρεθεί να βάλει χρήματα στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Το κερασάκι στην τούρτα είναι, βέβαια, ο ισχυρισμός που διατυπώνουν ότι το κούρεμα των καταθέσεων θα αποτελέσει την αναπόφευκτη κατάληξη της καταστροφικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το σκάνδαλο που έχει συντελεστεί στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα της χώρας είναι γνωστό στους περισσότερους. Αφού οι τραπεζίτες πτωχεύσαν τις τράπεζες χορηγώντας, κατ΄ επανάληψη, δάνεια σε κολλητούς και διαπλεκόμενους χωρίς εγγυήσεις και επαρκή έλεγχο, όταν έφτασε η ώρα της κρίσης αξίωσαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις να καλυφθούν οι «μαύρες τρύπες» από τους έλληνες πολίτες, χωρίς όμως οι ίδιοι να χάσουν τον απόλυτο έλεγχο των τραπεζών. Η μόνη υποχρέωση που δέχτηκαν ήταν να καλύψουν το 10% της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Έτσι ενώ το ΤΧΣ, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο, κάλυψε από το 80-90% των αυξήσεων κεφαλαίου, αποκτώντας και το ανάλογο ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών, εντούτοις το κουμάντο συνέχισαν να κάνουν οι ίδιοι αποτυχημένοι, διαπλεκόμενοι και πτωχευμένοι τραπεζίτες. Το έγκλημα συνεχίστηκε καθώς πριν από λίγους μήνες η κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα στους τραπεζίτες και τους κολλητούς τους να επαναγοράσουν τις μετοχές των τραπεζών, όχι στην τιμή που τις αγόρασε το κράτος (ΤΧΣ) με την ανακεφαλαιοποίηση αλλά σε εξευτελιστικές τιμές ακόμη και κάτω από την χρηματιστηριακή τιμή!

Αυτά τα σκάνδαλα αλλά και τον χρόνιο παρασιτικό τρόπο λειτουργίας των τραπεζών υπερασπίζονται οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί, οι οποίοι προφανώς δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών και της οικονομίας γενικότερα. Όπως είπε μάλιστα και μια βουλευτής της ΝΔ, αν γίνουν αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ τότε καλύτερα να βάλει μια μεγάλη πέτρα στο λαιμό της και να πέσει στη θάλασσα. Εμείς το μόνο που έχουμε να της πούμε είναι ότι «το γοργόν και χάριν έχει»…

redwire.gr

ΣΕ ΠΑΝΙΚΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Ο συλλογικός τρόπος λειτουργίας υπόδειγμα και οδηγός για τη συνέχεια

Τέτοια ταραχή, από την πλευρά της κυβέρνησης Σαμαρά, ούτε στην προεκλογική περίοδο δεν είχε εμφανιστεί. Η ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ και οι πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξαν το πολιτικό κλίμα διαμορφώνοντας μια νέα πολιτική και κοινωνική ατζέντα. Πρώτο δείγμα γραφής η δημοσκόπηση που έγινε για λογαριασμό του Σκάι, που δίνει προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ έξι ποσοστιαίες μονάδες, ενώ για πρώτη φορά η πλειοψηφία των πολιτών ζητά πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Ίσως, όμως, να μην είχαμε ανάγκη τα δημοσκοπικά ευρήματα για να αντιληφθούμε ότι το απέναντι στρατόπεδο έχει κυριευτεί από πανικό. Όταν φτάνει ο πρωθυπουργός της χώρας να λέει στο επιτελείο του –και να φροντίζει να το διοχετεύει στα ΜΜΕ- ότι αν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες, γίνεται ορατή δια γυμνού οφθαλμού, όχι μόνο η ανευθυνότητά του, αλλά και ότι εκεί απέναντι, έχουν χάσει τη ψυχραιμία τους.
 Να ήταν όμως μόνο αυτό; Εδώ, ανοήτως, επιχείρησαν να φιμώσουν τη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ μέσω ΝΕΡΙΤ –και όχι μόνο-, γεγονός που επισημάνθηκε από φίλους και εχθρούς. Η Ντόρα Μπακογιάννη, για παράδειγμα, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση της, ενώ και ο φιλοκυβερνητικός τύπος το σχολίασε αρνητικά αποδίδοντας τον στον πανικό του κυβερνητικού επιτελείου. Στην εφημερίδα «Τα Νέα» η κυβέρνηση χαρακτηρίζεται «πρωταθλήτρια του πανικού» και εξηγεί ότι βλέποντας τον αντίπαλό της να προηγείται κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.

Στην κοινωνία των φτωχών

Τελικά, όμως, τι ήταν αυτό που άλλαξε το κλίμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή τη φορά δεν ήταν οι αρνητικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, αν και κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τον ΕΝΦΙΑ και τη φοροεπιδρομή, αλλά κυρίως οι θετικές κινήσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ, δια στόματος Αλέξη Τσίπρα, τα κοστολογημένα άμεσα μέτρα της κυβέρνησης της αριστεράς, ανέτρεψαν την αίσθηση ότι η αξιωματική αντιπολίτευση λέει λόγια του αέρα. Γι’ αυτό, πάλι με μπόλικη δόση πανικού, έσπευσε η κυβέρνηση Σαμαρά μέσω του υπουργείου Οικονομικών να κοστολογήσει, την… κοστολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που κατάφερε ήταν να διατηρηθούν, για μέρες, στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Το δεύτερο στοιχείο –και για μας έχει ιδιαίτερη σημασία-, ήταν όσα ειπώθηκαν στο διήμερο της ΔΕΘ. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, προϊόν συλλογικής επεξεργασίας, είχε κοινωνικό και ταξικό πρόσημο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε στην κοινωνία των φτωχών, στην κοινωνία που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς ρεύμα ή που κινδυνεύει να μείνει χωρίς ρεύμα, στην κοινωνία που δεν έχει σπίτι ή που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι, στην κοινωνία που στερείται του φαγητού ή που κινδυνεύει να μείνει χωρίς φαγητό, στην κοινωνία των μισθωτών που ζει χωρίς εργασιακά δικαιώματα, στους άνεργους και τις άνεργες, τους χαμηλοσυνταξιούχους, στην κοινωνία των κόκκινων δανείων, στους απολυμένους και τις απολυμένες, σε αυτούς και αυτές που βλέπουν από απόσταση ότι έχει μείνει από τη δημόσια υγεία, από το αναγκαίο για αυτούς φάρμακο. Σε αυτή την κοινωνία απευθύνθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και είπε ότι αυτός ο κόσμος είναι η πρώτη, μεγάλη προτεραιότητά του^ να σταματήσει την καταστροφή, να βάλει φρένο στην ανθρωπιστική κρίση, να πληρώσουν οι πλούσιοι. Βεβαίως, όσα εξαγγέλθηκαν στη ΔΕΘ δεν αποτελούν το συνολικό πρόγραμμά μας. Είναι οι πρώτες απαραίτητες κινήσεις, τα πρώτα έκτακτα μέτρα, για να μπορέσουμε να κάνουμε τα επόμενα βήματα. Ίσως θα έπρεπε, αυτή η πλευρά, να γίνει πιο αισθητή, πιο καθαρή στη ΔΕΘ. Τα έκτακτα μέτρα δεν μπορεί παρά να εντάσσονται σε ένα συνολικό απελευθερωτικό πολιτικό σχέδιο ανατροπής και διαμόρφωσης μιας εντελώς νέας κοινωνίας, που δεν θα φλερτάρει με το 2009 ή το 2004, αλλά θα βασίζεται στο πρόγραμμα και τον τρόπο της αριστεράς, στην αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, υπέρ του κόσμου της εργασίας, στην εξασφάλιση και συνεχή διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, στην αλλαγή της σχέσης Πολιτείας και πολιτών.
Γι’ αυτό και επείγει η ολοκλήρωση του προγράμματος, που να καλύπτει όλο το φάσμα, όλες τις πλευρές της κοινωνικής οργάνωσης, να δίνει το στίγμα, την προοπτική, το βάθος και τον ορίζοντα της πολιτικής μας.

Για τις συμμαχίες και πάλι

Πάνω σε αυτό το πρόγραμμα, άλλωστε, μπορούν να οικοδομηθούν στέρεα- και όχι συγκυριακά-, οι κοινωνικές και οι όποιες πολιτικές συμμαχίες. Πάνω σε αυτό το συνολικό πρόγραμμα και την καθημερινή κινηματική δράση, μπορούν οι άνθρωποι που έχουν πληγεί από την πολιτική λιτότητας, αλλά και η κοινωνία της αμφισβήτησης και του κοινωνικού ριζοσπαστισμού, να νιώσουν αυτοπεποίθηση, να εμπνευστούν, να ετοιμαστούν για μια μάχη, που απαιτεί όραμα, αποφασιστικότητα, ρήξεις, σύγκρουση.
Υπό αυτή την έννοια η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στην ανάγκη της αυτοδυναμίας αποσαφηνίζει το τοπίο, είναι θετική και κρίσιμη για την εξέλιξη και την πορεία μιας κυβέρνησης της αριστεράς, που θέλει, σε βάθος χρόνου, να τα αλλάξει όλα. Οι συμμαχίες, λοιπόν, δεν είναι μια απλή υπόθεση ούτε μπορούν να έχουν σχέση με τους τρόπους που πολιτεύονταν κάποιοι στο παρελθόν. Η κοινωνική πόλωση, η εξαθλίωση της κοινωνίας, ο εργασιακός μεσαίωνας, ο αυταρχισμός και η ακροδεξιά ατζέντα, προϋποθέτουν μια πολιτική πλειοψηφία στη Βουλή, που θα βασίζεται σε αρχές, σε αξίες και θα είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί μέχρι το τέλος τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και έξω από αυτήν. Σωστά είπε ο Αλέξης Τσίπρας ότι οι εξαγγελίες και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Είναι δεσμεύσεις για μας απέναντι σε ένα ολόκληρο κόσμο που βρίσκεται στην από εδώ πλευρά της όχθης. Γι’ αυτό, και όχι για άλλους λόγους, ας πούμε ηθικούς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει πλυντήριο πολιτικών, ανδρών και γυναικών, που αναζητούν σωσίβιο για να διατηρηθούν πάση θυσία στην κεντρική πολιτική σκηνή, που την επομένη, στην πρώτη μεγάλη σύγκρουση, θα μας γυρίσουν την πλάτη…
Άλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα, μέσα από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες έχουν αναδειχτεί πρόσωπα, που και τα ψηφοδέλτιά μας θα κοσμήσουν αν τους το ζητήσουμε και θα δημιουργηθεί μια ευρεία συσπείρωση της άλλης Ελλάδας, που είναι, πλέον, υπαρκτή και σίγουρα αποτελεί την πλειοψηφία μέσα στην κοινωνία.
Να, λοιπόν, που η υπόθεση των συμμαχιών αποκτά πρωτεύουσα σημασία, όπως άλλωστε και ο στόχος της αυτοδυναμίας, βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση, κάτω από αντίξοες συνθήκες, του προγράμματός μας.

Με οδηγό τη συλλογικότητα

Το επόμενο διάστημα, ίσως και τις επόμενες ημέρες ακόμα, να έχουμε εξελίξεις, που, ενδεχομένως, να μας οδηγήσουν στις κάλπες. Το ταξίδι του Αντ. Σαμαρά στην Μέρκελ, δεν είναι επικοινωνιακό τρυκ. Έχει ουσία. Η κυβέρνηση είναι σε αδιέξοδο και ίσως για αυτό ο πρωθυπουργός να κάνει κίνηση μεγάλου ρίσκου. Εντούτοις, οι δικές μας δυνάμεις πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα. Στην πορεία αυτή θα χρειαστεί ψυχραιμία, σύνεση, αυτοσυγκράτηση, συλλογικότητα. Η ΔΕΘ και ο τρόπος λειτουργίας των συλλογικών του οργάνων, με αφορμή αυτήν, είναι υπόδειγμα, οδηγός για τις επόμενες μεγάλες μάχες. Έχει αποδειχτεί, άλλωστε, ότι όσες φορές δεν ακολουθήθηκε η συνταγή της συλλογικής λειτουργίας, δεν μας βγήκε σε καλό.
Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι, που αφορά την επίσκεψη του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στο Βατικανό. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι είχε αρνητικό πρόσημο. Το ζήτημα δεν είναι που πας, αλλά τις λες και τι μήνυμα στέλνεις. Αν από τη συνάντηση με τον ποντίφικα προέκυψε ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι –και αυτό το λέει ο πάπας και όχι κάποιος από μας- δεν μπορεί παρά να καταγράφεται στα θετικά. Αλλά οι σχεδιασμοί μας πρέπει να έχουν ποικιλία συμβολισμών, που ενίοτε έχουν ουσία και σημασία. Συνεπώς, αξίζει τον κόπο, το επόμενο διάστημα να στείλουμε και άλλου είδους μηνύματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε ο πρόεδρος του κόμματος να επισκεφθεί άμεσα το κέντρο κράτησης των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα και να απαιτήσει την κατάργησή τους ή να βρεθεί σε ένα υποκατάργηση Κέντρο Υγείας μιας απομακρυσμένης περιοχής.

 Πάνος Λάμπρου στην εφημερίδα η ΕΠΟΧΗ

Στον σταθμό του Μονάχου...Ο Ξενόδουλος!

Τίτλος ειδήσεων: ''Ο πρωθυπουργός στην Γερμανία για συνάντηση με την γερμανίδα Καγκελάριο''.

     Ρε κακομοίρη λεβεντόπουλε, όσο κι αν σε σιχαινόμαστε, δεν παύεις να είσαι ''ο Έλληνας πρωθυπουργός''.
     Δυστυχώς μας εκπροσωπείς!
     Δεν θέλουμε να γίνεσαι πιά μπιτ ρεζίλης!
     Αντανακλά απάνω μας, πώς το λένε;
     Κι αν εσύ δεν ξέρεις καν...

τί θα πει φιλότιμο, δεν ισχύει το ίδιο και για μας.

     Εκεί που θα πας μεθαύριο, αν δείς πως σου δίνουν και την σφουγγαρίστρα να σφουγγαρίσεις (μετά το πλύσιμο των πιάτων), σήκωσε πιά λίγο εκείνο το ρημάδι το ανάστημα που έχεις!

     Έχεις μπόϊ ρε παλικαρόπουλε το παραδεχόμαστε, μα δεν το όρθωσες ποτέ! Προτίμησες να κάνεις την πολιτική σου καριέρα κατά τα πρότυπα των κολλητών σου πασόκων: σκυφτά, έρποντας και γλύφοντας,με ψέματα και λαμογιές!

     Τελευταία ευκαιρία:

     Αν δεις μεθαύριο ότι σε πολυζορίζουν, ρίξε δυό φάσκελα στην απόγονο του Στάλιν,

     ..κι έλα κάτω να προκηρύξεις εκλογές, να πέσεις με (κάποια) αξιοπρέπεια!

     Τί διάολο! Προτιμάς να σε θυμούνται τα εγγόνια σου σαν αυτόν που έδιωξε με κλωτσιές και γιούχα ο ελληνικός λαός,

     ..ή σαν κάποιον που έστω την τελευταία στιγμή προσπάθησε κάτι να διασώσει, δίνοντας την ευκαιρία στους πολίτες να απαλλαγούν απ' αυτόν μιαν ώρα αρχύτερα;

     Για σκέψου το λίγο. Και πράξε ανάλογα!

     Αν και, δυστυχώς, ξέρουμε πολύ καλά τί θα πράξεις:

     Θα σφουγγαρίσεις!..        

Από Ουδέν Σχόλιον

ΣΑΜΑΡΑΣ -ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ:Ξεπερασμένοι, επικίνδυνοι, καταδικασμένοι!

Στο έλεος της ακραίας λιτότητας και του αποπληθωρισμού, μπροστά στο ενδεχόμενο νέου κύματος ύφεσης, η Ευρώπη επιπλέον βρίσκεται αντιμέτωπη με ριζικές ανατροπές στον παγκόσμιο χάρτη, όπως αυτές σηματοδοτούνται από το τέλος της επεκτατικής πολιτικής Ομπάμα, την υποχώρηση της ισοτιμίας ευρώ - δολαρίου και την ανάδυση πολεμικών συγκρούσεων στην περιφέρειά της. Όλα αυτά συνηγορούν στην ανάγκη η Ε.Ε. να απεγκλωβιστεί από τον νεοφιλελευθερισμό και να αναζητήσει πιο ευέλικτο "μετα-νεοφιλελεύθερο παράδειγμα"...

οικονομικής πολιτικής και ανάπτυξης.

Κινήσεις για μια τέτοια εξέλιξη ανιχνεύονται τόσο με το πακέτο Γιούνκερ όσο και με την πολιτική Ντράγκι, αλλά και από τις συζητήσεις για την "ευέλικτη εφαρμογή" του Συμφώνου Σταθερότητας, που ισοδυναμεί με συμφωνία για παραβίαση του άτεγκτου κανόνα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Ακόμη και η Γαλλία δήλωσε ότι θα παραμείνει σε ελλείμματα γύρω στο 3% για άλλα δύο χρόνια.

Σε αντίθεση με αυτή την αρχόμενη νέα περίοδο, η κυβέρνηση Σαμαρά εξακολουθεί να ποντάρει στο σενάριο του "καλού μαθητή της Μέρκελ", δηλαδή δίνει εξετάσεις υπέρ της σκληρής λιτότητας και της ανεργίας. Οι προσδοκίες για, έστω περιορισμένη, ρύθμιση του χρέους αποδεικνύονται φρούδες, καθώς η Γερμανία δεν βιάζεται, αντιμέτωπη με εντεινόμενα παλαιά και νέα προβλήματα. Η τακτική Σαμαρά για "πακέτο λύσης του χρέους" πριν από την προεδρική εκλογή είναι εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας και χρησιμοποιείται ως άλλοθι για κρυφο-πρόθυμους βουλευτές εν όψει της προεδρικής εκλογής. Η κυβέρνηση δεν μπορεί βεβαίως να διαπραγματευθεί ουσιαστικά το θέμα του χρέους, αφού θεωρεί ότι είναι βιώσιμο. Δεν τολμάει να θέσει κόκκινες γραμμές. Δεν διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση. Είναι έρμαιο των πιστωτών.

Εν όψει της συνάντησης Σαμαρά - Μέρκελ στο Βερολίνο την Τρίτη, ο υπουργός Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελης τροποποίησε τη γραμμή, ζητώντας να παραμείνει η Ε.Ε. (δηλαδή ολόκληρη η τρόικα) και το 2016, ώστε να καλυφθεί με νέο δάνειο η παράταση χρηματοδότησης από ευρωπαϊκής πλευράς του ελληνικού προγράμματος. Λίγες μέρες πριν ο Σαμαράς έλεγε: "Δεν θέλουμε νέο δάνειο". Φυσικά το νέο δάνειο θα συνοδεύεται από νέο, συμπληρωματικό Μνημόνιο.

Η κυβέρνηση ούτε θέλει, ούτε μπορεί να εκπροσωπήσει τη χώρα στη νέα ευρωπαϊκή κινητικότητα. Το μόνο που σκέφτεται το δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου είναι πώς θα περιορίσει την ήττα του. Γι' αυτό καταφεύγει ακόμη και σε ξεδιάντροπη κινδυνολογία, κερδοσκοπώντας πολιτικά με τις καταθέσεις. Πανικόβλητοι από την απήχηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, από το αυξανόμενο διεθνές κύρος του Αλ. Τσίπρα και από την ασυγκράτητη λαϊκή οργή (όπως αυτή καταγράφεται με τη διεύρυνση του προβαδίσματος του ΣΥΡΙΖΑ και την κατάρρευση της Ν.Δ. στις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις), Σαμαράς και Βενιζέλος μεθοδεύουν την παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων προεκλογικής ισοτιμίας, αδίστακτοι για τα επίχειρα της ανωμαλίας που σχεδιάζουν.

Είναι ξεπερασμένοι, είναι επικίνδυνοι, είναι καταδικασμένοι! Όσο παρατείνεται η παρουσία τους στην εξουσία, τόσο επιδεινώνεται η θέση της χώρας και η κατάσταση του λαού.

Από avgi

Νίκη της Αργεντινής και ηττα των αρπακτικών τύπου Πολ Σίγκερ στον ΟΗΕ

Στα ψιλά των γερμανοτσολιάδικων ελληνικών ΜΜΕ πέρασε η μεγαλιώδης νίκη της Αργεντινής και η ήττα των αρπακτικών τύπου Πολ Σίγκερ από την ψηφοφορία στον ΟΗΕ για την προστασία των υπερχρεωμένων χωρών που έφερε προς ψήφιση η ομάδα των 77 αναπτυσσόμενων χωρών (G77). Με την ίδια απόφαση 68/304   ο ΟΗΕ υιοθετεί ένα πολυμερές νομικό πλαίσιο για διαδικασίες αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους χωρών–μελών, και βάζει τους λαούς πάνω από τα κέρδη των αρπακτικών επενδυτικών κεφαλαίων.

Η ψηφοφορία διενεργήθηκε την Τρίτη 9/9/2014 και σύμφωνα με τη διεθνή σύμβαση για την πτώχευση και την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, θα ολοκληρωθεί πριν την επόμενη Συνέλευση του Οργανισμού το 2015.

Κατά την ψηφοφορία, «Ναι» ψήφισαν 124 χώρες, «Όχι» 11, ενώ 41 απείχαν, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα ! Στην ψηφοφορία απείχαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκτός της Γερμανίας και της Βρετανίας, της Φινλανδίας και της Τσεχίας, που μαζί με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ιαπωνία ψήφισαν ''Όχι''.

Η Ελλάδα παρά το υπέρογκο και μη βιώσιμο χρέος της,  στρατεύτηκε με τα μεγάλα αφεντικά και συντάχτηκε με τους βασανιστές της, δηλώνοντας έτσι ότι δεν επιθυμεί την προστασία του δημόσιου χρέους της από τα κερδοσκοπικά ''γεράκια'' των hedge funds !

Η απόφαση του ΟΗΕ, χαιρετίστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των ακόμα ελέυθερων κρατών διεθνώς και ειδικότερα από την Αργεντινή η οποία έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τους ''γύπες'' των αγορών. Η πρωθυπουργός Κριστίνα Κίρστνερ δήλωσε : "Πώς είμαστε απομονωμένοι από τον κόσμο; Εκεί που εκπροσωπείται ο κόσμος, στα Ηνωμένα Έθνη μόλις κερδίσαμε μια θέση, που δεν είναι η θέση της Αργεντινής, αλλά η θέση των χωρών που έχουν αξιοπρέπεια και που θέλουν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα λαών τους . Όλων των χωρών που δεν θέλουν να εξαπατώνται".

Ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ, από την πλευρά του, ισχυρίστηκε ότι ''η ψήφιση ενός μηχανισμού αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών θα προκαλούσε οικονομική ανασφάλεια που θα μπορούσε να επηρεάσει τις ανεπτυγμένες χώρες''. Με προκλητικό κυνισμό, δε, τόνισε ότι ''υπάρχει ήδη μηχανισμόςυποστήριξης των κρατών που βρίσκονται σε δυσκολία και αυτός είναι το ΔΝΤ''.

- See more at: http://www.drachmi5.gr/diethni/niki-tis-argentinis-kai-itta-ton-arpaktikon-typoy-pol-sigker-ston-oie#sthash.0c4kicWV.dpuf

Τα 6 Καρφιά του ευρώ που σκοτώνουν τους ευρωπαϊκούς λαούς και εμάς

1.  Η Κυβέρνηση για να βρει κεφάλαια, για να κάνει αυτό που θέλει να κάνει, θα πρέπει να φορολογεί και να δανείζεται. Με άλλα λόγια η Κυβέρνηση έχει περιορισμούς στις δαπάνες της, που εξαρτώνται ή περιορίζονται από την δυνατότητα της να φορολογεί τους πολίτες της και να δανείζεται από τις ξένες αγορές.

Φυσικά αυτό ισχύει για κάθε  χώρα που έχει ξένο νόμισμα, νόμισμα που δεν εκδίδει η ίδια, όπως εμείς που είμαστε χρήστες του  ευρώ ή έχει νόμισμα μετατρέψιμο σε χρυσό ή σε άλλο ξένο νόμισμα.  

Κάθε χώρα που ζει υπό τέτοιο καθεστώς είναι υποψήφια να καταστεί αφερέγγυα και να πτωχεύσει, όπως η χώρα μας, και αυτό ανάλογα με τις ορέξεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος.  Με άλλα λόγια το κράτος δεν μπορεί να είναι φορέας ανάπτυξης και αγοραστής και μετά πάροχος  κοινωνικών αγαθών.

Κάθε χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα γνωρίζει ότι όταν φορολογεί ή δανείζεται από τους πολίτες της το κάνει για να προστατεύει την αγοραστική δύναμη των πολιτών της και να εξασφαλίσει την πλήρη απασχόληση του εργατικού της δυναμικού. Φυσικά μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα ποτέ δεν πτωχεύει, ποτέ δεν απολογείται στα συμφέροντα των αγορών. Το συνετό κράτος  είναι ο φορέας ανάπτυξης της χώρας και πάροχος κοινωνικών αγαθών.

2. Τα ελλείμματα του προϋπολογισμού αποτελούν βάρος στις επερχόμενες γενεές. Ναι, αυτό είναι αλήθεια για κάθε χώρα που έχει ξένο νόμισμα, όπως εμείς που είμαστε χρήστες του  ευρώ. Όλοι φανταζόμαστε τι δυσβάστακτα χρέη αφήνουμε στις μέλλουσες γενεές με το ευρώ. Όλη μας την μέλλουσα παραγωγή θα την πουλάμε να ξεχρεώνουμε, αν ξεπεράσουμε φυσικά τον σκόπελο το πώς θα παράγουμε αν δεν δαπανάμε εμείς και το κράτος.

Εν τούτοις καμία χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα δεν έχει να αντιμετωπίσει τέτοιο φόβο. Όσο και να είναι το υψος του χρέους της, μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της είναι αστείο να λέμε ότι την μέλλουσα παραγωγή θα την πουλήσει για να ξεχρεώσει τους Έλληνες 30 χρόνια πίσω!! Κανένα έλλειμμα όσο και υψηλό να είναι δεν θα εμποδίσει τους μελλοντικούς Έλληνες να παράγουν όσα θέλουν να παράγουν εφ’ όσον έχουν το δικό τους νόμισμα. Ο μόνος περιορισμός που υπάρχει είναι οι πόροι της οικονομίας.

3.  Τα ελλείμματα του δημοσίου απορροφούν τις αποταμιεύσεις μας. Φυσικά αυτό είναι αλήθεια για κάθε χώρα που έχει ξένο νόμισμα,  όπως εμείς το  ευρώ. Όταν το κράτος φορολογεί τους πολίτες της για να βρει κεφάλαια ή να πληρώσει τις αγορές τότε οι λογαριασμοί μας στις τράπεζες μειώνονται. Αυτό άλλωστε όλοι το ζούμε σήμερα. Μειώθηκαν οι αξίες των παγίων στοιχείων μας λιγοστεύουν και τα λεφτά μας στις Τράπεζες.

Ποτέ όμως σε μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί.  Αντίθετα τα ελλείμματα του δημοσίου δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα περισσεύματα μας στους Τραπεζικούς μας λογαριασμούς, ο πλούτος μας. Τα πρωτογενή περισσεύματα μειώνουν τον πλούτο μας, τις καταθέσεις μας στις τράπεζες, μειώνουν την κατανάλωση, τις επενδύσεις και αυξάνουν τα επιτόκια.

4.  Σε μια χώρα που δεν εκδίδει το δικό της νόμισμα είναι λογικό το κράτος να εξασφαλίζει την ελαχίστη παιδεία, την ελαχίστη υγεία την ελαχίστη σύνταξη. Αυτό ήδη στη χώρα μας έχει τεθεί σε εφαρμογή. Νοσοκομεία διαλύονται, σχολεία και Πανεπιστήμια επίσης, οι  συντάξεις από μήνα σε μήνα μειώνονται, οι δε επικουρικές συντάξεις  σε λίγο χρόνο θα είναι μια ανάμνηση. Ήδη ανακοινώθηκαν μειώσεις ασφαλιστικών κρατήσεων, εργοδοτών και εργαζομένων, που διαλύουν τα ταμεία.  Για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά;

Ακριβώς επειδή η χώρα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Είναι αδιανόητο να σταθεί ένα σύστημα υγείας, παιδείας και συντάξεων όταν 3,5 εκατομμύρια απασχολούμενοι πρέπει να υποστηρίζουν 4,7 εκατομμύρια μη απασχολούμενος όταν η χώρα έχει ξένο νόμισμα.  Έτσι λοιπόν όλα ανατίθενται στην ελεύθερη αγορά που με την σειρά της θα τα κανονίσει. Οι Έλληνες έχουν μπει σε μεγάλη δοκιμασία λόγω ανοησίας της καθεστηκυίας τάξης που μας έβαλε στο ευρώ.

Αλλά ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι έχουμε το δικό μας νόμισμα. Ακόμα ας υποθέσουμε ότι εργάζεται μόνο ένας Έλληνας και οι υπόλοιποι 10.999.999 Έλληνες είναι συνταξιούχοι. Αυτός ο ένας Έλληνας λοιπόν τα κάνει όλα, την αγροτική παραγωγή την βιομηχανική παραγωγή, προσφέρει υπηρεσίες,  κάνει ραδιοφωνικές  και  τηλεοπτικές παραγωγές, προσφέρει υγεία, τέλος πάντων όλα τα κάνει αυτός.

Ποια είναι η ουσία του προβλήματος εδω. Η ουσία του προβλήματος εδώ δεν έγκειται στο αν οι συνταξιούχοι έχουν λεφτά να αγοράσουν από τον έναν αυτό που παράγει, αλλά αν ο ένας έχει επαρκή κεφάλαια και τέτοια παραγωγικότητα που να μπορεί να παράγει τα πάντα για τους 10.999.999 συνταξιούχους Έλληνες.

Αν αυτό δεν συμβεί, τότε όσα λεφτά και να έχουν εξοικονομήσει οι συνταξιούχοι Έλληνες, και υπάρξει μειωμένη παραγωγή, τα λεφτά τους θα εξαφανιστούν στην στιγμή σαν καπνός από τον πληθωρισμό.  Άρα το πρόβλημα έγκειται στο να μπορεί να υπάρχει η διαρκής εκείνη ανεμπόδιστη δαπάνη  που θα καθιστά εφικτή την απασχόληση όλων τον πόρων της οικονομίας. Και αυτό μπορεί να γίνει όταν μια χώρα έχει δικό της νόμισμα και συνετούς πολιτικούς. Αυτό το δήθεν πρόβλημα των μη βιώσιμων ταμείων λόγω αύξησης των συνταξιούχων είναι γελοίο.

5.  Σε μια χώρα που έχει ξένο νόμισμα πράγματι το εμπορικό έλλειμμα δημιουργεί ανεργία και μειώνει την εθνική παραγωγή. Κατά συνέπεια το κράτος θα πρέπει να γίνει εξαγωγικό, που σημαίνει ότι κάποιο άλλο έθνος θα γίνει ελλειμματικό. Το πρόβλημα αυτό της ανισορροπίας των ελλειμμάτων θα καταστεί ‘η μεγαλύτερη αίτια εξαθλίωσης, κοινωνικής δυσαρέσκειας και ακόμα αιτία πολέμων και επαναστάσεων, επειδή υποτίθεται ότι υπάρχει κάποιος ευέλικτος αυτόματος μηχανισμός προσαρμογής, ο όποιος ωθεί τα πράγματα προς την ισορροπία αρκεί να εμπιστευτούμε την μη παρέμβαση (του κράτους, laissez faire) που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα δόγμα αυταπάτης, που δεν λαμβάνει οπ’ όψη την ιστορική εμπειρία αλλά και που δεν έχει κάποια ισχυρή θεωρία να στηριχτεί’ όπως τόνισε ο Κέϋνς. Τι προσπαθούμε να κάνουμε εμείς σήμερα;

Να γίνουμε μια χώρα εξαγωγική, έτσι ώστε να έχουμε ευρώ αφού δεν εκδίδουμε το δικό μας νόμισμα. Και πως θα γίνουμε εξαγωγική χώρα; Διαλύοντας σταδιακά το κράτος, ιδιωτικοποιώντας νοσοκομεία, παιδεία, έργα υποδομής κτλ, μειώνοντας τα μεροκάματα σε επίπεδο Κίνας και  προσδοκώντας τον καλό Τραπεζίτη και τον καλό καπιταλιστή να επενδύσουν στη χώρα μας. Με επιτόκια ‘καμάρι’ πάνω από 5%.  Ήδη το πείραμα έχει αποτύχει. Παρά την ανεργία και τα χαμηλά μεροκάματα οι εξαγωγές μειώθηκαν το 2013. Πότε θα έλθει η ανάκαμψη κανείς δεν το γνωρίζει. Ούτε οι απολογητές του ευρώ.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε το δικό μας νόμισμα. Αλήθεια πρέπει να φοβόμαστε για το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών; Ας μην ξεχνάμε δυο πράγματα. Ότι η πλήρης απασχόληση έχει να κάνει με την συνολική δαπάνη της οικονομίας. Αν η οικονομία είναι ψυχρή την φουντώνουμε με τις περικοπές φόρων και την αύξηση των δαπανών του κράτους, αν έχει ζεσταθεί (πληθωρισμός) περικόπτουμε δαπάνες και φορολογούμε.

Ακόμα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πραγματικός πλούτος μιας χώρας αποτελείται από αυτά τα οποία παράγει για τον εαυτό της, από αυτά που εισάγει μείον αυτά που εξάγει. Κατά συνέπεια οι εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών ανεβάζουν το επίπεδο της ζωής μας. Είναι πραγματική ωφελιμότητα, ή κάπως τολμηρότερα, το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών είναι αυτό που κάνει την ζωή μας καλύτερη. Απλά έτσι είναι. Οι εξαγωγές είναι κόστος, οι εισαγωγές ωφελιμότητα.

Ας δούμε μια τυπική συναλλαγή για να κατανοηθεί το θέμα. Ας υποθέσουμε ότι θέλετε να αγοράσετε ένα αυτοκινητάκι από την Ιταλία. Πάτε στην Τράπεζα, η Τράπεζα σας δίνει ένα δάνειο, ανοίγει μια πίστωση για την FIAT, η FIAT δημιουργεί ένα λογαριασμό στην Αθήνα στα βιβλία της. Όλοι είναι ευτυχείς. Εσείς έχετε ένα αυτοκίνητο, η Τράπεζα έχει ένα δάνειο και ένα λογαριασμό της FIAT, η FIAT έχει ένα λογαριασμό στη Τράπεζα πουλώντας ένα αυτοκίνητο στην Αθήνα. 

Όλοι έχουν αυτό που επιθυμούν. Πουθενά δεν υπάρχει ανισορροπία. Η FIAT τα χρήματα της τα κάνει ότι θέλει. Αγοράζει ελληνικά προϊόντα ή κάποια άλλη αξία. Πουθενά δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ανισορροπία. Την ανεργία δεν την προκαλούν οι εισαγωγές αλλά το έλλειμμα της συνολικής δαπάνης της οικονομίας.

6.  Εφ όσον το ευρώ έχει διαρκή αξία, ζητείται ως μέσον αποθησαυρισμού  όπως ο  χρυσός, αφού η ΕΚΤ  επιβάλει διαρκώς την ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.  Κατά συνέπεια ως προς την παραγωγή το ευρώ είναι ουδέτερο δηλαδή καθορίζει μόνο το επίπεδο των τιμών.

Η αξία του ευρώ με άλλα λόγια δεν προκύπτει από την δαπάνη του αλλά από την παρακράτηση του. Είναι ο ιδανικός χρυσός. Αυτό πρακτικά σημαίνει στο μυαλό τους,  ότι όσες πιο πολλές αποταμιεύσεις θα υπάρχουν τόσο και πιο πολλά κεφάλαια θα είναι διαθέσιμα για επενδύσεις. Απλή λογική. Φυσικά μια τέτοια άποψη υπονομεύει όλη την οικονομία.

Δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αποστερεί από πόρους την παραγωγική οικονομία, και να τους οδηγεί στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να ζούμε κρίσεις σαν αυτή που ζούμε σήμερα από το 2008 ή σαν αυτή που ζήσαμε το 1929. Άλλα η λογική έχει κάπως αλλιώς και λέγεται το ‘παράδοξο της φειδούς’. Αν αποφασίσουμε να μην δαπανήσουμε το εισόδημα μας, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ότι θα έχουμε κάνει ‘οικονομία’, αλλά μάλλον ότι θα χάσουμε τις δουλειές μας.

Αφού ότι παρήχθη δεν επωλήθη, οι επιχειρήσεις θα μειώσουν την παραγωγή τους και θα απολύσουν εργάτες. Δηλαδή επί της ουσίας δημιουργείται ανεργία και  μειώνονται οι αποταμιεύσεις. Αντίθετα αν δαπανήσουμε όλα μας τα εισοδήματα και ακόμα το κράτος κάνει ελλείμματα για να αγοράσει όλη την παραγωγή και προβεί και σε νέες επενδύσεις τότε στο τέλος θα έχουμε επιπρόσθετο πλούτο, δηλαδή νέες αποταμιεύσεις και καθόλου ανεργία. Με άλλα λόγια οι επενδύσεις καθορίζουν τις αποταμιεύσεις και όχι οι αποταμιεύσεις τις επενδύσεις. Χρειαζόμαστε άραγε αυτό το ‘ανώμαλο’ νόμισμα που λέγεται ευρώ;

Κι παρ’ ολ΄ αυτά, καλούμεθα στις προσέχεις ευρωεκλογές, αυτά τα 6 καρφιά του ευρώ, που σκοτώνουν τους Λαούς της Ευρώπης και τον Λαό μας,  να τα επιβραβεύσουμε. Τα κόμματα τις καθεστηκυίας τάξης, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, από έλλειψη γνώσης, το ελάχιστο που μπορώ να πω,   πολιτεύονται για μια  εξουσία όχι υπέρ του Λαού, αλλά υπέρ των Τραπεζιτών. Ζούμε μέρες πνευματικής κατάντιας. 

O Σπύρος Στάλιας είναι οικονομολόγος ΜΑ, Ph.D,τ. Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠspyridonstalias@hotmail.com

Tags: 

Σπύρος Στάλιας

ευρώ

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/ta-6-karfia-toy-eyro-poy-skotonoyn-toys-eyropaikoys-laoys-kai-emas#sthash.zfs3dK34.dpuf