ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΠΙΑ ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η Τουρκία είχε και εξακολουθεί να έχει στρατηγικούς σχεδιασμούς στην εξωτερική πολιτική της, σε αντίθεση με την Ελλάδα που άγεται και φέρεται εδώ και κάμποσα χρόνια, έχοντας εκχωρήσει τα εθνικά της δικαιώματα σε νταβατζήδες και τοκογλύφους...

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Τόσο η ελληνοκυπριακή όσο κι η τουρκοκυπριακή πλευρά έχουν δικαιώματα στα ενεργειακά αποθέματα, που μπορεί να...

βρεθούν στην ΑΟΖ της Κύπρου, όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου.

Μιλώντας στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης ο Τούρκος υπουργός αναφέρθηκε και στην κρίση που έχει δημιουργηθεί σχετικά με τις δραστηριότητες στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ελληνοκυπριακή πλευρά "παρακολουθεί τα μέτρα μας σχετικά με τις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο μονόπλευρα" υποστήριξε ο Τούρκος υπουργός, λέγοντας ότι "συνεχίζονται οι επαφές με την Ελλάδα για την αποφυγή κλιμάκωσης στην ανατολική Μεσόγειο".

ΟΤΑΝ για την Τουρκία το θράσος έχει αποδειχτεί διαχρονικά χρήσιμο και αποδοτικό εργαλείο, γιατί να μη συνεχίζει να το χρησιμοποιεί; Η τουρκοκυπριακή πλευρά, μετά την αυτοανακήρυξή της -με τουρκική διαταγή- ως ανεξάρτητου κράτους, δεν έχει κανένα δικαίωμα στην ΑΟΖ ενός κράτους και μάλιστα μέλους της Ε.Ε. Η ανάκτηση του δικαιώματος που επικαλείται ο Τσαβούσογλου προϋποθέτει κοινά αποδεκτή επίλυση του πολιτικού προβλήματος που εκκρεμεί επί 40 χρόνια (!) μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Σαράντα χρόνια χωρίς καμιά μεγάλη δύναμη ούτε και η Ε.Ε., που η Κύπρος ως μέλος της έχει εθνικά εδάφη υπό ξένη κατοχή, τόλμησαν να απειλήσουν την Τουρκία με κυρώσεις. Αυτό όμως που πραγματικά προκαλεί εντύπωση από τις δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ είναι ποιες επαφές (και με ποιους) γίνονται με την Ελλάδα για αποκλιμάκωση (!) μια κρίσης που δημιούργησε μόνη της η Τουρκία!

ΓΙΑΤΙ μια περιφερειακή δύναμη της οικονομικής ισχύος που διαθέτει σήμερα η Τουρκία να κάνει επαφές με πιόνια σαν τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο; Μόνο για το φαίνεσθαι και για τα προσχήματα. Οι πραγματικές επαφές και διαπραγματεύσεις θα γίνουν με τις ελέγχουσες την Ελλάδα δυνάμεις για την κατανομή των συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων παικτών. Η Τουρκία είχε και εξακολουθεί να έχει στρατηγικούς σχεδιασμούς στην εξωτερική πολιτική της, σε αντίθεση με την Ελλάδα που άγεται και φέρεται εδώ και κάμποσα χρόνια, έχοντας εκχωρήσει τα εθνικά της δικαιώματα σε νταβατζήδες και τοκογλύφους! Ακόμα και όταν τη δεκαετία του '90 η Αθήνα έμοιαζε ισχυρή βαδίζοντας προς την Ευρωζώνη και η Τουρκία περνούσε μια παρατεταμένη επώδυνη οικονομική κρίση, η Άγκυρα έκανε το τέστ στα Ίμια, με τον Σημίτη να ευχαριστεί τις ΗΠΑ που μεσολάβησαν και συγκράτησαν την Τουρκία. Επίσης η Τουρκία κατάφερε να υποχρεώσει ακόμα και το Ισραήλ σε συγγνώμη για την επέμβασή του στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά!

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ θλιβερή πραγματικότητα είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη, καθώς η Αθήνα παρέσυρε στη χρεοκοπία και την Κύπρο, που και αυτή έχει χάσει την οικονομική της ισχύ και τη δυνατότητα να αντέξει μόνη τις τουρκικές ή άλλες πιέσεις. Είναι κρίσιμη, γιατί ένα θέμα που θα έπρεπε να δεσπόζει στην ελληνική πολιτική ατζέντα και να προκαλεί σοβαρούς προβληματισμούς περνάει σχεδόν απαρατήρητο! Καθώς ο ενεργειακός πλούτος που περιλαμβάνει η νότια της Κύπρου περιοχή της Μεσογείου έχει προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον, όλοι θα θελήσουν να επιλυθεί η πολιτική εκκρεμότητα στο νησί για να δουλέψουν χωρίς φασαρίες. Και τους όρους στην επίλυση ήδη επιχειρεί να τους επιβάλει η Άγκυρα, καθώς το τουρκικό έδαφος είναι απαραίτητο για τη διέλευση των αγωγών μεταφοράς προς την Ευρώπη. Εμείς έχουμε ανοιχτά ζητήματα σε όλον το συνοριακό μας περίγυρο και δεν έχουμε καταφέρει να επιλύσουμε ούτε ένα! Ούτε αυτό που έκανε τον Σαμαρά να ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έχουμε ζητήματα που όλοι οι άλλοι τα χειρίζονται με βάση τα εθνικά τους συμφέροντα, ενώ εμείς διαθέτουμε μια πολιτική ηγεσία που δεν διατηρεί κανένα δικαίωμα αντίδρασης.

ΔΕΝ ΕΧΩ σκοπό να κάνω ανάλυση του Κυπριακού. Υπάρχουν άλλοι που μπορούν να το κάνουν πολύ καλύτερα. Όμως ανησυχώ σφόδρα, κάθε μέρα ΚΑΝΕΙΣ όλο και περισσότερο, για ένα πιθανό θερμό επεισόδιο με την Τουρκία πριν τις εκλογές. Είναι άλλωστε και το μόνο μέσο που έχει απομείνει στους απελπισμένους Σαμαρά και Βενιζέλο για να αναστατώσουν και να μπερδέψουν την κοινή γνώμη, καθώς η κλασική κινδυνολογία δουλεύει πλέον αντίστροφα. Θα το παίξει αυτό το παιχνίδι η τουρκική πλευρά; Μπορεί να το τολμήσει χωρίς την άδεια των ΗΠΑ, που είναι σε θέση να γνωρίζουν και να προβλέπουν τέτοιες κινήσεις; Αναζητώντας εδώ και καιρό γνώμες από έμπειρους παράγοντες των διεθνών θεμάτων και της διπλωματίας, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η Άγκυρα δεν είναι απόλυτα εξαρτώμενη στις κινήσεις της. Μπορεί να κάνει την κίνηση και χωρίς την άδεια των ΗΠΑ. Πάντως, μετά από μια αναταραχή, αντί για εκλογές, μπορεί να σερβιριστεί, λόγω του πολιτικού κλίματος, η ανάγκη για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας χωρίς Σαμαρά - Βενιζέλο και να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και άλλη εκδοχή. Τι γίνεται αν ένα θερμό επεισόδιο από την Άγκυρα δεν προκληθεί πριν τις εκλογές αλλά μετά, με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Σταματώ τα προγνωστικά εδώ. Όλα αυτά και πολλά άλλα αποτελούν μέρος ενός εξαιρετικά πολύπλοκου πολιτικού παιχνιδιού που καλούνται να διαχειριστούν (έχοντας προετοιμαστεί) τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν μάλιστα χρήσιμο στα μέλη των οργανώσεων του σχήματος, αντί να μάχονται για τους εσωτερικούς συσχετισμούς, να φανταστούν (όσοι μπορούν) το πραγματικό περιβάλλον στο οποίο θα βρεθούν με την ιστορική υποχρέωση να στηρίξουν τη διακυβέρνηση της νέας εποχής. Μια διακυβέρνηση εθνικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον Ελλάδας και Κύπρου.

ΑΥΓΗ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑΚΗ!

Tου Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Πολύ καλά κάνει η πανάθλια κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και έχει ξεσηκώσει τον κόσμο με τις …τσιρίδες της και τα ξεφωνητά της για την… κρουαζιέρα του τουρκικού πολεμικού σκάφους, της κορβέταςΜπουγιουκούντα (Buyukada δηλαδή Μεγαλόνησος) στα στενά του ακρωτηρίου Καφηρέα της Νότιας Εύβοιας (του Κάβο ντ΄ Όρο που λέμε στη λαϊκή ονομασία του) και μεταξύ Τζιάς και Κύθνου, ελάχιστα μίλια από την Αττική. Είναι όμως η μνημονιακή κυβέρνηση ειλικρινής στιςαντιδράσεις της ή μήπως προσπαθεί με το θόρυβο που κάνει να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό ότι δήθεν απειλείται πόλεμος με τηνΤουρκία, μήπως και κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία;

Σίγουρα, μόνο ειλικρινής δεν είναι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος! Δεν αναφερόμαστε γενικά στην αχρεία πολιτική στάση τους. Μιλάμε συγκεκριμένα για τις προκλήσεις του τουρκικού πολεμικού ναυτικού όχι γενικά στο Αιγαίο αλλά συγκεκριμένα στο Κάβο ντ΄ Όρο. Όχι, καθόλου η πρώτη φορά δεν είναι που φέτος πέρασε τουρκικό πολεμικό πλοίο από εκεί. Είναι… η έκτη φορά φέτος! Έκτη! Στις 20 Ιανουαρίου 2014 εγκαινιάστηκε η… τουριστικοπολεμική σεζόν με διέλευση τουρκικής φρεγάτας από τα στενά του Καφηρέα. Στις 11 Φεβρουαρίου πέρασε από εκεί κορβέτα που στη συνέχεια παραβίασε τα ελληνικά χωρικά ύδατα μεταξύ Τζιάς και Κύθνου. Στις 27 Μαρτίου και πάλιτουρκική κορβέτα επανέλαβε με καρμπόν την ίδια πρόκληση. Στις 20 Μαΐου οι Τούρκοι, επειδή δεν πέρασαν από το Κάβο ντ΄όρο τον Απρίλιο, έστειλαν δύο κορβέτες! Έπειτα έκαναν καλοκαιρινές διακοπές και στις 17 Σεπτεμβρίου, με το άνοιγμα… των σχολείων, να σου και πάλι τουρκική κορβέτα στο Κάβο ντ’ Όρο! Στις 4 Νοεμβρίου έγινε η κρουαζιέρα της τουρκικής κορβέτας Μεγαλόνησος που προκάλεσε όλον αυτόν τον θόρυβο. Λογική η απορία μας, όπως και όλου του σκεπτόμενου ελληνικού λαού.

Πέντε φορές ήρθαν τα τουρκικά πολεμικά πλοία λίγα μίλια από την Αττική και ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος έκαναν τα κορόιδα… Δεν αντέδρασαν καθόλου, δεν σήκωσαν ούτε κανπροπαγανδιστικά το θέμα, φοβούμενοι προφανώς μην τυχόν και πάρει χαμπάρι ο κόσμος πόσο ρεζίληδες είναι! Μύγα τους τσίμπησε και αποφάσισαν να αντιδράσουν την …έκτη(!) φορά που συνέβη το ίδιο γεγονός φέτος – και μιλάμε για έκτη φορά μέχρι στιγμής εντός του 2014, γιατί έχουμε και δύο μήνες σχεδόν μέχρι να τελειώσει ο χρόνος! Και μιλάμε μόνο για το Κάβο ντ΄ Όρο – διότι οι Τούρκοι έστειλαν στις 3 Απριλίου 2014 μια φρεγάτα στην Αμοργό, έστειλαν και μια κορβέτα στις 19 Οκτωβρίου στην Πάρο και τη Φολέγανδρο – για να μη νομίζουμε ότι ξεχάστηκαν! Με εξαίρεση τους θερινούς μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο, όλους ανεξαιρέτως τους υπόλοιπους μήνες του 2014 είχαμε προκλήσεις από πολεμικά πλοία των Τούρκων, με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να κάνει τα στραβά μάτια σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, αυτές πλην της τελευταίας! Ξαναρωτάμε, λοιπόν: τους τσίμπησε μύγα ή μήπως προσπαθούν αυτοί να… τσιμπήσουν καμιά ψήφο βουλευτή μπας και εκλέξουν δικό τους Πρόεδρος της Δημοκρατίας και διασώσουν την εξουσία τους τρομοκρατώντας τον κοσμάκη; Οι «γερμανοτσολιάδες» της κυβέρνησης έχουν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν το ερώτημα: «Αν χρειαστεί, με τον Τσίπρα πρωθυπουργό θα κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία;» Ενώ με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, η νίκη είναι γκαραντί!

Το ζήτημα όμως δεν είναι πόσο πολιτικοί καραγκιόζηδες και πόσο πολιτικοί ριψάσπιδες είναι οι πολιτικοί απατεώνες που μας κυβερνούν. Ο λαός μας γνωρίζει ότι δεν έχουν απολύτως κανέναν ενδοιασμό να κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία. Από την άλλη πλευρά, είναι εμφανής η αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Η σχετική ηρεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εδώ και περίπου μια δεκαετία οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο Ερντογάν είχε πολύ σημαντικότερα στρατηγικά σχέδια από το να ασχολείται με την Ελλάδα. Ειδικά τα τελευταία τέσσερα-πέντε χρόνια είχε συλλάβει το σχέδιο της δημιουργίας ενός μουσουλμανικού άξονα Τουρκίας-Αιγύπτου-Ιράν, ιδίως με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να κατέχουν την εξουσία στην Αίγυπτο και τον Αχμαντινετζάντ στον Ιράν. Και οι τρείς χώρες μαζί έχουν πληθυσμό σχεδόν 250 εκατομμύρια του Ιράκ, κατά ένα τρόπο και τα 20 εκατομμύρια της Συρίας, που εξαρτάται ενεργειακά, οικονομικά και εξοπλιστικά από το Ιράν, φτάνουμε στα σχεδόν 300 εκ. κατοίκους. Το μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο όμως του Ερντογάν ναυάγησε οριστικά ΠΈΡΥΣΙ. Το εξουδετέρωσαν αφενός το στρατιωτικό πραξικόπημα των οργάνων των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην Αίγυπτο και αφετέρου η εκλογή του φιλοαμερικανού προέδρου Ροχανί στο Ιράν. Η χούντα της Αιγύπτου και ο Ροχανί έθαψαν τον στρατηγικό σχεδιασμό του Ερντογάν, αφήνοντας την Τουρκία απομονωμένη. Ο Ερντογάν είχε συντρίψει σε πολύ μεγάλο βαθμό το κεμαλικό στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας. Έχοντας αποτύχει όμως η στρατηγική του, είναι υποχρεωμένος πλέον να κάνει ανοίγματα προς τους στρατηγούς.

Αυτοί, αποδυναμωμένοι από τα πλήγματα του Ερντογάν, πρέπει να επαναβεβαιώσουν σταδιακά τη θέση τους. Πρέπει να το κάνουν δείχνοντας την ισχύ τους σε κάποιον πολύ κατώτερο αντίπαλο, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Αυτό εξηγεί την αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας. Πόλεμο δεν θέλει απολύτως καμιά από τις δύο χώρες. Η ένταση όμως βολεύει και την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και τους Τούρκους στρατηγούς. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις ποτέ δεν ξέρει κανείς αν ένα «θεατρικό» επεισόδιο θα εξελιχθεί σε «θερμό», ανεξαρτήτως αν αυτό θέλουν οι πρωταγωνιστές!

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 09 Νοεμβρίου 2014 ανάρτηση από iskra

Η πορεία της Ευρώπης χωρίς ψευδαισθήσεις

Του Μελέτη Μελετόπουλου 

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για μία χώρα να επενδύει σε προβληματικούς ή έστω ασταθείς διεθνείς θεσμούς. Κάθε κυβέρνηση πρέπει να διαθέτει καθαρή και ακριβή εικόνα για το διεθνές περιβάλλον, τους συμμάχους και τους εχθρούς, τα ισχυρά και τα αδύναμα πεδία στην εξωτερική της πολιτική.
Πρέπει λοιπόν την Ευρώπη, που είναι το κατ’ εξοχήν πολιτικο-οικονομικό πλαίσιο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, εδώ στην Ελλάδα να την βλέπουμε με καθαρή ματιά. Και όχι υπό το πρίσμα των επιθυμιών μας και διαφόρων ιδεολογημάτων.

Η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι, σήμερα, η ευρωπαϊκή ενοποίηση τείνει να αντιστραφεί σε πορεία αποδόμησης. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις είναι πολλές και ισχυρές, και δεν αφορούν μόνο την εκτροπή της Ευρωζώνης σε πεδία άσκησης της γερμανικής κυριαρχίας, ούτε τη βαρύτατη ύφεση που προκύπτει από την ιδεοληπτική και εμμονική αντιπληθωριστική πολιτική του Eurogroup.
Υπάρχει και μία άλλη διάσταση, η οποία συνήθως δεν συζητείται: η ευρωπαϊκή ενοποίηση έφθασε σε ένα σημείο καμπής, όπου πρέπει τα εθνικά κράτη να εκχωρήσουν σημαντικούς τομείς της εθνικής τους κυριαρχίας στην μη εκλεγμένη και στερούμενη άμεσης λαϊκής νομιμοποίησης γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Στο σημείο αυτό, οι μεν σημερινές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διστάζουν, οπισθοχωρούν, επανέρχονται, υποτροπιάζουν ή συμβιβάζονται βαρύθυμες, ενώ έχει χαθεί εντελώς κάθε ενθουσιασμός και όλο το σκηνικό θυμίζει έντονα τέλμα. Οι δε κοινωνίες αντιδρούν, στρεφόμενες σε ευρωσκεπτικιστικά ή και ανοιχτά αντιευρωπαϊκά κόμματα, τα οποία εκφράζουν τη διάθεση αποκατάστασης της τρωθείσας εθνικής κυριαρχίας με δυναμικό τρόπο και αγνοώντας τις διάφορες συνθήκες που έχουν υπογραφεί τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν σαφώς ότι η Ευρώπη σπαράσσεται από διχογνωμίες χωρίς διάθεση σύγκλισης. Ούτε καν τηρούνται πλέον τα στοιχειώδη προσχήματα.
Μόλις προχθές, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι ζήτησε από τις Βρυξέλλες να δείξουν σεβασμό στη χώρα του, αφού προηγουμένως ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ είχε κατηγορήσει τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας και της Ιταλίας ότι ψεύδονται στην κοινή γνώμη των χωρών τους σχετικά με τις οικονομικές διαπραγματεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Γιούνκερ διατύπωσε βαρύτατες κατηγορίες. «Δεν μου άρεσε ο τρόπος που κάποιοι πρωθυπουργοί συμπεριφέρθηκαν μετά τη σύνοδο», δήλωσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σχολιάζοντας την τελευταία σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. «Κράτησα σημειώσεις και όταν συνέκρινα τα όσα ελέχθησαν στην αίθουσα και έξω από αυτή, διαπίστωσα ότι δεν συμπίπτουν», είπε. Και πρόσθεσε: «Είπα στον Ματέο Ρέντσι ότι δεν είμαι επικεφαλής μιας ομάδας γραφειοκρατών. Είμαι πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενός πολιτικού θεσμού, και θέλω οι πρωθυπουργοί να σέβονται τον θεσμό αυτό».

Ο Γιούνκερ επέκρινε επίσης τον τρόπο με τον οποίο ο Κάμερον παρουσίασε στην κοινή γνώμη της Βρετανίας την υποχρέωση της χώρας να καταβάλει επιπλέον 2,,1 δισεκατομμύρια ευρώ εξαιτίας της αύξησης του ΑΕΠ της.

Είναι φανερό ότι υπάρχει σοβαρότατη διάσταση απόψεων, διότι οι διάφορες κυβερνήσεις των κρατών – μελών της Ευρωζώνης δεσμεύονται από το Σύμφωνο Σταθερότητας να κρατήσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείματα χαμηλά. Αλλά τη δέσμευση αυτή η ύφεση την έχει καταστήσει καταστροφική για τις πιεζόμενες ευρωπαϊκές οικονομίες. Αυτές χρειάζονται επειγόντως ρευστότητα για τόνωση της ζήτησης και των επενδύσεων και όχι την παρανοϊκή γερμανική εμμονή για μία αδιέξοδη αντιπληθωριστική πολιτική.

Σε αυτό το πλαίσιο, αποκαλύπτεται πλέον ανοιχτά ο σκληρός αγώνας επικράτησης μεταξύ της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, που ελέγχεται κυρίως από το Βερολίνο και τους δορυφόρους του, και των κρατών – μελών, που όσο μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας είχαν να δώσουν στις Βρυξέλλες το έδωσαν.

Σκηνικό παρακμής και διάλυσης. Η Ελλάδα που βάσισε όλη την εξωτερική και οικονομική πολιτική των τελευταίων τριάντα ετών στην ευρωπαϊκή ενοποίηση (ακόμα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις…), πρέπει τώρα να συζητήσει σοβαρά ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις που διαθέτει…

Πηγή «Κυριακάτικη KontraNews» Ανάρτηση από το Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η Τουρκία θα χάσει το 25% του εδάφους της αν επιτεθεί στο Αιγαίο

Την ημέρα που η Τουρκία θα αποφασίσει να τεντώσει το σχοινί σε Κύπρο και Αιγαίο, την ίδια μέρα θα χάσει το 25% του εδάφους της!

Ανάλυση του Σάββα Καλεντερίδη

Τις τελευταίες ημέρες ορισμένα ΜΜΕ, παρουσιάζουν -θέλουμε να ελπίζουμε από άγνοια- τις προκλήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και τις «βόλτες» τουρκικών πολεμικών πλοίων στη θάλασσα του Αιγαίου με έναν τρόπο που

 πλήττεται το ήδη καταρρακωμένο ηθικό του ελλληνικού λαού σε Κύπρο και Ελλάδα.

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Οι παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, βόλτες των τουρκικών κορβετών και φρεγατών στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου και οι αβλαβείς διελεύσεις στις Κυκλάδες και ορισμένες φορές ακόμα και στα ανοικτά των ακτών της Αττικής, είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει.
Ιδιαίτερα δε η παρουσία τουρκικών πολεμικών σκαφών στα ελληνικά χωρικά ύδατα, θα πρέπει ούτως ή άλλως να αντιμετωπίζεται με τους τρόπους που προβλέπονται από τα επιχειρησιακά σχέδια των ένδοξων Ενόπλων μας Δυνάμεων, πάντα μέσα στα πλαίσια που ορίζει το διεθνές δίκαιο.
Όσον αφορά στην προκλητική παρουσία του ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, τη συνοδεία πολεμικών σκαφών, αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αλλά και τα στρατηγικά συμφέροντα της Κύπρου.
Θα το επαναλάβουμε. Το «παιχνίδι» στην περιοχή της Αν. Μεσογείου παίζεται στο γήπεδο του διεθνούς δικαίου, της πολιτικής, της διπλωματίας, των διεθνών σχέσεων και των συμφωνιών με χώρες και ενεργειακές εταιρείες.
Στο γήπεδο αυτό η Κύπρος, η Κυπριακή Δημοκρατία ως κυρίαρχο κράτος, είναι εξαιρετικά ισχυρή, ενώ από την άλλη πλευρά η Τουρκία απολύτως ανίσχυρη.
Να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι η Τουρκία αποπειράθηκε αλεπάλληλες φορές να ανατρέψει τα δεδομένα στο γήπεδο αυτό.

Έκανε διαβήματα σε Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο να ακυρώσουν τις συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ, έκανε αλλεπάλληλα διαβήματα σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία και Κορέα να αποτρέψουν τις ενεργειακές εταιρείες να υπογράψουν συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία, κίνησε γη και ουρανό για να πείσει την NobleEnergy, την Delek, τηνTOTALτην KOGAZκαι την ENIνα μην υπογράψουν συμφωνίες, να μην στείλουν ερευνητικά σκάφη και να μην στήσουν εξέδρες στην κυπριακή ΑΟΖ.

Ιδιαίτερα όσον αφορά το Οικόπεδο 12 και την εξέδρα άντλησης τηςNobleEnergy – Delek, η Άγκυρα έκανε προειδοποιητικές δηλώσεις ότι θα αντιδράσει κάνοντας χρήση στρατιωτικής βίας, σε περίπτωση εγκατάστασής της εκεί.

Η εξέδρα εγκαταστάθηκε και βρισκόμαστε στα τελευταία στάδια πριν την έναρξη της εξόρυξης του φυσικού αερίου.
Τις ημέρες που το ερευνητικό σκάφος-πλατφόρμα Saipem 10000 του κονσόρτσιουμ ENI- KOGAZ έπλεε προς το Οικόπεδο 9, όπου εγκαταστάθηκε για να εκτελέσει τις διερευνητικές γεωτρήσεις, η Τουρκία έστειλε στην ευρύτερη περιοχή το δικό της ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», συνοδευόμενο από δυο φρεγάτες, με σκοπό να εκφοβίσει τους Ιταλούς και τους Κορεάτες και να εκτρέψει με τον τρόπο αυτό το χρονοδιάγραμμα εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων αλλά και των ρου των εξελίξεων, όπως αυτές έχουν προδιαγραφεί από τις προαναφερθείσες ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία, που δεν έχει κανένα απολύτως έρεισμα στο γήπεδο του Διεθνούς Δικαίου, της διπλωματίας, της πολιτικής, των διεθνών σχέσεων και συμφωνιών και των ενεργειακών συμφωνιών, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άλλο γήπεδο, όπου οι εξελίξεις θα προδιαγράφονται από την στρατιωτική ισχύ και την επιβολή.

Εκεί θέλει να μας εφελκύσει την Κύπρο και την Ελλάδα και στο ζήτημα αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

 Γιατί μόνο ένας τρελός ή ένας προδότης θα εγκατέλειπε το γήπεδο που είναι ισχυρός, για να περάσει σε ένα γήπεδο όπου ο αντίπαλος έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει τον στόχο του.

Εννοούμε ότι δεν θα πρέπει να διολισθήσουμε στην πολιτική των κανονιοφόρων και φυσικά δεν εννοούμε ότι θα νικήσει σε έναν ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο, ο οποίος εκτιμούμε ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί.

Αλλά και να συμβεί, η Τουρκία δεν θα χάσει μόνο στο πεδίο της μάχης και του ελληνοτουρκικού μετώπου, όπου η Ελλάδα έχει στρατηγικά πλεονεκτήματα, όπως ισχυρότατη αντιαεροπορική άμυνα, S-300,PATRIOT, TORM-1, OSA, ισχυρή πολεμική αεροπορίαμε αεροσκάφη τουλάχιστον ισάξια των τουρκικών και πυραύλους SCALP, υποβρύχια τ. 214, που είναι ίσως τα καλύτερα του κόσμου (ας όψονται εκείνοι οι τουλάχιστον ανόητοι που καθυστέρησαν την παραλαβή τους), επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64 Απάτσι και πόσα άλλα…

Θα χάσει αυτομάτως τουλάχιστον το ένα τέταρτο του εδάφους της και η τουρκική κυβέρνηση το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Άλλωστε, η Κομπάνι φωτίζει το δρόμο στους Κούρδους, μην το ξεχνάμε αυτό!

Για όλους τους παραπάνω λόγους, στρατηγική ψυχραιμία, ελληνική ευστροφία, εθνική αυτοπεποίθηση και ψηλά το κεφάλι Έλληνες.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

 

ΟΥΤΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

 Η ληστεία του μνημονίου ολοκληρώνεται, αφαιρώντας και τα μελλοντικά έσοδα των ασφαλισμένων.

Posted by olympiada στο Νοεμβρίου 9, 2014

ΟΙ ΝΕΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΡΗΜΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΕΝΤΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.

Σοκ και μόνο προκαλεί το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Αυγής της Κυριακής, που φέρνει στο φως το τελικό σχέδιο για τη συμφωνία της τρόικας με το υπουργείο εργασίας και τον κ. Βρούτση, για τη χαριστική βολή διάλυσης του ασφαλιστικού και τον εκμηδενισμό των συντάξεων.
Πρόκειται για τη χαριστική βολή που στην ουσία αποτελούσε από την πρώτη στιγμή το μεγάλο στόχο των δανειστών και της μνημονιακής κυβέρνησης, αλλά που πάντα απέφευγαν αμφότερες οι δυο πλευρές να τη ρίξουν στους ασφαλισμένους, φοβούμενες την κοινωνική έκρηξη.
Όμως, η εφημερίδα Αυγή αποκαλύπτει πλέον το ύπουλο αυτό σχέδιο των κυβερνώντων που κατά τ’ άλλα οδηγούν τη χώρα εκτός μνημονίων, στο δρόμο της ανάκαμψης και της ανακούφισης των ομάδων που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς μέχρι σήμερα.
Πώς; Με την οριστική διάλυση του ασφαλιστικού, της απώλειας κεκτημένων για παλαιούς και νέους ασφαλισμένος, την κατάργηση δια της συγχώνευσης στο ΙΚΑ, επικουρικών ταμείων και εφάπαξ.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού μείωσης των συντάξεων, αφού η κυβέρνηση είναι παντελώς ανίκανη να διασφαλίσει πόρους για την «επιβίωση» του δημοσίου και του εικονικού πλεονάσματος από άλλους τομείς.
Το σχέδιο που φέρνει στο φως το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Αυγή», θα περιλαμβάνεται στο νέο Μεσοπρόθεσμο που θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή μαζί με τον προϋπολογισμό του 2015 στις 7 Δεκεμβρίο και θα περιλαμβάνει:
– Μόνιμο μηχανισμό μείωσης των κύριων συντάξεων.
– Ενσωμάτωση και σταδιακή “εξαέρωση” των επικουρικών και των εφάπαξ παροχών διαμορφώνεται με το νέο (τελικό) σχέδιο για το Ασφαλιστικό.
– Συμφωνία και για τα εργασιακά όπου περιλαμβάνονται δομικές αλλαγές στον “συνδικαλιστικό νόμο” και αφορούν στην κατάργηση των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και στην επαναφορά του εργοδοτικού “λοκ άουτ” μέσω δικαστικών αποφάσεων.
Κάθετη συγχώνευση ταμείων και… όλοι στο ΙΚΑ
Η Αυγή αποκαλύπτει το έγγραφο του υπουργείου Εργασίας προς την τρόϊκα και το σχέδιο για το Ασφαλιστικό υπό τον τίτλο, “Διοικητική Αναδιοργάνωση των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης” το οποίο στηρίζεται στο τρίτο σενάριο της μελέτης του ΚΕΠΕ για την “Οριζόντια Διοικητική και λειτουργική Ενοποίηση” και περιλαμβάνει την διοικητική (κάθετη) συγχώνευση όλων των ταμείων επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ παροχών στο ΙΚΑ.
Έτσι στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό Ταμείο Κύριας Ασφάλισης θα ενταχθούν τα Επικουρικά και τα Ταμεία Εφάπαξ παροχών όπως: ΕΤΕΑ (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης όπου έχουν ενταχθεί ταμεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα) το ΤΑΠΙΤ (Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα) ΤΑΥΤΕΚΟ (Ταμείο Ασφάλισης εργαζομένων στις Τράπεζες και τις ΔΕΚΟ) και ΤΠΔΥ (Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων).
Οπως αποκαλύπτει η Αυγή: «Στο σχέδιο διευκρινίζεται ότι παρά την ένταξη στο ΙΚΑ διατηρείται η “οικονομική αυτονομία για τους λογαριασμούς της επικουρικής ασφάλισης”. Ωστόσο αμέσως μετά προστίθεται πως “από την 1.7.2015 όλα τα απομείναντα ταμεία (κύρια και επικουρικά) θα ενσωματωθούν σε ΙΚΑ και ΕΤΕΑ (σ.σ.που θα συγχωνευθεί στο ΙΚΑ) υπό τον όρο ότι δεν θα έχουν μετατραπεί σε ΝΠΙΔ μέχρι 30.6.2015. Σημειώνονται χαρακτηριστικά τα ταμεία ΕΤΑΑ (Ανεξάρτητο Ταμείο Αυτοαπασχολουμένων – Επιστημόνων), ΟΑΕΕ ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ΚΕΑΝ (Επικουρικό Ναυτικών) και διευκρινίζεται ότι “η συμπερίληψη των προαναφερθέντων ταμείων θα οδηγήσει στην κατάργηση της οικονομικής αυτονομίας των ξεχωριστών λογαριασμών για εισφορές και παροχές των ταμείων αυτών».
Είναι απόλυτα σαφές, λοιπόν, ότι από όλα τα προαναφερόμενα, προκύπτει το ύπουλο σχέδιο κυβέρνησης και δανειστών να προχωρήσουν στην ενιοποίηση εισφορών και παροχών που θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση μείωση των (κύριων) συντάξεων (μέχρι και 30%) για μεγάλες κατηγορίες συνταξιούχων και ασφαλισμένων, ενώ οι επικουρικές συντάξεις και οι εφάπαξ παροχές θα συρρικνωθούν δραματικά τα επόμενα χρόνια μέχρι σημείου εξαφάνισης.
Τι άλλο περιλαμβάνεται στο σχέδιο κυβέρνησης – τρόικας;
– Θεσμοθέτηση ενός Συνθετικού Μηχανισμού Είσπραξης που θα διαμορφωθεί σε δύο φάσεις: Η πρώτη θα αφορά την συνένωση διαδικασιών μέσω της πλήρους ανάπτυξης του ΚΕΑΟ (Ενιαίο Κέντρο Είσπραξης Εισφορών)και τον συμψηφισμό των καθυστερούμενων οφειλών (προς τα Ταμεία) με τις πληρωμές από το δημόσιο, και, η δεύτερη θα αντιμετωπίζει την ενοποίηση με Φορολογική Διοίκηση που αναμένεται να συμπληρωθεί το πρώτο εξάμηνο του 2017.

Ντόνετσκ:“Ξέρουμε ποιοι σκότωσαν τα παιδιά”

“Ξέρουμε τα ονόματα τους και τους τόπους διαμονής τους, θα πληρώσουν όλοι”

Νυρεμβέργη στους ναζί από τους αγωνιστές του Ντόνετσκ: “Ξέρουμε ποιοι βομβάρδισαν το σχολείο και σκότωσαν τα παιδιά”

Αυτή την σφαγή παιδιών δεν την είδε η “πολιτισμένη δύση”. Μιλάμε για τον βομβαρδισμό με βαρύ πυροβολικό σε σχολείο του Ντόνετσκ, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους μικρά παιδιά.

Σε συνέντευξη τύπου λοιπόν, ο πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ ανακοίνωσε πως εντόπισε τους δράστες της φρικτής επίθεσης οι οποίοι θα “εντοπιστούν και θα τιμωρηθούν”.

“Γνωρίζουμε τους ουλαμούς που πραγματοποίησαν την επίθεση. Τον διοικητή, τους αξιωματικούς, τους πυροβολητές. Τα ονοματεπώνυμα τους και τους τόπους διαμονής τους. Θα τακτοποιήσουμε και κάθε στρατιώτη που συμμετείχε στην επίθεση. Όλοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά” ήταν η λιτή ανακοίνωση.

[olympia.gr]

Δημοσκόπηση: Δέκα μονάδες μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ

Στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό 29,4%, έναντι 19% της Νέας Δημοκρατίας 

Δέκα μονάδες μπροστά εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε δημοσκόπηση της εταιρείας Palmos Analysis που διεξήχθη για λογαριασμό του τηλεοπτικού καναλιού SBC. Η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει ποσοστό κάτω του 20%.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία» που δημοσιεύει τη δημοσκόπηση, στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό 29,4%, έναντι 19% της Νέας Δημοκρατίας, και ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 6,5%, το Ποτάμι με 5,4%, το ΚΚΕ με 4,3%, το ΠΑΣΟΚ με 4,1%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 3%, οι Οικολόγοι Πράσινοι με 1,4%, ο ΛΑΟΣ και η Δημιουργία Ξανά με 1,2% και η ΔΗΜΑΡ με 0,5%. 

Άλλο κόμμα επιλέγει το 4% των ερωτηθέντων, αναποφάσιστο δηλώνει ένα 9,7%, λευκό ή άκυρο δηλώνει ότι θα ψηφίσει το 3,8%, ενώ το 4,8% επιλέγει την αποχή.

Στην παράσταση νίκης, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με ποσοστό 63%, έναντι 25% της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ καταλληλότερος για πρωθυπουργός θεωρείται ο Αντώνης Σαμαράς με ποσοστό 37%, έναντι 30% του Αλέξη Τσίπρα.

ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ

Μαύρο χρήμα ξεπλένεται στις τράπεζές της, όπου ο βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ιλ είναι γνωστό πως έχει κρύψει δισεκατομμύρια από τον μόχθο του λαού του...

 

Το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος της χώρας είναι τουλάχιστον εκατό φορές περισσότερο από...

το αντίστοιχο χρέος των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης.

Μέρες που είναι, με τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για τη «μηχανή» φοροδιαφυγής που έχουν στήσει οι αρχές του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, φίλος του Ημεροδρόμου μας «ταχυδρόμησε» την ακόλουθη συνεργασία του. Η υπόθεση είναι λίγο – πολύ γνωστή: Η χώρα που κυβερνούσε ο «εντιμότατος κύριος Γιουνκέρ», νυν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι συνεργός δεκάδων πολυεθνικών κολοσσών στην προσπάθεια τους να γλυτώνουν φόρους αξίας πολλών δισ. ευρώ.

 Από ελληνικής πλευράς εμπλέκονται στη «νομότυπη φοροδιαφυγή»:

•  Η EFG Group, συμφερόντων Λάτση.
•  Η Badcock & Brown με επενδύσεις σε αιολικά πάρκα.
•  Η Weather Investments που ελέγχει τη Wind Hellas.
•  Η Olayan, υποψήφια για την ιδιωτικοποίηση του Αστέρα, με ποσοστό στην Chipita.
•  Η Macquarie Group.

Επίσης οι γνωτές στην Ελλάδα Pepsi, IKEA, AIG, Coach, Deutsche Bank, Abbott Laboratiories, PriceWaterHouseCoopers και άλλες 340 εταιρίες, εμπλέκονται στο «μεγάλο ξέπλυμα».

Ο φίλος αναγνώστης, μας υπενθυμίζει ένα άρθρο που είχε γράψει πριν από περίπου 3 χρόνια ο αείμνηστος αγωνιστής δημοσιογράφος Ρούσσος Βρανάς στη στήλη του στα «Νέα» (δηλαδή στην εφημερίδα που τώρα «έθαψε» την είδηση κατά τον ιδανικότερο τρόπο). Το παραθέτει, και το παραθέτουμε, γιατί αξίζει να ξαναδιαβαστεί, αλλά και τιμητικά στη μνήμη του καλού αυτού γραφιά και εργάτη της ενημέρωσης.
……………………………….

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ…

Του Ρούσσου Βρανά

Στα σκοτεινά…… βάθη της Ευρώπης βρίσκεται μια χώρα διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι. Μαύρο χρήμα ξεπλένεται στις τράπεζές της, όπου ο βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ιλ είναι γνωστό πως έχει κρύψει δισεκατομμύρια από τον μόχθο του λαού του. Το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος της χώρας είναι τουλάχιστον εκατό φορές περισσότερο από το αντίστοιχο χρέος των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης. Η δημοκρατία της είναι της πλάκας, με έναν κληρονομικό και μη αιρετό αρχηγό κράτους που μπορεί όχι μονάχα να διαλύει τη Βουλή αλλά και να διορίζει μέλη της. Πού βρίσκεται λοιπόν αυτό το καρκίνωμα; Στην Ιβηρική; Στα Απέννινα; Στα Βαλκάνια; Οχι. Στην καρδιά του ευρωπαϊκού χάρτη και ονομάζεται Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου.

Ποδηλάτες…

… και πεζοπόροι απολαμβάνουν τα βουκολικά τοπία αυτής της χώρας και τραπεζίτες μετρούν με αγαλλίαση τα θεαματικά πλούτη της. Το Λουξεμβούργο περηφανεύεται για το υψηλότερο κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν στον κόσμο: 108.832 δολάρια το 2010. Ομως, το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος ξεπερνά τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια. Κάτι σαν να μην πηγαίνει καλά σε αυτήν τη χώρα. Οι πολίτες της νιώθουν το ίδιο «ευτυχισμένοι» όσο και οι κάτοικοι του σπαραγμένου από τον εμφύλιο πόλεμο Σουδάν (σύμφωνα με τον δείκτη Χάπι Πλάνετ). Το έχουν ρίξει στο τσιγάρο και στο πιοτό. Και ωστόσο δεν παύουν να επαναλαμβάνουν: «Θέλουμε να μείνουμε όπως είμαστε». Ομως, άλλα λέει στο αμερικανικό περιοδικό «Φόρεϊν Πόλισι» ο συγγραφέας Ζορζ Χαουζέμερ, το βιβλίο του οποίου «Πάνω από το νερό» μοιάζει με καθρέφτη του μυστικού κόσμου των τραπεζιτών και της κοινωνίας της χώρας του: «Είμαστε κάπως χαμένοι. Γίναμε μια χώρα εμπόρων και τραπεζιτών και έχουμε χάσει όλα τα άλλα».

Κάτι μεγάλο…

… πολύ μεγάλο, θα συμβεί σύντομα σε αυτήν τη χώρα. Μπορεί να μην κάνει τους πολίτες της πιο ευτυχισμένους, αλλά σίγουρα θα κάνει τους τραπεζίτες της πιο πλούσιους. Επειδή εκεί, στο Λουξεμβούργο, θα εγκατασταθεί ένας νέος ευρωπαϊκός οργανισμός που θα μοιάζει με εταιρεία και που θα συγκεντρώνει και θα εκποιεί τα περιουσιακά στοιχεία των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης. Σύμφωνα με γερμανικό σχέδιο, μέρος του οποίου αποκάλυψε η γαλλική εφημερίδα «Λα Τριμπούν», αυτός ο οργανισμός – εταιρεία θα συσταθεί στο πρότυπο της Τρόιχαντ, που διαχειρίστηκε την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας, ξεπουλώντας 8.500 δημόσιες επιχειρήσεις και απολύοντας 2,5 εκατομμύρια εργαζομένους. Πλάι στους τραπεζικούς κωδικούς που κρύβουν τα δισεκατομμύρια του Κιμ Γιονγκ Ιλ, θα προστεθεί και ο κωδικός αυτού του οργανισμού στον οποίο θα κατατίθενται τα έσοδα από την εκποίηση του πλούτου των χωρών.

Τι θα απογίνει…

… με το χρέος του Λουξεμβούργου; Τίποτα. «Μπορεί να μην παράγουμε τίποτα, αλλά διαχειριζόμαστε μια τεράστια ποσότητα χρημάτων που είναι για εμάς πακτωλός», λέει στο «Φόρεϊν Πόλισι» ο Λουσιάν Τιλ, πρώην πρόεδρος της Ενωσης Τραπεζιτών. «Οποιον και αν ρωτήσεις εδώ τι επιθυμεί στη ζωή του, αυτός θα σου πει: “Να παραμείνουμε πλούσιοι”». Με τα λεφτά των άλλων.

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ & Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΗΣ "ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ"

Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΥ*

Την Κυριακή 2 Νοέμβρη η εφημερίδα-φωνή του καθεστώτος επανήλθε στο σενάριο, σε μια πολύ πιο προωθημένη βάση: σε δισέλιδο άρθρων αφιερωμένων στον ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίαζε το «πώς βλέπουν στην Κουμουνδούρου τα σενάρια του μεγάλου συνασπισμού». Το ρεπορτάζ αναφερόταν σε ανησυχίες ηγετικών στελεχών για προεκλογικό bank run, που οδήγησαν σε μια χλιαρή αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στα stress tests των τραπεζών. Αναφερόταν στον κίνδυνο ενός «θερμού» ελληνοτουρκικού επεισοδίου (την ώρα που ο Αβραμόπουλος αντάλλασε αγκαλιές με τον Ερντογάν...), σε εκτιμήσεις που οδηγούν, λέει, σε σκέψεις για συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (μετά πάντως από εθνικές εκλογές) και μάλιστα με την πρόβλεψη ότι αυτός θα προέρχεται από το χώρο... της Δεξιάς! Η εφημερίδα απέδιδε (σε εισαγωγικά!) σε κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τη θέση: «Σε συνθήκες ασφυξίας της χώρας ή αστάθειας από άλλους γεωπολιτικούς παράγοντες, εμείς δεν αρνιόμαστε την αναγκαιότητα μεγάλων συμφωνιών (!)».

Αυτή η κινδυνολογία έχει βάση στην πραγματικότητα. Τόσο στην οικονομία, όπου η κρίση αποδεικνύεται βαθύτερη στην Ευρώπη όπως και εδώ. Όσο και στα «γεωπολιτικά», όπου το σύνολο των σχέσεων και ισορροπιών στην Α. Μεσόγειο έχει μπει σε πλήρη αστάθεια και ανακατανομή ρόλων και συμμαχιών. Όμως το τετριμμένο στερεότυπο ότι, τάχα, οι κίνδυνοι κάνουν επιβεβλημένη την «εθνική συνεννόηση» ή ακόμα και μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Ας θυμίσουμε αρχικά ότι το μοντέλο του «μεγάλου συνασπισμού» –που πρωτοδοκιμάστηκε στη Γερμανία, με τη συγκυβέρνηση Δεξιάς και SPD– επιχειρήθηκε ήδη στην Ελλάδα. Και μάλιστα με μιαν ενισχυμένη «τριαδική» μορφή: της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όχι μόνο δεν προέκυψε σταθερή διέξοδος από την πολιτική κρίση, αλλά, αντίθετα, και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης βυθίστηκαν σε πρωτοφανή, σχεδόν διαλυτική κρίση. Αυτή την εμπειρία οφείλουν να μην ξεχνούν οι αρχιτέκτονες των «ανοιγμάτων» και των «πλατιών συμμαχιών». Σε περιόδους οξύτατης κοινωνικοοικονομικής κρίσης, η πολιτική επιτυχία –και πολύ περισσότερο για ένα κόμμα της Αριστεράς– δεν βασίζεται στο εύρος των συμμαχιών του, αλλά στο βάθος της πολιτικής του και στη σχέση που αυτή η πολιτική μπορεί –ή όχι– να διατηρεί με τις ευρύτατες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Η κοινωνική αναφορά και οι κοινωνικές συμμαχίες ήταν, είναι και θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Και αυτός ο παράγοντας όσο δύσκολα συγκροτείται –μέσα στημακρά πορεία των μαζικών αγώνων και της πολιτικής πάλης– τόσο εύκολα μπορεί να διαλυθεί μέσα στη σούπα μιας «εθνικής συνεννόησης».

Την απόδειξη γι’ αυτόν τον ισχυρισμό παρέχει η πρόσφατη ιστορία της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Στη Γαλλία η κυβέρνηση «πληθυντικής Αριστεράς» οδήγησε στην ιστορική κρίση του ΚΚ Γαλλίας και στη δημιουργία του πολιτικού κενού που σήμερα καλύπτει η Λε Πεν. Στην Ιταλία, οι ακροβασίες του Μπερτινότι με την κυβέρνηση Πρόντι διέλυσαν την ελπιδοφόρα ανάπτυξη της Κομουνιστικής Επανίδρυσης και έστρωσαν το δρόμο για το «δίδυμο της συμφοράς»: κυβέρνηση Ρέντσι-αντιπολίτευση Γκρίλο...

Όπως σωστά σημείωσε, πρόσφατα, ο Γ. Δελαστίκ: Η λιτότητα, σήμερα, διαλύει το πολιτικό σκηνικό σε όλη την Ευρωζώνη. Σε αυτήν την εικόνα της κατεδάφισης, ακόμα και ιστορικών κομμάτων, αναδεικνύονται κάποιες εξαιρέσεις: ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Podemos στην Ισπανία, εν μέρει τοSin Fein στην Ιρλανδία. Οι επιτυχίες τους δεν οφείλονται (κυρίως) σε «έξυπνες τακτικές» ή σε «ευέλικτες συμμαχίες». Οφείλονται, αντίθετα, στην υπόσχεση της αντι-λιτότητας, στη δέσμευση (έστω και στα θολά) για ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της περιόδου της κρίσης. Και αυτή η δέσμευση δεν χωράει σε «εθνική συνεννόηση»: δεν υπάρχει σήμερα κανένα υπολογίσιμο τμήμα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των δανειστών, του κόσμου των «αγορών», που να είναι διατεθειμένο έστω και να πειραματιστεί με πολιτικές αντι-λιτότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία αντικειμενική βάση για τακτικές «συνεννόησης», για τακτικές διαλόγου και «συναινέσεων». Σε αυτή την εκτίμηση, ο ταξικός αντίπαλός μας είναι απολύτως καθαρός, απολύτως συμπαγής, τόσο στους εθνικούς όσο και στους διεθνικούς θεσμούς. Όσο ταχύτερα το πάρουμε κι εμείς απόφαση –και σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τους τακτικισμούς των «συναινέσεων»– τόσο καλύτερες θα είναι οι πολιτικές προοπτικές μας.

Μια πρώτη προειδοποίηση για το πόσο παραλυτική μπορεί να είναι για τον κόσμο μας η παραδοχή των «μεγάλων συμφωνιών» πήραμε μέσα από την περιπέτεια στην Περιφέρεια Αττικής. Οι επιτελείς της Ρ. Δούρου μπορεί να έχουν χίλια δίκια όταν εξηγούν τις λεπτομέρειες γιατί δεν μπορούσε να αλλάξει τώρα ο προϋπολογισμός του Σγουρού, γιατί αυτό θα γίνει τον Γενάρη κ.ο.κ. Όμως η είδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε μαζί με τον Σγουρό, η εικόνα ότι οι Μελισσανίδηδες θα πάρουν τις επιχορηγήσεις για τα γήπεδα την ώρα που δεν υπάρχουν πόροι για στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες, έπεσε σαν ψυχρολουσία πάνω σε έναν πλατύ κόσμο της Αριστεράς που έχει τις ακριβώς αντίθετες προσδοκίες. Και αν η ζημιά αυτή είναι εφικτό να διορθωθεί με τους κατάλληλους χειρισμούς στην περιφέρεια, ας αναλογιστούν όλοι τι μπορεί να συμβεί στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ αν βρεθεί αντιμέτωπος με την εικόνα συνδιαμόρφωσης «μεγάλων συμφωνιών» με τους αντιπάλους μας.

Σε μια κατάσταση πολωμένη και πολωτική, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλη η Αριστερά έχουν έναν και μόνο δρόμο: να επιχειρήσουμε να νικήσουμε. Ριζοσπαστικοποιώντας το πρόγραμμα, με στήριξη στους εργαζομένους και στις λαϊκές δυνάμεις, αντιμετωπίζοντας τον αντίπαλο στην πραγματική μάχη και όχι με το στρίβειν διά της «εθνικής συνεννοήσεως».

*Πηγή: rproject.gr-ανάρτηση από iskra

ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΣΗΜΕΡΑ (9/11) Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*

Σήμερα θα διεξαχθεί η ημερίδα ''Χρέος και Τράπεζες'' στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται απόσυλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικέςεπιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στοοικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.  

Στο τέλος του 2013 το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν (στρογγυλεύοντας) 320δις, από τα οποία τα 65δις ήταν στα χέρια ιδιωτών, με μέσο επιτόκιο περίπου 4,4% και άλλα 65διςκατείχαν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, με σχεδόν το ίδιο μέσο επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 190δις ήταν στην κατοχή της ΕΕ και του ΕΤΧΣ (διμερή και μνημονιακά δάνεια), με μέσο επιτόκιο ίσως κοντά στο 1%. Οι ετήσιοι τόκοι στο σύνολο ανέρχονταν στα 8-9δις.

Το ΔΝΤ επισήμως πιστεύει ότι αυτό το χρέος είναι βιώσιμο, αρκεί να ικανοποιηθούν ορισμένοι όροι. Συγκεκριμένα, αν το διάστημα 2015-19 η Ελλάδα αναπτυχθεί με μέσο ρυθμό 3,4%, ο ετήσιος πληθωρισμός είναι περίπου 1,1%, τα μέσα επιτόκια παραμείνουν τα ίδια και οι ιδιωτικοποιήσεις αποφέρουν ετήσια έσοδα της τάξης του 1,4% του ΑΕΠ, τότε το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Με την επιπλέον προϋπόθεση φυσικά ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να ζει με σκληρή λιτότητα παρουσιάζοντας πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,1% κατ' έτος. Αν συμβούν όλα αυτά, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί παράλληλα από 175% του ΑΕΠ το 2013 σε 135% το 2019.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι όροι του ΔΝΤ έχουν ελάχιστες πιθανότητες να ικανοποιηθούν. Πως θα πετύχει τόσο υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης η χώρα σε περιβάλλον διεθνούς οικονομικής δυσπραγίας; Πως θα υπάρξει πληθωρισμός 1,1%, όταν ήδη έχουμε περάσει σεαποπληθωρισμό – πτώση των τιμών – περίπου 1% το 2014; Ο αποπληθωρισμός είναι εξαιρετικάεπίμονο φαινόμενο που φυσικά κάνει το χρέος ακόμη επαχθέστερο. Πως θα υπάρξουν ετήσιαέσοδα 1,4% του ΑΕΠ (δηλαδή περίπου 2,5δις!) από τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν τον στόχο αυτό δεν τον έχει καν πλησιάσει η χώρα το 2011-14; Πως θα αντέξει, τέλος, ο ελληνικός λαόςπρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή αφόρητη λιτότητα) 4,1% για άλλα πέντε χρόνια, όταν η κοινωνία είναι ήδη σε κατάσταση διάλυσης;

Ο υπολογισμός του ΔΝΤ είναι ανεδαφικός και για αυτό επισφαλέστατος. Αν πάρουμε μια πιο ρεαλιστική περίπτωση, όπου για το 2015 – 19 η ανάπτυξη της Ελλάδας θα είναι 2,5% κατ' έτος (δηλαδή όσος ήταν ο μέσος όρος της μεταπολεμικής περιόδου), τα επιτόκια θα μείνουν ως έχουν, αλλά ο πληθωρισμός θα κινηθεί στο -0,4% και οι ιδιωτικοποιήσεις θα αποφέρουν 0,4% του ΑΕΠ (δηλαδή και για τα δύο μεγέθη ο μέσος όρος του 2011-13), τότε για να εξυπηρετείται το χρέος και για να μειωθεί στο 135% του ΑΕΠ μέχρι το 2019, θα πρέπει τα δημοσιονομικά πλεονάσματα να κινηθούν γύρω στο 10% του ΑΕΠ!

Ακριβώς αυτό είναι το νόημα του μη βιώσιμου χρέους για την Ελλάδα. Ακόμη και με τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις του ΔΝΤ, η δημοσιονομική πολιτική που θα απαιτηθεί για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του χρέους είναι εξαιρετικά σφιχτή και δύσκολη. Με μια μικρή και ρεαλιστική αλλαγή των εκτιμήσεων, η απαιτούμενη δημοσιονομική πολιτική γίνεται απολύτως εξωπραγματική.

Μπορεί το πρόβλημα να λυθεί με ''ήπιους'' τρόπους, όπως η επιμήκυνση, ή η μείωση των επιτοκίων; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι. Η επιμήκυνση στα 50, ή ακόμη και στα 70 χρόνιαθα μειώσει φυσικά την καθαρή παρούσα αξία του χρέους και θα ελαφρύνει την πίεση χρηματοδότησης των χρεολυσίων, αλλά δεν θα επηρεάσει σημαντικά τους τόκους, οι οποίοι είναι και το καθοριστικό στοιχείο για τη διαμόρφωση δημοσιονομικής πολιτικής. Κοινώς, δεν πρόκειται να υπάρξει άρση της λιτότητας μέσω της επιμήκυνσης, ούτε και θα ανασάνει σημαντικά η οικονομία.

Η μείωση των επιτοκίων, από την άλλη, για να έχει ένα σημαντικό μέγεθος – ας πούμε, συνολικά 1% - απαιτεί να πέσουν δραστικά τα επιτόκια της ΕΚΤ και του ΔΝΤ και να μειωθούν κι άλλο τα ήδη πολύ χαμηλά επιτόκια του ΕΤΧΣ. Ακόμη όμως κι αν επιτευχθεί η εξαιρετικά δύσκολη αυτή μείωση, το αποτέλεσμα στο χρέος θα είναι πολύ περιορισμένο. Η ελάφρυνση ως προς το ΑΕΠ θα είναι της τάξης του 10% μέχρι το 2019, ενώ το δημοσιονομικό όφελος θα είναι περίπου 2-3δις κατ' έτος. Πρόκειται για ημίμετρα σε μια οικονομία στην κατάσταση της ελληνικής.

Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε μακροχρόνια οικονομική δυσανεξία και συνεχή λιτότητα όσο το χρέος της θα αντιμετωπίζεται με τέτοιους τρόπους. Το επιχείρημα ότι η ανάπτυξη και το ξεπέρασμα της κρίσης θα έρθει από τις περιβόητες ''μεταρρυθμίσεις'' αντιπροσωπεύει την εγκατάλειψη της λογικής και την εναπόθεση των ελπίδων στον Μεγαλοδύναμο. Η χώρα χρειάζεται βαθιά διαγραφή και συνακόλουθη άρση της λιτότητας με στόχο την επανεκκίνηση της οικονομίας. Αυτή και μόνο αυτή μπορεί να είναι η βάση για τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να περάσουμε σε φάση υγιούς ανάπτυξης υπέρ της κοινωνίας συνολικά.

Πως όμως θα επιτευχθεί η βαθιά διαγραφή και η ουσιαστική άρση της λιτότητας δεδομένου ότι255δις του χρέους είναι στα χέρια της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, του ΕΤΧΣ και της ΕΕ; Είναι δυνατόν να υπάρξει συναινετική διαγραφή, όταν οι ζημίες θα επιβαρύνουν αμέσως τους δημόσιους φορείς της ΕΕ και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Και γιατί να δεχθούν συναινετική διαγραφή του ελληνικού χρέους οι χώρες της περιφέρειας της ΟΝΕ, χωρίς να την απαιτήσουν και για τον εαυτό τους; Αλλά πως θα δεχθούν η Γερμανία και οι άλλες χώρες του κέντρου γενική διαγραφή του χρέους της περιφέρειας, αφού θα σημαίνει αποδοχή μεγάλων ζημιών από την πλευρά τους;

Είναι προφανές ότι η συναινετική διαγραφή του χρέους είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο για την Ελλάδα. Εξίσου προφανές είναι ότι η χώρα δεν μπορεί να περιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή έως ότου αναγκαστεί να λάβει κάποια απόφαση η ΕΕ για το χρέος συνολικά, γιατί η οικονομίακαι η κοινωνία της είναι σε οριακό σημείο. Η πίεση είναι ήδη αφόρητη. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, μια ριζοσπαστική κυβέρνηση θα είναι αναγκασμένη να εξετάσει την προοπτική μονομερώνενεργειών και της επιβολής λύσης με κυρίαρχο τρόπο.

Αυτό ακριβώς το ζήτημα θα συζητηθεί με λεπτομέρεια σήμερα στο Πάντειο .

* Πηγή: costaslapavitsas.blogspot.gr

Χαμένοι στη μετάφραση της ανεργίας

Σπύρος Στάλιας

Πριν λίγες μέρες είχαμε τον παρακάτω διάλογο με έναν πολιτικό της συμπολίτευσης (όνομα δε λέω) για την ανεργία.Πολιτικός (Π): Θα ήθελα να μιλήσουμε σήμερα για την ανεργία στη Χώρα μας. ΕΓΩ (Ε): Μμμ, Ωραίο θέμα Άδωνη, δύσκολοι καιροί. Νομίζω ότι είναι 27% το ποσοστό της ανεργίας στη Χώρα μας, όπως διάβασα στις εφημερίδες. Π; Τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν δουλειά!Ε: Δεν κατάλαβες καλά, αυτοί που δεν δουλεύουν είναι 40%. Π: Μα πριν λίγο είπες 27% ότι είναι το ποσοστό ανεργίας.

Ε: Ναι αυτό είπα. Το ποσοστό ανεργίας είναι 27%.Π: Σωστά, το 27% του εργατικού δυναμικού δεν δουλεύει.Ε: Όχι, το 40% δεν δουλεύει.Π: Ωραία, εν τάξει, το ποσοστό ανεργίας είναι 40%.Ε: Α, με σένα, δεν καταλαβαίνεις. Το ποσοστό ανεργίας στη Χώρα μας είναι 27%.

Π: Α, εσύ θα με τρελάνεις, είναι 27% ή 40%;Ε: Το ποσοστό ανεργίας στη Χώρα είναι 27% αλλά οι αυτοί που δεν δουλεύουν είναι 40%!!Π: Αν δεν δουλεύεις δεν είσαι άνεργος;Ε: Όχι, άνεργος δεν μπορείς να θεωρείται αυτός που δεν δουλεύει. Πρέπει να ψάχνεις για δουλειά για να θεωρείσαι άνεργος..Π: Μα όλοι είναι άνεργοι!!Ε: Αχ Άδωνη, χάνεις το λεπτό σημείο του σκεπτικού! Π: Ποιο λεπτό σημείο?

Ε: Κάποιος Άδωνη μου που δεν ζητάει δουλειά δεν μπορεί να προσμετράτε σε αυτούς που ζητούν δουλειά. Δεν είναι δίκαιο!!Π: Σε ποιούς;Ε: Στους ανέργους.Π: Μα όλοι δεν δουλεύουν.Ε: Όχι βεβαία, οι άνεργοι ψάχνουν ενεργά για δουλειά. Αυτοί που έχουν σταματήσει να ψάχνουν για δουλειά δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται άνεργοι. Αφού δεν ζητούν δουλειά, δεν θέλουν να δουλέψουν, άρα πως είναι άνεργοι;

Π: Δηλαδή αν κάποιος δεν είναι γραμμένος στους πίνακες των ανέργων τότε η ανεργία στη Χώρα μειώνεται?Ε: Απολύτως. Έτσι είναι! Π: Άρα η ανεργία μειώνεται αν δεν είσαι γραμμένος στους πινάκες αυτών που ζητάνε δουλειά;Ε: Βεβαίως, έτσι μειώνεται η ανεργία. Μ αυτό το τρόπο είναι η ανεργία 27% αλλιώς θα ήταν 40%. Δεν νομίζω να θες να ακούς ότι η ανεργία είναι 40% στη Χώρα μας!

Π: Θεέ μου, θα ήταν φρικτό!! Ε: Μην το συζητάς, απολύτως!Π: Αλλά έχω μια ερώτηση ακόμα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν δυο τρόποι να μειώσουμε την ανεργία?Ε: Σωστά, δυο τρόποι.Π: Η ανεργία μειώνεται ότι κάποιος βρει δουλειά, σωστά;Ε: Πολύ σωστά.Π: Και η ανεργία μειώνεται επίσης αν κάποιος πάψει να γυρεύει δουλειά.Ε: Τα λες πολύ ωραία!! 

Π: Έτσι λοιπόν υπάρχουν δυο τρόποι να μειώσουμε την ανεργία εκ των οποίων ο πιο εύκολος είναι να πάψουν οι άνεργοι να ζητούν δουλειά.Ε: Μίλησες τώρα σαν σπουδαίος οικονομολόγος Άδωνη, ούτε ο Κέϋνς νάσουνα!Π: Με συγχωρείς αλλά δεν νομίζω να κατάλαβα τι είπα!Ε: Τώρα μίλησες σαν πραγματικός πολιτικός!!!! Υπάρχει όμως και ένα τρίτος τρόπος.Π: Ποιος; Πες μου να κάνω κάτι να μειώσουμε την ανεργία!Ε: Δεν χρειάζεται, έχεις κάνει πολλά. Διώχνεις τους νέους από την Ελλάδα! 

O Σπύροw Στάλιας είναι οικονομολόγος,Ph.D, αν. γραμματέας του κόμματος ΔΡΑΧΜΗ,  spyridonstalias@hotmail.com

(Ο διάλογος είναι εμπνευμένος από ένα αμερικανικό σήριαλ προσαρμοσμένος στα Ελληνικά. Παντού τα ίδια προβλήματα με τους πολιτικούς)

-ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΗ ΠΕΝΤΕ ΑΣΤΕΡΩΝ