ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΦ΄ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ

Δωρέαν μαθήματα εθνικής αλλά και real politic από τον Β.Πούτιν στην ελληνική πολιτική ηγεσία

τετάρτη 26-11-2014

Με την φράση "Ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα οδηγεί μια χώρα είτε να γίνει ισχυρότερη, αποτελεσματικότερη, λύνοντας τα χρηματοπιστωτικά, αμυντικά, οικονομικά και, μαζί με αυτά, τα κοινωνικά της προβλήματα, είτε να διολισθήσει στη τρίτη, πέμπτη κατηγορία, χάνοντας τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού της" περιέγραψε άθελά του απόλυτα τηνελληνική γεωστρατηγική πραγματικότητα και μαζί με πολλά άλλα που είπε παρέδωσε μαθήματα real politic σε μία συνέντευξη που θα μείνει στην ιστορία για το περιεχόμενό της

Αλλά πραγματικά θα αδικήσουμε το περιεχόμενο της εφ'ολης της ύλης συνέντευξης του Ρώσου προέδρου περιοριζόμενοι σε μία φράση που αφορά άμεσα την Ελλάδα, ενώ αυτός μιλάει -κυριολεκτικά - για όλα: Από την γεωστρατηγική σύγκρουση με την Δύση, τον ενεργειακό πόλεμο στις τιμές του πετρελαίου, τις ΜΚΟ κλπ.

Ας δούμε τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:

-Πριν 25 χρόνια η Ρωσία ξεκίνησε από το "μηδέν", με εχθρικές σχέσεις με την Δύση αρχικά, αλλά εν συνεχεία οι σχέσεις βελτιώθηκαν, μέχρι τα τελευταία χρόνια που χειροτέρεψαν πάλι. Γιατί συνέβη αυτό;

Κάνατε ήδη λόγο σχετικά με το ξεκίνημά μας από το μηδέν. Δεν έχω λησμονήσει πώς συνέβησαν όλα αυτά. Τότε η αξιολόγηση της δραστηριότητάς μας από τη Δύση ήταν, ίσως, ακόμη πιο σκληρή απ’ ότι είναι σήμερα. Απ’ όλα αυτά πέρασα και όλα τα θυμάμαι.

Τελικά, τι συμβαίνει; Μόλις η Ρωσία στέκεται στα πόδια της, ισχυροποιείται και διεκδικεί το δικαίωμά της να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της στο εξωτερικό, η σχέση προς το κράτος μας και προς την ηγεσία του αμέσως αλλάζει. Θυμηθείτε τι συνέβη με τον Μπορίς Νικολάγιεβιτς (Γιέλτσιν).

Στην πρώτη φάση, στον κόσμο ανταποκρίθηκαν θετικά σε όλα. Ό,τι και να έκανε ο Γιέλτσιν, στη Δύση γινόταν δεκτό με ζητωκραυγές. Μόλις ύψωσε τη φωνή του για την υπεράσπιση της Γιουγκοσλαβίας, στα μάτια των δυτικών, στιγμιαίως, έγινε ένας αλκοολικός, ο έτσι, ο αλλιώς.

Όλοι ξαφνικά έμαθαν ότι ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς αγαπούσε το πιοτό. Και τι, αυτό πριν ήταν μυστικό;

Όχι, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε τις επαφές του με τον έξω κόσμο. Μόλις τα πράγματα έφθασαν στο σημείο υποστήριξης των ρωσικών συμφερόντων στα Βαλκάνια, για τα οποία ο Γιέλτσιν μίλησε ευθέως, έγινε σχεδόν εχθρός της Δύσης. Αυτά συνέβησαν, και δεν έχει περάσει καιρός από τότε. Και τα θυμάμαι θαυμάσια.

Σήμερα, μιλάμε για τα γεγονότα στην Ουκρανία, και οι εταίροι μας κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Όπως και ότι όλοι όσοι πολεμούν για τα δικαιώματά τους και τα συμφέροντά τους στην ανατολική Ουκρανία είναι φιλορώσοι αποσχιστές.

Και αυτοί, που πολέμησαν εναντίον μας στον Καύκασο -μεταξύ αυτών και όσοι ήσαν υπό την ηγεσία της Αλ-Κάιντα, με τα χρήματά και με τα όπλα της στα χέρια, αλλά και τα ίδια τα μέλη της Αλ-Κάιντα, που πήραν μέρος στις μάχες- αυτοί βεβαίως είναι μαχητές της δημοκρατίας. Είναι απίστευτο, αλλά είναι γεγονός!

Μας έλεγαν τότε για δυσανάλογη χρήση βίας. Ας πούμε, ότι είναι έτσι, πυροβολείτε από τανκς, χρησιμοποιείτε πυροβολικό. Απαράδεκτο, απαράδεκτο!

Και στην Ουκρανία; Και αεροπορία και τανκς και βαρύ πυροβολικό και πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων.

Επιπλέον, βόμβες διασποράς και –να τρελαίνεσαι δηλαδή!– βαλλιστικοί πύραυλοι. Σε αυτή την περίπτωση κανείς δεν μιλά για δυσανάλογη χρήση βίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όπως αφήνετε να υπονοείται, στον ουκρανικό Στρατό αντιπαρατίθεται η Ρωσία.

Υπονοείται, ότι εκεί υπάρχουν ρωσικά συμφέροντα, αλλά μας στερούν το δικαίωμα να τα υπερασπιστούμε. Και τους ανθρώπους να υπερασπιστούμε, οι οποίοι ζουν σε αυτά τα εδάφη. Εσείς νομίζω είσθε από το Χάρκοβο, έτσι δεν είναι;

Από το Λουγκάνσκ.

Από το Λουγκάνσκ. Γνωρίζετε, λοιπόν, ότι ακόμη και όταν σε έναν από τη δική σας περιοχή είναι γραμμένο στο διαβατήριο «Ουκρανός», αυτό δεν λέει τίποτε ιδιαίτερο για τον ίδιο.

Εκεί όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως τμήμα του μεγάλου ρωσσικού κόσμου. Βεβαίως, στον ουκρανικό λαό υπάρχει μια ιδιαίτερη κουλτούρα και γλώσσα ιδιόμορφη, μοναδική, και κατά την άποψή μου, με εκπληκτικό ήχο, πολύ όμορφη.

Πριν λίγο καιρό, ένας συνάδελφος μου έδειξε κάποια ντοκουμέντα του 1924. Στο διαβατήριο ήταν γραμμένο «Μεγαλορώσσος». Και τους σημερινούς Ουκρανούς τους έγραφαν «Μικρορώσσους».

Εκεί δεν υπήρχε επί της ουσίας διαφορά. Μας λένε: ξεδιπλώνετε όλη την ώρα την ιδέα του ρωσσικού κόσμου, μπορεί, όμως, οι άνθρωποι να μην θέλουν στο δικό σας κόσμο. Κανείς, όμως, δεν το επιβάλλει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός δεν υπάρχει!

Όταν μιλώ με ανθρώπους από την Κριμαία, ας πούμε, ή από την ίδια την ανατολική Ουκρανία, τους ρωτώ: «Τι εθνικότητα έχετε;». Κάποιοι απαντούν: «Δεν υπάρχει διαφορά».

Αλλά εάν η Ρωσία ξεκινά να μιλά γι’ αυτό, να υπερασπίζεται τους ανθρώπους και τα συμφέροντά της, αμέσως γίνεται κακιά. Σκεφτείτε, το ζήτημα είναι με τη θέση μας για την ανατολική Ουκρανία ή την Κριμαία; Σε καμία περίπτωση! Κι αυτό να μην ήταν, θα έβρισκαν άλλη αιτία. Και αυτό συνέβαινε πάντα.

Κοιτάξτε την χιλιετή ιστορία μας. Μόλις η Ρωσία πάει λίγο να ανυψωθεί, αμέσως πρέπει να την μετακινήσουν προς τα πίσω, να τη βάλουν στη θέση της, να την επιβραδύνουν.

Η «θεωρία της ανάσχεσης», πόσα χρόνια είναι σε ισχύ; Υπάρχει η εντύπωση ότι γεννήθηκε στη σοβιετική περίοδο, αν και υπάρχει εκατοντάδες χρόνια.

Για τις ΜΚΟ:

Υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι μπορεί να μη συμφωνούν μαζί σας στο ένα ή στο άλλο ζήτημα. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι αναγκαστικά ανήκουν στη πέμπτη φάλαγγα ή είναι εχθροί.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι, βεβαίως, όχι. Όμως αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι στη Ρωσία εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Τέτοιοι, επίσης, υπάρχουν. Και ποιοι είναι; Αυτοί που στην εσωτερική πολιτική κάνουν χρήση χρημάτων που λαμβάνουν από άλλα κράτη, αντί να τα περιφρονούν.

Και αυτό το κάνετε όλο και πιο δύσκολο, χάριν της «φροντίδας» για την πατρίδα μας. Είναι αρκετό να αναφέρουμε τους νόμους, που εξισώνουν ΜΚΟ με τους ξένους πράκτορες, που περιορίζουν τη συμμετοχή υπηκόων άλλων χωρών στην ιδιοκτησία ρωσσικών ΜΜΕ…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Εξωτερικά, ίσως, είναι πιο δύσκολο, αλλά, όπως και πριν, είναι δυνατό. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να λαμβάνεις και να ξοδεύεις χρήματα για το σκοπό που έχουν δοθεί. Βεβαίως, οι τελευταίες αποφάσεις περιορίζουν τη χρήση ξένων κεφαλαίων για τον πολιτικό αγώνα μέσα στη Ρωσσία. Μπαίνουν ορισμένοι φραγμοί, αλλά αυτοί πάντοτε μπορεί να παρακαμφθούν. Πρέπει να τηρούνται όλα προσεκτικά ώστε να αποτραπεί αυτό το ενδεχόμενο.

Κανένα κράτος, όμως, που σέβεται τον εαυτό του δεν επιτρέπει να χρησιμοποιούνται ξένα κεφάλαια για τον εσωτερικό πολιτικό αγώνα. Δοκιμάστε να το κάνετε αυτό κάπου στις ΗΠΑ – θα βρεθείτε αμέσως πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Εκεί οι κρατικές δομές είναι πολύ πιο αυστηρές από τις δικές μας. Εξωτερικά όλα είναι κόσμια, δημοκρατικά, αλλά μόλις λίγο τα πράγματα φθάσουν σε ανάλογο σημείο δεν έχεις καμία πιθανότητα! Σε εμάς είναι πολύ πιο φιλελεύθερα.

Αλλά πρέπει να το καταλάβουμε: δεν υπάρχει η δημοκρατία χάριν της δημοκρατίας. Για χάρη του λαού, για να ζήσουν οι άνθρωποι καλύτερα, θα πρέπει να υπάρχει πραγματική πρόσβαση στους μοχλούς διακυβέρνησης.

Δεν είναι δυνατόν να δημιουργούμε τέτοιες συνθήκες, ώστε τα ξένα κράτη να μας κάνουν πιο αδύναμους, να μας υποτάξουν στη δική τους θέληση και να επιδιώκουν να μας πιέσουν από μέσα, επηρεάζοντας τη πολιτική μας προς όφελός τους.

Όταν μας πίεζαν, εμείς θα συμφωνούσαμε για τη Συρία, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, για τη διευθέτηση του Μεσανατολικού, να αλλάξουμε την αμυντική μας πολιτική. Γι’ αυτούς τους λόγους χρησιμοποιούν και αυτά τα εργαλεία και τα χρήματα…

Η γεωστρατηγική σύγκρουση με την Δύση

Εμείς δεν πρέπει να κλιμακώνουμε, να δραματοποιούμε καταστάσεις. Πρέπει να καταλάβουμε: ο κόσμος έτσι είναι φτιαγμένος.

Αυτός είναι ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα, και πίσω από αυτά η σημασία της χώρας, η ικανότητά της να δημιουργήσει μια νέα οικονομία, να λύσει τα κοινωνικά της προβλήματα, να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των πολιτών. Εμείς δεν έχουμε καθόλου επιθετική πολιτική. Αλλά έχουν οι ΗΠΑ, οι Αμερικανοί φίλοι μας…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: "Φίλοι", Βλαδίμηρ Βλαδιμήροβιτς;

Βεβαίως. Όλοι είναι φίλοι μας… Οι Αμερικανοί τυπώνουν δολάρια, μετέτρεψαν το εθνικό τους νόμισμα σε παγκόσμιο, αν και πριν μερικές δεκαετίες εγκατέλειψαν την ισοτιμία του χρυσού. Αλλά διαθέτουν τη μηχανή, και προφανώς με αυτή δουλεύουν.

-Μπράβο τους;

Μπράβο τους! Αλλά γιατί συνέβη αυτό; Οι ΗΠΑ πέτυχαν μια ορισμένη θέση μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί το λέω αυτό; Ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα οδηγεί τη χώρα είτε να γίνει ισχυρότερη, αποτελεσματικότερη, λύνοντας τα χρηματοπιστωτικά, αμυντικά, οικονομικά και, μαζί με αυτά, τα κοινωνικά της προβλήματα, είτε να διολισθήσει στη τρίτη, πέμπτη κατηγορία, χάνοντας τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού της.

Και η προσπάθειά μας να ανταγωνιστούμε με τη Δύση;

Δεν χρειαζόμαστε να την ανταγωνιστούμε.

Επαρκούν οι δυνάμεις μας;

Δεν χρειαζόμαστε να ανταγωνιστούμε. Απλώς δεν χρειαζόμαστε να ανταγωνιστούμε!

Δηλαδή τι κάνουμε τώρα;

Πρέπει να εφαρμόσουμε ήσυχα την ατζέντα μας. Πολλοί λένε, ότι οι τιμές του πετρελαίου πέφτουν και από την πιθανή κρυφή συνεννόηση μεταξύ των παραδοσιακών παραγωγών, μεταξύ αυτών της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ. Ότι αυτό έχει γίνει εσκεμμένα για να αδυνατίσει η ρωσική οικονομία. Εάν μιλήσετε τώρα με ειδήμονες, όχι όπως εγώ, αλλά με πραγματικούς…

Αν δεν είσθε εσείς τότε ποιος είναι;

Του Υπουργείου Ανάπτυξης, Οικονομικών, της Κεντρικής Τράπεζας – έχουμε τέτοιους ειδήμονες. Τι θα σας πουν; Κάποια πράγματα είναι προφανή. Έπεσε η τιμή του πετρελαίου.

Λοιπόν, γιατί έπεσε; Η προσφορά αυξήθηκε. Η Λιβύη παράγει περισσότερο, όπως παραδόξως και το Ιράκ, παρ’ όλα τα προβλήματα… Εμφανίστηκε παράνομο πετρέλαιο στα 30 δολάρια το βαρέλι, που το Ισλαμικό Κράτος το πωλεί ακατέργαστο. Η Σαουδική Αραβία αύξησε την άντληση.

Και η κατανάλωση μειώθηκε αυτή την περίοδο της στασιμότητας, ή μειώθηκε σε σχέση με τις προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Υπάρχουν θεμελιώδεις παράγοντες. Ας πούμε, ότι λαμβάνουν χώρα στοχευμένα βήματα από τους εταίρους στην παγκόσμια αγορά ενέργειας. Μπορούμε να το υποθέσουμε; Ασφαλώς.

Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η υποτίμηση του ρουβλίου, του εθνικού μας νομίσματος. Ένας από τους παράγοντες, όχι ο μοναδικός, αλλά ένας από αυτούς. Και τι σημαίνει αυτό για το ρωσικό προϋπολογισμό; Εμείς δεν τον υπολογίζουμε σε δολάρια. Έπεσε η αξία του ρουβλίου, λίγο υποτιμήθηκε.

Κατά το ένα τρίτο.

Κατά 30%… Αλλά προσέξτε: πριν πουλούσαμε ένα προϊόν, το οποίο στοίχιζε ένα δολάριο, και παίρναμε 32 ρούβλια. Και τώρα γι’ αυτό το προϊόν αξίας ενός δολαρίου παίρνουμε 45 ρούβλια.

Τα έσοδα του προϋπολογισμού αυξήθηκαν και δεν μειώθηκαν. Πράγματι υπάρχουν περιορισμοί, που συνδέονται με το ότι για τομείς της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων, που είναι προσανατολισμένοι στις αγορές με συνάλλαγμα από το εξωτερικό η κατάσταση χειροτερεύει.

Αλλά για τον προϋπολογισμό δεν είναι έτσι, και με αυτοπεποίθηση λύνουμε τα κοινωνικά προβλήματα.

Αυτό ισχύει και για τα ζητήματα της αμυντικής βιομηχανίας. Η Ρωσία διαθέτει το υπόβαθρο για την υποκατάσταση των εισαγωγών. Δόξα τω Θεώ, πήραμε πολλά από τις προηγούμενες γενιές, και τη τελευταία δεκαπενταετία και εμείς κάναμε πολλά για τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας.

Θα υποστούμε ζημία; Εν μέρει ναι. Αλλά όχι μοιραία.

Αν η μείωση των τιμών της ενέργειας συμβαίνει εσκεμμένα, αυτό έχει επιπτώσεις και σε αυτούς που προωθούν αυτούς τους περιορισμούς. Ο σύγχρονος κόσμος είναι αλληλοεξαρτώμενος.

Δεν υφίσταται η υπόθεση ότι οι κυρώσεις, η μεγάλη πτώση των τιμών στο πετρέλαιο, η υποτίμηση του εθνικού μας νομίσματος, θα οδηγήσουν σε αρνητικά αποτελέσματα ή καταστροφικές συνέπειες εμάς αποκλειστικά.

Τέτοιο πράγμα δεν θα συμβεί!

Προβλήματα προκύπτουν, υπάρχουν και θα αυξάνονται, καθώς η κατάσταση θα χειροτερεύει, αλλά και στους εταίρους μας, μεταξύ αυτών και στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, όπως και αυτές που παράγουν φυσικό αέριο.

Να, μιλάμε για μείωση τιμών στο πετρέλαιο. Αυτό, συμβαίνει και επειδή στις ΗΠΑ άρχισαν να βγάζουν σχιστολιθικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι ΗΠΑ σε σημαντικό βαθμό εξυπηρετούν τις ανάγκες τους με τις δικές τους πηγές ενέργειας. Όχι ακόμη εντελώς, αλλά σε σημαντικό βαθμό.

Αλλά πόσο αποδίδει αυτή η παραγωγή; Διαφορετικά στις διάφορες περιφέρειες των ΗΠΑ. Από 65 δολ. το βαρέλι έως 83 δολ. Τώρα η τιμή του βαρελιού του πετρελαίου έπεσε κάτω από 80 δολ. Η παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου γίνεται μη αποδοτική. Μπορεί, οι Σαουδάραβες, εσκεμμένα να θέλουν να «εξοντώσουν» τους ανταγωνιστές τους.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Πέφτει ο Σαμαράς: Εκλογές τον Ιανουάριο;

“ Στην κρισιμότερη φάση της πολιτικής του καριέρας, από τότε τουλάχιστον που ανέλαβε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα, βρίσκεται πλέον ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τρία «μέτωπα» και να δώσει απαντήσεις  ”

Του Κώστα Καπνίση

ΑΠΟ ΤΟ PERIODISTA

Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2014 

• Εκτύπωση 
• E-mail

Στην κρισιμότερη φάση της πολιτικής του καριέρας, από τότε τουλάχιστον που ανέλαβε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα, βρίσκεται πλέον ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τρία «μέτωπα» και να δώσει απαντήσεις. 

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει κλυδωνιστεί αρκετές φορές τα τελευταία δυόμισι χρόνια, αλλά τα Μνημόνια σε συνδυασμό με τις καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις αναγκάζουν τον πρωθυπουργό να απαντήσει τώρα και όχι αργότερα σε διλήμματα, τα οποία δεν παίρνουν άλλη αναβολή. 

Τα τρία «μέτωπα» 

Το πρώτο «μέτωπο» είναι η απαίτηση της τρόικα για «εδώ και τώρα» υπογραφή νέας συμφωνίας, δηλαδή ένα νέο Μνημόνιο, κάτι που η κυβέρνηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντέξει πολιτικά. Η τρόικα αρνείται επίμονα να έρθει στην Αθήνα αν προηγουμένως δεν γίνουν δεκτές οι απαιτήσεις της στο σύνολό τους. Με πιο απλά λόγια, οι εταίροι δανειστές δείχνουν να εγκαταλείπουν την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις πολιτικές εξελίξεις. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το μοναδικό αποκούμπι Σαμαρά – Βενιζέλου ήταν η στήριξη του Βερολίνου. Στο ίδιο μέτωπο εντάσσεται και η έντονη αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά μέσα στο ίδιο του το κόμμα πλέον.

Το δεύτερο «μέτωπο» δεν είναι άλλο από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σπαράσσεται εσωτερικά, ενώ στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να κατρακυλά ακόμα περισσότερο. Και εκεί υπάρχει έντονη αμφισβήτηση, στο εσωτερικό του κόμματος, προς το πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου, μετά και από την επιστολή του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και δηλώσεις στελεχών της ΝΔ ότι το ΠΑΣΟΚ δεν διαφωνεί στην κυβερνητική πολιτική, αφήνοντας υπονοούμενα ότι οι αντιδράσεις στελεχών του, κυρίως στα ΜΜΕ, είναι για να διασωθεί δημοσκοπικά, εν όψει των εκλογών, όποτε και αν αυτές γίνουν. 

Το «τρίτο μέτωπο» και το πλέον σημαντικό δεν είναι άλλο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πέρα από το εσωτερικό της χώρας, όπου έχει πείσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, κάτι που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, υπάρχει και το εξωτερικό. Θεσμικοί παράγοντες στο εξωτερικό, όπως πολιτικοί, ΜΜΕ, αλλά και οικονομολόγοι αποδέχονται  πλέον τις προτάσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με το χρέος. Ότι δηλαδή το χρέος είναι ζήτημα ευρωπαϊκό και όχι μόνο ελληνικό. Ταυτόχρονα το ζήτημα του χρέους αποτελεί «βόμβα» στα θεμέλια της Ευρώπης. 

Το συμπέρασμα

Ο Αντώνης Σαμαράς, βλέπει πλέον ότι ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησής του έχει ήδη τελειώσει. Ούτε οι καθυστερήσεις δεν παίζονται πια, ενώ το ζήτημα της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, η ανεύρεση δηλαδή των 180 βουλευτικών ψήφων που απαιτούνται, μοιάζει πλέον ανέφικτος στόχος. Το μοναδικό που απομένει στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά είναι το πότε θα προκηρύξει τις εκλογές. Αυτό είναι το τελευταίο που μπορεί πια να διαχειριστεί. Το τελευταίο, για το οποίο καλείται να αποφασίσει. Ο πρωθυπουργός καταλαβαίνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να φτάσει μέχρι τον Μάρτιο, για αυτό και η τελευταία του ευκαιρία να διασώσει κάτι για τη μελλοντική πολιτική του διαδρομή είναι ο προσεκτικός χειρισμός της πτώσης. 

Τα πράγματα μοιάζουν να είναι «απλά». Οι ημερομηνίες πιέζουν και στον πρωθυπουργό δίνονται δύο πολιτικές «ευκαιρίες». Η πρώτη είναι η συνάντηση του κυβερνητικού κλιμακίου με τους δανειστές στο Παρίσι, η οποία ξεκινά σήμερα και ολοκληρώνεται αύριο. Ο Αντώνης Σαμαράς, ενώ η κυβέρνηση έχει καταθέσει ήδη τον προϋπολογισμό του 2015 στην Βουλή, χωρίς την έγκριση της τρόικα, μπορεί να εκμεταλλευτεί καθαρά επικοινωνιακά την συνάντηση του Παρισιού και να πει στους εταίρους – δανειστές ένα πρώτο πολιτικό «όχι», το οποίο ούτως ή άλλως θα είναι το τελευταίο του ως πρωθυπουργός. Αν δεν το πει μετά από το Παρίσι, μπορεί να το πει μετά από μια «δραματική» συνεδρίαση του Eurogroup, στις 8 Δεκεμβρίου. 

Είναι προφανές ότι ο Αντώνης Σαμαράς άλλη ευκαιρία δεν πρόκειται να έχει. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση Σαμαρά «πέφτει». Είναι καθαρά θέμα χρόνου. Είναι πλέον πολύ πιθανό να προκηρύξει τώρα ή σε δύο περίπου εβδομάδες τις πρόωρες εκλογές για τον Ιανουάριο και σε αυτό το διάστημα μέχρι τις εκλογές να προσπαθήσει να χειριστεί επικοινωνιακά κάποιες καταστάσεις. Όχι για να κερδίσει τις εκλογές βέβαια, αλλά για να μην υπάρξει τέτοια εκλογική συντριβή μέσα από τις κάλπες, η οποία δεν θα του επιτρέψει πιθανή επιστροφή στο πολιτικό στερέωμα. 

Καταρρέουν τα Ταμεία: Ελλειμμα 545,7 εκατ. ευρώ στον ΟΑΕΕ το 2015

  Το ΙΚΑ βάζει ενέχυρο ομόλογα για να βρει μετρητά!

Ο γενικός προϋπολογισμός του ΟΑΕΕ προβλέπει συνολικά έσοδα 4,258 δισ. ευρώ και έξοδα 4,803 δισ. ευρώ (έλλειμμα 545,7 εκατ. ευρώ) με το μεγαλύτερο «άνοιγμα» (-542,2 εκατ. ευρώ) να εντοπίζεται στον κλάδο κύριας σύνταξης, όπου οι αναμενόμενες εισπράξεις μαζί με την κρατική επιχορήγηση ύψους 1,483 δισ. ευρώ θα είναι 4,181 δισ. ευρώ και τα έξοδα 4,723 δισ. ευρώ.

Ελλειμμα-ρεκόρ -στα 545,7 εκατ. ευρώ έναντι 298,3 εκατ. ευρώ που είχε προϋπολογιστεί για φέτος- θα εμφανίσει ο ΟΑΕΕ το 2015.

Το έλλειμμα - «καθρέφτης» της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει το ταμείων των ελεύθερων επαγγελματιών, καταγράφεται στο νέο προϋπολογισμό του Ταμείου που αποκαλύπτει η «Ημερησία». Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι τα έσοδα από τις τακτικές εισφορές των ασφαλισμένων που υπολογίζει να εισπράξει τον επόμενο χρόνο ο ΟΑΕΕ φτάνουν το 1,359 δισ. ευρώ, ενώ η δαπάνη μόνο για τις πληρωμές συντάξεων (γήρατος και χηρείας) θα είναι 3,5 δισ. ευρώ.

Ο γενικός προϋπολογισμός του ΟΑΕΕ προβλέπει συνολικά έσοδα 4,258 δισ. ευρώ και έξοδα 4,803 δισ. ευρώ (έλλειμμα 545,7 εκατ. ευρώ) με το μεγαλύτερο «άνοιγμα» (-542,2 εκατ. ευρώ) να εντοπίζεται στον κλάδο κύριας σύνταξης, όπου οι αναμενόμενες εισπράξεις μαζί με την κρατική επιχορήγηση ύψους 1,483 δισ. ευρώ θα είναι 4,181 δισ. ευρώ και τα έξοδα 4,723 δισ. ευρώ.

ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ

Τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές, ύστερα και από την κατάργηση κοινωνικών πόρων, θα είναι λιγότερα από την κρατική επιχορήγηση και δεν προβλέπεται να ξεπεράσουν το 1,395 δισ. ευρώ, από τα οποία 1,359 ευρώ θα είναι «τακτικές εισφορές ασφαλισμένων». Με βάση τον προσωρινό απολογισμό του 2014, τα έσοδα από τις εισφορές των ασφαλισμένων δεν αναμένεται να ξεπεράσουν φέτος το 1,1 δισ. ευρώ, ενώ η κρατική επιχορήγηση που δόθηκε για να γίνουν ομαλά οι πληρωμές συντάξεων έφτασαν στο 1,762 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των 100 εκατ. ευρώ, τα οποία διατέθηκαν πριν από λίγες ημέρες μέσω του Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης Γενών (ΑΚΑΓΕ).

ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ

Για την καταβολή συντάξεων το 2015, ο ΟΑΕΕ προβλέπει ότι θα χρειαστεί να καταβάλει 3,5 δισ. ευρώ (το 74% των συνολικών δαπανών) για πληρωμές συντάξεων: Για συντάξεις γήρατος 2,560 δισ. ευρώ (έναντι 2,468 δισ. ευρώ φέτος), χηρείας 658 εκατ. ευρώ (από 638 εκατ. ευρώ) και αναπηρίας 286 εκατ. ευρώ (από 283 εκατ. ευρώ). Στα 209 εκατ. ευρώ υπολογίζεται η δαπάνη για την καταβολή του ΕΚΑΣ.

IKA: «Ενέχυρο» ομόλογα 150 εκατ. ευρώ για την άντληση ρευστού

«Ενέχυρο» βάζει το ΙΚΑ ομόλογα του ελληνικού δημοσίου αξίας 150 εκατ. ευρώ που κατέχει για να αντλήσει ρευστότητα και να «καλύψει» τις ανάγκες για πληρωμές συντάξεων και άλλων παροχών έως τα τέλη του 2014. Η διοίκηση του ΙΚΑ, εφαρμόζοντας την «οδηγία» του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας για την αξιοποίηση αποθεματικών προκειμένου να «κλείσει» τη φετινή χρήση, αποφάσισε να προχωρήσει σε συναλλαγές repos επί ομολόγων με ημερομηνία έναρξης την 25/11/2014 και λήξης την 3/12/2014, ύψους έως 150 εκατ. ευρώ. Οι συναλλαγές θα γίνουν με μειοδότριες τράπεζες, που θα υποδείξει ο ΟΔΔΗΧ.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ Η ΚΙΝΑ

Δυσεπίλυτο μυστήριο αποτελεί το νησί που ξεφύτρωσε ξαφνικά στη μέση του πουθενά και το οποίο όπως έχει γίνει γνωστό χτίζει η Κίνα...

 

Όπως προκύπτει από τους σχετικούς χάρτες το νησί βρίσκεται σε περιοχή αμφισβητούμενων υδάτων στη νότια Κινεζική θάλασσα. Ουδείς έχει βγει επίσημα μέχρι στιγμής να... 
εκφέρει άποψη για το σκοπό δημιουργίας του εν λόγω μυστηριώδους νησιού.

Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι είναι αρκετά μεγάλο για να προσγειωθεί και να απογειωθεί αεροπλάνο.
Εικόνες απο δορυφόρο δείχνουν ότι τα νησιά Σπράτλεϊ έχουν ξαφνικά… επεκταθεί. Τόσο ο διάδρομος προσγείωσης, όσο και το λιμάνι στα ανατολικά του υφάλου είναι ορατά από τις δορυφορικές φωτογραφίες.

Όπως προκύπτει από τις φωτογραφίες αυτές, το νησί που έχει κατασκευαστεί έχει μήκος 3.000 μέτρα και πλάτος 200 με 300 μέτρα και έχει χτιστεί πάνω σε ύφαλο που προηγουμένως βρισκόταν ολόκληρος κάτω από το νερό.
Ο ύφαλος πάνω στον οποίο έχτισε το νησί η Κίνα αποτελεί μέρος του αρχιπελάγους που ήταν επί χρόνια στο επίκεντρο εδαφικών διαφορών, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και τη Μαλαισία.

Η στρατηγική τοποθεσία του νησιού σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις ανακατάληψης των νήσων από τον περασμένο Αύγουστο εντείνει τους φόβους ότι η Κίνα θα το χρησιμοποιήσει για την δημιουργία στρατιωτικών βάσεων.

Στρατιωτικές πηγές από την Κίνα δεν επιβεβαιώνουν τα σχέδια για την κατασκευή ενός αεροδρομίου επί του υφάλου, υπογραμμίζοντας ωστόσο την κομβική σημασία του υφάλου για τη χώρα.
«Πρέπει να βγούμε έξω, να συμβάλουμε στην περιφερειακή και την παγκόσμια ειρήνη», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

 

 

 

 

 

tribune.gr

40 ΧΩΡΕΣ στη νέα ζώνη ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

 ΕΤΟΙΜΕΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΖΩΝΗ  ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Δ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*

Δε μπορεί να υπάρξει ρεαλιστικό, ριζοσπαστικό, μεταβατικό πρόγραμμα χωρίς γεωστρατηγικές ρήξεις.

Η Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης είχε υπογραφεί  στις  29 Μαΐου, στην Αστάνα, πρωτεύουσα του Καζακστάν, από τη  Ρωσία, τη Λευκορωσία και το Καζακστάν.

Οι τρείς  αρχικές χώρες, (είχαν ήδη σχηματίσει, από  το 2010,  Τελωνειακή Ένωση), έχουν πληθυσμό 170 εκατομμυρίων, το ΑΕΠ τους αθροίζεται σε 2,7 τρισ. δολάρια και διαθέτουν το 1/5 των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και σχεδόν το 15 % των αποθεμάτων πετρελαίου σε παγκόσμια κλίμακα.

Το Σεπτέμβριο, η Αρμενία, η οποία προσανατολιζόταν  μέχρι τότε  να συνάψει μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την ΕΕ, αποφάσισε  να ενταχθεί σε αυτή την τελωνειακή ένωση.

Η Ρωσία είχε απαλλάξει την χώρα αυτή από τους δασμούς 30% για την αγορά ρωσικού πετρελαίου, ενώ της είχε προσφέρει προνομιακές τιμές για την αγορά φυσικού αερίου.

Αρχικός στόχος ήταν και η είσοδος της Ουκρανίας, κάτι που φυσικά άλλαξε με το ευρωατλαντικό πραξικόπημα  στο Κίεβο, ενώ σύντομα αναμένεται να ενταχθεί και το Κιργιστάν.

Η Ένωση θα τεθεί σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2015 και σύμφωνα με δηλώσεις του S. Naryshkin,εκπροσώπου της κρατικής Δούμας, περίπου 40 κράτη σχεδιάζουν  τη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου μαζί της.

Η εξέλιξη αυτή συνδυάζεται με παράλληλες κινήσεις . Η ομάδα ΒRICS (Ρωσία, Βραζιλία, Κίνα, Ινδία και Νότια Αφρική) έχει αποφασίσει την  δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας, αλλά και Αποθεματικού Ταμείου, ως ένα είδος «εναλλακτικής» απέναντι  στην  Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενισχύει τις σχέσεις της με τα μέλη  της Ένωσης Εθνών Νότιας Αμερικής (UNASUR), ενώ η Ρωσία συμμετέχει σε συμφωνίες με άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ όπως ο Οργανισμός του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (ΟΣΣΑ) και  μαζί  με την Κίνα, στον «Οργανισμό για την Συνεργασία της Σαγκάης».  

Την ίδια στιγμή, η παραπαίουσα ελληνική κυβέρνηση, σταθερά γειωμένη  στον ευρωατλαντικό μονόδρομο (και των δεσμεύσεων που αυτός επιβάλει)  ετοιμάζεται να αξιοποιήσει κυριολεκτικά κάθε μέσο, ώστε να παραμείνει στην εξουσία μέχρι τον Ιούνιο του 2016, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Από την άλλη, στην αριστερά, φαίνεται να κυριαρχούν είτε αντιλήψεις που αντιλαμβάνονται την έξοδο από τη κρίση εντός του υπάρχοντος ευρωατλαντικού πλαισίου, (αντικειμενικά μια αδύνατη δυνατότητα) είτε αντιλήψεις που αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα ριζοσπαστικών, ακόμη και μεταβατικών αλλαγών, αλλά αδυνατούν να τις συνδέσουν με  συνολικότερους γεωστρατηγικούς αναπροσανατολισμούς.

Και εάν η «ιδεολογική καθαρότητα» είναι το ζητούμενο, τότε μάλλον στη νεαρή Σοβιετική Ένωση δεν διάβαζαν καλά τον …Λένιν. Στο, υπεράνω  υποψίας (έγινε το 1922) ,  12^ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος, στην ανασκόπηση της οικονομικής κατάστασης, γινόταν αναφορά στις 8 μικτές (με μονοπωλιακές ενώσεις ιμπεριαλιστικών κρατών) εταιρείες, καθώς και στις 26 συμφωνίες παραχώρησης εκμεταλλεύσεων.

Και εάν η (αποτυχημένη τελικά) Συνδιάσκεψη της Χάγης (πάλι το υπεράνω υποψίας 1922) έχει σβηστεί  επιλεκτικά από την ιστορία που διδάσκεται σε διάφορα «αχτίφ», τι να πει κανείς για τιςστρατιωτικές συμφωνίες με τη Γερμανία (επιλέγουμε πάλι το 1922) , όπως τη Συνθήκη του Ραπάλλο, που επέτρεψε τη παραγωγή πολεμικού υλικού , κάτω από τη διεύθυνση γερμανών τεχνικών της Κρουπ στο Ζλατούστ των Ουραλίων, στη Τούλα και στα Πουτίλωφ.

Και εάν το 1922 φαντάζει μακρινό, (και περισσότερο σαν επιχείρημα προς τον αυτοαναφορικό κόσμο της αριστεράς μπορεί να χρησιμοποιηθεί) υπάρχει το παράδειγμα των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Σήμερα.

Και είναι επιχείρημα-υπόδειγμα  που μπορεί να απευθυνθεί μαζικά-και ρεαλιστικά αντιπαραθετικά στις αυταπάτες του ευρωατλαντικού μονόδρομου- στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.  

Δε μπορεί να υπάρξει ρεαλιστικό, ριζοσπαστικό, μεταβατικό πρόγραμμα στη χώρα που δε θα συνδέεται με μια πολυεπίπεδη , σε επίπεδο διεθνών σχέσεων (πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών), πολιτική. Ο λαός φαίνεται να το  αναγνωρίζει. Η αριστερά;

ανάρτηση από iskra

ΣΟΚ ΑΠΟ '' Financial Times: Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΙΛΑΕΙ ΣΩΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

ΤΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΧΕΙΜΩΝΑ  

Του WOLFGANG MUNCHAU

Έκπληξη που αγγίζει τα όρια του σοκ , προκαλεί άρθρο τουWolfgang Münchau στους Financial Times, μία κατεξοχήν εφημερίδα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με το οποίο επαινείται η ριζοσπαστική αριστερά ειδικά για τις θέσεις της όσον αφορά το χρέος στην ευρωζώνη.

Ο αρθρογράφος συμφωνεί ευθέως με μια ριζοσπαστική αντιμετώπιση του χρέους στην ευρωζώνη, ως προϋπόθεση για μια αναζωογόνηση της οικονομίας της, πράγμα άλλωστε καθόλου ασύμβατο με μια καπιταλιστική λογική.

Άλλωστε η διαγραφή του χρέους δεν αντιπροσωπεύει κατ' ανάγκη αυτή καθεαυτή ένααντινεοφιλελεύθερο μέτρο και πολύ περισσότερο ένα αντικαπιταλιστικό μέτρο, όσο και αν είναι προϋπόθεση για πολιτική προοδευτικού και σοσιαλιστικού προσανατολισμού.

Ν.Ζ

Ολόκληρο το άρθρο του Wolfgang Münchau στους Financial Times έχει ως εξής:

<<Μπορεί να μην θεωρείτε τον εαυτό σας υποστηρικτή της ριζοσπαστικής αριστεράς, αν όμως ζούσατε στην ευρωζώνη το να υποστηρίζατε αυτές τις πολιτικές ίσως να ήταν η μοναδική επιλογή σας.

Τι συβαίνει με τα κεντροαριστερά κόμματα της Ευρώπης, τους σοσιαλδημοκράτες και τους σοσιαλιστές;

Μήπως δεν υποστηρίζουν μία τέτοια ατζέντα;

Το κάνουν μόνο όταν είναι στην αντιπολίτευση, αλλά από τη στιγμή που αισθάνονται την ανάγκη να γίνει σεβαστή η κυβέρνησή τους, τότε καταλαβαίνουν σε ποια πλευρά πρέπει να κινηθούν.

Θυμόμαστε ακόμη ότι, Francois Hollande, πρόεδρος της Γαλλίας, δικαιολόγησε τη μετατόπιση της πολιτικής του όταν έγινε κυβέρνηση λέγοντας ότι η προσφορά δημιουργεί τη ζήτηση.

Από τα ριζοσπαστικά κόμματα που έχουν προκύψει πρόσφατα, ένα που αξίζει να εξετάσουμε είναι το Podemos. Είναι ακόμα νέο, με μια ατζέντα στα σκαριά. Από ό, τι έχω διαβάσει μέχρι τώρα, μπορεί να είναι εκείνο που συνδέει όλα τα αντίστοιχα που προηγήθηκαν στην ευρωζώνη και μπορεί να προσφέρει μια συνεκτική προσέγγιση για την οικονομική διαχείριση μετά την κρίση. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Nacho Alvarez, ανώτερο στέλεχος του κόμματος ειδικός για την οικονομία, ανέλυσε το πρόγραμμά του με μία ανανεωμένη σαφήνεια. Ο 37χρονος καθηγητής οικονομικών, υποστηρίζει ότι επιβάρυνση του ισπανικού χρέους, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου, δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να μειωθεί. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα έπρεπε το «πακέτο» να περιλαμβάνει ένα συνδυασμό: επαναδιαπραγμάτευσης των επιτοκίων,περιόδους χάριτος, αναδιάρθρωση του χρέους και ένα κούρεμα. Διευκρίνισε επίσης, ότι στόχος των Podemos «δεν είναι να φύγει η Ισπανία από την ευρωζώνη». Ταυτόχρονα όμως το κόμμα δεν θα επιμείνει ούτε στην παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ με κάθε κόστος, πρόσθεσε ο Ισπανός καθηγητής. «Ο στόχος είναι η οικονομική ευημερία της χώρας», συμπλήρωσε. Για έναν τρίτο παρατηρητή, εκτός Ισπανία, αυτό φαίνεται σαν μία ισορροπημένη θέση.

Δεν φαίνεται όμως το ίδιο μέσα από την Ισπανία. Το ενδεχόμενο να παγιωθεί η συγκεκριμένη ατζέντα προκαλεί φόβους ότι η Ισπανία μπορεί να μετατραπεί στην ευρωπαϊκή εκδοχή της Βενεζουέλας. Αλλά δεν υπάρχει όμως τίποτα αμφισβητήσιμο σχετικά με τη δήλωση ότι αν το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Ή ότι αν το ευρώ ήταν να φέρει δεκαετίες πόνου, θα ήταν απολύτως θεμιτό να αμφισβητηθούν θεσμοί και πολιτικές της ευρωζώνης.

Άλλωστε, τα υπάρχοντα «κόμματα», κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά, εγκαταλείπουν την Ευρώπηνα βυθιστεί σε μία οικονομική καχεξία, αντίστοιχη ενός πυρηνικού χειμώνα.

Η θέση των Podemos αποκαλύπτει στο τέλος του 2014, μια απλή αλήθεια για την ευρωζώνη. Ότι εάν δεν γίνει αναδιάρθρωση του χρέους, η λογική συνέπεια για το ενιαίο νόμισμα είναι να εισέλθει στο φαύλο κύκλο ενός συστημικού στασιμοπληθωρισμού. Δεδομένου ότι έως τώρα, τίποτα δεν γίνεται για να αποφευχθεί ο ανωτέρω κίνδυνος, η πιθανότητα να υπάρξει στασιμότητα στην οικονομία και πληθωρισμός πλησιάζει στο 100%. Ωστόσο, προς το παρόν, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι του «ανοιγόμαστε και υποκρινόμαστε».

Το που οδηγεί αυτή η κοντόφθαλμη στρατηγική, δεν χρειάζεται να το ψάξει κανείς.Αρκεί να δει τι συμβαίνει στην Ελλάδα.Ύστερα από έξι χρόνια οικονομικής ύφεσης, η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια οξεία πολιτική κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις, και έχει μια καλή ευκαιρία να αναλάβει την εξουσία στις επόμενες γενικές εκλογές, πιθανώς το 2015.

Η Ισπανία δεν βρίσκεται ακόμη σε αυτή τη συγκυρία.Το κόμμα των Podemos έχει τη δυνατότηα να στερήσει από τα μεγαλύτερα κόμματα - το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Mariano Rajoy και το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα - την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του επόμενου έτους.Θα μπορούσε επίσης να αναγκάσει τα δύο κόμματα να συγκυβερνήσουν στο γερμανικό στιλ του μεγάλου συνασπισμού, κάτι που όμως ταυτόχρονα θα αναδείξει το νέο κόμμα των Podemos ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Διαφορετική είναι η κατάσταση στην Ιταλία, αλλά όχι λιγότερο σοβαρή. Αν ο πρωθυπουργόςMatteo Renzi αποτυγχάνει να δημιουργήσει μια οικονομική ανάκαμψη στα υπόλοιπα τρία έτη της θητείας του, το αντιπολιτευόμενο Κίνημα των Πέντε Αστέρων μπορεί να πάρει τη λαϊκή εντολή για να σχηματίσει αυτό την επόμενη κυβέρνηση.

Σε αντίθεση με το κόμμα των Podemos, το ιταλικό Κίνημα των Πέντε Αστέρων είναι ένα πραγματικά ριζοσπαστικό κόμμα και θερμός υποστηρικτής της εξόδου από το ευρώ.

Ανάλογες θέσεις έχουν το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και η Εναλλακτική για την Γερμανία.

Αυτό που απομένει για το Podemos να κάνει, είναι να προσφέρει ένα συνεκτικό όραμα ζωής μετά την αναδιάρθρωση του χρέους. Μια καλή ιδέα για το κόμμα, θα ήταν να οργανωθεί μέσα στην ευρωζώνη με όχημα τη συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπείται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.Μία διακήρυξη για την πολιτική του χρέους στην Ισπανία, εκτός από αναγκαία, μπορεί να είναι και η αρχή μιας ευρύτερης πολιτικής αλλαγής.

Το τραγικό για την ευρωζώνη σήμερα, είναι η αίσθηση της αδιαφορίας με την οποία τα κόμματα του κατεστημένου της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, επιτρέπουν στην Ευρώπη να παρασύρεται στο οικονομικό ισοδύναμο ενός πυρηνικού χειμώνα.Πρόκειται για μία συγκεκριμένη τραγωδία όπου μόνο η ριζοσπαστική αριστερά υποστηρίζει λογικές πολιτικές, όπως η αναδιάρθρωση του χρέους. Η άνοδος του κόμματος των Podemos δείχνει ότι υπάρχει ζήτηση γιαεναλλακτική πολιτική.

Εκτός αν τα κατεστημένα κόμματα μετακινηθούν από τις θέσεις τους και κάνουν ένα μεγάλο άνοιγμα προς τους οπαδούς του Podemos και του ΣΥΡΙΖΑ>>.

ανάρτηση από iskra

Ταίριαζαν τελικά η Ελλάδα και η Ευρωζώνη;

Γράτσιας Θωμάς

Και πάλι ήλθαν στην επιφάνεια ηθικοπλαστικές αναφορές κατά ενός ολόκληρου λαού. Των Ελλήνων συλλογικά ! Με μιά ορολογία αναπάντεχη γιά μία σύνοδο τόσο υψηλού επιπέδου.

Οι Financial Times δημοσίευσαν πρόσφατα υλικό από συνεντεύξεις του Τ. Γκάιτνερ, στους δημοσιογράφους που συνέβαλαν στη συγγραφή του βιβλίου του «Stress Test: Reflections on Financial Crises».  

Ο Τ. Γκάϊτνερ, π. Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, θυμάται ότι στή σύνοδο G7 στον Καναδά, τον Φεβρουάριο 2010 «... Οι Ευρωπαίοι ήρθαν σε αυτή την συνάντηση βασικά λέγοντας: "Θα δώσουμε στους Έλληνες ένα μάθημα. Είναι πραγματικά απαίσιοι. Μάς είπαν ψέματα. Είναι απαράδεκτοι και ήταν σπάταλοι, μας εκμεταλλεύτηκαν και θα τους συντρίψουμε” Αυτή ήταν βασικά η στάση τους, όλων τους ...Άκουγα συνέχεια αυτές τις κουβέντες γιά ηθικό κίνδυνο που πάγωναν το αίμα και τους είπα: Ωραία λοιπόν, αν θέλετε να είστε σκληροί μαζί τους δεκτόν, αλλά πρέπει να δώσετε κάποια αξιόπιστη διαβεβαίωση ότι δεν θα αφήσετε την κρίση να μεταδοθεί πέραν της Ελλάδας... Και για να γίνει αυτό πρέπει να φροντίσετε πολύ να είστε αξιόπιστοι ότι θα υλοποιήσετε τη δέσμευσή σας και θα δώσετε και στην Ελλάδα ένα μάθημα.

Σίγουρα και βέβαια όπως έχω πει, δεν περίμενα ότι θα συνεχίσουν να κωλυσιεργούν επί τρία χρόνια. Ήταν αδιανόητο για εμένα ότι άφησαν τα πράγματα να γίνουν τόσο χάλια όσο τα άφησαν κι έγιναν. Αλλά τα προμηνύματα γι' αυτό βρίσκονταν στην αρχική διαμάχη. Τους είχαν πει ψέματα οι Έλληνες. Τους είχαν φέρει σε δύσκολη θέση οι Έλληνες που εν τέλει δανείστηκαν όλα αυτά τα λεφτά, και ήταν έξαλλοι και μανιασμένοι. Ήθελαν να τους δείρουν. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, τροφοδότησαν μια πυρκαγιά που βρισκόταν στα πρώτα της στάδια. Και υπήρχαν πολλά ξερόκλαδα...».(1)

Ποιοι όμως είχαν πεί ψέματα στους ευρωπαίους ηγέτες και θα υφίσταντο τη συντριβή; Ο Τ.Γκάϊτνερ αναφέρει στο βιβλίο του:  

«...Η πιο ισχυρή χώρα στην Ευρώπη, η Γερμανία, ήταν βαθύτατα προσηλωμένη σε μια στρατηγική λιτότητας, και σκεπτική όσον αφορά σε ισχυρές οικονομικές διασώσεις. Είχα συναντήσει τον Σόϋμπλε,...και τόν είχα βρει συναρπαστικό - άμεσο, έξυπνο, ισχυρό. Επί της ουσίας όμως, είχαμε συχνά μεγάλη απόσταση μεταξύ μας. Είχε μια σαφή άποψη: Η Ελλάδα είχε ξεφαντώσει, γι 'αυτό χρειαζόταν να πάει σε μια αυστηρή δίαιτα. Άλλα έθνη με μη βιώσιμα ελλείμματα έπρεπε να κάνουν το ίδιο, ακόμη και αν αυτό θα προκαλούσε πόνο στους πολίτες τους, αν και πολλοί από αυτούς είχαν σταθεί δημοσιονομικά υπεύθυνοι πριν από την κρίση. Ο Σόϋμπλε δήλωσε ότι η Γερμανία θα μείωνε το δικό της προϋπολογισμό σε ένδειξη αλληλεγγύης προς την υπόλοιπη ήπειρο, για να δείξει ότι δεν θα ζητούσε θυσίες που δεν θα έκανε η ίδια...οι στόχοι λιτότητας των Ευρωπαίων για την Ελλάδα φαίνονταν εξωφρενικά εξωπραγματικοί...Το 2011 η Ελλάδα ήταν ένα ερείπιο...Επανέλαβα επίσης τις προειδοποιήσεις μου να μη το παρακάνουν με μεταρρυθμίσεις σχεδιασμένες να τιμωρήσουν την ασωτεία,μαζί με τη συνηθισμένη μου πίεση για τις υγιέστερες χώρες να προωθήσουν την ανάπτυξη....

....Μέχρι τον Ιούνιο του 2012, η ευρωπαϊκή κρίση ήταν θερμότερη παρά ποτέ...Η Ευρώπη είχε αποτύχει να πείσει τον κόσμο ότι δεν θα επέτρεπε μία καταστροφή. Το τείχος προστασίας της φαινόταν ακόμα σαθρό. Η πολιτική της ήταν ακόμα άνω-κάτω. Κάθε φορά που οι ηγέτες της ανακοίνωναν νέα μέτρα για να προσπαθήσουν να ελέγξουν την κρίση, υπονόμευαν το μήνυμα τους με κακή εκτέλεση, αυστηρές προϋποθέσεις, και ρητορική ηθικού κινδύνου τονίζοντας την περιορισμένη τους ικανότητα και επιθυμία να διασώσουν τους γείτονές τους. Τα πακέτα δανείων της ήταν συχνά περισσότερο στιγματισμού παρά  σταθεροποίησης...Η Γερμανία απειλούσε να αποκόψει τους Έλληνες, που είχαν αποτύχει να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους λιτότητας - εν μέρει λόγω κωλυσιεργίας, αλλά κυρίως επειδή είναι δύσκολο να μειώσετε το χρέος σας - ως ποσοστό - του ΑΕΠ όταν το ΑΕΠ σας συντρίβεται με ένα ετήσιο ποσοστό 7%» (2)

Μέ όλα αυτά που αναφέρονται παραπάνω, δημιουργούνται στον καθένα κάποιες απορίες, όπως π.χ. Δεν χρησιμοποιούσαν οι αντίστοιχες υπηρεσίες όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι υπηρεσίες της τελευταίας τα ίδια πρωτόκολλα καταχώρησης των σχετικών στοιχείων; Άρα, όλοι οι εμπλεκόμενοι και οι καθ’ ύλην ενδιαφερόμενοι, δεν θα ήταν αναμενόμενο κανονικά να γνωρίζουν  τα κατά περιόδους καταχωρούμενα στοιχεία; Επομένως, η απόδοση συλλογικής ευθύνης και η εφαρμογή τιμωρίας, εξευτελισμού και καταστροφής ενός ολόκληρου λαού και της Ελλάδας δεν ήταν κατανοητή. Μάλιστα δε, μιά και ο λόγος πήγε και στην ηθική, είχε αυτή η τιμωρία ηθική βάση; Επί πλέον υπάρχει συλλογική ευθύνη; Τελικά, όλο αυτό το βάρος επάνω στούς Έλληνες και στην Ελλάδα άξιζε γιά τη  συμμετοχή της χώρας σε ένα νέο νόμισματικό σύστημα και μάλιστα από την αρχή της εφαρμογής του; 

Στο σημείο αυτό παραθέτουμε δύο ακόμη χαρακτηριστικά παραδείγματα από την βιβλιογραφία που αναφέρονται στο θέμα της εισδοχής της Ελλάδος στην Ευρωζώνη.

Όπως αναφέρει στό βιβλίο του ο Karl Heinz Roth, (3)            

« ...Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 οι πολιτικές της Ελλάδας ήταν σε σημαντικό βαθμό ασύμβατες με τη διαδικασία της νεοφιλελεύθερη ς αναδιάρθρωσης στην οποία χώρες όπως η Αγγλία, η Γαλλία και η Iταλία βρίσκονταν ήδη από τη δεκαετία του 1980 και η οποία γινόταν όλο και πιό εμφανής στη Γερμανία και στην Ολλανδία.  

Παρ' όλα αυτά, το 2001, η Ελλάδα έγινε δεκτή στην ευρωζώνη, η οποία είχε εν τω μεταξύ συσταθεί εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ είναι αλήθεια ότι τα βασικά στατιστικά στοιχεία που παρείχε η Αθήνα στις Βρυξέλλες απεκρυπταν την έκταση των ανισορροπιών στην ελληνική οικονομία, όλοι οι εμπλεκόμενοι γνώριζαν ότι η Ελλάδα δεν πληρούσε τα κριτήρια που ορίζονταν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ιδιαίτερα όσα αφορούσαν τις δημοσιονομικές   παραμέτρους της Συνθήκης (ανώτατο όριο του συνολικού δημόσιου χρέους στο 60% του ΑΕΠ, και ανώτατο όριο του ετήσιου νέου χρέους στο 3% του ΑΕΠ).  Το γιατί η πορεία για την εισαγωγή Ελλάδας στην ευρωζώνη είχε προαποφασιστεί, είναι κάτι που θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα μόνο όταν θα δημοσιοποιηθούν τα σχετικά έγγραφα. Μπορούμε όμως με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι γεωστρατηγικοί και άλλοι βραχυπρόθεσμοι πολιτικοί στόχοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτή την απόφαση...»

Όπως επίσης αναφέρεται στην παρουσίαση της FED St. Lewis:  “Sovereign Debt: A Modern Greek Tragedy και σε άρθρο γι’αυτό στη ΔΡΑΧΜΗ (4) : «Εξετάζοντας τους λόγους πίσω από την τρέχουσα κρίση του δημόσιου χρέους στην Ευρώπη, ο Δρ.Waller εξήγησε την ιστορία του σχηματισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), η οποία επικεντρώθηκε στη δημιουργία μίας νομισματικής ένωσης, όχι μίας δημοσιονομικής ένωσης. Ενώ καθορίστηκαν πέντε κριτήρια για την ένταξη μελών (όσον αφορά τα  μακροπρόθεσμα επιτόκια, τον πληθωρισμό, τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, το έλλειμμα ως προς το ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ), δεν έγιναν σχέδια έκτακτης ανάγκης για την αποχώρηση ή αποπομπή ενός έθνους. Επιπλέον, όταν η Ελλάδα κέρδισε την είσοδο στην ΕΕ το 2000, δεν πληρούσε κανένα από τα πέντε κριτήρια.»

Θωμάς Γράτσιας ανάρτηση από δραχμή πέντε αστέρων

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/tairiazan-telika-i-ellada-kai-i-eyrozoni#sthash.oe8s4Joa.dpuf

Τσογλάνια(*) όσοι εξαπατούν και εξοντώνουν τον Ελληνικό Λαό

• Θυμήσου πώς ζούσαμε με τη δραχμή και πώς ζούμε με το ευρώ

Όταν σου μιλούν για “ανάπτυξη”, να καταλαβαίνεις φτωχοποίηση, εξαθλίωση και εξόντωση. Τα “αναπτυξιακά” μέτρα της τρόικας και των μνημονιακών κυβερνήσεων, στην πραγματικότητα, στοχεύουν στην εξαπάτηση και την εξόντωση του Ελληνικού Λαού.

Από το βιβλίο “Το Χρήμα” του J. K. Galbraith (καθηγητής Οικονομικών στο Χάρβαρντ) , εκδόσεις Παπαζήση, 1976, σελ. 251: “Για να δημιουργήσεις ύφεση στην οικονομία, τα πάντα εξαρτώνται από τον περιορισμό ή την κατάργηση της ..α γ ο ρ α σ τ ι κ ή ς.. δ ύ ν α μ η ς. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να επηρεάσεις την.. π ρ α γ μ α τ ι κ ή .. ο ι κ ο ν ο μ ί α.. είναι να αποσύρεις από την αγορά, είτε με την φορολογία, είτε με την υποχρεωτική αποταμίευση, το μεγαλύτερο ποσοστό της αγοραστικής δύναμης του καταναλωτή, ώστε να μην υπάρχει πια η ακαταμάχητη δύναμη, που θέτει σε κίνηση και συντηρεί την πραγματική οικονομία.”

Σελ. 235: “Το πλεόνασμα ή η συρρίκνωση των αποταμιεύσεων πραγματοποιείται με την μείωση της συνολικής ζήτησης. Όταν η ζήτηση πέφτει, κάτι πρέπει να υποχωρήσει και αυτό που θα υποχωρήσει πρέπει να είναι ή οι τιμές ή η παραγωγή. Αν οι τιμές, μπορούν να διατηρηθούν ή και αυξηθούν από τη δύναμη των επιχειρήσεων στην αγορά (σ.σ. μέσω των μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων), ..τ ό τ ε.. π ρ έ π ε ι.. να.. π έ σ ε ι.. η.. π α ρ α γ ω γ ή.

Όταν πέφτει η παραγωγή, θ α.. π έ σ ε ι.. το ίδιο και η ..α π α σ χ ό λ η σ η.. Με την δύναμη των εταιρειών και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης στην αγορά, οι μειωμένες δαπάνες αυτών που χάνουν τη δουλειά τους ή που φοβούνται, ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, θα έχουν ένα πρόσθετο αρνητικό αποτέλεσμα στην παραγωγή και την απασχόληση. Το αποτέλεσμα αυτό στην παραγωγή και στην απασχόληση είναι φανερό, πώς θα είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο, που θα μπορούσε να προκληθεί, σε μια ανταγωνιστική οικονομία, από τη μείωση των τιμών και των μισθών”!

Στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες από τις οποίες πέρασε το εγκληματικό ΔΝΤ, εφαρμόζεται αυτό το διαβολικό σχέδιο, μείωσης έως αφαίρεσης της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, μέσω της φορολόγησης, της μείωσης μισθών και συντάξεων, και έτσι μειώνεται η παραγωγή, αυξάνεται η ανεργία, που δημιουργεί γενικότερα φόβο και ανασφάλεια και σε αυτούς, που έχουν κάποια αποθέματα. Όλα αυτά προκαλούν περαιτέρω μείωση της παραγωγής, καταστροφή των μονάδων παραγωγής, χωρίς να πέφτουν παράλληλα και οι τιμές!
Κοντολογίς, στόχος τους δεν είναι η ανάπτυξη, αλλά η εξαπάτηση, η αφαίρεση των αποταμιεύσεων, η αύξηση της ανεργίας, η εξαθλίωση του ελληνικού λαού, η μείωση της παραγωγής και η γενικότερη καταστροφή της οικονομίας. Στο διάολο λοιπόν όλοι οι βάρβαροι νεοαποικιοκράτες, μαζί με τα συνεργαζόμενα ντόπια πολιτικά και οικονομικά τσογλάνια (*) τους, των οποίων η ηθική επεξηγείται στο υστερόγραφο!

Αθανάσιος Καρανάσιος, 24/11/2014

ΥΓ. : (*) Τσογλάνι (το), από την τουρκική λέξη iç oğlanı < iç- («εσωτερικός», του εσωτερικού παλατιού-σχολείου) + oğlan («παιδί»). Στα τουρκικά, “çoğlan” είναι ο «υπηρέτης». Στην τουρκοκρατία, λοιπόν, «τσογλάνι» ήταν το ελληνόπουλο, από καλή οικογένεια, που υπηρετούσε τους Τούρκους σουλτάνους.     Τα πιο ικανά τσογλάνια τα έστελναν, για να λάβουν ειδική εκπαίδευση σε παλάτια της Αδριανούπολης, του Γαλατά και της Προύσας. Όσοι αρίστευαν, επέστρεφαν στο παλάτι του σουλτάνου και έπαιρναν πολιτικά και στρατιωτικά αξιώματα, έφταναν να γίνουν από προσωπικοί ακόλουθοι του σουλτάνου μέχρι πασάδες και μπέηδες.

Αυτή είναι η ηθική των μνημονιακών ελληνόφωνων τσογλανιών της πολιτικής ολιγαρχίας. Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα!

Tags: 

Αθανάσιος Καρανάσιος

ανάρτηση από δραχμή πέντε αστέρων