Π. Λαφαζάνης στο RIA Novosti:

 «Κακή πολιτική που πλήττει την Ευρώπη οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας»

«Πολύ κακή πολιτική, η οποία πλήττει σοβαρά τις ευρω-ρωσικές σχέσεις, την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη» χαρακτηρίζει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, υψηλόβαθμο στέλεχος και μέχρι πρόσφατα κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελλάδας, το οποίο αποτελεί φαβορί στις επερχόμενες εκλογές της Κυριακής.

Σε συνέντευξή του στον ανταποκριτή του ρωσικού πρακτορείου RIA Novosti Γκενάντι Μέλνικ στην Αθήνα, ο Λαφαζάνης εκφράζει την αντίθεσή του στην ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στην Ρωσία και τονίζει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί καλές σχέσεις με τη Ρωσία, γι' αυτό και η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προσπαθήσει να αναπτύξει νέους δεσμούς και να βελτιώσει τις σχέσεις, αναβαθμίζοντάς τις σε πιο ουσιαστικό επίπεδο».

Οπως τόνισε «απολύτως τίποτε δεν χωρίζει τον ελληνικό και το ρωσικό λαό. Ελλάδα και Ρωσία δεν έχουν προβλήματα. Οι καλές σχέσεις είναι η μοναδική οδός για τους δύο λαούς και η βελτίωση των διμερών σχέσεων θα βοηθήσει και την περιοχή μας, θα βοηθήσουν την Ελλάδα και τη Ρωσία και φυσικά θα βοηθήσουν και ολόκληρη την Ευρώπη, την ΕΕ συνολικά».

Σχολιάζοντας την προοπτική ιδιωτικοποίησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και των λιμανιών, ειδικότερα της Θεσσαλονίκης, για το οποίο έχει εκφράσει ενδιαφέρον η Ρωσία, ο Λαφαζάνης δήλωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα διακόψει το πρόγραμμα και τα σχέδια ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος των πάντων από τη χώρα. Σε ό,τι αφορά τα λιμάνια, δεν θα επιτρέψουμε την ιδιωτικοποίησή τους. Θα αναδιοργανώσουμε τους σιδηροδρόμους της Ελλάδας σε μια νέα εταιρεία, δημόσιου χαρακτήρα. Θα υποστηρίξουμε την κρατική μας εταιρεία, ώστε να αναπτυχθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο, που είναι τόσο απαραίτητο για την ανάπτυξη της χώρας».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.g
r

ΡΑΚΟΣ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ – ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

εκτύπωση

BOMB IT ON:  

email

ShareTweetΣχόλιοe-mail

Γκρίνια, κατήφεια και εντάσεις. Αυτό είναι το κλίμα που επικρατεί εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου μπροστά στη διαφαινόμενη ήττα, οι κορυφαίοι της Νέας Δημοκρατίας επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλο. 

Ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, λένε οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά του, είναι σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση, αφού παρά τα όσα λέει δημοσίως, έχει αντιληφθεί το μέγεθος της ήττας.

Ενδεικτικό της εικόνας διάλυσης που παρουσιάζει το κόμμα είναι ότι η Επιτροπή Εκλογικού Αγώνα της ΝΔ δεν έχει συνεδριάσει ούτε μία φορά κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Newsbomb, το τελικό χτύπημα για τον πρωθυπουργό ήρθε το Σάββατο 17 Ιανουαρίου, ανήμερα του Αγίου Αντωνίου. Ο κ. Σαμαράς ζήτησε από τους συνεργάτες του να ειδοποιήσουν τους εργαζόμενους στα γραφεία του κόμματος να είναι σε ετοιμότητα προκειμένου να μεταβεί στη Συγγρού και να του ευχηθούν χρόνια πολλά για την ονομαστική του εορτή.

Προς μεγάλη του απογοήτευση, οι συνεργάτες του τον ενημέρωσαν πως δεν μπορεί να στηθεί κάποια «φιέστα» διότι στα γραφεία του κόμματος δεν υπήρχε… ψυχή ζώσα.

Τα γραφεία του κόμματος που τα προηγούμενα χρόνια έσφυζαν από ζωή και από χιλιάδες ψηφοφόρους που σχημάτιζαν ουρές για τη λεγόμενη «πολιτική ζύμωση», είναι πλέον άδεια…

Στο πρωθυπουργικό επιτελείο ο μόνος που φαίνεται να έχει εξασφαλισμένη μία θέση στο πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας είναι ο Δημήτρης Σταμάτης, του οποίου η θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας εγγυάται τουλάχιστον την παρουσία στα πράγματα από την 26η Ιανουαρίου και μετά.

Κανείς άλλος δε φαίνεται να έχει μέλλον στη ΝΔ σε περίπτωση ήττας, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που καταλογίζουν ευθέως στο περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά, σημαντικές ευθύνες για τη διαφαινόμενη ήττα.

«Η σκληρή πόλωση του Χρύσανθου» μας κατέστρεψε, λένε στις ιδιωτικές τους συζητήσεις δεκάδες στελέχη του κόμματος φωτογραφίζοντας τον Χ. Λαζαρίδη ως το βασικό υπεύθυνο του σκληρού ροκ που ακολούθησε ο Πρωθυπουργός, απωθώντας με τον τρόπο αυτό κεντρώους ψηφοφόρους που κατευθύνονται - όπως όλα δείχνουν - στο Ποτάμι.

Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη είναι το βασικό πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή, καθώς σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων που στήριξαν τη ΝΔ στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, φαίνεται πως επιλέγει το Ποτάμι στη μάχη της 25ης Ιανουαρίου.

Αυτές οι κρίσιμες 2-3 μονάδες θα έδιναν άλλη προοπτική στη Λεωφόρο Συγγρού, στην οποία αναγνωρίζουν λάθη στη στρατηγική που οδηγούν το κόμμα με μαθηματική ακρίβεια στην αξιωματική αντιπολίτευση και σε μία κρίσιμη καμπή της ιστορίας του.

Αρκετά στελέχη μιλούν ακόμα και για διαφαινόμενο βατερλώ στην κεντρική ομιλία του κόμματος αφού ο μηχανισμός δεν μπορεί να συγκεντρώσει κόσμο. Κάποιοι λένε στον Σαμαρά η συγκέντρωση να γίνει στο Σύνταγμα με 2.000 – 3.000 ψηφοφόρους, ενώ κάποιοι άλλοι του εισηγούνται το ΟΑΚΑ όπου θα χρειαστεί τουλάχιστον 15.000 πολίτες για να φανεί μια αξιοπρεπής εικόνα χωρίς τηλεοπτικά τρικ.

Δε λείπουν πάντως και οι αντικρουώμενες απόψεις. Δεν είναι λίγοι άλλωστε εκείνοι που «κατηγορούν» τους συνεργάτες του Πρωθυπουργού για χαλαρότητα την προεκλογική περίοδο, παρά το γεγονός πως σε οργανωτικό επίπεδο αποδείχθηκε ότι ο γαλάζιος μηχανισμός ανταποκρίθηκε αναπάντεχα καλά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

«Οι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα ότι με το ΣΥΡΙΖΑ θα χάσουν πολλά» σημειώνει στο Newsbomb.gr στέλεχος της απερχόμενης κυβέρνησης, ο οποίος τονίζει ότι δεν υπήρχε χρόνος να χτιστούν θετικά μηνύματα, όπως επιχείρησε την πρώτη εβδομάδα το εκλογικό επιτελείο, αλλά έπρεπε να ενταθεί ο φόβος.

Ο μεγάλος προβληματισμός όλων πάντως, στο γαλάζιο στρατόπεδο, είναι μήπως η Νέα Δημοκρατία δεν καταφέρει να φτάσει το 29.66% που έλαβε στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, κάτι που ενδεχομένως ανοίξει νέο κύκλο εσωστρέφειας και αμφισβήτησης της ηγεσίας στη Λεωφόρο Συγγρού.

Αυτό που έχει τρομάξει περισσότερο από όλα τον Αντώνη Σαμαρά είναι το θέμα ηγεσίας που πρόκειται να τεθεί αμέσως μετά τις εκλογές. Βέβαια, εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός έχει φροντίσει σε εκλόγιμες θέσεις των ψηφοδελτίων να τοποθετήσει δικούς του ανθρώπους προκειμένου την επόμενη μέρα να «ελέγχει» τουλάχιστον την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΕΘΝΟΣ – ΚΡΑΤΟΣ - ΤΑΞΕΙΣ

ΦΩΤΟ levcom.org

(ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ)

Η Κοινωνική επανάσταση λαμβάνει χώρα στην εποχή που οι Ανθρώπινες Κοινωνίες, με το πέρασμα στον Καπιταλισμό και στην συνέχεια, έχουν φτάσει στον Εθνικό αναβαθμό της οργάνωσής τους και ενοποιούνται σταδιακά μέχρι και την βαθμίδα της Ιμπεριαλιστικής εξέλιξης και ανάπτυξης σε ενιαίο σύστημα κοινότητας Εθνών και Εθνικών 


Κρατών.Ονομάζουμε την Σοσιαλιστική Επανάσταση, ξεχωριστά και σε διάκριση από όλες τις προηγούμενες Επαναστάσεις ως «Κοινωνική», γιατί δεν έρχεται απλά να θεσπίσει, να επισημοποιήσει θεσμικά και να επισφραγίσει Πολιτικά σε ένα νέο Κράτος αυτό που ήδη κατακτήθηκε Κοινωνικά, όπως γινόταν με όλες τις προηγούμενες Κοινωνικές Ανατροπές.

Στην Σοσιαλιστική Επανάσταση έχουμε συγχρονισμό, σύμφυση και συνταύτιση της Κοινωνικής της φύσης με τον αντίστοιχο στις εκάστοτε περιστάσεις Πολιτικό της περιεχόμενο και χαρακτήρα (Λαοκρατία, Λαϊκή Δημοκρατία, Σοσιαλισμός κτλ … )

Οι Σοσιαλιστικές Κοινωνικές – Παραγωγικές σχέσεις, (σε αντίθεση με την εναλλαγή των προηγηθέντων Κοινωνικών συστημάτων και την ανάλογη μορφοποίησή τους σε συγκεκριμένα Πολιτικά Καθεστώτα ανά δοσμένο Κοινωνικό – Οικονομικό σχηματισμό) δεν ωριμάζουν μέσα στους κόλπους της προηγούμενης Κοινωνίας, αλλά εγκαθιδρύονται και ανοικοδομούνται από και με την νίκη της Επανάστασης.

Οι προηγούμενες Επαναστατικές Κοινωνικές μεταβολές σήμαιναν την εναλλαγή Καθεστώτων που αντιστοιχούσαν σε Κοινωνικά συστήματα με ομοιότυπη οικονομική βάση, που εκφραζόταν μέσα από εκμεταλλευτικές Κοινωνικές – Παραγωγικές Σχέσεις. Είναι λοιπόν ακριβώς γι αυτόν και μόνο τον λόγο που ονομάζουμε την Σοσιαλιστική Επανάσταση, ξεχωριστά και σε διάκριση από όλες τις προηγούμενες ως «Κοινωνική Επανάσταση».

Με το να λέει κανείς ότι τα Έθνη χωρίζονται σε τάξεις δεν κάνει άλλο από το να αναγνωρίζει ότι και στο Καπιταλιστικό σύστημα οι Ανθρώπινες Κοινωνίες χωρίζονται σε τάξεις, ακριβώς όπως συνέβαινε και στην προ των σύγχρονων Εθνών εποχή. Τα Έθνη είναι οι σύγχρονες Κοινωνικές συσσωματώσεις, η μορφή ύπαρξης των συγκαιρινών μας Ανθρώπινων Κοινωνιών. Οι απαρχές τους αντιστοιχούν από την εποχής ανάδυσης και Ανόδου της σύγχρονης Αστικής Εποχής (Απολυταρχία, Συνταγματική Μοναρχίας κτλ … συμπεριλαμβάνονται …) και εγκλείουν όλες τις Κοινωνικές Τάξεις του Κεφαλαιοκρατικού συστήματος, ανεξάρτητα από τις ξεχωριστές ιδιομορφίες της κάθε επιμέρους Καπιταλιστικής Κοινωνίας.

Το Έθνος υπάρχει αντικειμενικά και δίχως το δικό του Κράτος. Το Έθνος περιλαμβάνει τις Τάξεις. Αλλά η Ταξική Κυριαρχία εξασκείται δια μέσου του Κράτους. Του Κράτους που υπό την Εξουσία του οργανώνεται η Κοινωνική Εθνική ζωή, είτε αυτό είναι «Εθνικό» είτε Εθνικά ξένο, είτε εξαρτημένο, υποτελές ή και υπό κατοχή . Οι Τάξεις υπάγονται στο Έθνος αντικειμενικώς αβίαστα. Αντίθετα το Έθνος υπάγεται σε μια ξεχωριστή Κοινωνική Τάξη μόνο διαμέσου του μηχανισμού Κυριαρχίας της, του Κράτους της. Κανένας Προλετάριος δεν αρνείται την Εθνικότητά του επειδή συμβαίνει να ανήκει στην εκμεταλλευόμενη Τάξη της Εθνικής Κοινωνίας του. Απεναντίας, ακόμα και κάτω από ένα από τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα, το Τσαρικό, είναι που ο Λένιν έγραψε το περίφημο άρθρο του για την «Εθνική υπερηφάνεια» των Μεγαλορώσων. Να αρνούνται το Έθνος τους και να του κηρύσσουν τον πόλεμο, μπορούν να το κάνουν μόνο ιδιαίτερα «καταπιεσμένοι» ψοφοδεείς «Αριστεροί» μικροαστοί , που καταπιέζονται μάλλον περισσότερο από την απειλή της Προλεταριακής Επανάστασης παρά από τον Καπιταλιστικό Παράδεισο. Οι μικροαστοί αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα ως Δονκιχωτική Φαντασίωση, και τους ανεμόμυλους των φαντασιοπληξιών τους ως αληθινούς Η εργατική Τάξη δεν μπορεί να περισπάται από τον αγώνα ενάντια στην ανυψωμένη σε Κράτος Εξουσία των Αρχουσών – Κυρίαρχων Τάξεων, επιτιθέμενη στην βάση μικροαστικών φαντασιώσεων και παραισθήσεων ενάντια στην Εθνική πραγματικότητα της Κοινωνίας, για να συντριβεί μέσα στις μυλόπετρες της. Η πάλη της για την κατάκτηση της εξουσίας και την εγκαθίδρυση του Επαναστατικού Κράτους της λαμβάνει χώρα μέσα στην Κοινωνία της και όχι ενάντιά της …..

Το Έθνος καθεαυτό λοιπόν και χωρίς την διαμεσολάβηση της Κρατικής Αρχής, δεν μπορούμε να το δούμε ως προσάρτημα καμιάς Κυρίαρχης – ή όχι - Κοινωνικής Τάξης, εκτός και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι η Εθνική Κυριαρχία ταυτίζεται εκ των προτέρων και εξ ορισμού με τα συμφέροντα μιας δοσμένης, συγκεκριμένης Κοινωνικής Τάξης, αυτής δηλαδή πού ήδη Άρχει. Αλλά έτσι θα αμφισβητούσαμε την όποια δυνατότητα της Προλεταριακής Πρωτοπορίας, της Εργατικής Τάξης συνολικά, να καταλάβει την Εθνική Αρχή, να τσακίσει τα Κράτη των Αρχουσών Κοινωνικών Τάξεων, να γίνει Κυρίαρχη Τάξη και να εγκαθιδρύσει το δικό της Κράτος, την δική της Ταξική Κυριαρχία μέσα στα όρια της Εθνικής επικράτειας, θα αρνούμασταν την δυνατότητά της να ανυψωθεί σε ηγετική δύναμη του Έθνους.

Αυτό θα σήμαινε ότι ταυτίζουμε το Έθνος με το Καπιταλιστικό Κράτος και έτσι θεωρούμε αυτοδίκαιη την Αστική Κυριαρχία σε Εθνικά πλαίσια, δηλαδή εντός Εθνικών Ορίων και Όρων Κοινωνικής ύπαρξης και ότι τελικά παραχωρούμε την εξάσκηση της Κοινωνικής Ηγεμονίας στις Άρχουσες Τάξεις - με την έννοια του «Φυσικού» Δικαιώματος, παραιτούμενοι από τα καθήκοντα του Επαναστατικού Αγώνα για την Κοινωνική Ανατροπή.

Αυτό θα οδηγούσε σε μια «Διεθνιστική» Ταχτική και Στρατηγική, να αναμένουμε και αναζητούμε να ξεπεραστεί η Εθνική Κοινωνική Αρχή μέσα στα πλαίσια και με τους όρους του Καπιταλισμού. Και θα σήμαινε ότι μετατραπήκαμε από Κόμμα της Κοινωνικής Επανάστασης σε Θεματοφύλακα της «Φυσιολογικής», «Νόμιμης» …. Και άρα μόνιμης εξέλιξης του Καπιταλισμού. Και μέσα στα πλαίσια του Καπιταλισμού, ιδεολογικά καταρχήν και τουλάχιστον, όργανα εξάσκησης της Κυριαρχίας του.

Ο Καπιταλισμός ανατρέπεται και εγκαθιδρύεται ο Σοσιαλισμός μέσα από την Κοινωνική Επανάσταση ακριβώς γιατί η Διεθνική – Παγκόσμια ανάπτυξη του Καπιταλισμού, και ακόμα στο Μονοπωλιακό – Ιμπεριαλιστικό του Στάδιο, επιταχύνει την ρήξη ανάμεσα στο Έθνος (δηλαδή την Κοινωνία συνολικά, όπως αυτή εκφράζεται με τους σύγχρονους όρους) και το Καπιταλιστικό - ή/και Προ- Καπιταλιστικό -Κράτος, φέρνοντας τα Έθνη, τις Εθνικές Κοινωνίες, σε αξεπέραστη αντίθεση με το ίδιο το Καπιταλιστικό σύστημα. Μια αντίθεση που περιπλέκεται ανάμεσα σε Εθνικούς – Διεθνικούς συσχετισμούς και οδηγεί τις Εθνικές Κοινωνίες σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με το Παγκόσμιο Κεφαλαιοκρατικό σύστημα, τόσο στα Κέντρα του, όσο και στην περιφέρεια του.

Ο Προλεταριακός Διεθνισμός και η συνεπαγόμενη εξ αυτού Σοσιαλιστική – Κομμουνιστική Παγκοσμιοποίηση, δεν μπορεί να είναι η «Φυσιολογική» μετεξέλιξη και συνέχεια της Καπιταλιστικής Παγκοσμιοποίησης, αλλά το σπάσιμο, το τσάκισμα και η συθέμελη ανατροπή της πορείας της με «Εθνικές» Επαναστάσεις, με Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις σε Εθνική – Κοινωνική βάση και πλαίσια.

Η επανάσταση δεν γίνεται ενάντια στο Έθνος – τα Έθνη, αλλά ενάντια στα Κράτη των Αρχουσών Τάξεων. Αλλά όπως οι Αναρχικοί μπερδεύονται ταυτίζοντας την έννοια του Κράτους με την ύπαρξη εκμεταλλευτριών Τάξεων έτσι που να πιστεύουν ότι η απαλλοτρίωση των Εκμεταλλευτριών Τάξεων πρέπει να συμπίπτει με την εξαφάνιση του Κράτους, έτσι και κάποιοι «Μαρξιστές» του γλυκού νερού και των ανάλαφρων αναγνώσεων, αντιστοιχώντας το Έθνος στην Αστική Εποχή ως Ταξικό Έκδοχο και όχι ως προϊόν συνολικών Κοινωνικών Ιστορικών διεργασιών, το ταυτίζουν με την Άρχουσα Τάξη του και τη κυριαρχία της, που φυσικά δεν είναι καθόλου ηλίθια ώστε να απαρνηθεί ένα τέτοιο απρόσμενο δώρο. Νομίζουν φαίνεται ότι η Σοσιαλιστική Επανάσταση είναι μια «Διεθνιστική» Επανάσταση ενάντια στην «Εθνικιστική» Εθνική ύπαρξη και πως αν πάρουν την εξουσία θα φροντίσουν είτε να καταργήσουν άμεσα το Έθνος – οι πιο «Αριστεροί» και Αναρχίζοντες – είτε θα φτάσουν στον Κομμουνισμό – οι πιο «Σοσιαλδημοκράτες» - αφήνοντας το Κράτος στην ησυχία του και θα αναπληρώσουν προχωρώντας σε μια διαδικασία απονέκρωσης του Έθνους. Έτσι οι μικροαστοί μας «χάνουν» το Έθνος, χωρίς να μπορούν να δουν ούτε στο πιο απόμακρο βάθος του ορίζοντα το Επαναστατικό Κράτος. Γι αυτό συνεχίζουν να βολεύονται με τον Καπιταλισμό, κατηγορώντας ως ηλιθίους αυτούς που αδυνατούν να κατανοήσουν τις Αντιμαρξιστικές «Αριστερές» σοφιστείες τους …..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ

ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΣΑΜΑΡΑ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

Καταπέλτης για ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΚΑΙ για Ι.ΑΛΑΦΟΥΖΟ, Δ.ΚΟΝΤΟΜΗΝΑ, Θ. ΚΥΡΙΑΚΟΥ! & ΜΕGA ! ... αλλά θέση έκπληξη για την Χρυσή Αυγή...

 

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ  

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟ

Συνέντευξη εφ όλης της ύλης, για όλους και για όλα(!) που ανάβει τα αίματα και ανεβάζει ακόμα περισσότερο το ήδη τεταμένο πολιτικό κλίμα παραχώρησε το... 
ιστορικό στέλεχος της αριστεράς  και αδελφός του Αλέκου Παναγούλη, ο Στάθης Παναγούλης.  

Ο  υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β' Αθηνών  θέτει μια σειρά ζητήματα, ενώ οι θέσεις του για τα εθνικά ζητήματα (Σκόπια , Κύπρος, ΑΟΖ)  και όχι μόνον, είναι βέβαιο πως θα προκαλέσουν αίσθηση στα  πολιτικά πράγματα της επόμενης ημέρας των εκλογών.  Τονίζει πως όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα αναλάβει ο ίδιος προσωπικά πρωτοβουλία να δοθεί  στην δημοσιότητα και στον Ελληνικό και Κυπριακό Λαό το περιβόητο πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου που για πρώτη φορά μετά από 26 χρόνια από την ημέρα που έκλεισε και παραδόθηκε το πόρισμα παρέμεινε κλειστό και επτασφράγιστο κρατικό απόρρητο εθνικό μυστικό*. 

Αποστάσεις όμως διακριτικά και με προσοχή κρατά από τις δημόσιες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων αλλά και στις τρέχουσες εξελίξεις με το Κυπριακό ζήτημα και την προσπάθεια που γίνεται για την επιβολή ενός νέου δεύτερου σχεδίου Ανάν.   

Ο κ. Παναγούλης όμως ανάβει φωτιές με όσα λέει και αποκαλύπτει για τους Ι. Αλαφούζο (ΣΚΑΙ), Β. Βαρδινογιάννη και Σ.Ψυχάρη (MEGA) Δημήτρη Κοντομηνά (ALPHA) και Θ.Κυριακού (ΑΝΤ1).  Θέτει θέμα για τα δάνεια των "μεγάλων" τηλεοπτικών σταθμών ενώ ξεκάθαρα αποκαλύπτει πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έτοιμο σχέδιο και νόμο για την επαναδειοδότηση από μηδενική βάση όλων των τηλεοπτικών συχνοτήτων.  

"Αν δεν συγκρουστεί ο Αλ. Τσίπρας με τους καναλάρχες, θα έχει την ίδια τύχη που είχε και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής.

Η διαπλοκή πρέπει να τελειώσει. Δεν μπορεί ούτε ο Μπόμπολας, ούτε ο Αλαφούζος, ούτε ο Κυριακού, ούτε ο Κοντομηνάς να είναι πάνω από το νόμο. Το ραδιοτηλεοπτικό οφείλει να ασκεί το θεσμικό του ρόλο, να καλούνται όλα τα κόμματα και όλοι οι υποψήφιοι" λέει χαρακτηριστικά.   

Μείζον όμως είναι το πολιτικό ζήτημα που ανοίγει ο κ. Παναγούλης, ο οποίος θέτει ξεκάθαρα πλέον λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες στην Ελλάδα, θέμα παραπομπής στο ειδικό δικαστήριο των κ. Α. Σαμαρά και Ε. Βενιζέλου.  

Την ίδια άποψη έχει και για τον Γιώργο Παπανδρέου, τονίζοντας πως "ουδείς στην Ελλάδα έχει το ακαταδίωκτο. 'Ολοι πρέπει να λογοδοτήσουν στον Ελληνικό λαό". Τεκμηριώνοντας την άποψή του αυτή προχωρά ένα βήμα πιο πέρα και θέτει και μια σειρά άλλων ζητημάτων, τονίζοντας με έμφαση πως πρέπει να αναζητηθούν όχι μόνο πολιτικές και ποινικές ευθύνες αλλά και να δώσουν αυτά που οφείλουν και απέκτησαν -αν αποδειχθεί - παράνομα!

"Πρέπει και οφείλουν να λογοδοτήσουν Σαμαράς και Βενιζέλος. Να παραπεμφθούν στην Ελληνική δικαιοσύνη. Πρέπει να γίνουν εξεταστικές επιτροπές για να ελεγχθούν όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι για την τραγωδία και την ανθρωπιστική κρίση που βιώνει ο τόπος!  Να δώσουν πίσω στα δημόσια ταμεία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ! χρωστάνε 150 ο ένας και 150 ο άλλος. 

Αυτά τα λεφτά είναι των Ελλήνων και χάθηκαν! Δεν θα τα δώσουν ποτέ πίσω. Αυτά τα λεφτά είναι χαμένα. Ο Ελληνικός λαός τα πληρώνει αυτά. Χρωστάνε στο δημόσιο και οι δυο (Σαμαράς - Βενιζέλος), ΠΑΣΟΚ και ΝΔ." αναφέρει μεταξύ άλλων στην συνέντευξη-ποταμό που παραχώρησε.  Ο κ. Στάθης Παναγούλης κάνει λόγο για χούντα τονίζοντας χαρακτηριστικά. "Έχουμε κοινοβουλευτική χούντα. Όχι δημοκρατία. Η Βουλή δεν λειτουργεί. Ο Παπούλιας έχει παραβιάσει πολλές φορές το Σύνταγμα. το έκανε συστηματικά."

Το σημείο όμως που αναμένεται να ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις  είναι η τοποθέτηση του για το ζήτημα της Χρυσής Αυγής, τονίζοντας πως αυτό που συμβαίνει με τον αποκλεισμό του τρίτου κόμματος είναι παράνομο! 

Συγκεκριμένα αναφέρει "Έχω μεγάλες πολιτικές και ιδεολογικές διαφωνίες με την Χρυσή Αυγή αλλά είναι λάθος αυτός ο αποκλεισμός τους από τα κανάλια και τον δημόσιο λόγο. Η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα.  Είτε το θέλουμε, είτε όχι!" και συνεχίζει για να συμπληρώσει  "ο υποψήφιος τους στο δήμος της Αθήνας πήρε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό! για τον δήμο." και αναφέροντας και άλλα θέματα που αφορούν την υπόθεση της Χρυσής Αυγής επισημαίνει ότι "Οι ψηφοφόροι της Χ.Α δεν είναι φασίστες! Είναι θυμωμένος λαός και οφείλουμε να σταθούμε δίπλα του και όχι να τους απομονώνουμε!...Η Δημοκρατία δεν εκδικείται. 

Η Δημοκρατία χαμογελά και προχωρά μπροστά"  Ολόκληρη η συνέντευξη του κ. Παναγούλη διαπνέεται από μια σειρά καταγγελιών με αποκορύφωμα την αναφορά και τοποθέτηση του πως "μετά το 1974 όλα τα κόμματα έχουν εγκληματήσει!  Πρέπει να σταματήσει το πάρτι εδώ και 30 - 40 χρόνια! θα ελεγχθούν όλοι και αυτό είναι επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν τα κάνει αυτά θα καταβαραθρωθεί!"

Ο Βουλευτής της αριστεράς με την μεγάλη ιστορική πορεία στο χώρο της (Αριστεράς) και του κέντρου παίρνει θέση και για τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας τονίζοντας μεταξύ άλλων πως "Καλά είναι τα συσσίτια που δίνει η Εκκλησία αλλά η λύση δεν είναι όμως αυτή. Η λύση είναι να του δώσεις δουλειά του άνεργου"  Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Παναγούλης αφήνει αιχμές για τους υπουργούς υγείας (Γεωργιάδη - Βορίδη αλλά και Λοβέρδο) τονίζοντας πως  "Η Υγεία είναι εξαθλιωμένη. Εκεί και αν έγινε πάρτι σπατάλης και εκατομμυρίων!"  Μιλάει για τον δημόσιο χαρακτήρα της ΕΡΤ- ΝΕΡΙΤ αλλά και  τον  δημόσιο τομέα για τον  οποίο τονίζει πως είναι  "διαλυμένος".

Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν και οι θέσεις του κ. Παναγούλη για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους αλλά και για την φορολογική πολιτική που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ .

Αναφορικά με την πολιτική κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου και το ΚΙΝΗΜΑ δημοκρατών σοσιαλιστών λέει πως πρόκειται για κίνημα  επίσημης καταγραφής  ηλιθίων, αλλά τονίζει πως "τον έβαλαν κάποιοι άλλοι να κάνει κόμμα.."

Ο κ. Παναγούλης όμως ευθέως αλλά και σε κάποια σημεία εμμέσως -υπονοώντας τον Άδωνη Γεωργιάδη- θέτει θέμα και για την λειτουργία της ελληνικής δικαιοσύνης, τονίζοντας πως αν λειτουργούσε σωστά και αμερόληπτα θα έπρεπε "αυτός ο γυρολόγος που τριγυρνά σαν την μαϊμού να έχει συλληφθεί με όσα λέει αυτός και όλοι οι υπόλοιποι όταν τρομοκρατούν το κόσμο πως αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει τα χρήματα του από την Ελλάδα".

Σε ό,τι αφορά στις δημοσκοπήσεις λέει πως δεν πιστεύει καμία δημοσκόπηση απολύτως! και πως "όλες θα διαψευστούν! τα αποτελέσματα είναι εντελώς διαφορετικά στο μόνο που θα επαληθευθούν -γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς είναι στην πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα άλλα θα διαψευστούν!"

Eνώ για τις μετεκλογικές συνεργασίες επισημαίνει τονίζει πως δεν θα χρειαστεί, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλεγεί αυτοδύναμα, αλλά αν υπάρξει θέμα, ισχύουν οι επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και πως αυτές -οι συνεργασίες - θα κριθούν από τα αποτελέσματα.

Και στο ζήτημα όμως -το λεγόμενο- μεταναστευτικό και την λαθραία παράνομη είσοδο στην χώρα μας χιλιάδων προσφύγων, η θέση του κ. Παναγούλη αναμένεται να προκαλέσει έντονες συζητήσεις και διεργασίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο υποψήφιος βουλευτής της Β' Αθηνών προχωρά ένα βήμα πιο πέρα στον προβληματισμό του, θέτοντας ένα καίριο ερώτημα για όλους αυτούς που εισέρχονται στην Ελλάδα. Το ερώτημα απευθύνεται προς κάθε κατεύθυνση, υπογραμμίζοντας ο κ. παναγούλης  πως "οφείλει να μας προβληματίσει το γεγονός και πρέπει να το διερευνά η χώρα και οι αρχές το τεράστιο ποσό που πληρώνουν αυτοί οι δυστυχείς άνθρωποι που στέλνονται στην Ελλάδα με τα καραβάνια του θανάτου"

Τέλος σε ερώτηση αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με την Νέα Δημοκρατία, ο κ. Παναγούλης λέει πως "μόνον αν υπάρξει ένα  απρόοπτο εθνικό πρόβλημα μπορεί να αναγκάσει μια τέτοια συνεργασία, αλλά δεν βλέπω κάτι τέτοιο...πήγανε κάποια στιγμή να προκαλέσουν κάτι σχετικά με την Τουρκία αλλά το μάζεψαν..." και συμπληρώνει πως " η ΝΔ θα υποστεί όχι μια απλή ήττα αλλά ιστορική συντριβή!"  Τέλος αποκαλύπτει σε  ότι αφορά το ζήτημα της ψήφου των ομογενών ότι πρέπει να θεσμοθετηθεί η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού για τους ομογενείς. Δεν το εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 40 ετών, και πρέπει να θεσμοθετηθεί" 

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  TOY  ΣΤΑΘΗ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

*Υπενθυμίζεται ότι  ολόκληρο το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής αποκάλυψε για πρώτη φορά το GreekAmericanNewsAgency τον Σεπτέμβριο του 2014 με την συμπλήρωση των 40 ετών από την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.

http://greekamericannewsagency.com

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

 Μας λένε ότι πρέπει να μείνουμε στα γόνατα, να είμαστε φρόνιμοι, υπάκουοι, να εισπνέουμε αιθαλομίχλη και να τρώμε ληγμένα τρόφιμα διότι «έχουμε χρέος».

Ως προς το τελευταίο συμφωνούμε απολύτως. Πράγματι έχουμε χρέος. Μόνο που το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να επιβάλει μονομερώς -πως αλλιώς;- εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα διαγράψουν το χρέος. Εξηγούμαστε:

***

Παρατήρηση πρώτη: Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη 298 δισ. ευρώ. Σήμερα (Προϋπολογισμός 2014, Πίνακας 4.2, σελ 139) μετά από πέντε χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο Μνημόνια, χαράτσια και «κουρέματα», το χρέος εκτινάχτηκε στο 175% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη πάνω από 320 δις.

Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική αυτή όχι μόνο δε μειώνει το χρέος αλλά το μεγαλώνει, το διογκώνει, το εκτινάσσει. Το χρέος είναι κατά 50 μονάδες μεγαλύτερο ως ποσοστό του ΑΕΠ από τη στιγμή που υποτίθεται ότι άρχισαν να το μειώνουν!

***

Παρατήρηση δεύτερη: Λένε ότι παίρνουν δάνεια για να ενισχύσουν το κράτος και το λαό. Ψέματα! Μέχρι τώρα από το πρώτο και δεύτερο Μνημόνιο τα συνολικά δάνεια που έχουν εκταμιευτεί ανέρχονται σε 225 δισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο σύμφωνα με τα στοιχεία τόσο του κ.Σταϊκούρα που κατατέθηκαν στη Βουλή μετά από ερώτηση του Μανώλη Γλέζου, όσο και της Τράπεζας της Ελλάδας, οι τράπεζες με τη μορφή πακέτων και ενισχύσεων έχουν λάβει πάνω από 250 δισ. ευρώ.

Συμπέρασμα δεύτερο: Τα δάνεια, που αυξάνουν και δεν μειώνουν το χρέος,  όχι μόνο δεν πάνε στον λαό και στην ενίσχυση της οικονομίας, αλλά στο σύνολό τους και ακόμα περισσότερα πάνε στους τραπεζίτες και κανείς άλλος δεν τα έχει δει. Τι τα κάνουν οι τραπεζίτες καλό θα ήταν να μας το εξηγήσουν οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τους τα δίνουν.

***

Παρατήρηση τρίτη: Λένε ότι παίρνουν δάνεια για να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις. Ψέματα. Την ίδια περίοδο που οι κυβερνήσεις δανείστηκαν τα 225 δισ. ευρώ της τρόικας, ο ελληνικός λαός, για το διάστημα 2010 – 2014 σε τόκους, σε χρεολύσια, σε δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους έχει καταβάλλει 164,5 δισ. ευρώ και για  εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων έχει επιβαρυνθεί με δαπάνες ύψους 267,7 δισ. ευρώ! Δηλαδή 200 δισ. ευρώ παραπάνω(Προϋπολογισμός 2015, Πίνακες 4.6 και 4.7 σελ 178).

Συμπέρασμα τρίτο: Με τα δάνεια δεν πληρώνουν μισθούς και συντάξεις.  Αντίθετα: Είναι οι κομμένοι μισθοί, είναι οι κομμένες συντάξεις, είναι η δυστυχία και η καταστροφή του ελληνικού λαού μέσω των οποίων πληρώνονται τα δάνεια. Συνάπτουν δάνεια για να πληρώνουν με τόκο τα προηγούμενα δάνεια και κόβουν μισθούς και συντάξεις υποβάλλοντας τον λαό να πληρώνει με το αίμα του και τα παλιά και τα νέα δάνεια.

***

Παρατήρηση τέταρτη: Λένε ότι η Ελλάδα παίρνει δάνεια γιατί έχει χρέη. Ψέματα! Ισχύει ακριβώς το αντίστροφο: Η Ελλάδα – και κάθε κράτος – έχει χρέη επειδή ακριβώς παίρνει δάνεια τα οποία άλλοι τα ξεκοκαλίζουν και άλλοι τα πληρώνουν. Υπενθυμίζουμε: Στην Ελλάδα είχαμε χρέος πριν ακόμα δημιουργηθεί ελληνικό κράτος, ως απόρροια των λεγόμενων «δανείων της ανεξαρτησίας» που φυσικά δεν έφτασαν ποτέ στον ελληνικό λαό. Σημειώστε: Ο Ψυρούκης, ο ιστορικός Καρολίδης καθώς και ο Νίκος Μπελογιάννης στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» έχουν καταγράψει ότι από την Επανάσταση του 1821 μέχρι την χρεοκοπία του 1932 επί Βενιζέλου, η Ελλάδα είχε δανειστεί 2 δισ. φράγκα, είχε καταβάλει στους δανειστές 2,4 δισ. φράγκα κι όμως τους χρωστούσε ακόμα 2 δισ. φράγκα, όσα δηλαδή είχε δανειστεί εξ αρχής!Σημειώστε επίσης: Από το 1992 μέχρι σήμερα ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για αποπληρωμές δανείων (Εισηγητική Έκθεση Προϋπολογισμού 2015, σελ. 178) το αστρονομικό ποσό του 1,027 τρισ. ευρώ! Το ποσό είναι αδιανόητο. Ακόμα όμως πιο αδιανόητο είναι το γεγονός ότι ενώ ο λαός έχει πληρώσει ένα σκασμό σε τοκογλυφικά, οι σωτήρες, εντός και εκτός Ελλάδας του λένε ότι τους χρωστάει κι άλλα 320 δισ. ευρώ, που αφού τους τα πληρώσει κι αυτά τότε το 2020 θα χρωστάει κι άλλα 300 κοκ.

Συμπέρασμα τέταρτο: Αυτός ο κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει. Και σίγουρα δεν πρόκειται να τον σταματήσουν ούτε τα Μνημόνια που τώρα θα τα βαφτίσουν «πιστοληπτική γραμμή», ούτε οι επιμηκύνσεις, ούτε οι «αναδιαρθρώσεις», ούτε οι τρόικες που τώρα τους ψάχνουν άλλο όνομα, μπορεί να τις πούνε ακόμα και… «περεστρόικες». Με αυτές τις «τεχνικές», το αποτέλεσμα είναι σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών να επέρχεται - όπως περιέγραφε οΛένιν - ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε».

***

Παρατήρηση πέμπτη: Λένε ότι τα χρέη και τα ελλείμματα οφείλονται στο ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», ότι οφείλονται στην αμεριμνησία του λαού, στην ευμάρεια, στο γεγονός ότι - κατά ορισμένους – ο λαός είναι τεμπελχανάς και κοπρίτης. Ότι οφείλονται στους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Πρόκειται για άθλιο ψέμα. Σημειώστε: Οι φόροι που θα πληρώσει ο λαός το 2015 ανέρχονται στα 50,3 δισ. ευρώ (Προϋπολογισμός 2015, Πίνακας 3.6, σελ 106). Οι μισθοί και οι συντάξεις μετά βίας φτάνουν στα 18 δισ. ευρώ (Πίνακας 3.10, σελ. 113). Συνολικά, δε,ο λαός έχει πληρώσει σε φόρους από το 2005 μέχρι το 2015 το ποσό των 563,7 δισ. ευρώ(Πίνακας 3.6, σελ. 106). Δηλαδή και οι μισθοί και οι συντάξεις, ό,τι έχει απομείνει δηλαδή,πληρώνονται από τους φόρους του λαού, και όλοι οι υπόλοιποι φόροι αντί να γυρίζουν στο λαό, πάνε κατά δεκάδες δισ. ευρώ σε τοκογλύφους σε δανειστές και πιστωτές.

Συμπέρασμα πέμπτο: Όσοι τα λένε αυτά λοιπόν περί «κοπρίτη» λαού είναι οι πραγματικοίπολιτικοί κοπρίτες. Τα χρέη, τα ελλείμματα αλλά και τα πλεονάσματα είναι κομμάτια του συνολικού δημόσιου πλούτου που κάποιοι λίγοι κηφήνες τον υπεξαιρούν διαχρονικά. Τα δάνεια που προκαλούν τα χρέη δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) σε μισθούς και συντάξεις εργαζομένων, όπως με θρασύτητα ισχυρίζονται οι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Επιστρέφουν σχεδόν στο σύνολό τους σε δανειστές και τοκογλύφους! Τα δάνεια δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) στην Υγεία και την Παιδεία. Πάνε στους τραπεζίτες, στους κεφαλαιοκράτες που τα απομυζούν για να χρηματοδοτούν τις μπίζνες και τις ανακεφαλαιώσεις τους. Τα δάνεια δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) στο ανύπαρκτο κράτος Πρόνοιας. Πάνε για να καλύπτονται οι τρύπες από τις φοροαπαλλαγές, τις φοροελαφρύνσεις, τα «πακέτα» ενισχύσεων, τις επιχορηγήσεις προς την ολιγαρχία. Πάνε για το μεγάλο φαγοπότι που άλλοτε λέγεται Ολυμπιάδα, άλλοτε λέγεται υποβρύχια που γέρνουν και  μονίμως λέγεται «ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί».

***

Παρατήρηση έκτη: Για να βρούμε τι είδους είναι το χρέος δεν έχουμε παρά να κάνουμε το εξής: Παίρνουμε τις διαρκείς φοροαπαλλαγές, τα θαλασσοδάνεια, τις χαριστικές ρυθμίσεις προς μονοπώλια, πολυεθνικές, εργολάβους και τραπεζίτες,  προσθέτουμε τις ΝΑΤΟικές δαπάνες στις οποίες οφείλεται τουλάχιστον το ¼ του χρέους, σε αυτά προσθέτουμε την υπέροχη Ολυμπιάδαπου ακόμα δεν ξέρουμε πόσο κόστισε, πάνω σε αυτά βάζουμε τις διαρκείς υπερκοστολογήσειςτων δημόσιων έργων, προσθέτουμε τις ολέθριες συνέπειες της ένταξης στην ΕΕ με την καταβαράθρωση της παραγωγικής βάσης, προσθέτουμε τις επίσης ολέθριες συνέπειες της λεγόμενης «απελευθέρωσης της αγοράς» ειδικά στον τομέα της μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό, βάζουμε ως κερασάκι στην τούρτα την πολιτική της υπονόμευσης και της διαφθοράςστις κρατικές επιχειρήσεις, και θα έχουμε βρει και το μέγεθος και τα αίτια του χρέους.

Συμπέρασμα έκτο (και βασικό): Αυτό το χρέος είναι όλο ειδεχθές, είναι όλο επαχθές, είναι όλο ληστρικό, και είναι όλο παράνομο. Και δεν εννοούμε παράνομο με την «στενή» νομική έννοια. Εννοούμε ότι είναι πολιτικά παράνομο. Η αντιμετώπισή του, επομένως, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Που σημαίνει: Άλλη πολιτική λύση, προς όφελος του λαού, από την άρνηση πληρωμήςενός χρέους που ο λαός και δεν το χρωστάει και το έχει πληρώσει (!) δεν υπάρχει.

***

Αν κάτι απορρέει ως πολιτικό συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι η λύση σε αυτή την ατέλειωτη φρίκη δεν θα έρθει ούτε με την «επιμήκυνση» του χρέους, ούτε με τα «κουρέματα», ούτε με λογιστικούς προσδιορισμούς για το ποιο είναι το «καλό» και ποιο είναι το «κακό» χρέος, ποιο είναι «επονείδιστο» χρέος και ποιο όχι. Το χρέος είναι όλο επονείδιστο και κυρίως είναι όλο πληρωμένο από έναν λαό που δεν είχε καμία οφειλή, αλλά το πλήρωσε. Εναπόκειται, τελικά, στον ίδιο τον λαό να επιβάλει εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα καταστήσουν το πληρωμένο χρέος και διαγραμμένο.

Με άλλα λόγια: Μιλάμε για πλήρη, ολική και οριστική διαγραφή του χρέους. Και εδώ έρχεται η ερώτηση: Και πώς θα γίνει αυτό; Μονομερώς; Απάντηση: Μα φυσικά μονομερώς! Τι περιμένετε; Να τείνουν ευήκοον ους, μέσα από διαπραγματεύσεις και επαναδιαπραγματεύσεις, ποιοι; Οι κερδοσκόποι; Οι τοκογλύφοι; Το πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια αυτό;

Εμείς, αντιθέτως, πιστεύουμε αυτό που έλεγε ο Άνταμ Σμιθ: Κανείς εκτός από κάποιον ζητιάνο δεν επιλέγει να εξαρτάται από την γενναιοδωρία των συμπολιτών του.

Αυτό που έλεγε ο Άνταμ Σμιθ για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, στις σχέσεις μεταξύ κρατών και διεθνών οργανισμών ισχύει 1.000 φορές. Και να το ξεκαθαρίσουμε: Ο Άνταμ Σμιθ δεν ήταν κομμουνιστής. Πατέρας του καπιταλισμού θεωρείται.

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr ανάρτηση από iskra.

 

«ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ» ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

η ελπίδα έρχεται το παλιό φεύγει!!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ*

Μόλις λίγες μέρες πριν τις εκλογές η ήττα της ΝΔ και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑμοιάζουν δεδομένες παρότι η αντιπαράθεση κορυφώνεται όσο πλησιάζουμε στην μέρα της κάλπης.

Οι εκλογές, πολυπόθητες για μεγάλο κοινωνικό τμήμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήρθαν σε περιβάλλον κοινωνικής κίνησης και δεν αποτέλεσαν συνέπεια αυξημένης κινηματικής δραστηριότητας. Αυτή ακριβώς η συνθήκη αποτελεί τον γρίφο, όχι τόσο ή μόνο για το αποτέλεσμα της κάλπης, όσο για την συγκρότηση των όρων της συνέχειας: ο κόσμος επιλέγει «αριστερά» αλλά χωρίς να διεκδικεί συλλογικά και δυναμικά εδώ και αρκετό καιρό, με τις δυναμικές εξαιρέσεις αγώνων όπως των καθαριστριών να υπογραμμίζουν το πρόβλημα, δίνοντας ένα κοινωνικά αντιφατικό μήνυμα. Σε τί βαθμό και έκταση θα ταυτιστεί η κοινωνική διάθεση με την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς, άμεσα ως δικιά του νίκη και δικιά του κυβέρνηση; Σε τί βαθμό θα δημιουργηθεί απελευθερωτική δυναμική μέσα στην ίδια την κοινωνία; Ασφαλώς θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα της κάλπης της επόμενης Κυριακής καθώς επίσης και από τις πρώτες μετεκλογικές εξελίξεις και τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ και της νέας κυβέρνησης.

Για τον Σαμαρά και την κυβέρνησή του δεν ισχύει πλέον ούτε το ρητό «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». Οι απελπισμένες προσπάθειές του λογοδοτούν στην ανάγκη να εξωραϊστούν, αν όχι να λησμονηθούν εντελώς, τα πεπραγμένα της μνημονιακής κυβέρνησης, πράγμα αδύνατο καθώς αποτελούν πληγές ανοιχτές στο κορμί της κοινωνικής πλειοψηφίας. Γι αυτό επιχειρεί να δώσει ιδεολογικό χαρακτήρα στηναντιπαράθεση προβάλλοντας τα ιδεώδη της Δεξιάς (έως και της ακροδεξιάς) έναντι των αξιών και της φυσιογνωμίας της Αριστεράς. Χαρακτηριστικές οι εμφυλιοπολεμικές δηλώσεις του – ούτως ή άλλως ανοιχτά ακροδεξιού – Βορίδη.

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχτεί η ανάγκη να διαμορφωθεί η δυναμική που χρειάζεται για να οδηγήσει στη νίκη με το μεγαλύτερο δυνατό εύρος. Στην αυτοδυναμία. Αφενός για να αποφύγει τον σκόπελο της κυβερνητικής ομηρίας από άλλες πολιτικές δυνάμεις, είτε μνημονιακές, είτε γενικά νεοφιλελεύθερες και δεξιές και αφετέρου για να δημιουργήσει τους βέλτιστους κοινωνικούς όρους στήριξης για την δύσκολη συνέχεια της κυβέρνησης της Αριστεράς. Η αυτοδυναμία σήμερα, όπως διαμορφώνονται οι συνθήκες μέσα στην προεκλογική επιτάχυνση των αντιθέσεων, αποτελεί έναν εφικτό στόχο και πάντως απαραίτητο για την συνέχεια.

Η δυναμική μέσα σε πολωμένο τοπίο μπορεί να διεκδικηθεί με αποφασιστικότητα και κυρίως με την πιο σαφή ταυτότητα, δηλαδή με την προβολή εκείνων των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ που αναδεικνύουν το περιεχόμενο του ονόματός του : Ριζοσπαστική Αριστερά.

Στην βάση της αντίληψης των ιστορικών όρων της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης που, με την μνημονιακή επιβολή διέλυσε τις διαταξικές, κοινωνικές συναινέσεις και αποδόμησε το παλιό πολιτικό σύστημα που τις διαχειριζόταν προς όφελος της ντόπιας οικονομικής ελίτ, ως το έδαφος στο οποίο «βλάστησε» το σύνθημα «κυβέρνηση της Αριστεράς» και οδήγησε την κοινωνική δυναμική των κινητοποιήσεων της διετίας 2010 – 2012 στην εκλογική κοίτη του ΣΥΡΙΖΑ. Της αντίληψης που ερμηνεύει τα μνημόνια ως στρατηγική,επιθετική αστική επιλογή που στόχευε (και σήμερα έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό) την υποτίμηση της εργασίας και που μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την άμεση έναρξη μιας διαδικασίας αναδιανομής πλούτου και ισχύος σε βάρος του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου (του οποίου τα πιο ισχυρά τμήματα θησαύρισαν μέσα στην κρίση), αμφισβητώντας ταυτόχρονα τις απαιτήσεις των δανειστών και τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της ΟΝΕ σε κάθε της παραλλαγή. Γραμμή αντιμετώπισης που έχει ως προϋπόθεση την επιλογή να τεθούν αποφασιστικά στο περιθώριο υπονομευτικές για την ταξική υπόθεση προσεγγίσεις για «εθνική ενότητα» και για την προτεραιότητα γενικά της «ανάπτυξης». Προετοιμάζοντας την κοινωνία για μια μεγάλη, ιστορική αλλαγή που απαιτεί αποφασιστική αντιπαράθεση και σύγκρουση με τα ευρωπαϊκά και ατλαντικά διευθυντήρια καθώς επίσης και με το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο και όχι ασφαλώς ως μια «φιλική διευθέτηση».

Το κεντρικό ζήτημα που χρειάζεται να απαντηθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια είναι «πόσο διαφορετικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και μια κυβέρνηση της Αριστεράς από τους προκατόχους του». Απαιτείται η ενίσχυση της «διαχωριστικής γραμμής» από την Δεξιά – γι αυτό και η αντιπαράθεση σε ιδεολογικό και αξιακό επίπεδο πρέπει να θεωρείται καλοδεχούμενη – καθώς και από κάθε συστημική / μνημονιακή πολιτική δύναμη. Η αποσαφήνιση πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά εκπροσωπούν εντελώςδιαφορετικούς κόσμους, κοσμοθεωρίες, ιδέες, αξίες και φυσικά κοινωνικές τάξεις. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αντιμετωπίσουν όλες τις προκλήσεις με εντελώς διαφορετικό τρόπο, στο όνομα και με την ενεργή συμπαράταξη της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας – και όχι γενικά και λανθασμένα «όλων των Ελλήνων» - σε βάρος της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ και ανυποχώρητα απέναντι στους δανειστές και την ιμπεριαλιστική επιβολή.

Ξεκαθαρίζοντας πως σ’ αυτή την κατεύθυνση το «πρόγραμμα της ΔΕΘ» είναι μόνο το «πρελούδιο».

Εν τούτοις ο στόχος αυτός δύναται να επιτευχθεί πλέον, μόνο μέσω της στιβαρής και ξεκάθαρης εκφώνησης στο ανώτερο επίπεδο προκειμένου να καθορίσει το στίγμα των τελευταίων ημερών και να ευθυγραμμίσει τοποθετήσεις «πλαδαρές» και ηττοπαθείς που κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση και, παρά τις αγαθές προθέσεις για το βέλτιστο αποτέλεσμα, συσκοτίζουν τις διαφορές όπως, για παράδειγμα, στο πεδίο της διαπραγμάτευσης και της καταγγελίας της δανειακής σύμβασης ή στο πεδίο της φορολογίας και της είσπραξης των κοινωνικά άδικων μνημονιακών φόρων.

Ορθά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, απαντώντας πολύ πρόσφατα, στο σύνηθες ερώτημα «πάσει θυσία στο Ευρώ;» επιβεβαίωσε ουσιαστικά τη συνεδριακή θέση «καμιά θυσία για το ευρώ», δηλώνοντας το αυτονόητο, πως δεν υπάρχει περιθώριο για καμιά θυσία και χρεώνοντας, υπαινικτικά, την ευθύνη για μια ενδεχόμενη διαλυτική κρίση της ευρωζώνης – γιατί αυτό θα σημάνει μια συνθήκη πίεσης για έξοδο / αποβολή της Ελλάδας – στα ευρωπαϊκά, νεοφιλελεύθερα διευθυντήρια.

Ταυτόχρονα έδωσε, ουσιαστικά, τέλος στα ποικίλα, υπονομευτικά σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίαςαπορρίπτοντας ρητά την προοπτική συνεργασίας με τα θραύσματα του ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, επανερχόμενος μετά από πολύ καιρό στην απεύθυνση προς το ΚΚΕ. Πράγματι προϋπόθεση για κάθε θετική εξέλιξη μετεκλογικά αποτελεί η αυτοδυναμία ή έστω η ανοχή και η κριτική υποστήριξη της κυβέρνησης απ’ τ’ αριστερά, όσο κι αν η ηγεσία του ΚΚΕ αφορίζει αυτό το ενδεχόμενο, απολύτως δικαιολογημένα με βάση την προεκλογική του γραμμή. Εκείνη την ώρα εάν η ύπαρξη κυβέρνησης της Αριστεράς εξαρτάται από τις δικές του ψήφους θα είναι εξαιρετικά δύσκολο και μάλλον αυτοκτονικό να χρεωθεί την αποτυχία συγκρότησης κυβέρνησης της Αριστεράς στα μάτια της κοινωνίας, των ψηφοφόρων του, μα ακόμη και των μελών του.

Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα στην ιστορική καμπή, στο σταυροδρόμι των νέων αντιφάσεων και συστημικών παγίδων αλλά και στο κατώφλι της παραγωγής ενός νέου υποδείγματος – όχι «καθαρού» ιδεολογικοπολιτικά, αλλά ικανού να επανεκκινήσει και να αναζωπυρώσει την ταξική και την πολιτική πάλη τουλάχιστον πανευρωπαϊκά. Ενός υποδείγματος που θα φιλοδοξεί να ταξινομηθεί στην σειρά των προσπαθειών ανάταξης της «μνήμης του κινήματος» και των «μεγάλων αφηγήσεων» στην μεταμοντέρνα εποχή μας, μαζί με τους Ζαπατίστας που ενέπνευσαν το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, μαζί με την αραβική άνοιξη των «από κάτω» που, παρά τις αρνητικές πολιτικές εξελίξεις, ενέπνευσε το κίνημα των «αγανακτισμένων» στην Ευρώπη και κυρίως το «occupy Wall street» στις ΗΠΑ. Ίσως όμως ακόμα πιο σημαντικό απ’ αυτά καθώς θα πρόκειται για πολιτικό υπόδειγμα «κυβέρνησης της Αριστεράς», στην καρδιά της ΟΝΕ και του δυτικού καπιταλισμού που θα περιέχει στον πυρήνα του άμεσα το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας.

Τίποτα λιγότερο απ’ αυτό δεν διακυβεύεται στην κάλπη της 25ης Γενάρη και τίποτα λιγότερο δεν τίθεται ως καθήκον στον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά. Προϋπόθεση είναι η συντριβή της ΝΔ, των μνημονιακών δυνάμεων και της ακροδεξιάς και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς. Γι αυτό κάθε μέλος και φίλος/η του ΣΥΡΙΖΑ που αυτοπροσδιορίζεται μαρξιστής/τρια, κομμουνιστής/τρια, συνειδητός/η αριστερός/η, χρειάζεται να επιδιώξει την πιο πλατιά προεκλογική απεύθυνση, με επίγνωση της ανάγκης άμεσης προετοιμασίας για την επόμενη μέρα. Συμβάλλοντας στην ανάπτυξη δυναμικής με στόχο την αυτοδυναμία και επιχειρώντας παράλληλα να καθορίσει προς τ’ αριστερά την σύνθεση της επόμενης Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεχίζοντας ταυτόχρονα την πάλη για την συγκρότηση ισχυρού, δημοκρατικού και παρεμβατικού στην κοινωνία και στα κινήματα, κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ανεξάρτητου από την κυβέρνηση και το κράτος.

*Πηγή : rproject.gr ανάρτηση από iskra

Ο Πάνος Καμμένος στον Ant1 20-1-2015

ΧΙΟΣ: Απευθύνομαι στους Γέρους & τις Γριές όλης της Χώρας !! 2015

ΣΥΡΙΖΑ Η Ελπίδα Έρχεται!!

Η στιγμή του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρωπαϊκή ιστορία

Σπύρος Στάλιας

Πάμε για εκλογές με δυο κεντρικά συνθήματα τα οποία υποτίθεται συνοψίζουν τις λύσεις στα προβλήματα και στις απαιτήσεις του Ελληνικού Λαού.Από την μια μεριά είναι τα συνθήματα της ΝΔ, των δυο ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του νεόκοπου Ποταμιού, κόμμα του βαθέως κατεστημένου και της εσχάτης συντήρησης, που αξιώνουν στην ουσία την συνέχιση των μνημονίων και την δικαίωση του ευρώ.

Από την άλλη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που δεν αμφισβητούν μεν το ευρώ προς το παρόν, αλλά απαιτούν τον τερματισμό των μνημονίων με βάση την αναθεώρηση των δανειακών συμβάσεων.

Με άλλα λόγια τα επαχθή προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας θα επιλυθούν είτε με την συνέχιση των μνημονίων με οποιαδήποτε μορφή, με ευρώ ή από την αναθεώρηση των δανειακών συμβάσεων με ευρώ επίσης.Με άλλα λόγια πάση θυσία λύσεις εντός ευρώ.Αυτή είναι όλη η πολιτική στην Ελλάδα. Πολύ απλή και σαφέστατη.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ, γραμμή που ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια ΝΔ, τα ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ,  η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθειά κρίση και καταχρεωμένη επειδή στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών, στην αγορά εργασίας, στην αγορά χρήματος οι τιμές, μισθοί επιτόκια δεν είναι εύκαμπτα, η δε λειτουργία του κράτους είναι καταστροφική αφού τα ελλείμματα οδηγούν σε περαιτέρω φορολογία που  αποστερεί τον ιδιωτικό τομέα από κεφάλαια για επενδύσεις.

Αυτή είναι η πεμπτουσία της ερμηνείας της κρίσης σύμφωνα ‘με τα νεοφιλελεύθερα  οικονομικά του ευρώ’ που οδηγούν στην εφαρμοσμένη οικονομική πολιτική που ονομάζεται ‘λιτότητα’ με την παρακάτω λογική.

Οι πηγές του ευρώ, ως ιδιωτικό νόμισμα, είναι οι εξαγωγές, ο δανεισμός και οι ξένες επενδύσεις. Η εξίσωση ως προς τις δαπάνες και έσοδα του δημοσίου τομέα, του ιδιωτικού τομέα και του εξωτερικού εμπορίου κάθε χώρας είναι αμείλικτη, ασχέτως οικονομικής θεωρίας και καθεστώτος: Δημόσιος Τομέας + Ιδιωτικός Τομέας + Εξωτερικό Εμπόριο = 0. Αυτό σημαίνει, με την κοινή λογική, ότι το πλεόνασμα του ενός τομέα είναι έλλειμμα τουλάχιστον του ενός από τους άλλους δυο τομείς. Εφ όσον η ΕΕ επιθυμεί ο δημόσιος τομέας να έχει πλεόνασμα, ή να είναι εξισωμένος στο ελάχιστο δυνατόν,  αντιλαμβάνεται κάποιος πόσο θα πρέπει να ματώσουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις για να έχει πλεόνασμα ο εξωτερικός τομέας για να βρίσκουν τα κράτη ευρώ και να αποπληρώνουν τα χρέη τους.

Από την άλλη επειδή η πραγματική αξία του ευρώ δεν μπορεί να στηριχτεί στην δαπάνη του για να παράγει πλούτο, αλλά στον αποθησαυρισμό του, η αξία του ευρώ είναι αντίστροφη του επιπέδου απασχόλησης. Έτσι η χρήση του ευρώ απαιτεί διαρκή λιτότητα και υψηλή ανεργία.

Κατά συνέπεια οι μισθοί πείνας είναι δεδομένοι. Και αυτό ισχύει για όλη την Ευρώπη. Γιατί κάθε μέλος της ευρωζώνης προσπαθώντας να βρει ευρώ, προσελκύει επενδύσεις με χαμηλούς μισθούς -Κίνα- και με βάση αυτούς προσπαθεί να αυξήσει τις εξαγωγές του, στις χώρες της ΕΕ και στον υπόλοιπο κόσμο, και έτσι να γίνει παραγωγός χαμηλού κόστους.

Αλλά δεν μπορούν όλα τα κράτη στην ευρωζώνη και στον κόσμο όλο να είναι πλεονασματικά. Το έλλειμμα του ενός θα είναι πλεόνασμα του άλλου και αντιστρόφως, εδώ στη Γη, εδώ στην Ευρώπη. Δεν πουλάμε στον πλανήτη Άρη.  Δηλαδή το όλον οικοδόμημα της ΕΕ είναι φτιαγμένο έτσι που το ένα κράτος να κάνει το άλλο ζητιάνο. Σκέτος παραλογισμός.

Οι φωστήρες-ελίτ οικονομολόγοι της ΕΕ έχουν ξεχάσει την απλή γνώση ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι επωφελές για όλους όταν πριν και μετά το εμπόριο στις χώρες έχει επικρατήσει πλήρης απασχόληση στα συναλλασσόμενα κράτη.

Έτσι λοιπόν αν από την αγορά απομακρυνθεί το κράτος, οι αποταμιεύσεις θα μετατραπούν σε επενδύσεις επειδή το επιτόκιο θα πέσει. Αν στην αγορά εργασίας οι μισθοί μειωθούν δραστικά, ακόμα πιο πολύ,  τότε η προσφορά των εργατικών χεριών θα δημιουργήσει την δική της ζήτηση. Αν στην αγορά αποκατασταθεί ο πλήρης ανταγωνισμός, τότε  ικανοποιούνται όλες οι προϋποθέσεις της οικονομικής ανάπτυξης. Η ανάπτυξη  θα κάνει την εμφάνιση της. Σπέρνεις φτώχεια, παίρνεις πλούτο! Ιστορικά αυτό ποτέ δεν έγινε, επιστημονικά Απλά δεν στέκει. Τι κατάφεραν; Να φέρουν τον κανόνα χρυσού στον 21^ο αιώνα και να βάλουν τους Λαούς σε φτώχεια και σε κινδύνους πολέμου.Συνοψίζοντας η ΝΔ, τα ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα εκτός από ανεργία, θλίψη, αγνωσία, υποδούλωση στις Τράπεζες και στη Γερμανία και να βλέπουμε τα αντιαισθητικά τους πρόσωπα, που εκπροσωπούν 50 οικογένειες, να μας κυβερνούν.

Αυτή η θρασύτητα διανοητική στάση και πράξη που συνεχίζεται 5 χρόνια τώρα και έχει διαλύσει την χώρα, συνιστά πολιτικό παραλογισμό και πρέπει να καταπολεμηθεί. Ως εδώ, φτάνει, σπίτια σας. Αυτή δεν είναι Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αλλά Ευρωπαϊκή Εχθρική Ένωση Ετοιμοπόλεμων Εθνών(ΕΕΕΕΕ).

Τα παραπάνω ισχύουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ αφού έχουν αποδεχτεί το ευρώ. Κατά συνέπεια ας μην περιμένουμε δραματικές αλλαγές από την νέα διακυβέρνηση. Είμαστε στο ευρώ, οι πηγές του  ευρώ είναι δεδομένες, οι πολιτικές που καθορίζει το ευρώ είναι και αυτές δεδομένες. Προς το παρόν δεν αλλάζουν.

Γι αυτό οι οικονομολόγοι του Σύριζα ας καταστήσουν προσεκτικούς τους πολιτικούς τους στο τι λένε και τι υπόσχονται και να μην παίζουν με την φορολογία ως πανάκεια.

 Αλλά αυτά περί καταστροφής της Ελλάδας, αν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, βεβαίως είναι φαιδρά. Έχει μεριμνήσει τόσο καλά η καθεστηκυία τάξη της Ελλάδος για την καταστροφή της χώρας και της μεσαίας τάξης, όταν μας έβαζε στο ευρώ, που δεν χρειάζεται τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταστραφεί.

Η ελπίδα όμως έρχεται από αλλού. Όλος ο πλανήτης ασχολείται με την Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι θα θέσει ερωτήματα, κεϋνσιανής έμπνευσης και κριτικής, και χωρίς να  κάνει ακόμα τίποτα, η ανησυχία αμέσως ζωγραφίστηκε στους τραπεζίτες της Ευρώπης, στους πολιτικούς του ευρώ και στους νεοφιλελεύθερους κύκλους. Στην Ευρώπη επικρατεί ταραχή για το μέλλον του ευρώ.

Επιτέλους ο Αλέξης Τσίπρας, ως  Πρωθυπουργός  Χώρας της Ευρωζώνης, πρώτα ο Θεός,  θα είναι ο πρώτος ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας που θα εγείρει ερωτήματα χρέους, σε επίπεδο αρχηγών κρατών, πράγμα που ποτέ δεν έχει γίνει, που θα πρέπει επισήμως να απαντηθούν και το περιεχόμενο τους θα πρέπει να είναι επαρκώς τεκμηριωμένο.

Όταν επίσημα λοιπόν  θα τεθεί το θέμα του χρέους, δηλαδή πως οι χώρες του νότου βρεθήκαν χρεωμένες, και όταν τεθεί το ερώτημα αν οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν στην ανάκαμψη και στην αποπληρωμή των χρεών μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας χωρίς καμία ελπίδα,  ουσιαστικά ανοίγεται μια νέα σελίδα στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Τα ερωτήματα αυτά θα έπρεπε να είχαν τεθεί και απαντηθεί από το 2008 όταν κατέρρευσε επί της ουσίας το οικοδόμημα της ΕΕ, όταν γκρεμιστήκαν οι τρεις πυλώνες της ΕΕ. Ο πρώτος που μας έλεγε ότι το σύστημα αυτόματα προσαρμόζει στην πλήρη απασχόληση όλους τους πόρους της οικονομίας, ο δεύτερος που μας διαβεβαίωνε ότι είναι αδιανόητο  να υπάρξει χρέος νοικοκυριών και χωρών αφού οι αγορές-τράπεζες τιμολογούν έχοντας υπόψη κάθε κίνδυνο, και ο τρίτος ότι το χρήμα επανέρχεται πάντα στην παραγωγή καίτοι ουδέτερο.

Η πραγματικότητα τους διέψευσε. Το 2008 κατέρρευσαν οι τράπεζες εις πείσμα των παραπάνω νεοφιλελεύθερων απόψεων και οι χώρες της ΕΕ βρέθηκαν στη δεινή  θέση να πληρώσουν, χωρίς να φταίνε, το  μεγαλύτερο ποσό ιδιωτικού χρέους στην ιστορία της ανθρωπότητας που μετατράπηκε, εν μια νυκτί, σε δημόσιο. Τι έγινε; Απλά οι αποταμιεύσεις, από την αρπακτικότητα των τραπεζών, ήσαν μεγαλύτερες από τις επενδύσεις και ως εκ τούτου η  κρίση επηλθε. Το οικοδόμημα του ευρώ καταβαραθρώθηκε. Τελεία.

Η δικαιολογία ότι η κρίση του 2008, που ακόμα συνεχίζεται, ήταν αποτέλεσμα της ανήθικης συμπεριφοράς του νότου, που όλοι οι ηγέτες της ΕΕ αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα, προσκυνημένοι της Γερμανίας και των τραπεζιτών και οι φοβισμένοι λαοί, ήταν ανεπίτρεπτη πολιτικά και επιστημονικά απαράδεκτη .

Επίσης η επί  πέντε χρόνια θεραπεία, η λιτότητα, κατέδειξε ότι η ελεύθερη αγορά της ΕΕ δεν μπορεί να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση σε αυτούς που επιθυμούν να εργαστούν, η δε διανομή του εισοδήματος γίνεται αυθαιρέτως και άνισα και άρα είναι πηγή υπονόμευσης των επενδύσεων. Αποτέλεσμα είναι η ανεργία να συνεχίζεται και η ηθική εξαθλίωση λόγω αδυναμίας αποπληρωμής χρεών πολιτων και κρατων.

Έτσι θα ανοίξει επιτέλους, ελπίζουμε, ένας διάλογος για το πώς θα πρέπει να πορευτεί η Ευρώπη των Λαών και όχι των Τραπεζιτών από εδώ και μπρος.

Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να μάθουν υπό ποιους οικονομικούς όρους ζουν και ποίων τα συμφέροντα αυτοί οι όροι ικανοποιούν. Πρέπει να μάθουν ότι το ευρώ υπήρξε διανοητική αποτυχία, επανέφερε τον βαρβαρισμό του χρυσού στον 21^ο αιώνα ενάντια στα συμφέροντα των λαών, ενάντια στην παιδεία και τον πολιτισμό των Ευρωπαϊκών Εθνών

Ο στόχος είναι ένας, ασχέτως τι μορφή θα πάρει μια μελλοντική Ευρώπη.Θέλουμε ένα νέο ευρώ, μια αφηρημένη αξία, που θα το εκδίδει μια αρχή που θα εκπροσωπεί τους Ευρωπαϊκούς Λαούς, που η αξία του θα καθορίζεται από την δυνατότητα που έχει να απαιτεί δικαιώματα κάποιος επί της μελλοντικής παραγωγής, που η παραγωγή θα πραγματοποιείται ακριβώς επειδή το χρήμα θα έχει αυτή την εξωτερική αξία και που  αξία του χρήματος θα είναι τόσο πιο μεγάλη όσο η απασχόληση θα τείνει προς την πλήρη απασχόληση.Χωρίς ένα τέτοιο νόμισμα η Ευρώπη είναι αδύνατον να ενοποιηθεί, τα Κράτη της Ευρώπης να αναπτυχτούν και η Ελλάδα να προχωρήσει.

Με βάση τα παραπάνω ο Αλέξης Τσίπας αυτή την στιγμή για την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι ο εκλεκτός της Ιστορίας. Αν την παραπάνω λογική αποφασιστικά την πάει στην έσχατη  συνέπεια της, θα έχει προσφέρει. Αν τίποτα δεν αλλάξει και πάλι θα έχει προσφέρει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, αφού θα την επαναφέρει κατ ανάγκη στο εθνικό νόμισμα και στην ανάπτυξη, και ίσως τότε η προσφορά του στην Ευρώπη να εκτιμηθεί ακόμα πιο πολύ.

Ο Λαός ας τον στηρίζει και ο Θεός ας τον φωτίζει.

Ο Σπύρος Στάλιας Οικονομολόγος, ΜΑ, Ph.D,πρ. Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ, Αν. Γραμματέας της Κίνσης ΔΡΑΧΜΗ

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-stigmi-toy-alexi-tsipra-stin-eyropaiki-istoria#sthash.2J8WHHqn.dpuf

Αδιέξοδο Σαμαρά μπροστά στη δυναμική Τσίπρα

Μοναδικό διακύβευμα η αυτοδυναμία... 

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΓΚΟΥΤΖΑΝΗ

Στον... από μηχανής θεό έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στο εσωτερικό της «γαλάζιας» παράταξης για ανατροπή της πρωτιάς στην κούρσα των εκλογών. Παρά τις ενέσεις αισιοδοξίας του πρωθυπουργού σε κάθε του δημόσια εμφάνιση, τα στελέχη του κόμματος θεωρούν ότι η μάχη των εκλογών –πλην συνταρακτικού απροόπτου, που όμως δεν διαφαίνεται– έχει κριθεί. Κατά την εκτίμησή τους, το μόνο που παίζεται είναι το εύρος της διαφοράς, όπως και η αυτοδυναμία ή μη του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν ότι έπειτα από μια μικρή μείωση της διαφοράς στο ξεκίνημα, που προκλήθηκε κι από την αναμενόμενη αύξηση της συσπείρωσης της «γαλάζιας βάσης», η ψαλίδα ανοίγει ξανά και φοβούνται ακόμη και κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας τις τελευταίες μέρες πριν από την Κυριακή των εκλογών, όταν πλέον θα έχει εγκαταλειφθεί κάθε ελπίδα.

Στρατηγικά αλλά και στο επίπεδο των κινήσεων τακτικής ο Αντώνης Σαμαράς έχει εξαντλήσει το οπλοστάσιο του φόβου, εν αντιθέσει με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ακολούθησε μια σαφώς πιο μετριοπαθή τακτική, αφήνοντας τον αντίπαλο να επιδιώκει μόνος την πόλωση. Όλη η εκστρατεία του Μεγάρου Μαξίμου αποσκοπούσε στη δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και στον εκφοβισμό του εκλογικού σώματος από τα «δεινά» που περιμένουν τη χώρα στην περίπτωση που εκλεγεί. Η αξιωματική αντιπολίτευση, από την άλλη, υιοθέτησε μια εντελώς διαφορετική τακτική, περιόρισε στο αναγκαίο την υπογράμμιση των πολιτικών ευθυνών για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες –η πραγματικότητα, άλλωστε, μιλά από μόνη της– και εστίασε την καμπάνια της στα θετικά μηνύματα, στην προοπτική και την ελπίδα που διανοίγεται για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη μετά τις εκλογές.

Ο Αλέξης Τσίπρας οικοδομεί προφίλ πρωθυπουργού χτίζοντας την εικόνα του με σοβαρότητα και αποφεύγοντας το λάθος που μπορεί να του κοστίσει. Στον πόλεμο που εξαπολύει η Νέα Δημοκρατία ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, την επιμονή ότι στο ευρωπαϊκό πλαίσιο θα κάνει διαπραγμάτευση προς όφελος και της Ελλάδας και της Ευρώπης και με μεταρρυθμιστικές προτάσεις, όπως η μείωση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου

ΠΗΓΗ ΕΠΙΚΑΙΡΑ