Αφεντικά ήταν, είναι και θα είναι αυτοί που έχουν τον παρά

Έχοντας το κλειδί του κουμπαρά στα χέρια, οι Βρυξέλες με υποβολέα το Βερολίνο, υποβάλουν την ελληνική κυβέρνηση στο μαρτύριο της σταγόνας. Το ελληνικό δημόσιο έχει στερέψει απο ευρώ, με συνέπεια να κινδυνεύει σύντομα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, για μισθούς και συντάξεις. Η ΕΚΤ έχει πιάσει την ελληνική κυβέρνηση απο το λαιμό και την οφηγεί σε αφυξία. Αρνείται να της επιστρέψει ακόμα και το ποσό του 1,2 δισ. ευρώ που κάποιοι δικοί μας ανόητοι ή ευρωσυνένοχοι από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παρέδωσαν στους ευρωβασανιστές μας. Και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για τα κέρδη του Ευρωσυστήματος απο τα ελληνικά ομόλογα ύψους 1,9 δις.Αφεντικά είναι ότι θέλουν κάνουν.Τα αφεντικά άλλωστε ήταν είναι και θα είναι πάντα αυτά που έχουν τον παρά.

Σε αυτό το μοτίβο ξεκαθαρίζει ότι εφ' όσον η ελληνική κυβέρνηση δε διαθέτει εναλλακτική λύση και δεν είναι διατεθημένη στη διαπραγμάτευση που κάνει να φύγει απο την ευρωζώνη, είναι καταδικασμένη να υποκύψει στον ανελέητο εκβιασμό των "Εταίρων" μας και να δεχτεί τη συνέχιση του μνημονίου με λεκτικές μόνο διαφοροποιήσεις. Όλα τα σημερινα΄δεδομένα δείχνουν ότι, άν δεν αλλάξει κάτι τις επόμενες ημέρες, τα δημόσια ταμεία θα βρεθούν στο «κόκκινο» την ερχόμενη Δευτέρα.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαμορφώσει μία πρώτη λίστα μέτρων και παρεμβάσεων, που θα δώσει τη δυνατότητα να ξεκλειδώσει ρευστότητα έως και 3,1 δισ. ευρώ. Αρμόδια στελέχη αναφέρουν ότι στο σημερινό Euroworking Group (EWG) θα παρουσιαστεί από την ελληνική πλευρά η λίστα με τις μεταρρυθμίσεις που θέλει να προωθήσει η κυβέρνηση, με απώτερο στόχο να εγκριθεί τις επόμενες ημέρες τουλάχιστον ένα από τα δύο παρακάτω:

1. Η επιστροφή από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) ποσού 1,2 δισ. ευρώ που κατά λάθος διατέθηκε σε αυτόν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).

2. Η διάθεση των κερδών του Ευρωσυστήματος επί των ελληνικών ομολόγων (SMP’s) ύψους 1,9 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κρίσιμη ημερομηνία για τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους είναι η ερχόμενη Δευτέρα 30 Μαρτίου. Εφόσον ξεπεραστεί αυτή η ημέρα, ο Απρίλιος είναι διαχειρίσιμος υπό δύο προϋποθέσεις:

• Να αναχρηματοδοτηθούν χωρίς πρόβλημα τα δύο έντοκα γραμμάτια που λήγουν εντός του μήνα, συνολικού ύψους 2,4 δισ. ευρώ.

• Να διατεθεί έστω και ένα από τα δύο παραπάνω ποσά (SMP’s ή τα κεφάλαια του EFSF).

Επίσης, σημαντική για τη ρευστότητα του Απριλίου είναι και η διατήρηση της άτυπης στάσης πληρωμών στην οποία έχει προχωρήσει το υπουργείο Οικονομικών. Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση διατηρεί σε χαμηλά επίπεδα τις δαπάνες του κράτους, οπότε μπορεί να εκμεταλλευτεί τα έσοδα που έχει για να καλύψει τις ανελαστικές της υποχρεώσεις. Να σημειωθεί ότι τον επόμενο μήνα η μοναδική υποχρέωση προς πιστωτές (πλην της αναχρηματοδότησης των εντόκων γραμματίων) είναι η αποπληρωμή μιας δόσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στις 9 Απριλίου, ύψους 410 εκατ. ευρώ.

Πάντως, για την Ελλάδα υπάρχουν διαθέσιμα αυτή τη στιγμή περισσότερα από 13 δισ. ευρώ, αλλά για να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία τα περισσότερα εξ αυτών θα πρέπει η κυβέρνηση να εκπληρώσει όρους και προϋποθέσεις. Οι πηγές που θα μπορούσε να βρει ρευστότητα το υπουργείο Οικονομικών είναι επτά:

1. Η δόση από την Ευρωζώνη ύψους 1,8 δισ. ευρώ. Απαιτεί, όμως, την ολοκλήρωση του τελευταίου ελέγχου.

2. Η δόση από το ΔΝΤ, ύψους 3,5 δισ. ευρώ, που επίσης πρέπει να κλείσει επιτυχώς ο έλεγχος για να διατεθεί.

3. Η επιστροφή των SMP’s ύψους 1,9 δισ. ευρώ. Η Ευρωζώνη δείχνει διατεθειμένη να εξετάσει επιστροφή των κερδών αυτών εφόσον υπάρξει σαφής πρόοδος από την Αθήνα στην υλοποίηση του προγράμματος.

4. Η επιστροφή από τον EFSF ποσού 1,2 δισ. ευρώ που επίσης τελεί υπό την πολιτική έγκριση της Ευρωζώνης.

5. Η επένδυση σε κρατικούς τίτλους των ταμειακών διαθεσίμων που έχουν ασφαλιστικά ταμεία και νομικά πρόσωπα στις εμπορικές τράπεζες. Υπολογίζεται ότι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν με αυτό τον τρόπο περί τα 1,2 δισ. ευρώ, αλλά προς το παρόν τα ταμεία δεν προχωρούν σε μία τέτοια κίνηση.

6. Αντίστοιχη επένδυση σε κρατικούς τίτλους των ταμειακών διαθεσίμων των μεγάλων ΔΕΚΟ, όπως ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ, αλλά και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων όπως ο ΟΤΕ κ.λπ. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ θα μπορούσε να επενδυθεί από τις επιχειρήσεις αυτές.

7. Να επιτρέψει η ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες να αγοράσουν περισσότερα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου απ’ ό,τι κατέχουν σήμερα. Αν η ΕΚΤ άρει τον περιορισμό που έχει θέσει στις τράπεζες και προβλέπει ότι οι τελευταίες θα πρέπει να διατηρούν σταθερό το απόθεμα εντόκων γραμματίων στο επίπεδο που ήταν στις 18 Φεβρουαρίου, εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να αγοράσουν 2-3 δισ. ευρώ περισσότερα έντοκα γραμμάτια. Ετσι, θα μειωνόταν η τοποθέτηση της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) στα έντοκα γραμμάτια και θα μπορούσε το κράτος να δανειστεί επιπλέον πόρους από την ΤτΕ μέσω βραχυπρόθεσμου δανεισμού (repos).

Θεόδωρος Κατσανέβας

Το ελληνικό έθνος δεν είναι πρόσφατη κατασκευή

Α­πό­σπα­σμα α­πό το βι­βλί­ο του Μελέτη Μελετόπουλου, To ζήτημα του πατριωτισμού, το ο­ποί­ο κυ­κλο­φό­ρη­σε πέ­ρυ­σι α­πό τις εκ­δό­σεις Πα­πα­ζή­ση, δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 84.

Τά στε­ρε­ό­τυ­πα καί οἱ ἰ­δε­ο­λη­ψί­ες τῆς «προ­ο­δευ­τι­κῆς» δι­α­νό­η­σης

«Θά ᾽ρθει πρῶ­τα ἕ­να ψευ­το­ρω­µ­έ­ϊ­κο˙
νά µήν τό πι­στέ­ψεις. Θά φύ­γει πί­σω».
Κο­σµ­ᾶς Αἰ­τω­λός

Μία ὀ­λι­γά­ρι­θµ­η ἀλ­λά παν­τα­χοῦ πα­ροῦ­σα ὁ­µ­ά­δα πα­νε­πι­στη­µ­ια­κῶν, δη­µ­ο­σι­ο­γρά­φων, δι­α­νο­ου­µ­έ­νων καί πο­λι­τευ­τῶν ἐ­πι­χει­ρεῖ τά τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια µέ συ­στη­µ­α­τι­κό καί ἐ­πί­µ­ο­νο τρό­πο νά ἐ­πη­ρε­ά­σει τήν κοι­νή γνώ­µ­η καί ἰ­δι­α­ί­τε­ρα τήν νε­ο­λα­ί­α καί νά µ­ε­τα­βά­λει τήν ἱ­στο­ρι­κή συ­νε­ί­δη­ση καί το­ύς πο­λι­τι­κο­ύς προ­σα­να­το­λι­σµ­ο­ύς τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ λα­οῦ. Προ­ω­θεῖ και­νο­φα­νεῖς ἀ­πό­ψεις γιά γε­γο­νό­τα µ­ε­ί­ζο­νος ση­µ­α­σί­ας, ὅ­πως ἡ Ἑλ­λη­νι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση, ἀλ­λά καί ὑ­πο­στη­ρί­ζει συγ­κε­κρι­µ­έ­νες θέ­σεις γιά τίς σύγ­χρο­νες ἑλ­λη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις, τό Κυ­πρια­κό, τήν ἐν­τα­ξια­κή πο­ρε­ί­α τῆς Τουρ­κί­ας πρός τήν Εὐ­ρω­πα­ϊ­κή ῞Ε­νω­ση, τήν ὑ­πο­τι­θέ­µ­ε­νη ὕ­παρ­ξη µ­ει­ο­νο­τή­των στό ἐ­σω­τε­ρι­κό τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ κρά­τους, τήν ἀ­πό­δο­ση ρα­τσι­στι­κῶν καί σω­βι­νι­στι­κῶν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κῶν στόν ἑλ­λη­νι­κό λαό, τήν σχέ­ση µ­ας µέ τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α καί πολ­λά ἄλ­λα. Ἡ ἀ­πή­χη­ση αὐ­τῶν τῶν ἀν­τι­λή­ψε­ων στήν ἑλ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α εἶ­ναι ἐ­λά­χι­στη, ἀ­φοῦ ὅ­λες οἱ ἔγ­κυ­ρες µ­ε­τρή­σεις τῆς κοι­νῆς γνώ­µ­ης δε­ί­χνουν µία συν­τρι­πτι­κή κυ­ρι­αρ­χί­α τοῦ πα­τρι­ω­τι­κοῦ αἰ­σθή­µ­α­τος καί τῶν πα­ρα­δο­σια­κῶν ἀ­ξι­ῶν σέ ὅ­λες τίς ἡ­λι­κί­ες καί τίς κοι­νω­νι­κές ὁ­µ­ά­δες. Πα­ρά ταῦ­τα, ἡ προ­σπά­θεια χον­δρο­ει­δοῦς ἀ­να­θε­ώ­ρη­σης τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ἱ­στο­ρί­ας, µ­α­ζί µέ τήν προ­ώ­θη­ση «ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶν» ἀ­πό­ψε­ων στά ἐ­θνι­κά µ­ας θέ­µ­α­τα, ἔ­χουν προ­κα­λέ­σει κα­τά και­ρούς µ­ε­γά­λες ἀν­τι­δρά­σεις καί τήν ὀργή τῆς κοι­νῆς γνώ­µ­ης.  []
Κεν­τρι­κό στοι­χεῖ­ο αὐ­τῆς ὅ­λης τῆς πο­λι­τι­κῆς «φι­λο­σο­φί­ας» εἶ­ναι ἡ ἐ­πί­θε­ση στήν ἔν­νοι­α τῆς Πα­τρί­δας καί στό πα­τρι­ω­τι­κό συ­να­ί­σθη­µ­α. ῎Ε­χουν κα­τα­βλη­θεῖ ἀ­πό το­ύς κύ­κλους αὐ­το­ύς ἐ­πί­µ­ο­νες προ­σπά­θει­ες νά ταυ­τι­σθεῖ ὁ Πα­τρι­ω­τι­σµ­ός µέ τόν ἐ­θνι­κι­σµό, τόν σω­βι­νι­σµό, τόν ρα­τσι­σµό, τήν µ­ι­σαλ­λο­δο­ξί­α. Κάθε αὐ­το­νό­η­τη, ἀ­κό­µ­η καί ἡ µ­ε­τρι­ο­πα­θέ­στε­ρη, ἄ­πο­ψη γιά τήν ὑ­πε­ρά­σπι­ση τῆς ἐ­θνι­κῆς µ­ας κυ­ρι­αρ­χί­ας καί τήν ἀν­τι­µ­ε­τώ­πι­ση ξέ­νης ἐ­πι­βου­λῆς συ­κο­φαν­τεῖ­ται ὡς «ἐ­θνι­κι­στι­κή ὑ­στε­ρί­α» καί ἀν­τι­προ­τε­ί­νε­ται ὁ «δι­ά­λο­γος» γιά τά κυ­ρι­αρ­χι­κά µ­ας δι­και­ώ­µ­α­τα, ὁ κα­τευ­να­σµ­ός κ.λπ. Λο­γι­κή ἀ­πό­λη­ξη πα­ρό­µ­οι­ων ἀν­τι­λή­ψε­ων, βε­βα­ί­ως, εἶ­ναι ἡ δι­α­µ­όρ­φω­ση ἑ­νός κλί­µ­α­τος αὐ­το­ε­νο­χο­ποί­η­σης καί πα­θη­τι­κῆς ἀ­πο­δο­χῆς τῶν ἀ­µ­φι­σβη­τή­σε­ων τῆς ἐ­θνι­κῆς µ­ας ὑ­πό­στα­σης. Καί ἡ ἀ­πο­δυ­νά­µ­ω­ση τοῦ πνε­ύ­µ­α­τος ἀν­τί­στα­σης στίς ἀ­πει­λές πού πάν­το­τε ὑ­πῆρ­χαν καί πάν­το­τε θά ὑ­πάρ­χουν, στόν τα­ρα­γµ­έ­νο κό­σµ­ο πού πο­ρευ­ό­µ­α­στε ὡς ἔ­θνος ἐ­πί χι­λι­ά­δες χρό­νια.
῎Αλ­λο­θι καί ἀ­φο­ρµή τῆς ἐ­πί­θε­σης ὁ­ρι­σµ­έ­νων προ­σώ­πων καί ὁ­µ­ά­δων ἐ­ναν­τί­ον τοῦ πα­τρι­ω­τι­κοῦ αἰ­σθή­µ­α­τος, τῆς ἔν­νοι­ας τοῦ ῎Ε­θνους καί ὅ­λων τῶν ἐ­θνι­κῶν συ­µ­βό­λων, εἶ­ναι ἀ­σφα­λῶς ἡ κα­τά­χρη­σή τους ἀ­πό τήν δι­κτα­το­ρί­α τῶν συν­τα­γµ­α­ταρ­χῶν (1967-1974). Οἱ συν­τα­γµ­α­τάρ­χες κα­τα­σκε­ύ­α­σαν ἕ­να κά­πη­λο ἰ­δε­ο­λο­γι­κό προ­σω­πεῖ­ο χρη­σι­µ­ο­ποι­ών­τας τά ἱ­ε­ρά καί τά ὅ­σια τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς κοι­νω­νί­ας, ὅ­πως τό Εἰ­κο­σι­έ­να, τό Σα­ράν­τα, τό τρί­πτυ­χο Πα­τρίς-Θρη­σκε­ί­α-Οἰ­κο­γέ­νεια κ.λπ.
῎Ε­τσι, µόλις κα­τέρ­ρευ­σε τό δι­κτα­το­ρι­κό κα­θε­στώς, τό 1974, ἡ κα­τά­χρη­ση αὐ­τή τῶν ἐ­θνι­κῶν συ­µ­βό­λων ἀ­πό τήν δι­κτα­το­ρί­α ἔ­δω­σε τό «δι­κα­ί­ω­µ­α» σέ κά­ποι­ους κύ­κλους νά ἐ­πι­τε­θοῦν ὄ­χι µόνον ἐ­ναν­τί­ον τοῦ στρα­το­κρα­τι­κοῦ αὐ­ταρ­χι­σµ­οῦ, ἀλ­λά καί τῶν συ­µ­βό­λων πού αὐ­τός κα­τα­χρά­στη­κε.
∆ι­ά­φο­ροι πα­νε­πι­στη­µ­ια­κοί, δη­µ­ο­σι­ο­γρα­φοῦν­τες ἱ­στο­ρι­κοί κ.λπ., [  ] ἀν­τέ­γρα­ψαν καί εἰ­σή­γα­γαν ἀ­τε­λῶς κά­ποι­ες ἄ­σχε­τες πρός τά ἑλ­λη­νι­κά δε­δο­µ­έ­να θε­ω­ρη­τι­κές κα­τα­σκευ­ές ἀ­πό τήν Εὐ­ρώ­πη καί τίς ΗΠΑ ἤ ξε­σή­κω­σαν κά­ποι­ες πο­λι­τι­κῶς ὀρ­θές ἰ­δέ­ες τῆς µόδας ἀ­πό πο­λι­τι­κά πε­ρι­ο­δι­κά τῆς Νέας Ὑόρκης ἤ τοῦ ῎Αµστερνταµ καί τίς ὕ­ψω­σαν ὡς λά­βα­ρο πα­νε­πι­στη­µ­ια­κῆς στα­δι­ο­δρο­µ­ί­ας καί ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κῆς ἀ­νέ­λι­ξης. Καί βρῆ­καν στόν κλει­στό τους χῶ­ρο εὐ­νο­ϊ­κή ἀν­τα­πό­κρι­ση, δι­ό­τι στήν πα­νε­πι­στη­µ­ια­κή µ­ας κοι­νό­τη­τα ἡ ἄ­κρι­τη εἰ­σα­γω­γή θε­ω­ρι­ῶν (ὅ­πως καί κα­τα­να­λω­τι­κῶν προ­ϊ­όν­των) ἀ­πό τό ἐ­ξω­τε­ρι­κό, πού ὑ­πο­κα­θι­στᾶ τήν κο­πι­α­στι­κή πα­ρα­γω­γή τους, ἔ­χει δυ­στυ­χῶς µ­α­κρά πα­ρά­δο­ση.
Μέ αὐ­τόν τόν τρό­πο, πα­ρα­δε­ί­γµ­α­τος χά­ριν, ἡ θε­ω­ρί­α τῆς ἐ­θνο­γέ­νε­σης τῶν κα­θη­γη­τῶν Γκέλνερ καί Χομπσμπάουμ, πού ἀ­φο­ρᾶ τά ἀ­νε­πτυ­γµ­έ­να βι­ο­µ­η­χα­νι­κά ἔ­θνη τῆς ∆ύ­σης, ἐ­φα­ρµ­ό­σθη­κε µέ ἀ­πί­στευ­τη ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κή ἐ­πι­πο­λαι­ό­τη­τα ἀ­πό κά­ποι­ους πα­νε­πι­στη­µ­ι­α­κο­ύς τῆς µή βι­ο­µ­η­χα­νι­κῶς ἀ­νε­πτυ­γµ­έ­νης χώ­ρας µ­ας. Σύσσωµη ἡ «προ­ο­δευ­τι­κή», ἀ­να­νε­ω­τι­κή, ἐκ­συγ­χρο­νι­στι­κή κ.λπ. ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κή κοι­νό­τη­τα υἱ­ο­θέ­τη­σε τήν ἐ­ξω­πρα­γµ­α­τι­κή γιά τά ἑλ­λη­νι­κά δε­δο­µ­έ­να αὐ­τήν θε­ω­ρί­α. Γιά νά δοῦ­µ­ε κα­λύ­τε­ρα πῶς λει­τουρ­γεῖ τό στε­ρε­ό­τυ­πο, ἀ­ξί­ζει τόν κό­πο νά στα­θοῦ­µ­ε λί­γο σ’ αὐ­τό τό ση­µ­εῖ­ο.
Τό συ­µ­πέ­ρα­σµ­α πού συ­νή­γα­γε ἡ «προ­ο­δευ­τι­κή» µ­ας δι­α­νό­η­ση ἀ­πό τήν ἐ­φα­ρµ­ο­γή αὐ­τῆς τῆς θε­ω­ρί­ας, πού θά ἐ­ξε­τά­σου­µ­ε ἀ­µ­έ­σως πα­ρα­κά­τω ἀ­να­λυ­τι­κά, ἦ­ταν ὅ­τι δέν ὑ­φί­στα­ται συ­νέ­χεια τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ ἔ­θνους, ὅ­τι τό σύγ­χρο­νο ἑλ­λη­νι­κό ἔ­θνος εἶ­ναι µία κα­τα­σκευή τῆς «νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τας», ὅ­τι ἡ ση­µ­ε­ρι­νή ἑλ­λη­νι­κή συ­νε­ί­δη­ση εἶ­ναι τε­χνη­τό καί βε­βι­α­σµ­έ­νο «ἰ­δε­ο­λό­γη­µ­α» κ.λπ. Φυ­σι­κά, δέν ἔ­κα­ναν τόν κό­πο, οἱ «προ­ο­δευ­τι­κοί» µ­ας δι­α­νο­ο­ύ­µ­ε­νοι, νά µ­ε­λε­τή­σουν τίς πη­γές, νά δι­α­πι­στώ­σουν πρω­το­γε­νῶς πῶς σκε­πτό­ταν καί πῶς αὐ­το­προσ­δι­ο­ρι­ζό­ταν ὁ ῞Ελ­λη­νας τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας, για­τί ἔ­γι­νε ἡ µ­ε­γά­λη Ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ 1821, ποιά ἦ­ταν ἡ πο­λι­τι­στι­κή ἔκ­φρα­ση τοῦ ὑ­πό­δου­λου Ἑλ­λη­νι­σµ­οῦ –καί, ὁ­πωσ­δή­πο­τε, τό κυ­ρί­αρ­χο κα­τά τόν Σο­λω­µό, ἀλ­λά καί πολ­λο­ύς ἄλ­λους– κρι­τή­ριο τῆς γλώσ­σας: τί γλῶσ­σα ὁ­µ­ι­λοῦ­σε ὁ Ἑλ­λη­νι­σµ­ός στο­ύς αἰ­ῶ­νες τῆς µ­α­κρᾶς Ἱ­στο­ρί­ας του; Δι­α­κό­πη­κε πο­τέ ἡ ὁ­µ­ι­λί­α τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς γλώσ­σας στο­ύς µ­α­κρο­ύς αἰ­ῶ­νες τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου καί τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας στίς ἑλ­λη­νι­κές χῶ­ρες; ποιά ἦ­ταν ἡ γλῶσ­σα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας; Ποιά ἦ­ταν ἡ γλῶσ­σα τῶν δι­α­νο­ου­µ­έ­νων; Ποιά ἦ­ταν ἡ γλῶσ­σα τῆς ἀλ­λη­λο­γρα­φί­ας µ­ε­τα­ξύ τῶν ὁ­πλαρ­χη­γῶν καί προ­ε­στῶν τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας; Σέ ποιά γλῶσ­σα ἔ­γρα­ψαν τά κε­ί­µ­ε­νά τους οἱ Φα­να­ρι­ῶ­τες; Τί γλῶσ­σα µ­ι­λοῦ­σε το 1600 και το 1700 ὁ ἁ­πλός λα­ός; Σέ ποιά γλῶσ­σα τρα­γου­δοῦ­σε ὁ ἁ­πλός λα­ός τά δη­µ­ο­τι­κά τρα­γο­ύ­δια του; Τί προ­έ­λευ­ση ἔ­χουν τά ἤ­θη καί τά ἔ­θι­µ­α τοῦ λα­οῦ αὐ­τῆς τῆς χώ­ρας; Ποι­ά ἦ­ταν ἡ ἱ­στο­ρι­κή συ­νεί­δη­ση, τά κοι­νά ση­µ­εῖ­α ἀ­να­φο­ρᾶς, τό πλαί­σιο αὐ­το­προσ­δι­ο­ρι­σµ­οῦ αὐ­τοῦ τοῦ λα­οῦ; [  ]
Ἀλ­λά ἄς δοῦ­µ­ε ἄν τά συ­µ­πε­ρά­σµ­α­τα τῶν προ­ο­δευ­τι­κῶν µ­ας δι­α­νο­ου­µ­έ­νων συ­νά­δουν καί πρός το­ύς ἴ­διους το­ύς θε­ω­ρη­τι­κο­ύς το­ύς ὁ­πο­ί­ους ἐ­πι­κα­λοῦν­ται. Ὁ Έρνεστ Γκέλνερ εἶ­χε πολ­λο­ύς λό­γους νά ἀ­σχο­λη­θεῖ µέ τόν ἐ­θνι­κι­σµό: εἶ­χε γεν­νη­θεῖ τό 1925 στήν Πρά­γα, ἀ­να­πτύ­χθη­κε πνευ­µ­α­τι­κά ἀ­νά­µ­ε­σα στήν τσέ­χι­κη καί τήν γε­ρµ­α­νι­κή κουλ­το­ύ­ρα καί ὡς Ἑ­βραῖ­ος δι­ώ­χθη­κε ἀ­πό το­ύς να­ζί. Ἡ τραυ­µ­α­τι­κή του ἐ­µ­πει­ρί­α ἀ­πό τόν ἐ­θνι­κο­σο­σι­α­λι­σµό ἦ­ταν τό ψυ­χο­λο­γι­κό ὑ­πό­στρω­µ­α καί τό ἀρ­χι­κό κί­νη­τρο πού τόν ὤ­θη­σε νά ἀ­σχο­λη­θεῖ σέ πολ­λές µ­ε­λέ­τες του µέ τό ἐ­θνι­κι­στι­κό φαι­νό­µ­ε­νο. Ὁ ἄλ­λος ἐκ­φρα­στής τῆς θε­ω­ρί­ας τῆς ἐ­θνο­γέ­νε­σης, ὁ Έρικ Χομπσμπάουμ, ἐ­πί­σης Ἑ­βραῖ­ος δι­ω­κό­µ­ε­νος ἀ­πό το­ύς να­ζί, στρα­τευ­µ­έ­νος κο­µ­µ­ου­νι­στής, συ­νέ­βα­λε καί αὐ­τός στήν ἀ­νά­λυ­ση τοῦ ἐ­θνι­κι­στι­κοῦ φαι­νο­µ­έ­νου. Οἱ δύ­ο αὐ­τοί σπου­δαῖ­οι ἱ­στο­ρι­κοί ἀ­σχο­λή­θη­καν µέ ἕ­να πο­λύ συγ­κε­κρι­µ­έ­νο ἐ­ρώ­τη­µ­α: πῶς ἡ ἀρ­χι­κά πο­λυ­δι­α­σπα­σµ­έ­νη, φε­ου­δα­λι­κή Εὐ­ρώ­πη, κα­τέ­λη­ξε νά πα­ρα­γά­γει ἐ­θνι­κά κρά­τη καί ἐ­θνι­κι­στι­κές ἀν­τι­λή­ψεις πού ὁ­δή­γη­σαν στόν να­ζι­σµό.
Πρά­γµ­α­τι, οἱ δύ­ο αὐ­τοί ἱ­στο­ρι­κοί ἔ­χουν δί­κιο στά συ­µ­πε­ρά­σµ­α­τά τους γιά τήν δη­µ­ι­ουρ­γί­α τῶν σύγ­χρο­νων ἐ­θνῶν στόν χῶ­ρο τῆς ∆υ­τι­κῆς Εὐ­ρώ­πης. ῞Ο­ταν δι­α­λύ­θη­κε τό ∆υ­τι­κό Ρω­µ­α­ϊ­κό Κρά­τος, τό 476 µ.Χ., µία παν­σπε­ρµ­ί­α φυ­λῶν χω­ρίς πα­ρελ­θόν καί χω­ρίς ἱ­στο­ρι­κή καί ἐ­θνι­κή συ­νε­ί­δη­ση κα­τέ­κλυ­σε τόν χῶ­ρο τῆς ση­µ­ε­ρι­νῆς ∆υ­τι­κῆς καί Κεν­τρι­κῆς Εὐ­ρώ­πης. Βα­θµ­ια­ῖα, σχη­µ­α­τί­σθη­κε στά ἐ­ρε­ί­πια τοῦ ρω­µ­α­ϊ­κοῦ κρά­τους τό φε­ου­δα­λι­κό σύ­στη­µ­α, στά πλα­ί­σια τοῦ ὁ­πο­ί­ου το­πι­κοί φε­ου­δάρ­χες κυ­βερ­νοῦ­σαν µ­ι­κρά ἤ µ­ε­γά­λα φέ­ου­δα, σέ κα­θε­στώς πρω­τό­γο­νης ἀ­γρο­τι­κῆς οἰ­κο­νο­µ­ί­ας καί ἀ­νυ­παρ­ξί­ας ὀρ­γα­νω­µ­έ­νων κρα­τι­κῶν δο­µ­ῶν. Στα­δια­κά, κα­τά τήν Ἀ­να­γέν­νη­ση, ἐ­µ­φα­νί­σθη­καν οἱ πρῶ­τοι πυ­ρῆ­νες κρα­τῶν, πού ἔ­πα­σχαν ὅ­µ­ως ἀ­πό ἐ­θνο­λο­γι­κή καί πο­λι­τι­σµ­ι­κή ὁ­µ­οι­ο­γέ­νεια. Ἡ Ἀ­να­γέν­νη­ση, ὁ ∆ι­α­φω­τι­σµ­ός, ἡ Βι­ο­µ­η­χα­νι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση, ἡ ἰ­σχυ­ρο­πο­ί­η­ση τῆς Ἀ­στι­κῆς Τάξης, ἡ δη­µ­ι­ουρ­γί­α ὀρ­γα­νω­µ­έ­νων κρα­τι­κῶν µ­η­χα­νι­σµ­ῶν ὁ­δή­γη­σαν τε­λι­κῶς στήν δι­α­µ­όρ­φω­ση ἰ­σχυ­ρῶν κρα­τῶν.
Οἱ Γκέλνερ-Χομπσμπάουμ ἔ­χουν δί­κιο στό ἑ­ξῆς: ὅ­σο πιό ἀ­νο­µ­οι­ο­γε­νές ἐ­θνο­φυ­λε­τι­κά ἦ­ταν ἕ­να εὐ­ρω­πα­ϊ­κό κρά­τος, τό­σο πιό ἰ­σχυ­ρές ἦ­ταν οἱ προ­σπά­θει­ες ὁ­µ­ο­γε­νο­πο­ί­η­σής του. Τέτοιες προ­σπά­θει­ες ἦ­ταν δυ­να­τόν νά ὁ­δη­γή­σουν –καί στήν πε­ρί­πτω­ση τῆς Γε­ρµ­α­νί­ας ὁ­δή­γη­σαν– στήν ἐ­µ­φά­νι­ση τοῦ πα­ρα­λη­ρη­µ­α­τι­κοῦ σω­βι­νι­σµ­οῦ. Τοῦ ὁ­πο­ί­ου κύ­ρια θύ­µ­α­τα ὑ­πῆρ­ξαν ὡς ἀ­πο­δι­ο­πο­µ­παῖ­οι τρά­γοι οἱ Ἑ­βραῖ­οι, ἐκ τοῦ γε­γο­νό­τος ὅ­τι ἀ­πο­τε­λοῦ­σαν «πα­ρα­φω­νί­α» στο­ύς κόλ­πους ἑ­νός κρά­τους πού ἐ­πε­δί­ω­κε µέ µ­α­νί­α τήν πλή­ρη ὁ­µ­ο­γε­νο­πο­ί­η­σή του.
Τί σχέ­ση ἔ­χουν ὅ­λα αὐ­τά µέ τήν ἑλ­λη­νι­κή ἱ­στο­ρί­α καί πρα­γµ­α­τι­κό­τη­τα; Ἀ­πο­λύ­τως κα­­µ­ί­α. ῞Ο­ταν τό ∆υ­τι­κό Ρω­µ­α­ϊ­κό Κρά­τος δι­α­λύ­θη­κε τό 476, τό Ἀ­να­το­λι­κό Ρω­µ­α­ϊ­κό Κρά­τος ὄ­χι µόνον ἐ­πε­βί­ω­σε µέ ἐ­πι­τυ­χί­α, ἀλ­λά ἐ­ξε­λί­χθη­κε σέ παγ­κό­σµ­ια ὑ­περ­δύ­να­µ­η τοῦ Με­σα­ί­ω­να. Ἐ­νῷ ἡ Δυ­τι­κή Εὐ­ρώ­πη βί­ω­νε τό χι­λι­ό­χρο­νο δρᾶ­µ­α της, σέ κα­τά­στα­ση τρα­γι­κῆς ὑ­πα­νά­πτυ­ξης καί πνευ­µ­α­τι­κοῦ σκό­τους, τό Βυ­ζάν­τιο (Ρω­µ­α­νί­α γιά το­ύς συγ­χρό­νους του) βί­ω­νε µία ἐ­πο­χή ἀ­κµ­ῆς, ἦ­ταν ὀρ­γα­νω­µ­έ­νο κρά­τος µέ δη­µ­ό­σια δι­ο­ί­κη­ση, ἐκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­µ­α, κοι­νω­νι­κή πρό­νοι­α, ἐ­ξα­γω­γι­κό ἐ­µ­πό­ριο καί, κυ­ρί­ως, παγ­κό­σµ­ια πο­λι­τι­στι­κή ἀ­κτι­νο­βο­λί­α. ῞Ο­ταν, ἀν­τι­θέ­τως, ἡ ∆ύ­ση εἰ­σῆλ­θε σέ ἐ­πο­χή στα­δια­κῆς ἀ­νά­πτυ­ξης, ὁ βυ­ζαν­τι­νός κό­σµ­ος ὅ­δευ­ε πρός τό τέ­λος του, κι ὅ­ταν ἡ ∆υ­τι­κή Εὐ­ρώ­πη συγ­κλο­νι­ζό­ταν ἀ­πό τήν Ἀ­να­γέν­νη­ση, τόν ∆ι­α­φω­τι­σµό καί τήν Βι­ο­µ­η­χα­νι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση, ὁ Ἑλ­λη­νι­σµ­ός βί­ω­νε τόν δι­κό του, τρα­γι­κό Με­σα­ί­ω­να τοῦ σκό­τους καί τῆς δου­λε­ί­ας.
Ἡ δι­α­δι­κα­σί­α τῆς ἐ­θνο­γέ­νε­σης, λοι­πόν, ὅ­πως τήν πε­ρι­γρά­φουν οἱ Γκέλνερ καί Χομπσμπάουμ, ἀ­φο­ρᾶ ἕ­ναν κό­σµ­ο πού πέ­ρα­σε ἀ­πό τίς φά­σεις τοῦ φε­ου­δα­λι­κοῦ Με­σαί­ω­να, τῆς Ἀ­να­γέν­νη­σης, τοῦ ∆ι­α­φω­τι­σµ­οῦ καί τῆς Βι­ο­µ­η­χα­νι­κῆς Ἐ­πα­νά­στα­σης, δι­α­δι­κα­σί­ες πού ἀ­που­σι­ά­ζουν παν­τε­λῶς ἀ­πό τήν ἑλ­λη­νι­κή ‘Ιστο­ρί­α λό­γῳ τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας. Πῶς, λοι­πόν, ἐ­φα­ρµ­ό­ζε­ται µ­έ τό­ση ἐ­πι­πο­λαι­ό­τη­τα στήν ἑλ­λη­νι­κή ‘Ι­στο­ρί­α;
Ὁ Ἑλ­λη­νι­σµ­ός, µ­ε­τά τήν ἀ­πορ­ρό­φη­ση τοῦ ἑλ­λη­νι­στι­κοῦ κό­σµ­ου ἀ­πό το­ύς Ρω­µ­α­ί­ους, συ­νέ­χι­σε νά κυ­ρια­ρχεῖ πο­λι­τι­στι­κά στά πλα­ί­σια τῆς Ρω­µ­α­ϊ­κῆς Κο­σµ­ο­κρα­το­ρί­ας (ὁ µ­ε­γα­λύ­τε­ρος ἱ­στο­ρι­κός τοῦ Εἰ­κο­στοῦ Αἰ­ῶ­να, ὁ ‘Άρνολντ Τόινμπι θε­ω­ρεῖ τήν Ρώµη µία ἁ­πλῆ πα­ραλ­λα­γή καί ἔκ­φαν­ση τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ κό­σµ­ου). Ὁ ἐκ­χρι­στι­α­νι­σµ­ός τοῦ ρω­µ­α­ϊ­κοῦ κρά­τους δη­µ­ι­ο­ύρ­γη­σε, µέσα ἀ­πό πολ­λές πε­ρι­πέ­τει­ες, µία νέ­α πο­λι­τι­στι­κή σύν­θε­ση, τόν ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξο βυ­ζαν­τι­νό κό­σµ­ο. Ἡ συ­νε­ί­δη­ση τοῦ ῞Ελ­λη­να ὀρ­θό­δο­ξου, ὑ­πη­κό­ου τοῦ ρω­µ­α­ϊ­κοῦ κρά­τους, ὁ­δή­γη­σε στήν ἔν­νοι­α τοῦ Ρω­µ­η­οῦ: εἶ­ναι ἕ­να νέ­ο στά­διο τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­ας, πού ἀ­σφα­λῶς ὑ­πέ­στη δι­α­δο­χι­κές µ­ε­ταλ­λα­γές καί πέ­ρα­σε ἀ­πό πολ­λές φά­σεις στίς χι­λι­ε­τί­ες τῆς Ἱ­στο­ρί­ας του. Οἱ ἐν συ­νε­χε­ί­ᾳ φυ­λε­τι­κές ἀ­να­µ­ε­ί­ξεις τοῦ Ἑλ­λη­νι­σµ­οῦ (κυ­ρί­ως µέ Σλα­ύ­ους, Φράγ­κους καί Ἀλ­βα­νο­ύς) κα­τά τόν Με­σα­ί­ω­να, ὄ­χι µόνον δέν δι­έ­σπα­σαν τήν ἑλ­λη­νι­κή συ­νε­ί­δη­ση καί πο­λι­τι­στι­κή ἔκ­φρα­ση, ἀλ­λά τήν ἐν­δυ­νά­µ­ω­σαν µέ νέ­α δυ­να­µ­ι­κή.
Οἱ µ­ε­τα­να­στευ­τι­κές εἰσ­ρο­ές ὁ­δη­γοῦ­σαν σέ ἀ­φο­µ­ο­ί­ω­ση τῶν µ­ε­τα­να­στῶν («το­ύς Σλα­ύ­ους γραι­κώ­σας», γρά­φει γιά τόν πα­τέ­ρα του Βα­σί­λει­ο Α΄ ὁ Λέων ὁ Σο­φός στά Βα­σι­λι­κά του, ἐ­νῷ ὅ­λοι γνω­ρί­ζου­µ­ε τήν πρω­το­πο­ρια­κή δρά­ση τῶν Ἀρ­βα­νι­τῶν καί τῶν λα­τι­νο­γε­νῶν Βλά­χων στήν Ἑλ­λη­νι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση καί σέ ὅ­λους το­ύς ἐ­θνι­κο­ύς ἀ­γῶ­νες). Χρει­ά­ζε­ται ἰ­δι­α­ί­τε­ρη ἐ­µ­µ­ο­νή σέ µία βι­ο­λο­γι­κή φυ­λε­τι­κή ἀν­τί­λη­ψη τῆς Ἱ­στο­ρί­ας, γιά νά µήν ἀν­τι­λα­µ­βά­νε­ται κα­νε­ίς τήν ἀ­φο­µ­οι­ω­τι­κή λει­τουρ­γί­α τῶν πο­λι­τι­σµ­ῶν. [   ]
Οἱ βα­θύ­τε­ρες ρί­ζες τῆς σύγ­χρο­νης ἑλ­λη­νι­κῆς ἐ­θνι­κῆς συ­νε­ί­δη­σης φθά­νουν πί­σω ὥς  τήν  ὁ­µ­η­ρι­κή ἐ­πο­χή, καί δι­ή­νυ­σαν χι­λι­ε­τί­ες πρίν φθά­σου­µ­ε στήν Τουρ­κο­κρα­τί­α καί στήν Ἑλ­λη­νι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση. ῞Ο­ποι­ος δέν ἔ­χει µ­ε­λε­τή­σει σέ βά­θος τά ὁ­µ­η­ρι­κά ἔ­πη, τόν Ἐ­πι­τά­φιο τοῦ Πε­ρι­κλέ­ους, τίς δη­µ­η­γο­ρί­ες τοῦ Ἰ­σο­κρά­τους, ὅ­ποι­ος δέν ἔ­χει δι­α­βά­σει προ­σε­κτι­κά τήν Ἱ­στο­ρί­α τοῦ Με­γά­λου Ἀ­λε­ξάν­δρου καί τῶν ∆ι­α­δό­χων τοῦ Gustav Droysen, ὅ­ποι­ος δέν γνω­ρί­ζει τί γρά­φει ὁ Λέων ὁ Σο­φός στά Βα­σι­λι­κά του γιά τόν ἐ­ξελ­λη­νι­σµό τῶν Σλα­ύ­ων, κι ὅ­ποι­ος δέν ἐ­µ­βά­θυ­νε στοι­χει­ω­δῶς στήν ὑ­στε­ρο­βυ­ζαν­τι­νή πο­ί­η­ση ὅ­πως καί στό ἔρ­γο τῆς Ἑ­λέ­νης Γλύ­κα­τζη-Ἀρ­βε­λέρ γιά τήν Πο­λι­τι­κή Ἰ­δε­ο­λο­γί­α τῆς Βυ­ζαν­τι­νῆς Αὐ­το­κρα­το­ρί­ας, ἄν κά­ποι­ος δέν δι­ά­βα­σε µ­ε­τα­βυ­ζαν­τι­νή λο­γο­τε­χνί­α, ἀ­κρι­τι­κά ἔ­πη καί κλέ­φτι­κα τρα­γο­ύ­δια, ἀλ­λά καί Νε­ο­ελ­λη­νι­κό ∆ι­α­φω­τι­σµό, καί δέν µελέτησε ἐ­µ­βρι­θῶς τίς ἑλ­λη­νι­κές κοι­νό­τη­τες τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας, σί­γου­ρα δέν µ­πο­ρεῖ νά συλ­λά­βει τήν πολυκύµαντη καί θυ­ελ­λώ­δη δι­α­δρο­µή τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς ἐ­θνι­κῆς συ­νε­ί­δη­σης.
Ὁ σο­φός Γκέλνερ τό ξέ­ρει κα­λύ­τε­ρα ἀ­πό το­ύς ἐν Ἑλ­λά­δι ἀν­τι­γρα­φεῖς του: «Ἡ πρώ­τη ἐ­θνι­κι­στι­κή ἐ­ξέ­γερ­ση ἔ­λα­βε χώ­ρα λί­γα χρό­νια µ­ε­τά τό Συ­νέ­δριο τῆς Βι­έν­νης καί ἦ­ταν ἡ ἑλ­λη­νι­κή», γρά­φει στό ἔρ­γο του Ἐ­θνι­κι­σµ­ός: πο­λι­τι­σµ­ός, πί­στη καί ἐ­ξου­σί­α [σέ ἑλ­λη­νι­κή µ­ε­τά­φρα­ση ἀ­πό τίς ἐκ­δό­σεις Ἀ­λε­ξάν­δρεια, Ἀ­θή­να 2002, σ. 69-70]. Καί συ­νε­χί­ζει: «Θά ἦ­ταν ἄ­σκο­πο νά ἀρ­νη­θοῦ­µ­ε ὅ­τι ὁ­ρι­σµ­έ­να γνω­ρί­σµ­α­τά της συ­νι­στοῦν κά­ποι­ο πρό­βλη­µ­α γιά τήν θε­ω­ρί­α µ­ας, ἡ ὁ­πο­ί­α συν­δέ­ει τόν ἐ­θνι­κι­σµό µέ τόν βι­ο­µ­η­χα­νι­σµό. Τό Να­ύ­πλιο (πρώ­τη πρω­τε­ύ­ου­σα τῆς Ἀ­νε­ξάρ­τη­της Ἑλ­λά­δας) καί ἡ Ἀ­θή­να τοῦ πρώ­ι­µ­ου 19ου αἰ­ῶ­να πα­ρου­σί­α­ζαν ἐ­λά­χι­στη ὁ­µ­οι­ό­τη­τα µέ τό Μάντσεστερ τοῦ ῎Ενγκελς, ἐ­νῷ ὁ Μο­ριᾶς δέν ἔ­µ­οια­ζε µέ τά λαγ­κά­δια τοῦ Λάνκασαϊαρ… εἶ­ναι εὔ­λο­γη ἡ ὑ­πο­ψί­α ὅ­τι ἀρ­χι­κά τό ἑλ­λη­νι­κό ἐ­θνι­κό κί­νη­µ­α δέν ἀ­πο­σκο­ποῦ­σε σ’ ἕ­να ὁ­µ­οι­ο­γε­νές νε­ω­τε­ρι­κό ἐ­θνι­κό κρά­τος, ἀλ­λά µ­ᾶλ­λον… νά ἀν­τι­κα­τα­στή­σει τήν Ὀ­θω­µ­α­νι­κή Αὐ­το­κρα­το­ρί­α µ’ ἕ­να νέ­ο Βυ­ζάν­τιο». ∆ι­αυ­γέ­στα­τη ἀ­νά­λυ­ση. Καί δι­α­πι­στώ­νει ὁ ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κά ἔν­τι­µ­ος Γκέλνερ: «Σέ γε­νι­κές γρα­µ­µ­ές, ὄ­χι µόνο ὁ ἑλ­λη­νι­κός, ἀλ­λά ὅ­λοι οἱ βαλ­κα­νι­κοί ἐ­θνι­κι­σµ­οί φα­ί­νε­ται νά συ­νι­στοῦν µ­εῖ­ζον πρό­βλη­µ­α γι’ αὐ­τήν τήν θε­ω­ρί­α, ἄν λά­βου­µ­ε ὑ­π’ ὄ­ψιν τήν κα­θυ­στέ­ρη­ση τῶν Βαλ­κα­νί­ων σύ­µ­φω­να µέ τά κρι­τή­ρια τοῦ βι­ο­µ­η­χα­νι­σµ­οῦ καί τῆς νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τας».
Οἱ δι­ά­φο­ροι κα­θη­γη­τές τῶν ἑλ­λη­νι­κῶν πα­νε­πι­στη­µ­ί­ων, πού βι­ά­στη­καν ἀ­πρό­σε­κτα νά ἐ­φα­ρµ­ό­σουν τήν θε­ω­ρί­α τῆς ἐ­θνο­γέ­νε­σης στήν ἑλ­λη­νι­κή πε­ρί­πτω­ση, ὑ­πο­βάλ­λον­τάς µ­ας τήν ἰ­δέ­α ὅ­τι τό ἑλ­λη­νι­κό ἔ­θνος εἶ­ναι µία τε­χνη­τή κα­τα­σκευή τῆς Νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τας, ἀ­σφα­λῶς δέν πρό­σε­ξαν τί γρά­φει ὁ ἴ­διος ὁ Γκέλνερ στήν σε­λί­δα 144-45 τοῦ ἐν λό­γῳ βι­βλί­ου του (πού σύ­µ­φω­να µέ αὐ­τά πού ἔ­γρα­ψε στόν πρό­λο­γο ὁ γυι­ός –ἐ­πί­σης κα­θη­γη­τής– τοῦ συγ­γρα­φέ­α: «…εἶ­ναι ἡ τε­λευ­τα­ί­α του λέ­ξη στό θέ­µ­α τοῦ ἐ­θνι­κι­σµ­οῦ. Ἀν­τι­προ­σω­πε­ύ­ει ἐ­πί­σης τήν πιό ὥ­ρι­µ­η ἀ­νά­λυ­σή του…»). Γρά­φει λοι­πόν στό τέ­λος τοῦ βι­βλί­ου του ὁ Γκέλνερ: «Ἡ δι­κή µ­ου ἄ­πο­ψη εἶ­ναι ὅ­τι κά­ποι­α ἔ­θνη δι­α­θέ­τουν αὐ­θεν­τι­κο­ύς ἀρ­χα­ί­ους ὀ­µ­φα­λο­ύς, ἄλ­λα ἔ­χουν ὀ­µ­φα­λο­ύς πού ἐ­πι­νο­ή­θη­καν γιά χά­ρη τους ἀ­πό τήν ἴ­δια τήν ἐ­θνι­κι­στι­κή τους προ­πα­γάν­δα καί ἄλ­λα δέν ἔ­χουν κα­θό­λου ὀ­µ­φα­λό. Πι­στε­ύ­ω ἀ­κό­µ­η ὅ­τι ἡ µ­ε­σα­ί­α κα­τη­γο­ρί­α εἶ­ναι µέχρι στι­γµ­ῆς ἡ µ­ε­γα­λύ­τε­ρη, ἀλ­λά εἶ­µ­αι ἀ­νοι­χτός στίς δι­ορ­θώ­σεις πού θά ὑ­πο­δε­ί­κνυ­ε µία ἱ­στο­ρι­κή ἔ­ρευ­να. Σέ κά­θε πε­ρί­πτω­ση, νά πῶς πρέ­πει νά δι­α­τυ­πω­θεῖ τό ὅ­λο ζή­τη­µ­α».[]

Νά πῶς λει­τουρ­γεῖ ἡ πα­νε­πι­στη­µ­ια­κή κοι­νό­τη­τα στήν Ἑλ­λά­δα

Οἱ αὐ­τό­κλη­τοι εἰ­σα­γω­γεῖς πα­ρό­µ­οι­ων ξέ­νων θε­ω­ρι­ῶν, προ­σα­ρµ­ο­σµ­έ­νων κα­ταλ­λή­λως ὥ­στε νά ἐ­φα­ρµ­ο­σθοῦν στήν ἑλ­λη­νι­κή ‘Ι­στο­ρί­α κα­τά τό δο­κοῦν, προ­σπα­θοῦν νά ἐ­µ­φα­νί­σουν τήν ἄ­πο­ψη ὅ­τι τό Ἑλ­λη­νι­κό ῎Ε­θνος εἶ­ναι ἕ­να τε­χνη­τό κα­τα­σκε­ύ­α­σµ­α ἐ­θνι­κι­στῶν ἱ­στο­ρι­κῶν καί ἀ­κρο­δε­ξι­ῶν προ­πα­γαν­δι­στῶν. ῞Ο­τι στήν οὐ­σί­α οἱ κά­τοι­κοι αὐ­τῆς τῆς χώ­ρας, µία παν­σπε­ρµ­ί­α Ἀλ­βα­νῶν, Σλα­ύ­ων, Βλά­χων, Σα­ρα­κα­τσά­νων καί ἄλ­λων ἀ­προσ­δι­ο­ρί­στου προ­ε­λε­ύ­σε­ως µ­ε­το­ί­κων, ἀ­πο­φά­σι­σαν µία ὡ­ρα­ί­α πρω­ί­α νά ἐ­πα­να­στα­τή­σουν ἔ­τσι χω­ρίς λό­γο, µ­ᾶλ­λον λό­γῳ ἀ­ναρ­χι­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρος, δι­ά­θε­σης γιά πλι­ά­τσι­κο καί ἐξ αἰ­τί­ας ἐ­θνι­κι­στι­κῶν προ­κα­τα­λή­ψε­ων ἐ­ναν­τί­ον τῶν Το­ύρ­κων. Ἡ Ὀ­θω­µ­α­νι­κή Αὐ­το­κρα­το­ρί­α ἦ­ταν, φα­ί­νε­ται, ἕ­να πο­λυ­ε­θνι­κό πο­λυ­πο­λι­τι­σµ­ι­κό κρά­τος, ὅ­που δι­α­βι­οῦ­σαν ἁ­ρµ­ο­νι­κά δι­ά­φο­ρες ἐ­θνό­τη­τες χω­ρίς πολ­λά προ­βλή­µ­α­τα. Ἰ­δε­ο­λο­γι­κό ἐ­πί­χρι­σµ­α σ’ αὐ­τήν τήν ἐκ­δή­λω­ση ἀ­ναρ­χί­ας ἔ­δω­σε ὁ ἀ­πό­η­χος τῆς Γαλ­λι­κῆς Ἐ­πα­νά­στα­σης καί ἡ ἐ­πί­δρα­σή της σέ κά­ποι­ους δι­α­νο­ου­µ­έ­νους, πού ἀ­πο­φά­σι­σαν νά ἐ­πι­βά­λουν στα­νι­κά τήν δη­µ­ι­ουρ­γί­α ἐ­λε­ύ­θε­ρου κρά­τους στο­ύς εὐ­χα­ρι­στη­µ­έ­νους ρα­γι­ά­δες.
Μπο­ρεῖ αὐ­τά νά ἠ­χοῦν εἰ­ρω­νι­κά, ἀλ­λά δέν εἶ­ναι. Εἶ­ναι ἁ­πλῶς αὐ­τά πού πο­λύ σο­βα­ρά δη­µ­ο­σι­εύ­ουν οἱ «προ­ο­δευ­τι­κοί» µ­ας δι­α­νο­ού­µ­ε­νοι στόν ἑλ­λη­νι­κό Τύ­πο καί σέ ἑλ­λη­νι­κά «ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κά» κε­ί­µ­ε­να. ῎Ας δοῦ­µ­ε µ­ε­ρι­κά πα­ρα­δε­ί­γµ­α­τα.
Κυ­ρια­κή 24 Μαρ­τί­ου 2002
(Πα­ρα­µ­ο­νή τῆς ἐ­θνι­κῆς ἑ­ορ­τῆς.)

Ὁ κ. Πέτρος Πι­ζά­νιας, τα­κτι­κός κα­θη­γη­τής τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἱ­στο­ρί­ας στό Ἰόνιο Πα­νε­πι­στή­µ­ιο, δη­µ­ο­σι­ε­ύ­ει ἐ­κτε­νέ­στα­το ἄρ­θρο στήν ἐ­φη­µ­ε­ρί­δα Κα­θη­µ­ε­ρι­νή, µέ τί­τλο, «Ἀ­πό το­ύς Γα­ζῆ­δες ὥς τήν ὀ­θω­µ­α­νι­κή ὁ­λο­κλή­ρω­ση» (σ. 5). Ἀ­φοῦ χα­ρα­κτη­ρί­ζει «ἀ­τε­λέ­στα­τη κο­σµ­ο­κρα­το­ρί­α» (!) τόν ἑλ­λη­νι­στι­κό κό­σµ­ο πού δη­µ­ι­ο­ύρ­γη­σε ὁ Μέγας Ἀ­λέ­ξαν­δρος, ἔρ­χε­ται στόν 13ο αἰ­ῶ­να, ὅ­ταν ἐ­µ­φα­νί­σθη­καν οἱ «Γα­ζῆ­δες ἱπ­πό­τες τῆς ἡ­µ­ι­σε­λή­νου», ὅ­πως ἐ­πί λέ­ξει ἀ­πο­κα­λεῖ το­ύς πρώ­τους Το­ύρ­κους ἐ­πι­δρο­µ­εῖς. Προ­φα­νῶς ὁ κ. Πι­ζά­νιας χρη­σι­µ­ο­ποι­εῖ τόν ὅ­ρο «ἱπ­πό­τες» γιά νά ἀ­πο­δώ­σει ἱπ­πο­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στο­ύς µ­ογ­γο­λι­κῆς προ­ε­λε­ύ­σε­ως Τουρ­κο­µ­ά­νους ἐ­πι­δρο­µ­εῖς. Πρέ­πει ἐ­δῶ νά ὑ­πεν­θυ­µ­ί­σου­µ­ε στόν κ. Πι­ζά­νια ὅ­τι ὁ ὅ­ρος «ἱπ­πό­της» ἔ­χει συγ­κε­κρι­µ­έ­να κοι­νω­νι­ο­λο­γι­κά καί ἱ­στο­ρι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: ἱπ­πό­της (ἄς δι­α­βά­σει τό κλασ­σι­κό ἔρ­γο τοῦ Μ. Μπλοχ Ἡ Φε­ου­δα­λι­κή Κοι­νω­νί­α, ἔ­χει µ­ε­τα­φρα­στεῖ καί στά ἑλ­λη­νι­κά) εἶ­ναι ὁ ἀ­νή­κων στήν κλη­ρο­νο­µ­ι­κή φε­ου­δα­λι­κή ἀ­ρι­στο­κρα­τί­α τῶν Εὐ­ρω­πα­ί­ων γαι­ο­κτη­µ­ό­νων τοῦ Με­σα­ί­ω­να, συν­δέ­ε­ται µέ τήν µ­α­κρα­ί­ω­νη κα­το­χή γαι­ῶν καί τήν κυ­ρι­αρ­χί­α ἐ­πί τῶν αὐ­το­χθό­νων πλη­θυ­σµ­ῶν καί εἶ­ναι µία κοι­νω­νι­κή κα­τη­γο­ρί­α ἰ­δι­ό­τυ­πη, πού ἀ­να­πτύ­χθη­κε ἀ­πο­κλει­στι­κά ἐ­πί δυ­τι­κο­ευ­ρω­πα­ϊ­κοῦ ἐ­δά­φους το­ύς Μέσους Αἰ­ῶ­νες. Ἀ­να­λο­γί­ες, ἀλ­λά ὄ­χι τα­ύ­τι­ση, ὑ­πάρ­χει µέ το­ύς Ἰάπωνες Σα­µ­ου­ρά­ι, ἐ­πί­σης γαι­ο­κτή­µ­ο­νες µέ αὐ­το­νο­µ­ί­α ἔ­ναν­τι τῆς κεν­τρι­κῆς ἐ­ξου­σί­ας. Τί σχέ­ση ἔ­χουν ὅ­λ’ αὐ­τά µέ το­ύς νο­µ­ά­δες ἐ­κτρο­φεῖς ἀ­λό­γων καί αἰ­γο­προ­βά­των, κοι­µ­ώ­µ­ε­νους σέ σκη­νές καί τρώ­γον­τες ἀ­πο­ξη­ρα­µ­έ­νο κρέ­ας κα­µ­ή­λας πε­ρι­φε­ρό­µ­ε­νους Τουρ­κο­µ­ά­νους τοῦ 13ου αἰ­ῶ­να;
Ἀλ­λά ὑ­πάρ­χει καί συ­νέ­χεια: Οἱ ἐ­πι­δρο­µ­ές τῶν Γα­ζή­δων, γρά­φει ὁ κ. Πι­ζά­νιας, «δέν δι­έ­φε­ραν ὡς πρός τήν πρα­κτι­κή καί τό κί­νη­τρο πού χα­ρα­κτή­ρι­ζαν τίς ἐ­πι­δρο­µ­ές τῶν Βυ­ζαν­τι­νῶν καί τῶν ∆υ­τι­κῶν» (sic).
Ἐ­δῶ ἐ­ξο­µ­οι­ώ­νε­ται ἕ­να ἰ­σχυ­ρό, οἰ­κο­νο­µ­ι­κά ἀ­νε­πτυ­γµ­έ­νο καί πο­λι­τι­κά ὀρ­γα­νω­µ­έ­νο κρά­τος, µ­έ παγ­κό­σµ­ια πο­λι­τι­στι­κή ἀ­κτι­νο­βο­λί­α, ὅ­πως τό Βυ­ζάν­τιο, µέ πε­ρι­πλα­νώ­µ­ε­να βαρ­βα­ρι­κά φῦ­λα πού λή­στευ­αν τόν πλοῦ­το του. Ἀλ­λά ὁ κ. Πι­ζά­νιας ἔ­χει ἄλ­λη ἄ­πο­ψη γιά τό Βυ­ζάν­τιο. Ἀ­να­φέ­ρει λί­γο πά­ρα κά­τω «τό γνω­στό ἀ­πό το­ύς πρώ­τους αἰ­ῶ­νες τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου πρό­τυ­πο τῆς κλει­στῆς οἰ­κο­νο­µ­ί­ας καί κοι­νω­νί­ας, καί τῆς ἀ­πό­λυ­της θε­ο­κρα­τι­κῆς ἐ­ξου­σί­ας». ῞Ο­σο γιά τήν «κλει­στή οἰ­κο­νο­µ­ί­α» τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου, πα­ρα­πέ­µ­που­µ­ε τόν κ. Πι­ζά­νια στήν κλασ­σι­κή Ἱ­στο­ρί­α τῆς Βυ­ζαν­τι­νῆς Αὐ­το­κρα­το­ρί­ας τοῦ µ­αρ­ξι­στῆ Ρώσ­σου ἱ­στο­ρι­κοῦ Μ. Β. Λεβτσένκο [Ἱ­στο­ρί­α τῆς Βυ­ζαν­τι­νῆς Αὐ­το­κρα­το­ρί­ας, ἐκ­δό­σεις Ἀ­να­γνω­στί­δη, σ. 30-31 καί ἀλ­λοῦ], ὅ­που ἀ­να­φέ­ρε­ται στήν ἐ­λευ­θε­ρί­α τῶν συ­ναλ­λα­γῶν καί στήν κα­τά­κτη­ση νέ­ων ἀ­γο­ρῶν, κα­θώς καί στίς τε­ρά­στι­ες ἐ­ξα­γω­γές βυ­ζαν­τι­νῶν προ­ϊ­όν­των σ’ ὅ­λον τόν κό­σµ­ο. Τά ἴ­δια γρά­φουν καί ὅ­λες οἱ κλασ­σι­κές βυ­ζαν­τι­νές ἱ­στο­ρί­ες, ἡ δέ ἀ­εί­µ­νη­στη Ἀγ­γε­λι­κή Λα­ΐ­ου, κα­θη­γή­τρια τοῦ Χάρβαρντ, ἀ­κα­δη­µ­α­ϊ­κός καί πρώ­ην ὑ­πουρ­γός τῆς κυ­βερ­νή­σε­ως Ση­µ­ί­τη, πα­ρου­σι­ά­ζει, στά κλασ­σι­κά ἔρ­γα της γιά τήν βυ­ζαν­τι­νή οἰ­κο­νο­µ­ί­α, πού ἀ­σφα­λῶς ἔ­χει ὑ­π’ ὄ­ψιν του ὁ κ. Πι­ζά­νιας, τήν βυ­ζαν­τι­νή οἰ­κο­νο­µ­ί­α κα­θό­λου «κλει­στή», ἀλ­λά ἐ­ξω­στρε­φῆ καί ἀ­νοι­χτή. ῞Ο­σο γιά τήν «κλει­στή» βυ­ζαν­τι­νή κοι­νω­νί­α, κλει­στή εἶ­ναι µία κοι­νω­νί­α χω­ρίς κοι­νω­νι­κή κι­νη­τι­κό­τη­τα, π.χ. ἡ ἰν­δι­κή µέ τίς κά­στες της. Ἀ­πε­ναν­τί­ας στό Βυ­ζάν­τιο ὑ­πῆρ­χε πλή­ρης κι­νη­τι­κό­τη­τα, χω­ρι­κοί ὅ­πως ὁ Ἰ­ου­στί­νος ἤ ὁ Βα­σί­λει­ος Α΄ ὁ Μα­κε­δών ἔ­γι­ναν αὐ­το­κρά­το­ρες, ἀλ­λά καί οὔ­τε ἡ φυ­λε­τι­κή κα­τα­γω­γή ἔ­παι­ζε ρό­λο, δι­ό­τι αὐ­το­κρά­το­ρες ἔ­γι­ναν Ἀ­ρµ­έ­νιοι, Γε­ωρ­για­νοί, Σλα­ύ­οι κ.λπ.
Ὁ κ. Πι­ζά­νιας ἐ­πα­νῆλ­θε δρι­µ­ύ­τε­ρος τήν Κυ­ρια­κή 4 Ἀ­πρι­λί­ου 2004 καί πά­λι στήν φι­λό­ξε­νη Κα­θη­µ­ε­ρι­νή (σ. 5), µέ νέ­ο ἄρ­θρο, ὑ­πό τόν τί­τλο «Κα­τα­γω­γι­κοί µ­ῦ­θοι καί πο­λι­τι­κό σχέ­διο τοῦ ᾽21» καί τόν ἐκ­πλη­κτι­κό ὑ­πό­τι­τλο ἐ­πί λέ­ξει: «Ἡ Ἐ­πα­νά­στα­ση δέν εἶ­ναι ἀ­πο­τέ­λε­σµ­α τῆς ἀ­γα­νά­κτη­σης τοῦ λα­οῦ, ἀλ­λά ἡ ἐ­φα­ρµ­ο­γή τῆς ἀ­πό­φα­σης τῶν δι­α­νο­ο­ύ­µ­ε­νων δι­α­φω­τι­στῶν», ὅ­που γρά­φει τά ἑ­ξῆς: «Τό προ­ε­πα­να­στα­τι­κό ἔρ­γο τῶν Ἑλ­λή­νων δι­α­φω­τι­στῶν δι­α­νο­ο­ύ­µ­ε­νων εἶ­ναι ἡ ἐ­πι­νό­η­ση τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς ταυ­τό­τη­τας τῶν Ἑλ­λή­νων, ἡ δι­ά­δο­σή της µέσῳ πε­ρι­ο­δι­κῶν, φυλ­λα­δί­ων καί βι­βλί­ων (ἐ­ρώ­τη­ση δι­κή µ­ου: πῶς σ’ ἕ­ναν λαό ἀ­ναλ­φά­βη­το, ποι­µ­έ­νων καί χω­ρι­κῶν, δι­α­δό­θη­κε ἡ «ἐ­πι­νο­η­µ­έ­νη ἐ­θνι­κή ταυ­τό­τη­τα» µέσῳ βι­βλί­ων; Οἱ κλέ­φτες, οἱ ἁ­ρµ­α­το­λοί καί οἱ ἀ­γω­νι­στές ἤ­ξε­ραν νά δι­α­βά­ζουν;) καί τέ­λος ἡ ἀ­νύ­ψω­σή της σέ πο­λι­τι­κή ἰ­δε­ο­λο­γί­α». Ἀλ­λά ἀ­κοῦ­στε καί τήν συ­νέ­χεια: «Στά σχο­λι­κά ἐγ­χει­ρί­δια, στίς ἐ­πε­τε­ί­ους ὅ­πως ἡ ση­µ­ε­ρι­νή, µ­ᾶς δι­δά­σκουν ὅ­τι ὁ λα­ός δέν ἄν­τε­χε πλέ­ον τή σκλα­βιά καί ἐ­ξε­γέρ­θη­κε. Ὁ λα­ϊ­κι­σµ­ός, δι­ά­χυ­τος στήν κοι­νω­νί­α µ­ας ἐ­πί δε­κα­ε­τί­ες, δέν ἀ­φή­νει ἥ­συ­χη οὔ­τε τήν ἱ­στο­ρί­α οὔ­τε πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο τόν λαό. Στήν πρα­γµ­α­τι­κό­τη­τα κα­µ­µ­ί­α ἀ­ξι­ο­ση­µ­ε­ί­ω­τη λα­ϊ­κή ἐ­ξέ­γερ­ση δέν ἔ­γι­νε στήν ἀρχή τῆς Ἐ­πα­νά­στα­σης µέ ἐ­ξα­ί­ρε­ση αὐ­τήν τοῦ Ἀν­τω­νί­ου Οἰ­κο­νό­µ­ου στήν ῞Υ­δρα καί ἴ­σως στή Σάµο. Ἡ ἀ­που­σί­α ση­µ­αν­τι­κῶν ἐ­ξε­γέρ­σε­ων ὀ­φε­ί­λε­ται ἐν πολ­λοῖς στό γε­γο­νός ὅ­τι τό ὀ­θω­µ­α­νι­κό αὐ­το­κρα­το­ρι­κό σύ­στη­µ­α εἶ­χε ἐ­µ­πε­δώ­σει µ­η­χα­νι­σµ­ο­ύς συ­να­ί­νε­σης µέ τίς το­πι­κές ἀ­γρο­τι­κές κοι­νω­νί­ες. Καί ἡ συ­να­ί­νε­ση αὐ­τή ἦ­ταν ἀρ­κε­τά λει­τουρ­γι­κή ἀ­κό­µ­η καί τίς πα­ρα­µ­ο­νές τοῦ ᾽21. Στίς λί­γες πε­ρι­πτώ­σεις πού ἡ συ­να­ί­νε­ση δέν λει­τουρ­γοῦ­σε, ὅ­πως στήν πε­ρί­πτω­ση τῶν Σου­λι­ω­τῶν, τό­τε καί µόνο τό αὐ­το­κρα­το­ρι­κό κρά­τος χρη­σι­µ­ο­ποι­οῦ­σε τή βί­α. Τό ᾽21 δέν εἶ­ναι ἀ­πο­τέ­λε­σµ­α τῆς ἀ­γα­νά­κτη­σης τοῦ λα­οῦ, ἀλ­λά ἡ ἐ­φα­ρµ­ο­γή ἑ­νός προ­α­πο­φα­σι­σµ­έ­νου σχε­δί­ου [  ] Προ­α­πο­φα­σι­σµ­έ­νου ἐν πολ­λοῖς ἀ­πό το­ύς δι­α­νο­ο­ύ­µ­ε­νους δι­α­φω­τι­στές πού συγ­κρό­τη­σαν καί ἀ­νέ­πτυ­ξαν τήν κα­τ’ ἐ­ξο­χήν ἐ­πα­να­στα­τι­κή ὀρ­γά­νω­ση τῶν Ἑλ­λή­νων, τή Φι­λι­κή Ἑ­ται­ρε­ί­α, ὑ­πό τήν ἐ­πιρ­ροή τοῦ γαλ­λι­κοῦ ἰ­­α­κω­βι­νι­σµ­οῦ» (sic!).
Ὁ κ. Πι­ζά­νιας, ὅ­πως φα­ί­νε­ται, εἶ­ναι φα­να­τι­κός ὀ­πα­δός τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς θε­ω­ρί­ας τῆς συ­νω­µ­ο­σί­ας. Ὁ­λό­κλη­ρη Ἐ­πα­νά­στα­ση, πού ξε­σή­κω­σε ἕ­ναν ὁ­λό­κλη­ρο λαό καί µάλιστα σέ ὁ­λό­κλη­ρη τήν Βαλ­κα­νι­κή, µία Ἐ­πα­νά­στα­ση πού εἶ­χε θύ­µ­α­τα Πα­τρι­άρ­χες, προ­ε­στο­ύς, κα­πε­τα­να­ί­ους, κλέ­φτες καί ἁ­ρµ­α­το­λούς καί ἁ­πλο­ύς ἀ­γρό­τες, δέν ἔ­γι­νε µέ τήν πρό­θυ­µ­η καί ἀ­δι­άλ­λα­κτη βο­ύ­λη­ση τῶν ρα­γι­ά­δων νά ζή­σουν ἐ­λε­ύ­θε­ροι ἤ νά πε­θά­νουν, ἀλ­λά ἦ­ταν προ­α­πο­φα­σι­σµ­έ­νο προ­ϊ­όν µ­υ­στι­κῆς συ­νω­µ­ο­σί­ας. Ἐκ­πλη­κτι­κό!
Ἐξ ἄλ­λου ὁ κ. Πι­ζά­νιας, ἄν καί τα­κτι­κός κα­θη­γη­τής τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἱ­στο­ρί­ας, δέν ἔ­χει φα­ί­νε­ται δι­α­βά­σει κα­λά τό κλασ­σι­κό ἔρ­γο τοῦ Σάθα Ἡ Τουρ­κο­κρα­του­µ­έ­νη Ἑλ­λάς, ἀλ­λά οὔ­τε το­ύς Πε­ρι­η­γη­τές τοῦ Κυ­ρι­ά­κου Σι­µ­ό­που­λου. Ἐ­κεῖ θά µάθαινε ὅ­τι πε­ρί­που κά­θε τρι­άν­τα χρό­νια (δη­λα­δή ἀ­νά µία γε­νιά) ξε­σποῦ­σαν ἐ­πα­να­στά­σεις, σέ ὅ­λη τήν δι­άρ­κεια τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας, ἀ­πό τήν πρώ­τη Ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ Κρο­κό­δει­λου Κλα­δᾶ, ἀ­µ­έ­σως µ­ε­τά τήν ῞Α­λω­ση, µέχρι τά Ὀρ­λω­φι­κά τό 1770 καί τήν ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ Βλα­χά­βα στόν Ὄ­λυ­µ­πο τό 1806. Καί, τέ­λος πάν­των, ἄν θε­ω­ρεῖ τόν Σάθα καί τόν Σι­µ­ό­που­λο ἐ­θνι­κι­στές ἱ­στο­ρι­κο­ύς, ἄς δι­α­βά­σει καί τόν κα­θό­λου –µά κα­θό­λου– φι­λέλ­λη­να Φίνλεϊ, πού λέ­ει ἀ­κρι­βῶς τά ἴ­δια. Ἀλ­λά τό κε­ί­µ­ε­νο τοῦ κ. Πι­ζά­νια στήν Κα­θη­µ­ε­ρι­νή δέν ἔ­χει οὔ­τε µία –οὔ­τε µία!– βι­βλι­ο­γρα­φι­κή πα­ρα­πο­µ­πή. Οἱ «µ­η­χα­νι­σµ­οί συ­να­ί­νε­σης», ἐξ ἄλ­λου, πού εἶ­χε δι­α­µ­ορ­φώ­σει τό ὀ­θω­µ­α­νι­κό κρά­τος σύ­µ­φω­να µέ τόν κ. Πι­ζά­νια, ἦ­ταν οἱ ἀ­πο­κε­φα­λι­σµ­οί, τό παι­δο­µ­ά­ζω­µ­α, ἡ ἄ­γρια φο­ρο­λο­γί­α, οἱ γε­νι­κευ­µ­έ­νες σφα­γές καί ἄλ­λες δη­µ­ο­κρα­τι­κές καί φι­λει­ρη­νι­κές δι­α­δι­κα­σί­ες. Για­τί δέν ἀ­να­φέ­ρει ὁ κ. Πι­ζά­νιας τήν κά­θο­δο, στά 1715, στόν Μο­ριᾶ καί στήν Ρο­ύ­µ­ε­λη, τοῦ µ­ε­γά­λου βε­ζύ­ρη Ἁ­λῆ-Κι­ου­µ­ουρ­τζῆ, ἐ­πι­κε­φα­λῆς τε­ρα­στί­ου στρα­τε­ύ­µ­α­τος, πού ἰ­σο­πέ­δω­σε τήν νό­τια Ἑλ­λά­δα; Για­τί δέν ἀ­να­φέ­ρει τήν κα­τα­στρο­φή τοῦ Μο­ριᾶ τό 1770 ἀ­πό τόν Κα­ρά-Μου­στα­φᾶ καί το­ύς 100.000 Τουρ­καλ­βα­νο­ύς του; Γιά ποιά «συ­να­ί­νε­ση» µ­ι­λᾶ ὁ κ. Πι­ζά­νιας;
Καί γιά ποιά «ἀ­που­σί­α ση­µ­αν­τι­κῶν ἐ­ξε­γέρ­σε­ων» στήν ἀρχή τῆς Ἐ­πα­νά­στα­σης γρά­φει ὁ κ. Πι­ζά­νιας; Τί ἦ­ταν τό­τε τό Βαλ­τέ­τσι, τό Λάλα, ἡ Κα­λα­µ­ά­τα κ.λπ.;
Κι ὅ­σο γιά τήν «ἐ­πιρ­ροή τοῦ γαλ­λι­κοῦ ἰ­α­κω­βι­νι­σµ­οῦ», ὁ κ. Πι­ζά­νιας λί­γο µ­ᾶς τά µ­περ­δε­ύ­ει: ἡ Γαλ­λι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση ἔ­γι­νε τό 1789. Τότε ἐ­πιρ­ροή τί­νος πρά­γµ­α­τος ἦ­ταν ἡ γε­νι­κευ­µ­έ­νη ἐ­ξέ­γερ­ση τοῦ 1770 ἤ οἱ προ­η­γο­ύ­µ­ε­νες ἐ­πα­να­στά­σεις (σέ ὅ­λη τήν δι­άρ­κεια τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας γί­νον­ταν, ὅ­πως εἴ­πα­µ­ε, ἐ­πα­να­στα­τι­κά κι­νή­µ­α­τα κα­τά µέσον ὅ­ρο κά­θε τρι­άν­τα χρό­νια); ’Ή ἦ­ταν «ἐ­πιρ­ροή τοῦ γαλ­λι­κοῦ ἰ­α­κω­βι­νι­σµ­οῦ» τό ἐ­πα­να­στα­τι­κό κί­νη­µ­α τοῦ Κρο­κό­δει­λου Κλα­δᾶ στήν Πε­λο­πόν­νη­σο τοῦ 1460, τρεῖς αἰ­ῶ­νες πρίν τόν ἰ­α­κω­βι­νι­σµό;
Ἀλ­λά τήν βα­θύ­τε­ρη φι­λο­σο­φί­α τοῦ κ. Πι­ζά­νια δι­α­κρί­νει κα­νε­ίς κα­λύ­τε­ρα ὅ­ταν, πα­ρά κά­τω, ἀ­πο­κα­λεῖ τό σύν­θη­µ­α «φω­τιά καί τσε­κο­ύ­ρι στο­ύς προ­σκυ­νη­µ­έ­νους» (πού ἐ­ξα­πέ­λυ­σε ὁ Κο­λο­κο­τρώ­νης τό 1825-6 ἐ­ναν­τί­ον ὅ­σων δή­λω­ναν ὑ­πο­τα­γή στόν Ἰµπραήµ πού κα­τέ­και­ε τήν Πε­λο­πόν­νη­σο) ὡς «κι­νή­σεις, πού θυ­µ­ί­ζουν πε­ρί­ο­δο ἐ­πα­να­στα­τι­κοῦ τρό­µ­ου». Εἶ­ναι ἐ­πί­σης ἀ­πο­λύ­τως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ὅ­τι ὁ κ. Πι­ζά­νιας γρά­φει «ἐ­νάν­τια στο­ύς “προ­σκυ­νη­µ­έ­νους” ῞Ελ­λη­νες στόν Ἰµπραήµ», δη­λα­δή θέ­τει τήν λέ­ξη προ­σκυ­νη­µ­έ­νους σέ εἰ­σα­γω­γι­κά. Κα­τα­λά­βα­µ­ε, κ. Πι­ζά­νια…
Καί νά σκε­φθεῖ κα­νε­ίς ὅ­τι τό κε­ί­µ­ε­νό του ἐκ­φω­νή­θη­κε ὡς πα­νη­γυ­ρι­κός τῆς 25ης Μαρ­τί­ου στό Γε­ω­πο­νι­κό Πα­νε­πι­στή­µ­ιο…
∆έν τε­λει­ώ­σα­µ­ε µέ τόν κ. Πι­ζά­νια. Ἐ­πα­νῆλ­θε µέ συ­νέν­τευ­ξή του στήν ἄ­πει­ρα φι­λό­ξε­νη Κα­θη­µ­ε­ρι­νή στίς 29 Ἀ­πρι­λί­ου 2007 (σ. 7), ὅ­που δι­α­τυ­πώ­νει τήν ἄ­πο­ψη ὅ­τι ἡ Ἑλ­λη­νι­κή Ἐ­πα­νά­στα­ση δέν εἶ­ναι, ὅ­πως ξέ­ρα­µ­ε µέχρι σή­µ­ε­ρα, κι ὅ­πως οἱ ἴ­διοι οἱ πρω­τα­γω­νι­στές της τήν συ­νέ­λα­βαν, ἀ­πε­λευ­θε­ρω­τι­κός πό­λε­µ­ος ἤ ἀ­γώ­νας τῆς ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­ας (προ­φα­νῶς οὔ­τε νά ἀ­πε­λευ­θε­ρω­θοῦ­µ­ε θέ­λα­µ­ε οὔ­τε τήν ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­α µ­ας ἐ­πι­δι­ώ­κα­µ­ε), «καί ἀ­κό­µ­η χει­ρό­τε­ρα δέν εἶ­ναι “Πα­λιγ­γε­νε­σί­α” ἑ­νός δῆ­θεν προ­ϋ­πάρ­χον­τος ἔ­θνους, ὅ­πως ὑ­πο­στη­ρί­ζει ἡ ἐ­θνο­κεν­τρι­κή δο­ξα­σί­α».[   ]
Ἐ­γώ, ὅ­µ­ως, µέ αὐ­στη­ρά ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κά κρι­τή­ρια, θά χα­ρα­κτη­ρί­σω «δο­ξα­σί­α» τίς ἀ­πό­ψεις τοῦ κ. Πι­ζά­νια. ∆ι­ό­τι σ’ ὅ­λ’ αὐ­τά δέν εἶ­δα οὔ­τε µία συγ­κε­κρι­µ­έ­νη πα­ρα­πο­µ­πή σέ πη­γές τῆς ἐ­πο­χῆς, οὔ­τε ἕ­να πρα­γµ­α­το­λο­γι­κό ἐ­πι­χε­ί­ρη­µ­α. Ἐ­πι­στή­µ­η ὅ­µ­ως εἶ­ναι ἡ ἐ­ξα­γω­γή συ­µ­πε­ρα­σµ­ά­των µέ βά­ση ὑ­παρ­κτά στοι­χεῖ­α (ἄς δι­α­βά­σει ὁ κ. Πι­ζά­νιας τόν κώ­δι­κα τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς τῶν Ἁ­γί­ων Τεσ­σα­ρά­κον­τα Σπάρ­της (πού ἀ­να­κά­λυ­ψε ὁ δι­α­κε­κρι­µ­έ­νος βυ­ζαν­τι­νο­λό­γος Νι­κό­λα­ος Βέης), πού ἀ­νή­κει στόν 17ο αἰ­ῶ­να καί δε­ί­χνει τήν γλα­φυ­ρή, ὡ­ραι­ό­τα­τη ἑλ­λη­νι­κή γλῶσ­σα τῆς ἐ­πο­χῆς, πού κα­νέ­νας Κο­ρα­ῆς δέν κα­τα­σκε­ύ­α­σε καί πού µ­οι­ά­ζει τό­σο πο­λύ µέ τήν ση­µ­ε­ρι­νή δι­κή µ­ας!) καί ὄ­χι χα­ρα­κτη­ρι­σµ­οί, κρί­σεις, θε­ω­ρί­ες καί ἄ­φθο­νη φλυ­α­ρί­α.
Ὁ δη­µ­ο­σι­ο­γρά­φος κ. Πάσχος Μαν­δρα­βέ­λης, στίς 21 Φε­βρου­α­ρί­ου 2007, δη­µ­ο­σι­ε­ύ­ει στήν Κα­θη­µ­ε­ρι­νή ἄρ­θρο µέ τί­τλο «Τό δί­κιο τοῦ ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που», ὅ­που συ­µ­πε­ρι­ε­λά­µ­βα­νε τήν φρά­ση «τά ψε­ύ­τι­κα λά­βα­ρα τῆς Ἁ­γί­ας Λα­ύ­ρας». Ἀ­νέ­τρε­ξα λοι­πόν στήν σχε­τι­κή βι­βλι­ο­γρα­φί­α, γιά νά δι­α­πι­στώ­σω τήν ἱ­στο­ρι­κή ἀ­λή­θεια, καί ἀ­να­κά­λυ­ψα ὅ­τι τό πε­ρι­στα­τι­κό τῆς Ἁ­γί­ας Λα­ύ­ρας ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νουν πλή­ρως καί ἀ­να­λυ­τι­κά: α) ὁ ἔγ­κυ­ρος ἱ­στο­ρι­κός Οὐ­ίλ­λιαµ Μύλλερ, στό κλασ­σι­κό ἔρ­γο του Ἡ Τουρ­κί­α κα­ταρ­ρέ­ου­σα, Ἀ­θή­να, ἔκ­δο­ση τοῦ βι­βλι­ο­πω­λε­ί­ου τῆς Ἑ­στί­ας, 1914, σελ. 93, β) ὁ Σάµουελ Γκρίν­τλε­ϋ Χάου, στήν Ἱ­στο­ρι­κή σκι­α­γρα­φί­α τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­νά­στα­σης, Νέα Ὑόρκη, 1928, ἀ­να­τύ­πω­ση ἑλλ. µ­ε­τά­φρ. 1997, σελ. 66. Ση­µ­ει­ω­τέ­ον ὅ­τι ὁ Χάου ἔ­ζη­σε στήν Ἑλ­λά­δα κα­τά τήν ἐ­πα­να­στα­τι­κή πε­ρί­ο­δο ἐ­πί πέν­τε ἔ­τη καί προ­σέ­φε­ρε ὑ­πη­ρε­σί­ες ὡς ἰα­τρός, γ) ὁ ἐγ­κυ­ρώ­τε­ρος ἱ­στο­ρι­κός καί σύγ­χρο­νος τῆς Ἐ­πα­νά­στα­σης Σπυ­ρί­δων Τρι­κο­ύ­πης, στήν κλασ­σι­κή Ἱ­στο­ρί­α τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως, ἀ­να­τύ­πω­ση ἀ­πό τήν Νέα Ἑλ­λη­νι­κή Βι­βλι­ο­θή­κη, σ. 62. Τά πα­ρα­πά­νω ἐν­δει­κτι­κά, δι­ό­τι σχε­δόν ὅ­λες οἱ πη­γές ἀ­να­φέ­ρουν τήν Ἁ­γί­α Λα­ύ­ρα.
῎Ε­στει­λα ἐ­πι­στο­λή στήν Κα­θη­µ­ε­ρι­νή µέ τά προ­α­να­φερ­θέν­τα, ὅ­που ἐ­πε­σή­µ­αι­να ἐν κα­τα­κλεῖ­δι ὅ­τι ἀ­πό­ψεις καί κρί­σεις πού ἀ­φο­ροῦν τό­σο σο­βα­ρά ζη­τή­µ­α­τα πρέ­πει νά εἶ­ναι ἐ­παρ­κῶς τε­κµ­η­ρι­ω­µ­έ­νες καί ὄ­χι προ­ϊ­όν­τα ἰ­δε­ο­λο­γι­κῶν ἐ­πιρ­ρο­ῶν. Ἡ Κα­θη­µ­ε­ρι­νή δη­µ­ο­σί­ευ­σε τήν ἐ­πι­στο­λή µ­ου, ἀλ­λά φα­ί­νε­ται ὅ­τι ὁ κ. Μαν­δρα­βέλ­λης γνω­ρί­ζει κα­λύ­τε­ρα ἀ­πό τόν Σπυ­ρί­δω­να Τρι­κο­ύ­πη τά γε­γο­νό­τα καί µ­ᾶλ­λον θε­ω­ρεῖ τόν Μύλλερ καί τόν Χάου ἐκ­προ­σώ­πους τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ ἐ­θνι­κι­σµ­οῦ. Γι’ αὐ­τό καί στίς 28 Μαρ­τί­ου, ἕ­ναν πε­ρί­που µ­ῆ­να µ­ε­τά, ἐ­πα­νῆλ­θε ἀ­πτό­η­τος ἀ­πό ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κά ἐ­πι­χει­ρή­µ­α­τα καί πη­γές σέ νέ­ο του ἄρ­θρο, µέ τόν τί­τλο «Οἱ “ἀ­γα­θοί” µ­ας µ­ῦ­θοι» (τό ἀ­γα­θοί σέ εἰ­σα­γω­γι­κά τοῦ ἰ­δί­ου), ξε­κι­νών­τας µέ τήν πρό­τα­ση: Ἡ κα­τάρ­ρευ­ση τῶν µύθων γιά τό «κρυ­φό σχο­λειό» καί τήν «εὐ­λο­γί­α τοῦ Πα­λαι­ῶν Πα­τρῶν Γε­ρµ­α­νοῦ στήν Ἁ­γί­α Λα­ύ­ρα» κ.λπ. κ.λπ.
Πε­ρί­µ­ε­να ἀ­πό τόν κ. Μαν­δρα­βέ­λη ἤ νά ἀ­να­θε­ω­ρή­σει ὅ­σα εἶ­χε προ­η­γου­µ­έ­νως ὑ­πο­στη­ρί­ξει, ὑ­πό τό βά­ρος τῶν πα­ρα­πο­µ­πῶν καί τῆς βι­βλι­ο­γρα­φί­ας πού τοῦ ἔ­στει­λα, ἤ νά ὑ­πο­στη­ρί­ξει µέ ἄλ­λες, ἀν­τί­θε­τες πα­ρα­πο­µ­πές καί ἄλ­λη βι­βλι­ο­γρα­φί­α, τήν ὀρ­θό­τη­τα τῶν ἀ­πό­ψε­ών του. Ἀλ­λά δέν ἔ­πρα­ξε οὔ­τε τό ἕ­να οὔ­τε τό ἄλ­λο. Αὐ­τό λοι­πόν ἀ­πο­δει­κνύ­ει σα­φέ­στα­τα ὅ­τι οἱ ἀ­πό­ψεις τοῦ κ. Μαν­δρα­βέ­λη δέν προ­κύ­πτουν ἀ­πό µ­ε­λέ­τη τῶν πρα­γµ­α­τι­κῶν πε­ρι­στα­τι­κῶν, ἀλ­λά ἀ­πο­τε­λοῦν προ­ϊ­όν ἰ­δε­ο­λο­γι­κῆς ἐ­µ­µ­ο­νῆς καί ὡς γνω­στόν οἱ ἰ­δε­ο­λο­γι­κές ἐ­µ­µ­ο­νές δέν κά­µ­πτον­ται οὔ­τε καί ἀ­πό τήν πιό ἐ­µ­πε­ρι­στα­τω­µ­έ­νη ἐ­πι­χει­ρη­µ­α­το­λο­γί­α καί ἀ­πο­δε­ί­ξεις, δι­ό­τι σχε­τί­ζον­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο µέ τόν ψυ­χι­κό καί λι­γώ­τε­ρο µέ τόν πνευ­µ­α­τι­κό µ­ας κό­σµ­ο.
Γιά τό ζή­τη­µ­α τοῦ κρυ­φοῦ σχο­λει­οῦ, πού ἐ­πί­σης ὁ κ. Μαν­δρα­βέ­λης κα­ταγ­γέλλει ὡς µ­ῦ­θο, τήν ἀ­πάν­τη­ση ἔ­χει δώ­σει ὁ Φ.Ι. Κα­κρι­δῆς (ἐ­κτός ἄν ὁ κ. Μαν­δρα­βέ­λης ἀ­µ­φι­σβη­τεῖ καί τό ἐ­πι­στη­µ­ο­νι­κό κῦ­ρος τοῦ κ. Κα­κρι­δῆ ἤ ἄν τόν θε­ω­ρεῖ κι αὐ­τόν ἀ­κραῖ­ο ἐ­θνι­κι­στή). Σέ ἄρ­θρο του στό Βῆ­µ­α [22 Φε­βρου­α­ρί­ου 1998, Νέες Ἐ­πο­χές, σ. 11], ὁ Κα­κρι­δῆς ση­µ­ει­ώ­νει ὅ­τι, ναί µέν ὑ­πῆρ­χαν σχο­λές ἐ­πί Τουρ­κο­κρα­τί­ας, ἀλ­λά ἡ λει­τουρ­γί­α τους ἐ­λεγ­χό­ταν αὐ­στη­ρά ἀ­πό τήν τουρ­κι­κή ἐ­ξου­σί­α, ὥ­στε νά ἀ­πο­κλε­ί­ε­ται ἡ πα­τρι­ω­τι­κή ὀρ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α καί ἡ µ­α­χό­µ­ε­νη Ὀρ­θο­δο­ξί­α, γι’ αὐ­τό καί ὑ­πῆρ­χαν πα­ράλ­λη­λοι, ἄ­τυ­ποι καί δι­α­φε­ύ­γον­τες τοῦ τουρ­κι­κοῦ ἐ­λέγ­χου µ­η­χα­νι­σµ­οί δι­δα­σκα­λί­ας, πού στήν λα­ϊ­κή συ­νε­ί­δη­ση κα­τα­γρά­φη­καν ὡς «κρυ­φό σχο­λειό». Ἀλ­λά ἡ ἀ­να­δρο­µή στό πα­ρελ­θόν ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νε­ται ἀ­πό τό πα­ρόν: στήν κα­τε­χό­µ­ε­νη Κύπρο, τίς δι­ώ­ξεις πού ὑ­πέ­στη καί ὑ­φί­στα­ται ἡ δα­σκά­λα ’Ελένη Φωκά τίς ἔ­χε­τε ἀ­κο­ύ­σει, φίλ­τα­τε κ. Μαν­δρα­βέ­λη µ­ου;
[ ] 2 Σε­πτε­µ­βρί­ου 2007: ὁ κ. ∆η­µ­ή­τρης Σω­τη­ρό­που­λος, δι­δά­σκων Ἱ­στο­ρί­α στό Ἰόνιο Πα­νε­πι­στή­µ­ιο, πα­ρου­σι­ά­ζει τό ἔρ­γο τοῦ (ἄ­γνω­στου σέ µένα) κ. Νίκου Ρο­τζώ­κου, µέ τί­τλο Ἐ­θνα­φύ­πνι­ση καί Ἐ­θνο­γέ­νε­ση (σ.τ.σ.: νά ᾽την πά­λι ἡ Ἐ­θνο­γέ­νε­ση), Ὀρ­λω­φι­κά καί ἑλ­λη­νι­κή ἱ­στο­ρι­ο­γρα­φί­α. Ὁ ἀ­πί­στευ­τος τί­τλος τῆς βι­βλι­ο­πα­ρου­σί­α­σης (πού κα­τα­λα­µ­βά­νει τό ἥ­µ­ι­συ τῆς σε­λί­δας 6 τῆς Κα­θη­µ­ε­ρι­νῆς, εἶ­ναι «Τά Ὀρ­λω­φι­κά δέν ἦ­ταν ἐ­θνι­κή ἐ­πα­νά­στα­ση». Χω­ρίς κἄν ἕ­να ἐ­ρω­τη­µ­α­τι­κό στό τέ­λος. ∆η­λα­δή, κα­τό­πιν τοῦ ἔρ­γου τοῦ κ. Ρο­τζώ­κου καί τῆς βι­βλι­ο­πα­ρου­σι­ά­σε­ώς του ἀ­πό τόν κ. Σω­τη­ρό­που­λο, τό θέ­µ­α ξε­κα­θά­ρι­σε καί θε­ω­ρεῖ­ται λῆ­ξαν! Τά Ὀρ­λω­φι­κά, πού ἐ­πί αἰ­ῶ­νες οἱ πη­γές ἀ­να­φέ­ρουν ὡς τήν τε­λευ­τα­ί­α µ­ε­γά­λη Ἐ­πα­νά­στα­ση τῶν ὑ­πό­δου­λων Ἑλ­λή­νων πρίν τό ᾽21, κα­τα­τάσ­σε­ται πλέ­ον ὁ­ρι­στι­κά στίς… µή ἐ­θνι­κές ἐ­πα­να­στά­σεις! (῎Α­ρα­γε τί ἐ­πα­νά­στα­ση ἦ­ταν; Τα­ξι­κή; ’Ή µήπως δέν ἦ­ταν ἐ­πα­νά­στα­ση;) Σύµφωνα µέ τόν κ. Σω­τη­ρό­που­λο, «ἡ γρα­φί­δα τοῦ ἱ­στο­ρι­κοῦ Νίκου Ρο­τζώ­κου ἔρ­χε­ται νά σκί­σει σάν γι­α­τα­γά­νι τίς βε­βαι­ό­τη­τές µ­ας σέ σχέ­ση µέ τίς ἐ­πα­να­στα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις τῶν ὁ­µ­ο­δό­ξων τοῦ ὕ­στε­ρου 18ου αἰ­ῶ­να στά νό­τια τῆς Ὀ­θω­µ­α­νι­κῆς Αὐ­το­κρα­το­ρί­ας».
[  ] Μία δη­µ­ο­φι­λής σ’ αὐ­το­ύς το­ύς κύ­κλους ἀ­να­φο­ρά εἶ­ναι ἡ κα­ταγ­γε­λί­α τῆς «ἐ­θνο­κά­θαρ­σης» τῶν Το­ύρ­κων τῆς Τρί­πο­λης ἀ­πό το­ύς ῞Ελ­λη­νες κα­τά τήν Ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­σή της τόν Σε­πτέ­µ­βριο τοῦ 1821. «Ὅ­ταν οἱ Ἕλ­λη­νες µ­πῆ­καν στήν Τρί­πο­λη, δέν ἔ­µ­ει­νε λι­θά­ρι ὄρ­θιο», ἐ­πι­ση­µ­αί­νει ὀρ­θά ὁ κύ­ριος Θά­νος Βε­ρέ­µ­ης, κα­θη­γη­τής Ἱ­στο­ρί­ας στό Πα­νε­πι­στή­µ­ιο Ἀ­θη­νῶν, σέ συ­νέν­τευ­ξή του στόν Τύ­πο τῆς Κυ­ρια­κῆς (1-4-2007). ῎Ο­χι µόνον δέν θά δι­α­ψε­ύ­σω, ἀλ­λά θά τε­κµ­η­ρι­ώ­σω καί θά ἐ­πι­βε­βαι­ώ­σω τό γε­γο­νός: «Τό ἄ­λο­γό µ­ου», γρά­φει ὁ νι­κη­τής τῶν Το­ύρ­κων καί ἀ­πε­λευ­θε­ρω­τής τῆς Ἑλ­λά­δος Θε­ό­δω­ρος Κο­λο­κο­τρώ­νης, «ἀ­πό τά τε­ί­χη ἕ­ως τά σα­ρά­για δέν ἐ­πά­τη­σε γῆ» [Κο­λο­κο­τρώ­νη Ἀ­πο­µ­νη­µ­ο­νε­ύ­µ­α­τα, ἐκδ. ∆ρα­κο­πο­ύ­λου, σελ. 93]. 32.000 Τοῦρ­κοι ἐ­σφά­γη­σαν ἀ­πό το­ύς ῞Ελ­λη­νες, συ­νε­χί­ζει ὁ Γέρος τοῦ Μο­ριᾶ, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­βα­λε «Τε­λά­λη, νά πα­ύ­σῃ ὁ σφα­γµ­ός». Καί συ­νε­χί­ζει: «῞Ο­ταν ἐ­µ­βῆ­κα εἰς τήν Τρι­πο­λι­τσά, µ­οῦ ἔ­δει­ξαν τόν πλά­τα­νο εἰς τό πα­ζά­ρι ὁ­πού ἐ­κρέ­µ­α­γαν το­ύς ῞Ελ­λη­νες. Ἀ­να­στέ­να­ξα καί εἶ­πα: “῎Α­ϊν­τε, πό­σοι ἀ­πό τό σό­γι µ­ου καί ἀ­πό τό ἔ­θνος µ­ου ἐ­κρε­µ­ά­σθη­σαν ἐ­κεῖ”, καί δι­έ­τα­ξα καί τόν ἔ­κο­ψαν. Ἐ­πα­ρη­γο­ρή­θη­κα καί διά τόν σκο­τω­µό τῶν Το­ύρ­κων».
῎Ο­χι, κύ­ρι­οι ὄ­ψι­µ­οι «ἀν­θρω­πι­στές», οἱ ση­µ­ε­ρι­νοί ἐ­λε­ύ­θε­ροι ῞Ελ­λη­νες δέν αἰ­σθα­νό­µ­α­στε ἐ­νο­χές γιά τήν «ἀν­θρω­πι­στι­κή κα­τα­στρο­φή» τῆς Τρί­πο­λης, τόν µ­α­το­βαμ­µ­έ­νο Σε­πτέ­µ­βρη τοῦ 1821. ∆ε­δο­µ­έ­νου ὅ­τι δέν ὑ­φί­στα­το τό­τε –ὅ­πως καί δέν ὑ­φί­στα­ται οὔ­τε σή­µ­ε­ρα– δι­ε­θνής ὀρ­γα­νι­σµ­ός πού νά χα­ρί­ζει τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α στο­ύς ὑ­πό­δου­λους λα­ο­ύς, κα­τό­πιν γρα­πτῆς αἰ­τή­σε­ως µ­ε­τά χαρ­το­σή­µ­ου. Οὔ­τε οἱ Τοῦρ­κοι θά ἔ­φευ­γαν µόνοι τους ἀ­πό τήν Ἑλ­λά­δα κα­τό­πιν δι­α­πρα­γµ­α­τε­ύ­σε­ων. Οἱ πρό­γο­νοί µ­ας, βε­βα­ί­ως, τό γνώ­ρι­ζαν αὐ­τό πο­λύ κα­λά, γι’ αὐ­τό καί τό κεν­τρι­κό σύν­θη­µ­α στήν Ἐ­πα­νά­στα­ση ἦ­ταν «Ἐ­λευ­θε­ρί­α ἤ Θάνατος».

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΡΔΗΝ"

Βρώμικο γεωπολιτικό παιχνίδι πίσω από την αιφνίδια στοχοποίηση Καμμένου

 Οι εξελίξεις αναμένονται δραματικές

Η είδηση ενδεχομένως και να θεωρείται τρέχουσα. Η επικοινωνιακή της διαχείριση όμως, τόσο από πολιτικά κέντρα,  όσο και από μιντιακά συγκροτήματα συμφερόντων, αποκαλύπτει μια βρώμικη προσπάθεια που βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη και βάζει τη χώρα σε επικίνδυνο αλεστήρι εξελίξεων...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Θα τολμήσουμε να πούμε μάλιστα, πως πίσω από αυτή την επικίνδυνη χορογραφία, καλύπτονται και στελέχη της κυβέρνησης, που αγγίζουν τα ανώτατα πολιτικά κλιμάκια στο περιβάλλον του ίδιου του πρωθυπουργού.

Τυπικά η απροκάλυπτη παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας, αυτή τη φορά έρχεται πέραν του Ατλαντικού, με την πρωτοβουλία του ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή Νταν Κόουτς, ο οποίος απειλεί να μπλοκάρει το ετήσιο ψήφσμα για την ν Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, προφασιζόμενος ανησυχίες που δημιουργούν οι δηλώσεις Καμμένου για τον κίνδυνο των τζιχαντιστών σε περίπτωση κατάρρευσης της Ελλάδας. (δες περισσότερα ΕΔΩ))

Η ουσία είναι πως η επιχείρηση στοχευμένης στοχοποίησης του Πάνου Καμμένου, βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη, και ο στόχος είναι διπλός:...

• Το πρώτο που επιδιώκουν, είναι μέσα από την επίθεση αυτή που θα κλιμακωθεί με απαίτηση απομάκρυνσης του Καμμένου  από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, να ξεφτίσουν και να αποδυναμωθούν καθολικά ακόμη και εκείνα τα ελάχιστα εθνικά στοιχεία που συνθέτουν την κυβερνητική πολιτική προσδίδοντάς της ένα εθνικό - πατριωτικό στίγμα, στο τομέα της άμυνας και φυσικά στην μπαρουταποθήκη τουΑιγαίου αλλά και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, διευκολύνοντας έτσι και την προώθηση των επικίνδυνων γεωπολιτικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή.

• Η δεύτερη επιδίωξη, είναι να καταφέρουν ένα συνολικότερο ρήγμα στην κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ικανό να οδηγήσει σε ανασύνθεση κυβερνητικών συμμαχιών με ευρύτερες πλειοψηφίες (ποταμίσια συνονθυλεύματα κλπ), ενδεχομένως και με πλήρη αποκλεισμό των ΑΝΕΛ, προκειμένου να ευοδωθούν έτσι τα συνολικότερα σχέδια των χορογράφων για το «Ελληνικό ζήτημα».

Η κυβέρνηση και προσωπικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αν δεν είναι στο παρασκήνιο συμπρωταγωνιστές σ αυτή τη βρώμικη ιστορία, οφείλουν να την καταγγείλουν τώρα ευθέως και απερίφραστα, να αγνοήσουν το νεοταξίτικο ψήφισμα-φιέστα των Αμερικανικών λόμπι, και να καλύψουν πλήρως και ανεπιφύλακτα τους χειρισμούς του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Σε διαφορετική περίπτωση η βρώμικη συνενοχή του πρωθυπουργικού επιτελείου, που εντάσσεται στα πλαίσια της συνολικής πολιτικής του κωλοτούμπας, είναι δεδομένη και καθιστά πολλαπλά ύποπτο και υπόλογο για όσα μέλλει να διαδραματιστούν, τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας.

Υ.Γ. Νίκο Κοτζιά, καλομελέτα κι έρχεται η δική σου σειρά…
Εμείς θα επανέλθουμε...

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

ΟΑΕΕ - Το ταμείο του αίσχους

Τι ακριβώς να ρυθμίσουν οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες σε εκατό δόσεις; Τις παράνομες χρεώσεις της μνημονιακής διοίκησης του ταμείου τους; Και πως να κρατήσουν την ρύθμιση αν συνεχίσουν να οφείλουν κάθε μήνα τις ως γνωστόν αδύνατον-να-καταβληθούν, τρέχουσες εισφορές;...

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η εγκύκλιος για την ρύθμιση οφειλών στα Ασφαλιστικά Ταμεία βάσει του νέου νόμου, δεν περιέχει τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τους ασφαλισμένους-ανασφάλιστους του ΟΑΕΕ. 

Οι 100 δόσεις δεν αφορούν ακόμη τους
ελεύθερους επαγγελματίες...  

Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής δείχνει να ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων ως προς την...

ταύτιση των εργοδοτικών οφειλών στο ΙΚΑ (όπου πράγματι η ρύθμιση είναι ευνοϊκή) με εκείνες της αυτασφάλισης των ελεύθερων επαγγελματιών στα ταμεία τους ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ κλπ.

Αναμένεται λοιπόν επείγουσα ειδική ρύθμιση των οφειλών των ελεύθερων επαγγελματιών, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, άλλως και μόνο η ρήτρα ότι η ρύθμιση "απόλλυται" εάν δεν καταβληθούν οι τρέχουσες εισφορές, βγάζει εκτός ρύθμισης την πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών.

Η αντιμετώπιση των ιδιαιτεροτήτων, ειδικά του "ταμείου του αίσχους" ΟΑΕΕ - όπου το ύψος των εισφορών είναι απαγορευτικό για την επιχειρηματική δραστηριότητα και τα συσσωρευμένα χρέη των ΕΕ έχουν να κάνουν ακριβώς με αυτό δλδ το παράλογο και παράνομο (σύμφωνα και με την μελέτη Μανιτάκη) ύψος των εισφορών, πρωτοφανές στην Ευρώπη και απομεινάρι νόμου της χούντας - έπρεπε να προηγηθεί της ρύθμισης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευτεί ότι θα απελευθέρωνε την επιλογή ασφαλιστικής κλάσης και θα υπολογίζονταν για τα πέντε χρόνια της κρίσης αναδρομικά μειωμένες οι οφειλές βάσει αυτής της επιλογής του ασφαλισμένου - ότι επίσης θα αφαιρούνταν/διαγράφονταν οι εισφορές για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εφόσον οι ασφαλισμένοι/ες στο ταμείο αλλά μη-ενήμεροι/ες δεν είχαν τέτοιο δικαίωμα. Τέλος ότι στο εξής θα αρκεί ένα καταβληθέν δίμηνο στον ΟΑΕΕ για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οι ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ, όπως ισχύει ήδη στο ΙΚΑ με τα 50 ένσημα.

Τις επόμενες ημέρες αναμένονται λοιπόν οι απαραίτητες αυτές συμπληρωματικές νομοθετικές πρωτοβουλίες και εγκύκλιοι για τα ασφαλιστικά ταμεία των ελεύθερων επαγγελματιών, άλλως η ρύθμιση παρακάτω δεν τους/τις αφορά.

Τι ακριβώς να ρυθμίσουν οι ΕΕ σε εκατό δόσεις; Τις παράνομες χρεώσεις της μνημονιακής διοίκησης του ταμείου τους; Και πως να κρατήσουν την ρύθμιση αν συνεχίσουν να οφείλουν κάθε μήνα τις ως γνωστόν αδύνατον-να-καταβληθούν, τρέχουσες εισφορές;

Προς υπενθύμιση των δεσμεύσεων της νέας κυβέρνησης, αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από την συνάντηση των ανασφάλιστων του ΟΑΕΕ με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τον Νοέμβριο του 2014 (δείτε τις λεπτομέρειες εδώ), όπου κατετέθησαν τα αιτήματα των ασφαλισμένων-ανασφάλιστων του ΟΑΕΕ και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκαν στα παρακάτω:

"Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά τους μας ενημέρωσαν για την τροπολογία που θα καταθέσουν στην Βουλή σχετικά με τον ΟΑΕΕ , και τις λύσεις που προτείνουν, οι οποίες είναι οι εξής:

    1. Πάγωμα παλαιών οφειλών από το 1/1/2010 με δυνατότητα μεταφοράς σε πλασματικό εξαγοράσιμο χρόνο πριν τη σύνταξη

    2. Ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικής κατηγορίας έως το 2017 και αναδρομικά από το 2010

    3. Διαγραφή προσαυξήσεων και τόκων και πρόσθετων τελών από 1.1.2010-31.12.2017

    4. Αναστολή αναγκαστικής εκτέλεσης εως 31.12.2017

    5. Ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη με καταβολή δυο μηνιαίων εισφορών ανά έτος (δηλ με 50 ένσημα όπως και στο ΙΚΑ)

    6. Αποποινικοποίηση οφειλών στον ΟΑΕΕ

    7. Δυνατότητα συνταξιοδότησης για όσους έχουν κύρια οφειλή έως και 50.000 ευρώ

    8. Ρύθμιση οφειλών σε δόσεις που αντιστοιχούν το ανώτατο στο 20% του εισοδήματος του προηγούμενου οικονομικού έτους, αν πρόκειται για οφειλές σε ασφαλιστικό ταμείο ή εφορία και να μην ξεπερνάει το 30% όταν ρυθμίζονται και ασφαλιστικά ταμεία και εφορία ταυτόχρονα.

Οσον αφορά τη διαγραφή των ιατροφαρμακευτικών δαπανών που μας έχουν χρεωθεί και δεν μας έχουν χορηγηθεί, η απάντηση τους δεν ήταν σαφής , και μετά από πίεση που ασκήθηκε κατέληξαν να μας πουν ότι το μελετάνε και μόλις βγει η μελέτη θα μας ενημερώσουν."

Αναμένουμε την επείγουσα και έγκαιρη νομοθέτηση των παραπάνω, πριν καταστεί άχρηστη και ανώφελη για τους ασφαλισμένους στον ΟΑΕΕ η ρύθμιση των 100 δόσεων.
Κατανοούμε την βιασύνη για την ψήφιση του νόμου των 100 δόσεων αλλά μέχρι στιγμής, αυτή αφορά τους φορολογικούς οφειλέτες και τους οφειλέτες στο ΙΚΑ - όχι όμως τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Εκεί, στην αντιμετώπιση του "αίσχους του ΟΑΕΕ", βρίσκεται η ευκαιρία για την νέα κυβέρνηση να δείξει ότι εννοεί την διαφορετική αντιμετώπιση της επιχειρηματικότητας και των ελεύθερων επαγγελματιών σύμφωνα με όσα έχει -όχι μόνο προεκλογικά αλλά από πολύ καιρό - συμφωνήσει με τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και να αλλάξει άρδην το τοπίο της γενοκτονίας των ΕΕ που με επιμονή και μεθοδικότητα εφάρμοσε η προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου και ειδικά ο πρώην υπουργός εργασίας Γιάννης Βρούτσης με τις ευλογίες της τρόικας.

*Ο Γιώργος Παπασπυρόπουλος είναι απόφοιτος γεωπονικού πανεπιστημίου (MSc στη γεωργική οικονομία), σύμβουλος εφαρμογών ενεργειακής προστασίας και στατικής αναβάθμισης κτιριακών κατασκευών και blogger 

Αριστερή Στρουθοκάμηλος

Μιλά,Το κόμμα της ντροπής των Ιμίων !!

Το ΠΑΣΟΚ των εθνικών ολετήρων, ξέρει να βγάζει το σκασμό για τη Θράκη αλλά και να επιτίθεται στα ΟΥΚ για τα συνθήματα της παρέλασης

Το κόμμα της παράδοσης του Οτσαλάν και της διάλυσης της πολιτικής της πίσω πόρτας! Με την βοήθεια της Ελλάδας στην Κουρδική Αντίσταση, της αμφισβήτησης των συνόρων του Αιγαίου,το κόμμα της μίζας, της διαπλοκής, της διάλυσης του κοινωνικοί ιστού! Το κόμμα του βολέματος, της Ανεργίας & της πολιτικής σήψης! Το κόμμα της Εθνικής ταπείνωσης! Του από 44% το 2009 και 4,5 το 2015!! Τολμά να μιλά για τις επίλεκτες δυνάμεις των ΟΥΚ!!

Την απόδοση ευθυνών για τα «συνθήματα αμφισβήτησης των υφιστάμενων συνόρων που φώναζαν τα ΟΥΚ στην παρέλαση στο Σύνταγμα» ζητεί το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωσή του...

Το ΠΑΣΟΚ (μιλάμε για το κόμμα του οποίου ο ηγέτης - Βενιζέλος - έσπευσε πρώτος να στηρίξει τους νεοναζί του Κιέβου) βάλλει προσωπικά κατά του κ. Καμμένου, τον οποίο και χαρακτηρίζει «ανεύθυνο», ενώ διερωτάται ποιοι είναι αυτοί που...

«έδωσαν στα ΟΥΚ το ‘ελεύθερο’ να διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική και την πολιτική εθνικής ασφάλειας».

ΟΙ «ΑΓΟΡΕΣ» ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ

                     ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΣΤΟ ΧΑΑ: 

Παρασκευή 27/03/15 

ΟΙ ΓΥΠΕΣ ΤΩΝ ''ΑΓΟΡΩΝ'' ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΕ ΣΕ ΒΡΩΜΙΚΟ ΡΟΛΟ

Στο χορό των πιέσεων και των εκβιασμών προς την ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό, μπήκαν σήμερα και οιγύπες των αγορών, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους νεοαποικιοκράτεςτης Γερμανικής ΕΕ που όλο αυτό το διάστημα κατέβαλαν άοκνες προσπάθειες για να στραγγίζουν κάθε ίχνος ρευστότητας και να κλείσουν όλες τις στρόφιγγες χρηματοδότησης.

Αποτέλεσμα των απροκάλυπτων αυτών εκβιασμών ήταν η άτακτη υποχώρηση όλων σχεδόν των δεικτών στο ελληνικό Χρηματιστήριο, με τον Τραπεζικό δείκτη να βρίσκεται σε τροχιά κατάρρευσης, σημειώνοντας πτώση κατά 11,88%. Ειδικότερα, ο Γενικός Δείκτης Τιμών έκλεισε με πτώση 3,74%κοντά στα χαμηλά της ημέρας, στις 764,88 μονάδες και η αξία των συναλλαγών διαμορφώθηκε στα 78,40 εκατ. ευρώ. Ο δείκτης υψηλής κεφαλαιοποίησης σημείωσε πτώση 4,54%, ενώ ο δείκτης της μεσαίας κεφαλαιοποίησης υποχώρησε 1,87%.

Προφανώς δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η κατάρρευση του Χρηματιστηρίου έρχεται αμέσως μετά την άρνηση του EFSF να επιστρέψει το 1,2 δισ. ευρώ, που δικαίως διεκδικεί η κυβέρνηση και που έρχεται αμέσως μετά τις δύο αποφάσεις της ΕΚΤ να μην επιστρέψει τα κέρδη του 1,9 δις. ευρώ που είχε από τα ελληνικά ομόλογα, αλλά και το «βέτο» που έθεσε προς τις ελληνικές τράπεζες να μην αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα!

Παράλληλα βέβαια για ακόμα μια φορά φανερώνεται ο βρώμικος ρόλος και των αγορών. Δεν πέρασε άλλωστε πολύς καιρός που έπαιξαν το ίδιο παιχνίδι, αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ , όταν και επιχείρησαν άμεσα να πιέσουν τη νέα ελληνική κυβέρνηση για να αναδιπλωθεί και να μπει σε τροχιά ενός αδιέξοδου συμβιβασμού και αθέτησης του προγράμματος της.

Το ευρωπαϊκό κατεστημένο ακόμη πιο αδίστακτα και προκλητικά περισφίγγει τη θηλιά στο λαιμό της οικονομίας της χώρας, πιστεύοντας ότι έτσι θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να εγκαταλείψει το ριζοσπαστικό της πρόγραμμα, για το οποίο την επέλεξε ο ελληνικός λαός, και να εφαρμόσει καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές.

Οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ, που μαζί με την ελληνική ολιγαρχία και τα πιο κερδοσκοπικά τμήματα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, έχουν εξαπολύσει το όργιο αυτό των απειλών, τωνεκβιασμών και των πιέσεων δεν θα τα καταφέρουν. Η Ελλάδα έχει – και μπορεί να βρει περισσότερες - εναλλακτικές λύσεις, που θα δώσουν ανάσες στο λαό και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια ανορθωτική πορεία του τόπου. Ο μονόδρομος της εξαθλίωσης και της λιτότητας έχει κλείσει τον κύκλο του.

ΣΠΥΡΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Ακολούθως η Iskra παραθετει, χωρίς κρίσεις και σχόλια, το σχετικό ρεπορτάζ από διάφορες ιστοσελίδες:

ΧΑΑ: ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΚΑΝΑΒΑΤΣΟ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΕΣ ΜΕΤΟΧΕΣ

"Όπισθεν ολοταχώς" και απόλυτη αλλαγή σκηνικού, στο εγχώριο χρηματιστηριακό ταμπλώ, με τον Τραπεζικό κλάδο να επιστρέφει σε βαριές απώλειες (όπως και τα Τραπεζικά warrants), ενώ σχετικά καλύτερη εικόνα επέδειξε ο μη Τραπεζικός 25αρης.

Άλλωστε, το -11,88% του Τραπεζικού δείκτη, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για τους αρνητικούς πρωταγωνιστές ημέρας, ενώ η σημερινή πτώση ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων 39 συνεδριάσεων, με την αμέσως μεγαλύτερη, για τον κλαδικό δείκτη των Τραπεζών, να έχει σημειωθεί στις 28/1 (-26,67%).

Αρκετοί οι λόγοι της σημερινής άτακτης υποχώρησης, όπως οι κινήσεις κατοχύρωσης σημαντικών βραχυπρόθεσμων κερδών, η μάλλον αρνητική ειδησεογραφία που μεσολάβησε μετά την συνεδρίαση της Τρίτης, η "ατυχής" δήλωση Βαρουφάκη για "πιθανή ρήξη" και βέβαια, το αρνητικό διεθνές κλίμα που επιβαρύνθηκε και από τις εξελίξεις στην Υεμένη.

Παίρνοντας τα πράγματα με την χρονική τους σειρά, το Χ.Α. ερχόταν από τρεις συνεχόμενες ανοδικές συνεδριάσεις, με τον Γενικό Δείκτη να σημειώνει αθροιστικά κέρδη 9,8% και τον κλαδικό δείκτη των Τραπεζών αθροιστικά κέρδη 21,72%, ενώ η συνολική κεφαλαιοποίηση του Χ.Α. σημείωνε τριήμερη ενίσχυση, περίπου, 4 δισ ευρώ.

Στους επιμέρους τίτλους τα τριήμερα κέρδη για την Alpha Bank (σήμερα -12,61%) ήταν στο 24,64%, για την Εθνική (σήμερα -11,11%) στο 23,53% για την Eurobank (σήμερα -7,77%) στο 21,18% και για την ΔΕΗ (σήμερα -7,38%) στο 20,45%. Σαφώς πιο "δυσκίνητη" η Πειραιώς (σήμερα -17,27%) με τριήμερα κέρδη 13,78%. Η σημερινή συνεδρίαση έσβησε όλα τα προηγούμενα κέρδη και ο τίτλος έκλεισε σε νέα ιστορικά χαμηλά.

Σημαντικές ήταν οι αποδόσεις και για τα Τραπεζικά warrants. Ο παραστατικός τίτλος της Alpha Bank σήμερα -10,26%) σημείωνε τριήμερα κέρδη 39,58%, της Εθνικής (σήμερα -14,67%) 30,81% και της Πειραιώς (σήμερα -15,25%) 18%.

Για να γίνει σχετικά αντιληπτή η μίνι "πανωλεθρία" που έπαθαν όσοι η σημερινή συνεδρίαση τους βρήκε με αυξημένες θέσεις, ή όσοι τοποθετήθηκαν ενδοσυνεδριακά εκτιμώντας ότι ο χαμηλός τζίρος θα επέτρεπε την εύκολη αναστροφή της αρχικής αρνητικής εικόνας, αξίζει να σημειωθεί ότι η συνολική κεφαλαιοποίηση του Χ.Α. μπορεί να ενισχύθηκε κατά 4 δισ, περίπου, στις τελευταίες τρεις ανοδικές συνεδριάσεις, όμως σήμερα και σε μόνο μία συνεδρίαση χάθηκαν 2 δισ ευρώ, δηλαδή το 50% των προηγούμενων κερδών.

Από εκεί και πέρα, "στον πάγο" φαίνεται πως μπαίνει η επιστροφή του 1,2 δισ. ευρώ που διεκδικεί η Αθήνα από τα χρήματα που επιστράφηκαν από το ΤΧΣ στον EFSF. Σύμφωνα με Αξιωματούχους στις Βρυξέλλες η επιστροφή του 1,2 δισ. ευρώ θα πρέπει να εγκριθεί από τη διοίκηση του EFSF που απαρτίζεται από τους υπουργούς οικονομικών. Μια τέτοια έγκριση πιθανότατα θα απαιτήσει εβδομάδες, καθώς κάποιες Χώρες θα πρέπει να την περάσουν από τα κοινοβούλιά τους.

"Η Ελλάδα έχει περιθώριο μέχρι τη Δευτέρα για να δείξει το πώς θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις, καθώς η Ευρωζώνη απέκλεισε την όποια ταχεία πρόσβαση σε πόρους βοήθειας", δήλωσαν στο Bloomberg τρεις Αξιωματούχοι μετά το πέρας της χθεσινής τηλεδιάσκεψης του Euroworking Group.

Από την άλλη, "νομικά δεσμευτική" καθιστά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την απαγόρευση να αυξήσουν οι Ελληνικές Τράπεζες την έκθεσή τους σε Ελληνικά έντοκα. Η κίνηση αυξάνει την πίεση για την Αθήνα ενόψει της επόμενης έκδοσης τίτλων στα μέσα Απριλίου.

Εν τω μεταξύ, οι καταθέσεις στις Ελληνικές Τράπεζες μειώθηκαν κατά 7,8 δισ. ευρώ το Φεβρουάριο και ανήλθαν στα 147,52 δισ., αναφέρει το Reuters, επικαλούμενο στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Με αυτά τα δεδομένα ξεκίνησε και εξελίχθηκε η σημερινή συνεδρίαση, με κύριο χαρακτηριστικό, όχι τόσο τις επιθετικές κινήσεις από πλευράς πωλητών, όσο το τράβηγμα των λίγων αγοραστών σε σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εγχώρια Αγορά περίμενε κάποια καλύτερη εξέλιξη για την υπόθεση των 1,2 δισ ευρώ, ενώ ακόμα δεν έχει "ακούσει" κάποια πρώτα μέτρα από την λίστα που θα προτείνει η Κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά.

Υπενθυμίζεται ότι την ερχόμενη Κυριακή 5 Απριλίου είναι το Πάσχα των Καθολικών και αν η Ελληνική Κυβέρνηση έχει διάθεση να μην βρεθεί με την "πλάτη στον τοίχο" θα πρέπει να υποβάλει τάχιστα κάποιες πειστικές προτάσεις, προκειμένου μέχρι την Πέμπτη 2 Απριλίου να έχει συγκληθεί και το επόμενο Eurogroup.

Σε άλλη περίπτωση, ακολουθούν τα Πάσχα Καθολικών και Ορθοδόξων και τα πράγματα θα πάνε απελπιστικά πίσω.
Με αυτά τα δεδομένα, απόλυτα κρίσιμες για την βραχυπρόθεσμη τάση στο Χ.Α. θεωρούνται οι αμέσως επόμενες συνεδριάσεις, ενώ θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ΄ όψιν και οι επερχόμενες αργίες:Παρασκευή 3 Απριλίου (Μεγάλη Παρασκευή Καθολικών), Δευτέρα 6 Απριλίου (Δευτέρα του Πάσχα Καθολικών), Παρασκευή 10 Απριλίου (Μεγάλη Παρασκευή) και Δευτέρα 13 Απριλίου (Δευτέρα του Πάσχα).

Όλα αυτά θα παίξουν τον ρόλο τους για τα ξένα χαρτοφυλάκια, που συνεχίζουν να "κινούν τα νήματα" στο Χ.Α,όμως θα έχει προηγηθεί ο "χρησμός" της Moody΄s, που αναμένεται αύριο το βράδυ. Άγνωστης ημερομηνίας παραμένει η ετυμηγορία, για το Χ.Α., από τον οίκο FTSE, που ήταν προγραμματισμένη μέσα στον Μάρτιο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με τις αμέσως προηγούμενες ανοδικές συνεδριάσεις, στην σημερινή συνεδρίαση οι βασικοί δείκτες του Χ.Α., κινούμενοι σε απολύτως αντίθετη πορεία, "φόρεσαν από την αρχή μέχρι τέλους τα κόκκινα" και έκλεισαν πολύ κοντά στα χαμηλά ημέρας.

Για μία ακόμα συνεδρίαση, οι εμπλεκόμενοι στην Αγορά Παραγώγων, ακολούθησαν την κίνηση της υποκείμενης, ενώ επιστροφή πωλητών σημειώθηκε στην Αγορά ομολόγων, με αποτέλεσμα την ανοδική κίνηση των αποδόσεων για τους Ελληνικούς Κρατικούς τίτλους: 10ετες (10,71%), 5ετες (15,23%) και 3ετες (19,18%).

Πηγή: www.euro2day.gr

ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ - ΠΤΩΣΗ 3,74% ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΔ  

Μετά από τη μίνι ανοδική αντίδραση των προηγούμενων ημερών, οι πιέσεις επέστρεψαν στην χρηματιστηριακή αγορά, που υποχώρησε εκ νέου κάτω απ' τις 770 μονάδες, καθώς η οικονομία και οι τράπεζες παραμένουν δέσμιες των αποφάσεων του Eurogroup.
Από τη μία το "τελεσίγραφο" για υποβολή της λίστας το αργότερο ως τη Δευτέρα και από την άλλη το "καρότο και μαστίγιο" της ΕΚΤ με τη διεύρυνση των κεφαλαίων του ELA αλλά παράλληλα την απόρριψη της επιστροφής των 1,2 δισ. ευρώ και τη μη χορήγηση νέου ορίου για τα έντοκα, διατηρούν το αρνητικό κλίμα στην αγορά μετοχών.
Όπως μάλιστα παρατηρεί η Ελληνοαμερικανική Χρηματιστηριακή όσο ο Δείκτης παραμένει κάτω από τις 810 μονάδες η τάση διατηρείται πτωτική.
Συγκεκριμένα ο Γενικός Δείκτης έκλεισε στις 764 μονάδες σημειώνοντας πτώση 3,74%. Ο δείκτης FTSE 25 υποχώρησε 4,54% στις 226 μονάδες και ο τραπεζικός έχασε 11,89%.
Εντωμεταξύ, ξανά πάνω από το 11% κινείται η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου, όταν νωρίτερα είχε υποχωρήσει μέχρι το 10,9%.
Στις επιμέρους μετοχές, Εθνική και Alpha Βank υποχώρησαν κατά 11,1% και 12,6, η Πειραιώς κατά 17,27% και η Eurobank κατά 7,77%. Οι τράπεζες παραμένουν η "πληγή" της οδού Αθηνών και μόνο οι εκθέσεις απο τις παρουσιάσεις ή μια θετική απόφαση την ερχόμενη εβδομάδα θα δώσει μια ώθηση στην αγορά.
Πτώση 1,34% για τον ΟΤΕ στα 8,85 ευρώ, 4% για τον Τιτάνα στα 21 ευρώ, -1,57% για τον ΟΠΑΠ στα 8,13 ευρώ, ενώ η ΔΕΗ μετά το ανοδικό ριμπάουντ των προηγούμενων ημερών σήμερα έχασε 7,38% στα 5,4 ευρώ.

Πηγή: www.newmoney.gr

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Το ισχυρό χαρτί του Τσίπρα είναι... γεωπολιτικό

Münchau 

Παρασκευή 27/03/2015 

Ακόμα μπορεί να κερδίσει πράγματα ο Αλέξης Τσίπρας, αν ξέρει πώς να παίξει σωστά τα χαρτιά του. Διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης από ένα πιθανό Grexit θα είναι γεωπολιτικό, τονίζει ο W. Münchau.

Σε νέο άρθρο του στην ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel, ο Wolfgang Münchau υποστηρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας, αν και στη γωνία, έχει ακόμα κάποια ισχυρά γεωπολιτικά χαρτιά, αρκεί να ξέρει πώς θα παίξει.

Ο γνωστός αρθρογράφος δεν εμφανίζεται ιδιαίτερα αισιόδοξος ως προς το αποτέλεσμα της τρέχουσας διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της. Οι συμβολισμοί, όπως λέει, δεν βοηθούν πια. Το ότι οι τόνοι μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας έχουν μαλακώσει δεν παίζει πλέον κανένα ρόλο. Τώρα πια, το μόνο πραγματικό ζήτημα είναι αν θα υπάρξει μια τεχνικά βιώσιμη λύση κι ένας πολιτικά βιώσιμος συμβιβασμός για τις δύο πλευρές.

Όμως προκειμένου να συμβιβαστούν, θα πρέπει και οι δύο να υποχωρήσουν σε θέσεις που θα σημάνουν πολιτική αυτοκτονία.

Τώρα η Μέρκελ θερίζει τα θρύψαλα της πολιτικής της, γράφει ο Wolfgang Münchau. Στο Μινσκ έκανε μια συμφωνία ανακωχής, η οποία δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, όμως με αυτόν τον τρόπο του περιμένω-μέχρι-να-τελειώσει δεν λύνονται οι οικονομικές κρίσεις. Η οικονομική ιστορία διδάσκει ακριβώς το αντίθετο, γράφει ο συντάκτης, προσθέτοντας ότι όποιος προσπαθεί να κρύψει μια οικονομική κρίση κάτω από το χαλί διαπιστώνει γρήγορα ότι το χαλί δεν αντέχει για πολύ.

Αν λοιπόν παρά τα μεγάλα λόγια η Ελλάδα αφεθεί να καταρρεύσει, όλοι θα θυμηθούν τα λόγια της Μέρκελ, όταν έλεγε: «Αν αποτύχει το ευρώ, θα αποτύχει η Ευρώπη». Διότι έτσι ακριβώς θα αποτύχει η Ευρώπη.

Μπορεί βέβαια, όπως επισημαίνει ο Münchau, τα ομόλογα των περιφερειακών χωρών να μην έχουν τις συνέπειες που αναμένονταν παλαιότερα, όμως το πρόβλημα της Ευρώπης θα είναι γεωπολιτικό: μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είναι το πρώτο πισωγύρισμα της Ε.Ε. στην Ιστορία της, αλλά και η επιβεβαίωση ότι δεν υπάρχει νομισματική ένωση, παρά ένα σύστημα σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας με ανοικτές πόρτες.

Αν ο Α. Τσίπρας βρει κάποιον τρόπο να ξεπεράσει τα άμεσα χρηματοδοτικά προβλήματα, τότε έχει καλύτερα διαπραγματευτικά χαρτιά στα χέρια του από την Α. Μέρκελ. Και πιθανόν να έχει και την πολιτική επιλογή να συνταχθεί με τον Πούτιν, τονίζει ο αρθρογράφος. Ίσως λοιπόν δεν ήταν τυχαίο το ότι λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της συνάντησής του με τη Γερμανίδα καγκελάριο εξήγγειλε πως θα μεταβεί σύντομα και στη Μόσχα.

O Τσίπρας παίζει με όλες τις πλευρές γιατί μπορεί, σημειώνει ο Münchau. Όμως τι θα γίνει αν χάσει; Θα κάνει πίσω στο παρά πέντε για να γλιτώσει από μια χειρότερη ανθρωπιστική κρίση; Ή μήπως βλέπει ήδη πλεονεκτήματα για τη χώρα του, αν η Ευρώπη και οι άλλοι την αναγκάσουν να βγει από την ευρωζώνη;

«Δεν μπορώ να ξέρω τους υπολογισμούς του», τελειώνει το άρθρο του ο Γερμανός αναλυτής, τονίζοντας πως το τραγικό στην όλη κατάσταση είναι ότι δεν υπάρχει καμία καλή κοινή λύση, ή τουλάχιστον καμία η οποία θα λειτουργούσε πολιτικά και οικονομικά για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ "ΔΡΑΧΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ"

http://www.euro2day.gr/specials/opinions/article/1316532/m252nchau-to-ishyro-harti-toy-tsipra-einai.html