Α.Τσίπρας: "Αυτή είναι η νέα πρότασή μας - 'Η την δέχεστε ή... the game is over"!

ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ 30% ΦΠΑ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ

26/06/2015
Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει πίσω στους εκβιασμούς των δανειστών και στα τελεσίγραφα που λένε πως πρέπει μέχρι το Σάββατο να επιτευχθεί συμφωνία, αλλά κατέθεσε νέα πρόταση στους Θεσμούς από την οποία προκύπτει πως επιμένει και σκληραίνει τη στάση της. Γνωρίζει πολύ καλά ο Αλέξης Τσίπρας ότι η πρόταση με 8 δισ. μέτρα είναι πολύ βαριά για να περάσει από τη Βουλή και να τη δεχθεί η ελληνική κοινωνία. Πόσο μάλλον να δεχθεί τις νέες αξιώσεις των δανειστών που ανεβάζουν ακόμη περισσότερο το λογαριασμό. 
 
Αυτός είναι και ο λόγος που στη νέα πρόταση που κατέθεσε προς του Θεσμούς προσέθεσε τη διατήρηση της μείωσης του 30% στο ΦΠΑ για τα νησιά, κάτι που δεν υπήρχε αρχικώς. Με τον τρόπο αυτό ικανοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας και τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου που τον στηρίζουν στη δύσκολη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
 
Κι αυτό όταν οι αρχηγοί των υπολοίπων κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού) συντρώγουν και πίνουν σαμπάνια με τους Ευρωπαίους ηγέτες και τους εκπροσώπους των δανειστών, υπονομεύοντας την κυβέρνηση και τη χώρα. 
 
Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει αποφασισμένος να μην κάνει άλλο βήμα πίσω, να πάει στα άκρα την κατάσταση αν επιμείνουν οι δανειστές και να τραβήξει τη σκανδάλη του πιστολιού που ήδη έχει στρέψει προς το ΔΝΤ. 
 
Συγκρίνοντας λοιπόν τη νέα ελληνική πρόταση με αυτή των δανειστών, διαφαίνεται πως ενώ οι Θεσμοί ζητούν έσοδα 1% του ΑΕΠ από το ΦΠΑ, η ελληνική πλευρά προτείνει έσοδα 0,93%. Η προηγούμενη ελληνική πρόταση προέβλεπε έσοδα 0,74%.
 
Η Ελλάδα τοποθετεί στο συντελεστή 13% όλα τα τρόφιμα και τα ξενοδοχεία, ενώ οι δανειστές ζητούν στο 23% να πάνε εστιατόρια, ξενοδοχεία και catering και στο 13% να πάνε μόνο τα βασικά φαγητά.
 
Επίσης, η ελληνική πλευρά ζητά τη διατήρηση της μείωσης του 30% στο ΦΠΑ στα νησιά, ενώ οι δανειστές επιμένουν στην κατάργησή της. Αυτό το σημείο περί διατήρησης δεν περιλαμβανόταν στην προηγούμενη ελληνική πρόταση.
 
H ελληνική πλευρά προτείνει μείωση κατά 200 εκατ. ευρώ των αμυντικών δαπανών (αντί 400 εκατ. που ζητούν οι δανειστές) και δέχεται τη στοχευμένη ομάδα ενεργειών, όπως ο περιορισμός του προσωπικού όσο και των εξοπλιστικών προγραμμάτων
 
Ταύτιση απόψεων υπάρχει στο θέμα της ανόδου του συντελεστή φορολόγησης επιχειρήσεων στο 28% από το 26%. Στην προηγούμενη ελληνική πρόταση προβλεπόταν αυτός να αυξηθεί στο 29%.
 
Η Ελλάδα επιμένει στη φορολόγηση εφάπαξ ύψους 12% των επιχειρήσεων με κέρδη άνω των 500.000 ευρώ, για να πετύχει το δημοσιονομικό ζητούμενο αποτέλεσμα για το 2015.
 
Η Ελλάδα δεν κάνει καμία αναφορά στο κείμενό της για την ανάγκη πλήρους εφαρμογής του νόμου 2010 που αφορά στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος (Νόμος 3863/2010) αλλά και για την εφαρμογή ή προσαρμογή των κανόνων που ισχύουν για τις επικουρικές συντάξεις αλλά και τις υψηλές συντάξεις, όπως έχει συμφωνηθεί το 2012, ώστε να επιτύχουν ανάλογη εξοικονόμηση και να λάβουν επιπλέον μέτρα για βελτίωση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
 
Η ελληνική πλευρά επιμένει ότι η αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67 έτη, που θα πρέπει να εφαρμοστεί μέχρι το 2022, να ισχύσει για όλους όσοι βγαίνουν στη σύνταξη από τις 31 Οκτωβρίου 2015 αντί της 30ης Ιουνίου που ζητούν οι δανειστές.
 
Η Αθήνα ζητά σταδιακή αντικατάσταση του ΕΚΑΣ για όλους μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2018. Δεν δέχεται την άμεση κατάργηση του επιδόματος για το 20% των δικαιούχων.
 
Η Αθήνα ταυτίζεται για πέναλτι 16% σε όσους θα βγαίνουν σε πρόωρη σύνταξη και για την ενοποίηση όλων των επικουρικών ταμείων υπό τη σκέπη του ΕΤΕΑ, αλλά δεν κάνει αναφορά, όπως οι δανειστές, στην ανάγκη «να διασφαλιστεί ότι από την 1η Ιανουαρίου 2015 όλα τα επικουρικά ταμεία μπορούν να χρηματοδοτηθούν ιδίοις πόροις (επαναφορά της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος)».
 
Η ελληνική πρόταση κάνει λόγο για σταδιακή αντικατάσταση και όχι κατάργηση, όπως λένε οι δανειστές, του ΕΚΑΣ μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2018 (αντί για το τέλος Δεκεμβρίου του 2019 που ζητά η άλλη πλευρά), ενώ δεν δέχεται την άμεση κατάργηση της χορήγησης του επιδόματος για το 20% των δικαιούχων. 
 
Στο ελληνικό κείμενο δεν υπάρχει αναφορά για «πάγωμα των μηνιαίων εγγυημένων συνταξιοδοτικών εισφορών σε ονομαστικούς όρους έως το 2021». Επιμένει, επίσης, στην αύξηση κατά μίας ποσοστιαίας μονάδας των εισφορών υγείας (από το 4% στο 5%) αντί για δύο που προτείνουν οι δανειστές (από το 4% στο 6%). Επιμένει ακόμα στην αποκατάσταση των εργοδοτικών εισφορών για τις κύριες συντάξεις στα επίπεδα του 2014 (3,9% για το ΙΚΑ).
 
Όσον αφορά τη σταδιακή κατάργηση των χρηματοδοτούμενων εξαιρέσεων και εναρμόνιση των εισφορών όλων των ασφαλιστικών ταμείων με αυτές που ισχύουν στο ΙΚΑ, η ελληνική πλευρά ζητά να εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου 2016 αντί για την 1η Ιουλίου 2015 που θέλουν οι δανειστές.
 
Επαναλαμβάνει, τέλος, το αίτημά της για αύξηση των εισφορών για τις επικουρικές συντάξεις από το 3% στο 3,5%.
 
Η Αθήνα στα μέτρα για το ασφαλιστικό δεν περιλαμβάνει το αίτημα των δανειστών για «παραμετρικές βελτιώσεις για να εφαρμοστεί στενότερη σύνδεση μεταξύ εισφορών και παροχών».
 
Παράλληλα, η Ελλάδα προτείνει η συγχώνευση των ασφαλιστικών ταμείων να λάβει χώρα έως το τέλος του 2018 (2017 ζητούν οι δανειστές) και σε διάστημα τριών ετών (2 χρόνια ζητούν οι δανειστές).
 
Η Ελλάδα αναλαμβάνει, επίσης, όπως ζητούν οι δανειστές, την υποχρέωση υιοθέτησης νομοθεσίας για να αντισταθμίσουν πλήρως τις φορολογικές επιπτώσεις από την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων για τις μειώσεις στις συντάξεις του 2012 (πρόσφατη απόφαση ΣτΕ). 
 
Η Αθήνα δεν κάνει καμία αναφορά στην ανάγκη μεταρρύθμισης του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, ενώ έχει διαγράψει πλήρως την παράγραφο που αναφέρει ότι «οι θεσμοί είναι έτοιμοι να υπολογίσουν και άλλα παραμετρικά μέτρα ισοδύναμης αξίας στο συνταξιοδοτικό σύστημα, προκειμένου να αντικαταστήσουν κάποια από τα μέτρα λαμβάνοντας υπόψη τους την επίπτωσή τους στην ανάπτυξη και με την προϋπόθεση ότι αυτά τα μέτρα θα παρουσιαστούν στους θεσμούς κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού τους και ότι θα είναι επαρκώς συγκεκριμένα και ποσοτικοποιημένα».
 
Όσον αφορά στη φορολογική διοίκηση, οι αλλαγές μεταξύ των δύο προτάσεων είναι περιορισμένες, αλλά μία είναι κομβική. Συγκεκριμένα, στην ελληνική πρόταση αναφορικά με τα ειδοποιητήρια κατάσχεσης προτείνεται η αύξηση του ανώτατου ορίου 25% για μισθούς και συντάξεις, αντί μείωσης που ζητούσαν οι εταίροι. 
 
Στην τρίτη παράγραφο για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, το κείμενο είναι ίδιο με αυτό των δανειστών, αλλά στην ελληνική πρόταση δεν περιλαμβάνεται μία πρόταση των θεσμών. Συγκεκριμένα, το ελληνικό κείμενο γράφει: Τροποποιείστε τη ρύθμιση 2014-15 για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να αποκλειστούν εκείνοι που δεν καταφέρνουν να πληρώσουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις και εισάγετε μια προϋπόθεση για να μειώσετε τη χρονική περίοδο γι' αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν νωρίτερα.
 
Ενώ το κείμενο των δανειστών ζητά: Παράλληλα, εισάγετε επιτόκια με βάση τα τρέχοντα στην αγορά. Το τμήμα Μεγάλων Οφειλετών και το ΚΕΑΟ να αξιολογήσουν μέχρι το Σεπτέμβριο του 2015 τους μεγαλοοφειλέτες με χρέη σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές άνω του 1 εκατ. ευρώ (εδώ στο ελληνικό κείμενο υπάρχει η προσθήκη σε παρένθεση της φράσης: απομένει να διευκρινισθεί το πώς θα διακριβώνεται η ικανότητα ενός εκάστου να πληρώσει και το πώς θα λαμβάνονται διορθωτικά μέτρα). 
 
Για την αγορά εργασίας το κείμενο των θεσμών γράφει: “Έναρξη μιας διαδικασίας συμβουλευτικής, παρόμοια με αυτή του παρελθόντος για τον καθορισμό του επιπέδου του κατώτατου μισθού (άρθρο 103 του νόμου 4172/2013) για την αναθεώρηση του υπάρχοντος πλαισίου των μαζικών απολύσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων λαμβάνοντας υπόψη τις καλύτερες πρακτικές στην Ευρώπη”.
 
Το ελληνικό κείμενο γράφει: “Ολοκλήρωση μιας διαδικασίας συμβουλευτικής, παρόμοια με αυτή του παρελθόντος για τον καθορισμό του επιπέδου του κατώτατου μισθού (άρθρο 103 του νόμου 4172/2013) για την αναθεώρηση του υπάρχοντος πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβάνοντας υπόψη τις καλύτερες πρακτικές στην Ευρώπη”.
 
Οι θεσμοί στο κείμενό τους συνεχίζουν: “Δεν θα αλλάξει το υφιστάμενο πλαίσιο διαπραγματεύσεων πριν την κατάληξη της αναθεώρησης και σε καμία περίπτωση πριν το 2015. Οποιαδήποτε πρόταση για αλλαγή στο πλαίσιο της νομοθεσίας θα υιοθετηθεί κατόπιν συμφωνίας με την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ”. Αυτές οι προτάσεις ΔΕΝ υπάρχουν στο ελληνικό κείμενο...
 
Για τη Δημόσια Διοίκηση, οι δανειστές ζητούν «να εξορθολογίσετε το εξειδικευμένο μισθολόγιο και να το εφαρμόσετε από το Νοέμβριο του 2015» και η Αθήνα αντιπροτείνει «εφαρμογή του νέου ενιαίου μισθολογίου με εγγυημένη βάση αφετηρίας το μισθό των εργαζομένων στο Δημόσιο στις 31 Δεκεμβρίου 2014, ενώ η νομοθεσία για την εκλογίκευση των ειδικών μισθολογίων θα υιοθετηθεί έως το τέλος Νοεμβρίου 2015».
 
Για τη μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο, οι δανειστές ζητούν «τη διασφάλιση της μείωσης του μισθολογικού κόστους σε σχέση με το ΑΕΠ μέχρι το 2019» και η Ελλάδα αντιπροτείνει ότι «θα διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρχει αύξηση του μισθολογικού κόστους σε σχέση με το ΑΕΠ μέχρι το 2019.
 
Η Αθήνα δέχεται την αναμόρφωση του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων όχι «βάσει των προηγούμενων αποφάσεων», όπως αναφέρεται στο κείμενο των δανειστών, αλλά «βάσει διαβούλευσης με τους θεσμούς».
 
Πληροφορίες αναφέρουν πως οι δανειστές δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι τη νέα πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να υπάρξει μια άρση του αδιεξόδου το Σάββατο στο Eurogroup. Όλα λοιπόν είναι ανοιχτά...
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
 

ΤΣΙΠΡΑΣ:"Κάντε ότι θέλετε, εμείς δεν μετακινούμαστε από τις θέσεις μας",

ΕΝΑ ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ "DEJA VU" ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΎ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ: "ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ"!
12:45
26/06/2015
Ενας πολύ χαλαρός Αλέξης Τσίπρας σε αντίθεση με τις προηγούμενες ημέρες που διακρινόταν από ένταση στις κινήσεις του, απέρριψε πανηγυρικά και πάλι τις προτάσεις των δανειστών με ένα στιλ "Κάντε ότι θέλετε, εμείς δεν μετακινούμαστε από τις θέσεις μας",
Ετσι μετά από την κατάθεση των νέων προτάσεων της κυβέρνησης, σημαντικά "κουρεμένες" και βελτιωμένες για τον ελληνικό λαό σε σχέση με τις προτάσεις που είχε καταθέσει την Κυριακή το βράδυ, τώρα με non-paper το Μαξίμου ενημερώνει ότι στην συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με την Γερμανίδα Kαγκελάριο Άνκελα Μέρκελ και τον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, ο Αλέξης Τσίπρας ενημέρωσε τους δύο ηγέτες για την ελληνική πρόταση και τους τόνισε ότι "η ελληνική πλευρά δεν κατανοεί την επιμονή των θεσμών σε τόσο σκληρά μέτρα"!
Aπόλυτο απαξία, δηλαδή, ένα εντυπωσιακό deja vu του πρωθυπουργού στα όσα του ανέφεραν οι δύο ηγέτες!
Προσέξτε πόσο βαριεστημένα κοιτάει τον Γάλλο πρόεδρο στην συνάντηση που είχαν. Στο στιλ "Ελα, τελείωνε, έχουμε και δουλειές"!
Και το ερώτημα είναι "Γιατί;". Τι συνέβη και άλλαξε τόσο την συμπεριφορά του Α.Τσίπρα; Μάλιστα η συνάντηση διήρκεσε για μόλις 35 λεπτά ενώ στη συνάντηση παρών ήταν και ο πρόεδρος της ΕΕ Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
"Επί της ουσίας δεν υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές" αναφέρει στο Reuters γαλλική πηγή με γνώση των τριμερών συνομιλιών που ολοκληρώθηκαν πριν λίγο μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού, της Γερμανίδας καγκελαρίου και του Γάλλου προέδρου στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της ΕΕ στις Βρυξέλλες, επιβεβαιώνοντας τις χθεσινές πληροφορίες και τις εκτιμήσεις του defencenet.gr (διαβάστε σχετικά εδώ).
Σύμφωνα με την ίδια πηγή οι τρεις ηγέτες, "συζήτησαν τι πρέπει να γίνει σήμερα και αύριο για να καταλήξουν στα ζητήματα που πρέπει ακόμη να διευθετηθούν αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις, την επέκταση του προγράμματος και το ζήτημα της χρηματοδότησης".
Την ίδια ώρα τα τεχνικά κλιμάκια επιχειρούν να βρουν συμβιβαστική λύση και να καταλήξουν σε ένα κείμενο που θα περιλαμβάνει τις προτάσεις των θεσμών και της Αθήνας, εν όψει του Eurogroup του Σαββάτου.
Ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ υποστήριξε πως μια συμφωνία με την Ελλάδα είναι ακόμα εφικτή και θα πρέπει Αθήνα-δανειστές να τα βρουν στη συνάντηση των ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης το Σάββατο.
Παράλληλα ο Ολλανδός ΥΠΟΙΚ ανέφερε σε σημερινές του δηλώσεις πως αν υπάρξει συμφωνία για την Ελλάδα, θα πρέπει πρώτα να περάσει και να εγκριθεί από τα εθνικά κοινοβούλια για αυτό και -όπως σημείωσε- είναι απαραίτητο να υπάρξει συμφωνία μέχρι αύριο. "Το βράδυ του Σαββάτου θα πρέπει να έχει κλείσει το θέμα", είπε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, ο πρόεδρος του Eurogroup τόνισε πως είναι επίσης απαραίτητο υπάρξει ένα ισχυρότερο μεταρρυθμιστικό «πακέτο», επισημαίνοντας ότι  για την επίτευξή της απαιτούνται περισσότερες μεταρρυθμίσεις παρά περικοπές.
Σταθερός υπερασπιστής των ελληνικών θέσεων, ο καγκελάριος της Αυστρίας Βέρνερ Φάιμαν, επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία, έστω και την ύστατη στιγμή.
Όπως ανέφερε την Παρασκευή: "Δεν θέλω να κάνω υποθέσεις ως προς τι θα συμβεί αν οι συνομιλίες για την Ελλάδα δεν καταλήξουν σε μια συμφωνία. Θέλω να δουλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις στο plan A. Σίγουρα δεν θα αποδυναμώσω την αναγκαία αισιοδοξία με αρνητικά σενάρια". 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αλέξη γύρνα πίσω και κλείσε τα σύνορα…


Αλέξη γύρνα πίσω και κλείσε τα σύνορα…

ΣΤΕΙΛΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος... Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τον Αλέξη Τσίπρα... Γυρίστε πίσω τώρα, κλείστε και τα σύνορα και αφήστε τους εκβιαστές – τοκογλύφους του ΔΝΤ και της Γερμανίας να υποστούν το σοκ και τις ολέθριες συνέπειες των επιλογών τους...
Δεν έχει η Ελλάδα το πρόβλημα και αυτό το γνωρίζουν καλά. Ποντάρουν στο κλίμα πανικού και στην τρομοκράτηση του ελληνικού λαού.
Πόνταραν, μέχρι και πριν από πέντε μήνες στους υποτελείς πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, τους... βουτηγμένους μέχρι το λαιμό στη διαφθορά, εκείνους που έλεγαν «ναι σε όλα», ακριβώς γιατί δεν είχαν το σθένος και το καθαρό μέτωπο να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του λαού και της πατρίδας.
Εκείνους τους κρατούσαν λόγω παρελθόντος, εσάς δεν μπορούν και γι’ αυτό έχουν επιλέξει τη μέθοδο του στυγνού εκβιασμού, στα όρια του εξευτελισμού, αφού μόνο ως εξευτελιστικό για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μπορεί να χαρακτηριστεί το κείμενο των «θεσμών» που δόθηκε στο Eurogroup ως... τελεσίγραφο για επιλογή ή ρήξη!
Όμως, εσύ Αλέξη Τσίπρα δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο για να δηλώσεις... υποταγή σε αυτούς που θέλουν να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει ακόμα όρθιο στην ελληνική οικονομία.
Εκείνους που θέλουν να παραδοθεί η Ελλάδα στα ξένα συμφέροντα.
Εκείνους που θέλουν να βουλιάξει ο ελληνικός τουρισμός, να διαλυθεί η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, να εκτιναχθεί η ανεργία στο 40% και άνω, να ξεπουληθεί η περιουσία του ελληνικού λαού. Και δεν θέλουν μόνο αυτά...
Είναι ξεκάθαρο πως ο στόχος τους είναι να ταπεινώσουν τους Έλληνες, να μας υποχρεώσουν να ζούμε σε καθεστώς... φιλοξενίας στην ίδια την πατρίδα μας και να επέλθει, γιατί αν περάσει αυτό που ζητούν αργά ή γρήγορα θα συμβεί, ένα μεγάλο χάσμα εντός της χώρας που κανένας δεν ξέρει πού τελικά θα μας οδηγήσει.
Η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης είναι μία και μοναδική. Ο σεβασμός στην επιλογή του ελληνικού λαού, έτσι όπως εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογές.
Αλέξη Τσίπρα, φύγε από τις Βρυξέλλες, γύρνα στην Ελλάδα και κλείσε και τα σύνορα της πατρίδας μας για τους εκπροσώπους των «Θεσμών», οι οποίοι από εδώ και στο εξής θα πρέπει να βγάζουν... βίζα για να μπορούν να επισκέπτονται τη χώρα μας.
Ως νέος πολιτικός και Πρωθυπουργός, ο μόνος που δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς και δεν έχουν τίποτα να σε... εκβιάζουν, ώστε να υπογράψεις μια ακόμη ταπεινωτική συμφωνία που θα οδηγήσει στο θάνατο τους Έλληνες, κάνε αυτό που επιτάσσει η κοινή λογική και στείλε τους από εκεί που ήρθαν.
Ως Έλληνες θα βρούμε και πάλι τον τρόπο, όπως τον βρήκαμε το 1821 και το 1940 και θα νικήσουμε τους κατακτητές, τους «εχθρούς», εκείνους που μας πολεμούν.
Θα δυσκολευτούμε, θα «ματώσουμε» στην αρχή, αλλά θα τα καταφέρουμε.
Αρκεί, να μην τους περάσει. Γιατί αν τους περάσει σήμερα, αυτό που θα έρθει... αύριο θα είναι και το τέλος και της Αριστερής διακυβέρνησης.
Οι ώρες που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμες για όλους.
Ο δρόμος για τη σωτηρία της Ελλάδας είναι... μονόδρομος.
Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να συγχωρέσει νέα προδοσία...
Δεν αντέχει νέα προδοσία...
Η Ελλάδα θα τα καταφέρει.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ



Read more: http://www.newsbomb.gr/prionokordela/tromokraths/story/600251/alexi-gyrna-piso-kai-kleise-ta-synora#ixzz3eAKyWHRt

Οι τεράστιες αμοιβές των τηλεοπτικών Γκεμπελίσκων της ευρωκατοχής


Δευτέρα 22/06/2015 

Το περιοδικό UNFOLLOW αποκάλυψε πρόσφατα τις αμοιβές των μεγαλοδημοσιογράφων του Mega, το ύψος των οποίων σήμερα σε εποχές ακραίας λιτότητας εξηγεί τη μνημονική ευρωλαγνεία τους,, τη βορβορώδη γκεμπελική τρομοκρατία που εξαπολύουν συστηματικά ενάντια στο εθνικό μας νόμισμα. Πρόκειται για έναν σύγχρονο στρατό κατοχής που αντί για πολυβόλα, ερπυστριοφόρα, αίμα και βία, χρησιμοποιεί ένα πολύ πιο σύγχρονο όπλο. Τον έλεγχο της πολιτικής συμπεριφοράς του ζαλισμένου πλήθους που αποχαυνωμένο μπροστά στην πολυθρόνα της τηλεόρασης βομβαρδίζεται από τη νεο-Γκεμπελική προπαγάνδα των υπηρετών του συστήματος της κατοχικής μιντιαρχίας
Κατά την τελευταία διετία της κρίσης και του μνημονίου η οικογένεια (ατομικό εισόδημα και εταιρεία) :
ο Γιάννης Πρετεντέρης δήλωσε κάτι παραπάνω από 700.000 ευρώ,
ο Μανώλης Καψής 250.000 ευρώ,
ο Νίκος Στραβελάκης 430.000 ευρώ,
ο Παύλος Τσίμας 410.000 ευρώ και
η Όλγα Τρέμη 480.000 ευρώ
Το MEGA όπως και τα άλλα μεγαλοκανάλια στο οποίο εργάζονται οι Γκεμπελίσκοι, οφείλει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες οι οποίες ελέγχονται απ’ ευθείας από την γερμανοκρατού,μενη Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα που εδρεύει στην Φραγκφούρτη.

Ανάλογα τεράστια ποσά εισπράττουν και πολλοί άλλοι παπαγαλιστές μεγαλοδημοσιογράφοι στα υπόλοιπα κεντρικά κανάλια των νταβατζήδων της διαπλοκής. Όπως λέγεται, μεγάλο αν όχι το μεγαλύτερο μέρος των αμοιβών τους, είναι αφορολόγητο αφού το εισπράττουν μέσα από εταιρείες με τις οποίες συνεργάζονται ή ελέγχουν, οι οποίες δηλώνουν ζημιές και έτσι δεν υποχρεώνονται να πληρώνουν φόρους. Πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα με το οποίο πρέπει να ασχοληθεί ο αρμόδιος Υπουργός Νίκος Παππάς αλλά και ο Εισαγγελέας
- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/oi-terasties-amoives-ton-tileoptikon-gkempeliskon-tis-eyrokatohis#sthash.QTv9uEUI.dpuf

Κυκλοφοριακό χάος προκάλεσαν 2-3 χιλιάδες του Μένουμε Ευρώπη


22/06/2015
Κυκλοφοριακό χάος προκάλεσαν 2-3 χιλιάδες νεοδημοκράτες και κάποιο ΠΑΣΟΚοι και Ποταμίσιοι οι οποίοι συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Βουλή απαιτώντας από την κυβέρνηση να υπογράψει τη συμφωνία με τους δανειστές.
Αυτή τη φορά πέρα από την αρκετά μειωμένη προσέλευση σε σχέση με την περασμένη Πέμπτη  δεν υπήρξαν «παρατράγουδα» και «έφοδος» στη Βουλή αφού όλες οι προσβάσεις φυλάσσονταν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Δεκάδες βουλευτές Της ΝΔ της Α΄και  Β΄ Αθηνών (Γ. Κουμουτσάκος, Θ.Φορταακης, Α.Γεωργιάδης, Ζ. Μακρή) έδωσαν το παρών στη συγκέντρωση. Σέχασαν ότι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους όταν καλοκαιριάτικα μαζεύονταν διαδηλωτές στο Σύνταγμα και "έδιναν κακή εικόνα για τη χώρα στο εξωτερικό".
Αν και οι συγκεντρωμένοι περιορίζονταν από το πεζοδρόμιο της "Μεγάλης Βρετανίας" μέχρι το πεζοδρόμιο της Όθωνος  εντούτοις είχε κλείσει όλη η κυκλοφορία από το ύψος της Σέκερη μέχρι τους Στύλους του Ολυμπίου Διός για ανεξήγητους λόγους.
Ένα από τα πλακάτ έγραφε "Όχι στις μονομερείς ενέργειες της κυβέρνησης".  Ένα άλλο έγραφε "Ναι στις προτάσεις Γιούνκερ", δίνοντας συναίνεση στην περικοπή των συντάξεων... Ένα άλλο έλεγε "Υψηλές συντάξεις = υφεσιακό μέτρο".
Ένα από τα πλακάτ έγραφε "Όχι στις μονομερείς ενέργειες της κυβέρνησης". Μονομερής ενέργεια είχε θεωρηθεί το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση... Ένα άλλο έγραφε "Ναι στις προτάσεις Γιούνκερ", δίνοντας συναίνεση στην περικοπή των συντάξεων... Ένα άλλο έλεγε "Υψηλές συντάξεις = υφεσιακό μέτρο". - See more at: http://left.gr/news/ellas-ellinon-eyropaiston#sthash.INN7wn3z.dpuf
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η υφέρπουσα βία του οικονομισμού


22/6/15
584 εμφανίσεις
images
Όμηρος Ταχμαζίδης
Σπανίως, σχεδόν ποτέ, κάποιες απόψεις μου συμπίπτουν, έστω και επιφανειακώς, με εκείνες του επιφυλλιδογράφου της καθεστωτικής εφημερίδας >Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ< Χρήστου Γιανναρά. Σε άρθρο του (Κυριακή 31 Μαΐου 2015) με τον ηχηρό, αλλά άστοχο τίτλο, “Δεν είναι κρίση, αλλά παρακμή” ο συντάκτης του προβαίνει σε κάποιες εύστοχες παρατηρήσεις: κυρίως, όσον αφορά, το κεντρικό ζήτημα της ιστορικής συγκυρίας – το χρέος και την αποπληρωμή του.
Η ευστοχία του συγκεκριμένου κειμένου αφορά στην εστίαση του ενδιαφέροντος του αρθρογράφου στο ζήτημα του “οικονομισμού”: η πρώτη αράδα του δίδει ένα είδος “ορισμού” του φαινομένου – “ονομάζουμε >οικονομισμό< την υποταγή της πολιτικής στην οικονομία: ο πολιτικός προβληματισμός και οι πολιτικές στοχεύσεις δεν αντλούνται από τις ανάγκες της κοινωνίας και δεν αποβλέπουν σε αυτές”.
Ωστόσο, δεν είναι αυτή η κοινότοπη διαπίστωση, που κινητοποίησε τα αντανακλαστικά μου. Μια άλλη φράση, δύο αράδες παρακάτω, έχει τεράστια σημασία: “Σήμερα οι δανειστές της Ελλάδας επιβάλλουν στην καταχρεωμένη χώρα μας εκβιαστικά, τον οικονομισμό” – υπογραμμίζω το επίρρημα “εκβιαστικά”, το οποίο αναδεικνύει τον “οικονομισμό” ως μορφή έμπρακτης βίας . Η χρήση του θέτει επί τάπητος το ερώτημα για το είδος του εκβιασμού εις βάρος της χώρας μας και, κοντά σε αυτό, το ακόμη πιο σημαντικό ερώτημα: μήπως, εν τέλει, ο οικονομισμός δεν είναι παρά μια μορφή βίας, άλλοτε συγκαλυμμένης και άλλοτε ολοφάνερης;
Η αναφορά του Χρήστου Γιανναρά, σε εκβιαστική επιβολή, για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται οι δανειστές απέναντι στους Έλληνες/τις Ελληνίδες, συμπίπτει με τη φαινομενολογική ανάλυση για το ζήτημα της πατερναλιστικής βίας στις διανθρώπινες σχέσεις: ο οικονομισμός, στο φαινομενολογικό πλαίσιο περιγραφής, καταγράφεται ως μορφή βίας – ένας τύπος βίας, ο οποίος δεν εκδηλώνεται άμεσα, αλλά ακολουθεί “παραδρόμους”, υφέρπει μέσα από “παραδρόμους” (Schleichwege).
Η βία επωάζεται στη σκιά φαινομένων, όπως η “δύναμις”: ο ισχυρισμός του Χρήστου Γιανναρά – και κάθε ευθύβολου παρατηρητή των πραγμάτων μας – ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας “εκβιαστικής επιβολής του οικονομισμού” αφορά εκείνη τη σχέση της βίας με τον καταναγκασμό, που περιγράφει η φαινομενολογική θεώρηση, δηλαδή την υποχρέωση κάποιου/κάποιας να κάνει κάτι εναντίον της θελήσεώς του΄ στην περίπτωση της Ελλάδας, η αφετηρία του πράττειν, όπως και σε όλες τις μορφές άσκησης βίας, ευρίσκεται εκτός του υποκειμένου, το οποίο καλείται να πράξει, δηλαδή ο ελληνικός λαός ως υποκείμενο κυριαρχίας, ως ο φορέας του πολιτικού πράττειν, δε μπορεί να είναι η αφετηρία μιας πολιτικής, κοινωνικής, εθνικής πράξεως.
Μετά την κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα, έγινε μια προσπάθεια  να παρουσιαστούν η ελληνική κυβέρνηση και οι Έλληνες, στη δημοσιότητα της Γερμανίας, ως εκβιαστές των “εταίρων”: αυτές τις μέρες ακούστηκε από την ηγετική φυσιογνωμία της γερμανικής Αριστεράς, Ζάρα Βάγκενκνεχτ, ωμά και ξάστερα, αυτό που διστάζουμε να δηλώσουμε δημοσίως οι Έλληνες, κάτω από ένα πλέγμα ενοχής και μειονεξίας – “ανελέητος εκβιασμός της Ελλάδας”. Εκβιαστική είναι η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης και αυτό αποτελεί έναν από τους λόγους για τους οποίους η γερμανική Αριστερά (“Die Linke”) αρνείται να συναινέσει στους σχεδιασμούς για μια  μελλοντική κυβερνητική συμμαχία, την οποία θα αποτελούν τα κόμματα: Πράσινοι, Σοσιαλημοκράτες, “Η Αριστερά –Die Linke”.
Σε τι συνίσταται γενικώς μια εκβιαστική συμπεριφορά ή καλύτερα τι σημαίνει ένας  “εκβιασμός” για το ίδιο το πράττειν του υποκειμένου/των υποκειμένων;
Ο φαινομενολόγος Bernhard Waldenfels επ΄ αυτού: “Ο εκβιασμός ή  η απειλή πρόκλησης πόνου οδηγούν σε ένα πράττειν υπό καταναγκασμό” – είναι ολοφάνερο ότι οι πιέσεις και οι εκβιασμοί οδηγούν σε εξαναγκασμένες συμπεριφορές΄ στα ελληνικά διαθέτουμε το εκπληκτικό ρήμα “πειθαναγκάζω” για να περιγράψουμε παρόμοιες μορφές καταναγκασμού και βίας. Στην αντιπαράθεση «εταίρων» και Ελλάδος, οι “μεταμορφώσεις της βίας”, φαίνεται να έχουν την τιμητική τους.
Εάν συνδέσουμε το “πειθαναγκασμένο υποκείμενο” ενός συγκεκριμένου πράττειν, με εκείνη τη μορφή βίας, την οποία ο B. Waldenfels  περιγράφει ως βία “εκπροσώπησης” θα αναδυθεί αμέσως ενώπιον μας το μέγεθος και το είδος της βίας, που ασκείται στην ελληνική κοινωνία, όπου και εδώ η “εκπροσώπηση” αφορά την ανάληψη της ευθύνης για το πράττειν ενός άλλου: κάτι που πολύ εύκολα μετατρέπεται σε κηδεμονία και υποτέλεια – “αυτό το γνωρίζουμε  υπό τη μορφή μιας πατριαρχίας, η οποία αυτονόητα ασκεί διαρκώς τη βία της >για το καλό<…”.
Οι “πιέσεις” – η λέξη βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο γερμανικό ρήμα erpressen=εκβιάζω, το οποίο εμπεριέχει τη σημασία της “πίεσης”, σε αντίθεση με την ελληνική λέξη “εκ-βιασμός”, η οποία παραπέμπει άμεσα στη βία και η προκατανόησή της σε πολλά σημεία παραπέμπει στη γερμανική λέξη Gewalt, Vergewaltigung  κλπ. – σε παρόμοιες περιπτώσεις εκβιασμού αποκτούν μια τέτοια κανονικότητα, οι οποίες προσδίδουν σε αυτό το είδος της βίας το χαρακτήρα του συνηθισμένου: εμφανίζεται ως κάτι που έχει εγκατασταθεί στο χώρο του καθημερινού, και το οποίο, με τη σειρά του, οδηγεί στη μετατροπή της βίας σε κάτι ανάλογο με τις χρόνιες ασθένειες (“η βία εισδύει στην κανονικότητα, μετατρέπεται σε χρόνια όπως ορισμένες ασθένειες”), δηλαδή, σε παρόμοιες καταστάσεις, εμφανίζεται ενώπιον μας μια “πολλαπλή κανονικοποίηση της βίας”.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο χώρος της οικονομίας μετατρέπεται σε “έναν τόπο μιας ειδικής οικονομικής βίας”. Αυτό, το οποίο αναφέρει ο Χρήστος Γιανναράς  ως “οικονομισμό”, περιλαμβάνει διάφορες ειδικές μορφές της οικονομικής βίας: από τις πρακτικές διαχείρισης (μάνατζμεντ), τους ισολογισμούς, τους υπολογισμούς κερδοφορίας, και, φυσικώς, τα χρήματα τα οποία προορίζονται για τη διαφθορά υπαλλήλων (“λάδωμα”) και τις ειδικές πληρωμές με τα ειδικά βιβλία (διπλά βιβλία). Οι σκοτεινές διαδρομές του χρήματος της Siemens αποτελούν καθοριστικό στοιχείο του οικονομισμού και της ολιγαρχίας των επενδυτών.
Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με την φαινομενολογική ανάλυση, η ανταλλακτική δραστηριότητα του “δούναι και λαβείν”, μετατρέπεται σε “δούναι και υφαρπάζειν”: η κατοχή δεν αφορά τη γενική ωφέλεια, ούτε προκύπτει από τον συγκαθορισμό όλων των συμμετεχόντων.
Η βία του οικονομισμού δεν είναι στατική, αλλά διαδίδεται: όταν παραδείγματος χάριν ο κόσμος της εργασίας παύει να αποτελείται από συνεργάτες, αλλά αποτελείται από θέσεις εργασίας, οι οποίες πρέπει να δημιουργηθούν ή να καταστραφούν – κάτω από την προσταγή του ορθολογισμού. Ο Χρήστος Γιανναράς θα χρησιμοποιούσε τη λέξη “χρησιμοθηρία”, έννοια κεντρική της ιδεολογικής του ιδιολέκτου, στη θέση του συγκεκριμένου όρου: έτσι, ενώ, στην φαινομενολογική ανάλυση αφορά στην προσπάθεια περιγραφής ενός φαινομένου, στην περί τον κόσμο αντίληψη του Έλληνα λογίου αποκτά χαρακτηριστικά περιχαράκωσης απέναντι σε μια συγκεκριμένη μορφή του ξένου – συγκροτεί το βασικό στοιχείο ενός ιδεολογικού καταγγελτικού λόγου.
Στο πλαίσιο, το οποίο ορίζει ο ορθολογισμός, η εργασία μετατρέπεται σε απλό παράγοντα κέρδους, τα αγαθά μετατρέπονται σε εμπορεύματα, οι χώροι κατοικίας σε επενδύσεις κεφαλαίου κ.ο.κ. Αυτό θα ήταν μια περιγραφή της “οικονομιστικής” σκέψης: αυτό είναι το κυρίαρχο υπόδειγμα της πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης των ημερών – είτε υπό τη μορφή του νεοφιλελεύθερου “δεξιού” οικονομισμού, είτε υπό τη μορφή του παρεμβατικού “αριστερού” οικονομισμού.
Ο Bernhard Waldensfels διευρύνει, ωστόσο, την περιγραφή του  φαινομένου: “Η αναγωγή τουhomo σε homo oeconomicus προκαλεί μια συστημική διαδικασία της βίας, όταν στην οικονομική και εργασιακή ζωή, η οποία ως οικονομικός ειδικός κόσμος είναι ενσωματωμένη στον βιόκοσμο, υποδομούνται οικονομικές κατασκευές”.
Γι΄ αυτό κάτι αντίστοιχο με τη μάχη εναντίον του οικονομισμού ευρίσκουμε στην ιστορία της ίδιας της φιλοσοφίας: πρόκειται για τη διαρκή μάχη του Edmund Husserl κατά του φυσικαλισμού – “ο αγώνας που έκανε ο Χούσερλ εναντίον του φυσικαλισμού θα πρέπει να διεξαχθεί mutatis mutandis κατά του οικονομισμού”: ο Edmund Husserl στην “Κρίση των ευρωπαϊκών επιστημών”, διαπιστώνει ότι η θεώρηση του κόσμου κυριαρχείται ολοκληρωτικώς από τις φυσικές επιστήμες και κυρίως από τη φυσική και αυτό είναι μια καταστροφή: για τον φαινομενολόγο αυτές οι επιστήμες δεν αποδίδουν τον πραγματικό κόσμο, αλλά βοηθούν για να “υπεισέλθουν” σε αυτόν τα μαθηματικά σχήματα. Οπότε ο  φιλόσοφος δεν αρνείται τις επιστήμες, αλλά θεωρεί εσφαλμένη κάθε προσπάθεια να επιχειρήσουμε μια οντολογική περιγραφή του κόσμου μέσα από αυτά τα σχήματα. Ο φυσικαλισμός είναι το σφάλμα να θεωρούμε τα μοντέλα των φυσικών επιστημών ως περιγραφές της πραγματικότητας: ως διέξοδο, σε φιλοσοφικό επίπεδο, προτείνει ο Έντμουντ Χούσερλ την “υπερβατολογική φαινομενολογία” (transzendentale Phaenomenologie).  Κατ΄ αντιστοιχία, ο “οικονομισμός” είναι εκείνο το σφάλμα να θεωρούμε το μοντέλα των φυσικών επιστημών ως περιγραφές της πραγματικότητας: στη σύγχρονη φιλοσοφική γλώσσα αναφερόμαστε σε “μαθηματικοποίηση της επιστήμης” – αλλά και εδώ ισχύουν οι χουσερλιανές αιτιάσεις εναντίον του φυσικαλισμού και η (φιλοσοφική) πρόταση για ανάκτηση της πραγματικότητας από τη συνείδηση ως συγκεκριμένο “φαινομενικό” δεδομένο και η προσπάθεια να ενσωματωθούν οι επιστήμες με κατάλληλο τρόπο στο “βιόκοσμο”.
Ερχόμενος από αυτή τη θεωρητική παράδοση ο Β. Waldenfels υπερβαίνει με ριζοσπαστικό τρόπο την εκδοχή του Juergen Habermass – και των διαφόρων μορφών της μαρξιστικής και μεταμαρξιστικής παράδοσης – περί “αποίκησης” του “βιόκοσμου” και αναφέρεται σε μια “πραγματική αφαίρεση” (Realabstraktion), η οποία, δεν “αποικίζει” απλώς, αλλά έχει βίαιες συνέπειες. Με αυτή την “πραγματική αφαίρεση” παρακάμπτει κανείς όλα εκείνα τα προβλήματα που δεν καταχωρούνται στην “επιτυχία” των αποτελεσμάτων: ενδεικτική είναι η επίθεση την οποία δέχεται ο αριστερός “οικονομισμός” από τον δεξιό «οικονομισμό» αναφορικά με τις συνέπειες της επιλογής του. Αυτές αφορούν το περιεχόμενο του οικονομικιστικού ορθολογισμού – απώλεια των στόχων κλ.π.
Είναι αξιοπρόσεκτος ο τρόπος με τον οποίο ο “οικονομισμός” αρχίζει να απωθεί, ακόμη περισσότερο, τα οικολογικά και περιβαλλοντικά ζητήματα, τους γενικούς όρους διαβίωσης, τους ελάχιστους όρους διαβίωσης κ.α.. Ως παράδειγμα αναφέρει ο Bernhard Waldenfels, τους χιλιάδες θανάτους από πείνα καθημερινά στον πλανήτη, που ταυτοχρόνως σημαίνει κάτι σαν “αφήνω να πεθάνουν”: στην ελληνική περίπτωση θα μπορούσε να αναγνωσθεί και ως “αφήνω να αυτοκτονήσουν” και ως “οδηγώ στην αυτοκτονία” ή λιγότερο μελοδραματικώς, απ΄ ό,τι θέλει ένα είδος λαϊκιστικού λόγου, ως “αφήνω να πτωχύνουν”, “αφήνω να εξαθλιωθούν” – όλα αυτά είναι μια πραγματική κατάσταση που κρύβεται πίσω από τους οικονομιστικούς υπολογισμούς και τους αριθμούς της ανάπτυξης. Έτσι, ο “οικονομισμός’ όταν προσκρούει σε αντιδράσεις, εκτός από την απόδοση της μομφής της “ηθικολογίας” στους αντιπάλους του, εγκαταλείπει το πεδίο του δικού του “ορθού λόγου” και καταφεύγει στο λαϊκισμό ως μέσο χειραγώγησης: στην ελληνική περίπτωση ο λαϊκισμός του οικονομισμού ανακαλεί το φθόνο και τη μνησικακία ως πολιτικά “επιχειρήματα” και τον κυνισμό ως κυρίαρχη πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά.
Τα θύματα της οικονομικής βίας, όμως, δεν είναι απλά στατιστικά δεδομένα, αλλά παραλήπτες, αποδέκτες της βίας. Πρόκειται για ένα είδος βίας το οποίο βασίζεται σε μια διαδικασία και αυτές οι διαδικασίες δε μπορούν να αποκοπούν έτσι απλώς από τη σφαίρα της συλλογικής δράσεως: η “άφεση”, η “εγκατάλειψη” του άλλου να πεθάνει από την πείνα δεν είναι μια καθαρή οικονομική διαδικασία, για αυτό η πρώτη μομφή την οποία αποδίδουν οι “οικονομιστές” στους αντιπάλους τους είναι πως οι τελευταίοι σκέφτονται ως “ηθικολόγοι” – και αυτό, μόνο και μόνο, επειδή αυτοί αμφισβητούν το δικαίωμα της αυθεντίας του νόμου (=φυσικαλισμός) στους εκπροσώπους οικονομιστικών αντιλήψεων. Η βίαιη επιβολή των οικονομιστικών δοξασιών με την επίκληση της αυθεντίας του “κανόνα”, του “νόμου” προκαλεί για να εμφανιστούν αντίρροπες δυνάμεις στο προσκήνιο: “Η αφύπνιση των αντιδυνάμεων θα έπρεπε να απελευθερώσει >στην καρδιά της οικονομίας<, ένα >ανοικονομικό< και να αρχίσει να δουλεύει προς μια >αποκριτική οργάνωση<, που αφήνει χώρο σε ξένες αξιώσεις, ενόσω εξασκείται στην >βαθμιαία κατασκευή από όρια στην πράξη< ” – στη σφαίρα του >ανοικονομικού< ανήκουν μορφές μιας οικονομίας του δώρου, ενώ αναφορικά με το ελληνικό χρέος ένα >ανοικονομικό<  στοιχείο δύναται να εισαχθεί με διάφορες εναλλακτικές μορφές σεισάχθειας κ.α.
Για να αποκτήσουμε μια εικόνα των “εργαστηρίων της βίας” θα πρέπει να σημειώσουμε και το εξής για αυτήν την ίδια τη βία και το περιβάλλον που τη δημιουργεί: στους βασικούς μηχανισμούς της βίας, στην άσκηση της βίας, περιλαμβάνεται το αίτημα προς τον άλλον να συμβάλλει, να γίνει συνεργός της. Οι πρωτοστατούντες στη διαδικασία της βίας ζεύουν τους συνεργούς στο κάρο, όπως ζεύουν τους ίππους στην άμαξα. Μαζί με αυτόν τον μηχανισμό της βίας εμφανίζονται και ευδοκιμούν δύο κοινωνικώς απορριπτέες συμπεριφορές: “… ο βίαιος  καταναγκασμός για την άσκηση της βίας περιλαμβάνει όλες τις δυνατότητες της διαφθοράς και της προδοσίας” –  ήδη από τον 19ο αιώνα ο Αλέξις ντε Τοκβίλ είχε διατυπώσει τον ισχυρισμό ότι ο πατριωτισμός δεν υφίσταται σε μια κατακτημένη χώρα.
Η εμπλοκή συνεργών δεν είναι τυχαίο γεγονός, αλλά βασικό συστατικό της συνοδοιπορίας και της προδοσίας: “Χωρίς τις στοχευμένες μορφές της συνέργειας και συμπληρωματικές μορφές της συνοδοιπορίας δεν λειτουργεί καμία κρατική δικτατορία και επίσης καμία επίσημη ένωση, όπως η μαφία ή η καμόρα” – το περίφημο “μαζί τα φάγαμε”, εκτός από την πρόθεση να δημιουργήσει ενοχικά πλέγματα, αποτελεί, ξεκάθαρη και σαφέστατη, μαρτυρία αυτής της συνθήκης συνενοχής και συμμετοχής, την οποία κληροδότησαν  ως “πολιτικό τραύμα” η “συνέργεια” και οι “συμπληρωματικές μορφές της συνοδοιπορίας” του παλαιού κλεπτοκρατικού καθεστώτος. Οι ιθύνοντες της Siemens γνωρίζουν πολύ καλά την αξία της συνεργασίας του πολιτικού προσωπικού της παλαιάς πολιτικής τάξης, της “λογικής” και της “υπευθυνότητας” του!
Αλλά η περίπτωση της Siemens – για να παραμείνουμε στο παράδειγμα –  δεν πρέπει να περιοριστεί στο πλαίσιο μιας άγονης σκανδαλοθηρίας και μιας καταστροφικής πολιτικής πρακτικής αντεκδίκησης, ούτε καν σε ένα αίτημα διαφάνειας και κάθαρσης, διότι η σύγκρουση της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών προεικονίζει συνθήκες ενός συγκεκριμένως σχεδιασμένου αντιδημοκρατικού μέλλοντος: απόλυτη κυριαρχία των αγορών, του οικονομισμού και της ιδεολογίας του, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, μετατροπή του εκλογικού σώματος σε «αγοραίο σώμα», όπου τα δικαιώματα των πολιτών και οι  υποχρεώσεις τους  θα ορίζονται αναλόγως με τη συμβατότητα τους προς την «αγορά», την οποία θα διευθύνει «μια πλανητική ολιγαρχία επενδυτών» (W. Streeck). Η ελληνική κοινωνία πήρε τα τελευταία έτη και , κυρίως, τους τελευταίους μήνες μια πρόγευση του χαρακτήρα αυτού του μέλλοντος: υπό αυτές τις συνθήκες το πολιτικό δίλημμα της ιστορικής στιγμής συνοψίζεται στο ερώτημα: θα αφήσουμε τη δημοκρατία να πεθάνει στη χώρα που γεννήθηκε;
Το δίλημμα ετέθη από τον πρωθυπουργό της χώρας και είναι δίλημμα που οφείλει να θέσει ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας στον εαυτό του ξεχωριστά: η υπεράσπιση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων – ο “συνταγματικός πατριωτισμός” δεν αναιρείται και δε δεσμεύεται από κανένα εκλογικό αποτέλεσμα και από καμία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής»
[Το κείμενο δόθηκε προς ανάρτηση χωρίς τις επεξηγηματικές σημειώσεις, τις παραπομπές και τη βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε. Υπό την ολοκληρωμένη και επιμελημένη μορφή του θα δημοσιευτεί στο περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ]

Πρώτα Ευρωπαίοι και μετά Έλληνες;


Δευ, 22/06/2015 
Πρώτα Ευρωπαίοι και μετά έλληνες ; Τέτοιου είδους μύθοι απευθύνονται συνήθως σε αστικές τάξεις, μόνο που η δική μας απέθανε στα χρόνια του Μνημονίου. Σύμφωνα με όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις υπάρχει ένα 20%-25% του ελληνικού λαού που πιστεύει ακράδαντα ότι, αν τα επόμενα εικοσιτετράωρα δεν καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, η Ελλάδα πρέπει να αποδεχτεί ως συμφωνία οποιοδήποτε πατσαβουρόχαρτο τής φέρουν, προκειμένου να παραμείνει στο ευρώ. Εν ανάγκη και αυτούσιο το αρχικό κείμενο Γιούνκερ.
Αυτή η ορκισμένη «φιλοευρωπαϊκή» μειοψηφία αποδέχεται ασμένως, δηλαδή, την επαρχιώτικη λογική... Σταύρου: Δώστε μου ένα Μont Blanc και υπογράφω ό,τι να 'ναι. Για τη δόλια τη μανούλα μου και το μέλλον των παιδιών μας...
Τρεις στους πέντε Ελληνες διαφωνούν με αυτήν την ψοφοδεή αντίληψη ευρωλιγουριού. Απορρίπτουν τη νομοτελειακού χαρακτήρα συνθηκολόγηση και είναι διατεθειμένοι να πάρουν ρίσκα, για να πετύχουν -έστω και στο παάα πέντε- μια βιώσιμη συμφωνία. Οχι επειδή βιάζονται να εγκαταλείψουν το ευρώ, αλλά επειδή νιώθουν ότι με όρους οικονομικής υποτέλειας που διαιωνίζουν την ομηρία χρέους δεν υπάρχει μελλοντική προοπτική αξιοπρεπούς επιβίωσης. Ούτε για τους ίδιους ούτε για τους συνταξιούχους παππούδες τους, ούτε και για τα παιδιά τους που εγκαταλείπουν άρον άρον την πατρίδα, τροφοδοτώντας με εξειδικευμένο στελεχιακό δυναμικό την ιδιωτική αγορά της Εσπερίας.
«Ως εδώ» λένε, λοιπόν, οι περισσότεροι Ελληνες. Αν δεν μπορούμε να πετύχουμε έναν έντιμο συμβιβασμό εντός ευρωζώνης, ας παζαρέψουμε την έξοδό μας, καθιστώντας σαφές ότι δεν είμαστε σε θέση να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας. Ούτε τώρα ούτε και στο ορατό μέλλον.
Σε μια εξουθενωμένη έπειτα από πέντε χρόνια απάνθρωπης λιτότητας κοινωνία και σε έναν πληθυσμό, μεγάλο τμήμα του οποίου υπέστη βίαιη φτωχοποίηση που παραπέμπει σε συνθήκες πολέμου ή ξένης κατοχής, η άποψη αυτή ακούγεται λογική. Ως εκ θαύματος, όμως, δεν αναπαράγεται πουθενά. Σύσσωμη η αντιπολίτευση -με την εξαίρεση του μονολιθικά αντιευρωπαϊκού ΚΚΕ και της «υπόδικης» Χρυσής Αυγής- συντάσσεται με την «πολιτικά ορθή» άποψη του μέχρι πρότινος «συνταγματικού» και νυν «φιλοευρωπαϊκού» τόξου. Της κατεστημένης πολιτικής τάξης, δηλαδή, που φέρει τεράστιες ευθύνες για το κατάντημα της χώρας και των κοινοβουλευτικών κομμάτων που πρωταγωνίστησαν σε υποθέσεις εκμαυλισμού και γερμανοδουλείας.
Ολους αυτούς κανείς δεν θα τους έπαιρνε σοβαρά, καθώς, πριν χρεοκοπήσει η χώρα, έχουν προλάβει να χρεοκοπήσει οι ίδιοι στα μάτια της κοινής γνώμης. Μόνο που ακριβώς αυτοί είναι που παρελαύνουν καθημερινά στα συστημικά μέσα, τα οποία εξακολουθούν να μονοπωλούν την «ενημέρωση», τρομοκρατώντας τον κόσμο, ορθώνοντας υπαρξιακά διλήμματα και αποπνέοντας ένα είδος αποστροφής για τον αμόρφωτο, παραπλανημένο λαουτζίκο που δεν αντιλαμβάνεται την αξιωματική λογική του δόγματος «πρώτα Ευρωπαίοι και μετά Ελληνες».
Σε μια καλά ενορχηστρωμένη εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου οι εγχώριες δυνάμεις της μνημονιακής οπισθοφυλακής προσπαθούν να καταστήσουν κυρίαρχη τάση των... σκεπτόμενων Ελλήνων το «μένουμε Ευρώπη πάση θυσία», ενισχύοντας ενοχικά στερεότυπα του τύπου «όλοι μαζί τα φάγαμε και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό».
Μόνο που δεν έχουν καταλάβει ότι τέτοιου είδους αστικοί μύθοι απευθύνονται συνήθως σε αστικές τάξεις και η δική μας... απέθανε στα χρόνια των «προγραμμάτων προσαρμογής». Σήμερα εξαντλείται σε καμιά εκατοστή χιλιάδες προνομιούχους, κρατικοδίαιτους μιντιάρχες, πολιτικούς γόνους, μεγαλοκληρονόμους διπλής υπηκοότητας και πάσης φύσεως σαλταδόρους που θέλουν να «δουλεύει» η πιστωτική τους όταν ξεχύνονται για ψώνια στο Λονδίνο.
Δυστυχώς, όλοι αυτοί που εξακολουθούν να ελέγχουν τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ από κοινού με τους κρατούντες θεσμούς τραπεζιτών, βιομηχάνων, μεγαλοξενοδόχων αλλά και... μεγαλοδημοσιογράφων «παίζουν μπάλα», επιχειρώντας να βγάλουν τρελούς, γραφικούς, ψεκασμένους και τριτοκοσμικούς όσους διαφωνούν με την άνευ όρων παράδοση. Και σπεύδουν να υπερασπιστούν τον «forget it, Yanis» Στουρνάρα, που προέβλεψε, ως μη όφειλε, εξοβελισμό της πτωχευμένης Ελλάδας από την Ευρώπη σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις.
Θα έπρεπε να γνωρίζει η «μορφωμένη» και... ξιπασμένη ελίτ των γερμανόφρονων «φιλοευρωπαίων» ότι η Τράπεζα της Ελλάδας δεν συντάσσει εκθέσεις για να υπαγορεύει «ιστορικές επιταγές» ούτε για να προβλέπει το μέλλον εν είδει χαρτορίχτρας. Εκτός από τον Σουλτς και διάφορα συναφή... γερμανοπαπαγαλάκια, ουδείς έχει τολμήσει να προδικάσει ποια θα είναι ακριβώς η διαδικασία του Grexit σε περίπτωση ελληνικής αθέτησης πληρωμών. Ακριβώς επειδή η διαδικασία δεν υπάρχει και θα πρέπει να εφευρεθεί με ομόφωνη γνώμη και της ενδιαφερόμενης χώρας. Γκέγκε;
Πηγή  : εφημερίδα Δημοκρατία
Tags: 
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/prota-eyropaioi-kai-meta-ellines#sthash.upWq7HHY.dpuf

Η Ρωσία και η Ελλάδα είναι καταδικασμένες σε Επαναπροσέγγιση -γράφει Ισπανική εφημερίδα



SPUTNIK
Κατά την  Επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Ρωσία για να παρακολουθήσει  το φόρουμ στην Αγία Πετρούπολη   συναντήθηκε  αυτή την εβδομάδα    με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και ενισχύθηκαν οι δεσμοί της  Μόσχας με την Αθήνα και και παράλληλα  τράβηξε   την Ελλάδα πιο μακριά από τις Βρυξέλλες,  έγραψε  μια κορυφαία ισπανική εφημερίδα.


«Η Ρωσία είναι έτοιμη να δώσει ένα χέρι βοηθείας στην Ελλάδα, αυτό είναι το κύριο συμπέρασμα όσον αφορά τα αποτελέσματα του φόρουμ στην  Αγία Πετρούπολη και πρέπει να επιστήσω την προσοχή της  Ευρώπης,» έγραψε ισπανική εφημερίδα El Economista  τα ακόλουθα για την επίσκεψη του  Τσίπρα  στη Ρωσία.

Σύμφωνα με την El Economista, ο  Τσίπρας πέταξε προς τη Ρωσία με καλή διάθεση: συναντήθηκε προσωπικά με τον [Ρώσο Πρόεδρο ] Βλαντιμίρ Πούτιν και ήταν σε θέση να βρει   μια κοινή γλώσσα μαζί του.

Ωστόσο, η συμμετοχή του Έλληνα Πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της Αγίας Πετρούπολης είναι πραγματικά μια  αποστασιοποίηση  της Αθήνα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά οι Έλληνες δεν φαίνεται να φοβούνται , επεσήμανε η εφημερίδα.


Ο Πρόεδρος Πούτιν και ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκαν  στο περιθώριο του φόρουμ του  SPIEF  για να συζητήσουν τις πιθανές ενέργειες  για τη μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω του αγωγού του τουρκικού  ρεύματος/ Stream. Εν τω μεταξύ, οι υπουργοί Ενέργειας των δύο χωρών υπέγραψαν ένα μνημόνιο για τη δημιουργία μιας κοινής επιχείρησης για την κατασκευή του αγωγού.

Τους τελευταίους μήνες, «Η Ελλάδα αισθάνεται όλο και λιγότερο άνετα στην ΕΕ", λόγω των συνεχιζόμενων συνομιλιών της  χώρας  για  " το γιγάντιο  χρέος», ανέφερε η εφημερίδα, σημειώνοντας ότι οι ίδιες οι  Βρυξέλλες σπρώχνουν  τον οφειλέτη-κράτος προς την έξοδο από την Ευρωζώνη. "Αλλά υπάρχουν ακόμα μέρη στον κόσμο, όπου η Ελλάδα θα  αισθάνεται πολύ άνετα, και η Ρωσία είναι το πρώτο μεταξύ αυτών."

"Είμαι στην Αγία Πετρούπολη, διότι η Ευρώπη δεν είναι πλέον το κέντρο του κόσμου, υπάρχουν νέες εξουσίες,"αναφέρει  η εφημερίδα τα λόγια όπως τα είπε ο Τσίπρας.


Ο Πούτιν δήλωσε το Σάββατο ότι εάν η ΕΕ ήθελε η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της, τότε θα έπρεπε  να ενδιαφέρεται  για την  ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, προσθέτοντας ότι «στην  ΕΕ  θα πρέπει να μας χειροκροτούν. Τι  κακό δημιουργούν οι νέες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα;"

«Η Ελλάδα και η Ρωσία είναι καταδικασμένοι να  προσεγγίσουν η μία την άλλη σε μια τέτοια περίπτωση,  το περιοδικό " El Economista κατέληξε στο συμπέρασμα, «ειδικά αν θυμηθεί κανείς ότι και οι δύο [χώρες] ανήκουν στον ίδιο κλάδο του Χριστιανισμού -.  στην Ορθοδοξία (της Ανατολής)"


http://sputniknews.com/