Από ΒΑΘΥ , Πέμπτη, 17 Σεπτεμβρίου
Με κυβέρνησες όπως τις προτιμάς.
Και τον ιδρώτα μας πάντοτε μασάς.
Και μας έκλεξες δικούς σου γάιδαρους εμάς!
Το παραπάνω δίστιχο του Νικόλα του Άσιμου,αποδίδει παραστατικά τη σημερινή εκλογική φάρσα που έστησε το σύστημα μέσα και έξω από τη χώρα.
Ποτέ από την ίδρυση αυτού του κράτους δεν ήταν πιο ξεκάθαρο το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί και η πορεία που έχουν αποφασίσει πριν από μας για μας.
222 βουλευτές ψήφισαν το περιβόητο 3ο αριστερό μνημόνιο.
Το ερώτημα που βάζουν και αυτοί οι ίδιοι -χωρίς να το απαντούν όμως- είναι, αφού η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη γιατί κατεβαίνουμε σε εκλογές; Έλα ντε!
Γιατί δεν κάνετε μια τριμερή επιτροπή με πέντε, έξι, επτά μνημονιακά κόμματα που θάλεγε και ο Βαμβακούλας για να μας κυβερνήσετε;
Μήπως για να πάρουν τη λαϊκή νομιμοποίηση, όπως λέει ο μνημονιακός πλέον κολοτούμπας Αλέξης Τζίφρας και το γιουσουφάκι του των ΑΝΕΛ Καμμένος;
Σε καμία περίπτωση. Αν ήθελαν νομιμοποίηση παράλληλα με τις εκλογές θα είχαν άλλη μια κάλπη που θα ψήφιζε ο λαός αν εγκρίνει ή όχι το περιβόητο 3ο μνημόνιο που συνυπέγραψαν όλοι μαζί!
Γιατί δεν πρότειναν παράλληλο δημοψήφισμα αφού είναι τόσο δημοκράτες;
Δεν το σκέφτηκαν ούτε οι αντημνημονιακοί κοινοβουλευτικοί και μη να το διεκδικήσουν;
Όσοι συνυπήρχαν μέχρι χθες σ’ ένα δήθεν «πολυτασικό αριστερό κόμμα» όπου την εξουσία την είχαν παραχωρήσει σε ένα χουλιγκανάκο της θύρας 13, γιό χουντικού μεγαλοεργολάβου που του φούσκωναν τα μυαλά και τον διαφήμιζαν σε όλο τον κόσμο σαν τον έλληνα Τσε Γκεβάρα!
Όλοι όσοι εξωκοινοβουλευτικοί ακόμα και αυτοαποκαλούμενοι αντιεξουσιαστές Συρίζευαν ασύστολα και σήμερα παριστάνουν τους απατημένους συζύγους.
Σαν να μην συνέβη τίποτα, όλοι μαζί δεξιοί και αριστεροί κατεβαίνουν στις εκλογές ερήμην της κοινωνίας με διάφορα κόμματα και κομματίδια, άλλος με το ευρώ, άλλος με τη δραχμή, με την μπαγκανότα, το δολάριο και το ρούβλι για να μας σώσουν που να μην σώσουν!
Σε εκλογές καλλιστεία.
Ποιον θέλετε; Ποντάρετε! Είναι (δήθεν) ντέρμπυ! 50-50. Ποιον επιλέγετε να σας σφάξει καλύτερα;
Τον γιαλαντζί αριστερό Αλέξη ή τον τζάμπα-μάγκα Βαγγέλα;
Έτσι και αλλιώς για τον ίδιο χασάπη δουλεύουν, έχουν και οι δυο το ίδιο αφεντικό.
Ξεσηκώθηκαν λέει τα πρόβατα, διεκδίκησαν και πέτυχαν καλύτερες συνθήκες σφαγής, αυτό μας ζητούν να κάνουμε. Να τους ψηφίσουμε και μετά να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε ότι ακολουθήσει.
Οι εκλογές αυτές γίνονται για ένα και μόνο λόγο, για να σβήσουν από τον πίνακα το τεράστιο ΟΧΙ του 62% που έγραψε η εργαζόμενη κοινωνία κόντρα στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία των επικυρίαρχων.
Για να μπορούν από τη Δευτέρα το πρωί να παρουσιάζουν το αποτέλεσμα σαν τρόπαιο. Ότι δηλαδή ο λαός ψήφισε, επικροτεί και επείγεται να εφαρμοστεί το μνημόνιο και όλα τα μέτρα τα οποία έχουν προαποφασιστεί σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων και ολόκληρης της εργαζόμενης κοινωνίας.
Οι εκλογές αυτές είναι κυριολεκτικά μια «τεράστια φάκα για ηλίθιους».
Αυτό το έχει αντιληφθεί ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων και ιδιαίτερα οι νέοι οι οποίοι κατά 85% στήριξαν το ΟΧΙ και απογοητεύτηκαν με την τεράστια κολοτούμπα του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκλογές αυτές γίνονται επίσης για να αποτελέσουμε παράδειγμα προς αποφυγή.
Για να μας δείχνουν στα ταξικά αδέλφια μας, τους εργαζόμενους των άλλων χωρών, ότι παραδοθήκαμε, σκύψαμε το κεφάλι, συναινούμε και άρα οι επικυρίαρχοι είναι ανίκητοι και οι εργαζόμενοι των άλλων χωρών πρέπει να υποκύψουν για να μην τους βρουν τα ίδια και χειρότερα.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι:
Όπως καταλαβαίνετε, ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟ!
Πάντα οι επικυρίαρχοι που ζουν παρασιτικά σε βάρος της εργαζόμενης κοινωνίας που παράγει όλο τον πλούτο, με διάφορα τερτίπια και στερεότυπα, πότε με το μαστίγιο (στρατοκρατικές και φασιστικές δικτατορίες), πότε με το καρότο (κοινοβουλευτικές δημοκρατίες) προσπαθούν να μας έχουν πειθήνιους και συμμέτοχους.
Σε κρίσιμες περιόδους μάλιστα σαν αυτή που βιώνουμε, επειδή φοβούνται μήπως η εργαζόμενη κοινωνία αφυπνιστεί και επαναστατήσει, παράλληλα τρέφουν στα υπόγεια της εξουσίας το αυγό του φιδιού όπως στη χώρα μας την εγκληματική φασιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή για να την χρησιμοποιήσουν όταν χρειαστεί σαν μπαμπούλα και φόβητρο κατά του εργατικού κινήματος.
Ποτέ όμως μέχρι σήμερα, αν εξαιρέσουμε τις εκλογές του Παπαδόπουλου και του Μαρκεζίνη, το σύστημα δεν είχε φτάσει σε τέτοιο κατάντημα αυτοεξευτελισμού, ευτελίζοντας και απαξιώνοντας τόσο τις εκλογές και την κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Δεν έχουμε λοιπόν να περιμένουμε τίποτα από αυτές τις εκλογές. Δεν πρέπει να τις νομιμοποιήσουμε αλλά είναι ώρα να οργανωθούμε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, σε κάθε γειτονιά και να απαιτήσουμε ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΩ!
Αποδείχτηκε άλλωστε περίτρανα ότι το σημερινό σύστημα της κοινωνίας του θεάματος και της μεταδημοκρατίας, δεν σέβεται κανένα αποτέλεσμα όσους όρκους και αν κάνουν στην περιβόητη λαϊκή βούληση.
Δημιουργούν όποιες κυβερνήσεις και όποιες αντιπολιτεύσεις θέλουν οι οποίες άλλα λένε, άλλα υπόσχονται προεκλογικά και τελείως αντίθετα κάνουν.
Αυτά απέδειξαν οι πολυποίκιλες μνημονιακές και αντιμνημονιακές δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις των τελευταίων 6 μνημονιακών χρόνων.
Όπως έλεγε και ο Μαρξ, αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες!
Τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, όταν εμείς κατά 62% ψηφίσαμε ΟΧΙ και μέσα στο ίδιο βράδυ αυτοί το μετέτρεψαν σε ένα βαρύγδουπο ΝΑΙ!!!
Από τη Δευτέρα λοιπόν όλοι μαζί οι εργαζόμενοι πρέπει να προετοιμαστούμε και να είμαστε παρόντες -χωρίς να αναγνωρίζουμε κανένα εκβιαστικό εκλογικό αποτέλεσμα, χωρίς να παρασυρόμαστε από τα κολπάκια και τα τερτίπια της εξουσίας- στους μεγάλους αγώνες που πρέπει και οφείλουμε να δώσουμε:
Ο Γιωργάκης έβαζε απ’ το Καστελόριζο τη χώρα στον γύψο, πανηγύριζε για το «μεγαλύτερο δάνειο που πήρε ποτέ κράτος» (λες κι επρόκειτο για αγριογούρουνο που θα έτρωγε ο Οβελίξ) και η Ελλάδα άρχιζε την κάθοδο της στον Αδη, με νεκροπομπό κατ’ αρχάς το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια την αντιμνημονιακή, πλην όμως μεταμεληθείσα εγκαίρως, Μαγδαληνή , τη Ν.Δ. του κ.Σαμαρά. Με μια εναλλαγή κυβερνήσεων και κομματικών συμμαχιών, που το μνημόνιο έτρωγε με την ταχύτητα που ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του, η Ελλάδα κατέβαινε στον Αδη με κινηματογραφική ταχύτητα σε ένα σπλάτερ αίματος, το ΑΕΠ μειωνόταν συνεχώς (είμαστε πια στο -30% από το 2009), το χρέος ανέβαινε συνεχώς (και συνεχίζει να ανεβαίνει), η ανεργία εξερράγη μέσα στα σπλάχνα της κοινωνίας , μαγαζιά και μικροεπιχειρήσεις έκλειναν σωρηδόν, με έναν λόγο