Η ηθική της αριστεράς και η ανηθικότητα των ξεφτιλισμένων

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 11 Δεκεμβρίου 2015

Κατά τη διάρκεια της παράνομης δράσης μου στη δικτατορία, συνδεόμενος με τον αείμνηστο δάσκαλό μου Α.Α. -δεν ξέρω αν έχω το δικαίωμα να γράψω το επώνυμό του (αφού πια είναι μακαρίτης)- έπαιρνα 500 δρχ. το μήνα για την οικονομική ενίσχυση των παράνομων και των οικογενειών τους...

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ

«Υπουργός ξέχασε να δηλώσει για τρία χρόνια ένα εκατομμύριο ευρώ στο πόθεν έσχες». H νέα «πολιτική ηθική» της Αριστεράς... Αυτό θα πει «αριστερή» ηθική της «για πρώτη φορά Αριστεράς»! Θα τον καλύψουν τα πολιτικά χυδαία «Προσωπικά δεδομένα»;

Ποιος έδωσε το δικαίωμα σ’ αυτούς τους «αριστερούς» να ευτελίσουν τόσο ξετσίπωτα την παλιά ηθική των κομμουνιστών οι οποίοι έδιναν για την ιδεολογία τους όχι μόνο το χαρτζιλίκι τους αλλά και τη ζωή τους; Από την οργή που αισθάνομαι γι’ αυτές τις προστυχιές –και όχι μόνο- αναγκάζομαι να καταθέσω τούτο το «ασήμαντο» προσωπικό γεγονός, το οποίο...

αποδεικνύει το πώς εμείς, οι παλιοί κομμουνιστές, είχαμε διαπαιδαγωγηθεί με τις ηθικές αξίες. Να, λοιπόν, το γεγονός: κατά τη διάρκεια της παράνομης δράσης μου στη δικτατορία. Συνδεόμενος με τον αείμνηστο δάσκαλό μου Α.Α. -δεν ξέρω αν έχω το δικαίωμα να γράψω το επώνυμό του (αφού πια είναι μακαρίτης)- έπαιρνα 500 δρχ. το μήνα για την οικονομική ενίσχυση των παράνομων και των οικογενειών τους.

Όταν στις 16 Αυγούστου του 1968 πιάστηκα από το Ε΄ Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκα με το πεντακοσάρικο στην τσέπη. Δεν είχα προλάβει να το καταθέσω εκεί που έπρεπε.

Αυτές, λοιπόν, τις 500 δρχ. τις φύλαγα ως κόρη οφθαλμού και όταν βρέθηκα εξορία στο «Παρθένι» της Λέρου –μέσα Οκτωβρίου 1968- έκανα την εξής κομμουνιστική πράξη, όπως εγώ είχα ερμηνεύσει τον κομμουνισμό: πήγα στην «Ομάδα Συμβίωσης» και κατέθεσα το ποσόν για τις ανάγκες του στρατοπέδου.

Οι αποδέκτες του ποσού εξεπλάγησαν. Μου είπαν: «Είσαι εξόριστος και μπορείς να το κρατήσεις».

Αρνήθηκα, το κατέθεσα, χωρίς να έχω φράγκο για τσιγάρα.

Άντε τώρα, εγώ ο … ουτοπιστής, να συμβιώσω πολιτικά και αγωνιστικά με αυτούς τους «συντρόφους», οι οποίοι – πολλοί απ’ αυτούς – έχουν την πολιτική των σαλονιών για σπορ!

Ποιος ξέρει τι θα σκέφτονταν όσοι κομμουνιστές πήγαν νωρίς στα εκτελεστικά αποσπάσματα και δεν πρόλαβαν να δουν αυτά τα ανείπωτα εκφυλιστικά φαινόμενα, τα οποία είναι πρωτόφαντα για την Αριστερά της Ελλάδας.

Μια «Αριστερά», η κομματική ελίτ της οποίας αποτελεί τη νέα πολιτική και κοινωνική κρούστα του σάπιου συστήματος.

Αυτή την «Αριστερά» θα την πληρώσει ακριβά, πολύ ακριβά, η Ελλάδα, έστω κι αν αντιπροσωπεύει το 20% του εκλογικού Σώματος.

Υ.Γ. Μετά τη χάραξη αυτών των γραμμών ξέσπασε μεγάλος σάλος για την ακίνητη και κινητή περιουσία του υπουργού οικονομικών Σταθάκη, η οποία δεν δηλώθηκε στο «Πόθεν Έσχες». Ακίνητα 38 και μετρητά 1,8 εκατομμύρια ευρώ!!! Επειδή ο γράφων δεν τρέφει καμμίαεμπιστοσύνη στην αδρανούσα και πονόψυχη Ελληνική δικαιοσύνη, όταν χειρίζεται υποθέσεις πολιτικάντηδων, προτείνει να επιληφθούν αυτές τις υποθέσεις τα έκτακτα Στρατοδικεία. Η κοροϊδία έχει και τα όριά της και είναι καιρός να σταματήσει επιτέλους το τροπάριο της «πολιτικής σκευωρίας».

Αυτήν την παρλαπίπα των πολιτικάντηδων την πολεμώ χωρίς αποτέλεσμα εδώ και δεκαετίες (βλ. π.χ. τα άρθρα μου: «Η «ποινικοποίηση» της πολιτικής και το ανεύθυνο των πολιτικών» στην «Ελευθεροτυπία» της 20-10-1991 και «η πολιτική σκευωρία» ως πολιτική – ηθική και ποινική ασυδοσία» στα «Πολιτικά Θέματα» της 6-10-1995). Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο γιατί σιωπάς;

"ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ" ΖΗΤΟΥΝ ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ ΔΑΜΑΣΚΟΣ

ΕΚTAKΤΟ: Οι ισλαμιστικές οργανώσεις ζητούν κατάπαυση του πυρός στη Συρία!  

11/12/2015

16

Translate this page:      

Στην υπογραφή ενός προσχεδίου ειρηνευτικής συμφωνίας για την πρόταση που θα κατατεθεί στον Μπασάρ αλ Άσαντ, κατέληξαν οι ισλαμιστικές οργανώσεις που έχουν ρημάξει την Συρία, αλλά φαίνεται ότι μετά από τρεις μήνες ρωσικών βομβαρδισμών έχουν "μαλακώσει" αρκετά.

Οι τελευταίοι "σκληροί", η ισλαμιστική οργάνωση Αχράμ-αλ-Σαμ, διαψεύδοντας τα σενάρια που είχαν κυκλοφορήσει νωρίτερα περί αποχώρησής της από τις διαπραγματεύσεις στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας συμφώνησε και αυτή να υπογράψει το κείμενο μετά από τον σφοδρό βομβαρδισμό και την καταστροφή δύο υπόγειων αποθηκών πυρομαχικών που είχαν στην περιοχή της Ιντλιμπ, όπου η ρωσική Αεροπορία έκανε χρήση διατρητικών βομβών καταστροφής καταφυγίων με αποτέλεσμα παρά τα 25 μέτρα που ήταν θαμμένα τα πυρομαχικά και τα αποθέματα όπλων τους να τιναχθούν στον αέρα!

Μετά από δύο ημέρες διαπραγματεύσεων στην πρωτεύουσα της Αραβικής χώρας, οι ισλαμιστικές οργανώσεις φέρονται να έχουν καταλήξει σε συμφωνία για την πρόταση που θα καταθέσουν στον Μπασάρ αλ Άσαντ, προκειμένου να συζητήσουν το ενδεχόμενο και τους όρους της παύσης του πυρός, που θα θέσει ένα τέρμα στον πόλεμο.

Ο Αμπντουλαζίζ αλ Σαγκέρ (πρόεδρος του κέντρου ερευνών στη Σαουδική Αραβία), δήλωσε κατά την έξοδό του ότι προγραμματίζεται μία συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων της "μετριοπαθούς" αντιπολίτευσης και της Συριακής κυβέρνησης στο πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου.

Πληροφορίες από την Μόσχα και την Δαμασκό αναφέρουν ότι η πρόταση θα απορριφθεί αν δεν περιλαμβάνει ολοκληρωτικό αφοπλισμό των τρομοκρατών και παράδοση των περιοχών που κατέχουν στον συριακό Στρατό...

Δείτε ένα βίντεο από βομβαρδισμό με ρουκέτες κατά προσωπικού από εκτόξευτές Uragan, μιας περιοχής μήκους περίπου 1,5 χλμ. και πλάτους 1 χλμ. για να αντιληφθείτε καλύτερα τι έχουν υποστεί οι ισλαμιστές. Οι εκρήξεις διαρκούν περισσότερο από 2 λεπτά. Τίποτα ζωντανό, ούτε άνθρωπος, ούτε ζώο, ούτε καν έντομο μπορεί να βγει ζωντανό από αυτό...

- See more at: http://www.pronews.gr/portal/20151210/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B7%C

http://www.pronews.gr/portal

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι… «σκέψεις» του για το ΔΝΤ

11-1202015

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

Μετά τους πηχυαίους τίτλους: «Ο Τσίπρας θέλει να διώξει το ΔΝΤ από την Ελλάδα» και τις θερμές δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, η κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμναν…

Δεν άντεξε και πολύ το «κρυφτούλι» του Αλέξη Τσίπρα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι «τολμηρές» δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού για αποχώρηση του ΔΝΤ από το νέο πρόγραμμα, βαπτίστηκαν σε «σκέψεις» από την κυβερνητική εκπρόσωπο Όλγα Γεροβασίλη, αφού στο μεταξύ είχε μεσολαβήσει η έκρηξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Τι δήλωνε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

«Όταν δυο μέρη συμβαλλόμενα βρίσκονται σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης, τότε θα πρέπει να αναζητήσουν έναν συμβιβασμό όχι πηγαίνοντας ο καθένας στην ακραία εκδοχή. Ο συμβιβασμός πρέπει να βρεθεί στη μέση του δρόμου. Το Ταμείο λοιπόν θα πρέπει να αποφασίσει αν θέλει τον συμβιβασμό, αν θα μείνει ή όχι στο πρόγραμμα. Αν δεν θέλει τον συμβιβασμό, επίσης είναι κάτι το οποίο πρέπει να το πει δημόσια» (ΕΡΤ).

Οι πρώτοι που αντέδρασαν ήταν φυσικά οι Γερμανοί, διά του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος ξεκαθάρισε μάλλον με οργισμένο ύφος πως δεν υπάρχει περίπτωση αποχώρησης του ΔΝΤ από την Ελλάδα. Μεταξύ άλλων, υπενθύμισε στον… Έλληνα πρωθυπουργό ο Σόιμπλε πως: «Δεν είναι μόνον πρακτική που έχει αποδώσει (συμμετοχή ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα), αλλά είναι θεμελιωμένη και στα σχετικά νομικά κείμενα για το πρόγραμμα του ESM και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως στη δήλωση του Eurogroup τον Αύγουστο, η οποία στηρίχθηκε και από το ΔΝΤ και από την Ελλάδα».

Μάλιστα, ο Σόιμπλε επικαλέστηκε και μία γερμανική παροιμία που λέει: «Η στάμνα δεν πρέπει να πηγαίνει στο πηγάδι τόσο συχνά, μέχρι να σπάσει. Αυτό δεν είναι για το καλό της στάμνας…»

Την σκυτάλη ανέλαβε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη η οποία υπεραμύνθηκε του δικαιώματος της κυβέρνησης να εκφράζει απόψεις για το Ταμείο!

Κατά την διάρκεια συνέντευξής της στο Star, υποστήριξε πως: «Το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα και αυτό δεν ήταν ευχάριστο για κανέναν. Ξαφνικά εμείς δεν αλλάξαμε στάση για το ΔΝΤ και τον ρόλο του. Αυτό είναι το ένα κομμάτι της συζήτησης. Το άλλο είναι ότι ξέρουμε ότι το ΔΝΤ συμμετέχει στο πρόγραμμα, αυτό έρχεται από την προηγούμενη συμφωνία. Και η καινούργια συμφωνία που υπεγράφη το καλοκαίρι έχει το ΔΝΤ ως τεχνικό σύμβουλο έως τον Μάρτιο, οπότε το ίδιο θα αποφασίσει την περαιτέρω πορεία του. Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Και πρόσθεσε η Όλγα Γεροβασίλη πως: «Άλλο οι υποχρεώσεις μας απέναντι στο ΔΝΤ και άλλο να λέμε την άποψή μας»!!!

Σ.σ. την επόμενη φορά που κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης θα θέλει να εκφράσει δημόσια την… άποψη του, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων προτείνουμε την σήμανση: «Προσοχή, ακολουθεί άποψη»!

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/650441/o-alexis-tsipras-kai-oi-skepseis-toy-gia-to-dnt#ixzz3tyjAoZ6i

Πόλις, πόλεμος, πολιτισμός

11.12.2015 | από Σύνταξη

ΓΝΩΜΕΣ

Δημοσίευση: Φύλλο 289 

         

του Κώστα Λιβιεράτου

Η σχέση πολιτισμού και κοινωνίας, τα σύνορα πολιτισμού και πολιτικής, παραμένουν αινιγματικά στις μέρες μας, παρά τα τόσα μανιφέστα λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών πρωτοποριών ή τις εξαγγελίες πολιτιστικής πολιτικής που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα. Το αίνιγμα δεν απαντιέται παρά μόνο στην πράξη και κάθε φορά από την αρχή. Είναι εκεί για να προκαλεί αλλεπάλληλες γενιές στοχαστών και δημιουργών που βάζουν μπρος πνευματικά ή καλλιτεχνικά εγχειρήματα, αλλά και καθημερινών ανθρώπων που, από τη δουλειά στο σπίτι ή στο δρόμο, από τη μοναξιά στη συναναστροφή, από το σινεμά στην ταβέρνα κι από την κουζίνα στην τηλεόραση, περνούν κάθε τόσο, με δική τους ευθύνη, τα σύνορα. Τι είναι όμως αυτά τα σύνορα; Και ποιος τα φυλάει; Ίσως το πρώτο κείμενο που τα ανιχνεύει με αξιώσεις να είναι ο Επιτάφιος του Περικλή, ο επίσημος λόγος που, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη (Ιστορία, Βιβλίο Β, 35-44), απηύθυνε ο Αθηναίος ηγέτης στην ταφή των πεσόντων κατά τον πρώτο χρόνο του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ως γνωστόν, αυτή η δημηγορία είναι ένα εγκώμιο της αθηναϊκής δημοκρατίας. Είναι όμως μόνο αυτό;

Το φάσμα του πολέμου έρχεται από την πρώτη στιγμή να πλαισιώσει την παρουσίαση της πόλης. Η ικανότητα γι’ αυτόν εμφανίζεται ως όρος ύπαρξής της και η αρετή της ανδρείας, προϋπόθεση της ελευθερίας της. Το γεγονός ότι ο Περικλής επιλέγει να μη μιλήσει ευθέως για τα πολεμικά κατορθώματα των νεκρών, παρά μόνο για τις συνέπειές τους, τα επιτεύγματα που γίνονται δυνατά σε καιρούς ειρήνης, δεν διώχνει καθόλου, ίσα-ίσα τονίζει ακόμη περισσότερο τις σκιές που ρίχνει ο πόλεμος σ’ αυτούς. Το ζήτημα επανέρχεται πιο κάτω, για να διευκρινιστεί παραδόξως ότι η ξακουστή πολιτικοστρατιωτική δύναμη της πόλης πηγάζει από μια ιδιάζουσα, μη στρατοκρατική, οργάνωση της ζωής της. Αυτή η οργάνωση, που αντιδιαστέλλεται σιωπηρά αλλά συστηματικά προς εκείνη της Σπάρτης, επιστρατεύεται έτσι ως πλεονέκτημα στην υπηρεσία μιας προπαγάνδας που δεν παύει να υποδηλώνει –την ίδια στιγμή που συσκοτίζει και αθωώνει– την ιμπεριαλιστική πολιτική της αθηναϊκής συμμαχίας.

* * * * * *

Όμως, πίσω απ’ αυτή τη μιλιταριστική σκοπιμότητα, το διάβημα του Περικλή ή του Θουκυδίδη, η ανάδειξη μιας ξεχωριστής πόλης, δεν παύει να είναι ολότελα πρωτοποριακό. Μέσα στο περιχαρακωμένο πεδίο που ορίζουν οι ηγεμονικές βλέψεις και η πολεμική συγκυρία, αναδύεται ένας μοναδικός και ανεπανάληπτος τρόπος ζωής, διαμορφωμένος από ιδιαίτερους θεσμούς, νοοτροπίες και ήθη. Είναι, από τη μια, το πολίτευμα της δημοκρατίας που λειτουργώντας προς το συμφέρον των πολλών, αντιμετωπίζει τις ιδιωτικές διαφορές στη βάση της ισότητας, επιτρέπει την πρόσβαση όλων, ακόμη και των φτωχών, στα αξιώματα, με κριτήριο την αρετή και όχι την κοινωνική καταγωγή, κι επιβάλλει νόμους που προστατεύουν τους αδικούμενους. Είναι επίσης νοοτροπίες συναφείς μ’ αυτό το πολίτευμα, που αντιτίθενται στην απαξίωση των φτωχών και το γόητρο των πλουσίων, παρότι εκτιμούν την εργασία και τον πλούτο ως ευκαιρίες για δράση· και που αξιώνουν όχι την ιδιώτευση αλλά τη συμμετοχή στα κοινά: το μέλημα δηλαδή των ανθρώπων, πέρα από τη φροντίδα των προσωπικών τους υποθέσεων, να συζητούν για τα πολιτικά πράγματα, αποκτώντας έτσι επίγνωση των ενδεχόμενων δεινών προκειμένου να αναλάβουν με ακόμη πιο αξιοσημείωτο θάρρος το ρίσκο. Είναι τέλος τα ανεκτικά ήθη που περιορίζουν την καχυποψία και τις προστριβές μεταξύ των πολιτών· που υποθάλπουν τις απολαύσεις της καθημερινής οικιακής ζωής, αλλά και των αγώνων, των τελετών και των θεαμάτων· που αποδέχονται τα εισαγόμενα ξένα αγαθά εξίσου με τα ντόπια, όπως ενθαρρύνουν και την παρουσία ξένων στην πόλη· που, χωρίς να υπονομεύουν την ευψυχία μπροστά στους κινδύνους, συστήνουν λιγότερη σκληραγωγία και περισσότερη ανεμελιά και χαλαρότητα απ’ ό,τι συνηθίζεται αλλού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, μ’ αυτό τον τρόπο, διαμορφώνονται άνθρωποι ικανοί να ανταποκρίνονται με ευστροφία και χάρη στις πιο διαφορετικές συνθήκες, να αγαπούν το ωραίο χωρίς εκζήτηση και τη σοφία χωρίς μαλθακότητα, ή καλύτερα (για να υπογραμμίσουμε, όπως ο Καστοριάδης, τη σημασία των ρημάτων), άνθρωποι που ζουν με και μέσα από την ομορφιά (φιλοκαλούμεν) και τη σοφία (φιλοσοφούμεν), ενσωματώνοντας αυτές τις εμπειρίες στην καθημερινότητά τους.

Να λοιπόν από τι απαρτίζεται και σε τι συντίθεται αυτή η μοναδική δημιουργία του αρχαίου κόσμου, η αθηναϊκή πόλις. Και να πώς αναδύεται ήδη τότε στη συνείδηση των πολιτών της, ασύγκριτη και υποδειγματική ταυτόχρονα μέσα στη μοναδικότητά της – ένα σχολείο για την Ελλάδα (της Ελλάδος παίδευσις), όπου λανθάνει επίσης η παρακαταθήκη των φιλοσοφικών και καλλιτεχνικών σχολών της. Στην Αθήνα τίθεται έτσι για πρώτη φορά με τέτοια έμφαση το ζήτημα της σχέσης κοινωνίας, πολιτικής και πολιτισμού (κι αν ο όρος «πολιτισμός» δεν υπήρχε τότε, παρά μόνο η συγγενής έννοια της παιδείας, αυτά που περιγράφονται στο κείμενο ανταποκρίνονται στη σημερινή αντίληψη για τον πολιτισμό την εμπνευσμένη από την ανθρωπολογία: όχι απλώς τα μεγάλα επιτεύγματα των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά ολόκληρος ο τρόπος ζωής). Η απάντηση του κειμένου προβάλλει καταρχήν σαφής και πειστική: ο πολιτισμός, οι ιδιαίτεροι τρόποι που κάνουν το μεγαλείο της Αθήνας (παράδειγμα η τραγωδία) διατρέχουν το σώμα της κοινωνίας, συμπεριλαμβάνοντας ολοένα και περισσότερο, με τη μεσολάβηση των πολιτικών μεταρρυθμίσεων, τα λαϊκά της στρώματα, το δήμο. Και η πόλις ως γενική οργάνωση και διεύθυνση της κοινωνίας εμπεριέχει και προστατεύει τούτο τον πολιτισμό, την ίδια στιγμή που βρίσκει σ’ αυτόν την έκφρασή της, το νόημα της ζωής της και την πηγή της ακτινοβολίας της στην Ελλάδα και τον ευρύτερο κόσμο. Για μια στιγμή όλα μοιάζουν εναρμονισμένα με τον πιο ιδεώδη τρόπο.

* * * * * *

…Όσο κρατάει μια λάμψη. Διότι η καθαρή ματιά του Περικλή δεν διαλύει όλα τα σκοτάδια. Η σκιά του πολέμου και του θανάτου πέφτει βαριά πάνω στην πόλη. Ο Θουκυδίδης το ξέρει – ο πόλεμος είναι άλλωστε το θέμα της συγγραφής του. Η Αθήνα είναι μια εύθραυστη ανθρώπινη δημιουργία. Η πολεμική ετοιμότητα είναι το μέτρο της ασφάλειας και της βιωσιμότητάς της. Ο πολιτισμός, η καλή ζωή, τα έργα της ειρήνης προϋποθέτουν τα όπλα και το αίμα του πολέμου. Κι όχι μόνο. Πολλά από τα αγαθά του πολιτισμού είναι προϊόντα του πολέμου, «λάφυρα» (κυριολεκτικά ή μεταφορικά, όπως οι φόροι υποτέλειας) της επεκτατικής ροπής της πόλης, της βίας και του καταναγκασμού που ασκεί σε εχθρούς και σε «συμμάχους» μέσα στο πλαίσιο της ηγεμονίας της. Μέρος της ακτινοβολίας της είναι ακριβώς η αναγνώριση αυτής της ισχύος. Όμως η απειλή του πολέμου τη ζώνει από παντού. Είναι η έχθρα που συσσωρεύεται εναντίον της, οι διάσπαρτες αντιστάσεις και εξεγέρσεις των υποτελών της, είναι η κεντρική αναμέτρηση με τη Σπάρτη που έχει πια ξεκινήσει. Οι στρατιώτες της μάχονται μέχρι θανάτου για μια ξεχωριστή πατρίδα. Αυτό για το οποίο αξίζει να πεθάνουν δεν είναι απλώς τα εδάφη, τα χωράφια και τα σπίτια, οι γυναίκες και τα παιδιά τους, είναι επίσης, λέει ο Περικλής, ένας τρόπος κι ένα νόημα ζωής, ένας πολιτισμός. Και οι άλλοι στα μετόπισθεν οφείλουν να εμπνευστούν από το παράδειγμά τους, οι γονείς να παρηγορηθούν με τη δόξα τους, οι γιοι να τους μιμηθούν όσο μπορούν, οι χήρες να αντέξουν το σκληρό πατριαρχικό πεπρωμένο… Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται, ο κόμπος είναι αξεδιάλυτος. Το αίνιγμα δεν μπορεί λοιπόν ν’ απαντηθεί. Είναι το ίδιο που δεν έπαψε να στοιχειώνει την ιστορία του Δυτικού πολιτισμού, μαζί και της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού του, το ίδιο που σκιάζει σήμερα τις λαμπερές μητροπόλεις του παγκοσμιοποιημένου πλανήτη. Η αρχαία Αθήνα είναι κοντά, δραματικά κοντά, και το Παρίσι χιλιάδες χρόνια πίσω.

- See more at: http://www.e-dromos.gr/polis-polemos-politismos/#sthash.fs9kLyhW.dpuf
http://www.e-dromos.gr/

Πισώπλατες μαχαιριές

11.12.2015  από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 289 

         

Οι «παίκτες», οι φιλοδοξίες και οι απόκληροι

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ενώ ο κόσμος καίγεται, Ευρωπαίοι και Τούρκοι έχουν αποδυθεί σε μια επιχείρηση εκβιασμών και εξαπάτησης χωρίς νόημα, γιατί και οι δύο γνωρίζουν άριστα ότι οι αμοιβαίες υποσχέσεις είναι απλώς φούμαρα. Οι Ευρωπαίοι θα δώσουν μερικά φραγκοδίφραγκα, αλλά δεν θα δεχθούν ποτέ την Τουρκία στην Ε.Ε. Και οι Τούρκοι δεν θα ξαμολήσουν το κοπάδι των προσφύγων, αν θέλουν να έχουν την ελάχιστη βοήθεια των Βρυξελλών στη διαμάχη Άγκυρας-Μόσχας.

Οι Ευρωπαίοι θα ήταν θεοπάλαβοι αν έτρεμαν την είσοδο δύο-τριών εκατομμυρίων προσφύγων αλλά αποδέχονταν την ένταξη 70 και πλέον εκατομμυρίων Τούρκων μουσουλμάνων, Σουνιτών στην πλειοψηφία τους, με μια κυβέρνηση που δεν κρύβει ούτε την κλίση της προς τον ακραίο ισλαμισμό ούτε τις αυτοκρατορικές της βλέψεις. Τη νύφη θα την πληρώσουν η Αθήνα και οι Βαλκάνιοι γείτονες. Θα μας μείνουν εδώ οι πρόσφυγες και η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει – ποιος ξέρει ποια νέα επιτυχία της.

Αναπάντητα ερωτηματικά

Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους είναι άλλης τάξεως ζήτημα με αναπάντητα ερωτηματικά, π.χ.: Τι διαβεβαιώσεις είχαν οι Ρώσοι ώστε να πετάνε ανέμελοι; Ποιος τελικά έδωσε την πισώπλατη μαχαιριά, η Τουρκία που έριξε τον πύραυλο ή οι ΗΠΑ (ή κάποιοι στις ΗΠΑ) που ήξεραν και έκαναν τα στραβά μάτια; Το ποιος προορίζεται για ύστατο θύμα θα το δούμε στο τέλος, αλλά να μην ξεχνάμε ότι και τον Σαντάμ είχαν ενθαρρύνει οι ΗΠΑ να μπει στο Κουβέιτ και μετά τον έφαγαν.

Στη Συρία, επαναλαμβάνω, διεξάγεται ένας, «συμπυκνωμένος» σε χρόνο και τόπο, παγκόσμιος πόλεμος για την κυριαρχία στην υφήλιο. Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους που δύναται να εμπλέξει το ΝΑΤΟ, καθώς και η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι (ή και άλλες που θα ακολουθήσουν) αποτελούν τμήματα αυτού του πολέμου με τις ποικίλες μορφές και τα διαρκώς εκτεινόμενα μέτωπα σύγκρουσης.

Στο διμερές επίπεδο Μόσχας-Άγκυρας η διαφορά στόχων και φιλοδοξιών είναι χαώδης. Η Τουρκία έχει μέγιστη επιδίωξη να γίνει περιφερειακή δύναμη, αλλά αυτό εξαρτάται από τις υπερδυνάμεις. Η Ρωσία θέλει να αποκατασταθεί πλήρως ως δύναμη παγκόσμιας εμβέλειας. Αν η Ρωσία χάσει στη Μ. Ανατολή θα (ξανά)γίνει αναπόδραστα άθυρμα των δυτικών δυνάμεων, οπότε η εποχή Γέλτσιν θα μοιάζει με παράδεισο.

Η Ρωσία είναι, λοιπόν, υποχρεωμένη να αχρηστεύσει τον Ερντογάν ως ουσιώδη παίκτη, όργανο της Δύσης στην περιοχή. Η μεταφορά πυραύλων S400 στη Συρία είναι σαφές μήνυμα για την αποφασιστικότητα του Κρεμλίνου προς κάθε δρώσα δύναμη στην περιοχή. Στόχος του Πούτιν είναι να σακατέψει στρατιωτικά τους Τζιχαντιστές και να τους κόψει τις οικονομικές προσόδους από τις (παράνομες) πωλήσεις πετρελαίου, επ’ ωφελεία της Τουρκίας και της οικογένειας Ερντογάν – ο γιος του διευθύνει, σύμφωνα με τις πληροφορίες, το λαθρεμπόριο του πετρελαίου, με ανοχή των ΗΠΑ. Η Δύση (ΝΑΤΟ) υποστήριξε φραστικά την Τουρκία αλλά δεν άφησε την παραμικρή υπόνοια ότι θα μπορούσε, για χάρη της, να έρθει σε άμεση εμπόλεμη σύγκρουση με τη Μόσχα. Χωρίς διάθεση λογοπαίγνιου, ο Ερντογάν φαίνεται να μένει ξεκρέμαστος και έχει λόγους να φοβάται μήπως τελικά βρεθεί κρεμασμένος.

Οι απόκληροι της Δύσης

Ο Ολάντ, μιμούμενος τον Μπους, δήλωσε πως οι τρομοκράτες επιτέθηκαν «στον τρόπο ζωής μας». Επί Μπους αυτός ο τρόπος ζωής ήταν ακόμα αρεστός ή ανεκτός. Έκτοτε, ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού των ευρωπαϊκών χωρών «αποκαλύφθηκε» ότι αντί να έχουν ενσωματωθεί έχουν μετατραπεί σε εξεγερμένους απόκληρους που δεν είχαν να χάσουν και σπουδαία πράγματα εκτός από τη μιζέρια τους. Ο Χάντινγκτον (Η σύγκρουση των Πολιτισμών) είχε διαπιστώσει ότι οι τρομοκράτες δεν είναι κάποιοι άξεστοι κατσαπλιάδες, αλλά αντιθέτως βγαίνουν από πανεπιστήμια της Δύσης, κάτι που διόλου δεν τους εμποδίζει, έλεγε ο Χάντινγκτον, να μισούν ό,τι εκπροσωπεί τη Δύση. Το ότι δεν έχουν οδηγό τον Μαρξ αλλά τον Μωάμεθ, δεν τους κάνει λιγότερο ή περισσότερο τρομοκράτες ούτε τους αφαιρεί την ιδιότητα του απόκληρου. Είναι απόκληροι ατομικά, κοινωνικά, θρησκευτικά. Είναι και εθνικά απόκληροι.

Η Δύση, άπληστη και αρπακτική, έκανε τα πάντα για να καταστρέψει όλα τα κοσμικά καθεστώτα στη γη των Αράβων, με τελευταία θύματα τον Καντάφι και τον Σαντάμ, να διαλύσει τα έθνη-κράτη τους και να ενισχύσει την άνοδο θρησκευτικών ηγετών, από το Ιράν ώς τον Ερντογάν. Της γης οι κολασμένοι μπορούν να είναι μωαμεθανοί αστοί ή εργάτες, μορφωμένοι ή όχι και μπορούν να θέλουν, με ή χωρίς τη χειραγώγηση της CIA, να μας στείλουν στην κόλαση μια ώρα αρχύτερα, πράγμα που μας υποχρεώνει να αμυνθούμε – θέλουμε δεν θέλουμε. Όσο για τους «αυθεντικά» γηγενείς απόκληρους, αυτοί στρέφονται όλο και δεξιότερα χωρίς η Αριστερά να αναρωτιέται γιατί χάνει το τρένο.

Η ποικιλία των μορφών σύγκρουσης και η έκταση του Μετώπου καθιστούν δυσδιάκριτο το πότε οι εκατέρωθεν πληγές θα έχουν γίνει θανάσιμες, πότε ο αντίπαλος θα έχει ηττηθεί, πριν να καταρρεύσει επισήμως και δημοσίως. Η κατάρρευση μπορεί να αποτελέσει έκπληξη αλλά και κίνδυνο για όλους γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει το ετοιμοθάνατο θηρίο. Η καλή είδηση θα ήταν ένας έγκαιρος συμβιβασμός, μια αναλαμπή λογικής στον παραλογισμό των πραγμάτων.

ΥΓ. Η κυβέρνηση απειλεί τους οιονεί δύστροπους βουλευτές, όσους υποπτεύεται ότι θα καταψηφίσουν το Ασφαλιστικό, με την ένταξη του κόμματος του κ. Λεβέντη στα κυβερνητικά έδρανα. Και διηγώντας τα να κλαις…

- See more at: http://www.e-dromos.gr/pisoplates-maxairies/#sthash.gvR5xFXm.dpuf
http://www.e-dromos.gr/

«Προσφυγικό»: Μέχρι πότε θα κλείνουμε τα μάτια;

10-12-2015

Μόνο οι τυφλοί πλέον δεν βλέπουν το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται με το «προσφυγικό». 
Μόνο οι τυφλοί πλέον δεν βλέπουν ότι το «προσφυγικό ρεύμα» και οι αλλοδαπές εισβολές στην Ελλάδα (από παλιά) και στην Ευρώπη (σήμερα) δεν είναι ΑΥΘΟΡΜΗΤΕΣ, αλλά άριστα οργανωμένες από τα κέντρα (οικονομικά και πολιτικά) της πλανητικής εξουσίας και τους μηχανισμούς του 4ου Ράιχ. Οι «αριστεροί» στην Ελλάδα σε όλες τις αποχρώσεις τους, εντός και εκτός βουλής, φοράνε τεράστιες παρωπίδες και δεν βλέπουν…

Και δεν είναι μόνο που κλείνουν πεισματικά τα μάτια σ’ αυτήν την ΟΡΓΑΝΩΣΗ και το ΣΧΕΔΙΑΜΟ των μαζικών «μεταναστευτικών» μετατοπίσεων, αλλά με άλλοθι το «ανθρωπιστικό» δράμα των αλλοδαπών δούλων, παίζουν το παιχνίδι των νέων αποικιοκρατών και των νέων ΕΜΠΟΡΩΝ της δουλείας… 

Αυτοί η «αριστεροί» των «ανοικτών συνόρων» και των νεοταξικών ιδεολογημάτων δεν θέλουν να διακρίνουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ: Ούτε τους στρατηγικούς στόχους και τις επιδιώξεις του διεθνούς κεφαλαίου και των μηχανισμών του, ούτε την οργάνωση του βάρβαρου αυτού ιμπεριαλιστικού εμπορίου της νέας δουλείας, αλλά ούτε και τη χολιγουντιανή σκηνοθεσία των «ανθρωπιστικών δακρύων». 

Τέτοια πεισματική προσπάθεια να παραμένουν τυφλοί, γεννάει πολλά ερωτηματικά. Αυτή η τύφλα προέρχεται από τις εμμονές της αλλοτρίωσής τους και των ιδεοληψιών τους, ή από κίνητρα οικονομικά, από «επαγγελματισμό», από τη «γοητεία» των ΜΚΟ;;; 

Είναι τέτοια αυτή η «γοητεία» («η γοητεία της μπουρζουαζίας») που τους τυφλώνει σε τέτοιο βαθμό, που δεν είναι σε θέση να διακρίνουν ούτε το ΟΡΓΙΟ των ΜΚΟ (δουλεμπορίας) που γίνεται στη Λέσβο.

Σε λίγο, δεν θα αργήσει ο καιρός, με την ταχύτητα που πορευόμαστε, όλο αυτό το δουλεμπόριο και όλη αυτή η βιομηχανία του «ανθρωπισμού», θα περάσει, ΑΜΕΣΑ, στα χέρια μεγάλων, πολυεθνικών ιδιωτικών ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ!!! 

Τότε και οι τυφλοί θα δούνε… 

Και οι «αριστεροί» και οι «αριστεριστές» θα ξεμπροστιαστούνε ΕΝΤΕΛΩΣ… 

Θα συνεχίζουν και τότε να το παίζουν ηλίθιοι;;; 

Πρέπει κάποια ζητήματα να τα επαναλαμβάνουμε κουραστικά… 

«Έχουμε αναλύσει διεξοδικά και από πολύ παλιά, ότι στην πρωτοπορία των «Ανοικτών Συνόρων» και των μεγάλων πληθυσμιακών μετακινήσεων και λαθρομεταναστετυκών «εισβολών» βρίσκεται το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο και όλοι οι μηχανισμοί της Παγκοσμιοποίησης και των πλανητικών κέντρων εξουσίας (Νέα Τάξη). 
Έχουμε επίσης δείξει και τούτο: Ότι σ’ αυτήν την στρατηγική του πλανητικού ιμπεριαλισμού, δίνουν το άλλοθι και το τεκμήριο οι ενσωματωμένες «αριστερές» δυνάμεις και οι επαγγελματίες «επαναστάτες», παράγοντας και αναπαράγοντας τα πλανητικά ιδεολογήματα των μαφιόζων του χρήματος: «Αντιεθνικισμός», «αντιρατσισμός», «ξενοφοβία», «Ανθρωπισμός» κ.λπ. Ιδεολογήματα που ξερνούν όλα τα χρηματιστηριακά κέντρα και οι διεθνείς μαφιόζοι του χρήματος (από τραπεζίτες μέχρι τους μαφιόζους του αθλητισμού και των ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών)».

http://resaltomag.blogspot.gr/

ΑΠΟ ΤΗΝ ISKRA, ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ

10/12/15

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ISKRA ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΜΑΣ

Η Iskra τον πείραξε τον Θανάση Καρτερό και οι εκφράσεις που η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί για να καταγγείλει πρόσωπα και κυβερνητικά πεπραγμένα.

Τα δύο πρώτα μνημόνια, που μαζί του καταγγέλαμε από τις στήλες της Iskra,με πολύ πιο “σκληρές” εκφράσεις από αυτές τις οποίες επιλεκτικά σταχυολογεί, χωρίς αγάπη, από την ιστοσελίδα μας, και τα εφαρμόζει τώρα η κυβέρνηση,δεν τον πειράζουν;

Ή μήπως τα δύο πρώτα μνημόνια στάζουν μέλι επειδή τα εφαρμόζει τώρα η “πρώτη φορά Αριστερά”, ενώ με τους Σαμαρο-Βενιζέλους στάζαν δηλητήριο;

Δεν τον πειράζει το τρίτο μνημόνιο;

Ή το μνημόνιο αυτό είναι "αναγκαίο", αφού το συνομολόγησε η “πρώτη φορά αριστερά” και όχι οιΣαμαρο-Παπανδρέηδες;

Θα συνιστούσαμε,πάντως, στον Θανάση Καρτερό να ρίξει μια ματιά και στους τίτλους της Iskra, όταν ο ίδιος, με την θέληση του, φιλοξενείτο στην ιστοσελίδα μας, για να δει ποιοι άλλαξαν.

Η Iskra είναι εκείνη που άλλαξε, όταν με την ίδια και περισσότερη δριμύτητα,από όση τώρα, κατάγγελνε τα προηγούμενα μνημόνια και τους αυτουργούς τους ή άλλαξαν κάποιοι άλλοι και βαφτίζουν τώρα τοκρέας ψάρι;

Πάντως, έχουμε κατηγορηθεί τόσες πολλές φορές ως “άνθρωποι περασμένων εποχών”, του '50 και βάλε, ώστε οι όψιμες ανάλογες κατηγορίες του Θανάση Καρτερού να μοιάζουν με χαλκομανίες που δεν πιάνουν.

Καλύτερα Θανάση να κατηγορούμαστε ως “παλαιοημερολογίτες”, παρά να μας κατηγορούν, να μας “κράζουν” θα έλεγα, ως νεομνημονιακούς αμνήμονες.

Τέλος, για το ποιοι ήταν σε "λάθος" κόμμα, θα το απαντήσουν όσοι ανατρέξουν σε όσα έλεγε και έπραττε επί χρόνια ο "ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να γίνει κυβέρνηση και σε όσα πράττει και λέει τώρα ως νεομνημονιακή κυβέρνηση.

Πάντως, το ότι είμαστε σε "λάθος κόμμα”, μας το έχουν πει και άλλοι παλιότερα!

Αυτή είναι, ίσως, η μοίρα όσων θέλουν να έχουν στοιχειώδη συνέπεια και να μην είναι παντός καιρού", να μην κάνουν πρόγραμμα την “εξουσία” και το "όπου φυσάει ο άνεμος".

Δ.Τ.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει αυτούσιο το άρθρο του Θαν.Καρτερού:

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΚΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ

  Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Πάρτε βαθιά αναπνοή και βουτήξτε: Το ασφαλιστικό και τα νέα αντιαγροτικά μέτρα είναι το Βατερλό της κυβέρνησης Τσίπρα. Ταπεινωτική συμπεριφορά Κοστέλο και Σία απέναντι στην υποτελή κυβέρνηση Τσίπρα. Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ένα διαρκές σκάνδαλο. Δεκάδες δισ. τρώνε οι τράπεζες. Το έγκλημα της ανακεφαλαιοποίησης δεν καλύπτεται με στρουθοκαμηλισμούς. Οι Γερμανοί ξανάρχονται - ένοπλοι. Πρώτη φορά αριστερά, με δολοφόνους κολιγιά. Ασφαλιστικό: έγκλημα και νοσταλγία.

Πρόκειται για ένα δείγμα τίτλων από την Ίσκρα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Και κάτω από τους τίτλους; Νά ένα απόσπασμα του ίδιου του Παναγιώτη: «Είμαστε οι πρώτοι που με αδιάσειστα στοιχεία και δριμύτητα καταγγείλαμε το μέγα σκάνδαλο, το μεγαλύτερο στην ελληνική Ιστορία, της λεγόμενης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών... δεν θα αποφύγουν να λογοδοτήσουν πολιτικά και ποινικά οι ένοχοι και συνένοχοι, Τσίπρας και Δραγασάκης, όσο και αν τους καλύπτουν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης».

Έγκλημα και πάλι έγκλημα, σκάνδαλα και πάλι σκάνδαλα, υποτέλειες, ποινικές ευθύνες, κολιγιές με δολοφόνους, με ολίγον από στρουθοκάμηλους και νοσταλγίες. Αυτό τώρα ο Παναγιώτης και οι άλλοι -ο Στρατούλης, ο Χουντής, ο Πετράκος, ο Καλύβης, ο Γαβρίλης- το θεωρούν πολιτική αντιπαράθεση. Πολεμική έστω, με πολιτικούς όρους. Και όχι επιστροφή στη δεκαετία του πενήντα. Με τα γνωστά και τραυματικά για προδότες, αποστάτες, χαφιέδες, μαύρους σκύλους και άσπρους σκύλους. Που είχαν -κι έχουν- τις γνωστές συνέπειες.

Θα περίμενε κανείς από τους παλιότερους, που έχουν δει πολλά τα μάτια τους, να τα προστατεύουν και να μην τα βγάζουν μόνοι τους. Γιατί με τέτοιες πρακτικές, που μεταποιούν την εμπάθεια -αλήθεια, πόσο καιρό τη μάζευαν;- σε πολιτικό λόγο, αυτό ακριβώς κάνουν. Καμιά Αριστερά και καμιά επανάσταση δεν υπηρετούν. Κανένα ήθος ταξικό δεν εισάγουν - ή επανεισάγουν. Το πολύ-πολύ να πολλαπλασιάζουν την απογοήτευση, προς μεγάλη χαρά εκείνων που ζεσταίνουν τα χεράκια τους σε τέτοιες εμφύλιες συρράξεις. Όπως πάντα.

Αν πάλι πιστεύουν ότι έτσι υπηρετούν τη Συνέπεια, τι να πεις; Να μην καταλαβαίνουν κάποιοι εραστές της επαναστατικής παρόλας τη διαφορά ανάμεσα στο λάθος και στο έγκλημα, στην παρέκκλιση και στην κολιγιά, στις αυταπάτες και στις απάτες, πάει στο διάολο. Αλλά αν δεν το καταλαβαίνουν και οι πατριάρχες της ΛΑΕ, τότε ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Ήταν για δεκαετίες σε λάθος κόμμα. Και ποιος βεβαιώνει ότι τώρα είναι στο σωστό;

Πηγή: Η ΑΥΓΗ

http://www.iskra.gr/index.php