Μιχάλης Ιγνατίου: Δύο όψεις, ίδιο νόμισμα. Εκλογές στη Ρωσία, «πονοκέφαλος» στις ΗΠΑ | Οι Αμερικανοί δεν μπορούν να επικρίνουν τους Ρώσους, διότι δεν έχουν καμία διαφορά από αυτούς: και οι δύο παλεύουν για τα συμφέροντά τους.

Όσοι παρακολούθησαν την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν μετά τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές της Κυριακής δεν μπορεί να μην αντιλήφθηκαν την ανακούφιση του νέου προέδρου της Ρωσίας, ο οποίος –αν και δεν το έδειχνε τις προηγούμενες ημέρες– είχε κυριαρχηθεί από φόβο για το ενδεχόμενο εκλογικής ήττας. Στην Αμερική πίστευαν πως εάν οι αντίπαλοί του, με τη βοήθεια των ΜΚΟ, που χρηματοδοτήθηκαν από την Ουάσιγκτον, έσερναν τον Πούτιν σε β' γύρο, από μόνη της η εξέλιξη αυτή θα συνιστούσε ήττα και θα άνοιγε το δρόμο για δια μαρτυρίες και αμφισβητήσεις, που ανέμεναν πως θα ανάγκαζαν το νέο Ρώσο πρόεδρο σε συνεχή άμυνα, η οποία φυσιολογικά θα έφερνε φθορά και θα τον μετέτρεπε από τολμηρό κυβερνήτη σε αδύναμο πολιτικό ανθρωπάκι. Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: Ο Πούτιν δεν είναι ο πλέον δημοκράτης πολιτικός ούτε μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως δεν επηρεάζεται και σήμερα από τα μαθήματα προπαγάνδας της KGB. Ούτε είναι ο μεγαλύτερος προστάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ούτε νομίζω πως ενδιαφέρεται για τη Δημοκρατία μπροστά στα στρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας. Η διακυβέρνησή του έχει προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και, εάν η νίκη του δεν ήταν τόσο μεγάλη, το σύνθημα θα είχε δοθεί και οι χιλιάδες υπάλληλοι των ΜΚΟ που δρουν στη χώρα του θα είχαν οργανώσει παντού διαδηλώσεις. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές φαίνεται πως η δική του στρατηγική για διαφάνεια στις κάλπες απέτρεψε την αμφισβήτηση. Η αμερικανική κυβέρνηση, κατά δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών, Φίλιπ Γκόρντον, είχε ζητήσει την έγκριση εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία θα χρησιμοποιούνταν στις ρωσικές εκλογές. Ο Αμερικανός υφυπουργός εννοούσε ότι τα δολάρια θα στόχευαν στην ήττα του Ρώσου προέδρου. Δεν προσπάθησε καν να το κρύψει. Εξήγησε στα μέλη του Κογκρέσου ότι σχεδίαζε να εγκαταστήσει κάμερες σε όλα τα εκλογικά κέντρα της Ρωσίας. Τον μιμήθηκε ο Πούτιν, ο οποίος εγκατέστησε δικές του κάμερες, κι έτσι θα μπορεί να αποδείξει τα ψέματα –ή τις αλήθειες, αν θέλετε– των υπαλλήλων των ΜΚΟ. Οι Αμερικανοί έχουν αναδειχτεί σε κριτές των πάντων, ενώ οι ίδιοι έχουν να επιδείξουν τα χειρότερα παραδείγματα. Ποιος θα ξεχάσει το φιάσκο των εκλογών του 2000, όταν χρειάστηκαν επανειλημμένες καταμετρήσεις των ψήφων στη Φλόριδα, έως ότου επιβάλουν τον Τζορτζ Μπους το νεότερο στην προεδρία; Ποιος δεν θυμάται τη νοθεία του 2004, όταν όλα ανεξαιρέτως τα exit polls, ακόμα κι αυτά του εκλογικού επιτελείου του Μπους, έδειχναν καθαρή νίκη του Τζον Κέρι; Κι όμως, ο γερουσιαστής της Μασαχουσέτης έχασε, διότι απέκλεισαν χιλιάδες Αφροαμερικανούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν στο Οχάιο. Σε δύο πρόσφατες προεδρικές εκλογές, η Δημοκρατία ΔΕΝ λειτούργησε. Μάλλον λειτούργησε ως «Αμερικανική Δημοκρατία»... Για να δικαιούσαι να κρίνεις και να επικρίνεις, πρέπει εσύ ο ίδιος να είσαι δίκαιος, πρέπει να πιστεύεις στα ανθρώπινα δικαιώματα και να παλεύεις για την πραγματική Δημοκρατία. Οι Αμερικανοί δεν μπορούν να επικρίνουν τους Ρώσους, διότι δεν έχουν καμία διαφορά από αυτούς. Και οι δύο χώρες παλεύουν για τα συμφέροντά τους. Και οι δύο χώρες υποστηρίζουν δικτάτορες και βασανιστές των λαών τους. Έχω παρακολουθήσει από πολύ κοντά δύο δικαστικές υποθέσεις που αφορούν σε Αμερικανούς πολίτες, οι οποίοι –σύμφωνα με το κατηγορητήριο– αποκάλυψαν «κρατικά μυστικά». Είδα δύο ανθρώπους-φυτά... Και η διαπίστωση αυτή, πιστέψτε με, τα λέει όλα.