Πράγματι το ΑΚΡΟΠΟΛ ήταν γεμάτο. Και οι εξώστες. Και η στοά. Γεμάτο από καλό κόσμο. Ο κοσμάκης ήταν στους γύρω δρόμους. Στην υπόλοιπη Αθήνα. Έψαχνε για μια οποιαδήποτε δουλειά, να βρει χρήματα για την δόση του στεγαστικού,να βρει δανεικά έστω για το χαράτσι της ΔΕΗ, για το πετρέλαιο, να εξηγήσει στο παιδί του γιατί δεν μπορεί πια να του στέλνει χρήματα για τις σπουδές του κλπ. Κάποιοι δεν είχαν ούτε αυτές τις έγνοιες. Γιατί εκεί, κατά τις εννιάμισι τακτοποιούσαν τα στρωσίδια τους στα παγκάκια και στις στοές που έχουν κάνει σπίτι τους.
Στο ΑΚΡΟΠΟΛ όμως δεν ασχολήθηκαν μ’αυτά. Τα προσπέρασαν και ανέπτυξαν τα σχέδιά τους για το μέλλον. Να φτιάξουν, λέει την ”κεντροαριστερά”. Μια ελληνική ”ελιά”. Να ανασυστήσουν τον μεσαίο χώρο. Να καλύψουν το κενό μεταξύ της νεοφιλελεύθερης ΝΔ και της ”λαϊκιστικής” αριστεράς. Με λίγα λόγια αυτοπροτείνονται μια ακόμα φορά για να μας σώσουν.
Πρόκειται για μια πολιτική απάτη. Στην πραγματικότητα το μόνο που επιδιώκουν είναι να σώσουν τους εαυτούς τους και το πολιτικό τους μέλλον. Η μεσαία τάξη που επικαλούνται έχει ήδη καταστραφεί από τις πολιτικές τους επιλογές και πρακτικές. Κοινωνικά συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο. Πολιτικά έχει στραφεί προς την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το νέο πολιτικό υποκείμενο που μπορεί, έστω και με αδυναμίες να συμπυκνώσει και να εκφράσει τα οικονομικά και όχι μόνο συμφέροντά της. Απευθύνονται στο κενό. Μ’ έναν εξ ίσου κενό λόγο. Χωρίς καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Κάνουν πως δεν βλέπουν τα ερείπια που δημιούργησαν. Την Ελλάδα που στενάζει αναζητώντας φάρμακα, νοσοκομεία, μόρφωση, αξιοπρέπεια, την ελπίδα που της στέρησαν,το μέλλον που της αρνούνται.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που μαζεύτηκαν στο ΑΚΡΟΠΟΛ.Πρόκειται, σχεδόν στο σύνολό τους για τους ίδιους που όλα τα προηγούμενα χρόνια ασελγούσαν σε βάρος της χώρας και της νοημοσύνης μας. Είναι αυτοί που πλήρωσαν όλα τα δημόσια έργα τρεις και τέσσερις φορές πάνω από το κόστος τους. Είναι αυτοί που διόρισαν στρατιές κομματικών τους φίλων στον δημόσιο τομέα. Αυτοί που δημιούργησαν την φούσκα του χρηματιστηρίου,που πλάσαραν την Ολυμπιάδα σαν την νέα μεγάλη ιδέα του έθνους. Αυτοί που νομοθέτησαν για την απαλλαγή των υπουργών από ποινικές ευθύνες. Αυτοί που μας έλεγαν κολλημένους, αναχρονιστικούς, ξεπερασμένους που μας λοιδορούσαν όλα αυτά τα χρόνια για τις διαφορετικές μας απόψεις, για τις αντιστάσεις μας, για τις καταγγελίες μας. Αυτοί που υιοθέτησαν τις νεοφιλελεύθερες συνταγές, που ταυτίστηκαν με την ουσία του νεοφιλελευθερισμού, που δέχθηκαν να υπηρετήσουν τα σχέδια των αγορών προδίδοντας ανερυθρίαστα τις πολιτικές τους καταβολές και τις εξαγγελίες τους. Πρόκειται για ένα σάπιο και αναξιόπιστο πολιτικό προσωπικό. Βαρύνονται όλοι με τεράστιες πολιτικές ευθύνες γιατί όλα αυτά τα χρόνια παραμύθιαζαν, παραπληροφορούσαν και εξαπατούσαν τον λαό μας. Πολλοί απ’ αυτούς όταν φτάσει η ώρα της αλήθειας θα αντιμετωπίσουν και ποινικές ευθύνες για αδικήματα που τώρα κουκουλώνουν με επιμέλεια.
Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι ίσως είναι αυστηρή η κριτική μου, ίσως θέλουν πράγματι να δημιουργήσουν ένα κεντροαριστερό σχήμα.Μακάρι να ήταν αλήθεια. Το διαψεύδουν όμως οι ίδιοι που από την πρώτη στιγμή επιλέγουν την αριστερά σαν αντίπαλο. Συγκυβερνούν με την πιο αντιδραστική δεξιά που γνωρίσαμε μετά την μεταπολίτευση και σχεδιάζουν κεντροαριστερά σχήματα ακριβώς για να διαιωνίσουν αυτή την συνεργασία αλλά κυρίως για να βάλουν φραγμό στην ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ο μεγάλος τους φόβος ,αυτό τρέμουν, γι αυτό παλεύουν .Γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ διακρίνουν τα χαρακτηριστικά μιας αριστεράς που δεν βολεύεται, που δεν τους χωράει .Γιατί η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι και το οριστικό τέλος της πολιτικής τους διαδρομής. Το ίδιο ακριβώς που γνωρίζουν και οι άλλοι δυο πυλώνες της διαπλοκής και της ανομίας,το μιντιακό και το τραπεζικό σύστημα που τους παντοιοτρόπως.
Η ”κεντροαριστερά” που προσπαθούν να νεκραναστήσουν δεν είναι βιώσιμη. Έχει πήλινα πόδια. Τα υλικά της είναι σάπια. Προέρχονται από κατεδαφίσεις. Ερείπια κι απομεινάρια μιας παρακμιακής αντίληψης για την πολιτική, ενός παρωχημένου και καταστροφικού κομματοκρατικού συστήματος. Είναι ο φερετζές, η μάσκα πίσω από την οποία κρύβεται το αποκρουστικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Η ”ελιά’ ‘που σχεδιάζουν να φτιάξουν, δεν πρόκειται να καρπίσει. Δεν πρόκειται να υπάρξουν ενδιαφερόμενοι για την ”μούργα’ ‘που θα βγάλει. Γιατί μόνο μούργα μπορεί να βγάλει μια ελιά που καλλιεργείται στην (αγαπημένη μου) παραμεθόριο Μεσσηνία.
Το εγχείρημα της λεγόμενης ”κεντροαριστεράς” σίγουρα θα συνεχιστεί. Είναι το τελευταίο όπλο του συστήματος για την νεκρανάσταση ενός χώρου που δεν υφίσταται. Δεν θα το εγκαταλείψουν. Αντίθετα,θα το προωθήσουν και θα το προμοτάρουν με κάθε τρόπο. Πίσω του κρύβονται συμφέροντα, καριέρες, προσωπικές αγωνίες, τραπεζικοί λογαριασμοί. Τα ιερά και τα όσια των λίγων που συνήθισαν να κυβερνούν ανεξέλεγκτοι τους πολλούς. Αλλά όσο περνάει ο καιρός θα μας θυμίζει ολοένα και περισσότερο ένα περίφημο λαικό τραγούδι από τα νεανικά μου χρόνια «Πάρε ότι θέλεις Παλιατζή» και τελικά θα μείνει στα αζήτητα.
* Ο Αλέξης Χριστόπουλος είναι μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής Βόρειας Β Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου