Από το περιοδικό ( ΡΗΞΗ)
Του Μιχάλη Χατζηπέτρου
Στο προηγούμενο φύλλο της Ρήξης, είχαμε πει για το νέο κίνημα που άρχισε να δημιουργείται από τον χώρο των 400.000 περίπου μικρομεσαίων.
Η αδυναμία καταβολής των υψηλότατων ασφαλιστικών εισφορών και η διακοπή της υγειονομικής τους περίθαλψης ήταν η πρώτη συνέπεια. Αλλά η κατοχική κυβέρνηση δεν σταμάτησε εδώ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα προέδρου μεγάλου εμπορικού συλλόγου, «το ΚΕΑΟ το επέβαλε η τρόικα και θα λειτουργήσει, είτε σας αρέσει είτε όχι». Υπενθυμίζουμε ότι το ΚΕΑΟ είναι μια εισπρακτική εταιρεία του δημοσίου, που σκοπό έχει, μέσω εισβολής στους τραπεζικούς λογαριασμούς και με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, να αρπάξει ό,τι μπορεί απ’ τους μικρομεσαίους έναντι των μη καταβληθέντων εισφορών. Με λίγα λόγια, δηλαδή, και… κερατάς και δαρμένος, που λέει και ο λαός μας. Πρόεδρος δε του ευαγούς αυτού ιδρύματος τοποθετήθηκε ο Χρ. Πρωτόπαππας, ο πρώην πρόεδρος ΟΤΟΕ, ΓΣΕΕ, βουλευτής, υφυπουργός, λοχαγός του σημιταίικου και μετά, εκ μεταγγραφής στον GAP, στον Μπενίτο.
Μικρομεσαίοι, λοιπόν, από φορτηγατζήδες μέχρι λογιστές, οικονομολόγοι, έμποροι και βιοτέχνες συναντήθηκαν μέσα απ’ το διαδίκτυο και το φέισμπουκ προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα κίνημα αντίστασης και επιβίωσής τους ενάντια στο τέρας του ΚΕΑΟ. Ο διάλογος που αναπτύχθηκε μεταξύ μας όλο αυτό το διάστημα δεν περιορίστηκε μόνο στη νομική στρατηγική του αγώνα. Συνειδητοποιώντας ότι οι υπάρχοντες σύλλογοι των εμπόρων και των επαγγελματοβιοτεχνών –όχι όλοι, αλλά κυρίως οι τριτοβάθμιες οργανώσεις ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ– είναι επί της ουσίας όργανα κυβερνητικού συνδικαλισμού, έκαναν ένα τεράστιο βήμα: Ξεπερνώντας συντεχνιακές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες, αποφάσισαν, με αιχμή την πόλη της Θεσσαλονίκης, να συγκροτήσουν νέους συλλόγους ανασφαλίστων-ασφαλισμένων ΟΑΕΕ. Περίπου 100 ιδρυτικά μέλη ξεκίνησαν τις νομικές διαδικασίες σύστασης σωματείου. Στους σκοπούς του καταστατικού, πέρα από τα φορολογικά και ασφαλιστικά προβλήματα του χώρου, ως βασική αρχή προβάλλεται και η ενότητα και η συνεργασία με τους μισθωτούς πάσης φύσεως. Ενάντια λοιπόν στον κοινωνικό αυτοματισμό, που θέλει τις μερίδες του λαού να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, πέφτοντας στην παγίδα του διαίρει και βασίλευε.
Πέραν των ενεργειών της Θεσσαλονίκης, αντίστοιχες γίνονται και στην Αθήνα με τελικό σκοπό τη δημιουργία μιας νέας αγωνιστικής ομοσπονδίας των μικρομεσαίων, που θα συντονίσει κεντρικά τους επόμενους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και νομικούς αγώνες του κλάδου. Επιτροπές πρωτοβουλίας, μέσα από καμπάνιες ενημέρωσης, συμπαρέσυραν και τους ανασφάλιστους του ΤΜΕΔΕ-ΕΤΑΟ που είναι το ταμείο των επιστημόνων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα της Ακράτας, όπου εκεί η σύσκεψη ήταν κοινή στα γραφεία του τοπικού ΤΕΕ. Στελέχη των κομμάτων της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης άρχισαν μεμονωμένα να ενεργοποιούνται προς στήριξη των εν λόγω προσπαθειών. Ακόμα και μέσα στην κατοχική μαυρίλα, η Ελλάδα εκπλήσσει. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον, αυτό που δεν μπόρεσαν χρόνια δυνάμεις της αριστεράς να κάνουν, δηλαδή μια συνομοσπονδία που να εκφράσει αυθεντικά τον κόσμο της εργασίας, να το κάνουν τα κατώτερα και υπό καταστροφή μεσοστρώματα. Οι πονηριές της ιστορίας, που έλεγε και ο Χέγκελ. Όσο για το Άρδην, στήριξε την προσπάθεια από τα πρώτα της βήματα και θα συνεχίσει να το κάνει, σεβόμενο όπως πάντα την αυτονομία των συνδικαλιστικών-κοινωνικών χώρων.
Η αδυναμία καταβολής των υψηλότατων ασφαλιστικών εισφορών και η διακοπή της υγειονομικής τους περίθαλψης ήταν η πρώτη συνέπεια. Αλλά η κατοχική κυβέρνηση δεν σταμάτησε εδώ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα προέδρου μεγάλου εμπορικού συλλόγου, «το ΚΕΑΟ το επέβαλε η τρόικα και θα λειτουργήσει, είτε σας αρέσει είτε όχι». Υπενθυμίζουμε ότι το ΚΕΑΟ είναι μια εισπρακτική εταιρεία του δημοσίου, που σκοπό έχει, μέσω εισβολής στους τραπεζικούς λογαριασμούς και με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, να αρπάξει ό,τι μπορεί απ’ τους μικρομεσαίους έναντι των μη καταβληθέντων εισφορών. Με λίγα λόγια, δηλαδή, και… κερατάς και δαρμένος, που λέει και ο λαός μας. Πρόεδρος δε του ευαγούς αυτού ιδρύματος τοποθετήθηκε ο Χρ. Πρωτόπαππας, ο πρώην πρόεδρος ΟΤΟΕ, ΓΣΕΕ, βουλευτής, υφυπουργός, λοχαγός του σημιταίικου και μετά, εκ μεταγγραφής στον GAP, στον Μπενίτο.
Μικρομεσαίοι, λοιπόν, από φορτηγατζήδες μέχρι λογιστές, οικονομολόγοι, έμποροι και βιοτέχνες συναντήθηκαν μέσα απ’ το διαδίκτυο και το φέισμπουκ προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα κίνημα αντίστασης και επιβίωσής τους ενάντια στο τέρας του ΚΕΑΟ. Ο διάλογος που αναπτύχθηκε μεταξύ μας όλο αυτό το διάστημα δεν περιορίστηκε μόνο στη νομική στρατηγική του αγώνα. Συνειδητοποιώντας ότι οι υπάρχοντες σύλλογοι των εμπόρων και των επαγγελματοβιοτεχνών –όχι όλοι, αλλά κυρίως οι τριτοβάθμιες οργανώσεις ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ– είναι επί της ουσίας όργανα κυβερνητικού συνδικαλισμού, έκαναν ένα τεράστιο βήμα: Ξεπερνώντας συντεχνιακές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες, αποφάσισαν, με αιχμή την πόλη της Θεσσαλονίκης, να συγκροτήσουν νέους συλλόγους ανασφαλίστων-ασφαλισμένων ΟΑΕΕ. Περίπου 100 ιδρυτικά μέλη ξεκίνησαν τις νομικές διαδικασίες σύστασης σωματείου. Στους σκοπούς του καταστατικού, πέρα από τα φορολογικά και ασφαλιστικά προβλήματα του χώρου, ως βασική αρχή προβάλλεται και η ενότητα και η συνεργασία με τους μισθωτούς πάσης φύσεως. Ενάντια λοιπόν στον κοινωνικό αυτοματισμό, που θέλει τις μερίδες του λαού να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, πέφτοντας στην παγίδα του διαίρει και βασίλευε.
Πέραν των ενεργειών της Θεσσαλονίκης, αντίστοιχες γίνονται και στην Αθήνα με τελικό σκοπό τη δημιουργία μιας νέας αγωνιστικής ομοσπονδίας των μικρομεσαίων, που θα συντονίσει κεντρικά τους επόμενους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και νομικούς αγώνες του κλάδου. Επιτροπές πρωτοβουλίας, μέσα από καμπάνιες ενημέρωσης, συμπαρέσυραν και τους ανασφάλιστους του ΤΜΕΔΕ-ΕΤΑΟ που είναι το ταμείο των επιστημόνων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα της Ακράτας, όπου εκεί η σύσκεψη ήταν κοινή στα γραφεία του τοπικού ΤΕΕ. Στελέχη των κομμάτων της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης άρχισαν μεμονωμένα να ενεργοποιούνται προς στήριξη των εν λόγω προσπαθειών. Ακόμα και μέσα στην κατοχική μαυρίλα, η Ελλάδα εκπλήσσει. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον, αυτό που δεν μπόρεσαν χρόνια δυνάμεις της αριστεράς να κάνουν, δηλαδή μια συνομοσπονδία που να εκφράσει αυθεντικά τον κόσμο της εργασίας, να το κάνουν τα κατώτερα και υπό καταστροφή μεσοστρώματα. Οι πονηριές της ιστορίας, που έλεγε και ο Χέγκελ. Όσο για το Άρδην, στήριξε την προσπάθεια από τα πρώτα της βήματα και θα συνεχίσει να το κάνει, σεβόμενο όπως πάντα την αυτονομία των συνδικαλιστικών-κοινωνικών χώρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου