ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ (PERIODISTA)
Τερατογένεση
“ Ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός. Ο ίδιος θα δοκιμασθεί σκληρά και οφείλει να εκμεταλλευτεί το όπλο της συνειδητής πολιτικής απείθειας, που θα κάνει τους εταίρους πιο συναινετικούς και φιλικούς. Παράλληλα έχει χρέος να επιζητήσει τη δυναμική συνδρομή του λαού και να ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά του σε κάθε διεκδίκηση. Οι διεκδικήσεις δεν έχουν καμιά τύχη όταν λείπει το λαϊκό έρεισμα. ”
Του Σπύρου Μπεκιάρη
Τρίτη, 21 Ιανουαρίου 2014 11:47
«Αρχή άνδρα δείκνυσι» Ο πολιτικός, άνδρας ή γυναίκα, αποκαλύπτεται αν δοκιμασθεί στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Αν και έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε θέσφατα τα λεγόμενα των σοφών, οφείλουμε να υπερασπιστούμε τις ενστάσεις μας, σχετικά με το ρόλο των πολιτικών ηγετών στο πλαίσιο του, δικαίως, αμφισβητούμενου κοινοβουλευτικού συστήματος, και τη θεσμική τους υπόσταση. Στην κοινοβουλευτικού τύπου δημοκρατία, κυρίως λόγω της άμετρης μυθοποίησής της, βιώνουμε διαρκή πλάνη γιατί ακριβώς εστιάζουμε την προσοχή μας και την κριτική μας στον εκάστοτε, ικανό ή ανίκανο, αρχηγό της κυβερνώσης παράταξης, τον πρωθυπουργό. Καλό θα ήταν η κρησάρα, το κόσκινο αξιολόγησης, να αφορά σε όλους όσοι ασχολούνται με τα κοινά, με δεδομένο ότι στην ενασχόληση αυτή δεν μπορεί με απόλυτο τρόπο να αποδοθούν τα χαρακτηριστικά της ανυστεροβουλίας και της ανιδιοτέλειας.
Στις δημοκρατίες, κοινοβουλευτικού τύπου, τόσο οι συμπολιτευόμενοι όσο και οι αντιπολιτευόμενοι, καθημερινά δοκιμάζονται ή πρέπει να δοκιμάζονται και οφείλουν να δίνουν τα διαπιστευτήριά τους. Τα στερεότυπα και τα ιδεολογήματα που έχουν τις ρίζες τους στις θεωρίες τις σχετικές με την «άνωθεν επιβολή» και τις προθέσεις της «αιώνιας βούλησης» που οδηγεί τον κόσμο, δεν τιμούν τον άνθρωπο και κυρίως τον πολίτη, αλλά αντίθετα αποτελούν τον ορό που, λάθρα, τρέφει και συντηρεί το τέρας των κυβερνητικών σχηματισμών ανά τον κόσμο κι επομένως και στην πατρίδα μας. Πόσο σοφά αποδεικνύονται τα λόγια του Ευριπίδη: «ο άρχοντας πρέπει να έχει νου, γιατί ηγέτης της πολιτείας μπορεί να είναι ο κάθε πολίτης αρκεί να έχει σύνεση και βούληση». Έτσι ο ανατρεπτικός τραγικός γκρεμίζει το μύθο περί ευγονικής στο χώρο της πολιτικής ηγεσίας. Μπορεί ο κάθε πολίτης και κυρίως όποιος δοκιμάζεται στο καμίνι των συγκρουσιακών πρακτικών, να ηγηθεί μιας χώρας και να αποδειχθεί ηγέτης.
Ηγέτες δεν είναι αυτοί που ορρωδούν μπροστά στις εντολές των «άνωθεν» και με τη σειρά τους απαιτούν την υποταγή των πολιτών ή καλύτερη τη θυσία τους για να τραφούν τα «αιμοβόρα τέρατα» διακυβέρνησης των λαών. Ηγέτες είναι αυτοί που δεν υποτάσσονται αλλά αγωνίζονται και διεκδικούν, με γνώμονα το γενικό καλό. Έχει δικαίωμα λοιπόν ο κάθε αρχηγός ή πρόεδρος και κυρίως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπερασπιστεί τις θέσεις του, την αξιοπρέπειά του και κυρίως την αξιοπρέπεια όσων τον στηρίζουν. Τι κι αν δεν υπήρξε τρόφιμος του Χάρβαρντ; Χρέος του και τεράστια πολιτική ευθύνη του είναι να υπερασπιστεί το διαφορετικό στο χώρο της πολιτικής και να μη συμπαραταχθεί μ’ αυτούς που τρομάζουν μπροστά στον καινούργιο και συντηρούν το σφυγμό του τέρατος που δυναστεύει τη σκέψη, τη συνείδησή μας και τελικά τη ζωή μας. Το πιο αδύναμο σημείο αυτών που ασκούν την εξουσία είναι η ενδοτικότητα και η ευαισθησία στην κολακεία.
Ο Αλέξης Τσίπρας, γυρίζοντας την πλάτη στις ψυχρές θωπείες των εταίρων και αρνούμενος τη συμμετοχή του στο έργο συντήρησης των λογικών της απόλυτης ταύτισης και υποταγής, αρνήθηκε την παρουσία του σε μια φιέστα με τις χαλκευμένες εικόνες της επίπλαστης ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Εάν πήγαινε στην εκδήλωση, σήμαινε ότι «a priori» δικαίωνε τον Σαμαρά, που παρ’ ολίγο να μας πείσει ότι η Ελλάδα πορεύεται σε ρυθμούς ανάπτυξης και ότι σύντομα θα γευτούμε τους καρπούς των άοκνων προσπαθειών της «λαοπρόβλητης κυβέρνησής μας» και των «εκλεκτών της Τρόικας», τους οποίους απορρίπτει και ψέγει και η ίδια η Ένωση! Άλλωστε, οι ηγέτες δεν λάμπουν μόνο με την παρουσία τους, λάμπουν περισσότερο με την απουσία τους. Οι «προσκυνημένοι» είναι πολλοί, θύματα και θύτες, πάντοτε ενεργούμενα «στη συνεχή προσπάθεια των κέντρων να ελέγξουν και να καθορίσουν τη σκέψη και τη βούληση των πολιτών. Αυτοί που αντιδρούν είναι λίγοι και πάντα δικαιώνονται. Η αντίδραση είναι η πεμπτουσία της πολιτικής λειτουργίας. Πάντα χρειάζεται ο Θησέας για να εξοντώσει τον «Μινώταυρο».
Το 1979, ο Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν παρέστη στην επίσημη εκδήλωση για την υπογραφή ένταξης της Ελλάδας στον τότε Ε.Ο.Κ. Αναμενόμενο ήταν να συγκεντρώσει τα πυρά των «ταρτουφικά» συμπεριφερομένων μέσων πληροφόρησης και των «σοβαρών και πατριωτικών» πολιτικών δυνάμεων. Τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε χρέος να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια των ψηφοφόρων του. Οι πολιτικοί πάνω απ’ όλα οφείλουν να λειτουργούν με βάση τις προσδοκίες κυρίως των αγνών υποστηρικτών τους. Η παρουσία δεν είναι απαραίτητη στα πανηγύρια, εκεί δηλαδή που περισσεύουν οι καθωσπρεπισμοί, οι εμετικές προπόσεις και ο χυδαίος πουριτανισμός. Η παρουσία είναι αναγκαία την ώρα των πραγματικών και υπεύθυνων πολιτικών αποφάσεων, την ώρα των συγκρούσεων και των διεκδικήσεων, τότε που όλοι δοκιμάζονται και που δεν φτάνουν οι τεχνητοί πανηγυρισμοί.
Το πρώτο δείγμα της πολιτικής παρουσίας του Αλέξη Τσίπρα είναι θετικό. Πρόσφατα σε άρθρο του αναφέρθηκε στην Ευρώπη που θέλουν οι Έλληνες και οι ευρωπαϊκοί λαοί, την Ευρώπη της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της εργασίας και της αξιοπρέπειας. Αύριο ως πρωθυπουργός έχει χρέος να διαχειριστεί τα μεγάλα ζητήματα. Στην προσπάθεια αυτή έχει ένα τεράστιο πολιτικό όπλο. Αν πραγματικά η Ευρώπη ενδιαφέρεται για τη συνοχή της, τότε θα φανεί πιο φιλική και διαλλακτική απέναντι σ’ αυτούς που, αγωνιστικά και διεκδικητικά, απειλούν αυτή την πλασματική συνοχή. Το ζήτημα που κυρίως θα απασχολήσει την επόμενη κυβέρνηση, είναι το ζήτημα της οικονομικής εξαθλίωσης του λαού και της βαθιάς κοινωνικής κρίσης.
Με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός. Ο ίδιος θα δοκιμασθεί σκληρά και οφείλει να εκμεταλλευτεί το όπλο της συνειδητής πολιτικής απείθειας, που θα κάνει τους εταίρους πιο συναινετικούς και φιλικούς. Παράλληλα έχει χρέος να επιζητήσει τη δυναμική συνδρομή του λαού και να ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά του σε κάθε διεκδίκηση. Οι διεκδικήσεις δεν έχουν καμιά τύχη όταν λείπει το λαϊκό έρεισμα. Επιπλέον ο αυριανός Πρωθυπουργός οφείλει να καλέσει την όποια ηγεσία της αντιπολίτευσης και τις ηγεσίες των κομμάτων για να υπερασπιστούν μαζί τα συμφέροντα των Ελλήνων και των Ευρωπαίων.
Εάν δεν υπερασπιστείς το όλον, δεν μπορείς να προσδοκείς καμιά σωτηρία για το μέρος. Στην προσπάθεια αυτή θα δοκιμαστούν οι ηγέτες. Εκεί δεν θα μετρήσουν οι αμετροέπειες και οι κολακείες, εκεί θα μετρήσουν η τόλμη, οι θέσεις και η στάση ζωής. Εκεί πρέπει να βρίσκονται όλοι, γιατί όποιος αρνηθεί τον αγώνα για τη στιβαρή στάση απέναντι στους τυχοδιώκτες των διεθνών αγορών και τους υπεύθυνους του Ευρωπαϊκού διευθυντηρίου θα είναι ο απόλυτα υπαίτιος για την πορεία της χώρας, θα είναι ο λιπόψυχος και το ανδράποδον των ισχυρών της Ευρώπης. Οι γιορτές και τα πανηγύρια είναι για να γεμίζουν τη ζωή μας, είναι η δικαίωση μετά τους αγώνες. Όσοι αρνούνται να αντιδράσουν και να αγωνιστούν δεν δικαιούνται μερίδιο στο τρόπαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου