Ζωή Κωνσταντοπούλου στην "Αυγή"
Για τον ΣΥΡΙΖΑ ελεγκτέοι δεν είναι μόνον όσοι έκρυβαν τη λίστα στα συρτάρια τους, όπως οι Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Διώτης, ούτε μόνον όσοι ενθυλάκωσαν δημόσιο ή μαύρο χρήμα, αλλά και όσοι συστηματικά και επί σκοπώ ματαιώνουν την έρευνα.
Η καθιέρωση του σταυρού στις ευρωεκλογές προβάλλεται από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο ως απόπειρα ανανέωσης του πολιτικού συστήματος.
Δεν θα διορίζονται οι ευρωβουλευτές από τους αρχηγούς, θα εκλέγονται από τους πολίτες, με αποτέλεσμα να αποκτήσει η Ευρωβουλή μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση. Άλλωστε ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει αντιδημοκρατική τη δυνατότητα του πολίτη να εκλέγει τον ευρωβουλευτή;
Αυτή η επιχειρηματολογία θα ήταν στοιχειωδώς ειλικρινής, αν οι αρχηγοί παραιτούνταν από την αντίληψη των αρχηγικών κομμάτων.
Αντιθέτως, Σαμαράς και Βενιζέλος συμπεριφέρονται, εκτός τόπου και χρόνου, ως αρχηγοί και ιδρυτές των κομμάτων τους, ενώ τυγχάνουν συγκυριακοί νομείς της κομματικής εξουσίας ή, επί το λαϊκότερον, σώγαμπροι!
Αν η πρόταση για την καθιέρωση του σταυρού αποσκοπούσε στον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, τότε για τον ίδιο σκοπό θα έπρεπε να τεθούν ριζικά νέοι κανόνες για τη λειτουργία του μιντιακού συστήματος.
Αντιθέτως, η πρόταση για σταυροδοσία στα ψηφοδέλτια εθνικής εμβέλειας (στις ευρωεκλογές όλη η επικράτεια θα είναι μία εκλογική περιφέρεια) ενισχύει τη θηριώδη δύναμη της διαπλοκής, καθιστά εκλόγιμους όχι τους πιο άξιους, όχι τους πολίτες με αξιόλογη τοπική δράση, αλλά τους τηλεοπτικά αναγνωρίσιμους, δηλαδή τους ευεπίφορους σε πιέσεις από το μιντιακό σύστημα.
Αν η πρόταση για την καθιέρωση του σταυρού αποσκοπούσε στην ανανέωση του πολιτικού συστήματος, τότε θα έπρεπε παράλληλα να τεθούν ριζικά νέοι κανόνες για τη χρηματοδότηση των κομμάτων και όχι να προωθείται ο νόθος εξαμερικανισμός, δηλαδή η υπαγωγή της χρηματοδότησης των κομμάτων στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, χωρίς μάλιστα να καθιερώνεται υποχρέωση διαφάνειας, δηλαδή χωρίς να κατονομάζονται οι "χορηγοί".
Μοναδική έγνοια του Σαμαρά και του Βενιζέλου είναι η συγκρότηση ψηφοδελτίων - κουρελού, ώστε να δοθεί κίνητρο κινητοποίησης ή και επιστροφής σε όλο το στελεχικό δυναμικό τους.
Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει το προσωπικό κίνητρο στη μάχη των εκλογών, αλλά στην παρούσα φάση η κρίση εκπροσώπησης αφορά συνολικά και κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας.
Τι είδους, όμως, ανανέωση της πολιτικής ζωής μπορεί να υπάρξει με κινήσεις που ανατρέπουν την τελευταία στιγμή το θεσμικό πλαίσιο διεξαγωγής των εκλογών;
Με κόλπα ως προς την ημερομηνία των ευρωεκλογών, με κόλπα ως προς τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, και με κάθε είδους κόλπα θα γίνει η ανανέωση;
Τα κόλπα προδίδουν τα αδιέξοδα ή και τον πανικό των εμπνευστών τους.
Είναι όμως τόσο ισχυρή η κοινωνική κρίση, ώστε η αντανάκλασή της στο πολιτικό πεδίο, δηλαδή η μετατροπή του κοινωνικού σε πολιτικό διπολισμό, δεν αποτρέπεται με θεσμικές ντρίμπλες.
Συντόμως θα έρθει η ώρα που οι όψιμοι θιασώτες του σταυρού θα αντιληφθούν ότι με τη φαεινή ιδέα πολιτικοποιούν εντόνως τις ευρωεκλογές, προσδίδουν σ' αυτές άμεση εσωτερική διάσταση.
Όποια κάλπη κι αν στήσουν, θα χάσουν!
Δεν θα διορίζονται οι ευρωβουλευτές από τους αρχηγούς, θα εκλέγονται από τους πολίτες, με αποτέλεσμα να αποκτήσει η Ευρωβουλή μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση. Άλλωστε ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει αντιδημοκρατική τη δυνατότητα του πολίτη να εκλέγει τον ευρωβουλευτή;
Αυτή η επιχειρηματολογία θα ήταν στοιχειωδώς ειλικρινής, αν οι αρχηγοί παραιτούνταν από την αντίληψη των αρχηγικών κομμάτων.
Αντιθέτως, Σαμαράς και Βενιζέλος συμπεριφέρονται, εκτός τόπου και χρόνου, ως αρχηγοί και ιδρυτές των κομμάτων τους, ενώ τυγχάνουν συγκυριακοί νομείς της κομματικής εξουσίας ή, επί το λαϊκότερον, σώγαμπροι!
Αν η πρόταση για την καθιέρωση του σταυρού αποσκοπούσε στον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, τότε για τον ίδιο σκοπό θα έπρεπε να τεθούν ριζικά νέοι κανόνες για τη λειτουργία του μιντιακού συστήματος.
Αντιθέτως, η πρόταση για σταυροδοσία στα ψηφοδέλτια εθνικής εμβέλειας (στις ευρωεκλογές όλη η επικράτεια θα είναι μία εκλογική περιφέρεια) ενισχύει τη θηριώδη δύναμη της διαπλοκής, καθιστά εκλόγιμους όχι τους πιο άξιους, όχι τους πολίτες με αξιόλογη τοπική δράση, αλλά τους τηλεοπτικά αναγνωρίσιμους, δηλαδή τους ευεπίφορους σε πιέσεις από το μιντιακό σύστημα.
Αν η πρόταση για την καθιέρωση του σταυρού αποσκοπούσε στην ανανέωση του πολιτικού συστήματος, τότε θα έπρεπε παράλληλα να τεθούν ριζικά νέοι κανόνες για τη χρηματοδότηση των κομμάτων και όχι να προωθείται ο νόθος εξαμερικανισμός, δηλαδή η υπαγωγή της χρηματοδότησης των κομμάτων στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, χωρίς μάλιστα να καθιερώνεται υποχρέωση διαφάνειας, δηλαδή χωρίς να κατονομάζονται οι "χορηγοί".
Μοναδική έγνοια του Σαμαρά και του Βενιζέλου είναι η συγκρότηση ψηφοδελτίων - κουρελού, ώστε να δοθεί κίνητρο κινητοποίησης ή και επιστροφής σε όλο το στελεχικό δυναμικό τους.
Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει το προσωπικό κίνητρο στη μάχη των εκλογών, αλλά στην παρούσα φάση η κρίση εκπροσώπησης αφορά συνολικά και κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας.
Τι είδους, όμως, ανανέωση της πολιτικής ζωής μπορεί να υπάρξει με κινήσεις που ανατρέπουν την τελευταία στιγμή το θεσμικό πλαίσιο διεξαγωγής των εκλογών;
Με κόλπα ως προς την ημερομηνία των ευρωεκλογών, με κόλπα ως προς τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, και με κάθε είδους κόλπα θα γίνει η ανανέωση;
Τα κόλπα προδίδουν τα αδιέξοδα ή και τον πανικό των εμπνευστών τους.
Είναι όμως τόσο ισχυρή η κοινωνική κρίση, ώστε η αντανάκλασή της στο πολιτικό πεδίο, δηλαδή η μετατροπή του κοινωνικού σε πολιτικό διπολισμό, δεν αποτρέπεται με θεσμικές ντρίμπλες.
Συντόμως θα έρθει η ώρα που οι όψιμοι θιασώτες του σταυρού θα αντιληφθούν ότι με τη φαεινή ιδέα πολιτικοποιούν εντόνως τις ευρωεκλογές, προσδίδουν σ' αυτές άμεση εσωτερική διάσταση.
Όποια κάλπη κι αν στήσουν, θα χάσουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου