Ο Σαμαράς γνωρίζει ότι χωρίς την εύνοια της τρόικας, πολύ περισσότερο με την ελεγχόμενη διάσταση μαζί της, χάνει το ισχυρό του έρεισμα, που είναι οι πιστωτές.
Σύμφωνα με παλαιό δόγμα της πολιτικής, δύο πράγματα δεν προαναγγέλλονται: η υποτίμηση του νομίσματος και οι πρόωρες εκλογές. Με δεδομένο το ευρώ, παραμένει σε ισχύ μόνο η δεύτερη οδηγία. Γι' αυτό έχει ενδιαφέρον η όψιμη ασθμαίνουσα προσπάθεια χθες της κυβερνητικής εκπροσώπου να διαψεύσει τις εκτιμήσεις και τις φήμες που τροφοδότησε η ομιλία Σαμαρά στη Χαλκιδική για επίσπευση των εκλογών. Προφανώς, εάν η δήλωση της Βούλτεψη έχει την αξιοπιστία των δηλώσεων Γεωργιάδη περί ευρώ, τότε πρόκειται για κάλπικη δήλωση.
Το πιθανότερο είναι ο Σαμαράς να μην έχει καταλήξει στην ημερομηνία των εκλογών. Πάντοτε ελπίζει ότι τον Φεβρουάριο, έστω την ύστατη στιγμή, μπορεί να εκβιάσει την προεδρική εκλογή. Και θα εργαστεί (με τον τρόπο που γνωρίζει από τότε που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη...) για να το πετύχει. Σκοντάφτει, όμως, στην καταρρέουσα κυβερνητική αξιοπιστία. Αν δημιουργηθεί ευρεία λαϊκή συνείδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται με 11 μονάδες διαφορά, το πιθανότερο είναι το προβάδισμα να γίνει ισχυρότερο όσο αργούν οι εκλογές.
Παρ' όλα αυτά, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία... Σε τι όμως να ελπίζουν Σαμαράς και Βενιζέλος όταν η τρόικα αξιώνει την εφαρμογή όλων των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει; Χθες ο υπουργός Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελης επανέλαβε ότι στη συζήτηση με την τρόικα όλα τα θέματα είναι πάνω στο τραπέζι. Για όσους δεν κατάλαβαν, δεν υπάρχουν "κόκκινες γραμμές"! Και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι διαμηνύουν ότι αυτή η Βουλή δεν μπορεί να ψηφίσει άλλα μέτρα; Είναι προφανές ότι η κοινωνική κρίση και η λαϊκή αποδοκιμασία εσωτερικεύονται στο κυβερνητικό μπλοκ και επιταχύνουν αποσυνθετικές διαδικασίες. Το ενδεχόμενο της "ηρωικής εξόδου" παίζει 50-50 με εκείνο της θεσμικής συμμόρφωσης προς τις ανειλημμένες υποχρεώσεις έναντι των τροϊκανών.
Ο Σαμαράς γνωρίζει ότι χωρίς την εύνοια της τρόικας, πολύ περισσότερο με την ελεγχόμενη διάσταση μαζί της, χάνει το ισχυρό του έρεισμα, που είναι οι πιστωτές. Ό,τι του έχει απομείνει. Θα συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή η "ηρωική έξοδος", υπό τις παρούσες συνθήκες, ισοδυναμεί με άδοξο τέλος του κυβερνητικού σχήματος;
Η Ν.Δ. ακολουθεί, στον δικό της χρόνο, την πορεία αποδιάρθρωσης του ΠΑΣΟΚ. Τα "περί ισχυρού πυλώνα της διακυβέρνησης" με τα οποία βαυκαλίζεται να μιλάει ο Σαμαράς, όπως προχθές στη Χαλκιδική, δεν αντιστοιχούν σε ένα κόμμα που η επιρροή του συρρικνώνεται τόσο, ώστε οι μισοί ψηφοφόροι του (51%) να είναι συνταξιούχοι και το 16% νοικοκυρές. Κόμμα μακριά από τις δυναμικές παραγωγικές και ηλικιακές κοινωνικές κατηγορίες δεν μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία. Είναι σαν να θέλει να κάνει πόλεμο με απόστρατους! Δεν μπορεί να κυβερνήσει ούτε με κομματικό δεκανίκι που βρίσκεται στο χείλος της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, με ψηφοφόρους συνταξιούχους και πρώην στελέχη του κρατικο-κομματικού συστήματος, όπως το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό είναι το πρόβλημα του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Κατόρθωσαν να απομονώσουν τα κόμματά τους από την κοινωνία. Και να συμπεριφέρονται ως τα μικρά παιδιά, που αιτιώνται τους άλλους επειδή αυτά χάνουν, αρνούμενα να αναγνωρίσουν τη νίκη των άλλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου