- Δευτέρα, 19 Οκτωβρίου 2015 07:08
Του Δημήτρη Πλιακογιάννη.
Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, που δημοσιεύτηκε στο Forbes, η Ελλάδα βρίσκεται στην 1η θέση παγκοσμίως στα ποσοστά ανεργίας των νέων που είναι πτυχιούχοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ακολουθεί η Ισπανία, η Τουρκία, η Ιταλία και η Ιρλανδία.
Είναι ασφαλές να βγουν κάποια συμπεράσματα.
Δεν είναι τυχαίες οι χώρες που καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις της κατάταξης, ούτε φυσικά τυχαίο το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 1η θέση. Μιλάμε κυρίως για χώρες που έχουν χτυπηθεί άγρια από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Ας θυμηθούμε την Ιρλανδία και το ΔΝΤ, τα εκεί μνημόνια και την σκληρή λιτότητα. Ας θυμηθούμε την Ισπανία με τις κατασχέσεις σπιτιών, τους μισθούς πείνας, την ύφεση που προσομοιάζει με την δική μας. Ας δούμε την αντίστοιχη κατάσταση στην Ιταλία: ολόκληρη η ευρωπαϊκή περιφέρεια χτυπήθηκε από πολιτικές λιτότητας, που τσακίσαν την εργασία, γιγαντώσαν την ανεργία, γκρεμίσαν τις οικονομίες. Αυτή η συνθήκη δεν θα μπορούσε να μην αγγίζει και την νέα γενιά, ειδικά αυτή των επιστημόνων και των ειδικευμένων εργατών, που καλούνται να ανταπεξέλθουν με τα πτυχία και τις δεξιότητες τους σε μία πλήρως αποσταφιδωμένη αγορά από τις πολιτικές λιτότητας , που επιβάλλει το ευρωπαϊκό κέντρο και η Γερμανία, για την διάσωση της ευρωζώνης. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι στις ίδιες αυτές χώρες καταγράφονται συνολικά τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας στην νεολαία, από 15-24, σε ολόκληρη την ευρωζώνη (Ελλάδα 58,3% , Ισπανία 53,6%).
Όσον αφορά την Ελλάδα, κυριαρχεί ακόμα η αντίφαση, η χώρα που τα πανεπιστήμια της κατατάσσεται στα καλύτερα της Ευρώπης και του κόσμου, οι επιστήμονες που παράγει να μην μπορούν να εργαστούν και να προσφέρουν στην χώρα. Ειδικά σε μια χώρα τσακισμένη, γκρεμισμένη, παραγωγικά αποσαρθρωμένα και τεχνολογικά οπισθοδρομική, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει όλο αυτό το αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό για να σταθεί στα πόδια της. Αντίθετα, η χώρα συνεχώς ξεζουμίζεται από τους νέους επιστήμονες της, από τα ικανότερα χέρια και μυαλά της, τα οποία απορροφά η Γερμανία χωρίς να δαπανήσει φράγκο πάνω στην μόρφωση τους. Υπάρχει μία συνεχής διαρροή εγκεφάλων, το ονομαζόμενο braindrain, μία μαζική φυγή επιστημονικού και νεανικού δυναμικού προς τις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, που αυξάνεται ραγδαία μέσα στην κρίση, στοιχειοθετώντας το σύγχρονο κύμα της μαζικής μετανάστευσης των νέων.
Οι πολιτικές των μνημονίων, που επέβαλλε η ΕΕ και άνοιξαν τις πόρτες στην πλήρη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας, ώστε σήμερα να μην υπάρχουν δουλειές για τους μηχανικούς, τους γιατρούς κάθε λογής πτυχιούχους επιστήμονες, είναι υπεύθυνες για αυτήν την εξέλιξη. Μία ολόκληρη γενιά οδηγείται συνειδητά στην απόρριψη της από την εργασία στον τόπο της. Στον πλήρη αποκλεισμό από την παραγωγή, στην οποία θα μπορούσε να δώσει μεγάλη ώθηση, νέα πνοή, νέο προσανατολισμό. Οι νέοι επιστήμονες θα μπορούσαν να είναι το πραγματικό υλικό για το μέλλον, η πραγματική βάση για την ανάπτυξη, η ελπίδα ότι οι νέοι άνθρωποι όχι μόνο μάχονται για την ανατροπή του υπάρχοντος, αλλά και για να στηθεί το νέο στα πόδια του από την αρχή, βήμα το βήμα. Αντ' αυτού, αντιμετωπίζουν την ανεργία, το τεράστιο όπλο και φόβητρο για έναν ολόκληρο λαό, για όλη την γενιά μας. Τον βούρδουλα με βάση τον οποίο προχωρά ταχύτατα η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το τσάκισμα των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, η κόλαση της ευέλικτης και ανασφάλιστης εργασίας. Υπό αυτές τις συνθήκες, η φυγή και ο ξεριζωμός για ένα καλύτερο μέλλον φαντάζει όντως η μόνη προοπτική επιβίωσης.
Οι νέοι επιστήμονες δεν πρέπει να αποδεχτούν αυτήν την κατάσταση! Αυτή η μαυρίλα μπορεί να αλλάξει, μόνο μέσα από την πάλη ενάντια στην διάλυση που φέρνουν τα μνημόνια, μόνο μέσα απο την πάλη για μία κοινωνική και παραγωγική αναγέννηση, με τους νέους επιστήμονες στο τιμόνι. Αυτός ο δρόμος περνά μέσα από την αμφισβήτηση του μονοδρόμου της ΕΕ, την ρήξη με τα μνημόνια και την ανατροπή της πραγματικότητας που έχτισαν, την έξοδο από την ευρωζώνη και την στάση πληρωμών στο ξένο χρέος. Η ανάγκη για ένα μαζικό κίνημα νεολαίας, που να αναφέρεται σε ένα πλατύ μέτωπο κόντρα στην ανεργία και την μαζική φυγή των νέων, συνεχίζει να βοά. Η ανάγκη για να δοθεί προοπτική σε μία ολόκληρη γενιά τίθεται ακόμα στο επίκεντρο της ημερήσιας διάταξης για κάθε νέο, και πολύ περισσότερο, για τις δυνάμεις της αριστεράς: μπορεί να εκφραστεί ένα διαφορετικό σχέδιο, ένα πρόγραμμα ρήξης, που να μπορεί να δίνει προοπτική στον νέο, παρά τις δυσκολίες, να μείνει στην χώρα και να παλέψει, να οικοδομήσει, να ζήσει;
Αν δεν απαντηθεί αυτό το ερώτημα, οι συζητήσεις μας θα μοιάζουν πάντα με εκθέσεις ιδεών στα αυτιά των σύγχρονων ανέργων..
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου