19-10-2015
«Πιτσιρίκος»:
«Και ο Αλέξης Τσίπρας θα περάσει στην Ιστορία σαν ένας ακόμα απατεώνας»!
Προσυπογράφουμε και εμείς αυτά τα λόγια του «Πιτσιρίκου». Η ρηξικέλευθη πένα του καταγράφει, παραστατικά και εύστοχα, την πολιτική παράνοια που ζούμε, ιδιαίτερα αυτήν της «αριστερής» κυβέρνησης…
«Αν κάποιος σου έλεγε πριν από έναν χρόνο πως, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας θα ψηφίσει το πιο σκληρό Μνημόνιο, θα του έλεγες πως παραλογίζεται. Κι όμως και η Βουλή ψήφισε το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας για το τρίτο πρόγραμμα στήριξης».
Προσυπογράφουμε και εμείς αυτά τα λόγια του «Πιτσιρίκου». Η ρηξικέλευθη πένα του καταγράφει, παραστατικά και εύστοχα, την πολιτική παράνοια που ζούμε, ιδιαίτερα αυτήν της «αριστερής» κυβέρνησης…
«Αν κάποιος σου έλεγε πριν από έναν χρόνο πως, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας θα ψηφίσει το πιο σκληρό Μνημόνιο, θα του έλεγες πως παραλογίζεται. Κι όμως και η Βουλή ψήφισε το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας για το τρίτο πρόγραμμα στήριξης».
Το Ρεσάλτο από πολύ παλιά είχε περιγράψει τον χαρακτήρα και διαγράψει την πορεία αυτού το «αριστερού» νεφελώματος…
Από το 2008 είχε επισημάνει:
«Γίνεται σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμιά σχέση με την έννοια της αριστεράς. Δεν έχει καμιά σχέση ούτε με το ρεφορμιστικό, μεταρρυθμιστικό μοντέλο της κλασσικής σοσιαλδημοκρατίας. Απλώς σφετερίζεται το όνομα «αριστερά» για να υπηρετήσει καλύτερα το σύγχρονο καπιταλιστικό καθεστώς. “Aριστερό” όχημα των πλανητικών ιμπεριαλιστικών επιταγών είναι»!!!
«Σε μια απλή ετικέτα διαφέρει ο Τσίπρας από τις καθεστωτικές δυνάμεις…
Η διαφορά; Η απάτη του ΠΑΣΟΚ δοκιμάστηκε στην πράξη.
Η απάτη του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα πιο αποκρουστική) έχει το προνόμιο του περιθωρίου...».
Τσίπρας: η φλυαρία του τίποτα
άρθρο του πατριωτικού περιοδικού ρεσάλτο από το 2008!
Ομολογώ, ότι πίεσα υπερβολικά τον εαυτό μου να ακούσει μέχρι το τέλος το λόγο του Τσίπρα. Είμαι 48 χρόνια (από τα 16 μου) στο αριστερό κίνημα. Τέτοιες αρλούμπες, φλύαρες, ασυνάρτητες και σύνθετες σοφιστείες πρώτη φορά άκουσα. Ούτε ένας ξεπεσμένος κεντρώος δεν θα μίλαγε έτσι: Τόσο άχρωμα, τόσο άγευστα, τόσο αφυδατωμένα, τόσο φροντισμένα ηλίθια.
Και ο Αβραμόπουλος ακόμα που πήγε κι αυτός να κατασκευάσει το κόμμα-εικόνα, ήταν πιο «πολιτικός». Τα ίδια ακριβώς με τον Τσίπρα έλεγε, αλλά πιο συγκροτημένα. Σε ένα μόνο διέφερε ο Τσίπρας: Αυτός στις ίδιες σοφιστείες και φλύαρες ηθικολογίες κόλλαγε την ετικέτα της «αριστεράς», της «ριζοσπαστικής αριστεράς»!!!
Σε μια απλή ετικέτα διαφέρει ο Τσίπρας από τις καθεστωτικές δυνάμεις. Ο λόγος του ούτε γεύση αριστερή δεν είχε!!!
Ακόμα και σαν λέξεις ο «καπιταλισμός», ο «σοσιαλισμός» κ.λπ, ήταν εξαφανισμένες από τον «αριστερό» Τσίπρα. Από αυτή την άποψη βρίσκεται πιο πίσω και από το σημερινό ΠΑΣΟΚ!!!
Η διαφορά; Η απάτη του ΠΑΣΟΚ δοκιμάστηκε στην πράξη.
Η απάτη του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα πιο αποκρουστική) έχει το προνόμιο του περιθωρίου...
Για πρώτη φορά στην ιστορία θα γίνει ένας «αρχηγός», αριστερού υποτίθεται κόμματος, που θα είναι τόσο θεωρητικά και πολιτικά ανεπαρκής. Θα στερείται στοιχειώδους θεωρητικής γνώσης, ανύπαρκτος πολιτικά, με μόνες «αγωνιστικές» εμπειρίες την απουσία εμπειριών. Για πρώτη φορά στην αριστερή ιστορία γίνεται αρχηγός ενός κόμματος ένα ΤΙΠΟΤΑ.Ένας άνθρωπος που ούτε στοιχειωδώς δεν αποκαλύπτει, ούτε κρίνει τη λειτουργία της εκμετάλλευσης, αλλά θέτει το όλο ζήτημα ηθικολογκικά, αχαλίνωτα ηθικολογικά: Μια διαδικασία ολοκληρωτικού αποχρωματισμού της σκέψης!!!
Αυτός είναι ο λόγος του νεοταξικού σκοταδισμού: του νέου "αριστερού" Μεσαίωνα!!!
Αυτός ο πλαστικός άνθρωπος, πλαστικές «ιδέες» ξερνούσε: «χρησμούς» για «θέαμα» χωρίς κανένα περιεχόμενο. Επένδυε τις καραμπινάτες βλακείες του και ανυπόφορες σοφιστείες του με την ίδια γλοιώδη ηθικολογία που έχει αναπτυχθεί από τη σήψη και διαφθορά. Στηλίτευε τα συμπτώματα της σήψης, αλλά οι κοινωνικές εστίες της σήψης μένανε στο απυρόβλητο. Σήκωνε την γροθιά του εναντίον των οικονομικών δυναστών και «νταβατζήδων» (αυτό που κάνουν όλοι, και πιο επιθετικά ο Καρατζαφέρης) αλλά το σύστημα που γεννάει το κέρδος και τους δυνάστες έμεινε στο απυρόβλητο. Γι’ αυτό και η λέξη «καπιταλισμός» είχε καταργηθεί από το λεξιλόγιό του. «Ντρεπόταν» αυτός ο σιδερωμένος νέος «αριστερός ηγέτης» να τον καταγγείλει ακόμα και φραστικά.
ΕΤΣΙ μιλούσε με σοφίσματα και επιδιδόταν σε αλχημείες. Ακούστε δύο καραμπινάτες ηλιθιότητες:
Πρώτη. Δεν υπάρχει μόνο κρίση του δικομματισμού, αλλά και του εργαλείου»!!! Χρησμός που δεν εξηγεί ποιο είναι το εργαλείο. Προφανώς το πολιτικό σύστημα. Κοινότοπη διαπίστωση!!! Γιατί βρίσκεται σε κρίση το «πολιτικό σύστημα», ΚΑΜΙΑ εξήγηση. Δηλαδή η πολιτική κρίση είναι μετέωρη, δεν αντανακλά την κοινωνική κρίση, το αδιέξοδο ενός οικονομικού συστήματος σε παρακμή: Του καπιταλισμού!!!
ΟΧΙ! Γι’ αυτόν τον «αριστερό» δεν είναι το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει τα φαινόμενα της σήψης και παρακμής…
ΔΕΥΤΕΡΗ: Μια λοιπόν και ο καπιταλισμός δεν φταίει, ο Τσίπρας οδηγείται στο δεύτερο σόφισμα: «Φταίνε οι σχέσεις κράτους και πολιτικής»!!! Ναι καλά ακούσατε: αυτή την αρλούμπα ξεστόμισε ο «ριζοσπάστης αριστερός», Τσίπρας!!!
Αγωνίζεται, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, μας το είπε κι αυτό, να ανατρέψει τις δοσμένες σχέσεις κράτους και πολιτικής, να απαλλάξει το κράτος από την υποταγή του στο μεγάλο κεφάλαιο!!!
Ο Καρατζαφέρης, λέει, ακριβώς τα ίδια πράγματα. Απλώς αυτός αντιλαμβάνεται πιο καλά το ρόλο του κράτους, ότι είναι το «εργαλείο» της πολιτικής, και ζητάει «ισχυρό κράτος» για να χτυπήσει το κεφάλαιο!!!
Το τι είναι το κράτος και μάλιστα σήμερα στην υπερεθνική ιμπεριαλιστική εποχή δεν μας εξήγησε ο Τσίπρας. Τι θα μπορούσε βεβαίως να πει ένας θεωρητικά αδαής και πολιτικά αναλφάβητος.
Δεν μας είπε όμως και πώς συγκεκριμένα θα το κατορθώσει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση και εδώ ήταν ένας «χρησμός»: Με την αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της αριστεράς. Φυσικά κι εδώ έπρεπε να μας εξηγήσει το γιατί η αριστερά του Ανδρέα, η οποία ήταν παρασάγγες πιο επαναστατική από την «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα καταλυτικά ηγεμονική, όχι μόνο δεν κατάφερε αυτές τις «ανατροπές», αλλά γέννησε το έκτρωμα Σημίτη και τον Τσίπρα: Το υπό-έκτρωμα…,
Ο νέος, λοιπόν, «αρχηγός» της «ριζοσπαστικής αριστεράς» δεν έδωσε τίποτα:
ΟΥΤΕ ιδεολογικές θέσεις.
ΟΥΤΕ πρόγραμμα
ΟΥΤΕ καν μια αριστερή πολιτική και οργανωτική πλατφόρμα.
ΜΟΝΟ πολιτικούς χρησμούς, φλυαρίες σοφισμάτων, ρητορικές καταναλωτικές «ατάκες»
Επίσης από το Σεπτέμβριο του 2007 το περιοδικό ρεσάλτο έγραφε!
«Ο ΣΥΝ είναι ένα «καλό χαρτί». Είναι αφενός η ιδεολογική εμπροσθοφυλακή των Νέων Ιδεών της παγκοσμιοποίησης και αφετέρου κυριαρχεί στο ακαδημαϊκό, πνευματικό και δημοσιογραφικό Ιερατείο.
Δεν δίνει απλώς το τεκμήριο και το άλλοθι στα ιδεολογήματα και τις στρατηγικές επιδιώξεις του αυτοκρατορικού ιμπεριαλισμού, αλλά και πολτοποιεί στο εσωτερικό του κάθε ιδεολογική διάκριση και πολιτική οντότητα: Από «εκσυγχρονιστές» μέχρι «αριστεριστές» και αναρχό-αυτόνομους, ακόμη και «εθνικιστές» (ΔΗΚΚΙ).
Ο ΣΥΝ που ενώνει όλες τις πολιτικές, και ψυχολογικές διαστροφές, γίνεται «γοητευτικός» σε μια μερίδα της νεολαίας που κατασκευάζει το καθεστώς της Νέας Τάξης: Αργόσχολους και ρέμπελους, αλλά «ατίθασους», απολιτίκ και «επαναστάτες» μέσα σε μια σκάφη νερό (φορώντας μια κουκούλα νιώθουν επαναστάτες), «οργισμένους», αλλά χωρίς να ρισκάρουν τη «γοητεία της μπουρζουαζίας», ανένταχτους δήθεν και «ακηδεμόνευτους», αλλά εύκολα χειραγωγήσιμους (αυτοί ποδηγετούνται χωρίς κόμματα και ηγέτες).
Ο ΣΥΝ είναι το «μίγμα» της Πλατείας Κολωνακίου και των Εξαρχείων! Η γοητεία της «πολιτικής παρτούζας», όπως και κάθε άλλης «παρτούζας»: Αυτό που θέλει να κατασκευάσει η Νέα Τάξη στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας!!!
Γι αυτό ο ΣΥΝ θα ανεβάσει τα εκλογικά του ποσοστά. Και γι’ αυτό θα ΕΠΙΛΕΧΤΕΙ, αν δεν έχει ήδη επιλεχτεί, σαν τον νεοταξικό κριό των πολιτικών εξελίξεων.
Ήδη το «εκσυγχρονιστικό» κράτος-προτεκτοράτο μάχεται απεγνωσμένα υπέρ του ΣΥΝ.
Πολλές δυνάμεις του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ στηρίζουν, βλέποντας τον καταποντισμό του Γιωργάκη, τον ΣΥΝ».
Ομολογώ, ότι πίεσα υπερβολικά τον εαυτό μου να ακούσει μέχρι το τέλος το λόγο του Τσίπρα. Είμαι 48 χρόνια (από τα 16 μου) στο αριστερό κίνημα. Τέτοιες αρλούμπες, φλύαρες, ασυνάρτητες και σύνθετες σοφιστείες πρώτη φορά άκουσα. Ούτε ένας ξεπεσμένος κεντρώος δεν θα μίλαγε έτσι: Τόσο άχρωμα, τόσο άγευστα, τόσο αφυδατωμένα, τόσο φροντισμένα ηλίθια.
Και ο Αβραμόπουλος ακόμα που πήγε κι αυτός να κατασκευάσει το κόμμα-εικόνα, ήταν πιο «πολιτικός». Τα ίδια ακριβώς με τον Τσίπρα έλεγε, αλλά πιο συγκροτημένα. Σε ένα μόνο διέφερε ο Τσίπρας: Αυτός στις ίδιες σοφιστείες και φλύαρες ηθικολογίες κόλλαγε την ετικέτα της «αριστεράς», της «ριζοσπαστικής αριστεράς»!!!
Σε μια απλή ετικέτα διαφέρει ο Τσίπρας από τις καθεστωτικές δυνάμεις. Ο λόγος του ούτε γεύση αριστερή δεν είχε!!!
Ακόμα και σαν λέξεις ο «καπιταλισμός», ο «σοσιαλισμός» κ.λπ, ήταν εξαφανισμένες από τον «αριστερό» Τσίπρα. Από αυτή την άποψη βρίσκεται πιο πίσω και από το σημερινό ΠΑΣΟΚ!!!
Η διαφορά; Η απάτη του ΠΑΣΟΚ δοκιμάστηκε στην πράξη.
Η απάτη του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα πιο αποκρουστική) έχει το προνόμιο του περιθωρίου...
Για πρώτη φορά στην ιστορία θα γίνει ένας «αρχηγός», αριστερού υποτίθεται κόμματος, που θα είναι τόσο θεωρητικά και πολιτικά ανεπαρκής. Θα στερείται στοιχειώδους θεωρητικής γνώσης, ανύπαρκτος πολιτικά, με μόνες «αγωνιστικές» εμπειρίες την απουσία εμπειριών. Για πρώτη φορά στην αριστερή ιστορία γίνεται αρχηγός ενός κόμματος ένα ΤΙΠΟΤΑ.Ένας άνθρωπος που ούτε στοιχειωδώς δεν αποκαλύπτει, ούτε κρίνει τη λειτουργία της εκμετάλλευσης, αλλά θέτει το όλο ζήτημα ηθικολογκικά, αχαλίνωτα ηθικολογικά: Μια διαδικασία ολοκληρωτικού αποχρωματισμού της σκέψης!!!
Αυτός είναι ο λόγος του νεοταξικού σκοταδισμού: του νέου "αριστερού" Μεσαίωνα!!!
Αυτός ο πλαστικός άνθρωπος, πλαστικές «ιδέες» ξερνούσε: «χρησμούς» για «θέαμα» χωρίς κανένα περιεχόμενο. Επένδυε τις καραμπινάτες βλακείες του και ανυπόφορες σοφιστείες του με την ίδια γλοιώδη ηθικολογία που έχει αναπτυχθεί από τη σήψη και διαφθορά. Στηλίτευε τα συμπτώματα της σήψης, αλλά οι κοινωνικές εστίες της σήψης μένανε στο απυρόβλητο. Σήκωνε την γροθιά του εναντίον των οικονομικών δυναστών και «νταβατζήδων» (αυτό που κάνουν όλοι, και πιο επιθετικά ο Καρατζαφέρης) αλλά το σύστημα που γεννάει το κέρδος και τους δυνάστες έμεινε στο απυρόβλητο. Γι’ αυτό και η λέξη «καπιταλισμός» είχε καταργηθεί από το λεξιλόγιό του. «Ντρεπόταν» αυτός ο σιδερωμένος νέος «αριστερός ηγέτης» να τον καταγγείλει ακόμα και φραστικά.
ΕΤΣΙ μιλούσε με σοφίσματα και επιδιδόταν σε αλχημείες. Ακούστε δύο καραμπινάτες ηλιθιότητες:
Πρώτη. Δεν υπάρχει μόνο κρίση του δικομματισμού, αλλά και του εργαλείου»!!! Χρησμός που δεν εξηγεί ποιο είναι το εργαλείο. Προφανώς το πολιτικό σύστημα. Κοινότοπη διαπίστωση!!! Γιατί βρίσκεται σε κρίση το «πολιτικό σύστημα», ΚΑΜΙΑ εξήγηση. Δηλαδή η πολιτική κρίση είναι μετέωρη, δεν αντανακλά την κοινωνική κρίση, το αδιέξοδο ενός οικονομικού συστήματος σε παρακμή: Του καπιταλισμού!!!
ΟΧΙ! Γι’ αυτόν τον «αριστερό» δεν είναι το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει τα φαινόμενα της σήψης και παρακμής…
ΔΕΥΤΕΡΗ: Μια λοιπόν και ο καπιταλισμός δεν φταίει, ο Τσίπρας οδηγείται στο δεύτερο σόφισμα: «Φταίνε οι σχέσεις κράτους και πολιτικής»!!! Ναι καλά ακούσατε: αυτή την αρλούμπα ξεστόμισε ο «ριζοσπάστης αριστερός», Τσίπρας!!!
Αγωνίζεται, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, μας το είπε κι αυτό, να ανατρέψει τις δοσμένες σχέσεις κράτους και πολιτικής, να απαλλάξει το κράτος από την υποταγή του στο μεγάλο κεφάλαιο!!!
Ο Καρατζαφέρης, λέει, ακριβώς τα ίδια πράγματα. Απλώς αυτός αντιλαμβάνεται πιο καλά το ρόλο του κράτους, ότι είναι το «εργαλείο» της πολιτικής, και ζητάει «ισχυρό κράτος» για να χτυπήσει το κεφάλαιο!!!
Το τι είναι το κράτος και μάλιστα σήμερα στην υπερεθνική ιμπεριαλιστική εποχή δεν μας εξήγησε ο Τσίπρας. Τι θα μπορούσε βεβαίως να πει ένας θεωρητικά αδαής και πολιτικά αναλφάβητος.
Δεν μας είπε όμως και πώς συγκεκριμένα θα το κατορθώσει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση και εδώ ήταν ένας «χρησμός»: Με την αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της αριστεράς. Φυσικά κι εδώ έπρεπε να μας εξηγήσει το γιατί η αριστερά του Ανδρέα, η οποία ήταν παρασάγγες πιο επαναστατική από την «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα καταλυτικά ηγεμονική, όχι μόνο δεν κατάφερε αυτές τις «ανατροπές», αλλά γέννησε το έκτρωμα Σημίτη και τον Τσίπρα: Το υπό-έκτρωμα…,
Ο νέος, λοιπόν, «αρχηγός» της «ριζοσπαστικής αριστεράς» δεν έδωσε τίποτα:
ΟΥΤΕ ιδεολογικές θέσεις.
ΟΥΤΕ πρόγραμμα
ΟΥΤΕ καν μια αριστερή πολιτική και οργανωτική πλατφόρμα.
ΜΟΝΟ πολιτικούς χρησμούς, φλυαρίες σοφισμάτων, ρητορικές καταναλωτικές «ατάκες»
Επίσης από το Σεπτέμβριο του 2007 το περιοδικό ρεσάλτο έγραφε!
«Ο ΣΥΝ είναι ένα «καλό χαρτί». Είναι αφενός η ιδεολογική εμπροσθοφυλακή των Νέων Ιδεών της παγκοσμιοποίησης και αφετέρου κυριαρχεί στο ακαδημαϊκό, πνευματικό και δημοσιογραφικό Ιερατείο.
Δεν δίνει απλώς το τεκμήριο και το άλλοθι στα ιδεολογήματα και τις στρατηγικές επιδιώξεις του αυτοκρατορικού ιμπεριαλισμού, αλλά και πολτοποιεί στο εσωτερικό του κάθε ιδεολογική διάκριση και πολιτική οντότητα: Από «εκσυγχρονιστές» μέχρι «αριστεριστές» και αναρχό-αυτόνομους, ακόμη και «εθνικιστές» (ΔΗΚΚΙ).
Ο ΣΥΝ που ενώνει όλες τις πολιτικές, και ψυχολογικές διαστροφές, γίνεται «γοητευτικός» σε μια μερίδα της νεολαίας που κατασκευάζει το καθεστώς της Νέας Τάξης: Αργόσχολους και ρέμπελους, αλλά «ατίθασους», απολιτίκ και «επαναστάτες» μέσα σε μια σκάφη νερό (φορώντας μια κουκούλα νιώθουν επαναστάτες), «οργισμένους», αλλά χωρίς να ρισκάρουν τη «γοητεία της μπουρζουαζίας», ανένταχτους δήθεν και «ακηδεμόνευτους», αλλά εύκολα χειραγωγήσιμους (αυτοί ποδηγετούνται χωρίς κόμματα και ηγέτες).
Ο ΣΥΝ είναι το «μίγμα» της Πλατείας Κολωνακίου και των Εξαρχείων! Η γοητεία της «πολιτικής παρτούζας», όπως και κάθε άλλης «παρτούζας»: Αυτό που θέλει να κατασκευάσει η Νέα Τάξη στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας!!!
Γι αυτό ο ΣΥΝ θα ανεβάσει τα εκλογικά του ποσοστά. Και γι’ αυτό θα ΕΠΙΛΕΧΤΕΙ, αν δεν έχει ήδη επιλεχτεί, σαν τον νεοταξικό κριό των πολιτικών εξελίξεων.
Ήδη το «εκσυγχρονιστικό» κράτος-προτεκτοράτο μάχεται απεγνωσμένα υπέρ του ΣΥΝ.
Πολλές δυνάμεις του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ στηρίζουν, βλέποντας τον καταποντισμό του Γιωργάκη, τον ΣΥΝ».
Από το περιοδικό "ΡΕΣΑΛΤΟ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου