Δεν είχε αντιληφθεί ο Τσίπρας τι εξύφαινε η υπηρεσία των κατασκόπων της Ελλάδας μέσα στο ίδιο το γραφείο του; Αυτό είναι το απολύτως κρίσιμο θέμα. Όχι οι «απειλές» και το σίριαλ Πανούση, οι Πυρήνες της Φωτιάς, και ό, τι άλλο ισχυρίζεται με εξαιρετική ευκολία ο πρώην υπουργός.
Για όλο μα όλο αυτό το ψυ­χό­δρα­μα που ζούμε αυτές τις ημέ­ρες με πρω­τα­γω­νι­στή τον πρώην ανα­πλη­ρω­τή υπουρ­γό Δη­μό­σιας Τάξης και Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη, Γιάν­νη Πα­νού­ση, η κύρια ευ­θύ­νη ανή­κει σε ένα και μόνο πρό­σω­πο : Τον πρω­θυ­πουρ­γό Αλέξη Τσί­πρα. Και αυτό γιατί πολύ απλά τον πε­ρα­σμέ­νο Γε­νά­ρη, όταν σχη­μά­τι­ζε την κυ­βέρ­νη­ση «πρώ­της φοράς Αρι­στε­ράς» σε συ­νερ­γα­σία βέ­βαια πάντα με τους Ανε­ξάρ­τη­τους Έλ­λη­νες , επέ­λε­ξε να επα­να­φέ­ρει από τα πο­λι­τι­κά αζή­τη­τα τον Πα­νού­ση και να του ανα­θέ­σει το απο­λύ­τως ευαί­σθη­το χαρ­το­φυ­λά­κιο της τάξης και της προ­στα­σί­ας του πο­λί­τη – κατά τον εκ­συγ­χρο­νι­στι­κό ευ­φη­μι­σμό που έχει επι­κρα­τή­σει. Είναι να απο­ρεί κα­νείς αλλά οι πε­ρισ­σό­τε­ρες απο­ρί­ες έχουν ούτως ή άλλως επι­λυ­θεί μετά το κα­λο­καί­ρι. Τι ήθελε αν­θρώ­πους σαν τον Πα­νού­ση, τυ­πι­κό δείγ­μα αν­θρώ­που που «κι­νεί­ται με τους και­ρούς» (moving with the times, όπως λένε οι Αγ­γλο­σά­ξο­νες), δίπλα του ο Αλέ­ξης Τσί­πρας; Το ερώ­τη­μα είναι ρη­το­ρι­κό, αλλά δεν είναι κα­θό­λου ρη­το­ρι­κή η στάση του ίδιου του Πα­νού­ση και φυ­σι­κά το εξε­λισ­σό­με­νο σί­ριαλ αστυ­νο­μι­κής, πο­λι­τι­κής, κα­τα­σκο­πευ­τι­κής και πα­ρα­σκη­νια­κής δρά­σης – τύφλα να ‘χουν τα κα­λύ­τε­ρα αυ­το­α­να­φο­ρι­κά μυ­θι­στο­ρή­μα­τα του Τζον Λε Καρέ… 
Και ξε­κι­νά­με ακρι­βώς από τα φρέ­σκα κου­λού­ρια. Γιατί η όλη ιστο­ρία αρ­χί­ζει από μια συ­νέ­ντευ­ξη όπου ο Πα­νού­σης εμ­φα­νί­ζε­ται κα­ταρ­χάς ως συγ­γρα­φέ­ας ενός σπον­δυ­λω­τού μυ­θι­στο­ρή­μα­τος, του οποί­ου επί­κει­ται η κυ­κλο­φο­ρία και ανά­με­σα στις άλλες «αθώες» ιστο­ρί­ες θα υπάρ­χει και μία που βα­σί­ζε­ται στις «απει­λές» τις οποί­ες δέ­χθη­κε όταν ήταν υπουρ­γός. Το λέει ρητά, εκτός αν ο δη­μο­σιο­γρά­φος και η γνω­στή εφη­με­ρί­δα η οποία γε­νι­κά έδει­ξε με­γά­λες αγά­πες στον Πα­νού­ση στο διά­στη­μα της υπουρ­γί­ας του κα­τά­λα­βαν και με­τέ­φε­ραν λάθος. Δεν φαί­νε­ται όμως να προ­κύ­πτει κάτι τέ­τοιο – το λάθος δη­λα­δή. Αντί­θε­τα, η εφη­με­ρί­δα σπεύ­δει και κάνει Πρώτο Θέμα στην κυ­ριο­λε­ξία τις απει­λές ενα­ντί­ον του τότε υπουρ­γού, νυν συγ­γρα­φέα και κατά κύρια ιδιό­τη­τα κα­θη­γη­τή Εγκλη­μα­το­λο­γί­ας. Και μετά αρ­χί­ζει η χιο­νο­στι­βά­δα, όπως χον­δρι­κά την έχου­με πα­ρα­κο­λου­θή­σει όλοι.
Σε αυτό το πλαί­σιο απο­ρούν ορι­σμέ­νοι ει­δι­κά μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την κυ­βέρ­νη­ση γιατί ο Πα­νού­σης δεν έδρα­σε, δεν πήρε μέτρα, δεν έκανε κάτι, την εποχή που ήταν υπουρ­γός. Επει­δή ο Πα­νού­σης δεν ευα­ρε­στεί­ται να απα­ντή­σει, λέω να τον υπο­κα­τα­στή­σω, με τον πρέ­πο­ντα σε­βα­σμό, στις λο­γι­κές απα­ντή­σεις: Α) Δεν υπήρ­ξαν ποτέ οι εν λόγω «απει­λές» και όλα αυτά απο­τε­λούν απο­κύ­η­μα της φα­ντα­σί­ας ενός επί­δο­ξου συγ­γρα­φέα ενός σπον­δυ­λω­τού, ζου­με­ρού, πο­λι­τι­κο-αστυ­νο­μι­κού μυ­θι­στο­ρή­μα­τος. Β) Οι «απει­λές» υπήρ­ξαν, αλλά ο τότε υπουρ­γός «άβου­λος, δει­λός, μοι­ραί­ος», είτε δεν έδωσε την πρέ­που­σα ση­μα­σία – η οποία άρ­γη­σε «μια αιω­νιό­τη­τα» και με­ρι­κούς μήνες – είτε απο­φά­σι­σε να το επι­λύ­σει το θέμα όπως αυτός ήξερε κα­λύ­τε­ρα.
Γιατί εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο, κατά την οποία σή­με­ρα απο­ρούν ορι­σμέ­νοι τι έκανε ο Πα­νού­σης, ο τότε υπουρ­γός, νυν συγ­γρα­φέ­ας, κατά κύρια ιδιό­τη­τα κα­θη­γη­τής Εγκλη­μα­το­λο­γί­ας πα­ρεμ­βαί­νει τα­κτι­κά δη­μό­σια, είναι λα­λί­στα­τος και πο­λυ­γρα­φό­τα­τος. Πρω­το­σέ­λι­δο και ολο­σέ­λι­δο άρθρο στα ΝΕΑ – μετά έκανε πως δεν ήξερε που η εφη­με­ρί­δα θα το το­πο­θε­τού­σε, λες και θα κα­τα­χώ­νια­ζε τον λί­βε­λο ενα­ντί­ον της «Αρι­στε­ράς του τί­πο­τα» στις Μι­κρές Αγ­γε­λί­ες… -, δη­μό­σιες δη­λώ­σεις που φω­το­γρά­φι­ζαν βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την Πρό­ε­δρο της Βου­λής ότι «τους πο­λι­τι­κούς πρέ­πει να τους βλέ­πει ψυ­χί­α­τρος»  και «απορώ ποιος τους εκλέ­γει αυ­τούς» - αυτός ως εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κός υπουρ­γός μάλ­λον ήταν εκτός του φά­σμα­τος των δια­πι­στώ­σε­ών του και σή­με­ρα βέ­βαια θί­γε­ται που του ασκεί­ται κρι­τι­κή σε προ­σω­πι­κό επί­πε­δο, αυτός ήταν πάντα τζέ­ντλε­μαν του πο­λι­τι­κού και απρό­σω­που επι­πέ­δου… -, πλή­ρης ανα­βλη­τι­κό­τη­τα και εν τέλει άρ­νη­ση να δρο­μο­λο­γή­σει το κλεί­σι­μο των στρα­το­πέ­δων συ­γκέ­ντρω­σης με­τα­να­στών στην Αμυ­γδα­λέ­ζα και το Πα­ρα­νέ­στι, επει­δή «θα χά­νο­νταν ευ­ρω­παϊ­κά κον­δύ­λια», σπου­δή δη­μο­σιο­σχε­σί­τη στα όρια της δου­λο­πρέ­πειας, να απο­δο­θούν τιμές, δάφ­νες και εύ­ση­μα στο πε­ρι­βό­η­το «κε­κτη­μέ­νο Δέν­δια», φράση που ερ­χό­ταν και επα­νερ­χό­ταν στα χείλη του – θυ­μό­μα­στε όλοι το… κε­κτη­μέ­νο Δέν­δια από τον αφι­λό­ξε­νο Ξένιο Δία έως την κα­τα­στο­λή στις απερ­γί­ες και τις δια­δη­λώ­σεις – και πάει λέ­γο­ντας…
Μετά δεν είναι να απο­ρεί κα­νείς πως και την εποχή που ήταν υπουρ­γός και τις τε­λευ­ταί­ες τρεις μέρες της «χιο­νο­στι­βά­δας Πα­νού­ση», ο πρώην υπουρ­γός, νυν συγ­γρα­φέ­ας, και κατά κύρια ιδιό­τη­τα κα­θη­γη­τής Εγκλη­μα­το­λο­γί­ας είναι πολύ ψηλά με κο­λα­κευ­τι­κούς τί­τλους και σχό­λια, πέρα από τα διά­φο­ρα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ (Συ­γκρό­τη­μα Λα­μπρά­κη, Κα­θη­με­ρι­νή, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ κτλ) σε ιστο­σε­λί­δες ακρο­δε­ξιάς δι­κτύ­ω­σης και πε­ριε­χο­μέ­νου όπως είναι εκεί­νη του Στό­χου.
Είναι επο­μέ­νως φα­νε­ρό ότι με τόσο… φόρτο ερ­γα­σί­ας ο πρώην υπουρ­γός δεν είχε χρόνο να απευ­θυν­θεί στις δι­κα­στι­κές αρχές, να δρο­μο­λο­γή­σει την προ­στα­σία του, να κάνει τέλος πά­ντων κάτι για να αντι­με­τω­πί­σει τις «απει­λές» . Εκτός βέ­βαια και αν το ζη­τού­σε ο πρω­θυ­πουρ­γός, προ­σω­πι­κά. Και μόνο αυτός. Γιατί κάθε σο­βα­ρός κα­θη­γη­τής Εγκλη­μα­το­λο­γί­ας αλλά και ο κάθε πο­λί­της που θέλει να «κι­νεί­ται με τους και­ρούς» αντι­λαμ­βά­νε­ται πια ότι η πε­ρι­βό­η­τη διά­κρι­ση των εξου­σιών είναι ντε­μο­ντέ στην εποχή μας. Όλες οι εξου­σί­ες πη­γά­ζουν, ασκού­νται και κι­νη­το­ποιού­νται με «εντο­λή Σα­μα­ρά»» - συγ­γνώ­μη πρω­θυ­πουρ­γού ήθελα να γράψω.
Στο πλαί­σιο αυτής της «εντο­λής πρω­θυ­πουρ­γού», ο τότε ανα­πλη­ρω­τής υπουρ­γός Γιάν­νης Πα­νού­σης πήρε την επο­πτεία της ΕΥΠ – και του «υπερ­κο­ριού» της… - τυ­πι­κά στις 11 Ιου­νί­ου 2015 ( ανα­ζη­τή­στε το σχε­τι­κό ΦΕΚ). Μέχρι τότε, η ΕΥΠ με επι­κε­φα­λής τον Γιάν­νη Ρου­μπά­τη – επί­σης επι­λο­γή Τσί­πρα, για να μην ξε­χνιό­μα­στε… - υπα­γό­ταν στον ίδιο τον πρω­θυ­πουρ­γό. Και εκεί οφεί­λου­με να επι­κε­ντρώ­σου­με το εν­δια­φέ­ρον μας. Γιατί οι πε­ρι­βό­η­τες πα­ρα­κο­λου­θή­σεις «υψη­λό­βαθ­μων στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» που τυγ­χά­νουν την ίδια πε­ρί­ο­δο να είναι και συ­νερ­γά­τες σε υπουρ­γείο, σύμ­φω­να πάντα με τις κα­ταγ­γε­λί­ες και τις κα­τα­θέ­σεις Πα­νού­ση που έχουν διαρ­ρεύ­σει απο­σπα­σμα­τι­κά, επι­λε­κτι­κά και με μπό­λι­κο μπλάν­κο από τα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ σε ση­μεία που ίσως ήταν τα πιο εν­δια­φέ­ρο­ντα και καί­ρια, πρέ­πει να εξα­κρι­βω­θεί με από­λυ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα με ποιου την εντο­λή γί­νο­νταν. Δεν είχε αντι­λη­φθεί ο Τσί­πρας τι εξύ­φαι­νε η υπη­ρε­σία των κα­τα­σκό­πων της Ελ­λά­δας μέσα στο ίδιο το γρα­φείο του; Με επι­κε­φα­λής πρό­σω­πο - προ­σω­πι­κή του επι­λο­γή – εντά­ξει αυτό δεν είναι πρω­τό­τυ­πο, όλοι οι πρω­θυ­πουρ­γοί έχουν αυτή την αρ­μο­διό­τη­τα – ο οποί­ος σύμ­φω­να με στή­λες εφη­με­ρί­δων όπως ο ΒΗ­ΜΑ­ΤΟ­ΔΟ­ΤΗΣ είχε – έχει ακόμη; - την πο­λυ­τέ­λεια να συμ­με­τέ­χει σε ουκ ολί­γες συ­σκέ­ψεις μέσα στο Μέ­γα­ρο Μα­ξί­μου; Ανε­ξάρ­τη­τα από το αν το αντι­κεί­με­νο άπτε­ται των αρ­μο­διο­τή­των του;
Αυτό είναι το απο­λύ­τως κρί­σι­μο θέμα. Όχι οι «απει­λές» και το σί­ριαλ Πα­νού­ση, οι Πυ­ρή­νες της Φω­τιάς, και ό, τι άλλο ισχυ­ρί­ζε­ται με εξαι­ρε­τι­κή ευ­κο­λία ο πρώην υπουρ­γός. Ότι υπάρ­χει πα­ρα­κρά­τος το οποίο δρα ανε­ξέ­λεγ­κτο, προ­κα­λεί γε­γο­νό­τα, υπα­γο­ρεύ­ει εξε­λί­ξεις, πα­ρα­κο­λου­θεί πο­λι­τι­κά και μη πρό­σω­πα – ως τι; Ως «αντε­θνι­κώς δρώ­ντες»; - και στην εποχή της «πρώ­της και δεύ­τε­ρης φοράς Αρι­στε­ράς», από και μέσα στην ΕΥΠ. Μέσα, δίπλα, κοντά στο γρα­φείο του πρω­θυ­πουρ­γού. Του ίδιου αν­θρώ­που, που αν πια το θυ­μά­ται και ο ίδιος, τον Σε­πτέμ­βριο του 2013, απο­κά­λυ­πτε στην τότε κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ότι το προ­σω­πι­κό του κι­νη­τό πα­ρα­κο­λου­θεί­ται από την ΕΥΠ και ζη­τού­σε από όλους τους βου­λευ­τές να προ­σέ­χουν τι λένε ή πως με­τα­χει­ρί­ζο­νται τα κι­νη­τά τους… Και βέ­βαια τα μι­σό­λο­γα και τα ήξεις αφή­ξεις του τότε υπουρ­γού Νίκου Δέν­δια , όταν το θέμα ήρθε στη δη­μο­σιό­τη­τα, μόνο δεν κα­θη­σύ­χα­σαν, το αντί­θε­το μά­λι­στα.
Εν κα­τα­κλεί­δι, ο Τσί­πρας σή­με­ρα, τώρα, μπο­ρεί να δια­βε­βαιώ­σει τον ίδιο του τον εαυτό πρώτα, ότι ξέρει και γνω­ρί­ζει και ελέγ­χει τι δια­δρα­μα­τί­ζε­ται στους κόλ­πους της ΕΥΠ και του «υπερ­κο­ριού» της; Μήπως ακόμη πα­ρα­κο­λου­θεί­ται και ο ίδιος; Μήπως τα πολ­λά­κις συ­κο­φα­ντη­μέ­να από τα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ και το μνη­μο­νια­κό κα­τε­στη­μέ­νο «πο­λι­τι­κά βα­ρί­δια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» - όσοι τέλος πά­ντων έχουν μεί­νει ακόμη στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – είναι ο πραγ­μα­τι­κός στό­χος όλης της υπό­θε­σης προ­κει­μέ­νου να υπάρ­ξουν προ­γρα­φές και πο­λι­τι­κές εκ­κα­θα­ρί­σεις των τε­λευ­ταί­ων ακτι­βι­στών, των τε­λευ­ταί­ων αγω­νι­στών ενά­ντια σε τα­μπού και γκέτο και προ­κα­τα­λή­ψεις, που έχουν απο­μεί­νει στον με­ταλ­λαγ­μέ­νο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ; Μήπως ο Πα­νού­σης λει­τουρ­γεί σαν λαγός για αυτήν την εκ­κα­θα­ρι­στι­κή επι­χεί­ρη­ση; Το θέμα δεν είναι δι­κα­στι­κό, είναι πο­λι­τι­κό και αφορά προ­σω­πι­κά τον πρω­θυ­πουρ­γό και τη σα­πί­λα που και η δική του με­τάλ­λα­ξη και στρο­φή στο μνη­μο­νια­κό στρα­τό­πε­δο αφή­νουν να δια­χέ­ε­ται στο πο­λι­τι­κό τοπίο, σε μια προ­σπά­θεια να δη­λη­τη­ρια­στεί η δη­μό­σια ζωή της χώρας. 
http://rproject.gr/