ΤΡΟΜΟΚΡΑΤOΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΨΟΥΝ ΤΙΣ ΨΗΦΟΥΣ ΤΟΥΣ



Εκτύπωση
Tου ΝΙΚΟΥ ΙΓΓΛΕΣΗ*
Κινδυνεύουν οι καταθέσεις των Ελλήνων, κραυγάζουν οι εκπρόσωποι της μνημονιακής συγκυβέρνησης προκειμένου να τρομοκρατήσουν για μια ακόμη φορά τους πολίτες. Ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης, σέρνοντας πρώτος το χορό, δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε εσωτερικό δανεισμό, χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις των Ελλήνων, ακόμη και των μικροκαταθετών, για αγορά εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, δηλαδή κάθε 15 μέρες θα «τραβάνε» προφανώς υποχρεωτικά, είπε, από τις καταθέσεις των πολιτών.
Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήρε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς επισημαίνοντας, σε κάθε ομιλία του, τον κίνδυνο για τις καταθέσεις αν στις εκλογές επικρατήσει η αντιπολίτευση. Ας σκεφτούμε ότι αυτά λέγονται απ’ αυτούς που «κούρεψαν» τα χρήματα των Ελλήνων μικρο-ομολογιούχων το 2012. Αφορμή για τις απίστευτες αυτές τερατολογίες αποτέλεσε η δήλωση του οικονομολόγου,μέλους της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Τόλιου ότι το υφιστάμενο δημοσιονομικό κενό μπορεί να αντιμετωπιστεί και με την έκδοση εντόκων γραμματίων, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, τα οποία θα μπορούν να αγοράζουν, αν θέλουν, και οι καταθέτες, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν σήμερα. Τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου αγοράζονται μόνο από τις τράπεζες, για να επωφελούνται από τα σχετικά υψηλότερα επιτόκια.

Τα έντοκα γραμμάτια είναι τρίμηνης ή εξάμηνης διάρκειας και όχι 15 ημερών όπως λέει, μη γνωρίζοντας, ο κ. Δ. Σταμάτης. Προκειμένου να αποπληρωθούν, όταν λήγουν, το Δημόσιο εκδίδει νέα τρίμηνα ή εξάμηνα, ανακυκλώνοντας έτσι το χρέος προς τις τράπεζες. Οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων αποσκοπούν στην κάλυψη του ελλείμματος στον προϋπολογισμό που εξακολουθεί να υφίσταται παρά τα δάνεια που παίρνει η χώρα από το Μηχανισμό Στήριξης. Τα έντοκα γραμμάτια ως βραχυπρόθεσμος δανεισμός έχουν υψηλότερο επιτόκιο από αυτό των δανείων της Τριαρχίας(Τρόικα).
Το 2014 το Δημόσιο εξέδωσε ανακυκλούμενα έντοκα γραμμάτια συνολικού ύψους 40,6 δις. ευρώ. Παράλληλα, προκειμένου να καλύψει τα ελλείμματά του, εξέδωσε, για πρώτη φορά τα τέσσερα τελευταία χρόνια και βραχυπρόθεσμους τίτλους εξωτερικού ECP (Euro Commercial Paper) ύψους79,4 δις. Όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πέτυχε από το 2013 πρωτογενές πλεόνασμα.
ΣΤΟΧΟΣ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΟΧΙ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
Η «επιχείρηση φόβος» που εξαπέλυσε το ευρύτερο κόμμα του Μνημονίου, εν όψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, βασίζεται στο υπερόπλο της προπαγάνδας και στα διδάγματα του Γκέμπελς. Ο θεωρητικός του Γ΄ Ράϊχ έλεγε: «Αν πεις ένα αρκετά μεγάλο ψέμα και συνεχίζεις να το επαναλαμβάνεις, ο λαός θα καταλήξει τελικά να το πιστέψει». Μην έχετε καμία αμφιβολία: μέχρι την παραμονή των εκλογών όλες οι συνιστώσες, μνημονιακές και κρυφομνημονιακές, του δωσιλογισμού και της ξενοκρατίας θα τρομοκρατούν το λαό με την απώλεια των καταθέσεών του, αν τολμήσει να ψηφίσει «ακραίες δυνάμεις» και «μη γνωστά πρόσωπα» κατά τον πρόεδρο της Κομισιόν κ. Ζαν Κλώντ Γιούνκερ.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πράγματι «κρυφό σχέδιο», για Plan B μίλησε ο κ. Δ. Σταμάτης, να βάλει χέρι στις καταθέσεις των πολιτών, αυτό είναι εφικτό; Η απάντηση είναι όχι γιατίοι καταθέσεις είναι λογιστικές και όχι πραγματικές (δεν υπάρχει αντίστοιχο χαρτονόμισμα). Ο πολύς κόσμος πιστεύει ότι τα χρήματά του, που έχει καταθέσει σε μια τράπεζα, φυλάσσονται στα χρηματοκιβώτιά της για να του επιστραφούν όταν τα ζητήσει. Στην πραγματικότητα δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Οι συνολικές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ανέρχονται σε περίπου 162 δις. Από το ποσό αυτό μόνο ένα μικρό ποσοστό περίπου 8-10 %, δηλαδή 13-16 δις. βρίσκονται στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών, τα υπόλοιπα έχουν δοθεί σε δάνεια (επιχειρηματικά, στεγαστικά, καταναλωτικά και προς το Δημόσιο). Οι τράπεζες μάλιστα έχουν χορηγήσει δάνεια περισσότερα από τις καταθέσεις, περίπου 215 δις., μέσω δανεισμού τους από άλλες τράπεζες και την ΕΚΤ. Το χειρότερο όμως είναι ότι από το σύνολο των δανείων περίπου 80 δις. δεν αποπληρώνονται (κόκκινα δάνεια) και αποτελούν τη «μαύρη τρύπα» των τραπεζών. Γι’ αυτό είπαμε ότι οι καταθέσεις είναι λογιστικές και όχι πραγματικές και δεν κινδυνεύουν από τα έντοκα γραμμάτια αλλά από τα Μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας, που καταστρέφουν τον παραγωγικό ιστό της χώρας, μειώνουν τα εισοδήματα και αυξάνουν την ανεργία. Για τους λόγους αυτούς τα «κόκκινα δάνεια» αυξάνονται ανατρέποντας τους ισολογισμούς των τραπεζών (μειώνουν το ενεργητικό τους). Έτσι κατάθεση άνω των 100.000 ευρώ θεωρείται πια επένδυση και ο καταθέτης αναλαμβάνει το ρίσκο που έχει η επιλογή της συγκεκριμένης τράπεζας στην οποία εμπιστεύτηκε τα λεφτά του.
Από ποιες καταθέσεις λοιπόν θα πάρει τα χρήματα ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν γίνει κυβέρνηση, για να καλύψει το δημοσιονομικό κενό; Απόπειρα να μετατραπεί, υποχρεωτικά, ένα μέρος των καταθέσεων σε έντοκα γραμμάτια σημαίνει ότι το Δημόσιο θα πάρει όλο το ρευστό χρήμα που έχει απομείνει στις τράπεζες, με συνέπεια αυτές να καταρρεύσουν την επόμενη μέρα. Αυτό δείχνει το απύθμενο θράσος της γκεμπελικής προπαγάνδας που βασίζεται στην άγνοια του μέσου πολίτη για το πώς λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ
Αυτό που παρακολουθούμε σήμερα έχει ξαναγίνει λίγο πριν από τις προηγούμενες εκλογές. Φρεσκάροντας λίγο τη μνήμη μας ας θυμηθούμε τη λεγόμενη «Μυστική Έκθεση του Μαξίμου» όπως τιτλοφορείτο που είδε το φως της δημοσιότητας το Φεβρουάριο του 2012 και παρουσιάστηκε τότε απ’ όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά μέσα χωρίς κανέναν ουσιαστικό αντίλογο.
Στη «Μυστική Έκθεση» περιγράφεται ο «πυρηνικός χειμώνας» που θα ενσκήψει στην Ελλάδα στην περίπτωση της άτακτης χρεοκοπίας (η συντεταγμένη έγινε το 2010) και της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη. Αξίζει να δοθεί ένα μικρό απάνθισμα των όσων ανέφερε αυτή η έκθεση, με την υπενθύμιση ότι άτακτη χρεοκοπία μπορεί να επέλθει μόνο από το αδιέξοδο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας σε συνδυασμό με τη βουλιμία των αγορών, όπως έγινε στην Αργεντινή το 2001.
1. Πρώτες 72 ώρες: Μαζικές αναλήψεις καταθέσεων, οι τράπεζες κλείνουν για 2-3 μέρες και μετά επιβάλλουν πλαφόν αναλήψεων ανά μήνα που δεν ξεπερνά τα 200 – 300 ευρώ
2. Πρώτες 2 εβδομάδες: Πρώτες ελλείψεις σε πετρέλαιο, ουρές στα βενζινάδικα με εκτόξευση των τιμών, μειώνονται τα δρομολόγια των συγκοινωνιών και τα εισιτήρια αυξάνονται ως 200%, πρώτες ελλείψεις προϊόντων στα σούπερ-μάρκετ.
3. Πρώτος μήνας: Στάση πληρωμών στο Δημόσιο, 800.000 υπάλληλοι δεν παίρνουν το μισθό τους, τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, τα φαρμακεία δεν έχουν φάρμακα.
4. Πρώτο τρίμηνο: Μπλακάουτ στη ΔΕΗ, βυθίζεται η χώρα στο σκοτάδι, διακοπές ρεύματος με ανώτατο όριο τις 5 διακεκομμένες ώρες την ημέρα.
5. Πρώτο έτος: Η ανεργία φτάνει επίσημα στο 35% (σ.σ. σήμερα έχει φτάσει το 27%) και οι άνεργοι πλησιάζουν τα 2 εκατ., η απώλεια εισοδήματος φτάνει το 65%, σε σχέση με το 2011, ο πληθωρισμός φτάνει το 70%, πωλούνται μαζικά έναντι ελαχίστου τιμήματος Δημόσιοι Οργανισμοί, αεροδρόμια, λιμάνια, ακίνητα (σ.σ. ότι ακριβώς γίνεται σήμερα).
6. Τα πρώτα πέντε χρόνια: Ένα χρόνο μετά τη χρεοκοπία (σ.σ. προκειμένου να έχει ολοκληρωθεί η καταστροφή) αποφασίζεται η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή με ισοτιμία 1 ευρώ = 1.000 δραχμές, στη συνέχεια θα ακολουθήσει υποτίμηση 50 – 70% για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα! (σ.σ. φαίνεται ότι δεν θα επαρκεί η αρχική υποτίμηση του 1.000%). Έλληνες με κεφάλαια στο εξωτερικό και ξένοι κερδοσκόποι (σ.σ. δηλαδή δε θα είναι επενδυτές;) θα αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές ακίνητα και επιχειρήσεις, το 4% του πληθυσμού θα χάσει τη ζωή του από αιτίες που θα έχουν σχέση με την άτακτη χρεοκοπία.
Όλα αυτά που περιγράφονται σ’ αυτή την έκθεση, καθώς και σε άλλες όπως αυτή της Εθνικής Τράπεζας που κυκλοφόρησε στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου 2012, αποσκοπούσαν στο να τρομοκρατήσουν το λαό και να διατηρήσουν στην εξουσία το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ, και δυστυχώς το πέτυχαν.
Τώρα παραμονές των νέων εκλογών πάλι μας απειλούν με χρεοκοπία και Grexit. Είναι απίστευτο και όμως αληθινό τα ίδια πολιτικά κόμματα, οι ίδιοι πολιτικοί που οκτώ χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ χρεοκόπησαν (το 2010) την Ελλάδα, δανειζόμενοι από τις αγορές και επί πέντε χρόνια τη σώζουν από την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν, σήμερα κατηγορούν την αντιπολίτευση ότι αν εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική η χώρα θα χρεοκοπήσει. Με θράσος χιλίων πιθήκων ισχυρίζονται ότι αυτοί έχουν σχέδιο εξόδου από την κρίση που συνίσταται:
α) στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης σ’ ένα μήνα
β) την εξασφάλιση «πιστοληπτικής γραμμής στήριξης αυξημένης εποπτείας»
γ) την έξοδο στις αγορές για αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων, όπως γινόταν μέχρι το 2010.
Δε λένε όμως ότι:
α) Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης περιλαμβάνει νέα μέτρα όπως η αύξηση του ΦΠΑ, η μείωση των κύριων συντάξεων, η απελευθέρωση των απολύσεων κ.ά που δεν τόλμησαν να παρουσιάσουν στη Βουλή προς ψήφιση και γι’ αυτό έφεραν την προεδρική εκλογή ένα μήνα νωρίτερα.
β) Η «πιστοληπτική γραμμή στήριξης αυξημένης εποπτείας» προϋποθέτει ένα τρίτο Μνημόνιο με νέα μέτρα που θα ζητήσουν οι πιστωτές προκειμένου να εκταμιεύσουν χρήματα που είχαν διατεθεί με τα προηγούμενα Μνημόνια.
γ) Η έξοδος στις αγορές σημαίνει δανεισμός με υψηλότερα επιτόκια προκειμένου το χρέος να ανακυκλώνεται και όχι να μειώνεται, δηλαδή για να πληρώνουμε εσαεί το παλιό χρέος με νέο χρέος και υπό αγγλικό δίκαιο.
Η μνημονιακή συγκυβέρνηση τρομοκρατεί για μια ακόμη φορά τους πολίτες, δεν ενδιαφέρεται για τις καταθέσεις αλλά για την ψήφο των καταθετών. Με την ψήφο μας, στις εκλογές της 25ηςΙανουαρίου, ας τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες, κατά τη ρήση του Γ. Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, το 1961 μετά τις εκλογές βίας και νοθείας.
*Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» στις 8.1.2015 
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ


Εκτύπωση
Tης ΛΙΤΣΑΣ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ – ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ*
Tα τελευταία 6 χρόνια συνεχόμενης ύφεσης, μη τη μνημονιακή πολιτική και τα μέτρα λιτότητας που εφάρμοσαν πιστά ΝΔκαι ΠΑΣΟΚ η ελληνική κοινωνία, αλλά και οικονομία, έχει σχεδόν φθάσει σε ένα σημείο μηδέν, η ανθρωπιστική κρίση είναι γεγονός και η ανάγκη για αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας είναι πιο επιτακτική από ποτέ αναφέρει η Λίτσα Αμμανατίδου - Πασχαλίδου είναι βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα, όμως, που απασχολεί τους πολίτες σήμερα είναι το πώς τα λόγια γίνονται πράξη.
Τα τελευταία 4 χρόνια 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσειςέχουν βάλει «λουκέτα». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ, η συνολική πτώση στο τζίρο την τελευταία χρονιά άγγιξε το 20% (Ιούλιος 2013-Ιούλιος 2014), ενώ από την έναρξη της κρίσης αγγίζει το 74%. Και τα προβλήματα ρευστότητας γίνονται ακόμα πιο ασφυκτικά καθώς οι ανακεφαλαιωμένες με λεφτά του Δημοσίου τράπεζες κρατούν τις «στρόφιγγες» κλειστές. Είναι ενδεικτικό ότι πριν από την κρίση, σύμφωνα με έρευνα του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ, οι μισές σχεδόν επιχειρήσεις δε χρηματοδοτούσαν τις δραστηριότητές τους μέσω τραπεζικού δανεισμού, ενώ το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 73,7% την περίοδο της κρίσης. Επίσης, το ύψος των «κόκκινων» δανείων τον Ιούλιο του 2014 ανέρχονταν σε 77 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 42 δισ. ευρώ είναι επιχειρηματικά.
Και μπροστά σε αυτήν την κατάσταση ο τελευταίος προϋπολογισμός που παρουσίασε η κυβέρνηση Σαμαρά προέβλεπε μειωμένες κατά 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ δαπάνες για τον κοινωνικό προϋπολογισμό, ενώ οι δημόσιες επενδύσεις είναι μειωμένες κατά 400 εκατομμύρια ευρώ.
Υπάρχει, λοιπόν, διέξοδος; Εμείς λέμε ξεκάθαρα ναι, με συγκεκριμένες προτάσεις και όχι ευχολόγια.
Για τις οφειλές των ΜμΕ προς τις τράπεζες, σε αντίθεση με την τραπεζοκεντρική πρόταση της συγκυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει σεισάχθεια των οφειλών, με μέτρα άμεσης ανακούφισης.
Για τις οφειλές στα ασφαλιστικά Ταμεία και το Δημόσιο προτείνουμε την σύσταση ειδικών περιφερειακών επιτροπών εξώδικου διακανονισμού, ενώ οι δόσεις δεν θα ξεπερνούν το 30% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη και καταργείται η αντισυνταγματική αυτόφωρη διαδικασία γιαοφειλές προς το Δημόσιο.
Παράλληλα, το Δημόσιο οφείλει να ανακτήσει τον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ασκώντας πλήρως τα δικαιώματα του στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες, ενώ πρότασή μας είναι η δημιουργία τράπεζας ειδικού σκοπού για τις ΜμΕ.
Για το άδικο φορολογικό σύστημα προτείνουμε, μεταξύ άλλων, άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ ανά φυσικό πρόσωπο.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα μετρά που μπορούν να δώσουν μία ανάσα στις ΜμΕ, να τονώσουν την αγορά και την απασχόληση. Σε συνδυασμό με τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης της Αριστεράς που έχει εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ και με ένα πλάνο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η ανάκαμψη της κοινωνίας και της οικονομίας μπορεί να ξεκινήσει άμεσα.
Το μέλλον είναι πλέον στο χέρι μας!
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ
* H Λίτσα Αμμανατίδου είναι υποψήφια βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Στην τελευταία Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπεύθυνη για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις στην ΕΕΚΕ Ανάπτυξης (Επιτροπή Ελέγχου Κοινοβουλευτικού Έργου).
* Πηγή: bankingnews.gr.

ΕΥΡΩΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ!

Εκτύπωση
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ* 
Η τάξη των χορτάτων αποφάσισε να ξαναπιάσει τη «βαριοπούλα»για να σφηνώσει μέσα στο κεφάλι των πεινασμένων την γνωστή απάτη: Ότι τα δικά της ιδιοτελή προνόμια ισοδυναμούν με το δήθεν «εθνικό συμφέρον»...
Δεν υπάρχει πολιτευτής της μνημονιακής συμφοράς, τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός κολαούζος, δεν υπάρχει προύχοντας, δεκανίκι ή παπαγάλος του ευρω-ραγιαδισμού, που να μην επιδίδεται στη διακίνηση του παρακάτω δόγματος:
«Η μεγαλύτερη μεταπολεμική κατάκτηση της χώρας είναι το ευρώ»!Νατη η γνωστή μπούρδα που, όπως ακριβώς και το 2012, επιστρέφει  στο προσκήνιο. Ιδού η «μεγάλη αλήθεια» τους, που διακινείται με ένταση οργουελιανής προπαγάνδας τα τελευταία 24ωρα.
Ο στόχος τους είναι προφανής: Επιδιώκουν και στο τελευταίο χωριό της χώρας, και στην τελευταία ανθρωποσύναξη, και στον τελευταίο μισθωτό, «απασχολήσιμο», άνεργο, τον απομονωμένο και παραδομένο μπροστά στο σύγχρονο εικονοστάσι της μαζικής χειραγώγησης που ακούει στο όνομα «τηλεόραση», να φτάσει το παραλυτικό μήνυμα:
«’Η θα αποδεχτείς να θυσιάζεσαι αιωνίως, ή θα μας διώξουν από το ευρώ και τότε… χανόμαστε»!
Το λοβοτομικό τους εγχείρημα να ταυτίσει ο ελληνικός λαός την ίδια του την ύπαρξη με ένα νόμισμα (!), είναι τόσο φτηνό και τόσο ανάξιο, μια σκέτη φάρσα προηγούμενων ιστορικών περιόδων όταν εκτρέφονταν «Μεγάλες Ιδέες» - οι οποίες έφεραν τις πραγματικές συμφορές.
Σε κάθε περίπτωση η τακτική τους συνιστά μια ακόμα απόδειξη για την «ποιότητα» των «σωτήρων»: Για τους ευρω-μαυρογιαλούρους μας το «μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα» δεν είναι ούτε ότι η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της μετά από την καταστροφή του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Ούτε ότι κατάφερε να περάσει διά πυρός και σιδήρου μέσα από «γύψους» και χούντες. Ούτε ότι ο λαός της δημιούργησε μια χώρα που το ΑΕΠ της, ο πλούτος της,  αυξήθηκε από τη μεταπολίτευση και σε σταθερές τιμές του 1974 έως και κατά 15.000%!
Όχι! Για την τάξη που εκπροσωπεί ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο Θεοδωράκης, το «μεγαλύτερο επίτευγμα» της Ελλάδας είναι ότι έχουν εξαναγκάσει τον ελληνικό λαό να μετράει τη δυστυχία του έχοντας για μονάδα μέτρησης μια… μεταμφίεση του μάρκου!
Το «μεγαλύτερο επίτευγμα» της Ελλάδας (ω, τι κήρυγμα πατριωτισμού»!) είναι ότι, πλέον, τα μονοπώλια μετρούν την φοροαποφυγή τους στην Ελλάδα, τις καταθέσεις τους στην Ελβετία και την εκμετάλλευση του εργάτη στην Ευρώπη, έχοντας για μονάδα μέτρησης μια... μεταμφίεση του μάρκου.
Πράγματι. Από αυτή την άποψη, το ευρώ για την ολιγαρχία - και μόνο για την ολιγαρχία – είναι μεγάλη κατάκτηση. Πράγματι, οι εγγυήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ «δεν αμφισβητείται», στην ίδια ολιγαρχία απευθύνονται.
Ακούγοντας τους ευρω-εκβιαστές δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς πως τα «επιχειρήματά τους» δεν αξίζουν ούτε μια τρύπια δεκάρα. Κι αν η προπαγάνδα τους καταφέρνει να «περνάει» και να βαφτίζει το μαύρο άσπρο, είναι για ένα και μόνο λόγο: Επειδή έχει εξασφαλίσει ότι μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, με το διαρκές «πες - πες» της ακατάσχετης ευήθειάς της, «κάτι θα μείνει».
Εντούτοις, όσο κι αν μονότονα επιμένουν ότι το «ευρώ» είναι ένα τοτέμ όπου οι Έλληνες πρέπει να προσέρχονται γονυπετείς για να το προσκυνούν και να του προσφέρουν τα παιδιά τους, όπως ο Αβραάμ τον Ισαάκ, δε μας απαντούν:
Ποιος κερδίζει από τη σφαγή; Ποιος κέρδισε από την ΕΕ, από τα «Αγορές», από τα Μάαστριχτ; Η «βασιλεία των Ουρανών» που υπόσχονταν ποιον αφορούσε; Στη λατρεία ποιου ακριβώς «Θεού» καλούν το λαό να συνεχίσει να παίρνει μέρος ως σφαχτάρι; Τίνος «Άγιος» είναι, τελικά, το ευρώ;
Η ευρω-προπαγάνδα για να πνιγεί μέσα στην ίδια της τη ρηχότητα είναι αρκετό να ζυγιστεί και να μετρηθεί με το ζύγι του καθημερινού ανθρώπου. Εκείνου του ανθρώπου που πάει στο σούπερ - μάρκετ και στη λαϊκή. Εκείνου του ανθρώπου που δεν έχει για φάρμακα και πετρέλαιο θέρμανσης.
Ας το αποτυπώσουμε, λοιπόν, με τον πιο απλό, έως απλουστευτικό και απλοϊκό, τρόπο. Με τον τρόπο, δηλαδή, που υπαγορεύεται από τη δική τους «βαθύνοια», και με δεδομένο ότι τα δώδεκα χρόνια που πέρασαν από τότε είναι ελάχιστος χρόνος για να θολώσει η σκέψη.
Ρωτάμε: Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που από το ίδιο βράδυ που μας το παρουσίασε ο Σημίτης, ό,τι ο εργάτης αγόραζε με 100 δραχμές, το επόμενο πρωί το αγόραζε με 170 δραχμές;
Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που με το που μπήκε στη ζωή του Έλληνα, ό,τι τη μια στιγμή κόστιζε 200 δραχμές, την ακριβώς επόμενη στιγμή ο μισθωτός έπρεπε να πληρώσει 340,75 δραχμές για να το ψωνίσει;
Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που τίναξε την ακρίβεια ακόμα πιο ψηλά;
Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ανεργίας,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ φτώχειας,
  • κατέρριψε, ήδη προ μνημονίου, κάθε προηγούμενο ρεκόρ πραγματικής μείωσης εισοδημάτων,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε «λουκέτα» και «φέσια» στην αγορά,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ μεταναστευτικής ροής της νεολαίας σε ομαλές συνθήκες,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ χρεών;
Βέβαια, ισχύει και η άλλη αλήθεια: Το ευρώ, όντως, είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η ελληνική πλουτοκρατία - πατώντας πάνω στον κοινωνικό ερειπιώνα που αποτελεί την προϋπόθεση για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων - σημείωσε τη μεγαλύτερη κερδοφορία στην ιστορία της!
Το ευρώ είναι το νόμισμα με το οποίο οι τράπεζες έφτασαν να κατέχουν ενεργητικό 3 (!) φορές πάνω από όλο το ΑΕΠ της χώρας με αποτέλεσμα οι δικές τους «φούσκες» να μετατρέπονται σε χρέη για το λαό και σε πλειστηριασμούς για τα σπίτια του λαού. Να, επομένως, από πού η απορρέει η λατρεία τους για το ευρώ, την ΕΕ, την Ευρωζώνη ΟΝΕ...
Αυτό είναι το ευρώ «τους». Μέσο νομισματικής καταγραφής του θησαυρισμού των λίγων και της αποστέρησης των πολλών. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι και κάθε νόμισμα – από το δολάριο και τη δραχμή μέχρι τα αρχαίες μνες αι τα τάλαντα - στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της ταξικής ανισότητας.
Να λοιπόν γιατί το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα θα μετρούν τη χλιδή τους οι κεφαλαιοκράτες - και σε ποιο νόμισμα θα μετρούν την ανέχειά τους οι προλετάριοι, οι άνεργοι, εξαθλιωμένοι.
Το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα οι μεν δουλοκτήτες θα μετράνε τα περισσεύματά τους, οι δε είλωτες το υστέρημά τους.
Το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα θα μετρούν οι πολυεθνικές την υπεραξία που σφετερίζονται και σε ποιο νόμισμα οι εργάτες και οι άνεργοι την υποτίμηση της ζωής τους και τον εξανδραποδισμό της ύπαρξής τους.
Το δίλημμα είναι αν ο λαός θα διατηρήσει ζωντανές τις δυνάμεις που απαιτούνται ώστε να τους «σαρώσει» θέτοντας στην υπηρεσία του την οικονομία (συνεπώς και το νόμισμα). Αν δηλαδή θα γίνει εκείνος πολιτικά κυρίαρχος αποτινάσσοντας από το σβέρκο του τις πολιτικές βδέλλες. Η’ αν θα «παραδοθεί» και θα αφεθεί να τον απομυζούν μέχρι τελευταίας «ευρωδεκάρας» εκείνοι που δεν δίνουν για τη ζωή του «πεντάρα τσακιστή».
*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015 ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ
 

Εκφοβισμός των Ελλήνων για μεγαλύτερη φτωχοποίησή τους



Πέντε χρόνια τώρα, σε κάθε προσπάθεια αντίρρησης, αισθάνεται κανείς την εφαρμογή εκφοβισμού προς τους Έλληνες με σκοπό την περαιτέρω αποδοχή της κλιμακούμενης βάναυσης λιτότητας και φτωχοποίησής τους!  Ο Φιλίπ Λεγκραίν, πρώην οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της ΕΕ, στο βιβλίο του «Ευρωπαϊκη Ανοιξη, Γιατί οι Οικονομίες και η Πολιτική μας είναι Χάλια και Πώς να τις κάνουμε Σωστές» (1) περιγράφει πολύ ζωντανά, συμβάντα τραυματικά που αφορούν στην Ελλάδα. Αναφερόμενος σε πέντε λάθη πολιτικής της ευρωζώνης, γράφει:
« Πέμπτο λάθος: Απειλώντας να αναγκάσουν την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ.  Ας δούμε τι έχουμε από τις διεθνείς συνόδους κορυφής στη Γαλλία. Το πέμπτο τεράστιο λάθος ήταν η απειλή να αναγκάσουν την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ, η οποία αρχικά διατυπώθηκε κατά τη σύνοδο κορυφής των G20 στις Κάννες στις αρχές Νοεμβρίου του 2011. Με την οικονομία να καταρρέει, την ανεργία σε ραγδαία αύξηση και τους Έλληνες σε αναστάτωση λόγω της βάναυσης λιτότητας που τους είχε επιβληθεί από την ΕΕ και το ΔΝΤ, o πρωθυπουργός Παπανδρέου αισθάνθηκε υποχρεωμένος να υποσχεθεί ένα δημοψήφισμα σχετικά με το δεύτερο πρόγραμμα δανεισμού της χώρας από ΕΕ-ΔΝΤ, που είχε ανακοινωθεί τον περασμένο Ιούλιο, αλλά ακόμη δεν είχε επίσημα συμφωνηθεί.
Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί απάντησαν απειλώντας δημόσια να αναγκάσουν την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ. Ο Σαρκοζί είπε: «Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα παραμένει στη ζώνη του ευρώ, αυτό είναι που θέλουμε. Αλλά είναι στο χέρι του ελληνικού λαού να απαντήσει στο ερώτημα.»  Ο Παπανδρέου υποχώρησε και παραιτήθηκε - στην πραγματικότητα, βρέθηκε εκτός γραφείου από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί - και τον διαδέχτηκε ένας…συνασπισμός υπό την ηγεσία ενός τεχνοκράτη.  Ακόμα κι έτσι, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί άνοιξαν τις πύλες για ένα παλιρροϊκό κύμα σχολίων από πολιτικούς και φορείς χάραξης πολιτικής σχετικά με τα πλεονεκτήματα μίας ελληνικής εξόδου από το ευρώ...Για πολλούς μήνες, ανώτεροι Γερμανοί διαμορφωτές πολιτικής και άλλοι υποστήριζαν ότι αναγκάζοντας την Ελλάδα να βγει θα ήταν στην πραγματικότητα ένα καλό πράγμα, διότι θα σηματοδοτούσε σε άλλες ανυπάκουες χώρες της Νότιας Ευρώπης ότι εκτός εάν εφάρμοζαν τα προγράμματα λιτότητας και μεταρρυθμίσεων που παραγγέλθηκαν από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες και αυτές επίσης θα αποβάλλονταν.
Νομικά, δεν υπάρχουν διατάξεις στις συνθήκες της ΕΕ για αποχώρηση από το ευρώ. Αλλά ούτε και υπήρχε κανένα νομικό κώλυμα σε χώρες για να επαναφέρουν το δικό τους εθνικό νόμισμα, είτε ως αντικατάσταση του ευρώ, ή παράλληλα με το ευρώ. (το αγγλικό κείμενο: Legally, there are no provisions in the EU treaties for leaving the euro. But nor was there any legal impediment to countries reintroducing their own national currency, either as a replacement for, or in parallel with, the euro.) Στην πράξη, όπως ακριβώς η ΕΚΤ πίεσε επιτυχώς την Ιρλανδία, έτσι η Ελλάδα (και άλλοι) θα μπορούσαν να απειληθούν με έξοδο.»…(1.α.) (2)
«…Επανερχόμενος πανικός. Ο πανικός επέστρεψε τον Απρίλιο 2012. Όπως και με την Ιταλία το προηγούμενο καλοκαίρι, οι φορείς χάραξης πολιτικής επικεντρώθηκαν στην άμεση αιτία - την άρνηση της Ισπανίας να θεσπίσει μέτρα βάναυσης λιτότητας που απαιτούντο από τη Γερμανία και που όριζε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή... Στην πραγματικότητα, οι επενδυτές συνειδητοποιούσαν ολοένα και περισσότερο ότι η στρατηγική επίλυσης κρίσεων της ΕΕ ήταν εσφαλμένη. Επέβαλε τεράστιο πόνο χωρίς να σταθεροποιεί το δημόσιο χρέος, υποθάλποντας μια αυξανόμενη πολιτική αντίδραση και πυροδοτώντας φόβο μάλλον  παρά καθησύχαση των επενδυτών. Πάνω απ 'όλα, οι φορείς χάραξης πολιτικής αγνοούσαν τα πραγματικά ζητήματα: Τον βρόχο καταστροφής και τον αυτό-εκπληρούμενο  πανικό…
…Τον Ιούνιο του 2012, μετά από μη καταληκτικές εκλογές τον Μάϊο, η Ελλάδα επρόκειτο να πραγματοποιήσει επαναληπτικές εκλογές στις 17 Ιουνίου.  Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ακρο-αριστερό κόμμα που ήθελε να επαναδιαπραγματευθεί το πρόγραμμα ΕΕ-ΔΝΤ της χώρας παραμένοντας στη ζώνη του ευρώ, φαινόταν να κερδίζει, με τους φορείς χάραξης πολιτικής της ευρωζώνης απειλώντας να αναγκάσουν την Ελλάδα σε έξοδο εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο…»(1.β.)
«…Απατηλό χάραμα : Στο δεύτερο μισό του Ιουνίου, τα πράγματα ξαφνικά φαίνονταν σαν να γύριζαν στη θέση τους. Η απειλή της αποβολής από το ευρώ τρόμαξε τους Έλληνες ώστε  να απορρίψουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να εκλέξουν τη Νέα Δημοκρατία - κατά ειρωνικό τρόπο, το κόμμα του οποίου η κακοδιαχείριση μεταξύ του 2004 και του 2009 ώθησε την Ελλάδα σε αφερεγγυότητα - που σχημάτισε ένα συνασπισμό ο οποίος υποσχέθηκε να συνεχίσει την υλοποίηση του προγράμματος ΕΕ-ΔΝΤ. Βασικώς, η Γερμανία στη συνέχεια αποφάσισε ότι επιθυμούσε να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ μετά από όλα αυτά. »…(1.γ.)
Στη φωτογραφία (3),  Οδυσσέας έχει κατέβει στο αιώνιο σκοτάδι και συμβουλεύεται τον μάντη Τειρεσία. Εκεί, τρομάζει από τα φαντάσματα και από την κατάσταση των ανίσχυρων ψυχών. Με τον ψυχικό του όμως σθένος, καταφέρνει και ανεβαίνει στην επιφάνεια και με τους συντρόφους του αρχίζει το ταξίδι στον Ωκεανό με πρίμο αγέρα.
Στα καθ’ ημάς, η κάθοδος των Ελλήνων στα σκοτάδια της ταπείνωσης, των ερειπίων και της έλλειψης προοπτικής μέσω της ανελέητης λιτότητας και των δανειακών συμβάσεων. Η αναζήτηση της συμβολής της σκέψης του κάθε Έλληνα, της κάθε Ελληνίδας, στη λύση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Στην επιστροφή στην αισιοδοξία και στη δημιουργία. 
Μετάφραση / απόδοση στα ελληνικά Θωμά Γράτσια
Σημειώσεις
 (1) Legrain Philippe, “ European Spring, Why our Economies and Politics are in a Mess And How to Put Them Right” Printed in the United States of America, 2014, Text Copyright Philippe Legrain. (1.α.) [βλ.(1) σελ.63 & 154-155]    (1.β.) (σελ.160-161)   (1.γ.) (σελ.163)
Ο Philippe Legrain, από τον Φεβρουάριο 2011 έως τον Φεβρουάριο 2014, ήταν ανεξάρτητος οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επικεφαλής της ομάδας που παρέχει στον πρόεδρο συμβουλές στρατηγικής πολιτικής.   Ο συγγραφέας σημειώνει στο βιβλίο: «Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα που περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο είναι  φανταστικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα, εν ζωή ή αποβιώσαντα, είναι συμπτωματική και χωρίς πρόθεση από τον συγγραφέα.»
ανάρτηση από δραχμή πέντε αστέρων

ΠΟΤΑΜΙ: Εκεί που «συνωστίζονται» οι πόρνες των «νταβάδων…



Από την αρχή είχαμε υπογραμμίσει: 
«Το «Ποτάμι» δημιουργήθηκε για να συλλέξει τα απόνερα του πασοκικού βάλτου και ιδιαίτερα τη γλίτσα του σημιτισμού και «εκσυγχρονισμού». 
Βρισκόμαστε στην εποχή που όλοι οι οχετοί το καθεστώτος έχουν ανοίξει και τρέχουν σαν χείμαρρος οι ακαθαρσίες και οι ποικίλες αποπνιχτικές δυσοσμίες… 


Σε τέτοιες εποχές οι φελλοί επιπλέουν… 
Ο Χείμαρρος της σήψης βγάζει στον αφρό όλη τη γλίτσα… 
Το «ποτάμι» του Θεοδωράκη (του Σταύρου), αυτής της μηδαμινότητας, θέλει να συγκεντρώσει αυτή τη γλίτσα και τους πολύχρωμους φελλούς, ιδιαίτερα αυτούς με τα νεοφιλελεύθερα, «εκσυγχρονιστικά» χρώματα…».
 

Σήμερα στο «Ποτάμι» έχουν «συνωστιστεί» όλα τα τυχοδιωκτικά και γλοιώδη κοινοβουλευτικά παράσιτα και περιττώματα των «νταβάδων»: «Συνωστισμός» πολιτικής αλητείας και αηδίας… 

Μια παραστατική περιγραφή αυτού του γλοιώδους «συνωστισμού» και της πολιτικής αλητείας δίνεται στο ρεπορτάζ: 
«Ήταν που δε θα έπαιρνε "επαγγελματίες" πολιτικούς το Ποτάμι...». 


 

Φυσικά στο «Ποτάμι» συμπυκνώνεται και «συνωστίζεται» η πολιτική σήψη και παρακμή, καθώς και η ΑΠΑΤΗ της κοινοβουλευτικής αλητείας… 

ΟΛΑ αυτά τα αποσυνθετικά και γλοιώδη φαινόμενα είναι διάχυτα παντού: Σε όλα τα κόμματα του καθεστώτος, σε όλο το σύστημα του κοινοβουλευτισμού: Σύστημα ακραίας και φρενοβλαβούς πολιτικής πορνείας…
 

Τα κρούσματα άπειρα... 

Κάθε κοινοβουλευτική πόρνη αναζητά τον κομματικό της «νταβά» που θα την διατηρήσει στη χρηματιστηριακή πιάτσα: Στη Βουλή… 

Η Γκερέκου ένα από τα τελευταία παραδείγματα. Μεταπήδησε, αιφνιδιαστικά, γα να μην χάσει την κοινοβουλευτική έδρα, στη ΝΔ: Οι φελλοί (και οι πολιτικές πόρνες) πάντα επιπλέουν!!! 

Επίσης να μην ξεχνάμε και όλους αυτούς που αντάλλαξαν την ψήφο του («Σταύρος Δήμας») με μια θέση στα ψηφοδέλτια της ΝΔ!!! 

Τέτοια σήψη και παρακμή, τέτοια ΠΤΩΣΗ και καταβαράθρωση των πάντων, δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο… 

Και ακόμα δεν έχουμε φτάσει στον πάτο…

ΠΗΓΗ ΡΕΣΑΛΤΟ

Γκερέκου: Το σύμπτωμα του πασοκικού ΤΕΛΟΥΣ…



Ωρύεται το πασοκικό υπόλειμμα του Βενιζέλου για την «πολιτική ανηθικότητα» της Γκερέκου: Για την ανηθικότητα και την πολιτική πορνεία μιας αχάριστης βουλευτίνας!!! 
Ο τυχοδιωκτισμός και η αλητεία μιας βουλευτίνας απομονώνεται από τον κορμό της αλητείας, του τυχοδιωκτικού αμοραλισμού και της κοινοβουλευτικής πορνείας:

Τη συμμορία του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ που συμμετέχει στην ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ κυβερνητική οργάνωση… 

Γιατί, αλήθεια, είναι πιο ανήθικη η αλητεία της Γκερέκου από την ΑΛΗΤΕΙΑ του ΠΑΣΟΚ και του Βενιζέλου που συγκυβερνά με τη ΝΔ, που έχει γίνει ένα με την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά και εξοντώνουν ανελέητα την Ελλάδα και το λαό της;;; 

Τι διαφορετικό έκανε η Γκερέκου από αυτά που κάνει το ΠΑΣΟΚ και ο Βενιζέλος που σε κυβερνητικό επίπεδο έχουν γίνει ένα με τη ΝΔ και που οι πράξεις τους έχουν προκαλέσει τη ΦΡΙΚΗ και τον ΟΛΕΘΡΟ στην ελληνική κοινωνία και τον λαό της;;; 

Εμετική η πράξη της Γκερέκου,
 όπως όλες αυτές οι πράξεις της πολιτικής πορνείας και αλητείας που μας κατακλύζουν, σαν νεροποντή, από παντού (αναφερόμαστε στο προηγούμενο κείμενο)… 

Η ανηθικότητα, όμως, της Γκερέκου ωχριά μπροστά στην ανηθικότητα των εστιών που την παράγουν και αναπαράγουν:Του ΠΑΣΟΚ, του Βενιζέλου και του καθεστώτος συνολικά… 

Η Γκερέκου και όλη αυτή η κοινοβουλευτική αχρειότητα και αλητεία που ζούμε σήμερα αηδιαστικά, αποτελούν τα συμπτώματα ενός ΓΕΝΙΚΟΥ καθεστώτος πορνείας, αχρειότητας και αλητείας: Τα συμπτώματα των κομματικών και δωσίλογων συμμοριών της διαπλοκής, της ληστείας, των συναλλαγών και της βαρβαρότητας… 

Η Γκερέκου αποτυπώνει, σαν σύμπτωμα, και το ΤΕΛΟΣ του ΠΑΣΟΚ: Αυτής της πολιτικής κακοήθειας… 

Μη θρηνείτε ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ… 

Ήρθε η ώρα της τιμωρίας…

ΠΗΓΗ ΡΕΣΑΛΤΟ

Οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι του 2015




Τα διεθνή θέματα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν στα δελτία ειδήσεων με την ταχύτητα του φωτός, γράφει το TIME. Κάθε χρόνο, τον Ιανουάριο, η Eurasia Group δίνει στη δημοσιότητα ένα κατάλογο με τα θέματα που θεωρείται ότι είναι το πιο πιθανό να αλλάξουν τον κόσμο την επόμενη χρονιά.
Το βέβαιο είναι ότι οι πολιτικές διαμάχες ανάμεσα στις παγκόσμιες δυνάμεις είναι όχι μόνο στο προσκήνιο, αλλά πιο έντονες από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία είναι διαταραγμένες, ο πανίσχυρος Πρόεδρος της Κίνας, Σι Ζινπίνγκ, δημιουργεί μία νέα οικονομία, την επίδραση της οποίας θα νοιώσουν στην Ανατολική Ασία και στον υπόλοιπο κόσμο. Και παρά τις αβεβαιότητες στην Τουρκία, στον Αραβικό Κόλπο, στη Βραζιλία και την Ινδία, οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι παγκοσμίως εντοπίζονται στην Ευρώπη.
Οι μεγαλύτεροι γεωπολιτικοί κίνδυνοι για το 2015 είναι οι εξής:
Η πολιτική στην Ευρώπη
Οι ευρωπαϊκές οικονομίες δε βρίσκονται στην κατάσταση που ήταν κατά την αποκορύφωση της κρίσης το 2012, αλλά η πολιτική κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Στις χώρες-κλειδιά, όπως στη Βρετανία και στη Γερμανία, αυξάνεται διαρκώς η επιρροή των αντιευρωπαϊκών κομμάτων, υπονομεύοντας τη δυνατότητα των κυβερνήσεων να προχωρήσουν σε δύσκολες, αλλά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η ένταση χειροτερεύει, καθώς στις χώρες της περιφέρειας αυξάνεται η δυσαρέσκεια για την ισχυρή Γερμανία που είναι όλο και πιο εμφανής λόγω της αδυναμίας της Γαλλίας και της απουσίας της Βρετανίας. Απέχθεια συχνά υπάρχει για τη Ρωσία, ενώ στους κινδύνους περιλαμβάνονται και οι ανησυχίες για το Ισλαμικό Κράτος.
Η Ρωσία
Οι κυρώσεις και η πτώση των τιμών πετρελαίου έχουν αποδυναμώσει τη Ρωσία όχι όμως τόσο ώστε να σταματήσει τις πιέσεις προς την Ουκρανία και σε απάντηση να αυξάνονται οι κυρώσεις. Ο οικονομικός, αλλά και ο κυβερνοπόλεμος είναι σε εξέλιξη.
Οι επιπτώσεις της επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας
Η ανάπτυξη της Κίνας θα επιβραδυνθεί το 2015, αλλά αυτό είναι μέρος του σχεδίου του Προέδρου, Σι Ζινπίνγκ. Οι ιστορικές μεταρρυθμίσεις του στοχεύουν να κάνουν την κοινωνία πιο καταναλωτική και αυτό απαιτεί χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Η επιβράδυνση θα έχει ελάχιστη επίδραση στην Κίνα, όμως θα επηρεάσει άλλες χώρες, όπως τη Βραζιλία, την Αυστραλία, την Ινδονησία και την Ταϊλάνδη.
Το ISIS, πέραν του Ιράκ και της Συρίας
Παρότι οι μαχητές του ISIS αντιμετωπίζουν προβλήματα σε Ιράκ και Συρία, η ιδεολογική τους επιροοή αναμένεται να επεκταθεί στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 2015. Θα αναπτυχθεί δημιουργώντας νέες μονάδες σε Υεμένη, Ιορδανία και Σαουδική Αραβία και θα εμπνεύσει και άλλες οργανώσεις τζιχαντιστών. Πάντως, όσο αυξάνεται η επιρροή της ομάδας, αυξάνεται και ο κίδνυνος για τις χώρες όπου υπερισχύουν οι Σουνίτες, όπως η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος.
Αδύναμοι ηγέτες
Οι αδύναμοι πολιτικοί ηγέτες, πολλοί εκ των οποίων κατάφεραν να επανεκλεγούν πέρυσι, θα γίνουν μεγάλα θέματα το 2015. Η Ντίλμα Ρούσεφ της Βραζιλίας, ο Χουάν Μάνουελ Σάντος της Κολομβίας, ο ΤΖέικομπ Ζούμα της Νοτίου Αφρικής, ο Γκουντλακ Τζόναθαν της Νιγηρία και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της Τουρκίας θα βρεθούν αντιμέτωποι με σημαντική αντίσταση καθώς προσπαθούν να ενεργοποιήσουν την πολιτική τους ατζέντα.
Σαουδική Αραβία εναντίον Ιράν
Η αντιπαλότητα ανάμεσα στο Σιιτικό Ιράν και τη Σουνιτική Σαουδική Αραβία είναι η ατμομηχανή της διαμάχης στη Μέση Ανατολή. Δεδομένης της αυξανόμενης διαστακτικότητας της Ουάσιγκτον και άλλων δυνάμεων να παρέμβουν στην περιοχή, η ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες μπορεί και να ενταθεί σημαντικά.
Ταϊβάν - Κίνα
Οι σχέσεις ανάμεσα στην Κίνα και την Ταϊβάν θα χειροτερέψουν το 2015 μετά τη νίκη του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος έναντι του κυβερνώντος Εθνικιστικού Κόμματος τον περασμένο Νοέμβριο.
Τουρκία
Οι χαμηλότερες τιμές πετρελαίου έχουν βοηθήσει, αλλά ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει χρησιμοποιήσει τις εκλογικές νίκες του 2014 για να προσπαθήσει να περιθωριοποιήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και να διατηρηθεί ο ίδιος πιο ισχυρός στην εξουσία. Όμως δεν είναι τόσο πιθανό να καταφέρει να κερδίσει φέτος την εξουσία που επιθυμεί, καθώς είναι πιθανό να αυξηθούν οι εντάσεις με τον πρωθυπουργό Νταβούτογλου και να χειροτερέψει η πολιτική αβεβαιότητα στη χώρα. Η αβεβαιότητα δεν είναι καλή για μία χώρα, στα σύνορα της οποίας γίνεται
πόλεμος με τους αντάρτες του Ισλαμικού Χαλιφάτου.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.g
r

Μάτωσαν τη σάτιρα


Η ελευθεροτυπία, η επιθετική δημοσιογραφία, η πολιτική σάτι­ρα, η αιχμηρή γελοιογραφία πνί­γηκαν στο αίμα στο Παρίσι, στην πιο αιματηρή τρομοκρατική επίθεση που έχει δεχθεί η χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια. Το μακελειό με δώδεκα νεκρούς - δέ­κα δημοσιογράφους και δυο αστυνο­μικούς - και πέντε τραυματίες μέχρι στιγμής, έγινε στα γραφεία της γαλλι­κής εφημερίδας «Charlie Hebdo», της ιστορικής σατιρικής εφημερίδας που έχει αφήσει το απο­τύπωμά της στον παγκόσμιο Τύπο με τα ιδιαίτε­ρα επιθετικά και κατά πολλούς προκλητικά πρωτοσέλιδά της. 
 
Πρωτοσέλιδα που άγγιζαν με ιδι­αίτερα τολμηρό τρόπο θέματα ταμπού, από την Ακροδεξιά και τον θρησκευτικό φανατισμό, από τους μουσουλμάνους μέχρι τους καθολικούς, τους εβραίους και τους ορθόδοξους.
Ανάμεσα στους νεκρούς από τα πυρά των κουκουλοφόρων με τα Καλάσνικωφ είναι και τέσσερις από τους πιο σημαντικούς Ευρωπαί­ους σκιτσογράφους, και συγκεκριμένα ο σκιτσογράφος και διευθυντής έκδοσης Σαρμπκαι οι Καμπού, Τινιούς και Ζορζ Βολινσκί.
 
Η επίθεση των κουκουλοφόρων με τα Καλάσ­νικωφ ήταν πολύ καλά σχεδιασμένη και εκτελέστηκε σε χρόνο «ντε τε», παρά το γεγονός ότι τα γραφεία της εφημερίδας φρουρούνταν από αστυνομικούς. 
Οι εκτελεστές, σύμφωνα με τον γαλλικό Τύπο, γνώριζαν ακριβώς τι ώρα κάθε Τε­τάρτη γίνεται σύσκεψη της συντακτικής ομάδας και γνώριζαν πολύ καλά ποιους θα δολοφονή­σουν.
Οι πληροφορίες που υπάρχουν συνδέουν την τρομοκρατική επίθεση με φανατικούς ισλαμιστές αφού ο ένας από τους μαυροντυμένους κουκουλοφόρους φέρεται να φώναξε «Αλλάχ Ακμπάρ» («Ο Αλλάχ είναι μεγά­λος») και «Σκοτώσαμε τη ‘’Charlie Hebdo’’». Εκδο­χή που δεν απέχει από την πραγματικότητα κα­θώς η σατιρική εφημερίδα έχει προκαλέσει την οργή των φανατικών μουσουλμάνων τουλάχι­στον τρεις φορές με σκίτσα για τον Μωάμεθ που χαρακτηρίστηκαν «βλάσφημα».
 
Η σατιρική εφημερίδα ιδρύθηκε το 1969 και από την πρώτη στιγμή τα ιδιαίτερα τολμηρά πρωτοσέλιδά της έγιναν «κόκκινο πανί» για τη συντη­ρητική γαλλική κοινή γνώμη
Είναι χαρακτηρι­στικό ότι ο πρώτος τίτλος της εφημερίδας ήταν «Hebdo harakiri», τίτλο που ο τότε διευθυντής Φρανσουά Καβανά υποχρεώθηκε να αλλάξει σε «Charlie Hebdo», όταν με αφορμή ένα ιδιαίτερα προκλητικό εξώφυλλο για τον θάνατο του Ντε Γκωλ η έκδοση της εφημερίδας απαγορεύθηκε, οπότε αναγκάστηκαν να αλλάξουν τίτλο για να εκμεταλλευθούν ένα παραθυράκι του νόμου.
 
Η προκλητική, επιθετική και χωρίς ταμπού αντιμετώπιση των μεγάλων πολιτικών και κοι­νωνικών θεμάτων παρέμεινε το χαρακτηριστικό της εφημερίδας, παρά τις απειλές που δεχόταν συνεχώς η συντακτική ομάδα. 
Απειλές που τα τελευταία χρόνια έγιναν όλο και πιο επιθετικές, όταν οι σκιτσογράφοι της εφημερίδας έπιασαν στο... πενάκι τους τον Μωάμεθ αλλά και τη γαλ­λική Ακροδεξιά.
 
Οι φανατικοί ισλαμιστές έβαλαν για πρώτη φορά στο στόχαστρο τη σατιρική εφημερίδα το 2006, όταν η «Charlie Hebdo» αναδημοσίευσε 12 σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ τα οποία είχαν αρχικά δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Δανίας «Ιγ1ΐ3ηά5-Ρο5ΐθη» και είχαν προκαλέσει βίαιες δι­αδηλώσεις σε πολλές μουσουλμανικές χώρες.
Πέντε χρόνια μετά, το 2011, τα γραφεία της «Charlie Hebdo» δέχθηκαν επίθεση με βόμ­βες μολότοφ, μετά την ειδική έκδοση με τίτλο «Charlie Hebdo» (παραπέμποντας στη Σαρία, τον ισλαμικό νόμο), στην οποία εμφανιζόταν ως αρ­χισυντάκτης ο Μωάμεθ. 
Το 2012, η εφημερίδα δημοσίευσε και πάλι σατιρικά σκίτσα με τον Μω­άμεθ, παίρνοντας με τον τρόπο αυτόν θέση στη θύελλα αντιδράσεων που είχε προκαλέσει στις τάξεις των φανατικών μουσουλμάνων η προβο­λή της ταινίας «Innocence of Muslims». 
Η τελευ­ταία πρόκληση για τους φανατικούς ισλαμιστές ήταν τον Ιανουάριο του 2013 όταν η σατιρική εφημερίδα εξέδωσε ειδικό τεύχος 64 σελίδων με σκίτσα και πάλι για τη ζωή του Μωάμεθ.
 
Η τακτική της εφημερίδας είχε προκαλέσει και ενστάσεις ανάμεσα στον δημοσιογραφικό κόσμο αφού αρκετοί ήταν εκείνοι που διερωτώντο εάν για λόγους κυκλοφοριακούς η «Charlie Hebdo» επαναλαμβάνεται και καταφεύγει στην εύκολη πρόκληση.
 
Κανείς, όμως, δεν μπορού­σε ποτέ να σκεφθεί ότι η απάντηση στη σάτιρα, στα τολμηρά, ακόμα και «βλάσφημα» για κά­ποιους εξώφυλλα, θα μπορούσε να είναι το αι­ματοκύλισμα, η στυγνή δολοφονία.










Πως παίρνει αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ


του Γιώργου Δελαστίκ – «Επίκαιρα»
Καταλυτικός παράγοντας τα κόμματα που μένουν εκτός βουλής
Οι πάντες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουάριου. Αυτό είναι το βέβαιο. Το κρίσιμο ερώτημα όμως, με ποιο κόμμα θα συμμαχήσει για να κυβερνήσει στην πιθανότατη περίπτωση που δεν έχει αυτοδυναμία, δεν μπορεί να απαντηθεί πριν από τις εκλογές.
 Με δεδομένη τη δικαιολογημένη άρνηση του ΚΚΕ να συμπράξει σε μια κυβέρνηση που θα έχει σημαία της το «ναι στο ευρώ», «ναι στην ΕΕ», «ναι στο ΝΑΤΟ», 


γιατί αυτό θα αναιρούσε τον αριστερό του χαρακτήρα, η μοναδική ρεαλιστική προοπτική σχηματισμού μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης θα ήταν ο σχηματισμός κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτό προϋποθέτει όμως να κατορθώσουν οι ΑΝΕΛ να μπουν στη Βουλή, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί προεξοφλημένο. 
 

Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχει αντιληφθεί την τεράστια πολιτική σημασία που θα είχε γι' αυτή να πετάξει τους ΑΝΕΛ έξω από τη Βουλή και έχει εστιάσει την προσπάθειά της στον στόχο αυτό. 
Καταφέρει αλλεπάλληλα πλήγματα στους ΑΝ ΕΛ, οι οποίοι όμως αντέχουν.
Όλες σχεδόν οι δημοσκοπήσεις τούς δείχνουν να παίρνουν πάνω από 3% και κάτω από 4%. 

Αν αυτό επιβεβαιωθεί και στην κάλπη, ο σχηματισμός αντιμνημονιακής κυβέρνησης θα είναι γεγονός. 

Η σημασία των ΑΝΕΛ

Πέρα από το καθοριστικό στοιχείο του σχηματισμού ή μη αντιμνημονιακής  κυβέρνησης  το οποίο είναι το κορυφαίο ζητούμενο σήμερα, η κοινοβουλευτική επιβίωση των ΑΝΕΛ έχει και μια πολύ βαθύτερη σημασία.

Οι ΑΝΕΛ είναι ένα γνήσια δεξιό και ταυτόχρονα γνήσια αντιδεξιό κόμμα. 

Το μοναδικό αντιμνημονιακό κόμμα στον χώρο της Δεξιάς. 
Με δεδομένο ότι και τα τέσσερα κόμματα που διεκδικούν τους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς -το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, το ΚΙΔΗΣΟ (Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών) του Γιώργου Παπανδρέου, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη- είναι και τα τέσσερα μνημονιακά ως το μεδούλι, οι ΑΝΕΛ είναι το μοναδικό εκτός Αριστερός κόμμα που είναι αντιμνημονιακό.

Έχει τεράστια πολιτική σημασία, λοιπόν η συνέχιση της κοινοβουλευτικής ύπαρξης των ΑΝΕΛ ώστε να μην ταυτιστούν μι την υποδούλωση του Μνημονίου όλοι ο κεντρώοι και οι δεξιοί ψηφοφόροι και παραμείνουν αντιμνημονιακοί μόνο οι αριστεροί.

Το εκλογικό σύστημα

Ανεξάρτητα όμως από τις επιθυμίες του καθενός, από τη στιγμή που το ποσοστό των ΑΝΕΛ παρουσιάζει διαρκή μείωση σε κάθε εκλογική αναμέτρηση (10,61% το Μάιο του 2012, που έγινε 7,51 % τον Ιούνη του 2012 και 3,46% στις φετινές ευρωεκλογές), πλησιάζοντας επικίνδυνα το 3%, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε και το ενδεχόμενο οι ΑΝΕΛ να μην μπουν στη Βουλή.
Μοναδική περίπτωση τότε να σχηματιστεί αντιμνημονιακή κυβέρνηση είναι να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδυναμία. 

Eίvαι αυτό εφικτό ή ανήκει στη σφαίρα του αδύνατού; 
Με ποιο ποσοστό, δηλαδή, κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την αυτοδυναμία;

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό απαιτείται μια σύντομη ματιά στο ισχύον εκλογικό σύστημα, το οποίο είναι αρκετά  ιδιόμορφο και πρωτότυπο στο ζήτημα της  αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος.

Δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο η διαφορά που θα έχει το πρώτο κόμμα από το δεύτερο. Και μία και μόνη ψήφος αν είναι διαφορά τους, το πρώτο κόμμα θα έχει τουλάχιστον... 50 έδρες περισσότερες από το δεύτερο! 

Δεν έχει επίσης καμιά απολύτως σημασία πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή. 
Θεωρητικά μιλώντας, μπορεί και... δέκα (!) κόμματα να μπουν στο Κοινοβούλιο και το πρώτο κόμμα να έχει αυτοδυναμία.

Ο καθοριστικός παράγοντας για την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος στο ισχύον εκλογικό σύστημα είναι το άθροισμα των ποσοστών όλων των κομμάτων που θα μείνουν... εκτός  Βουλής! 

Όσο υψηλότερο είναι αυτό το ποσοστό των κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής τόσο χαμηλότερο ποσοστό απαιτείται να πάρει το πρώτο κόμμα για να κερδίσει την αυτοδυναμία!

Για να δούμε πόσες έδρες παίρνει το πρώτο κόμμα αρκεί να πολλαπλασιάσουμε το ποσοστό του επί το 250 και το γινόμενο να το διαιρέσουμε με το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που μπαίνουν στη Βουλή. 

Αυτός ο μαθηματικός τύπος  μας δίνει τις έδρες του κάθε κόμματος. 
Ειδικά για το πρώτο κόμμα, το οποίο παίρνει το «μπόνους» των 50 επιπλέον εδρών, βγάζει αυτοδυναμία όταν ο παραπάνω τύπος τού δώσει 101 έδρες, στις οποίες προστίθενται επιπλέον οι 50 του «μπόνους».

Το ποσοστό που απαιτείται

Εφαρμόζοντας τα παραπάνω, θα εκπλαγεί κανείς όταν διαπιστώσει πόσο χαμηλό είναι το ποσοστό που απαιτείται για την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, όταν το... εξωκοινοβούλιο είναι ισχυρό! 

Οι αριθμοί είναι όντως εντυπωσιακοί.

Ας αρχίσουμε με συγκεκριμένα παραδείγματα. 

Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 τι ποσοστό θα έπρεπε να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ για να έχει αυτοδυναμία; 
Η απάντηση μάλλον εκπλήσσει. 
Από τη στιγμή που τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα είχαν πάρει 6%, η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ θα εξασφαλιζόταν με... 38%!

Αν τα αποτελέσματα των εκλογών όμως ήταν ταυτόσημα με εκείνα των βουλευτικών του Μαΐου του 2012, όταν τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα είχαν συγκεντρώσει το πρωτοφανές ποσοστό του 19% (τον Μάιο του 2012 το εξωκοινοβούλιο είχε αναδειχθεί... πρώτο κόμμα με 19,02% και δεύτερη η ΝΔ με 18,85%!), αν ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαινε πρώτο κόμμα θα του αρκούσε ποσοστό... 32,7% για να κατακτήσει την αυτοδυναμία! 

Ούτε καν 33% και θα σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση. 
Απίστευτο!

Αν, τέλος, τα αποτελέσματα των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο φέτος ήταν υποθετικά αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών επειδή το εξωκοινοβούλιο πήρε 17,12%, ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα θα πετύχαινε αυτοδυναμία με ποσοστό 33,5%! 

Πρόκειται, δηλαδή, για εκλογικά αποτελέσματα απολύτως εφικτά για τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό την προϋπόθεση όμως ότι σημειώνουν εξαιρετικές επιδόσεις αθροιστικά όσα κόμματα μείνουν εκτός Βουλής.

Αυτό όμως δεν είναι καθόλου συνηθισμένο. 

Στις δεκατρείς φορές  που έγιναν βουλευτικές εκλογές από το 1974 ως και το 2009, τις έντεκα φορές τα κόμματα που πήραν κάτω από 3% συγκέντρωσαν όλα μαζί κάτω από 5% (από 2,16% ως 4,93%) και μόνο δύο φορές οριακά πάνω από το 5% (5,11 % το 1981 και 5,23% το 1996). 
Τι θα γίνει στις 25 Ιανουάριου θα το δούμε αφότου κλείσουν οι κάλπες. 
Ειδικά στο θέμα αυτό κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη, αφού μιλάμε για πολύ μικρά κόμματα.

Μικρός οδηγός

Ο μαθηματικός τύπος που προαναφέρθηκε δίνει τις έδρες κάθε κόμματος αναλόγως του ποσοστού των ψήφων του στις εκλογές της 25ης Ιανουάριου. 

Σαν έναν μικρό πρακτικό οδηγό, πάντως, μπορούμε να δώσουμε το εύρος της διαφοράς εδρών που θα πάρει το πρώτο κόμμα αναλόγως του ποσοστού που θα πάρουν συνολικά τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα.

Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει ένα 35% των ψήφων. 

Βγάζει ή όχι αυτοδυναμία με το ποσοστό αυτό; 
Πολύ δύσκολα, είναι η απάντηση! 
Ιδού η απόδειξη: 
αν τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα πάρουν, ως συνήθως, γύρω στο 5%, ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα με 35% θα πάρει μόνο 142 έδρες. 
Αν το εξωκοινοβούλιο πάρει 10%, πάλι δεν αρκεί το 35% του πρώτου ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδυναμία, καθώς τότε παίρνει 147 έδρες. 
Πρέπει να κινηθούμε στη σφαίρα των απίθανων εκλογικών αποτελεσμάτων, να ξεπεράσουν, δηλαδή, τα μικρά κόμματα που θα μείνουν εκτός Βουλής συνολικά το 13% για να πιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ με 35% τις 151 έδρες. 
Στο 15% των εξωκοινοβουλευτικών το 35% του ΣΥΡΙΖΑ δίνει 153 έδρες, ενώ στο 20% (κάτι σαν τον Μάιο του 2012 δηλαδή) το 35% δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ 159 έδρες και υπεράνετη αυτοδυναμία.

Το ίδιο ποσοστό, δηλαδή, το 35% που είναι απολύτως εφικτό, δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, βάσει των παραδειγμάτων που προαναφέραμε, από 142 έως 159 έδρες! 

Ούτε μία ούτε δύο, αλλά... δεκαεφτά ολόκληρες έδρες διαφορά! 
Από μεγάλη υστέρηση για την αυτοδυναμία έως άνετη αυτοδυναμία! 
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και ακόμη πιο εντυπωσιακό ότι αυτή η θεμελιώδης πολιτική διαφορά καθορίζεται από τα πιο μικρά κόμματα που δεν θα μπουν καν στο Κοινοβούλιο, που δεν θα εκλέξουν όλα τους μαζί ούτε καν έναν και μοναδικό βουλευτή!

Κυριολεκτικά σατανικό αυτό το εκλογικό σύστημα που έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η ΝΔ.