Ημερομηνία: 13/10/2013 14:52
Το κύριο άρθρο της «Αυγής της Κυριακής»
Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν την εκτίμηση
ότι η όψιμη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης
να εξαρθρωθεί η Χ.Α. δεν αντέστρεψε την
πορεία καθήλωσης και φθοράς του
κυβερνητικού
σχήματος και προσωπικά του Σαμαρά.
Παρά τη δικαιολογημένη ανακούφιση
για τη σύλληψη της χρυσαυγίτικης συμμορίας,
η κοινή γνώμη δεν παραγράφει τις πολιτικές
ευθύνες ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. για την πολύχρονη
ατιμωρησία της εγκληματικής συμμορίας.
Η αξίωση για διεύρυνση της δημοκρατίας
περνά μέσα από την εγκατάλειψη της στρατηγικής της έντασης, που ο πρωθυπουργός
έχει επιλέξει ως έσχατο σωσίβιο. Η αξίωση αυτή διαπερνά και τη Ν.Δ., καθώς προβεβλημένα
φιλελεύθερα στελέχη της αμφισβητούν ανοιχτά την ιδεολογική μετάλλαξη της Ν.Δ.
σε ΠΟΛ.ΑΝ.
Η οικονομική κρίση και η χρεωκοπία του Μνημονίου παραμένουν οι ισχυροί παράγοντες
διαμόρφωσης των πολιτικών εξελίξεων. Το ελληνικό δράμα αποτελεί κεντρικό θέμα
αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΔΝΤ και το Βερολίνο, με τον Σαμαρά να παρακολουθεί αμήχανος
και να περιμένει τη γραμμή από τη Μέρκελ. Την ίδια ώρα ο Στουρνάρας και ο Προβόπουλος
βγαίνουν μπροστά ως εντεταλμένοι των πιστωτών για την πιστή τήρηση του Μνημονίου.
Και προκαλούν (για διαφορετικούς λόγους) τις αντιδράσεις τόσο των καραμανλικών
βουλευτών όσο και των βουλευτών της λαϊκής Δεξιάς.
Ο Σαμαράς βρίσκεται αντιμέτωπος με την επόμενη μέρα. Επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα
στις μνημονιακές δεσμεύσεις του και στο ένστικτο της πολιτικής του αυτοσυντήρησης, που
τον σπρώχνει να δημιουργήσει εικονική διαπραγμάτευση εν όψει εκλογών, ώστε να μοιράσει
προεκλογικά "μεταμνημονιακές ελπίδες". Η αποτυχία της πολιτικής του όμως δεν του
επιτρέπει να κινηθεί χωρίς τις πλάτες του Βερολίνου. Σε αυτό χρωστά ότι έγινε
πρωθυπουργός και απ' αυτό προσδοκά βοήθεια για την προσωπική του διάσωση μέσα
στο διαγραφόμενο εκλογικό ναυάγιο της μνημονιακής παράταξης.
Η δημόσια αμφισβήτηση από τους καραμανλικούς αντανακλά, λοιπόν, ένα ανυπέρβλητο
όριο για τον Σαμαρά και προσημειώνει εξελίξεις για την επόμενη μέρα, που, κατά
τα φαινόμενα, ουσιαστικά ήδη έχει αρχίσει. Καταλύτης, η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ,
που, παρά την εξηγήσιμη κοινωνική αμηχανία, παραμένει ο ισχυρός εναλλακτικός πόλος
διακυβέρνησης, δύναμη δημοκρατικής ανατροπής και κοινωνικής ελπίδας. Παρά τις
αδυναμίες του, ο ΣΥΡΙΖΑ προδιαγράφει δυναμική αυτοδυναμίας, που δεν ανακόπτεται
από τη στρατηγική της έντασης, δηλαδή την αποσταθεροποίηση της πολιτικής ζωής που
απεργάζεται το σύστημα Μαξίμου. Η αποσταθεροποίηση ιστορικά έχει αποδειχθεί μήτρα
\εκτροπών, σκευωριών και προβοκάτσιας. Η δημοκρατική επαγρύπνηση και η λαϊκή
κινητοποίηση αναδεικνύονται και πάλι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την αριστερή -
προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου.
Πηγή: avgi.gr
ότι η όψιμη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης
να εξαρθρωθεί η Χ.Α. δεν αντέστρεψε την
πορεία καθήλωσης και φθοράς του
κυβερνητικού
σχήματος και προσωπικά του Σαμαρά.
Παρά τη δικαιολογημένη ανακούφιση
για τη σύλληψη της χρυσαυγίτικης συμμορίας,
η κοινή γνώμη δεν παραγράφει τις πολιτικές
ευθύνες ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. για την πολύχρονη
ατιμωρησία της εγκληματικής συμμορίας.
Η αξίωση για διεύρυνση της δημοκρατίας
περνά μέσα από την εγκατάλειψη της στρατηγικής της έντασης, που ο πρωθυπουργός
έχει επιλέξει ως έσχατο σωσίβιο. Η αξίωση αυτή διαπερνά και τη Ν.Δ., καθώς προβεβλημένα
φιλελεύθερα στελέχη της αμφισβητούν ανοιχτά την ιδεολογική μετάλλαξη της Ν.Δ.
σε ΠΟΛ.ΑΝ.
Η οικονομική κρίση και η χρεωκοπία του Μνημονίου παραμένουν οι ισχυροί παράγοντες
διαμόρφωσης των πολιτικών εξελίξεων. Το ελληνικό δράμα αποτελεί κεντρικό θέμα
αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΔΝΤ και το Βερολίνο, με τον Σαμαρά να παρακολουθεί αμήχανος
και να περιμένει τη γραμμή από τη Μέρκελ. Την ίδια ώρα ο Στουρνάρας και ο Προβόπουλος
βγαίνουν μπροστά ως εντεταλμένοι των πιστωτών για την πιστή τήρηση του Μνημονίου.
Και προκαλούν (για διαφορετικούς λόγους) τις αντιδράσεις τόσο των καραμανλικών
βουλευτών όσο και των βουλευτών της λαϊκής Δεξιάς.
Ο Σαμαράς βρίσκεται αντιμέτωπος με την επόμενη μέρα. Επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα
στις μνημονιακές δεσμεύσεις του και στο ένστικτο της πολιτικής του αυτοσυντήρησης, που
τον σπρώχνει να δημιουργήσει εικονική διαπραγμάτευση εν όψει εκλογών, ώστε να μοιράσει
προεκλογικά "μεταμνημονιακές ελπίδες". Η αποτυχία της πολιτικής του όμως δεν του
επιτρέπει να κινηθεί χωρίς τις πλάτες του Βερολίνου. Σε αυτό χρωστά ότι έγινε
πρωθυπουργός και απ' αυτό προσδοκά βοήθεια για την προσωπική του διάσωση μέσα
στο διαγραφόμενο εκλογικό ναυάγιο της μνημονιακής παράταξης.
Η δημόσια αμφισβήτηση από τους καραμανλικούς αντανακλά, λοιπόν, ένα ανυπέρβλητο
όριο για τον Σαμαρά και προσημειώνει εξελίξεις για την επόμενη μέρα, που, κατά
τα φαινόμενα, ουσιαστικά ήδη έχει αρχίσει. Καταλύτης, η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ,
που, παρά την εξηγήσιμη κοινωνική αμηχανία, παραμένει ο ισχυρός εναλλακτικός πόλος
διακυβέρνησης, δύναμη δημοκρατικής ανατροπής και κοινωνικής ελπίδας. Παρά τις
αδυναμίες του, ο ΣΥΡΙΖΑ προδιαγράφει δυναμική αυτοδυναμίας, που δεν ανακόπτεται
από τη στρατηγική της έντασης, δηλαδή την αποσταθεροποίηση της πολιτικής ζωής που
απεργάζεται το σύστημα Μαξίμου. Η αποσταθεροποίηση ιστορικά έχει αποδειχθεί μήτρα
\εκτροπών, σκευωριών και προβοκάτσιας. Η δημοκρατική επαγρύπνηση και η λαϊκή
κινητοποίηση αναδεικνύονται και πάλι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την αριστερή -
προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου.
Πηγή: avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου