Του Αλέξη Χριστόπουλου*
H πολιτική ζωή μπαίνει σε μια νέα φάση. Δύσκολη και επικίνδυνη. Με τις επιλογές της ΝΔ να μετατοπίζονται ολοένα και πιο δεξιά. Με τον πολιτικό της λόγο να γίνεται ολοένα και πιο ακραίος. Με τα στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος να διαγκωνίζονται σε ακροδεξιές κορώνες και σε χαϊδολογήματα των ψηφοφόρων της ΧΑ. Με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να μιλάει περί άκρων που ”επιδιώκουν την έξοδο της χώρας από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ”!!!!! Με νομικές και συνταγματικές ακροβασίες που ναρκοθετούν την ομαλότητα και ανοίγουν τον δρόμο σε ποινικοποίηση όχι μόνο των αγώνων αλλά και της διαφορετικής άποψης.
Η κυβέρνηση ενεργεί σε συνθήκες πανικού και απομόνωσης. Αμύνεται με τρόπο ακραίο και επιθετικό, αδιαφορώντας για τις πολιτικές και θεσμικές παρενέργειες. Προσπαθεί να καλύψει τις διαχρονικές της ευθύνες. Το κόμμα της ΝΔ, τα χιλιάδες στελέχη του, οι εκατοντάδες χιλιάδες οπαδοί του είναι ουσιαστικά όμηροι μιας παρέας ακροδεξιών ”ακτιβιστών” που ακυρώνουν το δημοκρατικό παρελθόν της παράταξης και την επαναφέρουν σε εποχές αυταρχισμού και αντιδημοκρατικών εκτροπών. Αλλά και το συγκυβερνών ΠΑΣΟΚ, κάτω από το βάρος των δικών του μεγάλων ευθυνών και παραδομένο στην πολιτική βουλιμία του Βενιζέλου αδυνατεί να εκφράσει αξιόπιστο πολιτικό λόγο, να αντισταθεί στην ακροδεξιά ατζέντα και δεν θυμίζει πια στο ελάχιστο το κόμμα που κάποτε ήταν μια μεγάλη λαϊκή ελπίδα.
Μοναδική πολιτική δύναμη αντίστασης είναι η αριστερά, με το μεγαλύτερο κόμμα της τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη γραμμή. Τον ΣΥΡΙΖΑ που συγκεντρώνει επάνω του τον κύριο όγκο των επιθέσεων, ακριβώς γιατί αυτός αποτελεί τον μεγάλο φόβο, την μέγιστη απειλή για το σύστημα. Τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν αρκεί μόνο να αποκρούσει τις επιθέσεις. Πρέπει ταυτόχρονα να υπερασπίσει την δημοκρατία. Ο νομικός μας πολιτισμός, ο καταστατικός μας χάρτης, τα δικαιοπολιτικά μας δικαιώματα είναι κατακτήσεις του λαού μας. Τα χρειαζόταν και τα κατέκτησε η κοινωνία με σύμμαχό της την αριστερά. Απέναντι σ’ ένα πολιτικό σύστημα που τίποτα δεν μας χάρισε. Όλα κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, με την θυσία των πιο άξιων και πρωτοπόρων παιδιών της. Αυτά σήμερα πρέπει να διαφυλάξουμε απέναντι σε όσους τα επιβουλεύονται και επιθυμούν να μας επαναφέρουν στον μεσαίωνα
Όλα αυτά η αριστερά οφείλει να τα επικοινωνήσει. Να τα κάνει κτήμα αλλά και στόχο του λαού και της κοινωνίας. Να αποδομήσει την σιχαμερή, ανιστόρητη και κυρίως υστερόβουλη θεωρία των δύο άκρων. Η αριστερά ποτέ δεν ήταν άκρο. Γιατί το δίκιο, η ισονομία, η ελευθερία, η ανεξαρτησία όλα τα ιδανικά που πρεσβεύει η αριστερά βρίσκονται στο κέντρο, στον πυρήνα της κοινωνίας. Η αριστερά πάλευε και εξακολουθεί να παλεύει για τα πιο ευγενικά ιδανικά χωρίς ιδιοτέλειες. Η αριστερά είναι η κατ’ εξοχήν πολιτική δύναμη του ρεύματος του διαφωτισμού, ταυτίσθηκε μαζί του ενάντια στον κάθε λογής σκοταδισμό.
Οι δυνάμεις που μπορεί να συσπειρώσει και να συνεγείρει η αριστερά σ’ένα πανδημοκρατικό προσκλητήριο είναι πολύ μεγάλες. Υπάρχουν σε κάθε πολιτικό χώρο, διαπερνούν σαν ένα τεράστιο πλειοψηφικό ρεύμα την κοινωνία. Δεν έχουν κατακτήσει ακόμα έναν κοινό βηματισμό. Είναι μπερδεμένες και δίβουλες. Διατηρούν ψευδαισθήσεις που επιδέξια καλλιεργεί το χρεωκοπημένο σύστημα και εξακολουθούν να αναζητούν ατομικές λύσεις σε εποχές που επιβάλλεται η συλλογική δράση. Εδώ ακριβώς χρειάζεται η παρέμβαση της αριστεράς. Με τις πολιτικές της προτάσεις, με την γείωση των επιλογών της αλλά και με τον οραματικό της σχεδιασμό, να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις, να ξυπνήσει τις συνειδήσεις, να δημιουργήσει συμμαχίες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο με πρόταγμα την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Γιατί το δίλημμα γίνεται ολοένα και πιο καθαρό ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ,ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ,ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ η με τις δυνάμεις της υποτέλειας, του σκοταδισμού, της πλαστής ανάπτυξης με δανεικά, της ρεμούλας και της διαφθοράς που γεννάνε φασισμούς και απελπισία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου