Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΕΡΕΙΠΙΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ


Εκτύπωση

alt 3/11/13 
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΡΕΓΟΥ
Η ΤΡΟΪΚΑ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΝΕΩΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ
Η τρόικα έρχεται τελικά τη Δευτέρα (4/11) στην Αθήνα να συναντήσει την κυβέρνηση, έχοντας στις βαλίτσες της μια δέσμη νέωνσκληρών μέτρων που θα «πρέπει» να επιβληθούν σε μια κατεστραμμένη χώρα.
Τρόικα (ΕΕ,ΕΚΤ,ΔΝΤ) και μνημονιακές κυβερνήσεις δεν έχουν κάνει ποτέ τόσο κακό σε μια χώρα. Ποτέ και πουθενά η «νεοαποικιοκρατία» και συνολικά η παραδομένη μεγαλοαστική πολιτική και οικονομική τάξη δεν έφτασαν να μετατρέψουν, χωρίς πόλεμο και χωρίς στρατιωτική κατοχή, μια χώρα σε σωρούς ερειπίων.
Και αυτήν την ώρα, πάνω στα συντρίμμια, κυβέρνηση και τρόικα σχεδιάζουν νέα αντιλαϊκά-αντικοινωνικά μέτρα ενώ στη χώρα έχει ανοίξει ένας άκρως επικίνδυνος κύκλος αίματος. 
Η Ελλάδα δεν βρίσκεται απλώς στο χείλος του γκρεμού. Κατρακυλάει ήδη «ελεύθερα» και ασυγκράτητα στη βαθιά άβυσσο.
Δεν είμαστε ούτε καν στο και πέντε.
Το έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ.
Μπροστά μας βρίσκεται η ύστατη στιγμή και η υστάτη των ευκαιριών, αν θέλουμε να επιχειρήσουμε τη δύσκολη αντιστροφή.
Αν ο μνημονιακός οικονομικός και κοινωνικός φασισμός συνεχίσει λίγο ακόμα το μακάβριο έργο του είναι βέβαιον ότι δίπλα στη φτώχεια και την πείνα, κινδυνεύει η χώρα να πνιγεί και στο αίμα από τις πιο τυφλές και άθλιες δυνάμεις, που από τα πράγματα εκτρέφουν οι ασκούμενες εγκληματικές πολιτικές.
Κι αυτό πολύ περισσότερο αν σκοτεινά κέντρα του εγχώριου κράτους και παρακράτους, μαζί με κατεστημένα κέντρα του εξωτερικού, θέλουν να τροφοδοτήσουν στη χώρα «πειραματόζωο» τη «στρατηγική της έντασης και της αιματηρής βίας», πιστεύοντας οι άθλιοι ότι έτσι θα «συντηρήσουν» τη μνημονιακή συνέχεια και θα ματαιώσουν επικείμενες προοδευτικές και αριστερές εξελίξεις.
Τούτες τις ώρες μόνο μια παράταξη είναι από τα πράγματα σε θέση να αναλάβει την ευθύνηνα ανακόψει την καταστροφή πριν γίνει τελειωτική και ανεπίστρεπτη με μια ανεπανάληπτη τραγωδία.
Κι αυτή η παράταξη είναι η Αριστερά, η οποία, στη βάση ενός προοδευτικού σχεδίου, είναι η μόνη που μπορεί να στήσει σταδιακά τη χώρα στα πόδια της, απέναντι σε ένα καταρρακωμένο αστικό κατεστημένο.
Η Αριστερά είναι η μόνη δύναμη που στη βάση ενός σύγχρονου και ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος μπορεί να αντιπροσωπεύσει τα γνήσια εθνικά συμφέροντα, αναλαμβάνοντας τις τύχες της χώρας.
Το ερώτημα είναι πόσο έχουν συνειδητοποιήσει οι δυνάμεις της Αριστεράς τις ιστορικές ευθύνες τους.
Πόσο έχουν αντιληφθεί τον κρίσιμο ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν, τις μεγάλες συγκρούσεις και ρήξεις που πρέπει να φέρουν σε πέρας και κυρίως ότι δεν υπάρχει και άλλος χρόνος για «χάσιμο». Αντίθετα ήδη είναι πολύ αργά και αύριο το κουβάρι του «χάους» θα είναι μάλλον δύσκολο να ξετυλιχτεί.
Το ερώτημα είναι: θα πράξουν έστω τώρα όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς αυτά που όφειλαν να έχουν κάνει εδώ και καιρό;
Θα κάνουν τα απαραίτητα βήματα ώστε να επαναπροσανατολίσουν την πορεία τους και να γειώσουν και να ριζοσπαστικοποιήσουν τις επιλογές τους με ένα επίκαιρο, προοδευτικό, μεταβατικό προοδευτικό πρόγραμμα συγκρούσεων με το εσωτερικό και το ευρωπαϊκό κατεστημένο πλαίσιο και με στόχευση τη σοσιαλιστική προοπτική;
Θα σπάσουν άμεσα τα μεταξύ τους τείχη και θα ανοίξουν γρήγορα τους δρόμους του διαλόγου, της κοινής δράσης και της ευρύτερης συνεργασίας, οι οποίοι μπορούν να ευδοκιμήσουν και να προχωρήσουν αν υπάρξει από όλες τις πλευρές ισχυρή ενωτική βούληση για να ξεπεραστούν εμπόδια, εν πολλοίς τεχνητά ή αποτέλεσμα αγκυλώσεων και δήθεν «αυτοσυντήρησης»;
Μπορεί ,λοιπόν, η Αριστερά, ή όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν αυτής της χώρας θα γυρίσει την πλάτη στην ιστορική πρόκληση ή θα την απαντήσει σε «λάθος» στιγμή, με «λάθος» τρόπο και σε «λάθος» κατεύθυνση.
Σήμερα θα μπορέσουν όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς, μπροστά στα ερείπια, να τολμήσουν από κοινού, με ένα μεγάλο σύγχρονο ριζοσπαστικό μέτωπο, να σταματήσουν το κακό και την εξελισσόμενη εθνική και κοινωνική τραγωδία ή κινδυνεύουν μαζί με τη γενική καταστροφή τη χώρας να χαθούν κι αυτές μαζί της.
Η Αριστερά είναι η μόνη και η τελευταία ελπίδα που δεν πρέπει και δεν μπορεί να σβήσει κι αυτή.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: