Βουλιάζει η Χαλκιδική ,σκουριές και στάχτη

από το pnevmantilogias

Ξέρω. 

Το δέντρο δεν μιλάει. Κυρίως δεν αντιμιλάει. 

Δεν σηκώνει πέτρα. 

Δεν μπορεί ούτε καν να κλείσει τα μάτια ή να κοιτάξει αλλού. 

Είναι καταδικασμένο να σωπαίνει. Να στέκεται – μέχρι να πέσει. 

Να βλέπει. Να αντικρίζει κατάματα τον θάνατο.

Στρατός κατοχής. 

Κοράκια ξεψαχνίζουν την καρδιά. Τρυπούν. Λεηλατούν. >>>

Δεν αντιστέκεται. Δεν μπορεί.

Κατάλαβες; Δεν μπορεί.

Περιμένει.

Η ομορφιά στα μάτια σου. 

Δεν μπορεί να αντισταθεί. 

Θα ανταποδώσει βέβαια, και μοιραία, αλλά αυτό θα είναι ακούσιο χτύπημα.

Χαρακιές στο σώμα. Κοίτα τες. Είναι και δικές σου. 

Δεν μοιάζουν με τις ρυτίδες από γέλιο. 

Ούτε από το πέρασμα του χρόνου στο κορμί. 

Αυτός που ήρθε τώρα δεν είναι ο χρόνος. Δεν είναι γέλιο.

Ίσως να είναι φθόνος.

 

(με αφορμή τις φωτογραφίες που δημοσίευσε το

 Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων )