ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ Δ. ΜΠΕΛΑΝΤΗ
ανάρτηση από (iskra)
Η ΝΔ όσο καταρρέει εκλογικά τόσο αυταρχική &
επικίνδυνη γίνετε
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ
Η ΝΔ, σε μια από τις πλέον βρώμικες και «εμφυλιοπολεμικού» χαρακτήρα τοποθετήσεις της, την οποία έκανε δια της εκπροσώπου τύπου του κόμματος Άννας Ασημακοπούλου, επιχειρεί, ματαίως βέβαια, να «στοχοποιήσει» μια σειρά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διανοούμενους και δραστήριους αγωνιστές των κινημάτων για δικαιώματα, δημοκρατική, προοδευτική και σοσιαλιστική προοπτική στη χώρα μας.
Αυτήν την ώρα δεν μπορεί παρά να στέκεται κάθε αριστερός/ή, κάθε προοδευτικός άνθρωπος στη χώρα μας, κάθε δημοκράτης/ισσα έμπρακτα αλληλέγγυος, πέρα από κάθε άλλη διαφορά, στους Νίκο Γιαννόπουλο, Παναγιώτη Λάμπρου, Δημήτρη Καρακώστα, Τίτο Καρίμαλη, Γιώργο Μαρκατσέλη, Μάνια Μπαρσέφσκι, Δημήτρη Μπελαντή, Χριστόφορο Παπαδόπουλο και Μανώλη Σαρρή, τους οποίους ονομαστικά στοχοποίησε η ΝΔ, με προφανή επιδίωξη τον αποπροσανατολισμό και τη συκοφάντηση συνολικά της Αριστεράς.
Αν στο σημείωμα αυτό επιχειρώ μια ιδιαίτερη αναφορά στον σ. Δημήτρη Μπελαντή, το κάνω μόνο και μόνο διότι ο Δ. Μπελαντής, με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις της ΝΔ, βάλλεται και στοχοποιείται όχι μόνο ως στέλεχος της Αριστεράς και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ουσιαστικά και ως επιστήμονας, όπως βάλλεται στην ουσία και για την επαγγελματική του δραστηριότητα του δικηγόρου.
Για όσους/ες έχουν κάποια θεώρηση όχι μόνο της αγωνιστικής αλλά και της επιστημονικής και επαγγελματικής δραστηριότητας του Δ. Μπελαντή ως δικηγόρου, ξέρουν ότι έχει γράψει δύο εξαιρετικά βιβλία για την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία, τη νομική διατριβή του: «Αντιτρομοκρατική Νομοθεσία και Αρχή του Κράτους Δικαίου» (1997) και ένα πιο πολιτικό βιβλίο με ανάλογη θεματολογία: «Αναζητώντας τον Εσωτερικό Εχθρό – Διαστάσεις της Αντιτρομοκρατικής Πολιτικής» (2004). Και τα δύο αυτά έργα θεωρούνται, ανεξάρτητα από συμφωνίες και διαφωνίες, βασικές επιστημονικές και πολιτικές πηγές για το ζήτημα της τρομοκρατίας και της «αντιτρομοκρατικής» πολιτικής.
Ο Δ. Μπελαντής και στα δύο αυτά βιβλία του υποστηρίζει – σε αντίθεση με την πρόσφατη νομολογία των δικαστηρίων – ότι η τρομοκρατική δράση που έχει πολιτικά κίνητρα υπάγεται στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος κατά το άρθρο 97 του Συντάγματος. Υπ’ αυτήν την έννοια, ο Δ. Μπελαντής τονίζει ότι η υπαγωγή στο πολιτικό έγκλημα είναι σημαντική αφού συνεπάγεται:
α) εκδίκαση από ορκωτά δικαστήρια και όχι δικαστήρια εφετών, όπως ορίζει ο τρομονόμος,
β) απαγόρευση της έκδοσης σε άλλες χώρες όσων διώκονται για πολιτικά εγκλήματα αλλού και
γ) μη επιβολή της της θανατικής ποινής, όσο αυτή υπήρχε
Οι επιστημονικές αυτές θέσεις του Δ. Μπελαντή, ανεξάρτητα από ενδεχόμενες διαφορετικές απόψεις, είναι προφανές ότι δεν έχουν καμία σχέση με την υποστήριξη της τρομοκρατίας και πολύ περισσότερο εγκληματικών δολοφονικών πράξεων, επειδή έχουν πολιτικό κίνητρο ή πολιτική δικαιολόγηση, όπως ισχυρίζεται για τον ίδιο και για άλλα στελέχη της Αριστεράς η ΝΔ, προκειμένου να εξυπηρετήσει η ίδια ένα ψυχροπολεμικό πολιτικό κλίμα και κυρίως για να αποπροσανατολίσει και να βρει, ματαίως, ερείσματα διεξόδου από την κατάσταση πανικού και αδιεξόδου στην οποία έχει περιέλθει.
Ο Δ. Μπελαντής, στη βάση αυτών των τεκμηριωμένων πολιτικών και επιστημονικών απόψεών του και ως νομικός με εξειδίκευση στην αντιτρομοκρατική νομοθεσία, διετέλεσε δικηγόρος υπεράσπισηςσε πολλούς κατηγορούμενους για τρομοκρατικές πράξεις, υπερασπίστηκε γενικότερα δικονομικά δικαιώματα κατηγορουμένων για τρομοκρατία, αντιτάχθηκε σε περιπτώσεις βασανιστηρίων ή εξευτελιστικής μεταχείρισης συλληφθέντων ή κατηγορουμένων για τρομοκρατική δράση, αντιτάχθηκε στη λοιδορία των συνηγόρων τους ως, τάχα, τρομοκρατών, όπως γινόταν στη Γερμανία της δεκαετίας του '70, στη λήψη καταθέσεων ερήμην δικηγόρου, στη διεξαγωγή « τηλεδικών» και στις εκ προοιμίου καταδίκες μέσω « τηλεαποφάσεων», υπερασπίστηκε την ανάγκη απόδειξης κάθε παράνομης πράξης σε αντίθεση με την αυθαίρετη απόδοση «συλλογικής ευθύνης».
Όλα τούτα, ασφαλώς, ενοχλούσαν τότε τους πιο σκοτεινούς και αντιδραστικούς κύκλους στο εσωτερικό και το εξωτερικό γιατί έβλεπαν στο πρόσωπο του Δ. Μπελαντή έναν ακέραιο δημοκράτη, ένα συνεπή αριστερό και ένα διακεκριμένο επιστήμονα και επαγγελματία, που μπορούσε κανείς να διαφωνήσει μαζί του αλλά δύσκολα να τον αντιμετωπίσει με λογικά και επιστημονικά επιχειρήματα, παρά μόνο, ανεπιτυχώς, με φαιά προπαγάνδα και φτηνό λαϊκισμό.
Αυτή την κακόγουστη προπαγάνδα βρίσκει ευκαιρία να συνεχίσει και σήμερα η ΝΔ, έχοντας την αυταπάτη ότι μπορεί να εκτρέψει την πολιτική ατζέντα από τη γενική μνημονιακή καταστροφή, να διαβάλλει αγωνιστές και κυρίως να θέσει σε απολογία την Αριστερά.
Στο πλαίσιο αυτό φτάνει να εμφανίζει τον Δ. Μπελαντή να συμμετέχει, τάχα, σε συζήτηση μαζί με τον Δ. Κουφοντίνα, όταν ο τελευταίος ήταν στη φυλακή (!) και απλώς διαβάστηκε ένα μήνυμά του σε εκδήλωση παρουσίασης ενός βιβλίου του Λαμπρούς για τους Τουπαμάρος, στο οποίο αυτός ήταν μεταφραστής, ενώ στο ίδιο πάνελ συμμετείχαν έγκριτοι δημοσιογράφοι όπως ο Γιώργος Σταματόπουλος κα.
Είναι σαφές ότι η Αριστερά την οποία εκφράζουμε όχι μόνο δεν έχει σχέση με την τρομοκρατία, στο όνομα οποιουδήποτε πολιτικού στόχου αλλά και την αποδοκιμάζει πλήρως, γιατί, πέραν από λόγους απόλυτου σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή, οι πράξεις τρομοκρατίας υπονομεύουν την δική μας προσπάθεια για την ανάπτυξη μεγάλων ενωτικών εργατικών – λαϊκών αγώνων ως του πιο πρόσφορου μέσου για τη διαμόρφωση προϋποθέσεων νικηφόρας έκβασης της σύγκρουσης με την κρίση, με το νεοφιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό, για μια νέα δημοκρατική, προοδευτική καισοσιαλιστική κοινωνία.
Επειδή, όμως, υπερασπιζόμεθα τις αξίες και τις δυνατότητες των μεγάλων ενωτικών εργατικών λαϊκών αγώνων για την αλλαγή της κοινωνίας, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους ταδημοκρατικά δικαιώματα, ένα δημοκρατικό νομικό πολιτισμό, την ίδια τη δημοκρατία και τη διαρκή συμμετοχική εμβάθυνσή της ως τους πιο ανθρώπινους δρόμους κοινωνικού μετασχηματισμού.
Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου