ανάρτηση από ( periodista)
Σκοτεινός δρόμος
“ Είναι προφανές ότι μια τέτοια φθαρμένη και στριμωγμένη κυβέρνηση ούτε στα καλύτερα σενάρια των πιο φιλόδοξων υποστηρικτών της από τα τηλεπαράθυρα, δεν μπορεί να χειριστεί πια την κατάσταση. ”
Του Κώστα Καπνίση
Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου 2014 07:53
Παγιδευμένο σε έναν σκοτεινό δρόμο χωρίς επιστροφή φαίνεται πως είναι πλέον ένα παρασιτικό σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο προσπαθεί να διαχειριστεί την παταγώδη αποτυχία και οριστική και αμετάκλητη κατάρρευσή του. Ένα σύστημα, το οποίο χρησιμοποίησε επί δύο δεκαετίες το πολιτικό σύστημα μιας ευρωπαϊκής κατά τα άλλα χώρας για να βάλει το τουλάχιστον 80% της ελληνικής κοινωνίας στη δούλεψή του, να το ξεζουμίσει και να του πει σε τελική ανάλυση από το 2010 και μετά ότι η χώρα είχε χρεωθεί και έπρεπε να «εξυγιανθεί». Τα πρόσφατα σκάνδαλα που βγαίνουν στην επιφάνεια είναι μονάχα η αρχή ενός «πανηγυριού», το οποίο σε οποιαδήποτε άλλη κανονική χώρα, όπως θέλει να την αποκαλεί η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, θα είχε προκαλέσει πολιτικό και κοινωνικό σεισμό.
Στο «τραπέζι» έχουν αρχίσει πλέον να πέφτουν ονόματα, για μια κατάσταση, την οποία οι περισσότεροι γνώριζαν ή τουλάχιστον υποψιάζονταν. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχουν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Άλλωστε η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας είναι πια εξουθενωμένη από την ανθρωπιστική καταστροφή, την λεηλασία σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Τα παρασιτικά απομεινάρια δύο κομμάτων, όπως ήταν αυτά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία ήταν η βιτρίνα ενός ολόκληρου συστήματος διαφθοράς και διαπλοκής, προσπαθούν να κερδίσουν λίγο ακόμα χρόνο παραμονής στην εξουσία, προκειμένου να διευθετήσουν ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν να διαχειριστούν την επόμενη ημέρα, η οποία θα είναι χωρίς εκείνους στην εξουσία.
Πραγματικά, ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο θα ήθελαν να βρίσκονται στην θέση όσων σήμερα επιμένουν ακόμα πεισματικά να κρατούν την εξουσία και τις τύχες του ελληνικού λαού στα χέρια τους. Νόμιζαν ίσως ότι η απόλυτη υποταγή και εθελόδουλη στάση στους εταίρους – δανειστές, αλλά και η ταυτόχρονη στήριξη της εγχώριας βλαχομπαρόκ «ελίτ» μαζί με την πτωχευμένη μιντιοκρατία, η οποία επιτίθεται πλέον απροκάλυπτα στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό, θα ήταν αρκετή ώστε να τους κρατήσει γαντζωμένους και ανενόχλητους στις καρέκλες της εξουσίας. Κάποια στιγμή όμως, για διάφορους λόγους, η ομερτά σπάει και αποκαλύπτεται ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς και της καταστροφής μιας ολόκληρης χώρας, προκειμένου να επιβιώνουν και μάλιστα να διάγουν πολυτελή βίο κάποια παράσιτα, τα οποία παλαιότερα προκαλούσαν θλίψη και θυμό, ενώ τώρα μόνο το γέλιο και τον οίκτο.
Αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεται κάποιος με τα σημερινά δεδομένα να πιστέψει το θράσος, την απληστία, την αλητεία, αλλά και την διαδικασία κατά την οποία γινόταν το τρομερό «πάρτι» λεηλασίας της χώρας. Στο χέρι της Δικαιοσύνης είναι να αποκαλύψει με στοιχεία και απόλυτη διαφάνεια όλα τα ονόματα, τα οποία είναι υπεύθυνα για την σημερινή κατάντια, σε όποιον χώρο κι αν ανήκουν είτε αυτός είναι πολιτικός είτε επιχειρηματικός, ντόπιος ή ξένος. Είναι άλλωστε η ιδανική ευκαιρία για να σπάσει το απόστημα και να μπορέσει η επόμενη κυβέρνηση, η οποία σύντομα θα προκύψει από τις κάλπες να μπορέσει να επικεντρωθεί σε μια αληθινή και δυναμική διαπραγμάτευση, για την οποία άλλωστε ήδη προετοιμάζονται οι εταίροι – δανειστές. Γνωρίζουν ήδη, όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν δημοσίως, έστω κι αν κάποια σημάδια είναι πια ορατά, ότι η επόμενη κυβέρνηση δεν πρόκειται να χαριστεί στις απαιτήσεις των ξένων και ντόπιων συμφερόντων.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει έναν τρόπο, πολιτικά ορθό, έστω και αν αυτός δεν θα γίνει πιστευτός, προκειμένου να αποδράσει. Της δόθηκαν οι ευκαιρίες. Η πρώτη ήταν η υπόθεση της ΕΡΤ, για την οποία η κυβέρνηση Σαμαρά, οδηγήθηκε με δική της ευθύνη ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Η δεύτερη ευκαιρία ήταν μια κίνηση μεγαλοψυχίας από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την περίφημη πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Σαμαρά τον περασμένο Νοέμβριο. Ήταν δύο περιπτώσεις, κατά τις οποίες το κυβερνητικό συνονθύλευμα, το οποίο ισοπέδωσε την ελληνική κοινωνία, θα μπορούσε να αποχωρήσει «αξιοπρεπώς». Πάντοτε βέβαια υπάρχουν οι ευκαιρίες. Κι αν δεν υπάρχουν τότε πολύ εύκολα μπορούν να δημιουργηθούν. Τούτη η συγκυβέρνηση άλλωστε έχει πείσει τους πάντες ότι είναι ικανή για όλα.
Κοντολογίς, η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, πέρα από την σωρεία αποκαλύψεων σκανδάλων σε καθημερινή βάση έχει να διαχειριστεί το δημοσιονομικό κενό για το 2014, νέα μέτρα δηλαδή, το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014 – 2017, πάλι νέα μέτρα, την υποτιθέμενη συζήτηση για την απομείωση του ελληνικού χρέους, την οποία όμως όπως αποκάλυψε και ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει και τέλος τις περιφερειακές εκλογές στην Ελλάδα, αλλά και τις ευρωπαϊκές κάλπες. Όλα αυτά χωρίς να συνυπολογιστούν η σκληρή καθημερινότητα για την κοινωνία και η καθημερινή διαπόμπευση και αποκάλυψη λεπτομερειών για το πώς κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τον τόπο.
Είναι προφανές ότι μια τέτοια φθαρμένη και στριμωγμένη κυβέρνηση ούτε στα καλύτερα σενάρια των πιο φιλόδοξων υποστηρικτών της από τα τηλεπαράθυρα, δεν μπορεί να χειριστεί πια αυτή την κατάσταση. Η λύση για την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου είναι η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Όχι για να κριθούν τα «κόμματά» τους, αλλά για να αποδράσουν από το πολιτικό προσκήνιο, τώρα που ο κλοιός σφίγγει, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Φαίνεται όμως πως και για να αποδράσει κάποιος πρέπει να έχει ένα σχέδιο. Ούτε αυτό δεν είναι σε θέση να εκπονήσουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου