Ανίκανοι, υποκριτές και επικίνδυνοι

Τελικά, το περίφημο δημοσιονομικό ισοδύναμο βρέθηκε και το χαράτσι των 25 ευρώ για κάθε εισαγωγή σε δημόσιο νοσοκομείο καταργήθηκε, προς το παρόν. Σαν να μας έκαναν χάρη, οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, έπειτα από συνεννόηση, «άδειασαν» τον υπουργό Υγείας, ο οποίος μέχρι την τελευταία σχεδόν στιγμή επέμενε στην εφαρμογή του μέτρου. Και αυτό, παρά τις τεράστιες αντιδράσεις που είχε ξεσηκώσει αυτή η έξτρα πληρωμή που καθιερώθηκε για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων και των ανέργων!

Ο κ. Γεωργιάδης δεν εφάρμοσε απλώς το συγκεκριμένο μέτρο. 
Το υπερασπίστηκε όλες αυτές τις μέρες με πάθος στα κανάλια, όπου και

συχνάζει με αυξανόμενο ρυθμό τελευταία, υποστηρίζοντας ώς το τέλος ότι είναι δίκαιο και ορθολογικό!

Το χειρότερο, όμως, ατόπημά του ήταν ότι παραδέχθηκε ευθέως πως δεν εξαιρεί τους ανέργους από την υποχρέωση, γιατί τότε δεν θα συγκέντρωνε τα 40 εκατ. ευρώ που έχει προϋπολογίσει! 

Πρόκειται για την απόλυτη αναλγησία, καθώς ένας υπουργός ομολογεί ότι ασκεί πολιτική εις βάρος ανθρώπων που γνωρίζει ότι δεν έχουν δουλειά και χρήματα, μόνο και μόνο για να τους αφαιμάξει πλήρως, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επιτύχει τους στόχους του Μνημονίου!

Από το μυαλό του υπουργού Υγείας δεν πέρασε, προφανώς, καμία άλλη εναλλακτική πρόταση. 

Ομως τι νόημα έχουν οι πολιτικοί στην κοινωνία; 

Τι ρόλο παίζουν, εάν δεν μπορούν ούτε καν το αυτονόητο να υπηρετήσουν;

Η διευθέτηση των υποθέσεων της κοινωνίας προς όφελος του γενικού καλού, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, ήταν και είναι ο θεμελιώδης κανόνας εμπιστοσύνης μεταξύ του πολιτικού συστήματος και των πολιτών. 

Συγκροτεί τους πυλώνες αυτού που λέμε «κοινωνικό συμβόλαιο», μεταξύ εκλογικού σώματος και εξουσίας.

Αλλά η υποκρισία δεν σταματά μόνο εδώ. 

Υπάρχει και στα όψιμα «δάκρυα» των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που ήταν τα ίδια που είχαν υιοθετήσει το μέτρο επικαλούμενα το Μνημόνιο και τη σωτηρία της πατρίδας. 

Μπροστά στη γενική κατακραυγή, στύλωσαν τα πόδια. 

Και η λύση βρέθηκε. 

Αλλη μία αύξηση της έμμεσης φορολόγησης, στον καπνό αυτή τη φορά.

Πέρα από το γεγονός ότι η έμμεση φορολογία αποτελεί εκ των πραγμάτων άδικη κατανομή των βαρών, γιατί εξισώνει ανόμοια πράγματα και δεν λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες των αγοραστών, η όλη υπόθεση απέδειξε περίτρανα την προχειρότητα και την ανικανότητα με τις οποίες κυβέρνηση και τρόικα σχεδιάζουν και υλοποιούν, εδώ και 4 χρόνια, ακραία φορομπηχτικά μέτρα εις βάρος των πολιτών.

Φώτισε, μέρες που 'ναι, την επικινδυνότητά τους για την κοινωνία. 

 enet.gr