Η Ζώνη του Ευρώ γίνεται ένα απέραντο Μνημόνιο.

Ιανουαρίου 23, 2014 από seisaxthiablog

Του Γιώργου Ματθαιου
Η έκθεση Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής του Γενάρη είναι άκρως αποκαλυπτική για το που οδηγείται η χώρα κάνοντας την επιλογή της πάση θυσία παραμονής στην ευρωζώνη. Η έκθεση που τιτλοφορείται «Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ – Οι μηχανισμοί εποπτείας και αλληλεγγύης υπό όρους μετά το Μνημόνιο» αναφέρει τις σημαντικές δεσμεύσεις που έχει η Ελλάδα και οι άλλες χώρες μέλη με ή χωρίς μνημόνιο εντός της ζώνης του ευρώ.

Δεν είναι τυχαίο ότι η δημοσιότητα που πήρε η συγκεκριμένη έκθεση είναι μηδαμινή, καθώς δείχνει ότι ο δρόμος της καταστροφής για το λαό και τη χώρα είναι ορθάνοιχτος και ξανοίγεται μπροστά μας. Σκοπός τούτου του άρθρου δεν είναι να καταγγείλει ή να απαντήσει. Αλλωστε το Σχέδιο Β και άλλες δυνάμεις έχουν απαντήσει έγκαιρα στο ερώτημα που θέτει συνεχώς η οικονομική ελίτ και οι υπάλληλοί της, κυβερνητικοί και άλλοι: Μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η άμεση έξοδος από το ευρώ και ρήξη με τις πολιτικές της Ε.Ε.
Σκοπός του άρθρου είναι να αναδείξει ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία προοπτική μένοντας μέσα στο καταστροφικό πλαίσιο της ευρωζώνης, καθώς οι κανόνες που υιοθετούνται πια από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη με την «τεχνογνωσία» του ΔΝΤ, απειλούν την ίδια την υπόσταση της χώρας, της νέας γενιάς, ολόκληρου του λαού.
«Κλέβω» ορισμένα σημεία από την έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού προκειμένου να καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας, ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια, στην πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, στην πλήρη απώλεια του δημόσιου πλούτου, στην πλήρη υποταγή στη δημοσιονομική και οικονομική πολιτική των Βρυξελλών, στην πλήρη απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας, αφού κάθε κυβέρνηση που θα εκλέγεται είναι υποχρεωμένη (με ή χωρίς μνημόνιο) να ακολουθεί το πρόγραμμα της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής που επιβάλλει η ευρωζώνη.
ΠΡΩΤΟ ΣΗΜΕΙΟ
Αναφέρει η έκθεση: «Η Ελλάδα είναι αυτό που στη θεωρία θα ονομάζαμε regime taker. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν συμμετέχει στις διαδικασίες που καταλήγουν σε νέους κανόνες συνεργασίας ή αλλάζουν τους προηγούμενους, αλλά μόνη της δεν είναι σε θέση να ασκήσει σημαντική επιρροή, Επίσης, η επέκταση της ειδικής πλειοψηφίας (qualified majority) και η συνήθης πρακτική να αποφεύγεται το βέτο στα Συμβούλια επιβάλλει ακόμη και σε μεγάλες χώρες να αποφεύγουν την απομόνωση σε αυτές τις συλλογικές διαδικασίες. Πολύ περισσότερο ισχύει αυτό για χώρες όπως η Ελλάδα η οποία ζητά τη χρηματοδοτική συνδρομή άλλων κρατών μελών και δεν έχει να επιδείξει ένα ιστορικό συμμόρφωσης σε πολλά από εκείνα που υπέγραψε. Ειδικότερα η νέα διαδικασία της αντίστροφης πλειοψηφίας καθιστά δυνητικά ακόμα πιο δύσκολο για τα μικρά κράτη μέλη να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη στήριξη στο πλαίσιο του Συμβουλίου προκειμένου να αντιταχθούν σε σύσταση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα χάνει πια ακόμη και τις ελάχιστες δυνατότητες παρέμβασης που υπήρχαν, αφού όπως διαφαίνεται ο σκληρός πυρήνας της Κομισιόν θα αποφασίζει για τα πάντα που αφορούν στη χώρα μας.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ
Αναφέρει η έκθεση: «Το νέο σύστημα αμοιβαίας εποπτείας διαφέρει σημαντικά από το προηγούμενο (προ κρίσης). Όσον αφορά τη δημοσιονομική πτυχή γίνεται πιο δεσμευτικό και συνδυάζεται με αυστηρότερες κυρώσεις και ευκολότερες διαδικασίες επιβολής τους. Ταυτόχρονα διευρύνθηκε σημαντικά το αντικείμενο της εποπτείας. Πέρα από τις δημοσιονομικές στοχεύσεις περιλαμβάνει τώρα και τις γενικότερες (μακρο) οικονομικές ανισορροπίες. Κάθε κράτος μέλος αξιολογείται με βάση ένα κατάλογο δεικτών (scoreboard) για την εξέλιξη των αγορών, των πιστώσεων προς τον ιδιωτικό τομέα, της ανεργίας, του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, του κόστους, των τιμών κλπ.»
Αυτό σημαίνει ΜΝΗΜΟΝΙΟ στον αιώνα τον άπαντα!
Μαζί με αυτούς τους γενικούς κανόνες η έκθεση μας υπενθυμίζει ότι η ευρωζώνη έχει ήδη νέο πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας που διαμορφώθηκε με ολόκληρη σειρά οδηγιών, κανονισμών και διακρατικών συμφωνιών. Ποιο είναι αυτό το πλαίσιο;

1. Κάθε κράτος μέλος θεσμοθετεί και τηρεί τον κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού («χρυσός κανόνας»). Με βάση αυτόν τον κανόνα τα κράτη μέλη πρέπει να υιοθετήσουν κανόνες αυξημένης (συνταγματικής) ισχύος που περιορίζουν το διαρθρωτικό έλλειμμα των προϋπολογισμών στο 0,5% του ΑΕΠ και ως προς τα χρέη: Οι χώρες που έχουν λόγο χρέους προς ΑΕΠ άνω του 60% οφείλουν να μειώνουν το υπερβάλλον χρέος κατά 1/20 κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες αυτές, που είναι οι χώρες της περιφέρειας της Ε.Ε, πρέπει να έχουν κάθε χρόνο όχι μόνο ισοσκελισμένους αλλά πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Αν δεν επιτυγχάνεται αυτό, τότε επιβάλλεται πρόστιμο 0,2% του ΑΕΠ και ταυτόχρονα διακόπτεται η χορήγηση πόρων από τα ευρωπαϊκά ταμεία!
2. Κάθε κράτος μέλος αποφασίζει μεσοπρόθεσμους στόχους (Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής τετραετούς διάρκειας, το οποίο όμως θα

«επικαιροποιείται»). Το Μεσοπρόθεσμο θα πρέπει να είναι συμβατό με τους γενικούς προσανατολισμούς οικονομικής πολιτικής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που προηγούνται και αποτελούν την κατάληξη μιας άλλης διαδικασίας. Θα προβλέπει, ανάμεσα σε άλλα ενδεικτικούς ή δεσμευτικούς στόχους για τα ελλείμματα ή πλεονάσματα της γενικής κυβέρνησης και δεσμευτικές ανώτατες δαπάνες των υπουργείων. Οι εθνικοί προϋπολογισμοί κάθε έτους θα πρέπει να κινούνται εντός των ορίων του Μεσοπρόθεσμου, το οποίο θα πρέπει να εγκρίνεται από τη Βουλή μέχρι το τέλος Μαΐου κάθε έτους.

1. Εθνικός νόμος θα πρέπει να προβλέπει μηχανισμό αυτόματης διόρθωσης τυχόν αποκλίσεων από δημοσιονομικούς στόχους.
2. Ο προϋπολογισμός θα υπόκειται σε προληπτική εποπτεία/ έλεγχο μέσα από την πολύπλοκη διαδικασία του «ευρωπαϊκού εξαμήνου».
3. Η πορεία εκτέλεσης των προϋπολογισμών θα ελέγχεται στενότερα από την Επιτροπή με την οποία η κυβέρνηση (κάθε κυβέρνηση) θα βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία διαβούλευσης. Αν η δημοσιονομική εξέλιξη αποκλίνει από τα όρια που έχουν συμφωνηθεί για την αύξηση των δημοσίων δαπανών σ’ ένα κράτος μέλος («expenditure benchmark»), το τελευταίο θα καλείται να υποβάλλει νέο σχέδιο δαπανών και σε περίπτωση που δεν γίνονται οι απαραίτητες διορθώσεις θα επιβάλλονται κυρώσεις. Επίσης, η Οδηγία 2011/85/ΕΕ (requirementsforbudgetaryframeworksofthememberstates) περιέχει κανόνες για την κατάρτιση του προϋπολογισμού των κρατών μελών.
4. Κάθε χώρα θα υπάγεται σε καθεστώς «ενισχυμένης εποπτείας» όταν προσφεύγει στη χρηματοδοτική στήριξη του Ε.Μ.Σ. Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 472 / 2013 για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών στην Ζώνη του Ευρώ προβλέπει στο άρθρο 14 ότι «Τα κράτη μέλη παραμένουν υπόεποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75 % της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ. Το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια της άσκησης εποπτείας μετά το πρόγραμμα σε περίπτωση που εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα του οικείου κράτους μέλους».
5. Προβλέπεται εμπλοκή του Δ.Ν.Τ. σε αμιγώς ενωσιακούς κανονισμούς

Όλα τα παραπάνω (και άλλα τόσα ακόμη) αναφέρονται στην έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής είναι διδακτικά. Διδακτικά για το μέλλον που περιμένει το λαό μας μέσα στο σφιχταγκάλιασμα του ευρώ. Εδώ δεν χρειάζεται να απαντήσει κανείς γιατί αποτελεί προτεραιότητα για την Ελλάδα το σπάσιμο της Ζώνης του Ευρώ, γιατί χρειάζεται να αναπτυχθεί ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ένα πανίσχυρο κίνημα ανατροπής του συναινετικού πολιτικού σκηνικού των υπέρμαχων της ευρωζώνης και του ευρώ.
Είναι ανάγκη για τη χώρα να ανοίξει τώρα ο άλλος δρόμος!

Ολη η έκθεση εδώ:http://www.pbo.gr/Portals/3/%CE%9D%CE%AD%CE%B1%20%CE%B4%CE%B7%