"Πολίτες, στις κάλπες"

Στάθης στον eniko

Σαδομαζοχιστές είναι; H λαγνεία με την οποίαν μιλούν για τον «πόνο» που έχουν προκαλέσει στον λαό οι εκπρόσωποι (κυρίως) της Ν.Δ. αλλά και του ΠΑΣΟΚ, στάζει μέλι και μελό... Βγαίνουν αυτοί οι τύποι στα κανάλια και τα πάνελ και «συμπάσχουν» με τον «πόνο» που έχουν προκαλέσει -ιδιαιτέρως η κυρία Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου θρηνεί στα πάνελ,σχεδόν κλαίει, λες και βρίσκεται σε ξόδι και προσπαθεί να παρηγορήσει τον μακαρίτη! - φτου, στα ξύλα, τα λιθάρια και τ’ άγρια βουνά! Τι είν’ τούτοι !;! Μιλούν 

 για τον «πόνο» 

 που μας έχουν προκαλέσει λες και τη βρίσκουν με την ιδέα ότι απευθύνονται σε ηλίθιους.

Απ’ την άλλη, στο παρά πέντε των εκλογών, ο κ. Θαθαμαράς τάζει 770.000 θέσεις εργασίας σε λαγούς να φτιάχνουν πετραχήλια.  

Θα και θα και θα, γεια σου, βρε παραμυθά! 

Ενώ ο πολύς Μπενύτο Μπενίτο, για να μη μείνει πίσω, ανεβάζει τς θέσεις εργασίας σε 930.000 πετραχήλια που περιμένουν τον λαγό τους. 

Ευτυχώς, πιο προσγειωμένος ο κ. Κουτσούμπας μάς προτείνει μιαν ανταλλακτική οικονομία! 

Να παράγουμε πορτοκάλια και να τα ανταλλάσσουμε με τρακτέρ, να παράγουμε κάρβουνο και να το ανταλλάσσουμε με ψυγεία, να παράγουμε κότες (που κάνουν κι αυγά - διπλό το όφελος) και να τις ανταλλάσσουμε με πρόκες - δεν ήξερα ότι το ανώτατο στάδιο του σοσιαλισμού είναι η ανταλλακτική οικονομία, αλλά γηράσκω αεί διδασκόμενος ότι ο χαβαλές άμα είναι σοβαροφανής

δεν ταιριάζει στον... κ. Σταύρο Θεοδωράκη. 

Ο οποίος δεν βρήκε καθόλου σεξιστικά τα σποτάκια του Ποταμιού για την «πρώτη φορά» που μεταλαμβάνει κανείς της θείας κοινωνίας, παίζει ποδόσφαιρο ή του μαυρίζουν το μάτι σε καυγά. 

Εκεί όμως που με απογοήτευσε ο μεγάλος

κονκισταδόρ των ανοιχτών θαλασσών Σταύρος ήταν όταν ομολόγησε ότι τα εν λόγω σποτάκια τα ενεπνεύσθη από φίλη του μεσήλικο κυρία της διπλανής πόρτας, όταν

όλοι μα όλοι γνωρίζουμε ότι ο ίδιος και το επιτελείο του αντέγραψαν (πάλι;) ανάλογα σποτάκια του Ομπάμα.  

Ψευταράς ο ψευταράκος! 

Ομως όταν ψεύδεται κανείς με τέτοιαν ευκολία (μεγαλύτερη κι από εκείνην του κ. Σαμαρά) όχι μόνον δεν κομίζει κάτι νέο κι έντιμο στην πολιτική σκηνή,

αλλά -αντιθέτως- σηματοδοτεί το κυρίως άτιμο, αυτό που διατρέχει σχήματα όπως το Ποτάμι: ότι μπορούν οι μετέχοντες να «είναι» αριστεροί και δεξιοί ταυτοχρόνως. 

Τούτου μεγαλύτερη απόδειξη ότι το Ποτάμι είναι ένα κατασκεύασμα του βαθέος συστήματος, δεν υπάρχει.

Κατά τα άλλα, για πρώτη φορά προβάλλει ισχυρή η πιθανότητα να πάρει η Αριστερά τον Δήμο Αθηναίων - πρόκειται για μια συναρπαστική προοπτική, όπου για πρώτη φορά επίσης θα μπορούσε να δοκιμασθούν στην πράξη οι προτάσεις, τα όνειρα και τα σχέδια της Αριστεράς για την Πρωτεύουσα. 

Ηδη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Σχέδιο Β’ συσπειρώνονται γύρω απ’ αυτήν την προοπτική και υποστηρίζουν την υποψηφιότητα Σακελλαρίδη. 

Το ίδιο φαίνεται να συγκινεί και πολλούς δημοκρατικούς πολίτες, μια νέα προοπτική για την Αθήνα - μια πόλη που διαχειρίστηκαν επί δεκαετίες δεξιοί κατ’ εξακολούθησιν δήμαρχοι με πιο δεξιόν απ’ όλους τον κ.Καμίνη - του οποίου η υποψηφιότης δεν χρειαζόταν την υποστήριξη Σαμαρά για να φανεί το πραγματικό της πρόσωπο, αρκούσε η υποστήριξη Σόρος, Βενιζέλου, Μ.Κ.Ο. και ΔΗΜΑΡ (η οποία τώρα

υποστηρίζει και Σγουρό - Ψαριανός, Οικονόμου κι άλλοι).

Ομως η συσπείρωση της Αριστεράς (και πολλών δημοκρατικών πολιτών, το επαναλαμβάνω) μπορεί να εκφρασθεί και στην Πάτρα, το Χαϊδάρι, την Πετρούπολη κι όπου αλλού στον Β’ γύρο κατεβαίνει κομμουνιστής υποψήφιος. Χωρίς παζάρια και ιδιοτέλειες.  

Για λόγους αρχών. 

Νηφάλια, με τη συνείδηση του σε εγρήγορση, ο κάθε αριστερός, ο κάθε δημοκρατικός πολίτης θα πάρει τις αποφάσεις του.

Στον Πειραιά, στον Βόλο, δεν πρέπει να ευοδωθεί το πείραμα της χειραγώγησης των πολιτών μέσω ποδοσφαιρικών ομάδων, ούτε να δημιουργηθεί μπερλουσκονικού τύπου προηγούμενο, όπου οι Δυνατοί κυβερνούν κολίγους, ούτε -πολύ περισσότερο- να εμφανισθούν οθωμανικά μορφώματα, να ψηφίζει δηλαδή ο ντουνιάς ό,τι ορίζει ο αγάς.

Για την Περιφέρεια Αττικής, ισχύει πάλι το ίδιο, η συνάντηση της Αριστεράς με τα δύσκολα. 

Η ώρα της αλήθειας - αν εκλεγεί η κυρία Δούρου, να δούμε όλοι πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος. 

Τα απίδια που έπιασε ο σάκκος του κ. Σγουρού μετρήθηκαν και βρέθηκαν για πέταμα. 

Και επ’ αυτού, το «τιμωρήστε τους όλους» που διακηρύσσει ο κ. Κουτσούμπας είναι χωρίς νόημα, α-νόητο, ου μην και αδιανόητο. 

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είναι το ίδιο ο κ. Γλέζος κι ο κ. Μπαλτάκος, όπως δεν είναι το ίδιο ο κ.Κουτσούμπας με τον κ. Βορίδη - αυτές οι

γενικεύσεις οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς. 

Ούτε η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια με της Ν.Δ., αυτές οι απλουστεύσεις μόνον προφάσεις εν αμαρτίαςμπορεί να συγκαλύπτουν, εκτός κι αν ένα μπακάλικο είναι το ίδιο με μια off shore, ή μια συλλογική σύμβαση εργασίας είναι το ίδιο με μια ατομική ή επιχειρησιακή. 

Οπως και να ’χει, όλα κρίνονται

οι πολίτες νουν έχουν και κρίνουν, συνείδηση έχουν και τη συμβουλεύονται, καρδιά έχουν και την ακούνε. 

Για πρώτη φορά, εδώ στην Ελλάδα, μόνη απ’ όλην την Ευρώπη, ένας λαός, κατά μέγαν μέρος του, στρέφεται προς την Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές, καθώς και προς άλλες έντιμες πολιτικές δυνάμεις, που νοιάζονται για τον λαό και την πατρίδα,

για το μέλλον της Ευρώπης, τη φύση της και την εξέλιξή της, αν δηλαδή θα γίνει γερμανικό Ράϊχ των τραπεζών και των τραστ ή αν θα αφορά στους λαούς, στα κράτη και στους πολίτες. 

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την υποταγή μας στο κισμέτ του «μικρότερου κακού» αλλά με έναν αγώνα για τοξεκαθάρισμα των προοπτικών μας. Θα αποκτήσει

εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης η Ελλάδα; 

Μεταρρυθμίζεται η Ευρώπη σε ανθρωποκεντρική και ανθρωπιστική κατεύθυνση ή δεν μεταρρυθμίζεται; 

Αντιμετωπίζεται η ακροδεξιά στροφή (απότοκο της δεξιάς στροφής) στην Ευρώπη ή μας περιμένει ένας νέος σιδηρούς «Μεσαίωνας»;

Επ’ αυτών ο καθείς και ο νους του, το κόμμα του, η ιδεολογία του, η τάξη του, η καρδιά του, οιποιητές του, τα όνειρά του, κατά μόνας ή «μεσ’ ταις τάξεις τον σωρό» συμπολιτών, συμπολεμιστών και συντρόφων - ένα

μόνον έχει να προσθέσει στα παραπάνω η ταπεινότης μου παραφράζοντας το «πολίτες στα όπλα» των Γάλλων Επαναστατών, σε:

πολίτες, στις κάλπες!

Αυτό αυτή τη στιγμή είναι το όπλο μας.