ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ

ανάρτηση από iskra

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΧΡΙΣΤΑΚΑΚΗ * 

Η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων μπροστά στις Ευρωεκλογές τόσο σε Ελληνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μας επιτρέπει να κρυφοκοιτάξουμε το μετεκλογικό σκηνικό.

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών,έρχονται να αποσαφηνίσουν με έμφαση τις κυρίαρχες τάσεις που διαγράφονται. Η ανίχνευση αυτή είναι αναγκαία στην προσπάθεια να οργανώσουμε την δουλειά μας αυτές τις τελευταίες μέρες πριν τις κάλπες και ταυτόχρονα να αναδειχθούν τα κυρίαρχα πολιτικά διακυβεύματα.

Είναι σχεδόν βέβαιο πια, ότι η επόμενη μέρα για την Ευρώπη δεν θα μοιάζει σε τίποτε με την σημερινή. Η άνοδος των φασιστικών-εθνικιστικών δυνάμεων αναμένεται να είναι μεγάλη. Η ατμόσφαιρα θα βαρύνει. Θα ξανατεθεί με νέους όρους το θέμα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ταυτόχρονα θα ενδυναμωθούν οι φυγόκεντρες τάσεις. Θα τεθούν με ένταση τα κορυφαία ζητήματα της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της πολιτικής της λιτότητας, το μεταναστευτικό. Όλη την ατζέντα δηλαδή.

Αρκετές αναλύσεις, συμφωνώντας με αυτές τις διαπιστώσεις, περιμένουν αφελώς κατά την γνώμη μου, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κυρίαρχα όργανα της, μπροστά σε αυτό το κλίμα θα …ξυπνήσει, θα αντιδράσει, θα αναθεωρήσει πτυχές ή και το σύνολο της πολιτικής της. Πρόκειται για αυταπάτες. Αυταπάτες που έχουν καταρχήν να κάνουν με το χαρακτήρα και τη φύση των ναζιστικών κινημάτων ή κομμάτων. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτά δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά των κυρίαρχων δυνάμεων και των πολιτικών τους. Με τη λαϊκίστικη ρητορική τους ενισχύουν εθνικές, πολιτικές και οικονομικές ελίτ των χωρών τους η κάθε μια, πιέζουν για παραχώρηση μερίδας πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στη πορεία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δεν αμφισβητούν όμως στο σύνολο της την κυρίαρχη πολιτική.

Σε καμιά περίπτωση δεν βάζουν συνολικό ζήτημα συμμετοχής των εθνικών αστικών τάξεων των χωρών τους στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά παζαρεύουν το ρόλο, τη συμμετοχή στα βάρη, τον κυρίαρχο ρόλο που θέλει κάθε μια να παίζει. Οι εθνικιστές στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Αυστρία, στην Φιλανδία, τα φασιστικά-νεοναζιστικά μορφώματα στην Ελλάδα την Ουγγαρία και αλλού, διεκδικούν για τις εθνικές αστικές τάξεις των χωρών τους καλύτερους όρους. Συμφωνούν και υπερθεματίζουν τις κυρίαρχες πολιτικές. Δεν διεκδικούν τίποτε καλύτερο για τον λαό των χωρών τους, αντίθετα δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις για να συνεχιστεί και να ενταθεί η κυριαρχία του Βερολίνου και των τραπεζιτών.

Η δεύτερη αυταπάτη είναι αυτή που έχει να κάνει με την αντίδραση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων. Όποιος περιμένει να χαλαρώσει η πολιτική της λιτότητας, να προωθηθούν αναπτυξιακές πολιτικές, να διευρυνθεί το δημοκρατικό κεκτημένο της Ευρώπης θα απογοητευθεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη μια θα ενσωματώνει στην πολιτική της πλευρές της εθνικιστικής ατζέντας και από την άλλη θα κατασκευάσει μια «εσωτερική απειλή» κτίζοντας πάνω σε αυτό ένα κλίμα φόβου, μια λογική σκληρών μονόδρομων. Αυτό με την σειρά του θα εντείνει περισσότερο τους εθνικούς ανταγωνισμούς, θα δημιουργήσει νέους διαχωρισμούς, θα επιδεινώσει συνολικά την θέση των εργαζομένων.

Και αυτό γιατί στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό ακριβώς είναι. Ένα πεδίο έκφρασης εθνικών και οικονομικών αντιθέσεων παρά μια πολιτική ένωση με σκοπό την ευημερία και την ανάπτυξη. Η στάση τους στα γεγονότα της Ουκρανίας είναι τόσο αποκαλυπτική όσο και διδακτική. Η ανοχή και η συμπόρευση με τα πιο ακραία ναζιστικά μορφώματα δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Δεν αποτελεί πολιτική ανάγκης ή αδυναμίας, αλλά επιλογή συγκεκριμένων πολιτικών και οικονομικών κέντρων, που στην προσπάθεια τους να προωθήσουν οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα σε νέες σφαίρες επιρροής, δεν διστάζουν να προχωρήσουν σε νέους διαχωρισμούς σε Ευρωπαϊκό έδαφος, συμμαχώντας με ναζιστικές ομάδες, κατευθείαν απογόνους αυτών που αιματοκύλισαν τους Ευρωπαϊκούς λαούς τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Μπορεί αυτή η πολιτική να υποστεί μία ρωγμή, να ανοίξει ένας δρόμος προς άλλη κατεύθυνση; Αυτό είναι το άλλο μεγάλο διακύβευμα των εκλογών που έρχονται.

ΝΑΙ είναι δυνατό. Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών δείχνει ότι υπάρχει το έδαφος για να απαντηθεί θετικά το ερώτημα αυτό. Η Ελλάδα-ήρθαν έτσι τα πράγματα- είναι η χώρα αιχμής που τα αποτελέσματα των εκλογών μπορεί να αποτελέσουν την αρχή για ρήξη και ανατροπή. Το βλέμμα πολλών Ευρωπαϊκών λαών είναι στραμμένο στην Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ.Είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή ένωση που η αριστερά ΜΠΟΡΕΙ να αναδειχθεί σε πρώτη δύναμη αλλάζοντας έτσι τους συσχετισμούς. ΜΠΟΡΕΙ να δημιουργήσει τη βάση για ένα ξεσηκωμό των λαών της Ευρώπης. Με αυτή τη λογική τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών πέρα από τη σημασία που έχουν για την ίδια τη χώρα-να μπει φρένο στην πολιτική της λιτότητας, να αντιμετωπισθεί η ανθρωπιστική κρίση, να αντιμετωπισθεί το ζήτημα του χρέους σε άλλη βάση, να μπουν τα θεμέλια για μια ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης- αποκτούν και μια άλλη πανευρωπαϊκή διάσταση.

Ένας άλλος λόγος που το ερώτημα αυτό ΠΡΕΠΕΙ να απαντηθεί θετικά, είναι γιατί αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα.

ΠΡΕΠΕΙ να τους σταματήσουμε ΤΩΡΑ και να έχουμε καθαρό στο μυαλό μας ότι αν δεν τους σταματήσουμε εμείς , αυτοί θα συνεχίσουν (και θα εντείνουν) την ίδια βάρβαρη πολιτική.

 *  Η Αλεξάνδρα Χριστακάκη είναι υποψήφια Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ,δημοσιογράφος, απολυμένη ΕΡΤ