Τρίτη 15/9/15
Στο ελληνικό ζήτημα επανέρχεται ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, με άρθρο του στους New York Times (11/9). Κάνει μια ενδιαφέρουσα σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Πολωνίας, κι αναρωτιέται γιατί η δεύτερη, αν και με χαμηλότερη παραγωγικότητα από τη χώρα μας, πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης την περίοδο που η ελληνική οικονομία κυριολεκτικά κατέρρευσε. Τι κάνει τη διαφορά; Το ευρώ, λέει απερίφραστα ο Κρούγκμαν, και ιδού η επιχειρηματολογία του:
O Γιάννης Ιωαννίδης και ο Χριστόφορος Πισσαρίδης σε μελέτη τους για το Ινστιτούτο Brookings, επιχειρηματολογούν για το πώς η έλλειψη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων πληγώνει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας. Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω ότι υπάρχουν σημαντικά πράγματα που πρέπει να αλλάξουν, και ότι η Ελλάδα θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση εάν με κάποιον τρόπο μπορούσε να ξεπεράσει τα πολιτικά προσκόμματα στην πραγματοποίηση αυτών των αλλαγών.
Ωστόσο, θα έλεγα ότι είναι πολύ, πολύ μεγάλο λάθος να σταθούμε σε παράγοντες που περιορίζουν την ελληνική παραγωγικότητα και να υποστηρίξουμε ότι αυτοί οι παράγοντες είναι η «αιτία» της ελληνικής κρίσης. H χαμηλή παραγωγικότητα έχει ένα τίμημα για κάθε οικονομία. Κανονικά όμως δεν προκαλεί, ή δεν προκαλεί αναπόφευκτα, οικονομική κρίση, ούτε μία τεράστια αποπληθωριστική ύφεση.
Εξετάστε, συγκεκριμένα, μία σύγκριση που θα έπρεπε να γίνει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Πολωνία. Η Πολωνία, όπως και η Ελλάδα, είναι μια χώρα στην περιφέρεια της Ευρώπης, στενά συνδεδεμένη με την υπόλοιπη ευρωπαϊκή οικονομία. Είναι επίσης μία χώρα με σχετικά χαμηλή παραγωγικότητα, σύμφωνα με τα βορειοδυτικά ευρωπαϊκά δεδομένα. Στην πραγματικότητα έχει μικρότερη παραγωγικότητα από την Ελλάδα σύμφωνα με τα τυπικά διεθνή πρότυπα:
Παραγωγή ανά ώρα, μονάδες αγοραστικής δύναμης σε δολάρια 2014
Αλλά η Πολωνία δεν πέρασε μία κρίση ελληνικού τύπου, στην πραγματικότητα δεν πέρασε καμιά κρίση. Αντίθετα, έχει ενισχυθεί μέσα από την αναταραχή των τελευταίων χρόνων:
Εξέλιξη πραγματικού ΑΕΠ Πολωνίας- Ελλάδας, 2007=100
Ποια είναι η διαφορά; Η βασική απάντηση είναι σίγουρα το ευρώ: υιοθετώντας το ευρώ η Ελλάδα πρώτα έφερε μαζικές εισροές κεφαλαίων, έπειτα βρέθηκε σε μία παγίδα, ανίκανη να επιτύχει την απαιτούμενη πραγματική υποτίμηση χωρίς απίστευτα οδυνηρό αντιπληθωρισμό.
Κάθε φορά που κάποιος υποστηρίζει ότι το ελληνικό πρόβλημα βρίσκεται πραγματικά στην πλευρά της προσφοράς, θα πρέπει να τον ρωτήσετε, όχι αν η Ελλάδα έχει προβλήματα στην πλευρά της προσφοράς - και έχει -, αλλά γιατί αυτό έπρεπε να την οδηγήσει στην κατάρρευση. Η Ελλάδα φαίνεται να έχει περίπου το 60% της γερμανικής παραγωγικότητας, που σημαίνει ότι θα έπρεπε να έχει απλώς πραγματικούς μισθούς στο 60% των γερμανικών. Δεν θα έπρεπε να έχει 25% ανεργία.
Το κείμενο στα αγγλικά, εδώ: http://krugman.blogs.nytimes.com/2015/09/11/poland-versus-greece/?smid=tw-nytimeskrugman&smtyp=cur&_r=1
ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου