ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ανάρτηση από "iskra"

(Παρ. 20/12/13 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΛΑΜΠΟΚΑ

(Το παρόν κείμενο γράφτηκε το καλοκαίρι του 2013 και δημοσιεύτηκε αρχικά στο τεύχος 33 του περιοδικού Εκτός Γραμμής. Ως εκ τούτου έφερε –εισαγωγικά- τα ίχνη της συγκυρίας εκείνης, η οποία επικαθορίστηκε από την ανοιχτή πολιτική κρίση που ακολούθησε τα γεγονότα της ΕΡΤ, την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τον κυβερνητικό συνασπισμό και τη συγκρότηση της νέας δικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Ηανάλυση και τα συμπεράσματά του βασίζονται δε σε ένα μεγαλύτερο κείμενο, με τίτλο«Για τη συγκυρία και το ερώτημα της εξουσίας»(1), που κατατέθηκε στο πλαίσιο του διαλόγου της 2ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για τη νέα αυτή δημοσίευσή του επικαιροποιήσαμε μόνο την εισαγωγή του κειμένου κρατώντας εξολοκλήρου την ανάλυση για την πολιτική κρίση και το ερώτημα της εξουσίας.)

Αν κάποιος παρακολουθούσε τη συζήτηση μέσα στην Αριστερά και δη τα πιο πρωτοπόρα τμήματά της πριν το περασμένο καλοκαίρι, όπου -μετά τα γεγονότα της ΕΡΤ και την ιδιότυπη «πτώση» της τρικομματικής κυβέρνησης- η πολιτική κρίση έλαβε ανοιχτή έκφραση, θα θεωρούσε ότι ήμαστε πολύ κοντά στην οριστική ήττα• ότι το ιδεολόγημα της «σταθεροποίησης» ήταν εν πολλοίς σωστό και ότι το ρήγμα που άνοιξε τα τελευταία τρία χρόνια είχε περίπου κλείσει.

Παρά τις πολιτικές δυνατότητες που φάνηκαν τότε ανοιχτά,και παρά το ταχύτατο ξεθώριασμα του σαμαρικού success story, η σε σύντομο χρονικό διάστημα νέα (σχετική) «σταθεροποίηση» της πολιτικής ζωής και του δικομματικού πλέον κυβερνητικού κέντρου διαμόρφωσε πάλι συνθήκες πολιτικής αμηχανίας της Αριστεράς. Αμηχανία που επέτεινε τόσο η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χέρι χρυσαυγίτη, όσο όμως και η κυβερνητική διαχείριση του ζητήματος που φάνηκε να επιχειρεί να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων αναλαμβάνοντας να διεξάγει εκείνη έναν «θεσμικό» αντιφασιστικό «αγώνα», με σαφή άλλωστε πολιτική και εκλογική ιδιοτέλεια.

Οι μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία Φύσσα, ο συγκλονιστικός αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, η έστω και χαμηλής (σε σχέση με τη διετία 2010-12) έντασης, διαρκής όμως, κινητοποίηση πολλών κλάδων που συνεχίζεται ως σήμερα, οι εκλογικές επιτυχίες της Αριστεράς (και δη της εκτός των τειχών εκδοχής της) σε συνδικαλιστικό επίπεδο, η νέα ενεργοποίηση λαϊκών πρωτοβουλιών ενάντια στους πλειστηριασμούς και τα χαράτσια, αλλά και η γενική πολιτική προετοιμασία ενόψει των διπλών (τουλάχιστον) εκλογών του Μαΐου δείχνουν ότι σε έναν βαθμό το κοινωνικό υποκείμενο ξαναβρίσκει την διεκδικητικότητά του. Δεν είναι όμως αρκετές για διώξουν την άρρητη αίσθηση ότι οι δυναμικές της πολιτικής κρίσης είτε έχουν εξαντληθεί, είτε τουλάχιστον έχουν κατασταλάξει, διαμορφώνοντας πλέον ένα σχετικά σταθερό πολιτικό σκηνικό, ένα ετερογενές έστω, αλλά σχετικά σταθερό πολιτικό «συνεχές» από την «ομαλή» εκλογική εναλλαγή εντός του οποίου, και στο πλαίσιο των ιδιαίτερων περιορισμών που θέτουν οι «εταίροι», θα προκύψει η όποια δυνατότητα ανακούφισης του λαού.

Όμως, κατά την άποψή μας, τα πολιτικά και προγραμματικά όρια μιας εναλλακτικής, ριζοσπαστικής απάντησης στην κρίση δεν εξαντλούνται στο πλαίσιο της σημερινής διαμορφωμένης κατάστασης πραγμάτων. δεν εξαντλούνται στο πλαίσιο των σημερινών κυρίαρχων προγραμματικών προτάσεων. Πολύ περισσότερο όμως δεν εξαντλούνται σε καμία από τις σημερινές προσεγγίσεις του ερωτήματος της εξουσίας από τις διαφορετικές εκδοχές της Αριστεράς. Οι πολιτικές μάχες που έχουμε μπροστά μας, και το ενδεχόμενο πιθανών νέων ανοιχτών ξεσπασμάτων της σοβούσας πολιτικής κρίσης επιβάλλουν να επανεξετάσουμε ακριβώς αυτή την κρίση, τις δυναμικές και τις αιτίες της, αλλά και τις δυνατότητες που διαμορφώνει για μια αριστερή, επαναστατική, στρατηγική σήμερα, τις δυνατότητες που μπορεί να σηματοδοτήσει για στρατηγικές πολιτικές και προγραμματικές ανατροπές.

ΙΣΤΟΡΙΑ, ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Ας επιχειρήσουμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι, ξεκινώντας από μια γενική σκέψη. Στην ιστορία δεν υπάρχουν βεβαιότητες και «σιδερένιοι» κανόνες που μπορούν να προβλέψουν την εξέλιξή της. Σε τελική ανάλυση η ιστορία είναι αστάθμητη και εν πολλοίς απρόβλεπτη. Όχι με την έννοια της τυχαιότητας, αλλά των ανοιχτών ενδεχομένων. Γι' αυτό οφείλουμε να είμαστε πάντα ανοιχτοί στην ιστορική πρωτοτυπία, στους πρωτότυπους δρόμους μέσα από τους οποίους μπορούν να προχωρήσουν τα πράγματα, αλλά και στις ενδεχόμενες εντυπωσιακές εξελίξεις. Με τον ίδιο τρόπο άλλωστε χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε και τις στρατηγικές του ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος: όχι σαν μανιέρες που θα ξαναθέσουμε τάχα σε κίνηση, με τους ίδιους τρόπους• η «κοινωνική μηχανή» δεν μπορεί ποτέ να γεννήσει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα, ούτε όμως καν τις ίδιες ακριβώς ιστορικές περιστάσεις. Θα πρέπει αντίθετα να αντλούμε «στρατηγικές αρχές»(2), έχοντας τη συνείδηση ότι η σύγχρονη επανάσταση θα είναι μια διαδικασία με ριζικά πρωτότυπες τροπές, που δεν έχουμε –στην ολότητά τους– φανταστεί.

Φυσικά, όταν επιμένουμε στην καταστατικότητα της ιστορικής πρωτοτυπίας δεν επιχειρούμε να υποτιμήσουμε την κοινωνική ηγεμονία του υφιστάμενου κοινωνικού συστήματος. Με την έννοια αυτή, δεν μπορούμε να «αφαιρούμε» από την εικόνα το τοπίο της κοινωνικής καταστροφής, παρουσιάζοντας απλώς τη «θετική» πλευρά των όποιων δυνατοτήτων. Με αυτή τη λογική, δεν είναι κάθε συγκυρία ευεπίφορη να παραγάγει μεγάλες ανατροπές, να κυοφορήσει ιστορικών διαστάσεων πολιτικούς σεισμούς, παρότι σε κάθε συγκυρία όλα τα ενδεχόμενα είναι, σε τελική ανάλυση, ανοιχτά.

Μπορούμε, επομένως, σήμερα να μιλάμε για τη δυνατότητα εξελίξεων δύσκολων να προβλέψουμε, ενδεχομένων που αυτή τη στιγμή μπορεί να μας φαίνονται μακρινά; Αν ναι, γιατί; Και πολύ περισσότερο, τι καθήκοντα μας τίθενται; Για να αποφανθούμε, θα πρέπει να σκεφτούμε έξω από συσκοτιστικά σχήματα που συνήθως μετράνε όχι τα αντικειμενικά αλλά τα υποκειμενικά δεδομένα και μάλιστα όσα αφορούν δοσμένες υποκειμενικότητες, νούμερα σε μια «σκακιέρα» – π.χ. σε ένα δοσμένο πολιτικό σκηνικό– και όχι τις δυναμικές που μπορεί να αναπτυχθούν με βάση τις αντικειμενικές δυνατότητες συνδυασμένες με την υποκειμενική παρέμβαση.

ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΕΙ «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ» ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

Αν η ευρύτερη συγκυρία δύναται να γεννήσει μεγάλες ανατροπές, είναι γιατί για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά εξελίσσεται μια δυνάμει «οργανική κρίση» της αστικής στρατηγικής, μια δυνάμει κρίση ηγεμονίας αυτής της στρατηγικής, κρίση δηλαδή που εντοπίζεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνική δομής, οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό.

Τα αίτια μιας τέτοιας κρίσης είναι πολλαπλά, αλλά υπόβαθρό της, είναι σε τελική ανάλυση η οικονομική κρίση, η αδυναμία δηλαδή του κεφαλαίου να βρει πεδία υπεραξίωσης, πεδία ανόδου της κερδοφορίας του, δεδομένο το οποίο σε αυτή τη φάση δεν φαίνεται να αλλάζει. Η στρατηγική του κεφαλαίου, που συμπυκνώθηκε στη διαχείριση της ελληνικής εκδοχής της κρίσης με τη μνημονιακή επιδρομή, είναι μια εξ ορισμού «ασταθής» στρατηγική που διαλύει τις πολιτικές εκπροσωπήσεις των αστικών κομμάτων και τις κοινωνικές τους συμμαχίες, διαμορφώνοντας το υπόβαθρο μιας διαρκούς πολιτικής κρίσης. Η καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ, σε μερικούς μόνο μήνες, από κόμμα του 5% σε δυνάμει κυβερνητικό κόμμα, η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο, η πολιτική δυσαρέσκεια και φυσικά, η πτώση των προηγούμενων αλλά και της τρικομματικής κυβέρνησης είναι αποτελέσματα αυτής της πολιτικής κρίσης.

Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού και το εύρος της κρίσης εκπροσώπησης των αστικών κομμάτων δεν επιτρέπουν καμία βεβαιότητα για τη σταθεροποίησή του. Αντιθέτως, τα ρεύματα που έχουν αποδεσμευτεί από την πολιτική και ιδεολογική επιρροή των αστικών κομμάτων (είναι χαρακτηριστική η αποδοκιμασία του ευρώ και της Ε.Ε. από μεγάλο τμήμα του λαού πλέον) συνιστούν ένα σιωπηλό ποτάμι το οποίο μια σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερή παρέμβαση θα πρέπει να μπολιάσει με τα επιχειρήματά της, να εκπροσωπήσει πολιτικά. Αν το καταφέρει, μπορεί να βρεθεί (ίσως και απότομα) σε άλλες θέσεις και κλίμακες.

Σε αυτό το πλαίσιο, καλούμαστε να αναγνωρίσουμε τις δυνατότητες που η δυνάμει κρίση της αστικής στρατηγικής μάς δίνει. Όσο σοβεί η κρίση, και ιδίως η κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, όσο η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού παραμένει, όσο οι ριζοσπαστικές αναζητήσεις παραμένουν χωρίς οριστική ηγεμόνευση και ταυτόχρονα χωρίς πολιτική έκφραση, οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφοροποιήσεις από την αστική κατεύθυνση που αναπτύσσονται σε κοινωνικό επίπεδο μπορούν να αποτελέσουν ιστορική ευκαιρία ανασύνθεσης μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Άλλωστε, η ευρύτερη συγκυρία έφτασε εγγύτερα από κάθε άλλη μεταπολιτευτικά στο να προσομοιάζει σε «επαναστατική κατάσταση». Δεν αποτέλεσε επαναστατική κατάσταση, συγκέντρωσε όμως τα περισσότερα τέτοια χαρακτηριστικά(3). Και αυτό σημαίνει ότι για εμάς τα διακυβεύματα έχουν πια διαφοροποιηθεί.

Αλλά η μετεξέλιξη της δυνάμει κρίσης σε ανοιχτή κρίση της αστικής στρατηγικής που η ίδια δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει, να αποφύγει, να «διαχειριστεί» απαιτεί την παρουσία μιας ριζικά ανταγωνιστικής πολιτικής κατεύθυνσης. Με αυτή την έννοια, η όποια δυνατότητα ανασυγκρότησης συναντά σήμερα το κυβερνητικό κέντρο οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην Αριστερά, στην απουσία ενός, με ηγεμονικούς όρους, πειστικού εναλλακτικού σχεδίου για την κοινωνία.

ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Αν όλα τα στοιχεία τα συγκυρίας που αναδείξαμε ισχύουν, τότε αποτυπώνουν μια εντελώς διαφορετική φάση του ταξικού ανταγωνισμού. Επομένως, η συζήτηση για το ερώτημα της εξουσίας –και δη της κυβερνητικής εξουσίας– και για το αν μπορεί να αποτελεί τμήμα μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής ή, πολύ περισσότερο, αν στις σύγχρονες συνθήκες συνιστά αναγκαίο κρίκο αυτής είναι όχι απλώς βάσιμη αλλά αναγκαία.

Όχι γιατί θα πρέπει να δικαιώσουμε όσους θα θυσίαζαν το σύνολο των αναγκαίων στοιχείων μιας επαναστατικής στρατηγικής για να πάρουν την κυβέρνηση του αστικού κράτους με την αυταπάτη ότι οποιαδήποτε διαχείριση εκτός της τρέχουσας αστικής θα είναι καλύτερη και θα μπορούσε να έχει αίσιο τέλος. Αλλά γιατί σήμερα θα πρέπει να αναμετρηθούμε με τον ορίζοντα της στρατηγικής μας, δηλαδή με την πρόκληση της διατύπωσης μιας επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής. Και τέτοια δεν υπάρχει στις πλήρεις της μορφές χωρίς να θέτει στον εαυτό της το ερώτημα της κατάληψης της εξουσίας και του τρόπου που αυτό θα γίνει. Και αν αποφύγουμε να απαντήσουμε αυτό το επίμονο ερώτημα από αριστερή, επαναστατική σκοπιά θα μείνουμε θεατές των εξελίξεων διευκολύνοντας το έργο όσων θα ήθελαν να αποφύγουν μια τέτοια απάντηση να δοθεί εκτός του αστικού εδάφους.

Έτσι, σήμερα ξανανοίγει και απαιτείται να βαθύνει πέρα από εύκολους αφορισμούς η συζήτηση για τη σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, για τη δυνατότητα να εγγράψουμε την πολιτική μας κατεύθυνση σε τέτοια στρατηγική, να διαμορφώσουμε μια σειρά βήματα που στις σημερινές συνθήκες θα μας βάλουν σε έναν (διακυβευόμενο φυσικά) δρόμο συνολικών κοινωνικών μετασχηματισμών.

Θα πρέπει επομένως να αναρωτηθούμε: πώς πιστεύουμε ότι θα μοιάζει η σύγχρονη επαναστατική διαδικασία στην Ελλάδα; Αρκεί σήμερα η επίμονη προσπάθεια ρευμάτων να αποδείξουν ότι κάθε αναφορά σε εργατική κυβέρνηση (όπως περιγράφηκε στο 4ο Συνέδριο της Γ΄ Διεθνούς για παράδειγμα) ή σε αντιιμπεριαλιστικές προοδευτικές κυβερνήσεις τύπου Τσάβες είναι άκαιρη και πριμοδοτεί το πολιτικό σχέδιο του κυρίαρχου ρεφορμιστικού πόλου; Είναι κανείς βέβαιος ότι στον επαναστατικό δρόμο δεν θα χρειαστεί η διεκδίκηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ως ενός μετέωρου βήματος άντλησης νομιμοποίησης από τον λαό και ακριβώς στο έδαφος της ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος;

Ακόμα, μπορεί κάποιος σήμερα, αν αναγνωρίζει τις δυνατότητες και θέλει να παρέμβει σε αυτές, να διατυπώσει μια άλλη θέση για την εκκίνηση μιας δυνάμει επαναστατικής διαδικασίας πέρα από την ασταθή στιγμή της κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας; Μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι θα είχαμε τη δυνατότητα να κατακτήσουμε την πολιτική εξουσία μέσω π.χ. μιας απευθείας ανοιχτής ένοπλης αντιπαράθεσης, όπως έχουμε πολλές φορές στο μυαλό μας όταν αναφερόμαστε στην ανάγκη «συντριβής» του αστικού κράτους; Ή μήπως η συντριβή του αστικού κράτους δεν παραμένει αναγκαία συνθήκη (προγραμματική αρχή) για μια σύγχρονη επαναστατική διαδικασία, αν αυτή είναι να εκκινήσει από την κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας;

Σε ό,τι μας αφορά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε καμιά πιθανότητα για τον τρόπο με τον οποίο θα διεκδικήσουμε την πολιτική εξουσία, περιλαμβανομένης και μιας τέτοιας ανοιχτής, βίαιης σύγκρουσης. Αυτό θα το κρίνει η εξέλιξη της ταξικής πάλης, η πορεία και οι μορφές που θα έχει λάβει ο κοινωνικός ανταγωνισμός. Θεωρούμε όμως ότι το επίδικο στη συζήτηση είναι άλλο: η αδυναμία να διατυπώσουμε το στόχο της κατάληψης της εξουσίας ως τέτοιον. Το κεντρικό πρόβλημα είναι ότι, είτε επικαλούμενοι τη βεβαιότητα μιας άλλης επαναστατικής διαδικασίας είτε το άκαιρο ή το έστω τακτικά άστοχο του πράγματος, αφαιρούμε το ερώτημα της πολιτικής εξουσίας από μια σύγχρονη αριστερή στρατηγική, αφαιρούμε το ίδιο το επίδικο αντικείμενο κάθε επαναστατικής πάλης από την πολιτική πρόταση της επαναστατικής Αριστεράς.

Έτσι αυτομάτως ακυρώνεται οποιαδήποτε ανατρεπτική δυναμική μπορούμε να αναπτύξουμε, καθιστώντας τή δυνάμει επαναστατική γραμμή μια «συμπληρωματική» στηνυπόλοιπη Αριστερά δύναμη: αυτή που τραβάει προς μια σωστή κατεύθυνση στα κινήματα, που είναι αναγκαία για την κοινωνική της δυναμική και την ποιότητα των ιδεών και των πρακτικών της, αλλά που δεν θα θέσει ποτέ ιδιαίτερα προσκόμματα στην κυρίαρχη εκδοχή αριστερής στρατηγικής στη χώρα.

Αντιστρέφοντας τη συνήθη «κατηγορία» θα τολμούσαμε να διατυπώσουμε τη γνώμη ότι η ίδια η επιμονή της επαναστατικής Αριστεράς να μην αναδεικνύει το στόχο της κατάληψης της πολιτικής εξουσίας σήμερα είναι που διαμορφώνει την εικόνα ενός συνεχούς με τον ρεφορμισμό και τα αδιέξοδά του, την καθιστά συμπληρωματική στο κεντρικό πολιτικό του σχέδιο και όχι επαναστατική δύναμη στη συγκυρία.

Υπ' αυτό το πρίσμα οφείλουμε, αντί να ξορκίζουμε με ιδεολογικούς όρους το ερώτημα τις κυβέρνησης, να σηκώσουμε το γάντι και να πούμε ότι συγκροτούμε ένα αριστερό πολιτικό μέτωπο, με ισχυρή στο εσωτερικό του αντικαπιταλιστική Αριστερά που στη βάση του μεταβατικού μας προγράμματος και υπό την προϋπόθεση ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος θα διεκδικήσει την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και μια σύγχρονη μεταβατική διαδικασία θέτοντας ως πρώτο τακτικό στόχο τη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Να απαντήσουμε δηλαδή θετικά στους όρους με τους οποίους σήμερα τίθεται το ερώτημα της εξουσίας στις πλατιές λαϊκές μάζες, επιδιώκοντας την εγγραφή του σε μια συνολικά ανταγωνιστική ταξική στρατηγική.

Είναι, επομένως, περισσότερο αναγκαίο να δούμε τους όρους και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες είναι πιθανό, και όχι βέβαιο, μια τέτοια τακτική να εντάσσεται στο πλαίσιο μιας επαναστατικής στρατηγικής. Κι εδώ είναι η βαθύτερη ουσία της επιμονής στους θεσμούς δυαδικής εξουσίας και οργάνωσης του λαού: γιατί σε πείσμα μιας παράδοσης που θέλει τη λενινιστική έννοια της δυαδικής εξουσίας να διαβάζεται υπό τον ιδεότυπο μιας πολύ σύντομης περιόδου κατά την οποία προετοιμάζεται η εξουσία των σοβιέτ για να ανατρέψει την αστική κυβέρνηση και να καταλάβει –ύστερα από εμφύλιο πόλεμο– το κράτος και την πολιτική εξουσία(4), εμείς επιμένουμε να τη διαβάζουμε ως την κεντρική έννοια μιας επαναστατικής εκδοχής του γκραμσιανού «πολέμου θέσεων», ως την κεντρική στρατηγική για την οικοδόμηση της αριστερής ηγεμονίας.

Με άλλα λόγια, η δυαδική εξουσία είναι η εκδοχή του ιστορικού μπλοκ που πρέπει να αναδυθεί, ο τόπος στον οποίον θα αρθρωθεί η συμμαχία των υποτελών τάξεων στη σύμφυσή της με ένα μεταβατικό πρόγραμμα και σε μια μεταβατική, επαναστατική κατεύθυνση. Είναι η διαδικασία και οι ίδιοι οι θεσμοί εξουσίας αυτού του μπλοκ. Γιατί η δική μας πολιτική, μια δυνάμει «προλεταριακή πολιτική» δεν είναι σύστοιχη με την αστική πολιτική.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε την πολιτική εξουσία απλώς καταλαμβάνοντας την κυβέρνηση ή το κράτος. Είναι αναγκαία η οικοδόμηση του «άλλου κόσμου», της πολιτικής «έξω» από το κράτος, του αναγκαίου άλλου πόλου της διαρκώς διακυβευόμενης παρουσίας μας μέσα στο κράτος, της πολιτικής που θα επιχειρήσει να τραβήξει τα πράγματα προς την κατεύθυνσή μας και όχι προς την κατεύθυνση που τα συμφέροντα τα οποία ως εκείνη την στιγμή «υλοποιούνταν» μέσα στον κρατικό μηχανισμό θα επιδιώκουν.

Σε μια τέτοια περίπτωση, ακόμη και η κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας δεν συνιστά βεβαιότητα μιας «ειρηνικής μετάβασης», αλλά μάλλον το αντίθετο. Αργά ή γρήγορα (και πιθανότατα πριν καν συμβεί) θα κληθεί να αντιμετωπίσει τον λυσσαλέο αγώνα των συμφερόντων που θα θίξει. Όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ανοιχτά, βίαια ακόμη και χωρίς να είναι δική της επιλογή. Μόνο που τότε θα έχει άλλη νομιμοποίηση από τον λαό, άλλη κατάσταση στο λαϊκό κίνημα, άλλον βαθμό οργάνωσης, εκπροσώπησης και συμμετοχής του λαού στην πολιτική αυτή κινητοποίηση.

*Πηγή: Εκτός Γραμμής τ. 33 / Ιούλιος 2013

1. Βλ. http://www.ektosgrammis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1903:2013-05-31-16-25-59&catid=77:epikairothta&Itemid=513

2. Τέτοιες είναι για παράδειγμα η ανάγκη συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής. Το ερώτημα είναι τι σημαίνει αυτό και πώς θα το κάνουμε, με άλλα λόγια η «συντριβή» αυτή είναι πολύ περισσότερα από μια εικόνα και πρέπει να αρχίσουμε να ψηλαφούμε το χαρακτήρα της.

3. Αναφερόμαστε στον γνωστό ορισμό του Λένιν για την επαναστατική κατάσταση.

4.Εμφύλιο πόλεμο που σήμερα ούτε διαφαίνεται ούτε όμως έχουμε τα μέσα να διεξάγουμε, όπως δεν διαφαίνεται και το ενδεχόμενο ενός εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου.

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013 

 

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ ΠΑΝΑΓΡΟΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ!

ανάρτηση από "iskra"

(Παρ. 20/12/13 

ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΝΕΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΟΡΟΛΕΗΛΑΣΙΑ

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το απόγευμα της Παρασκευής, η πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας των αγροτών στην Πλατείας Συντάγματος, οι οποίοι αντιδρούν στη άγρια φορολόγηση των χωραφιών τους μέσω του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων.

Νωρίτερα, στα πλαίσια τηςπαναγροτικής κινητοποίησης, αγρότες από το Άργος γέμισαν ένα φορτηγό με πορτοκάλια, προκειμένου αυτά να φτάσουν στην Πλατεία Συντάγματος και να μοιραστούν στον κόσμο. Η αστυνομία ακινητοποίησε στην Παλιά Βουλή το φορτηγό που μετέφερε τα φρούτα, ώστε να εμποδίσει τη διανομή τους. Άμεση ήταν οι αντίδραση τωνσυγκεντρωμένων αγροτών, οι οποίοι κατηφόρησαν τη Σταδίου και μετέφεραν με τα χέρια τα πορτοκάλια, πίσω στο Σύνταγμα. Γύρω στις 3 μμ αστυνομικοί περικύκλωσαν αναίτια τους διαδηλωτές στη λεωφόρο Αμαλίας και έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών προκειμένου να τους απωθήσουν. Μάλιστα, κατά τη βίαιη απώθηση των διαδηλωτών τραυματίστηκε ένας αγρότης διαδηλωτής και στο σημείο μετέβη ασθενοφόρο που τον παρέλαβε.

Το σημερινό παναγροτικό συλλαλητήριο αποτελεί ένα προπομπό για τις επόμενες κινήσεις των αγροτών,καθώς η ψήφιση των νομοσχεδίων που αφορούν το φόρο ακινήτων και τουςπλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, σε συνδυασμό με τα ηδη οξυμένα προβλήματα, θα δώσουν τη χαριστική βολή στο μαζικό ξεκλήρισμα της μικρής αγροτιάς.

Οι αγρότες της χώρας έδωσαν βροντερή απάντηση στην εμμονή της μνημονιακής συγκυβέρνησης στην αποδιάρθρωση του αγροτικού χώρου και την εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής, ενώ είναι διπλά υπόλογοι στη συνείδηση του αγροτικού κόσμου οικυβερνητικοί βουλευτές που δήθεν ξιφουλκούσαν κατά του υπουργού Οικονομικών καιπρόκειται να ψηφίσουν την ακραία άδικη φορολόγηση των χωραφιών και των κατοικιών των αγροτών.

Ήδη στο θεσσαλικό κάμπο, εντείνονται οι διεργασίες για το συντονισμό νέων μεγάλων κινητοποιήσεων από τη νέα χρονιά. Αγρότες από τα μπλόκα της Δράμας, των Σερρών, τηςΝάουσας, της Πέλλας, του Αμυνταίου, της Κοζάνης, της Πρέβεζας, της Αιτωλοακαρνανίας, τουΚάστρου, της Λαμίας, της Αργολίδας, της Αρκαδίας και της Θεσσαλίας, πραγματοποίησαν σύσκεψη την Τρίτη (17/12) στη Λάρισα, θέτοντας στο επίκεντρο το οξύτατο ζήτημα της υπερφορολόγησης (υποχρεωτική τήρηση λογιστικών βιβλίων, φορόληση του αγροτικού εισοδήματος με 13% από το πρώτο ευρώ, κόστος ενέργειας - αγροτικό ρεύμα κα).

(Την αντιμετώπιση που είχαν οι αγρότες οι οποίοι ήρθαν από αρκετές περιοχές της Ελλάδας να διαμαρτυρηθούν για αυτά τα εξωφρενικά μέτρα της συγκυβέρνησης κατά της μικρομεσαίας αγροτιάς, την βλέπουμε στο βίντεο που παραθέτουμε.)

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΝ Α. ΤΣΙΠΡΑ ΜΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ ΑΓΡΟΤΩΝ

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας και επτά ακόμα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑσυναντήθηκαν την Παρασκευή (20/12) στη Βουλή με αντιπροσωπείες αγροτών κυρίως τηςΚρήτης (Παγκρήτιο Συντονιστικό των Αγροτικών και Κτηνοτροφικών Συλλόγων) και τηςΠελοποννήσου αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα που πραγματοποίησαν σήμεραπαναγροτικό συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος.

Στη συνάντηση συμμετείχαν οι βουλευτές Κρήτης, Μιχάλης Κριτσωτάκης, Ανδρέας Ξανθός, Κώστας Δερμιτζάκης, Μαρία Διακάκη και ο Βαγγέλης Αποστόλου, Βουλευτής Εύβοιας και Συντονιστής ΕΕΚΕ Αγροτικής Πολιτικής, και ο Θανάσης Πετράκος, Βουλευτής Μεσσηνίας.

Η αντιπροσωπεία των αγροτών επέδωσε στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισμα διαμαρτυρίας γιαφορολόγηση των αγροτεμαχίων, με το νέο νόμο για τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ Π.Γ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΑΓΡΟΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

"Η κυβέρνηση σήμερα με τη στάση των δυνάμεων καταστολής στοσυλλαλητήριο του Συντάγματος, έδειξε πόσο πολύ φοβάται την οργή του αγροτικού κόσμου της χώρας!
Στα πορτοκάλια απάντησε με χρήση βίας και χημικών. Πιστεύει πως έτσι θα προλάβει τη γενικευμένη εξέγερση των αγροτών και τωνκτηνοτρόφων, οι οποίοι δέχονται τα καταιγιστικά πυρά της καταστροφικήςμνημονιακής πολιτικής της.
Με τη γενικευμένη φορολόγηση των χωραφιών , με την φορολόγηση τωναγροτικών εισοδημάτων από το πρώτο ευρώ, με τη δήμευση των περιουσιών τους, με τη δραματική εκτόξευση του κόστους παραγωγής που θέτει εκτός παραγωγικού πεδίου τουςμικρούς και μεσαίους παραγωγούς.
Η σημερινή ημέρα – ημέρα αντίστασης των πληττόμενων αγροτών – μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το ξεκίνημα μιας μεγάλης αγροτικής απάντησης."

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤHN EΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Το ΚΚΕ με σχόλιό του, «καταγγέλλει στον ελληνικό λαό την επίθεση των ΜΑΤ και την χρήσηχημικών σε βάρος της συγκέντρωσης των αγροτών για το φορολογικό που τους ξεκληρίζει, καθώς και τις ευθύνες της κυβέρνησης».
«Αποδεικνύεται, για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα, ότι η τρομοκρατία και η καταστολή ενάντια στους αγώνες θα εντείνεται και θα μονιμοποιείται, ώστε ο αντιλαϊκός οδοστρωτήρας της κυβέρνησης να μην αφήσει κανένα λαϊκό δικαίωμα, για τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων και της στρατηγικής της ΕΕ» αναφέρεται στο σχόλιο του κόμματος.

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013.

 

Palmos analysis: Προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ με 5%

Κάλπες

“ Καθαρό προβάδισμα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναντι της ΝΔ ”

Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου 2013 23:55

• Εκτύπωση 
• E-mail

Με πέντε μονάδες προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ σε πανελλαδική δημοσκόπηση της Palmos Analysis για το tvxs.gr, παγιώνοντας το προβάδισμα που έχει αποκτήσει απέναντι στην ΝΔ. Σημαντικά ευρήματα για τις τάσεις των «αναποφάσιστων», το είδος της κυβέρνησης που επιθυμούν οι πολίτες και τις κυβερνήσεις συνεργασίας στην ίδια μέτρηση, που επίσης καταγράφει τις τάσεις της κοινής γνώμης για τις διεργασίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς και τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε αυτές. Με μεγάλη διαφορά προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ και στην παράσταση νίκης.

Ειδικότερα στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό  22,5% έναντι 17,6% της ΝΔ. Ακολουθεί στην τρίτη θέση η Χρυσή Αυγή με 7%, η οποία όμως σημειώνει μικρή πτώση σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση της Palmos Analysis ένα μήνα πριν. Οπως προκύπτει και από την ανάλυση των αναποφάσιστων στην επόμενη ερώτηση, η εκλογική απήχηση των νεοναζί μοιάζει να περιχαρακώνεται. 

Στην τέταρτη θέση βρίσκονται οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 4,6%, το ΚΚΕ με 4,1% και το ΠΑΣΟΚ με 3,8%.  Λίγο κάτω από το όριο του 3% η ΔΗΜΑΡ με 2,8%. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν 1,6%, ενώ το ΛΑΟΣ 0,5%. Άλλο κόμμα δηλώνει το 4,7%. Στο 13,3% οι αναποφάσιστοι (αυθόρμητη απάντηση), στο 5,6% το Λευκό ενώ από την κάλπη δηλώνει πως θα απέχει το 8,1% των ερωτηθέντων.

Σημαντικά είναι τα στοιχεία που προκύπτουν για τους αναποφάσιστους, καθώς όπως φαίνεται αποτελούν «δεξαμενή» ψήφων πρωτίστως για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ψηλά σε αυτόν τον πίνακα είναι και οι Οικολόγοι Πράσινοι, συγκεντρώνοντας ίδια ποσοστά με το ΚΚΕ, ενώ η νεοναζιστική οργάνωση δεν φαίνεται να είναι μεταξύ των επιλογών των «αναποφάσιστων».

Στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής, αν κατανεμηθούν τα ποσοστά των αναποφάσιστων, ο ΣΥΡΙΖΑ διερύνει την διαφορά και προηγείται με 31%. Ακολουθούν ΝΔ με 24,4%, Χρυσή Αυγή με 9,1%, ΚΚΕ με 6,5%, ΑΝΕΛ με 6,4%, ΠΑΣΟΚ 6,3%. Μετά από μια περίοδο διολίσθησης, η ΔΗΜΑΡ φτάνει στο 5,6%, δείχνοντας τάσεις σταθεροποίησης μετά το Συνέδριο της. Στο όριο εισόδου στη Βουλή η Οικολόγοι Πράσινοι με 2,9%, ενώ το ΛΑΟΣ βρίσκεται μόλις στο 0,6%. Τα άλλα κόμματα στο σύνολό τους συγκεντρώνουν 7,3%.

Η παράσταση νίκης

Με μεγάλη διαφορά προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ και στην παράσταση νίκης, ενώ στην προηγούμενη δημοσκόπηση ένα μήνα πριν,  τα δύο κόμματα ήταν σχεδόν ισόπαλα. Παράλληλα με την διέρευνση της υπεροχής του στη πρόθεση ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι διασφαλίζει την πρώτη θέση στις εκλογικές προτιμήσεις. 

Διαβάστε επίσης τι πιστεύουν οι πολίτες για τις απεργίες των διοικητικών των ΑΕΙ και των γιατρών του ΕΟΠΥΥ

Οι κυβερνήσεις συνεργασίας 

Μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ερώτηση για τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Τόσο στο ενδεχόμενο να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις επόμενες εκλογές, όσο και στο ενδεχόμενο να κερδίσει η ΝΔ, οι πολίτες απαντούν πως προτιμούν μια κυβέρνηση συνεργασίας (49% και 54% αντίστοιχα). Υπέρ μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται το 26%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τη ΝΔ φτάνει μόλις στο 17%.

Σχετικά με τους πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους του κάθε κόμματος, η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτιμήσεων μεταξύ των ψηφοφόρων που θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον  ΣΥΡΙΖΑ:  το 24% να δηλώνει πως θα ήθελε μια κυβερνητική συνεργασία των δύο κομμάτων. Ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ (16%), η ΝΔ (15%), το ΚΚΕ (13%) και οι ΑΝΕΛ(12%)  Αντίστοιχα για τη ΝΔ ως ο πλέον καταλληλότερος εταίρος εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ με 25% και ακολουθούν ο  ΣΥΡΙΖΑ (22%), η ΔΗΜΑΡ (16%) και οι ΑΝΕΛ (10%).

 Καταλληλότερος πρωθυπουργός και εμφάνιση αρχηγών

Λιγότεροι από τους μισούς πολίτες παρακολούθησαν την συζήτηση για τον προυπολογισμό στη Βουλή, ενώ το 50% από αυτούς που την παρακολούθησαν δεν δηλώνει ικανοποιημένοι από την εμφάνιση των πολιτικών αρχηγών, με τους Σαμαρά-Τσίπρα να ισοβαθμούν στην πρώτη θέση αλλά με χαμηλά ποσοστά. 

Στην καταλληλότητα του πρωθυπουργού ο Α. Σαμαράς προηγείται με 35% του Α. Τσίπρα(30%), επιτυγχάνοντας εδώ την μοναδική πρωτιά της ΝΔ.

Τέλος για τις διεργασίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς το 60%  δηλώνει πως δεν ενδιαφέρεται για τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα σε αυτόν τον χώρο. Μεγάλο ενδιαφέρον δηλώνει πως έχει το 10%, το 15% απαντάει αρκετά, ενώ το 11% λίγο ενδιαφέρεται. Επιπλέον το 52% θεωρεί πως η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε αυτές τις διεργασίες λειτουργεί «βλαπτικά» για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα. Στο 31% ανέρχεται το αντίστοιχο ποσοστό για τη ΔΗΜΑΡ.

Σημειώνεται επίσης ότι στο απόσπασμα-"πρόγευση" από την δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής στο Tvxs, οι πολίτες  δίνουν δίκιο στους διοικητικούς υπαλλήλους και τους γιατρούς που απεργούν, αποτέλεσμα το οποίο ίσως σηματοδοτεί το τέλος του “κοινωνικού αυτοματισμού”, που τα τελευταία χρόνια  έφερνε αντιμέτωπους απεργούς με σημαντικά τμήματα της κοινωνίας. 

Διαβάστε την Κυριακή το αποκαλυπτικό δεύτερο μέρος της έρευνας: Ποια μέσα εμπιστεύονται οι πολίτες για την ενημέρωση τους; Κανάλια, εφημερίδες ή ενημερωτικά site και blogs;

* Η έρευνα πραγματοποιήθηκε πανελλαδικά από τις 13 έως τις 19 Δεκεμβρίου για λογαριασμό του Tvxs.gr με τη συμμετοχή 1.012 ψηφοφόρων, με τηλεφωνικές συνεντεύξεις και με αναλογική κατανομή στους νομούς της χώρας

ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ σε δημοσκόπηση για τη Δυτική Ελλάδα - Στο 4,5% το ΠΑΣΟΚ!

Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι το "κάστρο" του ΠΑΣΟΚ, η Αχαΐα, θα του έδινε οριακά την είσοδο στη Βουλή...

Πολλές εκπλήξεις περιλαμβάνει η δημοσκόπηση που διενήργησε η εταιρεία ΚΑΠΑ research στην Δυτική Ελλάδα στο χρονικό διάστημα από 2 έως 4 Δεκεμβρίου σε δείγμα 1.400 άτομα, σε όλη την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας!

Η δημοσκόπηση έγινε ενόψει περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, ωστόσο υπήρξε και ερώτηση για τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων στα κόμματα!

Η μεγάλη έκπληξη έχει σχέση με τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ που κάποτε όχι απλά ήταν το πρώτο κόμμα στους τρεις νομούς της Περιφέρειας, αλλά κατέγραφε υψηλά ποσοστά. Το ΠΑΣΟΚ έχει πέσει στο 4,5%. Υψηλά ποσοστά καταγράφει η Χρυσή Αυγή (πάνω από 9%) ενώ πρώτο κόμμα έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει να επισημανθεί το υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων.

 Αναλυτικά η μέτρηση κατέγραψε τα εξής ποσοστά για τα κόμματα:

 ΣΥΡΙΖΑ: 19%

 Ν.Δ. 15,1%

  Χρυσή Αυγή: 9,3%

  ΚΚΕ: 5,4%

 ΠΑΣΟΚ: 4,5%

 Ανεξάρτητοι Έλληνες: 3,4%

 Δημοκρατική Αριστερά: 2%

Το ποσοστό των αναποφάσιστων ξεπερνά το 35%  και αυτό σύμφωνα με τους αναλυτές, σημαίνει ότι τα τρία πρώτα κόμματα θα έχουν αυξημένα ποσοστά.

Πώς να ρυθμίσετε τα ''κόκκινα'' δάνεια

20/12/13 

6

Η κατάθεση του νομοσχεδίου για τους πλειστηριασμούς έχει προκαλέσει άγχος σε υπερχρεωμένους πολίτες και νοικοκυριά που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους.

 

Διαβάστε παρακάτω ορισμένα χρήσιμα στοιχεία για τη ρύθμιση των «κόκκινων δανείων»:

 

Τέσσερις είναι οι επιλογές όσων έχουν κόκκινα δάνεια: 

 

Α) Για εκείνους που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές και υπό την προϋπόθεση ότι πληρούν τα κριτήρια, να αξιοποιήσουν τις νέες ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στον νόμο για τους πλειστηριασμούς. Συγκεκριμένα αφορά πολίτες που το οικογενειακό εισόδημά τους δεν ξεπερνά τις 35.000 ευρώ, η αξία α’ κατοικίας ιδιοκτησίας τους είναι έως 200.000 ευρώ και έχουν ακίνητη περιουσία έως 270.000 ευρώ.

 

Β) Η δεύτερη περίπτωση αφορά σε δανειολήπτες που αντιμετωπίζουν μεν οικονομικά προβλήματα, έχουν ωστόσο καταφέρει να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, βρίσκονται ωστόσο στα όρια της υπερχρέωσης. Αν έχουν υποστεί μείωση εισοδήματος άνω του 20% ωστόσο ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, τότε έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τη ρύθμιση οιτ προβλέπει τετραετή περίοδο χάριτος και μείωση της δόσης του 30% του μηνιαίου εισοδήματός τους.

 

Γ) Η Τρίτη επιλογή αφορά στην προσφυγή στον νόμο Κατσέλη. Σε αυτή την περίπτωση για όσους δεν μπορούν να αποδείξουν ότι αδυνατούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους , αρχικά επιχειρείται εξωδικαστικός συμβιβασμός, με την τράπεζα και στη συνέχεια ο δανειολήπτης προσφεύγει στο Ειρηνοδικείο, το οποίο και θα καθορίσει το ύψος της οφειλής του.

 

Δ) Η τελευταία περίπτωση αφορά στην απευθείας διαπραγμάτευση με την τράπεζα η οποία ενδεχομένως να προτείνει αύξηση της διάρκειας του δανείου έως και 60 χρόνια, μείωση του επιτοκίου ή αποπληρωμή μόνο τόκων.

Πηγή: Τα Νέα

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ξεσπιτώνουν τις οικογένειες / Ευρωπαϊκό κατηγορητήριο κατά της τρόικας

*Διπλό χτύπημα στα νοικοκυριά με τα νομοσχέδια για τους πλειστηριασμούς και τον φόρο ακινήτων 
*Ισοπεδωτική αντιμετώπιση άγαμων, ζευγαριών και οικογενειών με παιδιά, που προφανώς έχουν διαφορετικές ανάγκες, για προστασία της πρώτης κατοικίας 
*Ένταξη στη διαδικασία πλειστηριασμού όσων δεν πληρούν σωρευτικά τα νέα στενά όρια εισοδήματος και περιουσίας

*Υποχρέωση καταβολής σημαντικού ποσοστού της δόσης δανείου ακόμη και για όσους βρίσκονται στα όρια της φτώχειας ώστε να αποφύγουν την κατάσχεση 
*Μονιμοποίηση του χαρατσιού στα ακίνητα από το πρώτο τετραγωνικό και το πρώτο ευρώ εισοδήματος 
*Δυσανάλογοι συντελεστές φορολόγησης: όσο μεγαλύτερη η περιουσία, τόσο μεγαλύτερες οι μειώσεις φόρου  

*Ενστάσεις αντισυνταγματικότητας σε πολλές διατάξεις του φόρου ακινήτων από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής 
*ΣΥΡΙΖΑ: Η ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς ανοίγει οριστικά το παράθυρο στην απελευθέρωση των κατασχέσεων

Ευρωπαϊκό κατηγορητήριο κατά της τρόικας  

Κόλαφος για το μνημονιακό κατεστημένο αποτελεί το σχέδιο έκθεσης της εξεταστικής επιτροπής της Ευρωβουλής σχετικά με τις δραστηριότητες της τρόικας στις χώρες της Ε.Ε.

Σύμφωνα με την έκθεση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ βρέθηκαν απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα να καταφύγουν στη γνωστή μεθοδολογία σύμφωνα με την οποία οι λαοί μετατράπηκαν διαδοχικά σε πειραματόζωα. 
Οι τροϊκανοί έδρασαν με αδιαφάνεια. 
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, όπως γνωρίζουμε, έδρασαν σχεδόν συνωμοτικά. Παραβίασαν τη "Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων", λεηλάτησαν τις κοινωνικές δαπάνες, οδήγησαν σε έκρηξη την ανεργία, με πρώτα θύματα τους νέους.

Κι όλη αυτή η κοινωνική καταστροφή επισυνέβη (όπως άλλωστε είχε προβλεφθεί από έγκυρους οικονομικούς αναλυτές και πολιτικά κόμματα) χωρίς να επιτευχθούν οι επίσημοι στόχοι των Μνημονίων. 
Τα προγράμματα έπεσαν έξω και το δημόσιο χρέος αυξήθηκε. 
Χώρες, όπως η Ελλάδα, οδηγήθηκαν στην κατάσταση της "ελεγχόμενης χρεωκοπίας", ενώ δεν εμποδίστηκε η μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες.

Και πώς αλλιώς να συνέβαινε, αφού ακόμη και το ΔΝΤ (έκθεση Μπλανσάρ, του κορυφαίου οικονομολόγου του) έχει παραδεχθεί ότι ήταν υπεραισιόδοξοι οι πολλαπλασιαστές, σύμφωνα με τους οποίους προβλεπόταν η λιτότητα; 
 Δηλαδή υποεκτιμήθηκε συνειδητά η ύφεση που θα προκαλούσαν τα δημοσιονομικά και φορολογικά μέτρα.

Η επιτροπή της Ευρωβουλής επισημαίνει την έλλειψη σαφούς νομικής εξουσιοδότησης για τη συγκρότηση του υβριδίου της τρόικας. 
Και τονίζεται ότι η τρόικα όχι μόνο συγκροτήθηκε σχεδόν παράνομα, αλλά λειτουργεί χωρίς "δημοκρατική λογοδοσία".

Θα ήταν ανώφελο να καλέσει κανείς την ελληνική κυβέρνηση να μελετήσει το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της Ευρωβουλής. 

Ο πρωθυπουργός αθέτησε την προεκλογική υπόσχεσή του ότι θα συγκροτούσε εξεταστική επιτροπή για να ερευνηθούν οι όροι υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στην τρόικα. 
Και τώρα συμπεριφέρεται ως να απαντά με αγγαρεία στις ερωτήσεις που του έχει στείλει η Ευρωβουλή. Άλλη μια απόδειξη πώς εννοεί την περιβόητη "διαπραγμάτευση"!

Σημασία, όμως, δεν έχει πώς συμπεριφέρονται οι υπεργολάβοι της τρόικας στη χώρα μας, αλλά το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν στην Ε.Ε. ότι η προσήλωση στον νεοφιλελευθερισμό ισοδυναμεί με μονόδρομο προς την εθνική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Χρειάζεται αλλαγή τιμονιάς στην Ευρωζώνη. 
Όχι βέβαια με τους μερκελιστές στο τιμόνι. 
Η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και η ανάπτυξη κινημάτων αποτελούν κρίσιμους παράγοντες για την ανατροπή των συσχετισμών που επιβάλλουν την καταστροφή.

Πάνος Καμμένος: Δεν θα προκάμετε, κύριοι της Κυβέρνησης....

Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου 2013

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΙΑΙΟ ΦΟΡΟ ΑΚΙΝΗΤΩΝ

Γελάτε, κύριοι συνάδελφοι, όπως γέλαγε και ο κ. Στουρνάρας, όταν μίλαγε ο κ. Καπερνάρος. Ξέρετε, αυτό μου θυμίζει το Μαρκήσιο Ντε Σαντ ο οποίος έλεγε: «Ας τους αφήσουμε να μηρυκάζουν την αθλιότητά τους. Δεν είναι άξιοι να τους κηρύξουμε την αλήθεια».

Αυτή είναι η αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι την ώρα που νομοθετούμε για να καταργήσουμε την ιδιωτική περιουσία, το κεραμίδι του Έλληνα, νομοθετείτε και αντί να κλαίτε, γελάτε. Γελάτε γιατί εφαρμόζετε σχέδιο, γελάτε γιατί ξέρετε τι κάνετε. Εκτελείτε το σχέδιο της παράδοσης του κράτους.

Κράτος είναι τρία πράγματα. Είναι η δημόσια περιουσία που ξεπουλιέται και παραδίδεται. Κράτος είναι η ιδιωτική περιουσία, που σήμερα καταργείται, γιατί με τους βαρείς φόρους δεν μπορεί κανείς να την κρατήσει. Τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία στο κράτος την εγγυάται μόνο ένας: οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, που τις διαλύετε παραδίδοντας την αμυντική βιομηχανία και εξαθλιώνοντας το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων, των εν στολή και των αποστράτων. Αυτή είναι η κατάλυση του κράτους. Το σχέδιο της κατάλυσης του κράτους προχωρά. Προχωρά το σχέδιο της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας.

Θα έρθετε στις ευρωεκλογές να υπηρετήσετε το σχέδιο Μέρκελ, τη νέα τάξη πραγμάτων, η οποία λέει να υποστείλουμε τις σημαίες των κρατών - εθνών και να προχωρήσουμε στο νέο δόγμα της Ευρώπης, στο φεντεραλισμό, τον οποίο ξεστόμισε ο κ. Πάγκαλος σε μία πρωινή εκπομπή του MEGA, λέγοντας ουσιαστικά αυτό που πάει να κάνει σήμερα το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ - ή μάλλον η Κοινοβουλευτική Ομάδα με την ταμπέλα «ΠΑΣΟΚ» - και η εναπομείνασα Νέα Δημοκρατία - ή μάλλον η ομάδα της Πολιτικής Άνοιξης με την ταμπέλα «Νέα Δημοκρατία» - συνεπικουρούμενη από τους επαγγελματίες του είδους: τους σημιτικούς, τον κ. Στουρνάρα, τον άνθρωπο που συμμετείχε στο επιτελείο εκείνων που έκαναν το swap του 2000 με τη Goldman Sachs, εκείνους που υπέταξαν τη χώρα στη λογική των hedge funds και των αγορών, εκείνους οι οποίοι έβαλαν την Ελλάδα στο «bubble economy», στην οικονομία της φούσκας, που θα σπάσει - είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει - και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον κόσμο. Και τότε θα έρθετε γυμνοί απέναντι στους λαούς, που οι λαοί έχουν τη δύναμη της δημοκρατίας κι όχι οι τραπεζίτες και τα hedge funds, τα οποία αυτή τη στιγμή καθορίζουν την πολιτική.

Ο παριστάμενος Υπουργός των Οικονομικών δεν είναι Βουλευτής εκλεγμένος με τη Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι καν Βουλευτής εκλεγμένος από το λαό. Είναι από τους στενούς συνεργάτες του συστήματος Σημίτη, το οποίο κυβερνά τη χώρα με την ψήφο Ελλήνων Βουλευτών.

Ψήφισαν οι Έλληνες τον Γιώργο Παπανδρέου κι εκείνος τοποθέτησε Υπουργό επί των Οικονομικών τον κ. Παπακωνσταντίνου, δεξί χέρι του Σημίτη. Στη φωτογραφία, μετά το Καστελόριζο, κάλεσε τον πρόεδρο του ΙΟΒΕ τον κ. Στουρνάρα δίπλα του. Και εν συνεχεία ο λαός, δια των εκπροσώπων του, αποφάσισε την κυβέρνηση Παπαδήμου. Τοποθέτησε τον έτερο άνθρωπο του συστήματος Σημίτη, των Γερμανών, τον κ. Παπαδήμο. Και τον ψήφισαν μέσα από τη Βουλή οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού.

Εν συνεχεία, στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου, με φόβο και τρομοκρατία, ψήφισαν οι Έλληνες πρώτο κόμμα τη Νέα Δημοκρατία, την τέως Νέα Δημοκρατία, του Αντώνη Σαμαρά με 18 σημεία και το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, που χειροκροτεί τον Πρόεδρο της ΕΠΕΝ. Τότε Υπουργός επί της Οικονομίας ποιος τοποθετήθηκε; Ο έτερος συνέταιρος του συστήματος Σημίτη ο κ. Στουρνάρας, ο οποίος ξεκάθαρα λέει: «Εγώ είμαι άνθρωπος των αγορών». Με τις αγορές έχουμε να κάνουμε και σήμερα.

Σήμερα στη Βουλή των τριακοσίων Ελλήνων Βουλευτών, παρουσία δέκα Βουλευτών της Συμπολιτεύσεως ψηφίζεται η κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας, η δήμευση της περιουσίας των Ελλήνων.

Και βέβαια, στη σημερινή συνεδρίαση θα αποφασίσουμε να βάλουμε βαρείς φόρους, κεφαλικούς φόρους, φόρους που δεν υπήρχαν παρά μόνο στην Αγγλία του 14ου αιώνα, όπου τότε θεσπίστηκαν οι φόροι της κατηγορίας poor taxes, φόροι που πρέπει να πληρώσουν όλοι οι ενήλικες, ανεξαρτήτως εισοδήματος, με κορυφαίο το φόρο εκείνον που έπρεπε να πληρώσει κάποιος επειδή απλά και μόνο ζούσε. Κάποιες διαμαρτυρίες ξέσπασαν τότε, κάποιοι χωρικοί επαναστάτησαν και ξεκίνησε η ιδιαιτέρως καταστροφική εξέγερση των χωρικών.

Από αυτό εδώ το Βήμα ως Πρόεδρος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ καλώ τους Έλληνες να ξεκινήσουμε την εξέγερση των Ελλήνων, την εξέγερση των πολιτών.

Μπορείτε να με μηνύσετε ξανά, μπορείτε να μου άρετε πάλι την ασυλία, γιατί καλώ σε στάση. Όμως, καλώ σε επανάσταση, βάσει του άρθρου 120 του Συντάγματος, όπου οι Έλληνες πολίτες υποχρεούνται να προασπίζουν το Σύνταγμα. Συνταγματική επιταγή είναι και η απαγόρευση της δήμευσης της περιουσίας.

Αν δεν ξεσηκωθούμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να διεκδικήσουμε αυτό για το οποίο οι Έλληνες πολίτες μας έστειλαν σε αυτήν εδώ την Αίθουσα. Και επειδή αυτός ο ξεσηκωμός δεν είναι ξεσηκωμός απέναντι σε ελληνικά εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά απέναντι σε ξένα συμφέροντα τα οποία επιβάλλουν αυτήν την πολιτική, είναι μία εθνική υποχρέωση.

Την Κυριακή γύριζα από τη Ρόδο μαζί με το συνάδελφο τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Επιστρέφαμε από ένα χαρούμενο γεγονός, από μία βάφτιση. Στην αίθουσα αναμονής, πριν μπούμε στην Πύλη 4 του Αεροδρομίου, είχε ένα τραπεζάκι έξω που έπιναν τον καφέ τους κάποιοι επιβάτες. Ένας εξ αυτών ήταν ο Γιώργος - θα τον αποκαλέσω έτσι, γιατί δεν θέλω να πω το όνομά του - ένα παλικάρι σαράντα χρόνων, ένας Έλληνας πατέρας δύο παιδιών, εργάτης οικοδομής, που πράγματι, όπως μας είπε στα δέκα λεπτά που μιλήσαμε, είχε αποκτήσει άνεση τα τελευταία χρόνια εργαζόμενος στην οικοδομή, στην Κάλυμνο και στη Ρόδο. Κατάφερε το ένα του παιδί να το στείλει στη Ρουμανία να σπουδάσει.

Τον ρώτησα πού πάει και μου είπε ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχει κάνει δεκαπέντε μέρες μεροκάματο, γιατί η οικοδομή πέθανε. Οικοδομή σημαίνει ανάπτυξη στην περιφέρεια της χώρας, στο χτίσιμο σπιτιών. Τον ρώτησα πού πάει και μου είπε: Πάω στην Ντάμπα. Φεύγω από εδώ, πάω στο Παρίσι, από το Παρίσι στην Ουάσιγκτον και από την Ουάσιγκτον στην Ντάμπα. Του λέω: «Έχεις κάποιον εκεί;» Μου λέει: «Έχω μια φίλη από παλιά.» Του είπα: «Τα έχεις κανονίσει τα πράγματα;» Μου λέει: «Πενήντα ευρώ έχω στην τσέπη μου.»

Διώχνουμε τους Έλληνες με 50 ευρώ στην τσέπη να φύγουν στην ξενιτιά, όπως φεύγουν οι επιστήμονες, όπως φεύγουν οι γιατροί τους οποίους σπουδάσαμε με κόστος 80.000 ευρώ οι Έλληνες πολίτες, ενώ ο γιατρός της ειδικότητας στη Γερμανία κοστίζει ένα εκατομμύριο ευρώ στο κράτος.

Φεύγει και ρέει το αίμα της πατρίδας μας έξω, γιατί κάποιοι –που γελάτε εδώ- μεγαλοεκδότες και καναλάρχες πρέπει να μην πληρώνουν φόρους. Να σωθούν το MEGA και ο ANT1 και τα υπόλοιπα κανάλια. Να τους απαλλάξουμε με την ψήφο μας από το νομοσχέδιο των φόρων και να φορολογήσουμε τον πολίτη, την κατοικία - που όπως έλεγε ο Le Corbusier, η κατοικία είναι ο ναός της οικογένειας - και να διαλύσουμε την οικογένεια.

Δεν νομοθετούμε εδώ μέτρα φορολογικά για απαλλαγή των πολυτέκνων, όπως λέει το Σύνταγμα, αλλά νομοθετείτε για την απαλλαγή των μεγαλοκαναλαρχών. Περνάτε ειδικό κρυμμένο άρθρο για την απαλλαγή της φορολογίας από τις off shore εταιρείες των ναυτιλιακών εταιρειών, δηλαδή όχι γι’ αυτούς που πράγματι υπηρετούν την εμπορική ναυτιλία και πράγματι πρέπει να έχουν ειδικές ελαφρύνσεις φόρων, αλλά για αυτούς τους εφοπλιστές οι οποίοι αγοράζουν σπίτια και τα νοικιάζουν. Την ίδια στιγμή, λέτε στον Έλληνα: Έλα εδώ, να σε καθίσω κάτω να σε φορολογήσω».

Κύριε Υπουργέ, στις 7 Δεκεμβρίου στη συνεδρίαση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2014 είπατε - διαβάζω από την ομιλία σας από το Βήμα της Βουλής - ότι η αύξηση της φορολογίας της ακίνητης περιουσίας στο νέο έτος είναι δίκαιη, διότι η φορολογία στην Ελλάδα είναι χαμηλότερη κατά δυο ποσοστιαίες μονάδες από την αντίστοιχη φορολόγηση που ισχύει στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σας άκουσα με προσοχή. Διάβασα, όμως, την έκθεση του 2013 με τίτλο «Φορολογικές τάσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία γνωρίζετε. Ο ισχυρισμός σας είναι ατεκμηρίωτος. Η έκθεση αυτή βασίζεται στη στατιστική και οικονομική ανάλυση της Eurostat της περιόδου 2000-2011. Ειδικά αναφέρει ότι αν δεν έχουν εναρμονιστεί ακόμη τα φορολογικά συστήματα των κρατών-μελών, η ανάλυση των στοιχείων παρουσιάζει ένα ενοποιημένο στατιστικό πλαίσιο, που καθιστά εφικτό να εκτιμήσουμε δευτερογενή εθνικά φορολογικά συστήματα σε μία συγκριτική βάση.

Τι λέει, λοιπόν, αυτή η μελέτη; Έχοντας ως βάση τη λεπτομερή στατιστική ανάλυση φαίνεται ότι οι φόροι της ακίνητης περιουσίας ανέρχονται στο 1,6% του ΑΕΠ. Κατατάσσει την Ελλάδα στην έβδομη θέση, με την υψηλότερη φορολογία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την πρώτη θέση με υψηλότερη φορολογία την έχει η Αγγλία με ποσοστό 4,2% του ΑΕΠ, μετά το Βέλγιο με 3,2% επί του ΑΕΠ της χώρας.

Οι φόροι της ακίνητης περιουσίας στην περιβόητη Γερμανία είναι στο 0,9% του ΑΕΠ, στην 18η θέση. Πιθανώς αυτό να είναι απομεινάρι των φέουδων και των πριγκιπάτων πριν την ενοποίησή τους από τον Βίσμαρκ, στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα. Αντίθετα η Γαλλία έχει υψηλότερες φορολογίες, στο 3,2% του ΑΕΠ. Η Ιταλία είναι στην πέμπτη θέση με 2,1% του ΑΕΠ, η Ισπανία στην έκτη και η Αυστρία, η Κύπρος κι η Ολλανδία έχουν από τους χαμηλότερους συντελεστές.

Το θέμα, λοιπόν, είναι ότι εδώ με τη νέα φορολογία που εισάγετε, αντί να επιβεβαιώνετε αυτό που μας είπατε κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού, από επίσημα στοιχεία της Eurostat και με στοιχεία του 2011 - και όχι του 2012, 2013 και 2014 - η Ελλάδα θα αποτελέσει την πρωταγωνίστρια στην επιβολή των φόρων της κατοικίας.

Επειδή είστε από εκείνους που πιστεύουν στις αγορές, θα σας πω ότι ακόμα και οι πιο σκληροί φιλελεύθεροι, ακόμα και οι μονεταριστές, στο θέμα της φορολογίας έχουν συγκεκριμένες απόψεις. Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν έλεγε ότι η οικονομική πολιτική σημαίνει «ό,τι κινείται να το φορολογήσετε, αν συνεχίζει να κινείται, θα πρέπει να το ρυθμίσετε και αν σταματήσει να κινείται, να το επιδοτήσετε».

Εδώ λοιπόν, το πυροβολείτε. Εδώ εκτελείτε τον ελληνικό λαό. Λέτε ότι θα πληρώσουμε λιγότερα την επόμενη χρονιά και θα σας πω ότι αν αυτή τη χρονιά κάποιος Έλληνας πολίτης φορολογούμενος πληρώσει το ΦΑΠ που του καταλογίζετε - των τριών ετών - συν το φόρο εισοδήματος, θα πρέπει να συλληφθεί, διότι τα εισοδήματά του είναι μικρότερα από το φόρο τον οποίο του επιβάλλετε. Προσθέστε του τα τρία ΦΑΠ που του ήρθαν, βάλτε και το φόρο εισοδήματος και θα δείτε ότι ο φόρος ξεπερνάει το συνολικό εισόδημα του Έλληνα.

Αυτή είναι η αλήθεια και τώρα έρχεστε να προσθέσετε σε αυτό. Δεν καταλαβαίνετε ότι αυτό το οποίο κάνετε - με τη βαριά φορολόγηση ακόμα και των χωραφιών - είναι να ερημώσετε τη χώρα; Δεν καταλαβαίνετε ότι θα φθάσετε στο σημείο να κατάσχει πλέον το κράτος τα ακίνητα των Ελλήνων, επειδή αδυνατούν να πληρώσουν το φόρο τους; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι αυτό σημαίνει ξεσηκωμό του ελληνικού λαού, διάλυση της οικονομίας, διάλυση της οικοδομής; Τι θέλετε; Θέλετε να τα παραδώσετε όλα; Θέλετε να παραδώσετε την ιδιωτική περιουσία; Θέλετε να διαλύσετε το κράτος και την εθνική κυριαρχία της χώρας; Αυτό καταφέρνετε.

Όμως, το σημαντικό είναι τι κάνουν οι Έλληνες Βουλευτές. Είδα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων - μας φιλοξένησαν και εμάς τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, γιατί συνήθως μας έχουν κομμένους- να γράφεται «τριχοτομήθηκε η Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ στην χθεσινή ψηφοφορία». Τριχοτομήθηκε η Κοινοβουλευτική Ομάδα, επειδή αποφασίσαμε να ψηφίσουμε κατά τη συνείδησή μας, κατά το άρθρο 60 του Συντάγματος.

Σας καλώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ψηφίσετε κατά τη συνείδησή σας. Σας καλώ να επαναφέρουμε τη δημοκρατία σε αυτήν εδώ την Αίθουσα.

Κύριε Κουκουλόπουλε, τελικά θα πτωχεύσουμε, όπως είχατε πει στο MEGA και είχατε συμφωνήσει στην Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, σε δύο χρόνια; Στο video του MEGA, που μιλάγατε, είπατε ότι κάνατε τομέα του ΠΑΣΟΚ και η χώρα θα πτώχευε σε δύο χρόνια, όπως συμφωνήσατε με τον Παπακωνσταντίνου.

Δεν είπατε «αν δεν γίνει αναδιάρθρωση, θα πτωχεύσουμε». Είπατε ότι στον τομέα, σας είπε ο Παπακωνσταντίνου. Τα έχετε συμφωνημένα. Ξεχνάτε, όμως, κύριε Κουκουλόπουλε ότι, εκτός από τους μεγάλους οικονομολόγους, εκτός από τη λογική των αγορών, αυτός εδώ ο τόπος έβγαλε τον Κοσμά Αιτωλό, που ο Κοσμάς ο Αιτωλός - και με αυτό κλείνω - είπε «θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφτάσουν».

Δεν θα προκάμετε, κύριοι της Κυβέρνησης.

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ

«Το βίντεο το έχω κατεβάσει ολόκληρο από την ομιλία σας κ. Κουκουλόπουλε στο MEGA. Το βίντεο είναι ξεκάθαρο και είπατε: «Συμφωνήσαμε να μην πτωχεύσουμε τώρα, αλλά να πτωχεύσουμε σε δύο χρόνια». Οι πολίτες μπορούν να το κρίνουν δεν έχω περικόψει τίποτα. Εγώ μονταζιέρα δεν είμαι, δεν είμαι δημόσια τηλεόραση.

Υπάρχει ολόκληρο το βίντεο αναρτημένο στο διαδίκτυο, στο δικό μου facebook. Μπορούν οι πολίτες που μας βλέπουν να το κατεβάζουν και από το MEGA κατευθείαν. Είπατε συγκεκριμένα: «Συμφωνήσαμε να μην πτωχεύσουμε τώρα αλλά σε δύο χρόνια». Αυτή είναι η αλήθεια.

Θα πρέπει να καταλάβετε ότι αυτά που σας ξεφεύγουν, δεν ξεφεύγουν από τον ελληνικό λαό και εμείς θα σας σταματήσουμε. Διότι αυτήν τη στιγμή αυτό που κάνετε είναι να οδηγείτε στην πτώχευση την ελληνική οικογένεια, τον πολύτεκνο που σήμερα καταδικάζεται. Αυτόν καταδικάζετε σήμερα. Τον οικογενειάρχη, τον Έλληνα πολίτη. Χαίρομαι που γελάει ο κ. Κεφαλογιάννης, είναι από αυτούς που τόλμησαν να ψηφίσουν «Όχι» στο δεύτερο μνημόνιο, αλλά εν συνεχεία ζήτησαν συγνώμη».

Αυτοί είναι η πραγματική ΧΟΥΝΤΑ!! ξεχάστε την άλλη 1967-74!!

Εκατοντάδες κατασχετήρια από τη Δ.Ο.Υ Ιωαννίνων, δεσμεύονται λογαριασμοί, κατάσχονται μισθοί

• 
• 

Λεπτομέρειες

 

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 20 Δεκέμβριος 2013 00:43

Γράφτηκε από τον/την EpirusPost.gr

2

Κατά εκατοντάδες φεύγουν τις τελευταίες ημέρες από την Εφορία των Ιωαννίνων τα κατασχετήρια. Ήδη δεκάδες πολίτες του Νομού έχουν λάβει τις ειδοποιήσεις και έντρομοι πλέον προσπαθούν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους ή να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους, προκειμένου να σώσουν την περιουσία τους ακόμη και τα σπίτια τους.

Παράλληλα και σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Epiruspost.gr η τοπική εφορία προχωρά σε δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι καταθέσεις υπερβαίνουν κατά πολύ τις οφειλές που μπορεί να υπάρχουν.

Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις έγιναν ακόμη και κατασχέσεις μισθών, αφήνοντας τους πολίτες άναυδους και οδηγώντας τους σε τραγικό αδιέξοδο, λίγο μάλιστα πριν τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές, πρόκειται για περιπτώσεις που υπάρχουν οφειλές προς το δημόσιο και φτάνουν κοντά στο όριο της παραγραφής.

Η τοπική εφορία λοιπόν λειτουργώντας επιθετικά (κι αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έκανε απολύτως τίποτα) αποστέλλει κατά εκατοντάδες τα κατασχετήρια που αφορούν σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να έχει ο υπόχρεος. Ακόμη κι αν πρόκειται για την πρώτη κατοικία.

Η κατάσταση αυτή προκαλεί μεγάλη κοινωνική αναταραχή και οδηγεί σε πλήρη αδιέξοδο εκατοντάδες νοικοκυριά που τα τελευταία χρόνια βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει, να χάνουν τη δουλειά τους και να αγωνιούν για ένα μεροκάματο.

Δυστυχώς τώρα αρχίζουν τα πολύ δύσκολα.