Οι κουρελήδες της εξουσίας

Οι κουρελήδες της εξουσίας

Σπύρος Παπαγιάννης

Ανασυντάσσονται οι διεκδικητές της εξουσίας, οι επιδιώκοντες πάση θυσία να αναρριχηθούν στα τείχη της, χάριν της δέσμευσής τους, να υπερασπισθούν με κάθε τρόπο το ιερό Ευρώ, το πολύ ιερότερο από τους ετερόκλητους κατοίκους αυτής της χώρας, τους ευρωφωτισμένους πολυταξιδιάρηδες κεφαλαιούχους της και τους παρασιτικούς αχρείαστους εργάτες της, που τώρα, επ’ ευκαιρία της οικονομικής κρίσης συνειδητοποίησαν πόσο περιττοί είναι για την
Ελλάδα, την Ευρώπη, μα και την ανθρωπότητα συνολικά..
Όσοι λοιπόν φάγαν τα μούτρα τους στο πρώτο ρεσάλτο, τα επιδιορθώνουν όπως όπως και αλλάζουν σημαίες και κόμματα ανταποκρινόμενοι στο προσκλητήριο της εξουσιαστικής τους συνείδησης. Η ιδεολογική, κατά το πρότυπο του Σύριζα, συνιστώσα της, προσπαθεί όπως όπως να επιδιορθώσει τα κουρέλια της και να δικαιολογηθεί για τα παλιά γεμάτα έπαρση λόγια της και τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της.

Μίλησαν λοιπόν κάποιοι για πανστρατιά της δεξιάς ενάντια της αναχρονιστικής αριστεράς, στην οποία παραχωρούσαν μόλις χθές υποκριτικά την εξουσία, αρκεί να διατηρούσαν για κάποιο διάστημα τα βουλευτικά τους έδρανα και τα κέρδη τους με την σημαδεμένη από τον πλειοψηφικό εκλογικό νόμο, πολιτική τράπουλα.
Δεξιά όμως είναι μόνο τα ιδεολογικά τους κουρέλια, καθώς δεν έχει μείνει ούτε η πατρίς, την οποία παρέδωσαν αμαχητί στους ξένους, ούτε ο σταυρός του μεγάλου Κωνσταντίνου, που τον βγάλαν από τα σχολεία και τις σημαίες. Μα ούτε και η οικογένεια και οι απορρέοντες από αυτήν δεσμοί της φυλετικής και κοινωνικής αλληλεγγύης για να ευλογήσουν τον αγώνα τους, που έχει ως πτωχή σημαία του το κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πλουσίων νόμισμα της πτωχευμένης Ελλάδος, το Ευρώ.

Όλοι οι Δον Κιχώτες λοιπόν της σωτηρίας της χώρας προσέρχονται στο προσκλητήριο των πολιτικών ανεμόμυλων και όλοι οι γαλαζοαίματοι των χωρίς βασιλέα πάλαι ποτέ βαυαρικών ανακτόρων της βουλής, αφιππεύουν από τα κομματικά τους άλογα για να πολεμήσουν πεζοί, με μόνον έφιππο επικεφαλής, τον Ιππότης της Σαμάρειας, που κι αυτός όμως έμεινε χωρίς σαμάρι στο άλογό του, έτοιμος να γκρεμισθεί απ’ αυτό στο πρώτο κομματικό ταρακούνημα.

Πολλοί μικροί ενώνουν τις δυνάμεις τους, όχι για να κάνουν κάτι μεγάλο, μα για να μην επιτρέψουν τίποτε μεγάλο να γίνει και κινδυνεύσουν τα μεγάλα συμφέροντα.

Και μπροστά στα συμφέροντα, η ηθική, οι ιδέες, μα και οι μάσκες, και τα προσχήματα καταπίπτουν.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και όταν ο σκοπός δεν είναι μόνο οφθαλμοφάνερα ταξικός, μα προκλητικά κοινωνικά άδικος, τότε τι νόημα έχει να είναι ιερά τα μέσα;

Εξουσία λοιπόν πάση θυσία για την εξουσία. Ω! εξουσία που εμπνέεις, τον λανθάνοντα ηρωϊσμό των πολιτικών ανδρών σου, που ξεπερνούν κάθε κομματικό φραγμό και δέσμευση και προστρέχουν κοντά σου για να τεθούν υπό την σκέπη του οράματός σου να διοικήσεις και να σώσεις την πατρίδα, ή ότι έχει μείνει απ’ αυτήν, με ότι όρθιο στέκει ακόμη πάνω της, από αυτούς που θέλουν να την καταστρέψουν βάζοντάς την να ξοδεύεται και να προνοεί για αυτούς, τους παντελώς άχρηστους, ή εν πάση περιπτώσει αχρείαστους.

Έτσι οι πάλαι ποτέ ισόβιοι επιβήτορες της εξουσίας, συνασπίζονται για να διεκδικήσουν πάση θυσία μία θέση στην κλίνη της, ή να τρυπώσουν κάτω από το κρεβάτι της, ή στις ντουλάπες της, περιμένοντας τον λαό να φαντασιωθεί για λίγο πως είναι δική του, μα μόλις πάει στην δουλειά, ή για να βρεί δουλειά την επομένη των εκλογών, να ξανατρυπώσουν με τις δελεαστικές προτάσεις τους στα σεντόνια της..

Αυτοί είναι οι σταυροφόροι του Ευρώ, οι εξαρτημένοι από την εξουσία, που ελπίζουν κάποιοι πως είναι οι μόνοι ικανοί να διαπραγματευθούν με σωφροσύνη την βαθμιαία απεξάρτησή της χώρας από τα μνημόνια και την οικονομική και εθνική υποτέλεια, έτσι ώστε να μην βρεθεί ξαφνικά, αν απεξαρτηθεί άμεσα, με στερητικό σύνδρομο από την χρόνια πολιτική της εξάρτησης, και να μην ξέρει τι να κάνει την ελευθερία της.